Ball Hog’s Roundtable: Murphy’s Laws Edition

Μια ματιά σχεδόν οπουδήποτε αρκεί για να πειστούμε πως ο διαδεδομένος νόμος του Murphy “αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει” βρίσκει εφαρμογή παντού γύρω μας αυτήν την περίοδο. Κάπως έτσι ξεκίνησε μια κουβέντα διερεύνησης της αξιοπιστίας των υπόλοιπων γνωστών νόμων και γρήγορα η συζήτηση μεταφέρθηκε στο ΝΒΑ, όπως άλλωστε σχεδόν κάθε συζήτηση συνηθίζει να κάνει μέσα στα μυστηριώδη γραφεία του Ballhog. Η αποστολή μας πλέον ήταν αυτονόητη. Μαζέψαμε έξι νόμους από την συλλογή της ευρύτερης νομοθεσίας του Murphy¹⁾παραπομπή στα βιβλία και επιχειρήσαμε να εντοπίσουμε το κατά πόσον βρίσκουν εφαρμογή σε καταστάσεις ή πρόσωπα στο ΝΒΑ. Κι όλα αυτά ενώ πλέον διαθέτουμε μια επιπλέον καρέκλα και κούπα τσάι στο στρογγυλό τραπέζι της αίθουσας συνεδριάσεων των γραφείων μας. 

1) “Ανεξάρτητα από το αν κάτι πάει στραβά, όλα δείχνουν εντάξει” – Ο πρώτος νόμος του Scott

Δημήτρης Μαντζούκας: Το Miami είναι μέσα στους στόχους του θεωρητικά, κυνηγώντας το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs. Στην πραγματικότητα,η κατάσταση στη Florida είναι τραγική. Ο Dragic δεν είναι ο ηγέτης που κάποιοι περίμεναν, οι Bosh και Wade είναι υπέροχοι αλλά ένα βήμα πριν την απόσυρση, χώρος στο cap space για να χωρέσει ο Whiteside δεν υπάρχει, ενώ τα draft picks της ομάδας των επόμενων πέντε χρόνων είναι μοιρασμένα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το δε πλεονέκτημα έδρας θα οδηγήσει, στην καλύτερη περίπτωση, σε έναν περήφανο αποκλεισμό στα ημιτελικά.

Νίκος Ραδικόπουλος: Συμφωνώ με τον Μήτσο, το Miami είναι η προφανής απάντηση που ταιριάζει στον πρώτο νόμο για όλους τους λόγους που εξήγησε. Η αμέσως επόμενη προφανής απάντηση πρέπει να είναι το Houston. Μετά την αλλαγή του McHale με τον J.B. Bickerstaff, οι Rockets έχουν 19-15 υπό τις οδηγίες του τελευταίου και έχουν επανέλθει σε playoffs θέση. Παρόλα αυτά, η μετά από καιρό καλή χρονιά του Howard δεν αξιοποιείται, μιας και είναι συνηθισμένο το φαινόμενο προκλητικά να μην του πασάρει την μπάλα ο Harden ενώ είναι σε πλεονεκτική θέση μες στη ρακέτα, το στοίχημα Lawson απέτυχε παταγωδώς, τα 3άρια Ariza και Brewer αποδίδουν πολύ λιγότερα σε σχέση με πέρσι και χωρίς καμία σταθερότητα, ενώ η ομάδα διαθέτει θεωρητικά τέσσερα αξιολογότατα τεσσάρια²⁾Jones, Capela, Motiejunas, Harrell, από τα οποία κανένα δεν έχει καταφέρει να σταθεροποιήσει την απόδοσή του και για αυτό πάνε να κοπιάρουν την περσινή συνταγή φέρνοντας πίσω τον Josh Smith. Ο δε Harden απέχει αρκετά από το τί μας παρουσίασε τις προηγούμενες δύο χρονιές. Από τον περσινό τελικό της Δύσης, όλα συνηγορούν σε έναν εύκολο αποκλεισμό στον πρώτο γύρο των playoffs φέτος.

Άρης Τόλιος: Συμφωνώ με τον Νίκο στο κομμάτι που διαφοροποιείται από τον Μήτσο. Για όλους τους παραπάνω λόγους απαντώ κι εγώ Houston. Δεν υπάρχει κάποια λογική εξήγηση γιατί ο Lawson δεν πάτησε ποτέ το γκάζι, δεν υπάρχει κάποια λογική εξήγηση γιατί ο Harden παίζει τόσο άνευρα (ακόμα-και-για-Harden-άνευρα), δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση γιατί η θέση “3” μοιάζει τόσο κενή, με τα τριάρια του Houston σου δίνουν την εντύπωση πως είναι οι αναπληρωματικοί κάποιου που δεν εμφανίζεται ποτέ και δεν υπάρχει κάποια λογική εξήγηση που ξαναθυμήθηκε το μπάσκετ ο Dwight -άσχετα που όταν το θυμήθηκε, ποιος νοιάζεται; Στα περσινά playoffs ήταν με έναν τρόπο team-to-beat. Τώρα είναι σταύρωμα -επιβράβευση για όποιον την παλέψει στη Δύση και φτάσει στην postseason. Και όλα αυτά, ενώ έδιωξαν τον “J-Smoove” μόνο και μόνο για να τον ξαναπάρουν πίσω με trade!

Σταύρος Μαρίνος: Με ρεκόρ 30-11 και την πρωτιά στην Ανατολή σχεδόν ρεζερβέ, οι Cavaliers δείχνουν έτοιμοι για τελικούς και φέτος. “Όλα δείχνουν εντάξει”³⁾σ.σ.: Στον Όμηρο το λέγαμε “προοικονομία”…!. Αδυνατώ όμως να χωνέψω προς το παρόν πως ο LeBron James θα καταφέρει να φέρει την κούπα στο Ohio. Ο Irving γυρνάει από έναν πολύ δύσκολο τραυματισμό, και μεταξύ μας…είναι υπερεκτιμημένος. Ο Love επιβεβαιώνει και φέτος πως είναι ένας άψυχος wingman που θα σε εκθέσει την δύσκολη στιγμή, παρά θα σου γνωρίσει κοπέλες. Στεναχωριέμαι να παρακολουθώ τον one-man army LeBron, να καθαρίζει παιχνίδια μόνος, χωρίς να κερδίζει η ομάδα πειστικά.

Gus Χρυσοχού: Η αλήθεια είναι πως μάλλον οι περιπτώσεις ομάδων αυτής της κατηγορίας περιορίζονται στα ήδη λεχθέντα. Από την μεριά μου, πάντως, θα πάω στο Chicago, για το οποίο ακούσαμε/διαβάσαμε διθυράμβους στην off season, αλλά προς ώρας τζίφος. Ο Hoiberg πίστεψε πως μπορεί να εφαρμόσει το pace & space των κολεγιακών προπονητικών του χρόνων και να κάνει τον Pau Gasol να επιδίδεται σε σπριντ από την ρακέτα στο τρίποντο για να στήσει picks. Παράλληλα, το φαινομενικό rotation της αρχής της σεζόν, όσον αφορά τον Butler, έχει πάει περίπατο και ξαφνικά φαίνεται πως έχουμε μπροστά μας μια νέα περίπτωση Thibodeau. Ναι μεν post season, αλλά αυτοί οι παίχτες, όπως τους χρησιμοποιεί ο Hoiberg, δύσκολα να φτάσουν μακρυά. Α, και που’στε: ένα τριάρι ρε παιδιά..!

