Αν υπάρχει ένα κλισέ που οι φίλαθλοι του κολεγιακού μπάσκετ δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν προκειμένου να επιβεβαιώσουν τον ελιτισμό τους, είναι για το πόσο απρόβλεπτο είναι το τελικό τουρνουά. Οι εκπλήξεις, φυσικά, δεν θα μπορούσαν να εκλείψουν, αλλά η άνοδος κολεγίων-μεγαθήριων, όπως το Kentucky ή το Duke, που μονοπωλούσαν τους πρωτοετείς All Americans, κατεβάζοντας ομάδες με πληθώρα μελλοντικών αστέρων του ΝΒΑ, είχε ξεκινήσει να απειλεί τη φύση της διοργάνωσης.
Το φετινό τουρνουά, όμως, είναι η επιτομή της παραφροσύνης. Οι πέντε πρώτες ομάδες στην κατάταξη Associated Press έχουν αθροιστικά 37 ήττες μεταξύ τους όλη τη σεζόν. Από αυτές τις 37 ήττες, 21 ήρθαν από ομάδες που δεν βρίσκονται στις 68 προσκεκλημένες του τουρνουά και όλες οι ομάδες είχαν τουλάχιστον μία ήττα μπαίνοντας στον Φλεβάρη. Για την ακρίβεια, είναι η πρώτη φορά από το 1949, όποτε και ξεκίνησε το Associated Press να καλύπτει το κολεγιακό πρωτάθλημα, που τα φαβορί παρουσιάζονται τόσο ευάλωτα και οι σταχτομπούτες δεν χρειάζεται να ονειροβατούν για να πιστέψουν πως θα βρίσκονται αγκαλιασμένοι στο παρκέ την ώρα που θα ακούγεται το One Shining Moment.
Η πλέον συναρπαστική αθλητική διοργάνωση ετοιμάζεται να ξεκινήσει πιο απρόβλεπτη από κάθε άλλη φορά και εδώ στο Ball Hog αγωνιστήκαμε να βγάλουμε άκρη μέσα σε όλο αυτό το χάος, για να σας παρουσιάσουμε ποιες ομάδες, ποιους παίκτες και προπονητές πρέπει να προσέξετε, έχοντας πλήρως αποδεχτεί πως και πάλι θα είναι αδύνατον να έχουν προβλέψει τις ομάδες και τα ονόματα, που θα έρθουν από το πουθενά για να κλέψουν τις καρδιές μας και μονοπωλήσουν τις συζητήσεις μας
Η Δύση ειδικά φέτος είναι παντελώς απρόβλεπτη. Έχοντας το άσημο Oregon, του δικού μας Tyler Dorsey, σαν top seed, με την τελείως αντισυμβατική για τα δεδομένα του κολεγιακού μπάσκετ Oklahoma σαν μεγαλύτερο φαβορί και τους περσινούς πρωταθλητές Duke να είναι εξαιρετικά ευάλωτοι, δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε πως το λιγότερο οι 11 από τις 16 ομάδες μπορούν βάσιμα να ελπίζουν πως μπορούν να φθάσουν στο Final Four.
Πρόκειται για την επιτομή της τρέλας που ξεκινάει χαοτικά και κανείς δεν ξέρεις πως θα καταλήξει. Κάτι σαν το ομότιτλο τραγούδι του Future, που ξεκινάει σαν μια ωδή στις καταχρήσεις και καταλήγει σαν μια ελεγεία για την αστυνομική και φυλετική βία στην Αμερική.
Ας ξεκινήσει η March Madness!
Οι Παίκτες που Πρέπει να έχετε στο Νου Σας
Buddy Hield (Oklahoma): Πέρυσι είχαμε γράψει το ακόλουθο:
“Ότι καλύτερο έχουν βγάλει οι Μπαχάμες μετά το Who Let the Dogs Out; Κοντό αλλά τουμπανιασμένο δυάρι, που παίζει ακριβώς όπως θέλουν αυτοί οι αριθμολάγνοι μανατζεραίοι του ΝΒΑ… Ανθίζει κάτω από πίεση!”
