Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς 20 χρόνια, οι Detroit Pistons απέσυραν τη φανέλα του σπουδαιότερου παίκτη της ιστορίας τους κι ενός εκ των καλυτέρων guards που αγωνίστηκαν στο ΝΒΑ, του Isiah Thomas. Με αφορμή αυτό το γεγονός, το RetroHog κάνει μια ανασκόπηση στη καριέρα του μεγάλου σταρ εντός κι εκτός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ. Γιατί, δυστυχώς, η καριέρα του Zeke με κοστούμι ήταν αντιστρόφως ανάλογη με αυτή που είχε όταν φορούσε σορτσάκι. Με τη σειρά όλα όμως, στην παρουσίαση ενός εκ των πιο χαρισματικών ”small men” που έπαιξαν ποτέ στα γήπεδα του NBA. Ενός point guard που την δεκαετία του ’80 συγκρινόταν μόνο με τον Magic Johnson και o οποίος πρόσφατα τον υπερασπίστηκε.
13 χρόνια καριέρας, τα 12 από αυτά All-Star, 2 All-Star MVPs, πέντε φορές στις καλύτερες πεντάδες του ΝΒΑ, πρώτος στη λίγκα σε assists το 1985, “back to back” πρωταθλήματα, ένα MVP Τελικών και βέβαια πρωταθλητής και MOP το 1981 με τους Indiana Hoosiers. Και φυσικά ένας από τους 50 καλύτερους παίχτες της Ιστορίας του ΝΒΑ και μαέστρος της -ενδεχομένως- πιο physical ομάδας όλων των εποχών, των “Bad Boys” Pistons. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση όντας πρώτος σε αρκετές κατηγορίες, όπως πόντοι, rebounds, assists, κλεψίματα, εύστοχα σουτ, σύνολο λεπτών συμμετοχής και αριθμό συμμετοχών για την ομάδα τoυ Detroit.
Τα Παιδικά του Χρόνια
Ο Isiah Lord Thomas III γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1961 όντας ο νεότερος από τα εννέα παιδιά της οικογένειάς του και μεγαλώνοντας σε μία από τις φτωχότερες και πιο επικίνδυνες γειτονιές του δυτικού Σικάγο. Πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια σε άθλιες συνθήκες, χωρίς φαγητό και θέρμανση για αρκετές μέρες, με αποκορύφωμα την εγκατάλειψη της οικογένειας του από τον πατέρα του, όταν ήταν στην ηλικία των τριών ετών, αφήνοντας την μητέρα του να αναθρέψει και τα εννέα παιδιά.
H Mary Thomas, της οποίας το θάρρος έγινε ντοκιμαντέρ με τίτλο “A Mother’s Courage: The Mary Thomas Story”, έκανε ό,τι καλύτερό μπορούσε για να προστατεύσει τα παιδιά της από τα ναρκωτικά, τη βία και την εγκληματικότητα που μάστιζε την περιοχή. Παράλληλα, ανέλαβε το Κέντρο Νεότητας στην τοπική καθολική εκκλησία “Our Lady of Sorrows”. Σύμφωνα με την Philadelphia Inquirer, ένα βράδυ, όταν κακοποιοί μπήκαν στο σπίτι ψάχνοντας για τον Isiah, η μητέρα του πήρε το κυνηγετικό όπλο της και τους απείλησε λέγοντας, «Υπάρχει μόνο μία συμμορία εδώ, και εγώ είμαι ο αρχηγός της. Ή θα κατεβείτε από την βεράντα μου ή θα σας τινάξω τα μυαλά στο αέρα”.
Για την οικογένεια Thomas, γενικά, δεν υπήρχε επιλογή πέρα από την επιβίωση με κάθε τρόπο. Ο Isiah μνημονεύει στο βιβλίο του “The Fundamentals: Eight Plays for Winning the Games of Business and Life”1)ο τίτλος μόνο ως ειρωνικός μπορεί να εκληφθεί για τον Isiah – τουλάχιστον ως προς το κομμάτι “winning the games of business” πως ως πιτσιρίκι γύριζε συχνά στους δρόμους με άδειο στομάχι, ψάχνοντας για κέρματα ή περιτυλίγματα από fast-food με κομματάκια τυρί κολλημένα πάνω τους, ενώ γυάλιζε παπούτσια για να βγάλει το χαρτζιλίκι του. Και όταν το κατάφερνε, έπρεπε να προσέχει μην του το κλέψουν. Όταν δε, όντως κάποια μεγαλύτερα παιδιά τον έκλεψαν, αυτός πήγε στη μάμα του για λίγη συμπόνοια, για να λάβει την εξής απάντηση: “Ξαναβγές εκεί έξω να τους παλέψεις”. Όπως αναφέρει παρακάτω στο βιβλίο ο Thomas, “τα πιο πρώιμα όνειρα μου δεν είχαν να κάνουν με το επαγγελματικό μπάσκετ, αλλά με ψυγεία γεμάτα κοτόπουλο, μπριζόλες και μακαρόνια”.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Rick Majerus, του βοηθού προπονητή από το Marquette, που προσπάθησε να προσεγγίσει τον Thomas για να φοιτήσει στο εν λόγω κολέγιο, για τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Isiah και το πως αυτός τα αντιμετώπιζε, αναφέροντας: “Μιλάτε για έσχατη ένδεια, για ανθρώπινη ατυχία, για πόνο. Ναι όλα αυτά υπήρχαν σε τεράστιο βαθμό στην γειτονιά του Isiah. Όταν, όμως, πήγα εκεί για να τον δω, αντίκρισα ένα τεράστιο χαμόγελο, είναι απίστευτα αισιόδοξος για κάποιον που είχε περάσει τόσο δύσκολα”.
Γυμνάσιο, Κολέγιο και η Rookie Χρονιά του
Όπως για πολλά παιδιά στην κατάστασή του, έτσι και για τον Thomas, το μπάσκετ αποτέλεσε διέξοδο στις δυσκολίες της καθημερινότητας, αλλά και την μοναδική ίσως ευκαιρία για να κάνει κάτι καλό στη ζωή του. Για να γίνει αυτό όμως, έπρεπε να κοπιάσει. Έτσι, ξυπνούσε κάθε πρωί στις 05:00 το ξημέρωμα προκειμένου να φύγει από τα όρια της κακόφημης γειτονιάς του και να παίξει μπάσκετ στο Γυμνάσιο του St. Joseph στο Westchester, μιάμιση ώρα μακρυά από το σπίτι του. Εκεί ξεκίνησε να δείχνει το ταλέντο του. Την τρίτη χρονιά στο St. Joseph, οδήγησε την ομάδα μέχρι τους πολιτειακούς τελικούς, με τον ίδιο να θεωρείται ένα από τα καλύτερα ανερχόμενα ταλέντα στις ΗΠΑ. Όπως ήταν φυσικό, οι προτάσεις από τα καλύτερα κολέγια άρχισαν να έρχονται.
Ο Thomas μετά το high school επέλεξε το Πανεπιστήμιο της Indiana για να παίξει μπάσκετ υπό τις οδηγίες του Bob “The General” Knight. Τα μηνύματα που έλαβε σχετικά με τον παράξενο και ανορθόδοξο χαρακτήρα του Knight και την συμπεριφορά του προς τους παίκτες ήταν, βέβαια, πολλά. Όταν μάλιστα τον επισκέφτηκε στο Chicago προκειμένου να τον πείσει να παίξει στην Indiana, ο αδερφός του Thomas, που ήθελε ο αδερφός του να παίξει στο ντόπιο DePaul, άρχισε να προσβάλει τον Knight. Παρόλα αυτά, ο Isiah δεν δίστασε να επιλέξει τους Hoosiers, πράγμα που σίγουρα δεν μετάνιωσε καθόλου.