Πέτρος Καούνης: Η πολυτέλεια του να απαντάς μετά τη μέση σε roundtable σου δίνει την δυνατότητα να έχεις ακούσει και ζυγίσει τις απαντήσεις των προηγούμενων. Cavs, κι από εμένα συνεπώς⁴⁾σ.σ.: Στον Όμηρο το λέγαμε “προοικονομία”…!, συμφωνώντας με τον Σταύρο. Η πρώτη θέση της Ανατολής, το ρεκόρ 30-11 και η άνοδος σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες τον Ιανουάριο, σε σχέση με τον Δεκέμβριο, μάλλον κρύβουν κάτω από το χαλί τα όποια προβλήματα η εκκωφαντική, εντός έδρας σφαλιάρα από τους Warriors, τη βδομάδα που μας πέρασε, ανέδειξε.

Μήτσος Μαυράκης: Οι δώδεκα νίκες στους δεκατέσσερις αγώνες στους οποίους έχει λείψει ο Blake Griffin δεν πρέπει να αποτελούν λόγο για ενθουσιασμό επειδή, αφενός ήταν απόρροια του πολύ εύκολου προγράμματος και αφετέρου, κατέδειξε για ακόμη μια φορά πως η ομάδα είναι καλύτερη παίζοντας με χαμηλά σχήματα, όταν δηλαδή, ένας από τους δύο ακριβοπληρωμένους ψηλούς της είναι εκτός παρκέ. H ανταλλαγή του Josh Smith, από την άλλη, με αντάλλαγμα τα δικαιώματα του Maarty Leunen, κατέδειξε την αδυναμία του Doc Rivers για δεύτερο συναπτό έτος να χτίσει έναν πάγκο της προκοπής. Βασικά, αν αποφάσισε ο Leunen να αφήσει την Avelino για να περάσει τον Ατλαντικό, κάποια λεπτά συμμετοχής τα κέρδιζε στο L.A. με την ένδεια βάθους που έχει!

Κοσμάς Καψάλης: Με 33-12 ρεκόρ, 3η θέση στη Δύση και να πάει στραβά το πράγμα; Κι όμως, υπό προυποθέσεις, μπορεί. Όταν στο ρόστερ έχεις την τύχη να έχεις, όχι έναν, αλλά δύο top-10 (τουλάχιστον) παίκτες, απολαμβάνεις μια πολυτέλεια που λίγες ομάδες είχαν, έχουν ή θα έχουν. Παρόλα αυτά, το πράγμα δείχνει να πηγαίνει με το ζόρι. Αναμενόμενος ως ένα βαθμό, αλλά υπερβολικός παρόλα αυτά, ο βαθμός εξάρτησης από τα κέφια των KD-Westbrook. Αναμφίβολα η ομάδα μπορεί να φτάσει ως το τέλος. Εκεί που όμως θα στραβώσει το πράγμα είναι αν ούτε φέτος γίνει το κάτι παραπάνω. Οι προαναφερθέντες stars δύσκολα θα συνεχίσουν να περιμένουν (τουλάχιστον όχι και οι δυο) και η πτώση των Thunder θα είναι ελεύθερη.

Γιάννης Χάτσιος: Δεν νομίζω ότι όλα δείχνουν εντάξει στο Houston, εκτός αν ένα φλεγόμενος σκουπιδοτενεκές μπορεί να χαρακτηριστεί “εντάξει”, και μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευα ότι ο Μαυράκης δεν θα κλέψει τις σημειώσεις μου για τους Clippers. Θέλω, ωστόσο, να μεταφερθώ στον Καναδά και στο Toronto. Όλα μοιάζουν ανθηρά στη γενέτειρα του Anthony Bennett. Δεύτερη θέση στην Ανατολή, οι δύο stars τους δένουν μέσα και έξω από το παρκέ σαν κολλητάρια, όντας το πιο δυναμικό backcourt δίδυμο πίσω από τους Splash Brothers, και έχουν ξεπεράσει ανώδυνα τον τραυματισμό του Carroll. Κι όμως, γι’ ακόμα μια χρονιά είναι μια λίγο βελτιωμένη εκδοχή της ίδιας συνταγής. Στηρίζονται υπερβολικά στις προσωπικές εξάρσεις DeRozan και Lowry και o Valanciunas εξακολουθεί να υποχρησιμοποιείται εγκληματικά. Αυτό θα είναι και η νέμεσή τους στα playoffs.

Λουκάς Μοσχούλας: Τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καλά στο L.A. και του Clippers με ρεκόρ 7-8 στα πρώτα 15 παιχνίδια όμως η συνέχεια είναι διαφορετική, κυρίως λόγω του βατού προγράμματος, όπως ανέφερε και προηγουμένως ο Μήτσος. Οι πολλές νίκες, βέβαια, πέρα από την εδραίωση στην τέταρτη θέση της Δυτικής Περιφέρειας, δεν έφεραν την αναμενόμενη χαρά. Πολλοί αναρωτιούνται αν ο Doc Rivers είναι ικανός να διαχειριστεί το ρόστερ  της ομάδας. Ο πάγκος για μια ακόμα χρονιά δείχνει ανίκανος να βοηθήσει και να δώσει το κάτι παραπάνω, τις στιγμές που οι starters ξεκουράζονται και θεωρώ ότι το καλοκαίρι θα πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα στην ομάδα. Ενδεχομένως GM.

2) “Μέσα σε κάθε μικρό πρόβλημα, κρύβεται ένα μεγάλο πρόβλημα που προσπαθεί να βγει έξω” – Ο νόμος των μεγάλων προβλημάτων του Hoare

