Το Ball Hog βρίσκεται και σήμερα στην ευχάριστη θέση να εξιχνιάσει μία από τις υποθέσεις που κλονίζουν το NBA (αχρείαστη δραματική εισαγωγή για προσέλκυση clicks). Μετά από αίτηση των αναγνωστών μας (μεταφορά της ευθύνης σε σας για να φανεί ότι το θέμα έχει μεγάλο ενδιαφέρον), μπήκαμε στα άδυτα των αποδυτηρίων των San Antonio Spurs (κλισέ για να δώσει την ψευδαίσθηση ότι καταβάλαμε μεγάλη προσπάθεια) για να ψάξουμε την απάντηση στο email: “Τι στο διάτανο έχει πάθει ο καρπός του Danny Green, ρε παιδιά;”.
Τις τελευταίες πέντε σεζόν, ο kitsch κουλτουριάρης-wannabe (για όποιον παρακολουθεί το twitter του) Danny Green έχει καθιερωθεί στην βασική 5άδα των Spurs χάρη στην έξυπνα ενοχλητική άμυνά του και το πολύ καλό περιφερειακό σουτ. Είναι ο ιδανικός ρολίστας που συνδυάζει θετικά στοιχεία και στις δύο μεριές του παρκέ, με την ταπεινοφροσύνη και προσαρμοστικότητα που απαιτείται για να παίζεις για τον Popovich. Τη φετινή χρονιά, ένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά έχει εξαφανιστεί: το τρίποντο.
Κόκκινες γραμμές: NBA Top 10 3P%. Πράσινες γραμμές: Μέσος όρος NBA.
Από τον παραπάνω πίνακα βλέπουμε ότι η βουτιά στα ποσοστά του Green (από το 42% στο 33%), είναι Ολυμπιακών επιπέδων. Τους πρώτους μήνες της σεζόν, η κατάσταση ήταν ελαφρώς ανησυχητική. Οι τίτλοι και τα σχόλια ανά το ίντερνετ το χαρακτήριζαν σαν “κακή φόρμα” ή ένα τυπικό “shooting slump” που περνούν όλοι οι μεγάλοι σουτέρ κατά καιρούς. Με το πέρασμα του χρόνου, καθώς το ποσοστό δεν βελτιωνόταν αισθητά (με εξαίρεση μια μικρή περίοδο μετά τις γιορτές), η ενοχλητική προσωρινή δυστοκία του Green, μετατρεπόταν σε πολυεθνική οικοδομική επιχείρηση. Ενώ αρκετοί bloggers προσπάθησαν να το εξηγήσουν, τα mainstream media αγνόησαν το θέμα για τον απλό λόγο ότι δεν έχει καμία απολύτως επίπτωση στην φανταστική χρονιά που διανύουν οι Spurs. Λίγους αγώνες πριν την post-season, το Ball Hog επανεξετάζει το ζήτημα.
LaMarcus Aldridge
Κάθε καλοκαίρι, το ζητούμενο των Spurs είναι να κρατήσουν την ομοιογένεια και την εξαιρετική χημεία που έχουν αναπτύξει, την τελευταία κυρίως δεκαετία. Η απόκτηση του LaMarcus Aldridge άλλαξε αναγκαστικά τα δεδομένα. Ενώ αυτόματα έγινε ο καλύτερος παίχτης της ομάδας, ταυτόχρονα έπρεπε αυτός να προσαρμοστεί στο επιβεβαιωμένα επιτυχημένο σύστημα των Spurs κι όχι αυτοί γύρω του. Όπως ήταν λογικό, αυτό χρειάστηκε μια περίοδο προσαρμογής, που πιθανότατα επηρέασε και τον Danny Green. Ή όχι;
On Court: Στατιστική του Green με τον Aldridge στο παρκέ. Off Court: Στατιστική του Green με τον Aldridge στον πάγκο. Όλα τα νούμερα είναι per 36.