Τί θα τον περίμενε στους Hoosiers, θα το καταλάβαινε πριν καν ενταχθεί στο κολέγιο. Το καλοκαίρι του 1979, πριν ξεκινήσει, δηλαδή, την freshman χρονιά του στην Indiana, συμμετείχε στο Παναμερικανικό τουρνουά που θα έδινε την πρόκριση για την Ολυμπιάδα της επόμενης χρονιάς. Προπονητής της Team USA ήταν ο Bobby Knight, ο οποίος εκνευρίστηκε τόσο πολύ με τον Zeke, που τον απείλησε να τον βάλει σε ένα αεροπλάνο και τον στείλει πίσω στο Chicago, φωνάζοντάς του ότι κανονικά θα έπρεπε να διαλέξει το DePaul, μιας και δεν υπήρχε περίπτωση να παίξει για την Indiana αν συνεχίσει να αγωνίζεται έτσι. Από εκείνο το τουρνουά κι έπειτα, ο Isiah δούλεψε πολύ και κατάφερε να γίνει ο αγαπημένος παίκτης του Knight, ένα όχι και τόσο εύκολο κατόρθωμα. Όπως θα δείτε και στο βίντεο που ακολουθεί, έμαθε αρκετά από τον μεγάλο Bob. Στην πρώτη του χρονιά στο κολέγιο σημείωνε 14,6 πόντους και είχε 5,5 assists ανά παιχνίδι. Το καλοκαίρι είχε επιλεγεί να είναι στην Ολυμπιακή ομάδα των Η.Π.Α., όμως το μποϋκοτάζ των Αμερικανών στους αγώνες που διοργανώθηκαν στην Μόσχα το 1980 δεν του επέτρεψε να ζήσει την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Την επόμενη σεζόν ο Knight έδωσε τον απόλυτο έλεγχο της ομάδας στον Thomas και εκείνος ανταποκρίθηκε σε μεγάλο βαθμό, έχοντας 16 ppg και 5,8 apg και όντας ο ηγέτης των Hoosiers. Η ομάδα με ρεκόρ 26-9 μπήκε στο τουρνουά του Μαρτίου κι εκεί κέρδισε κατά σειρά Maryland, Alabama, St. Joseph και LSU, φτάνοντας μέχρι τον τελικό, όπου αντιμετώπισε και κέρδισε με 63-50 τους North Carolina Tar Heels του rookie Sam Perkins και του μεγάλου James Worthy. O Isiah Thomas κατέκτησε το βραβείο του Most Outstanding Player (M.O.P.), ενώ η Indiana είχε κυριαρχήσει πλήρως, κερδίζοντας τα πέντε παιχνίδια της στο τουρνουά με συνολική διαφορά 113 πόντων.
Η κατάκτηση της κορυφής του κολεγιακού πρωταθλήματος έδειξε στον Thomas ότι είχε έρθει η ώρα για το μεγάλο βήμα στο NBA. Ενώ εκείνη την εποχή οι παίκτες δεν συνήθιζαν να αποχωρούν για να ακολουθήσουν επαγγελματική καριέρα πριν συμπληρώσουν την τετραετία στο κολέγιο, για τον Thomas δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να διεκδικήσει το όνειρο το συντομότερο δυνατόν.
Τη χρονιά 1980-81 οι Pistons ήταν η δεύτερη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος, με ρεκόρ 21-61. Επέλεξαν, λοιπόν, τον Thomas στο #2 του draft, πίσω από τον Mark Aguirre, παιδικό φίλο του Thomas, που αργότερα έγινε και συμπαίκτης του. Να σημειωθεί, βέβαια, στο σημείο αυτό πως ακόμα και μετά την επιλογή του στο draft, o Isiah τελείωσε το κολέγιο όπως είχε υποσχεθεί στην μητέρα του, παίρνοντας το πτυχίο του στα ποινικά, έξι χρόνια αργότερα, ανήμερα της γιορτής της μητέρας.
Το 1981-82, με center τον Bill Laimbeer και τον -επίσης rookie- Kelly Tripucka, οι Pistons κατάφεραν να κερδίσουν 18 παιχνίδια περισσότερα (39-43) από την προηγούμενη χρονιά και να κατακτήσουν την τρίτη θέση στην Central Divisiοn. Ο Thomas είχε μια πολύ γεμάτη πρώτη σεζόν με 17 πόντους, 7,8 assists και 2,1 κλεψίματα, όντας ο πρώτος της ομάδας στις δύο τελευταίες αναφερθείσες κατηγορίες και με τέτοια στατιστικά κατέκτησε μία θέση στην NBA All-Rookie team, αλλά και στο πρώτο -από τα 12 συνεχόμενα- All Star που πήρε μέρος. Rookie της χρονιάς παρόλα αυτά βγήκε ο Buck Williams του New Jersey, με 15,5 πόντους και 12,3 rebounds.
Οι Pistons στις Πλάτες του
Το ανταγωνιστικό πνεύμα του Isiah, που αναντίρρητα είχε ενισχυθεί από την παιδική ηλικία του, εκδηλώθηκε και μέσα στο γήπεδο. Μόλις από το δεύτερο έτος της επαγγελματικής του καριέρας ανέλαβε το ρόλο του προπονητή μέσα στο παρκέ, οδηγώντας την ομάδα σε assists, κλεψίματα και λεπτά συμμετοχής. Τη σεζόν 1982-83 είχε, επιπλέον, κατά μέσο όρο 22,9 πόντους, τον υψηλότερο της καριέρας του. Όμως αυτό ήταν μόνο η αρχή, καθώς και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια οι μέσοι όροι του Thomas σε πόντους ήταν σταθερά πάνω από τους 20, δείχνοντας στον κόσμο του ΝΒΑ πως ο “μικρός με το μεγάλο χαμόγελο” ήταν προορισμένος για μεγάλα πράγματα.
Πρέπει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο πως ο Thomas δεν μεγάλωσε μονάχα έχοντας μια μπάλα του μπάσκετ στα χέρια του, αλλά αντιθέτως έπαιζε football, volley και baseball. Αλλά το άθλημα, στο οποίο ο ίδιος διέπρεψε ήταν το αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Μάλιστα είχε χρειαστεί να επέμβει ο προπονητή του στο γυμνάσιο για να τον αποτρέψει να αγωνιστεί με την ομάδα του football, προκειμένου να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο μπάσκετ. Και όπως κι άλλοι μπασκετμπολίστες με ταλέντο και κατάρτιση σε άλλα αθλήματα, όπως οι Olajuwon και Nash, ο Thomas είχε χρησιμοποιήσει την εμπειρία από το football για να αναπτύξει την ανεπανάληπτη αίσθηση χώρου και timing που είχε μέσα στο γήπεδο. Βλέποντας τις γωνίες καλύτερά από τους υπόλοιπους point guards και με μια απίστευτη αίσθηση του ρυθμού κατόρθωνε να μοιράζει assist όπως κανέναν άλλος μέχρι εκείνη την στιγμή. Αποκορύφωμα η χρονιά 1984-1985, όπου με 13,9 apg θα πετύχει την καλύτερη επίδοση όλων των εποχών ως τότε, αριθμό που ξεπέρασε δυο φορές μερικά χρόνια αργότερα ο John Stockton και παραμένει ως και σήμερα η 3η καλύτερη της ιστορίας.