Γράψτε λάθος… Ο Buddy Hield είναι ό,τι καλύτερο έχουν βγάλει οι Μπαχάμες μετά τον Mychal Thompson1)πατέρας του Klay, πρώτος μη Αμερικάνος που επιλέχθηκε στο #1 του draft και μέλος των Lakers. Και όσο καλός κι αν είναι ο διαχρονικός ύμνος Who Let the Dogs Out, ο Hield είναι φέτος καλύτερος. Αυτά που κάνει ο Curry, που σκοράρει όποτε θέλει, δίχως να παίρνει πολλές προσπάθειες, αλλά βάζοντας κάτι αδιανόητα καλάθια που ρίχνουν σαγόνια στο πάτωμα; Ε, αυτά κάνει φέτος όλη τη χρονιά και ο Μπαχαμέζος με την Oklahoma. Και όσο πιο σημαντικό το παιχνίδι, τόσο καλύτερα παίζει.
Dillon Brooks (Oregon): Ο Καναδός power forward που στήνει τα καταπληκτικά pick’n’roll με τον Tyler τον Dorsey μας. Καλό σουτ από μακριά, αλλά το δυνατό του σημείο είναι όταν βάζει την μπάλα στο παρκέ και επιτίθεται ή όταν ρολάρει σαν μπάλα κατεδάφισης προς τη ρακέτα μετά το screen, όπου είναι σχεδόν αδύνατον να σταματηθεί. Πραγματικά καλός σκόρερ, με πληθώρα επιλογών στο να βάλει την μπάλα στο καλάθι, αλλά παγιδευμένος ανάμεσα στο τρία και το τέσσερα.. Θυμίζει έναν συμπατριώτη του tweener και αυτή την στιγμή φαίνεται πως μπορεί να γίνει στην καλύτερη των περιπτώσεων ο νέος Anthony Bennett (αυτόν που νόμιζαν οι Cavs στο draft) ή στην χειρότερη των περιπτώσεων ο νέος Antony Bennett (αυτόν που πήραν οι Cavs μετά μετά το draft).
Taurean Prince (Baylor): Μόνο εγώ βλέπω ένα pattern που επαναλαμβάνεται για τον απόλυτο τύπο ρολίστα, που αποτελεί το πλέον αναγκαίο εργαλείο σε κάθε ομάδα που θέλει να διεκδικήσει κάποιον τίτλο; Εννοώ αυτό τον εξαιρετικό αθλητή με τα μακριά χέρια, που μαρκάρει και τις δύο θέσεις στα forward, παίζει με απίστευτη ένταση σε κάθε κατοχή, τρέχει σαν ταύρος στο ανοιχτό γήπεδο, βάζει τα τριποντάκια του και είναι εξαιρετικά συμπαθής φυσιογνωμία επειδή έχει κοτσιδάκια/dreadlocks/rasta; Kawhi Leonard, DeMarre Carroll, Jae Crowder, Justise Winslow ιδού το νεαρότερο μέλος της οικογένειας σας. Α, ξέχασα να αναφέρω πως κατάγεται από το San Antonio…
Gary Payton II (Oregon State): Το Oregon State είχε να αγωνιστεί στην March Madness από το 1990, όταν τους είχε οδηγήσει εκεί ένας ταλαντούχος νεαρός point guard ονόματι Gary Payton. Πέρασαν 26 ολόκληρα χρόνια για να ξαναβρεθούν στον μεγάλο χορό, καθοδηγούμενοι και πάλι από έναν ταλαντούχο νεαρό point guard με το όνομα Gary Payton II. Δεν υπάρχουν εδώ όμως φαινόμενα νεποτισμού, τύπου Austin “Subzero” Rivers στο ΝΒΑ. Ο Gary Payton ο Δεύτερος, φέρει άξια το όνομα, καθώς έχει κληρονομήσει όλα τα καλά χαρακτηριστικά του πατρός του. Στην άμυνα προκαλεί εφιάλτες, καθώς είναι πολύ καλός rebounder, εκπληκτικός blocker και σεσημασμένος κλέφτης, που αποκαλείται μάλιστα και “The Thief” μιας που το “The Glove” ήταν ήδη πιασμένο. Στην επίθεση δεν είναι τόσο αξιόπιστος σουτέρ, αλλά όταν βρει διάδρομο προς το καλάθι αναστενάζουν τα στεφάνια. Must see παίκτης, τόσο για τους νοσταλγούς του παρελθόντος, λόγω ομοιοτήτων με τον πατέρα του, ιδιαίτερα στο σαδισμό με τον οποίο χρησιμοποιεί τα αθλητικά του προσόντα στην άμυνα, όσο και για τους λάτρεις του θεάματος, μιας που κάνει φάσεις σαν την ακόλουθη σε κάθε παιχνίδι:
DeAndre Bembry (Saint Joseph): Ο παίκτης-ορχήστρα για το Hawks. Είχε φέτος μέσους όρους 17,7 πόντων, 7,7 rebounds, 4,5 assists, με σχεδόν 1,5 κλέψιμο και ένα κόψιμο, δηλαδή νούμερα που μονάχα ο Ben Simmons πλησίαζε, o τύπος δηλαδή που θα επιλεχθεί πρώτος στο draft, και ο Denzel Valentine, που είναι υποψήφιος για παίκτης της χρονιάς. Και όλα αυτά τα κάνει έχοντας το κορυφαίο κούρεμα όλου του τουρνούα, θυμίζοντας συμπληρωματικό χαρακτήρα στο Super Mario που συχνάζει στο Studio 54. Αν, μαγεμένοι κιόλας από την υπέροχη του κόμη, παραβλέψουμε κάτι τούβλα που εκτοξεύει ενίοτε, θα δούμε μπροστά στα μάτια μας ένα πολυεργαλείο που μπορεί να βρεθεί μέχρι και στο ΝΒΑ.
Grayson Allen (Duke): Ο Grayson Allen είναι αυτός ο πρωτοετής που πέρυσι στον τελικό βγήκε μπροστά και βύθισε τον υγιή μπασκετικό κόσμο στη θλίψη, χαρίζοντας στο Duke το πρωτάθλημα. Φέτος συνεχίζει όπως σταμάτησε στον τελικό πέρυσι, σκοράροντας ασταμάτητα με το εξαιρετικό του σουτ από μακριά και προκαλώντας έκπληξη στους ανύποπτους θεατές όταν χρησιμοποιεί το δυνατό του άλμα για κάτι αναπάντεχα καρφώματα. Στο πρόσωπό του ενσαρκώνεται όλη η απέχθεια που προκαλούν οι γαλαζοαίματοι του Duke και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τυχαίο το ότι σημείωσε ακριβώς 666 πόντους την κανονικής περίοδο. Εξαιρετικός σουτέρ, εκνευριστική φλωρόφατσα, ύπουλο βρώμικο κάθαρμα, είναι προδιαγεγραμμένος ο ρόλος του από τον πάγκο στους επόμενους αντιπαθέστατους SuperFriends, διεκδικητές τίτλου στο ΝΒΑ.
Γιατί Μπορούν να Κερδίσουν το Τουρνουά;
Oregon Ducks: “No Center, no Problem” θα σκέφτηκε ο Dana Altman με την έναρξη της φετινής χρονιάς. Πέρασε τον Dillon Brooks στη θέση του δεύτερου ψηλού, δίπλα στον Chris Boucher, που κι αυτός με τη σειρά του παίζει με πρόσωπο στο καλάθι, έδωσε την μπάλα στα χέρια του Tyler Dorsey και, με βασικό πυλώνα τον Elgin Cook, άνοιξε το γήπεδο με τα χαμηλά του σχήματα και έχτισε μία από τις αποτελεσματικότερες επιθέσεις στο NCAA. Όλοι οι παίκτες της πεντάδας μπορούν να σουτάρουν από μακριά ή να δημιουργήσουν με την μπάλα στα χέρια και εναλλάσσονται διαρκώς μεταξύ τους στις θέσεις της πεντάδας. Η μπάλα δεν σταμάτα, αλλά βρίσκεται σε μόνιμη κίνηση μέχρι να βγάλει την αντίπαλη άμυνα εκτός ισορροπίας και να βρει την καλύτερη δυνατή προσπάθεια. Το πολύπλευρο ταλέντο του Dillon Brooks, που μπορεί να σκοράρει μέσω pick’n’roll τόσο σαν δημιουργός, όσο και σαν screener, και να αγωνιστεί μέχρι και σε τέσσερις θέσεις, αποτελεί την έκφανση του μπάσκετ που παίζουν οι “Πάπιες” και ο Tyler Dorsey με τις εκπληκτικές του εμφανίσεις τους δίνει τη δυνατότητα να ονειρεύονται να φθάσουν μακριά. Αμυντικά φυσικά, μια τόσο χαμηλή ομάδα έχει το πρόβλημα της στα rebounds, αλλά ανταπεξέρχονται με μια πίεση σε όλο το γήπεδο που τους οδηγεί σε πολλά κλεψίματα. Eπιπλέον είχαν και την αναπάντεχη άνοδο του Chris Boucher, του δεύτερου καλύτερου μπλοκέρ σε όλο το πρωτάθλημα με 3,1 κοψίματα ανά παιχνίδι, ο οποίος παίζει το ρόλο του τερματοφύλακα, καλύπτοντας όλα τα κενά κοντά στη ρακέτα με εξαιρετική επιτυχία.