Άρης Τόλιος: Δεν ξέρω αν οι απανωτές σφαλιάρες των Warriors στους Cavs συνιστούν μεγάλο πρόβλημα ή μικρό ⁵⁾σ.σ.: Στον Όμηρο το λέγαμε “προοικονομία…!. Μάλλον μικρό βασικά, διότι regular season έχουμε ακόμα και τέλος πάντων, μέχρι να σωθούν -ποιος ξέρει πως- τα καύσιμα στο Oakland, οι πρωταθλητές απλά δεν παίζονται. Κατά τα άλλα, οι περσινοί φιναλίστ φαίνονται καλοί και στην Ανατολή δεν αμφισβητούνται. Το μεγάλο πρόβλημα, που δεν μπορεί παρά να κάνει “μπαμ” κάποια στιγμή, είναι το αν θα καταλήξουν να είναι, όχι μόνο αδιαμφισβήτητα πρώτοι στο “χωριό” της Ανατολής, αλλά και αδιαμφισβήτητα δεύτεροι στην “πόλη” της λίγκας συνολικά. Κοινώς: δεν μπορώ να φανταστώ τον “King” να παραμένει καθηλωμένος σε μια συνθήκη που η δεύτερη θέση (στην καλύτερη περίπτωση) θα τείνει προς μονιμοποίηση. Και γενικά, με δύο δαχτυλίδια, δεν μπαίνεις με σοβαρούς όρους σε συζήτηση για τον GOAT. Από τρία και βλέπουμε. Εγώ πάντως αν τα έβλεπα σκούρα, θα έπαιρνα τα ταλέντα μου αλλού. Ώπα κάτσε. Έχει ήδη γίνει αυτό…

Μήτσος Μαυράκης: Οι τέσσερις συνεχόμενες ήττες του Miami το έχουν φέρει στην όγδοη θέση της αναπάντεχα γεμάτης Ανατολικής περιφέρειας. Στις επόμενες 18 μέρες οι Heat θα δώσουν 10 αγώνες με μονάχα τα τρεις από αυτούς να είναι εντός έδρας, και αυτά εναντίον των Hawks, Clippers και Spurs. To babyface του Dragic κρύβει το ότι έχει τριανταρίσει, αλλά στο παιχνίδι του τα χρόνια φαίνονται. Οι Wade και Bosh κάνουν μια σπουδαία χρονιά, αλλά είναι το σημείο της χρονιάς που ο πρώτος θα αρχίσει να χάνει παιχνίδια. Ο Deng είναι ένα ράκος και η ομάδα παίζει καλύτερα δίχως τον Whiteside. To πρόβλημα όμως είναι πως ο Riley, έχοντας υποθηκεύσει το μέλλον της ομάδας, δεν μπορεί παρά να κυνηγήσει το πρωτάθλημα, συνεπώς αν δεν τους βγουν τα ρίσκα μπορεί σύντομα να μιλάμε για το Brooklyn του Νότου.

Νίκος Ραδικόπουλος: Κι αν η “θεά τύχη” δεν κάνει το χατίρι των Lakers και δεν κρατήσουν το pick τους⁶⁾το 1ο pick τους είναι top 3 protected, το οποίο σημαίνει πως μένει στην κατοχή τους μόνο αν είναι ένα από τα τρία πρώτα. Διαφορετικά πάει στους Sixers, οι οποίοι το απέκτησαν από τους Suns, δίνοντας τον Carter-Williams στους Bucks, οι Bucks τon Knight στους Suns και οι Suns αυτό ακριβώς το pick στην Philadelphia. Οι Suns το είχαν πάρει από τους Lakers στα πλαίσια της ανταλλαγής του Nash; Ειδικά με τις φήμες πως ο KD θα μείνει για τουλάχιστον έναν χρόνο ακόμα στην Oklahoma⁷⁾υπογράφοντας συμβόλαιο τύπου LeBron για 1+1 χρόνο, μιας και βγαίνοντας στην αγορά ως free agent το 2017 σημαίνει περίπου $ 30 εκατ. παραπάνω στο max, λόγω της επικείμενης αύξησης του salary cup από το 2016 στο 2017, μήπως η επόμενη μεγάλη ομάδα των Λιμνανθρώπων δεν είναι τόσο κοντά όσο οι fans τους ονειρεύονται;

Σταύρος Μαρίνος: Ενώ είμαι υπέρμαχος της σχετικά πρόσφατης στροφής στα advanced analytics για τον σχεδιασμό και το coaching μιας ομάδας, τα πρώτα προβλήματα έχουν αρχίσει να φαίνονται καθαρά στο κατασκεύασμα του αριθμολάγνου Daryl Morey, τους Houston Rockets. Η απουσία συνδυασμού της στατιστικής με την ποιοτική πλευρά του μπάσκετ (προσωπικότητες, διαπροσωπικές σχέσεις κτλ.), εύκολα μπορεί να καταλήξει σε αδιέξοδο σαν κι αυτό των Rockets. James Harden και Dwight Howard, παρά την τεράστια ατομική μπασκετική αξία τους, είναι αμφότεροι πλήρως ανίκανοι να λειτουργήσουν σε ομαδικό πλαίσιο, μπασκετικά και κυρίως ψυχολογικά. Κι αυτό παρασέρνει όλη την ομάδα προς μια γενικότερη μετριότητα κι ασχήμια. O GM Daryl Morey επιμένει να επεμβαίνει στην στρατηγική της ομάδας, χειραγωγώντας πλέον και τον υποκατάστατο-coach Bickerstaff, καταστρέφοντας το άθλημα. Τελευταίο παράδειγμα η προσωπική του επέμβαση στα πρώτα δευτερόλεπτα του πρόσφατου αγώνα εναντίον των Pistons, όπου οι Rockets υπέπεσαν σε 21 εσκεμμένα φάουλ στον Andre Drummond, κάνοντας τον να αστοχήσει σε 23 βολές (13/36, ρεκόρ NBA), με τους παίχτες και των δύο ομάδων εμφανώς εκνευρισμένους να λαμβάνουν μέρος σε μια παρωδία αθλήματος. Αποκορύφωμα: Στο 2ο ημίχρονο, βασικός ξεκίνησε ο ελάχιστα χρησιμοποιημένος K.J. McDaniels, ο οποίος σε μόλις 9 δευτερόλεπτα έκανε 5 φάουλ στον Drummond.

Gus Χρυσοχού: Αναμφίβολα η χρονιά που διανύει το Detroit είναι θετικότατη, σε σχέση με τις περασμένες καταστροφικές σεζόν. Στην εποχή του small ball, όμως, το “στήνω την ομάδα γύρω από έναν ψηλό και οι υπόλοιποι σουτάρουν”, έχει -τα λογικά του- σκαμπανεβάσματα. Στο Orlando, ο Stan van Gundy είχε κατά γενική ομολογία καλύτερους σουτέρ, ενώ υπήρχε και ο Carter που ακόμα είχε τα drives για ψωμοτύρι. Σύμφωνοι, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος ο SVG, αυτή είναι η τελευταία φορά που προπονεί ομάδα, και άρα οι Pistons βρίσκονται σε μια μεταβατική περίοδο, αλλά αυτό δεν διαγράφει τις κακές βραδιές, όταν παγιδεύονται στο ίδιο το παιχνίδι τους.

Δημήτρης Μαντζούκας: Ο Victor Oladipo, ένας εκκολαπτόμενος αστέρας, έχε βρεθεί στον πάγκο με μειωμένο ρόλο και χρόνο συμμετοχής. Αυτό θεωρητικά είναι ένα μικρό πρόβλημα και ειδικά όσο τα αποτελέσματα δικαιώνουν τον προπονητή του που προβαίνει σε αυτή την επιλογή, ωστόσο είναι απλά η βιτρίνα ενός αρκετά μεγαλύτερου προβλήματος, της στροφής των Magic σε μία win-now λογική. Έτσι, παίκτες όπως οι Aaron Gordon και Mario Hezonja δεν παίρνουν όσο χρόνο χρειάζονται, ενώ ακόμα χειρότερα, τον παίρνουν παίκτες όπως ο Jason Smith⁸⁾see what he did there??.