Αλλά, ενώ εκείνη την εποχή η συντριπτική πλειοψηφία των point guards ήταν κατά κύριο λόγο δημιουργοί, o Zeke έχοντας αναπτύξει κάθε λεπτομέρεια του παιχνιδιού, παρουσίαζε μια αμίμητη παλέτα σαν σκόρερ. Κάθε στιγμή που είχε την μπάλα στα χέρια του οι αντίπαλοι αμυντικοί δεν μπορούσαν να του δώσουν τίποτα, αναγκάζοντας να επιλέξουν το δηλητήριο που θα τους σέρβιρε. Καλό σουτ από μέση απόσταση -συγκρινόμενος με τις επιδόσεις της εποχής του- και φυσικά αυτές οι καταπληκτικές του διεισδύσεις, όπου, αδιαφορώντας για την σωματική του ακεραιότητα, έμπαινε στα δόντια της άμυνας σκοράροντας με ακροβατικά layups, ανεξαρτήτως του ποιον έβρισκε μπροστά του. Ή τα εντυπωσιακά hook που εκτελούσε, αυτός ο μετά βίας 1,80 παίκτης, ποστάροντας τους αντιπάλους. Το πιο δυνατό του σημείο δεν ήταν μονάχα η ταχύτητά του, αλλά γενικότερα η φυσική του κατάσταση, σε συνδυασμό με το πείσμα του, που τον έκανε να φαντάζει με υπεράνθρωπο. Ενώ οι προσωπικοί του αντίπαλοι κουραζόντουσαν από τη φθορά του αγώνα, ο ίδιος έπαιζε διαρκώς στο ίδιο γρήγορο τέμπο. Και φθάνοντας στο τέλος του αγώνα με τους υπόλοιπους παίκτες καταβεβλημένους, ο ίδιος αναλάμβανε τα ηνία.
Ως ομάδα, ωστόσο, οι Pistons δεν βελτιώθηκαν στην κατάταξη από την προσωπική απόδοση του Thomas στη δεύτερη σεζόν του, τερματίζοντας με 37-45. Την επόμενη, όμως, στον πάγκο της ομάδας κάθεται ο Chuck Daly, μετατρέποντας τους Pistons σε ομάδα playoffs, για πρώτη φορά μετά το 1977. Ο δε Thomas, ήταν τόσο διψασμένος για αυτή την στιγμή, που στον πρώτο γύρο απέναντι με τους Knicks, “τα έδωσε όλα”, με αποκορύφωμα τη συγκλονιστική μονομαχία του με τον Bernard King στο πέμπτο και τελευταίο ματς της σειράς. Για την ιστορία, οι 35 πόντοι -16 εκ των οποίων στο τελευταίο ενάμιση λεπτό της κανονικής διάρκειας του αγώνα- και οι 12 assists του Thomas δεν έφτασαν, αφού οι Knicks προκρίθηκαν στην παράταση χάρη στους 44 πόντους και 12 rebounds του King, ο οποίος έπαιζε με γρίπη και τα δυο του μεσαία δάχτυλα εξαρθρωμένα.
Τα πρώτα τρία χρόνια του Daly στον πάγκο των Pistons ήταν κάπως υποτονικά, καθώς και τα επόμενα δύο χρόνια η ομάδα αποκλείστηκε στους πρώτους γύρους των playoffs από Celtics και Hawks. Tο 1987 το Detroit έφτασε ένα παιχνίδι μακριά από την συμμετοχή τους στους τελικούς του NBA. Στο 5ο παιχνίδι στο Boston Garden, ο Thomas στα 17” δίνει προβάδισμα στα Πιστόνια με 107-106 και στα 5” έχουν και την μπάλα στην κατοχή τους! Όμως ένα λάθος του Thomas στην επαναφορά θα δώσει την ευκαιρία στον Bird να βρεθεί στην πορεία της μπάλας, να κάνει ένα ιστορικό κλέψιμο και με δική του assist να δώσει την νίκη και -αφού δεν έσπασε ούτε τότε η έδρα των Celtics- την πρόκριση στους Κέλτες στο έβδομο παιχνίδι.
Την επόμενη χρονιά η ομάδα του Detroit είχε ένα τρομακτικό ρόστερ, με τους Thomas, Laimbeer, Vinnie Johnson, Adrian Dantley, Rick Mahorn, Dennis Rodman and Joe Dumars. Με τον Thomas σε καταπληκτική φόρμα κατάφεραν να φτάσουν ως τους τελικούς του πρωταθλήματος, όπου τους περίμεναν, ως συνήθως για την δεκαετία του ’80, οι Lakers. O Isiah κατά τη διάρκεια της σεζόν είχε κάπως πεσμένους μέσους όρους, με 19,5 ppg και 8,4 apg, κυρίως γιατί με τον ερχομό του Joe Dumars είχαν σχηματίσει ένα εξαιρετικό ισάξιο δίδυμο στο backcourt. Ο Dumars φρόντιζε να αποφορτίσει τον σταρ της ομάδας και ο Thomas είχε χαλιναγωγήσει τον εαυτό του, θυσιάζοντας τα στατιστικά του για το όφελος μια πολυπρόσωπης επίθεσης, με απώτερο σκοπό την κατάκτηση του πολυπόθητου τροπαίου. Στους τελικούς, λοιπόν, κόντρα στους Los Angeles Lakers, και ενώ προηγούνταν με 3-2 στη σειρά, έχασαν το 6ο παιχνίδι με 103-102, παρά τους 43 δικούς του πόντους. Από αυτούς μάλιστα, οι 25 ήρθαν σε μία περίοδο, κάνοντας ρεκόρ για τελικούς NBA που κρατά μέχρι σήμερα. Μάλιστα, το εντυπωσιακότερο ήταν ότι στον συγκεκριμένο αγώνα ο Thomas έπαιζε με διάστρεμμα στον αστράγαλο. Στο 7ο παιχνίδι οι Lakers -αν και ίδρωσαν- κατάφεραν να κατακτήσουν την νίκη μέσα στο Forum, με 108-105, μαζί και τον τίτλο, χάρη στο triple-double του James Worthy2)36 πόντοι/16 rebounds/10 assists. Εμείς ας απολαύσουμε λίγο την επική παράσταση του Isiah Thomas στον έκτο τελικό, μαζί με επική μουσική και επική εκφώνηση, στο παρακάτω βίντεο:
Bad Boys Defense
Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, “η άμυνα κερδίζει τα πρωταθλήματα”. Και δεν θα βρείτε καλύτερη περίπτωση παιχτών/ομάδας που συμφωνεί με αυτήν την ρήση, από τους Pistons του Daly. Η “Motor City” είχε μεν έναν franchise player, στο πρόσωπο του Thomas, ωστόσο δεν είχε έναν Bird ή έναν Magic ή έναν Jordan ή έναν ψηλό τύπου Jabbar. Εφόσον, λοιπόν, oι Pistons δεν είχαν το επιθετικό flow να χτυπήσουν το showtime των Lakers ή την πολυφωνία των Celtics, έπρεπε να ξεκινήσουν από κάτι που δεν είχαν οι υπόλοιποι: την -πολύ σκληρή- άμυνα. Και το κυριότερο; Να έχουν την θέληση να φορέσουν την ταμπέλα της “βρώμικης ομάδας” και να προκαλέσουν αντιπάθειες. Στο ενδεχόμενο κατάκτησης ενός -δύο στην προκειμένη περίπτωση- πρωταθλήματος, τα παραπάνω έμοιαζαν ασήμαντα.