Oklahoma Sooners: Και μόλις βρεθεί μια ομάδα που παίζει όμορφο μπάσκετ και βομβαρδίζει ασύστολα τους αντιπάλους της έξω από τη γραμμή του τριπόντου θα βρεθεί το απολίθωμα που θα επικαλεστεί την ιστορία του αθλήματος, ή μπορεί και τίποτα έρευνες του πανεπιστημίου της Ουψάλα, οι οποίες πιστοποιούν πως”Jump shooting teams don’t win championships“. Αυτά ακούνε λοιπόν και οι Sooners, από τους αρχαιολάγνους της καλαθοσφαίρισης που δεν μπορούν να συνέλθουν από το γεγονός της θέασης του καλύτερου παίκτη που αγωνίζεται εκτός ΝΒΑ, που τολμάει να σκοράρει 25 πόντους μέσο όρους, σπάζοντας το ρεκόρ σε εύστοχα τρίποντα στην ιστορία της περιφέρειας ενώ σουτάρει σχεδόν με 50%. Και βολικά αγνοούν τους Isaiah Cousins, Jordan Woodard, που τολμάνε κι αυτοί να σουτάρουν με πάνω από 40% στα τρίποντα. Ή τον Ryan Spangler, που κάνει double double κάθε βράδυ. Ή το ό,τι η Oklahoma, έχοντας λύσει την εξίσωση που καταλήγει στο πως 3>2, θέλει να είναι η μοναδική ομάδα στο γήπεδο που σκοράρει για τρεις και για αυτό έχει μια ασφυκτική περιφερειακή άμυνα που δεν επιτρέπει στους αντιπάλους να πάρουν ανάσα και να σουτάρουν από μακριά. Αλλά εντάξει, δεν είναι τελείως παράλογο, όσο καλή και να είναι η άμυνα των Sooners (που είναι εξαιρετική), όταν πάρει φωτιά ο Buddy Hield όλα γύρω του ξεθωριάζουν.
Baylor Bears: Ξέρετε ότι η αίσθηση του να παλεύεις απέναντι στην frontline των “Αρκούδων”, που αποτελείται από τους Taurean Prince, Rico Gathers και τον Jonathan Motley έχει αποδοθεί με ανατριχιαστική ακρίβεια στην τέχνη; Ναι, ήταν η σκηνή που ο δύσμοιρος Hugh Glass/Leonardo DiCaprio πάλευε με την αρκούδα στο The Revenant! “You’re now entering in a world of pain” κοντά στη ρακέτα, που έχουν οι αντίπαλες ομάδες το τιτάνιο έργο να κρατήσουν αυτά τα θηρία μακριά από το επιθετικό rebound και μια δυσεπίλυτη, αλλά παράλληλα αρκετά αθλητική ζώνη στην άμυνα. Το Baylor θα ταλαιπωρήσει κόσμο.