Πέτρος Καούνης: Οι Nets δεν είναι ένα μικρό πρόβλημα που κρύβει μέσα του ένα μεγαλύτερο πρόβλημα. Είναι ο ορισμός του προβλήματος. Σε μεγάλη μερίδα της αρθρογραφίας πέρα του Ατλαντικού, αναγράφονται ως η ομάδα χωρίς μέλλον και ελπίδα. Δεν έχουν σχεδόν κανένα pick στα χέρια τους για τα επόμενα χρόνια, δεν έχουν παίκτες με ταλέντο για να χτίσουν κάτι πάνω τους από την αρχή και τα δυνατά τους χαρτιά, Lopez και Thaddeus, θα πρέπει να τα ανταλλάξουν οπωσδήποτε με pick πρώτου γύρου επόμενων χρόνων. Πραγματικά το μόνο που τους μένει είναι να παρατήσει ο Ρώσος την ομάδα τελείως στην τύχη της και να ψάχνουν πόλη να μεταφέρουν το franchise.

Γιάννης Χάτσιος: Το Memphis παίζει με τις πεντάδες του, έχοντας πειραματιστεί με τον Zach Randolph σε ρόλο έκτου παίκτη, και παίζοντας ping-pong με τους Green, Lee, Allen και Barnes στις θέσεις της πεντάδας. Θα έλεγε κανείς ότι παρά την αξιοπρεπέστατη 5η θέση στη Δύση, οι Grizzlies δεν έχουν βρει ακόμα την τέλεια ισορροπία μεταξύ first και second unit. Μήπως όμως αυτή η αέναη προσπάθεια του Dave Joerger να ισορροπήσει μεταξύ των trends της λίγκας και της ασφαλούς επιλογής Randolph-Gasol και grit ‘n’ grind είναι ένδειξη ότι το NBA έχει αφήσει πίσω τη φιλοσοφία των Grizzlies; Και το κυριότερο, τα ζογκλερικά αυτά, είχαν θύμα την ταυτότητά της ομάδας, που βρίσκεται φέτος στη 16η θέση σε Defensive Rating.

Λουκάς Μοσχούλας: Πραγματικά hφράση που ξεκίνησε ο Πέτρος είναι ακριβώς αυτή που χαρακτηρίζει την πορεία των Nets τα τελευταία χρόνια. Η αλλαγή πλεύσης που είχαμε αναφέρει και στο preview στην αρχή της χρονιάς, το να αφήσουν δηλαδή τις νεοπλουτίστικες συμπεριφορές που είχε ο ιδιοκτήτης τους, δεν απέφερε καρπούς και δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο τα δεδομένα στην ομάδα του Brooklyn. Αφενός ο πάγκος γέμισε, αφετέρου με πολλά ερωτηματικά και με παίκτες που δεν μπορούν να βοηθήσουν άμεσα. Στην βασική πεντάδα δεν υπάρχει ο francise player που μπορείς να χτίσεις μια ομάδα γύρω του και όλα αυτά προμηνύουν ένα δυσοίωνο μέλλον.

3) “Οι καταστάσεις μπορούν να οδηγήσουν έναν ανίκανο να γίνει ικανός τουλάχιστον σε έναν εξειδικευμένο τομέα” – Ο κανόνας του Freeman

Δημήτρης Μαντζούκας: O DeAndre Jordan είναι ένα τέρας της φύσης. Ένας προικισμένος αθλητής. Ένας πολύ ψηλός τύπος. Ένας γυμνασμένος άντρας. Ένας αλτικός άνθρωπος. Ένας πεισματάρης μαχητής. Ο DeAndre Jordan δεν είναι ένας ικανός καλαθοσφαιριστής. Οριακά είναι ένας καλαθοσφαιριστής. Η ικανότητα του όμως να πηδάει ψηλά για να μαζεύει rebounds, να κόβει σουτ και να σπρώχνει την μπάλα στο καλάθι από τις λόμπες των Paul, Griffin τον μετέτρεψε σε μήλο της έριδος το καλοκαίρι.

Μήτσος Μαυράκης: Στο βάθος του πάγκου των Warriors βρίσκεται παρκαρισμένος ο πρώην παίκτης των Kings, Jason Thompson. O Thompson έχει αγωνιστεί σε μόλις 21 παιχνίδια φέτος για τους πρωταθλητές κι αυτά κατά μέσο όρο 6,8 λεπτά. Εν’όψει όμως των συγκρούσεων που έπονται με τους Spurs και θα αποτελέσουν ελπίζουμε προοίμια για τα playoffs θα πρέπει να θυμίσουμε πως ο Thompson είχε στο παρελθόν αξιόλογες επιδόσεις απέναντι στον LaMarcus Aldridge κρατώντας τον σε ποσοστό 44% (88-199) στις προσπάθειες που πήρε στα 11 μέχρι τώρα παιχνίδια στα οποία έχουν βρεθεί αντιμέτωποι. Για τον Boban Marjanovic, από την άλλη, φοβάμαι δεν υπάρχει σωτηρία…

Νίκος Ραδικόπουλος: Νομίζω πως αυτός είναι ο ορισμός της περσινής χρονιάς του Matthew Dellavedova. Μετριότατος παίχτης για επίπεδο ΝΒΑ, αλλά σκυλί σε ό,τι κι αν κάνει στο γήπεδο, έφτασε μέχρι του σημείου να δυσκολέψει για δύο παιχνίδια τον Curry στους περσινούς τελικούς, καλύπτοντας τα λεπτά του απόντος Kyrie Irving. Όντας ένας ανελέητα βρώμικος παίχτης έχει βρει τον τρόπο να αποδεικνύεται χρήσιμος για την ομάδα του, βγάζοντας με αυτόν τον τρόπο το παντεσπανάκι του.