Όλα ξεκίνησαν να αλλάζουν στην off season του 1985, όταν ο Daly έδωσε την ευλογία του για να αποκτηθεί ο Rick Mahorn από τους Washington Bullets, ο οποίος μαζί με τον Laimbeer θα συνέθεταν το πλέον “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” δίδυμο που ίσως έχουμε δει ποτέ. Στην παρέα προστέθηκε ο Dennis Rodman από το draft του 1986, ενώ του Φεβρουάριο του 1988 έρχεται και ο James Edwards3)Πιο κάτω θα διαβάσετε και ποια άλλη προσθήκη έγινε για να φτάσει το Detroit στον τίτλο. Και ενώ η παρουσία των τεσσάρων ψηλών ήταν τρόπον τινά η εγγύηση για το physical game της ομάδας, ο Thomas φαίνεται πως ήταν ο εγκέφαλος πίσω από το όλο αντιαθλητικό παιχνίδι των Pistons. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Scottie Pippen στο documentary της Dream Team του ’92.
Από την στιγμή που μαζεύτηκαν οι προαναφερθέντες στις όχθες της λίμνης Michigan, η άμυνα των Pistons άρχισε να σκληραίνει κατά πολύ, κάτι που μεταφράστηκε και σε νούμερα. Από το ’87-’88, και για τις επόμενες τέσσερις σεζόν, το Detroit βρισκόταν κάθε φορά στις τρεις καλύτερες ομάδες της λίγκας, όσον αφορά τους πόντους που δεχόταν4)Στατιστικό από το basketball-reference.com, ενώ το’90, το ’91 και το ’92 ήταν πρώτο στην σχετική κατηγορία. Aυτή είναι και μια επιπλέον “νίκη” για το Detroit τότε, καθώς όλοι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, τους θυμούνται για την άμυνα πάνω στον Jordan στις post seasons που αντιμετώπισαν τους Bulls, γνωστή και ως “Jordan Rules”. Η αλήθεια είναι πως η ομάδα του Thomas έπαιζε έτσι κόντρα σε κάθε αντίπαλο και όχι μόνο σε σωματικό επίπεδο αλλά και σε πνευματικό.
Κοιτάζοντας τον τρόπο που αγωνιζόταν οι Pistons, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την καταγωγή του ηγέτη τους και ακρογωνιαίου λίθου αυτής, Isiah. Ο Zeke προερχόταν από την K-Town, την κακόφημη δυτική πλευρά της πόλης, που ακόμη και σήμερα αποκαλείται Chi-raq. Στους συμπαίκτες του συνήθιζε να αναφέρεται στις τακτικές τρομοκρατίες που χρησιμοποιούσαν συμμορίες από την παλιά του γειτονιά του, όπως οι Black Stone Rangers. Κάτω από την καθοδήγηση του Thomas, το Detroit κατάφερε να εμφυσήσει τον φόβο στους αντιπάλους του.
Και ο ίδιος σαν ηγέτης αυτής της διαβόητης άμυνας ήταν με την σειρά του η επιτομή του αμυντικού εξολοθρευτή. Μπορούσε να μπει μέσα στο εσώρουχό του αντιπάλου και να ασκήσει ασφυκτική πίεση σε όλο το γήπεδο. Τα μακριά του χεριά και η εκπληκτική του αντίληψη του χώρου τον έκαναν έναν από τους καλύτερους κλέφτες στην ιστορία του αθλήματος. Αλλά ο χαρακτηρισμός “εξολοθρευτής” ταίριαζε γάντι στις περιπτώσεις κατά τις οποίες προσπαθούσε κάποιος αντίπαλος να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα του σε ύψος απέναντι στον Zeke. H φαρέτρα του Thomas είχε διάφορα βρώμικα όπλα5)χτυπήματα στον καρπό, την συνήθεια που επανέφερε στο προσκήνιο ο Bruce Bowen να βάζει το πόδι του εκεί που θα προσγειωνόταν ο αντίπαλος μετά το jump-shot, και, το σήμα κατατεθέν του ιδίου, το να πατάει το πόδι του αντιπάλου καρφώνοντας το στο έδαφος, ακριβώς μόλις προσπαθούσε να σηκωθεί για να σουτάρει που απειλούσαν ευθέως την σωματική ακεραιότητα των αντιπάλων, οδηγώντας τους στο να αναθεωρήσουν την επιθετική προσέγγιση απέναντι στην άμυνα των Pistons.
Eίναι κοινώς αποδεκτό, όμως, πως η άμυνα πάνω στον MJ αποτελεί και το σήμα κατατεθέν εκείνων των Pistons, οπότε ας πατήσουμε πάνω σε αυτό. Η βασική αρχή ήταν το double team, με τον Laimbeer να είναι ο νούμερο ένα doubler. Αν ο Jordan βρισκόταν στην κορυφή, ο αμυντικός του τον ανάγκαζε να πάει αριστερά, όπου θα έβγαινε αμέσως δεύτερος αμυντικός για την βοήθεια. Αν βρισκόταν στις γωνίες υπήρχε άμεσο double team από την αδύνατη πλευρά, αφήνοντας συνήθως τον Brad Sellers6)που πέρασε και από τον Άρη να σουτάρει, όπως θα δείτε στο παρακάτω video. Σε καταστάσεις post παιχνιδιού τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για τον Laimbeer, μιας και είχε λιγότερη απόσταση να διανύσει. Είναι λογικό λοιπόν τα screens πάνω στον Jordan να επιχειρούνταν από νωρίς ώστε ο ίδιος να έχει χώρο να κινηθεί. Στην περίπτωση που ο ίδιος έπαιρνε αυτά τα screens, τότε άρχιζαν τα χτυπήματα. Όχι η σκληρή άμυνα. Τα χτυπήματα.
Επιπλέον, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι αντίκτυπο είχαν οι τεχνικές ποινές που δέχονταν οι Pistons κατά την διάρκεια των bad boys χρόνων τους, απόρροια είτε του σκληρού παιχνιδιού που οδηγούσε σε συρράξεις με αντιπάλους, είτε του trash talking. Κανονικά θα περιμέναμε να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην πορεία τους, ωστόσο όπως φαίνεται στο εξαιρετικό άρθρο του Benjamin Morris, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού στις χρονιές των πρωταθλημάτων το ποσοστό νικών των Pistons ήταν στο όριο του .750.
Τα Δύο Πρωταθλήματα
Ο Thomas και οι Pistons μπήκαν στη σεζόν 1988-89 με μοναδικό στόχο να κατακτήσουν ό,τι δεν κατάφεραν τα προηγούμενα χρόνια. Έφεραν στο -νεόκτιστο τότε- Palace of Auburn Hills τον φίλο του Thomas, Mark Aguirre (σε ένα αμφιλεγόμενο trade, είναι η αλήθεια, με αντάλλαγμα τον Adrian Dantley7)και προφανώς ο AD κατηγόρησε τον Isiah ότι τον “έφαγε”, όχι μόνο γιατί αμφισβητούσε την ηγεμονία του στην ομάδα, αλλά και επειδή ήθελε να φέρει τον “κολλητό” του στο Detroit, που ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος παίχτης της ομάδας με συμβόλαιο $ 950 χιλ. δολαρίων) δυναμώνοντας ακόμα περισσότερο, και με ρεκόρ 63-19, το οποίο ήταν και το καλύτερο σε όλη τη λίγκα για εκείνη την χρονιά, μπαίνουν στα playoffs και σαρώνουν όποιον βρουν μπροστά τους. 3-0 τους Celtics και 4-0 τους Bucks και φτάνουν στο ρελαντί στους τελικούς της Ανατολής, όπου και τους περίμενε ο Michael Jordan. Παρά τις μεγάλες εμφανίσεις του MJ, όμως, οι Bulls δεν είναι ακόμα η ομάδα που δυνάστευσε τα ’90s και οι Pistons κερδίζουν την σειρά με 4-2. Στου τελικούς με τους χτυπημένους από τραυματισμούς Lakers, οι Detroit Pistons σκουπίζουν τη σειρά και κατακτούν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία τους.