Τα Underdogs
Texas A&M Aggies: Η φράση “Τα σκουπίδια ενός ανθρώπου, είναι ο θησαυρός ενός άλλου” θα πρέπει να γραφτεί στο θυρεό του Texas A&M. Οι Τεξανοί έχτισαν την ομάδα τους πάνω σε τέσσερις τεταρτοετείς που έφθασαν για να αναστήσουν την καριέρα τους και έχουν μία από τις πιο πλήρεις ομάδες αυτόν τον Μάρτη. Με τα δύο point guards, οι Alex Caruso και Anthony Collins, αγωνίζονται μαζί και να εξασφαλίζουν ιδανική κυκλοφορία της μπάλας, με τους Danuel House και Jalen Jones, σε ρόλους εκτελεστών, και τον θηριώδη Tyler Davis να προσθέτει μούσκουλα κοντά στο καλάθι, οι Aggies έχουν χτίσει μια ισορροπημένη επίθεση πλάι στην σπουδαία τους άμυνα που προκαλεί διαρκώς λάθη και οδηγεί σε εύκολους πόντους. Αν οι ίδιοι περιορίσουν τα δικά τους λάθη, και εφόσον βρουν επιπλέον πόντους από το τρίποντο, δεν έχουν να φοβηθούν καμία άμυνα που ενδέχεται να συναντήσουν απέναντί τους.
Duke Blue Devils: Οι περσινοί πρωταθλητές είναι γαλαζοαίματοι, ένα κολέγιο που δικαιωματικά του ανήκει ο τίλος του φαβορί κάθε χρόνο. Ο Coach K στον πάγκο εμπνέει γαλήνη στους παίκτες του και φόβο στους αντιπάλους. Το δίδυμο των Brandon Ingram και Grayson Allen είναι φωτιά και λάβρα, κάτι σαν τους ανήλικους “Splash Brothers”. Και κάτω από τα καλάθια υπάρχει ο μικρότερος αδερφός Plumlee, o Marshall, ο οποίος περισσότερο θυμίζει τον δικηγόρο από το How I Met Your Mother, παρά κάποιο από τα αδέρφια του, με συνέπεια να ανεβάζει τις μετοχές όποιου ψηλού αγωνίζεται απέναντι του.
University of Northern Iowa Panthers: Έχουν ήδη νικήσει φέτος μία φορά την North Carolina. Ελέγχουν το ρυθμό του παιχνιδιού, τα οποία φροντίζουν να τα κάνουν όσο πιο αργόσυρτα γίνεται, και μόλις παγιδέψουν τον αντίπαλό τους σε παιχνίδι λίγων κατοχών έχουν το πλεονέκτημα γιατί είναι εξαιρετικοί σουτέρ τριών πόντων. Και να θυμίσουμε πάλι πως 3>2. Επιπλέον έχουν στη διάθεσή τους έναν από τους καλύτερους σκόρερ όλου του τουρνουά στο πρόσωπο του Wes Washpun, που δεν θέλει και πολύ βοήθεια για να δημιουργήσει και να πάρει μονάχος του ένα παιχνίδι.
Wes Washpun at the buzzer and the Panthers win the @MVCsports tournament and NCAA tournament bid pic.twitter.com/TLsXf1MUV8
— Justin Surrency (@JustinSurrency) March 6, 2016
Οι Προπονητάδες που Αγαπήσαμε
Shaka Smart (Texas Longhorns): Στον έναν ημιτελικό του Final Four του 2011 είχαν έρθει αντιμέτωπες οι δυο σταχτομπούτες: το Butler του 35χρονου Brad Stevens και το VCU του 34χρονου Shaka Smart. Περισσότερο από ένα απλό παιχνίδι, ήταν τα αποκαλυπτήρια στο ευρύ κοινό των δύο προπονητών που θα μείνουν στο πάνθεον του αθλήματος. Ο Smart βρίσκεται στην πρώτη του χρονιά στο Texas. Ενώ μπορεί το υλικό να μην ταιριάζει στην υψηλών οκτανίων άμυνα που κηρύττει, γνωστή και ως “havoc defense”, αυτός και πάλι έχει κατορθώσει να δημιουργήσει μια σκληροτράχηλη ομάδα, που ακολουθώντας τις αρχές του σπέρνει την τρομοκρατία αδιάκριτα στους αντιπάλους.