Άρης Τόλιος: Άρα φαντάζομαι ότι ψάχνουμε το αντίθετο του χαραμοφάη Tristan Thompson⁹⁾που καταφέρνει και εκβιάζει αποτελεσματικά τους φιναλίστ, επειδή αγκαλιάζει συχνά τα rebounds και τον Lebron ε; Χμμμμ… Ωραία, το βρήκα! Respect στον Dave Joerger και όλα τα σχετικά που δυόμιση χρόνια τώρα έχει φτιάξει στο Memphis άμυνα – Limoges (δηλαδή αποτελεσματική), χωρίς να είναι η ίδια Limoges (δηλαδή σιχαμένη) και έχει βοηθήσει να βρουν το άλλο τους  μισό περισσότερους κι από τη “Θεία από το Σικάγο”: Gasol-Randolph, Conley-Chalmers, Carter-Green¹⁰⁾Μην γελάτε… Στο παράλληλο σύμπαν των under-achievers, ο Vince και ο Jeff θα κάνουν ωχαδερφίστικες γκριμάτσες για όλους τους εξίσου υπερταλαντούχους, που όμως πρόκοψαν κιόλας. Κανένα ζευγάρι, όμως, δεν είναι σαν τα αμυντικά pitbulls Tony Allen-Matt Barnes, όπως ορθότατα, είχε αναλύσει κι ο Gus στην preseason. Και αν ο Allen είναι, με όλες τις έννοιες του όρου, “τίμια” επιλογή, για τον Barnes δεν υπάρχει λόγος να κόπτεται και κάποιος -μέτριος και ασταθής αθλητής και χαρακτήρας όντας. Κι όμως, ο Joerger του εκμαιεύει τον καλύτερο εαυτό του¹¹⁾εκτός αν μπει το όνομα Derek Fisher στο τραπέζι -παρεμπιπτόντως, μη χάσετε τις απόψεις του Gilbert “who gives a shit” Arenas επί του θέματος, με αντάλλαγμα τη θέση βασικού.

Σταύρος Μαρίνος: Σταυρώστε με, λιθοβολήστε με, αλλά τουλάχιστον θα πεθάνω υπερήφανος. Ο ορισμός της παραπάνω φράσης είναι οι San Antonio Spurs των τελευταίων δύο δεκαετιών. Μην το πάρετε πολύ στραβά, αλλά ισχύει… με την καλή έννοια. Χάρη στο αρχέτυπο ομαδικότητας, χημείας κι αλτρουισμού, σχεδόν κάθε παίχτης που έχει φορέσει τη φανέλα των Spurs, αποδίδει παραπάνω από το φυσιολογικό λόγω της φανταστικής υποστήριξης που παρέχει αυτή η ομάδα/διοίκηση σε κάθε τομέα. Κι αυτό θα το γενικεύσω σε κάθε εποχιακό ρολίστα (από τους δεκάδες που έχουν περάσει έχοντας βγάλει νούμερα, ξεγελώντας και κερδίζοντας συμβόλαια από άλλες ομάδες που δεν είχαν την δυνατότητα να εκμαιεύσουν το ίδιο από αυτούς), μέχρι και μεγάλα ονόματα που λατρεύονται σαν θεοί του Ολύμπου ενώ δεν είναι κάτι παραπάνω από ξώγαμα του Δία, οριακά κάτω από ημίθεοι. Και ναι, στον Ginobili αναφέρομαι, που μόνο δυο φορές σε 13 χρόνια, είχε ελαφρώς πάνω από 30 λεπτά συμμετοχής, με μέτρια ευστοχία καριέρας κι αμέτρητους τραυματισμούς.

Gus Χρυσοχού: Συμφωνώ στο 100% με τον Νίκο. Ο κανόνας του Freeman γράφτηκε για το καμάρι της Land Down Under, Matthew Dellavedova. Φυσικά δεν μπορεί να μην χαρακτηριστεί αξιοσημείωτο το φετινό του court vision, εν τη απουσία του Irving, αλλά, διάολε, οι μόνοι παίχτες που θα καμάρωναν για αυτόν είναι ο Bowen, o Oakley και oι bad boys των ’80s.

Λουκάς Μοσχούλας: Επιτέλους το είπε κάποιος! Δεν θα μπορούσε να είναι άλλος, βέβαια, από τον αιρετικό της παρέας αυτής, τον Σταύρο. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να τους χωνέψω, απλά ο τεράστιος, είναι η αλήθεια, Gregg Popovich έχει φτιάξει μια μηχανή που απλά σε νευριάζει με το γεγονός ότι δουλεύει τόσο καλά. Όμως ρε συ Σταύρο, όχι τον Manu! Εγώ θα επιλέξω τον Boris Diaw, κινδυνεύοντας να με πάρουν στο κυνήγι κάποιοι που κάθονται σε αυτό το τραπέζι, αλλά ρε σεις πείτε μου σε ποια άλλη ομάδα θα μπορούσε να κάνει αυτά που κάνει στα Σπιρούνια. Σε καμία είναι η απάντηση, μην το ψάχνετε¹²⁾Xάτσιος και Μαυράκης προσπαθούν, εν τω μεταξύ, να συγκρατήσουν τον Ραδικόπουλο να μην του επιτεθεί….

Πέτρος Καούνης: Ο James Harden είναι ένας ικανότατος σκόρερ με έφεση στα drives, που μπορεί στην μέρα του να βάλει 50 πόντους σε κάθε αντίπαλο. Ο James Harden είναι ένας παίκτης που αδιαφορεί για οτιδήποτε άλλο έξω από το Εκείνο, έχοντας θάψει βαθιά στο χώμα το Υπερεγώ, έχει έφεση στις επαφές μεγαλύτερη και από 45αρη με σεξουαλικές διαταραχές σε λεωφορείο που ανεβαίνει την Πατησίων σε ώρα αιχμής και μπορεί να φάει 51 πόντους από τον οποιοδήποτε αντίπαλο.

Κοσμάς Καψάλης: Εγώ πάλι συμφωνώ απόλυτα με τον Μαντζού. Δεν μπορώ να βρω καταλληλότερη εφαρμογή του νόμου από το γεγονός ότι το ταγάρι ο DeAndre Jordan είχε γίνει μήλον της Έριδος το καλοκαίρι.

Γιάννης Χάτσιος: Δύσκολα θα έφτανα στο να χαρακτηρίσω τον Billy Donovan¹³⁾ή τον προκάτοχό του, Scott Brooks ανίκανο, όμως η βαρύτητα του διδύμου Westbrook-KD είναι τέτοια, που δεν αφήνει περιθώρια για πολλές ιδέες και παρεμβάσεις στο παιχνίδι της Oklahoma. Το μπάσκετ που παρουσιάζουν είναι αποτελεσματικό, και το ρεκόρ τους κινείται στα επίπεδα των τελευταίων ετών. Καμία έκπληξη και καμία διαφορά. Πώς λοιπόν να κάνεις κριτική σε έναν προπονητή που μοιάζει να έχει βάλει το cruise control; Θα μπορούσε μια άδεια καρέκλα να κοουτσάρει τους Thunder;

4) “Τίποτα δεν είναι τόσο άσχημο, που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο αν απολύσεις τον προπονητή” – Ο νόμος του Murray για το ποδόσφαιρο

Δημήτρης Μαντζούκας: Η σεζόν ξεκίνησε με πολλά όνειρα για τους Pelicans, αλλά η μέση της τους βρίσκει να παραμένουν εκτός 8άδας playoffs. Μια σπασμωδική αντίδραση απομάκρυνσης του Alvin Gentry μόνο χειρότερα θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα. Ο επιθετικός guru μπορεί να έχει αναστατώσει κάπως τις αμυντικές επιδόσεις της ομάδας, ωστόσο συνολικά οι ευθύνες που του αναλογούν δεν μεταφράζονται σε αξιώσεις απόλυσης του. Πέρα από τους τραυματισμούς που θέρισαν τους παίκτες, τα εγκλήματα στον σχεδιασμό της ομάδας είναι πολλά, και η απόλυση ολόκληρου του front office της Νέας Ορλεάνης σίγουρα δεν εμπίπτει στον παραπάνω κανόνα.