Τη σεζόν 1989-90 οι Pistons συνέχισαν να παίζουν το μπάσκετ που τους έδωσε το τρόπαιο την προηγούμενη χρονιά στο δρόμο για ένα δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα ΝΒΑ, κι έτσι έγιναν η τέταρτη ομάδα ως τότε, που κερδίζουν “back to back” το δαχτυλίδι του πρωταθλητή, μετά τους Minneapolis Lakers, τους Boston Celtics το ’50 και το ’60 και τους Los Angeles Lakers, που είχαν επίσης το “back to back” ακριβώς πριν από το Detroit. Κατά τη διάρκεια της σεζόν έτρεξαν ένα σερί 25-1 για να τελειώσει η κανονική περίοδος με ρεκόρ 59-23. Στους τελικούς εκείνης της χρονιάς θα συναντήσουν τους Blazers, με τον Thomas να κατακτά το βραβείο του MVP των τελικών, με μέσους όρους 27,6 πόντους και 7 assists. Μετά το τέλος της σειράς, ο Τόμας δηλώνει στο περιοδικό HOOP: “Εμείς ποτέ δεν εγκαταλείπουμε. Αισθανόμαστε πάντα ότι θα κερδίσουμε, δεν έχει σημασία ποιο είναι το σκορ, είναι όλα μια μάχη της θέλησης. Θα πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου, πόσο πραγματικά το θέλω;”
Detroit Free Press το ’89 και το ’90. Ενδιαφέρουσα και άχρηστη συνάμα πληροφορία: κανένας από τους δύο τίτλους των Pistons δεν κατακτήθηκε στο Detroit. Αχά!
Την επόμενη σεζόν οι Pistons καταφέρνουν να φτάσουν πάλι μέχρι τους τελικούς της περιφέρειας, όμως ο Thomas με κάποια προβλήματα υγείας του και τα γηρατειά της ομάδας των Pistons κάνουν το έργο του Jordan και της παρέας του εύκολο. Σε μια από τις πιο ιντριγκαδόρικες στιγμές των playoffs, με το Chicago να παίρνει την εκδίκησή του για τα χρόνια αποκλεισμών και ξύλου που προηγήθηκαν και να σκουπίζει τους Pistons, με τη βασική πεντάδα του Detroit, να αποχωρεί από το παρκέ λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού, ώστε να μην αναγκαστούν ως αποκαθηλωμένοι πρωταθλητές να δώσουν συγχαρητήρια στους Ταύρους, που τους “σκούπιζαν”.
Τη σεζόν 1993-1994 τα προβλήματα τραυματισμών του Thomas, σε συνδυασμό με την ηλικία του, μιας και είχε πατήσει ήδη τα 32, φέρνουν τη δύση της καριέρας του πιο κοντά από ποτέ. Το κύκνειο άσμα του έρχεται εκείνη την σεζόν όπου στο τελευταίο εντός έδρας ματς με το Orlando, ο Isiah σκίζει τον αχίλλειο τένοντα και τερματίζει οριστικά την καριέρα του.
O Thomas αποσύρθηκε με 18.822 πόντους (19,2 ppg), 9.061 assists (9,3 apg) και 1.861 κλεψίματα σε 979 παιχνίδια, όλα ρεκόρ των Detroit Pistons τότε8)στους πόντους θα τον ξεπεράσει αργότερα ο Joe Dummars. Στα υπόλοιπα παραμένει πρώτος.. Σούταρε με 45.2% εντός παιδιάς και 75,9% από τις γραμμή της φιλανθρωπίας.
To Χαμένο Όνειρο της Dream Team
Με κάθε πιθανό όρο, ο Isiah Thomas ήταν προφανής επιλογή για την Dream Team I. Εκείνη την εποχή ήταν μάλλον ο καλύτερος PG της λίγκας, συνυπολογίζοντας μια σειρά από παραμέτρους, όχι μόνο αθλητικές, αλλά συνολικά αγωνιστικές, και έχοντας αφήσει πίσω του τον, κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο και ήδη αποσυρθέντα, Magic, και με καθαρή διαφορά από τον Stockton, αλλά και όλους τους σύγχρονους άσους της εποχής, όπως οι Mark Price, Kevin Johnson, Tim Hardaway, Terry Porter, Michael Adams9)πραγματικά πόσο άδεια στις αρχές του ’90 ήταν η πλέον υπερφορτωμένη θέση του PG.. Γιατί λοιπόν δεν επιλέχθηκε στο σπουδαιότερο assembly αμερικάνικου μπασκετικού ταλέντου, την αρχική Dream Team;
Η πασίγνωστη απάντηση είναι “λόγω Jordan”. Επειδή όμως οι δαιμόνιοι συντάκτες του Ball Hog δεν πληρώνονται αδρά για να αρκούνται στην mainstream αλήθεια, ούτε αράζουν στα ολοκαίνουργια γραφεία τους, θα αποκαλύψουν όλο το παρασκήνιο στις φλύαρες διαστάσεις που συνηθίζουν.
Η αλήθεια λοιπόν είναι πως τον Thomas δεν τον ήθελε σχεδόν κανένας!
- Δεν τον ήθελαν οι Karl Malone και John Stockton
Ενώ δεν υπήρχε ποτέ “bad blood” διαχρονικά μεταξύ Pistons και Jazz, στις 21 Σεπτέμβριου 1991, ο Isiah Thomas λογικά κύκλωσε στο ημερολόγιο την 15η Νοεμβρίου, όπου οι Jazz θα επισκέπτονταν το Detroit. Βλέπετε, εκείνη τη μέρα ανακοινώθηκε η πρώτη δεκάδα της Dream Team και το όνομα του Thomas δεν ήταν μέσα. Αντιθέτως, το όνομα του Stockton ήταν μέσα, ως assist leader της προηγούμενης σεζόν, με το εξωφρενικό 14,2 apg.
Έτσι, με μια θέση να εκκρεμεί, ο Thomas αποφάσισε να ξεφτιλίσει τον Stockton όσο μπορούσε περισσότερο στην πρώτη τους συνάντηση: ο Stockton είχε μια «κανονική μέρα στη δουλειά», με 20 πόντους και 13 assists, αλλά ο Thomas σχεδόν δεν πάσαρε προκειμένου να πετύχει το στόχο του: 44 πόντοι, 15/22 FGs, 12/16 FTs!
Η απάντηση ήρθε ένα μήνα μετά, στις 14 Δεκέμβρη στο Salt Lake City, όταν στο 11ο λεπτό, ο Thomas απογειώθηκε για layup και την πορεία του ανέκοψε ο αγκώνας του «Mailman» που, κατά το κοινώς λεγόμενον, του έκανε «τη μούρη κρέας» και του χάρισε 40 ράμματα10)ο Thomas αναφέρεται μέχρι σήμερα στο περιστατικό ως το «φτηνότερο χτύπημα στην Ιστορία».