Phil Martelli (St. Joseph Hawks): Δέκα χρόνια σαν βοηθός προπονητή και είκοσι χρόνια σαν πρώτος προπονητής, ο Phil Martelli βρίσκεται επί τριάντα συναπτά έτη στον πάγκο του St. Joseph, αποτελώντας ένα μύθο για το πρόγραμμα. Η φετινή του χρονιά ήταν μία από τις σημαντικότερές του όμως, καθώς μόλις δύο χρόνια μετά τη συλλογή υπογραφών από παίκτες του για να φύγει και ένα έτος μετά την ανανέωση του συμβολαίου του σε μια απογοητευτική χρονιά, βρέθηκε με μια ομάδα δίχως κάποιο παίκτη που να αγωνίζεται στο post και αναγκάστηκε να προσαρμόσει όλη την αγωνιστική του φιλοσοφία, κατεβάζοντας μια ομάδα που αγωνίζεται με πέντε σουτέρ με πρόσωπο στο καλάθι, με πυλώνες το εκπληκτικό δίδυμο των DeAndre Bembry και Isaiah Myles. You can teach an old dog, new tricks, λοιπόν.
Dana Altman (Oregon): Δύο είναι οι αρχές σύμφωνα με τις οποίες πορεύεται ο Dana Altman: η πρώτη -και βασικότερη- είναι πως η λύση σε όλα τα προβλήματα στο παρκέ είναι να λυγίσεις τα γόνατα σου. To “Bend your knees” είναι το μάντρα, το οποίο ψέλνει διαρκώς ο πρώην προπονητής του Creighton. Η άλλη αρχή είναι πως οι παίκτες του πρέπει να μπορούν να κάνουν τα πάντα και να αγωνιστούν σε οποιαδήποτε θέση χρειαστεί. Και με αυτό τον τρόπο κάθε χρόνο καταφέρνει να χτίσει ομάδες που υπερβαίνουν το ταβάνι τους. Με το φετινό Oregon να είναι το αριστούργημα του, με μια επίθεση όπου όλοι οι παίκτες μπορούν να τρέξουν, να βάλουν την μπάλα στο καλάθι, πηγαίνοντας μέχρι τη ρακέτα ή σουτάροντας από μακριά. Οι πινελιές του Altman φαίνονται σε αυτή την εκπληκτική αίσθηση του ρυθμού που έχουν οι Πάπιες του, όταν αγωνίζονται με τη διαρκή κίνηση μέχρι να βρεθούν σε θέση να σκοράρουν, και στην σπουδαία ατομική βελτίωση που παρουσιάζουν οι ίδιοι του οι παίκτες μέσα στη χρονιά, προεξαρχόντος του Chris Boucher, τον οποίο έπλασε ο Altman σε πρωτοτυπικό σύγχρονο ψηλό, μόλις τέσσερα χρόνια από τότε που έπιασε την σπυριάρα για πρώτη φορά στα χέρια του.
Ο Αγώνας που θα Kάτσουμε να Δούμε
Texas Longhorn – UNI Panthers: Αυτό το παιχνίδι μπορεί να είναι και λίγο επώδυνο για τα μάτια μας. Οι Πάνθηρες θα χαμηλώσουν το ρυθμό προστατεύοντας τη ρακέτα με κάθε κόστος και το Texas θα ρίξει ό,τι έχει πάνω στον Wes Washpun. Το σκορ θα είναι χαμηλό, οι άμυνες θα έχουν τον πρώτο, αλλά και τον δεύτερο ρόλο. Θα είναι αγώνας που ατσαλώνει χαρακτήρες και στον οποίο χτίζοντας ομάδες που κάνουν ζημιές μέχρι τέλους.
Ο Αγώνας που Θέλουμε να Δούμε
Oregon Ducks – Oklahoma Sooners: Η ισορροπημένη επίθεση του Oregon απέναντι στην πειθαρχημένη άμυνα της Oklahoma. H βροχή τριπόντων από τους Sooners απέναντι στην πιεστική περιφερειακή άμυνα του Oregon. Οι Buddy Hield και Isaiah Cousins εναντίον των Dillon Brooks και Tyler Dorsey. Οι δύο καλύτερες ομάδες της περιφέρειας σε μια αναμέτρηση που μπορεί να γίνει all time classic.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
| ↑1 | πατέρας του Klay, πρώτος μη Αμερικάνος που επιλέχθηκε στο #1 του draft και μέλος των Lakers |
|---|