Μήτσος Μαυράκης: Οι φωνές υποστήριξης ή έστω κατανόησης για το έργο του Brett Brown στους Sixers ολοένα και αυξάνονται. Άλλωστε ο ίδιος επιβραβεύτηκε για την δουλειά με την υπομονή του με καινούργιο συμβόλαιο από τη διοίκηση της Philadelphia. Κοιτάξτε τους Sixers άλλη μια φορά δίχως προκαταλήψεις. Πίσω από αυτό το τραγικό roster υπάρχει ένας προπονητής που έχει βάλει μερικά -στην πλειοψηφία τους- ατάλαντα παιδιά να παίζουν μια επιθετική άμυνα και να προσπαθούν να χτίσουν μια γρήγορη μοντέρνα επίθεση. Ας ελπίσουμε να ανταμειφθεί ο κύριος Brown σύντομα, με λίγο περισσότερο ταλέντο που θα τον βοηθήσει να ξεδιπλώσει αποτελεσματικά στο παρκέ το μπάσκετ που έχει στο νου του.

Άρης Τόλιος: “Δικαίωμα” για απόλυση GM και Head Coach παρακαλώ. Brooklyn Nets: two-men-leave (Billy King – Lionel Hollins), one-man-enter (John Calipari/Mark Jackson/Tom Thibodeau), πιθανώς και για τις δύο θέσεις. Όταν ο  Mikhail Prokhorov τους απέλυσε πακέτο, ευχαρίστησε τον King ως “φίλο, συνάδελφο και συνεργάτη”, τον Hollins απλώς “για τις προσπάθειες του” και τον assistant -και φίλο του προηγούμενου- Paul Westphal δεν τον ευχαρίστησε καν. Προφανώς, ο Prokhorov θεώρησε υπεύθυνο τον King που προσέλαβε τον Hollins, χωρίς να τον γνωρίσει καν ο Ρώσος (ανεξάρτητα αν ήταν υπερ-επιτυχημένος στο Memphis). Η επόμενη μέρα για το Brooklyn έχει τον “Bro-Lo” ως μόνο asset, τον Jarrett Jack από του χρόνου, τον Johnson μόνο εναπομείναντα της εποχής των “μεταγραφών αεροδρομίου” (“D-Will”, “Ticket”, “Truth”, “Jet” και “Crash”) κι αυτόν άγνωστο αν θα τον έχει και πέρα του καλοκαιριού και κανένα pick πρώτου γύρου μέχρι το 2019. Γεια σας.

Σταύρος Μαρίνος: Sacramento Kings: Οκτώ χρόνια, οκτώ προπονητές, οκτώ χρονιές εκτός playoffs. Keep firing.

Νίκος Ραδικόπουλος: (και τώρα η προοικονομία που αναφέρθηκε νωρίτερα:) Το μόνο θετικό του να παίζεις στο twitter περιμένοντας τη σειρά σου είναι ότι μαθαίνεις πρώτος την απόλυση Blatt! Καμποοοουυυύμ!! Τέταρτος προπονητής για τον Kyrie Irving σε πέντε χρόνια, μία ακόμα λανθασμένη απόφαση του LeBron κατά τη γνώμη μου, μετά την ανταλλαγή Wiggins και την εκβιαστική παραμονή του Tristan Thompson με παράλογο συμβόλαιο! Χάτσιος τί λες;

Γιάννης Χάτσιος: Σαφώς και δεν βλέπω τον τρόπο που μπορεί το Cleveland να γίνει καλύτερο χάρη στην απόλυσή του προπονητή, αλλά… είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι ο Blatt είχε ενεργό ρόλο στην στελέχωση, προετοιμασία και διαχείριση της ομάδας; Μοιάζει αφελές να πιστεύουμε ότι ο LeBron έπαιζε τον ρόλο του προπονητή και έδινε το θρυλικό “χαρτάκι”, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο. Αρκεί ο ευνουχισμός του David Blatt, και η δαμόκλειος σπάθη της κριτικής μιας οντότητας σαφώς μεγαλύτερης από τον ίδιο (για τα δεδομένα του NBA) ώστε να φιλτράρονται όλες οι επιλογές με τον King σε πρώτο πλάνο. Καλώς έφυγε ο Blatt, γιατί δεν του ταιριάζει ο ρόλος του αχυρανθρώπου. Μένει να δούμε αν ο Lue μπορεί να κρατήσει τόσο χαμηλό προφίλ, όσο χρειάζεται για να μην στρέφονται τα φώτα στο ποιος κάνει κουμάντο στο Cleveland.

Gus Χρυσοχού: Το φετινό Phoenix αποτελεί πραγματικά περίπτωση για μελλοντικούς wannabe ψυχολόγους. Οι Suns έκαναν στροφή 180 μοιρών στην περσινή τους απόδοση και από ομάδα “fun to watch” έγιναν “ας δω την εκπομπή μαγειρικής που έχει στην τηλεόραση, περισσότερη αγωνία έχει”. Μέσα σε όλα ήρθε και ο τραυματισμός του Bledsoe για να στραβώσει ακόμα περισσότερο το κλίμα στην Arizona. Ωστόσο, ενδεχόμενη απόλυση του Hornacek μάλλον θα τα έκανε χειρότερα τα πράγματα. Πέρυσι έδειξε πως έχει ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο το οποίο δεν του βγήκε φέτος και φαίνεται πως το franchise ακόμα γλείφει τις πληγές του από την υπόθεση του Dragic. Ας δούμε τι θα γίνει σε πρώτη φάση στην off season.

Πέτρος Καούνης: Παρασκευή βράδυ, σε hipster bar στην καρδιά του ελληνικού Kreuzberg, πάνω στο χορό και στο ποτό, κάποιος διάβαζε στο κινητό του όλο το παρασκήνιο της απόλυσης Blatt, αδιαφορώντας για κάθε αιθέρια ύπαρξη στο χώρο. Παρήγγειλε ένα τζιν τόνικ ακόμα, περίμενε στωικά τη σερβιτόρα να του το φέρει, το πήρε στα χέρια του, έχυσε λίγο στο πάτωμα και είπε σχεδόν από μέσα του: ”Μπλιετ”.