- Δεν τον ήθελε ο Scottie Pippen
Ο Pippen, όπως και ο MJ, θεωρούσαν τον Thomas ως τον στρατηγό της υπόθεσης “Bad Boys”, τον υπέρτατο προβοκάτορα, αυτόν που παρακινούσε τους συμπαίκτες του, ψιθυρίζοντας τους στο αυτί. Παράλληλα, στους τελικούς της Ανατολής το 1990, με τον Jordan να είναι περισσότερο έτοιμος ψυχικά και σωματικά από τον αποκλεισμό του την προηγούμενη χρονιά, οι Pistons στόχευσαν πάνω στα δεύτερα βιολιά των Bulls, Pippen και Grant, και τους τσάκισαν σε τέτοιο βαθμό, που ο πρώτος έσερνε το κορμί του στον μοιραίο για τους «Ταύρους» έβδομο τελικό, εξαιτίας ημικρανιών -ένα προϊόν σωματικής καταπόνησης, άγχους και ψυχικής κατάρρευσης. Μέχρι και σήμερα, ο Pippen δηλώνει πως σιχαίνεται τον Thomas και τους Pistons και είναι μάλλον ο πιο ένθερμος τιμητής τους.
- Δεν τον ήθελε ο Larry Bird
Με τον Bird, έτσι κι αλλιώς, οι σχέσεις τους ήταν ψυχρές. Ο “Larry Legend” δεν ήταν και ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου, ενώ η ηγεμονία των Celtics στην Ανατολή, αλλά και πάνω στους ίδιους τους Pistons στο δεύτερο μισό των ’80s, καλλιέργησε πραγματική εμμονή στον Thomas και στους άλλους “Bad Boys”. Έτσι, ο Bird ήταν αποδέκτης άπειρου ξύλου11)υπάρχει στιγμιότυπο, όπου σφυρίζεται φάουλ σε άλλη φάση και από το πουθενά, ο Thomas χτυπάει τον Bird στο στέρνο, χωρίς κανέναν λόγο, μόνο για να τον εκνευρίσει. Η απάντηση του Larry: “Come on, man”…, με γνωστότερο φυσικά τον τρίτο τελικό της Ανατολής το ’87, όταν ο Bird, αφού τον έσπρωχνε σε όλο το παιχνίδι ο Rodman με τα χέρια και ο Mahorn με τον κώλο, κατεδαφίστηκε στο παρκέ από τον Laimbeer.
Θα πείτε… “Μα καλά, ο Isiah φταίει και γι’ αυτό;”. Ο Isiah έφταιγε ΓΙΑ ΟΛΑ!!!
Ο Bird, όντας τεράστιος παίκτης, προτίμησε να απαντήσει στον πέμπτο τελικό στο Boston Garden, γράφοντας μια επική σελίδα μπασκετικής ιστορίας στο remake του “Havlicek stole the ball”, ενώ στο έβδομο παιχνίδι, όπως είπαμε παραπάνω, οι Celtics πήραν την πρόκριση για τους τελικούς, μετά από ένα “vintage Bird game”, με 37 πόντους και από εννέα rebounds και assists. Μετά τη λήξη του αγώνα, ωστόσο, ο Thomas, σε ένα ρεσιτάλ μικροψυχίας, υπερθεμάτισε την αψυχολόγητη δήλωση του Rodman ότι «αν ο Bird ήταν μαύρος, θα ήταν απλά ένας καλός παίκτης»12)τον περασμένο Νοέμβρη, ο Rodman ξαναχτύπησε, λέγοντας πως ο Isiah θα έπρεπε να είναι στη Dream Team στη θέση του Bird, αφού ο τελευταίος ήταν σε άθλια σωματική κατάσταση προς το τέλος της καριέρας του. Ακόμα και σε επακόλουθη κοινή συνέντευξη τύπου με τον Bird πριν τους τελικούς του ΝΒΑ, ο Thomas προτίμησε ακόμα και να μην αποτινάξει κατηγορίες ρατσισμού σε βάρους του, παρά να παραδεχθεί το μεγαλείο του Larry.
- Δεν τον ήθελε ο Magic Johnson
Για πολλά χρόνια, ο Isiah Thomas ήταν ο πιο κοντινός φίλος του Magic στη λίγκα, με διάσημο να παραμένει το φιλί τους στην έναρξη των τελικών του ’88. O Zeke ήταν από τους τακτικότερους θαμώνες στα party που διοργάνωνε ο Magic όταν επέστρεφε στη γενέτειρά του, στο Michigan.
Όμως, ο γενικά πρόσχαρος -σε βαθμό πλήξης- Johnson άργησε πάρα πολύ να συγχωρέσει πραγματικά(;) την απόσταση που κράτησε ο Thomas όταν ανακάλυψε πως έχει τον ιό HIV ή ακόμα περισσότερο, τις διφορούμενες απαντήσεις που έδινε ο Isiah σε ερωτήσεις σχετικά με την εξωγηπεδική ζωή του Magic, του τύπου: «δεν ξέρω τί γίνεται στο Hollywood». Ο Johnson, μάλιστα, έφθασε στο σημείο να κατηγορήσει τον Thomas πως έσπειρε φήμες για αυτόν στους κοινούς τους κύκλους, το οποίο είναι πλέον παράδοξο αν αναλογιστούμε πως ο ίδιος ο Isiah είχε χάσει τον αδερφό του Gregory, που ήταν φορέας της νόσου.
- Δεν τον ήθελε ο Michael Jordan
Εκτός από τις ψυχοσωματικές δοκιμασίες που τον πέρασαν οι Pistons από το ‘88 ως το ’91 και τους “Jordan Rules”13)η ύπαρξη των οποίων αμφισβητείται μέχρι και σήμερα, αλλά, αν υπήρξαν, είχε σίγουρα συμβολή στην έμπνευση τους ο Thomas, ο Jordan έχει να θυμάται δύο περιστατικά από την αντιπαλότητα του με τους Pistons. Το πρώτο φυσικά ήταν το “freeze out”, που φημολογείται πως επέβαλαν στον τότε rookie superstar οι υπόλοιποι βετεράνοι του All Star Game του ’85 στην Indianapolis, τροφοδοτώντας τον τόσο λίγο, ώστε να καταλήξει με μόλις εννέα σουτ και εφτά πόντους, ενοχλημένοι από το μερίδιο προσοχής που αποσπούσε.
Το δεύτερο ήταν η εντελώς politically incorrect αποχώρηση των Pistons πριν τη λήξη του τέταρτου και τελευταίου τελικού της Ανατολής το ’91. Όλα τα λεφτά είναι το -αρχικά εμβρόντητο, μετά απλώς ξενερωμένο- ύφος του Jordan στα 7,9” πριν από τη λήξη, καθώς περνούν μπροστά του οι αποχωρήσαντες βασικοί των Pistons.
Παρότι και στις δύο περιπτώσεις, ο Thomas δεν ήταν μόνος του, μάλλον ο MJ τον είχε τέτοιο άχτι, που δεν δίσταζε να τον δείξει δημόσια ως τον υποκινητή αυτών, αλλά και πολλών άλλων καταστάσεων, και, φυσικά, να θέσει veto για τη συμμετοχή του Ζeke στη Βαρκελώνη.
Γενικά πάντως, εκτός των παραπάνω, απ’ ότι φαίνεται, κανείς δεν σκοτωνόταν κιόλας για να είναι ο Isiah στην Dream Team. Σύμφωνα με το βιβλίο του Magic “When the Game was Ours”, «…ο Isiah σκότωσε μόνος του τις όποιες ελπίδες είχε για την Ολυμπιάδα. Κανείς στην ομάδα δεν ήθελε να παίξει μαζί του. Ο Michael δεν ήθελε να παίξει μαζί του. O Scottie δεν ήθελε καμία σχέση μαζί του. Ο Bird δεν σπρωχνόταν για αυτόν. Ο Karl Malone δεν τον ήθελε. Ποιος έλεγε “τον χρειαζόμαστε”; Kανείς!».
Με αυτά και με τα άλλα, στις 12 Μαΐου 1992, ο Clyde Drexler επιλέχθηκε στην τελευταία θέση επαγγελματία στο roster αντί του Isiah και ο Christian Laettner του Duke στη μοναδική θέση ερασιτέχνη, έναντι του Shaquille O’ Neal του LSU14)άλλη κουβέντα αυτή!. Ε, όση σχέση έχει η Λωζάνη με την Κοζάνη, άλλη τόση σχέση είχε η εξαιρετική πορεία του “Clyde the Glide” και των Blazers τη σεζόν 1991-92 με την επιλογή του στην Dream Team.
Η ειρωνεία του πράγματος, προφανώς, είναι πως προπονητής της ομάδας ήταν ο προπονητής του Thomas στους Pistons, Chuck Daly15)και μιας και σχετικό με το θέμα μας, αξίζει να ειπωθεί και το σχόλιο του Barkley για το πόσο εκτιμούσε τον Chuck Daly ως προπονητή: “He coached the Bad Boys. And if you can coach those assholes, you can coach anybody.”!
Η θέση του Isiah για τον αποκλεισμό του; Απολαυστική! Αλήθεια όμως, ποιος μπορεί να κακίσει τον Ζeke για αυτά που λέει περί Jordan, Magic και Pippen; Στο 5ο λεπτό του video που ακολουθεί από το φοβερό πάνελ της εκπομπής Open Court, λίγους μήνες πριν.
Η Ζωή Μετά το Μπάσκετ
Τα πρώτα χρόνια μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση ο Thomas ασχολήθηκε κυρίως με το real estate στην πολιτεία του Illinois. Συγχρόνως όμως, έγινε ιδιοκτήτης ενός ποσοστού στους Toronto Raptors το 1994 και Executive Vice President. Όμως το 1998 πούλησε το μερίδιο του, καθώς δεν συμφωνούσε σε πολλά με τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας. Στα τέσσερα χρόνια του στην ομάδα του Καναδά, ο Isiah, σε μια υποτιμημένη μέχρι σήμερα δημιουργία, είχε προβλέψει το μέλλον του αθλήματος, και επιλέγοντας στο draft τους Damon Stoudamire, Marcus Camby, Tracy McGrady και Vince Carter είχε κατορθώσει να χτίσει μια ομάδα, προπομπό του σημερινού μπάσκετ. Αθλητισμός σε όλες τις θέσεις και το πείραμα του Aaron Rodgers, σαν ένα πρότυπο stretch-4, μακριά από το ρεύμα της εποχής που ήθελε τους power forwards να παίζουν κοντά στη ρακέτα.
Τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε κυρίως με την μετάδοση αγώνων, ενώ ασχολήθηκε και με τα κοινά του CBA16)λίγκα που υπήρχε από το 1946 και έπαιζαν κυρίως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μπασκετμπολίστες, όμως από την δεκαετία των ’80s οι παίκτες του CBA μπορούσαν να υπογράψουν 10ήμερα συμβόλαια στο NBA. Έτσι ουσιαστικά το CBA υπήρξε ο προάγγελος του NBDL. O Thomas με τους συνεργάτες του αγόρασε τα δικαιώματα του CBA τον Αύγουστο του 1999 και θέλησε να επενδύσει $ 10 εκατ. σε αυτή. Στους επόμενους 18 μήνες, ο Thomas αντιμετώπισε/προκάλεσε μια σειρά προβλημάτων, καταλήγοντας να χάνει τη συνεταιρική σχέση με το ΝΒΑ, το οποίο προτίμησε να δημιουργήσει το NBDL. Κι εδώ υπάρχει “ζουμερή” εξήγηση.
Προφανώς, όλο το προηγούμενο διάστημα ο Isiah προετοίμαζε την επιστροφή του στο ΝΒΑ – στο πόστο του προπονητή, αυτή τη φορά. Αυτό, βεβαίως, δεν ήταν άγνωστο στους κύκλους του ΝΒΑ και υπήρχε σαφής διάταξη που απαγόρευε στους προπονητές των ομάδων του ΝΒΑ να εμπλέκονται διοικητικά σε άλλες λίγκες. Ως development league το CBA δεν θεωρούταν “ξεχωριστή λίγκα”. Όμως, άπαξ και το ΝΒΑ αποστασιοποιήθηκε (για να τιμωρήσει, αλλά και να αποθαρρύνει τον Thomas να παρατήσει το CBA) και όρισε το NBDL ως development league, ο Thomas δεν μπορούσε να γίνει προπονητής. Και τί έκανε ο Zeke;
Αφού δεν μπορούσε να πουλήσει εμπορικά τη λίγκα πλέον, την πούλησε. Σκέτο! Δέσμευσε τα χρήματα της λίγκας σε ένα trust, στο οποίο οι ομάδες δεν είχαν πρόσβαση και φυσιολογικά οδηγήθηκαν και αυτές και η λίγκα συνολικά σε χρεοκοπία στις 8 Φεβρουαρίου 2001 – μεσούσης δηλαδή της σεζόν 2000-01, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Κι έτσι, ο Isiah Thomas έγινε προπονητής των Indiana Pacers – εξαιρετικό;
Στον πάγκο των Pacers έκατσε για τρία χρόνια αντικαθιστώντας τον Larry Bird. Με το ρεκόρ του να είναι στο 131-115 οδήγησε την ομάδα για δύο χρόνια στα playoffs.
Όμως ο μεγαλύτερος ντόρος για τον βραχύσωμο πάλαι ποτέ point guard των Βad Βoys έγινε με το που έπιασε δουλειά ως General Manager των Knicks. Κάνοντας μια μικρή αναφορά (υποσχόμαστε να γίνει ένα εκτενές αφιέρωμα για την τριετία του στο Μεγάλο Μήλο -προς το παρόν, ας θυμηθούμε την παλαιότερη ραψωδία του Gus Χρυσοχού για το “Μεγάλο Σάπιο Μήλο”) για τα κατορθώματα-εγκλήματα που έκανε ο Thomas είτε ως GM, είτε ως προπονητής των Knicks, αρκεί να αναφέρουμε το trade του Eddy Curry για το οποίο τελικά οι Knicks έδωσαν το #2 pick του 2006 και το #9 pick του 2007! Για έναν αθλητή με σοβαρά προβλήματα στην καρδιά. Ένα ακόμα trade με τους Bulls, οι οποίοι δίνουν Jamal Crawford and Jerome Williams με συνολικά συμβόλαια $ 81 εκατ. για να πάρουν από τους Knicks τέσσερα συμβόλαια που λήγουν και να ελαφρύνουν το cap τους κατά $ 18 εκατ.. Το waived του Jalen Rose, o οποίος ήταν στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, που κόστιζε $ 16,3 εκατ. και θα μπορούσε να κερδίσει κάτι η ομάδα, αντ’ αυτού όμως ο Thomas αποφάσισε να τον αποδεσμεύσει για να κερδίσει $ 3 εκατ.! Τέλος, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του είναι ότι δεν αρκέστηκε στο ρόλο του GM, αλλά κάθισε και στον πάγκο της ομάδας των Knicks. Το 56-108 (34,1%) δείχνει του λόγω το αληθές, κατέχοντας το 5ο χειρότερο ρεκόρ προπονητή στην ιστορία των Knicks.
Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε πως κάπου προς τα τέλη της θητείας του ως coach, η μη απόλυση του συνιστούσε είδηση: όταν απολύθηκε ο Scott Skiles από τους Bulls, οι New York Daily News κυκλοφόρησαν με τίτλο “Coach Fired, but it’s not Isiah Thomas!”.