Λουκάς Μοσχούλας: A ρε συ Gus, και έλεγα ότι μετά την ανακοίνωση του Νικόλα για τον Blatt ότι όλοι θα μένατε εκεί και θα μπορούσα να μιλήσω εγώ για τους Ήλιους. Ότι είπε ο Gus, λοιπόν, προσθέτοντας απλά ότι το πρόσωπο που έχουν οι φετινοί Suns έχει να κάνει και λίγο με το ότι ο Markieff δεν είναι ίδιος με τον περσινό. Οι διαφορές του άλλοτε εκ των πρώτων βιολιών της ομάδας δεν φαίνονται να έχουν λυθεί και ίσως η αλλαγή που περιμένουν όλοι στο Phoinix να μην είναι του προπονητή αλλά του πρώην star της ομάδας.

5) “Ό,τι κι αν συμβεί, προσποιήσου ότι το έκανες σκόπιμα” – Ο νόμος της υποκριτικής

Μήτσος Μαυράκης: O τραυματισμός του David Lee που οδήγησε τον Draymond Green να πάρει τη θέση του power forward στους Warriors επαναπροσδιορίζοντας τον τρόπο με τον οποίο παίζεται το άθλημα και τις απαιτήσεις μας πλέον από τους μπασκετμπολίστες είναι το ευτυχέστερο ατύχημα στην ιστορία. Το σερί που έτρεξαν οι Clippers μετά τον τραυματισμό του Griffin απέδειξε για άλλη μια φορά πως οι Clippers λειτουργούν καλύτερα όταν λείπει ο ένας από τους δύο ψηλούς τους και ίσως να υποψιάσει τον προπονητή τους πως ίσως είναι σοφότερο να τολμήσει να χωρίσει το κυρίαρχο δίδυμο DeAndre-Blake και να τολμήσει με χαμηλότερο σχήματα.

Δημήτρης Μαντζούκας: Oι Heat τσίμπησαν πέρσι από την D-League έναν ψηλό με αποτυχημένα περάσματα από το ΝΒΑ, για να συμπληρώνει μια ηλικιωμένη και επιρρεπή στους τραυματισμούς frontline. Τελικά οι συναστρίες, η συγκυρία και οι συνεχείς τραυματισμοί του έδωσαν την ευκαιρία να παίξει και δεν ξανακοίταξε ποτέ πίσω. Η εκμετάλλευση του Whiteside από το Miami εντάσσεται σαφώς στην ευρύτερη κατηγορία “μην το πεις ούτε του παπά”.

Άρης Τόλιος: Αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στους Wizards και στους Jazz. Οι πρώτοι, υγιείς όντας, εκτιμώ πως θα μπουν άνετα στα playoffs και αν το καταφέρουν, θα ψωροπερηφανεύονται ότι το πέτυχαν τάχα επειδή… χειραφέτησαν την εργατιά (Temple, Dudley, Sessions, Oubre). Στο δε Salt Lake City γεννάνε και τα κοκόρια τους, καθώς δεν εξηγείται αλλιώς ότι Gobert-Favors-Burks-Exum έχουν χάσει μισό μισής σεζόν λόγω τραυματισμού κι όμως, τη δουλειά βγάζουν από τη μία, οι Withey-Lyles-Booker και από την άλλη, οι Hood-Burke-Neto. Όμως, προκρίνω τους 76ers: είναι ΣΙΓΟΥΡΟ ότι δεν ήταν στα σχέδια κανενός ο γυρολόγος Ish Smith¹⁴⁾δεν μπορείς να μη συμπαθήσεις άτομο που αποκαλείται “Ish” να περάσει ξανά από Philly μεριά για να διαπρέψει, άσχετα με το τι θα ισχυριστεί ο psycho-dad Hinkie και ο Μαντζούκας.

Νίκος Ραδικόπουλος: Ό,τι κι αν έχει συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια στο Phoenix, είναι πέρα από το όριο του ασόβαρου και του αστείου, ό,τι διαφορετικό κι αν προσποιηθεί ο οποιοσδήποτε από τον οργανισμό της Arizona πως συνέβη.

Σταύρος Μαρίνος: Kobe Bryant: Παίζοντας κάκιστο μπάσκετ τα τελευταία χρόνια λόγω ηλικιακής ανικανότητας, κατάφερε να πείσει τους πάντες πως “έτσι πρέπει γιατί είναι ο χαρακτήρας μου”, και να να ανακοινώσει σκόπιμα ένα χρόνο νωρίτερα την απόσυρσή του με βιογραφικές συνεντεύξεις και αφιερώματα που μόνο σε νεκρούς ήρωες γίνονται, μόνο και μόνο για να μεταμορφώσει την τελευταία του χρόνια στους κατεστραμμένους Lakers, σε γύρο θριάμβου.

Gus Χρυσοχού: Και πάλι με πρόλαβαν και συγκεκριμένα ο καινούριος της παρέας, ο Άρης. Αυτό που συμβαίνει στους Jazz είναι εντυπωσιακό. Ακόμα και ο Pleiss, που δεν ξέφευγε από τα χλευαστικά σχόλια εδώ στην Ευρώπη, έχει κάνει μερικές αξιοπρεπέστατες εμφανίσεις, όσο απουσίασε ο Gobert. Ο Snyder έχει να καμαρώνει πως έχει άσους στο μανίκι του.

Λουκάς Μοσχούλας: Θα ήθελα να γράψω για το ανελέητο tanking που πραγματοποιώ στην Locked Out League του fantasy, αλλά δεν θα ενδιέφερε κανέναν από τους αναγνώστες (εκτός από αυτούς που θα ήθελαν μερικές συμβουλές). Στα του θέματος μας, δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος που δεν περίμενα τους Mavericks εντός playoffs (που να μην το υποστήριζα κιόλας), αλλά ο Cuban σίγουρα θα μπορούσε να κάθετε σε μια γωνιά και απλά να βλέπει μια ακόμα χρονιά την ομάδα του να πετυχαίνει περισσότερα από όσα περίμεναν αρκετοί αναλυτές και απλοί φίλαθλοι του ΝΒΑ. Θα μου πείτε τον στόχο για ένα δεύτερο δαχτυλίδι στον Γερμανό δεν θα καταφέρει να τον πετύχει, άρα να του αφιερώσουμε την παροιμία που λέει ο λαός “όλο μέλι-μέλι και από τηγανίτα τίποτα”.

Πέτρος Καούνης: Η ιστορία του Whiteside είναι περυσινά, ξινά σταφύλια. Οι Heat σιγά σιγά ετοιμάζουν την ιστορία της φετινής τους Snow White, στο πρόσωπο του Tyler Johnson. Τη βδομάδα που οι Dragic και Udrih κάτσανε στα pits για να πάρουν μερικές ανάσες και να ξεπεράσουν κάτι μικροτραυματισμούς, ο TJ είχε 13 πόντους, 4,3 rebounds και 4,3 assists μέσο όρο και έδειξε πως μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα αν πάρει χρόνο συμμετοχής. Άλλος ένας παίκτης που από τη D-League βρέθηκε στο roster της ομάδας του Miami και ετοιμάζεται να μπει από το παράθυρο στη βασική πεντάδα.