Η πιο μαύρη σελίδα του Thomas με τους New York Knicks, παρόλ’ αυτά, δεν έλαβε χώρα μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Το 2006, η πρώην μπασκετμπολίστρια και τότε διοικητικό στέλεχος της ομάδας, Anucha Browne Sande κατέθεσε μήνυση απέναντι στον Thomas, υποστηρίζοντας πως ο παράγοντας των Knicks, αρχικά την είχε παρενοχλήσει δημοσίως, και μετέπειτα την απέλυσε, όταν αυτή τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για την συμπεριφορά του. Η μήνυση για την σεξουαλική παρενόχληση κατέληξε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό, για την οποίο η παθούσα έλαβε αποζημίωση $ 11,8 εκατ., αλλά αυτό το γεγονός δεν είχε οδηγήσει στην παραμικρή τιμωρία ή έστω μια στοιχειώδη επίπληξη του Thomas από την διοίκηση της ομάδας.
Οι μέρες του Isiah Thomas στους Knicks: ΑΥΤΟ!
Μετά τους Knicks, o Thomas είπε να κάνει μια καινούργια αρχή προσπαθώντας να καθαρίσει το όνομά του και αναλαμβάνοντας χρέη προπονητή στο “μικρό” Florida International University. Οι επιδόσεις ήταν δραματικότερες και από αυτές της θητείας του στους Knicks, καθώς από το 2009 – 12, σάρωσε τους πάντες και τα πάντα, γράφοντας ρεκόρ 26-65.
Εν τέλει πρόσφατα, ο Thomas επανήλθε, καθώς ανέλαβε πρόεδρος της ομάδας της Νέας Υόρκης στο WNBA. Πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει τον παλιόφιλο του Bill Laimbeer ως προπονητή και η ομάδα στην πρώτη τους χρονιά, μετά μάλιστα από μια διετία εκτός playoffs, έφθασε στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας.
Αλλά το κυριότερο είναι πως επέστρεψε στις οθόνες μας μέσω του ESPN, συνεχίζοντας να γοητεύει ακόμη και τους πιο σφοδρούς πολέμιους, με το συνδυασμό το λαμπερού και συνάμα αλήτικου χαμόγελου του και την απόλυτα δικαιολογημένη αλαζονεία του.
Αυτό φαίνεται από την πρόσφατη απόπειρα του ESPN να βγάλει μια λίστα με τους 100 καλύτερους παίκτες της ιστορίας και τους 10 καλύτερους για κάθε θέση, στην οποία ο Isiah Thomas τοποθετήθηκε 5ος καλύτερος PG πίσω από Magic Johnson, Oscar Robertson, John Stockton και Steph Curry. Έγινε και χωράει πολύ συζήτηση για τις λίστες αυτές. Ενδεικτική όμως της αξίας του Isiah ήταν η άμεση αντίδραση πάνω στο θέμα του κορυφαίου Magic.
ESPN ranked the Top 10 PGs of all time & they have @iamisiahthomas ranked 5th. There's no way Stockton & Curry are better than Isiah.
— Earvin Magic Johnson (@MagicJohnson) January 13, 2016
Let me remind everyone, young and old, I played against @iamisiahthomas when he was hurt & hobbling on one leg…
— Earvin Magic Johnson (@MagicJohnson) January 13, 2016
…and @iamisiahthomas still scored 25 points in one quarter in the NBA Finals!
— Earvin Magic Johnson (@MagicJohnson) January 13, 2016
I love John Stockton, the NBA's All-Time Assist Leader.
— Earvin Magic Johnson (@MagicJohnson) January 13, 2016
I love @StephenCurry30, the best shooter we've ever seen, but he's not better than Isiah, at least not yet.
— Earvin Magic Johnson (@MagicJohnson) January 13, 2016
Loukas Moschoulas
Latest posts by Loukas Moschoulas (see all)
- 2019-20 Previews: Toronto Raptors - October 21, 2019
- 2019-20 Previews: San Antonio Spurs - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Oklahoma City Thunder - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: Minnesota Timberwolves - October 17, 2019
- 2019-20 Previews: Millwaukee Bucks - October 15, 2019
| ↑1 | ο τίτλος μόνο ως ειρωνικός μπορεί να εκληφθεί για τον Isiah – τουλάχιστον ως προς το κομμάτι “winning the games of business” |
|---|---|
| ↑2 | 36 πόντοι/16 rebounds/10 assists |
| ↑3 | Πιο κάτω θα διαβάσετε και ποια άλλη προσθήκη έγινε για να φτάσει το Detroit στον τίτλο |
| ↑4 | Στατιστικό από το basketball-reference.com |
| ↑5 | χτυπήματα στον καρπό, την συνήθεια που επανέφερε στο προσκήνιο ο Bruce Bowen να βάζει το πόδι του εκεί που θα προσγειωνόταν ο αντίπαλος μετά το jump-shot, και, το σήμα κατατεθέν του ιδίου, το να πατάει το πόδι του αντιπάλου καρφώνοντας το στο έδαφος, ακριβώς μόλις προσπαθούσε να σηκωθεί για να σουτάρει |
| ↑6 | που πέρασε και από τον Άρη |
| ↑7 | και προφανώς ο AD κατηγόρησε τον Isiah ότι τον “έφαγε”, όχι μόνο γιατί αμφισβητούσε την ηγεμονία του στην ομάδα, αλλά και επειδή ήθελε να φέρει τον “κολλητό” του στο Detroit |
| ↑8 | στους πόντους θα τον ξεπεράσει αργότερα ο Joe Dummars. Στα υπόλοιπα παραμένει πρώτος. |
| ↑9 | πραγματικά πόσο άδεια στις αρχές του ’90 ήταν η πλέον υπερφορτωμένη θέση του PG. |
| ↑10 | ο Thomas αναφέρεται μέχρι σήμερα στο περιστατικό ως το «φτηνότερο χτύπημα στην Ιστορία» |
| ↑11 | υπάρχει στιγμιότυπο, όπου σφυρίζεται φάουλ σε άλλη φάση και από το πουθενά, ο Thomas χτυπάει τον Bird στο στέρνο, χωρίς κανέναν λόγο, μόνο για να τον εκνευρίσει. Η απάντηση του Larry: “Come on, man”… |
| ↑12 | τον περασμένο Νοέμβρη, ο Rodman ξαναχτύπησε, λέγοντας πως ο Isiah θα έπρεπε να είναι στη Dream Team στη θέση του Bird, αφού ο τελευταίος ήταν σε άθλια σωματική κατάσταση προς το τέλος της καριέρας του |
| ↑13 | η ύπαρξη των οποίων αμφισβητείται μέχρι και σήμερα, αλλά, αν υπήρξαν, είχε σίγουρα συμβολή στην έμπνευση τους ο Thomas |
| ↑14 | άλλη κουβέντα αυτή! |
| ↑15 | και μιας και σχετικό με το θέμα μας, αξίζει να ειπωθεί και το σχόλιο του Barkley για το πόσο εκτιμούσε τον Chuck Daly ως προπονητή: “He coached the Bad Boys. And if you can coach those assholes, you can coach anybody.”! |
| ↑16 | λίγκα που υπήρχε από το 1946 και έπαιζαν κυρίως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μπασκετμπολίστες, όμως από την δεκαετία των ’80s οι παίκτες του CBA μπορούσαν να υπογράψουν 10ήμερα συμβόλαια στο NBA. Έτσι ουσιαστικά το CBA υπήρξε ο προάγγελος του NBDL |