Γιάννης Χάτσιος: Όταν ο Anthony Davis σε μερικούς μήνες θα πλαισιώνεται με έναν ακόμη φέρελπι παίκτη από τα υψηλά κλιμάκια του draft, a la 1997 Spurs, ο βραχνάς του μισθού του Eric Gordon θα πάψει να υπάρχει και οι Evans, Holiday θα έχουν έναν ακόμη χρόνο με συμβόλαια που καταπίνονται σε ενδεχόμενο trade, με όλη την ευελιξία που ο Dell Demps χρειάζεται για να χτίσει κάτι μεγάλο γύρω από τον AD, η διοίκηση των Pelicans θα κοιτάει το ρεκόρ της φετινής χρονιάς και θα λέει “Yeah, totally meant that”. Αν δεν κρατούσε ομήρους τα παιδιά του Demps ο ατζέντης του Asik το καλοκαίρι…

6) “Αν τα γεγονότα δεν επιβεβαιώνουν τη θεωρία, τροποποίησε τη θεωρία” – Ο νόμος του Maier

Νίκος Ραδικόπουλος: Αναφέρθηκε νωρίτερα ο Χάτσιος για το αν και μια καρέκλα μπορεί να προπονήσει τους KD και Westbrook. Για την καρέκλα δεν μπορώ να απαντήσω, αλλά ξέρω πως όλοι περιμέναμε την έλευση του Billy Donovan στον πάγκο της OKC με προσμονή και ενθουσιασμό. Το προγενέστερο έργο του μας έκανε να ονειρευόμαστε καλοδουλεμένα plays, όπου το -άπειρο- ταλέντο της ομάδας θα πολλαπλασιαζόταν μέσα από το σύστημα. Και τί βλέπουμε; Παπάρια. Για ακόμα μία χρονιά η μπάλα πηγαίνει στα χέρια των δύο stars και από εκεί κάποια επιφοίτηση δίνει την εντολή στο ταλέντο τους για την ολοκλήρωση της φάσης. Σε βαθμό που όταν η κάμερα περνάει από τον πάγκο της ομάδας περιμένω να δω στη θέση του προπονητή τον Scott Brooks.

Άρης Τόλιος: Το μυαλό μου είναι πολύ φτωχό για να ερμηνεύσει γιατί η Minnesota δεν κάνει το “μπαμ”. Μπορεί εγώ να ήμουν υπερβολικά ενθουσιασμένος, με το άθροισμα τόσων και τόσο ταλαντούχων πιτσιρικάδων, συν τα “τόσα-όσα” κουρασμένα παλικάρια. Δεν ξέρω. Αν πω αλλαγή προπονητή εδώ και τώρα, θα ακουστώ πολύ Ελληναράς; Ε τότε ας το πούμε, “αλλαγή φιλοσοφίας”.

Σταύρος Μαρίνος: Είναι θέμα χρόνου κάτι τέτοιο στην Philadelphia, που όπως έχουμε αναλύσει πολλάκις στο παρελθόν, σύντομα θα τελειώσει η υπομονή φιλάθλων και διοίκησης με κατάληξη τον δημόσιο απαγχονισμό του Sam Hinkie, καθώς αυτός θα προσπαθεί να “τροποποιήσει την θεωρία του”.

Gus Χρυσοχού: Ο ερχομός του Scott Skiles στο Orlando έχει δώσει φτερά στους νεαρούς παίχτες της ομάδας κάτι που φαίνεται από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα. Οι Magic είχαν την θεωρία των νεαρών παιχτών, ωστόσο, όπως φάνηκε ο Jacques Vaughn δεν ήταν ο άνθρωπος για να την επιβεβαιώσει. Ο Skiles έχει δοκιμαστεί ξανά σε συνθήκες μεταβατικής περιόδου (Bulls) και δείχνει να του ταιριάζει αυτή η θέση. Όταν ωριμάσει αρκετά ο Payton και η παρέα του, τότε μάλλον ο Skiles θα δώσει την θέση του σε έναν άλλον προπονητή. Η τροποποίηση της προπονητικής θεωρίας, πάντως, φέρνει το Orlando στους πρόποδες της post season την δεδομένη στιγμή.

Πέτρος Καούνης: Η αλήθεια είναι πως αλλαγή φιλοσοφίας στο Chicago είχαμε, μετά την έξοδο του Thibodeau και την έλευση του Hoiberg αλλά τα αποτελέσματα δεν τα λες και εντυπωσιακά. Το rotation μεγάλωσε, η ομάδα έχει ξεκάθαρο ηγέτη και είναι μέσα στο παιχνίδι για Top 3 ομάδα στη φετινή δύσκολη Ανατολή. Τα αλλά όμως είναι τόσα πολλά ακόμα που δεν μπορεί κάποιος παρά να πει πως η φετινή χρονιά για τους Bulls είναι μεταβατική και πως το καλοκαίρι οι αλλαγές θα είναι πολλές.

Λουκάς Μοσχούλας: “Houston, we have a problem¹⁵⁾πόσο κλισέ όμως;”. Η θεωρία λέει ότι η ομάδα έχει δυο μεγάλους stars και ζει και πεθαίνει μαζί τους. Όμως μήπως ήρθε η ώρα να την αναθεωρήσουν; Ο Dwight Howard, τα τελευταία δύο χρόνια με τις εμφανίσεις του, μας έχει κάνει να ξεχάσουμε τον dominant ψηλό που βλέπαμε στο Orlando και πολλοί θεωρούσαν νέο Shaquille. Ένα trade μοιάζει μονόδρομος για τον Howard, αλλά και για το Houston, καθώς το συμβόλαιο του λήγει το 2017 με την τελευταία σεζόν να είναι player option οπότε αυτό είναι στα συν για τους Rockets. Το θέμα είναι να βρεις μια ομάδα που θα πιστέψει στον Superman και αυτό είναι το δυσκολότερο κομμάτι για τον Daryl Morey GM της ομάδας του Τέξας.

Μήτσος Μαυράκης: Έχουμε αναφερθεί στην σελίδα μας αρκετές φορές για το process του Sam Hinkie στην Philadelphia. Τα σωφρονιστικά μπατσάκια της λίγκας που συνετέλεσαν στον ερχομό του Jerry Colangelo, οποίος έφερε μαζί του, τους Ish Smith και Elton Brand, δείχνουν μια ελαφρά αλλαγή στην πορεία της ομάδας, αφού αντί να ποντάρουν στις τελευταίες θέσεις του roster σε παίκτες-στοιχήματα ακολουθούν τον μονοπάτι της Minnesota μαζεύοντας βετεράνους¹⁶⁾Kevin Garnett, Tayshaun Prince και Αndre Miller για τους Wolves για να καθοδηγήσουν τους νεαρούς και άγουρους παίκτες.

Γιάννης Χάτσιος: Μαυράκη μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις τις σημειώσεις μου κάθε φορά που πηγαίνω να γεμίσω τσάι σε παρακαλώ πολύ;;