Συγκρίνοντας τα νούμερα με τον Aldridge εντός κι εκτός παρκέ, είναι γεγονός ότι η υπάρχει διαφορά στην παραγωγικότητα του Green, αλλά όχι και στην αποδοτικότητα. Όταν ο LaMarcus βρίσκεται στην 5άδα, per 36 mins1)Στατιστικά που έχουν αναχθεί σε 36 λεπτά για ομοιογένεια. έχει 9 ppg με 33% στα τρίποντα. Είναι αναμενόμενο ότι παίρνει λιγότερες προσπάθειες λόγω μικρότερου usage, αλλά εξακολουθεί να έχει open looks, τα οποία όμως δεν εκμεταλλεύεται. Αντίστοιχα, όταν ο συμπαίχτης του είναι στον πάγκο, έχει 13,5 ppg και 36%. Ενώ παίρνει τέσσερις προσπάθειες παραπάνω (per 36) σκοράροντας περισσότερο, η ευστοχία του παραμένει πολύ μακριά από αυτή που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Η παρουσία του Aldridge επηρεάζει, αλλά δεν φαίνεται αρκετή για να εξηγήσει το φετινό πρόβλημα του Green.
Shot Area
Μήπως η παρουσία του Aldridge έχει αλλάξει τα plays των Spurs σε ό,τι αφορά την περιφέρεια, με συνέπεια η επιθετική χρήση του Green να είναι διαφορετική; Άλλωστε ο Popovich πάντα υποκρινόταν υποστήριζε πως δεν θεωρεί τα τρίποντα “μπάσκετ”. Επειδή δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να απαντάς την ερώτηση που ο ίδιος θέτεις, η απάντηση είναι “όχι”, και ο παρακάτω πίνακας το υποδεικνύει ξεκάθαρα. Το shot location του Green είναι σχεδόν πανομοιότυπο με την περσινή χρονιά.
Ξύπνησαν οι άμυνες;
Με τις πιθανές εξηγήσεις να εξαντλούνται επικίνδυνα σαν κρουασάν για πρόσφυγες (too soon?), έφτασε η ώρα να αναρωτηθούμε, “μήπως πήρε πέντε χρόνια στο υπόλοιπο NBA να μάθει να φυλάει τον Danny Green;“.
Συγκριτικά με την περσινή σεζόν που τερμάτισε με το 7ο καλύτερο ποσοστό τρίποντου, φέτος είχε κατά 5% περισσότερα σουτ “ανοιχτός” ή “πολύ ανοιχτός” (!). Δηλαδή οι άμυνες είναι ακόμα πιο επιεικείς πάνω του. Αυτό όχι μόνο δεν βελτίωσε το ποσοστό του, αλλά έχει αναγκάσει ερασιτέχνες αθλητικογράφους στην άλλη μεριά του πλανήτη, όπως του λόγου μας, να “τρώνε” τα βράδια τους αναλύοντας το.
Ψυχολογικό;
Οι Spurs γνωρίζουν σε πολύ μεγαλύτερο βάθος τα προβλήματα του Green από ότι εμείς, και φαίνεται πως καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει. Στην καλύτερη περίπτωση είναι απλά μια off-year για τον παίχτη, που δεν αποκλείεται να οφείλεται σε κάποιο ψυχολογικό θέμα ή στους διελαύνοντες πλανήτες. Κάτι που επαληθεύει και η πτώση του ποσοστού από τις βολές, από το 87% πέρσι, σε 74% φέτος.
Αντιμετώπιση
Με το San Antonio να πετυχαίνει το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του, υπάρχει η πολυτέλεια να αντιμετωπίσουν με large τρόπο την κατακόρυφη επιθετική πτώση του (αμυντικά εξακολουθεί να είναι καλός). Ο Popovich ερωτώμενος για το θέμα, εμψύχωσε τον παίχτη του δηλώνοντας αυτολεξεί:”είτε μπει είτε δεν μπει, εσύ ακόμα θα πληρώνεσαι, η οικογένειά σου σε αγαπάει, οπότε, γάμα το, και συνέχισε να σουτάρεις“. Ο Tony Parker ήταν υποστηρικτικός επίσης, λέγοντας πως δεν θα είχε καν προσέξει την αστοχία, αν δεν το επεσήμαναν τα media. Η υπομονετική στάση της ομάδας δεν είναι καθόλου παράλογη, αφού κατά την προηγούμενη δεκαετία έχει “ξεζουμίσει” δεκάδες ρολίστες, εκμαιεύοντας το καλύτερο από όλους.
Το ποσοστό τρίποντου κάθε παίχτη στους Spurs, σε σύγκριση με την υπόλοιπη καριέρα τους.
Ακόμα κι από οικονομικής άποψης, ο Green είναι σε ένα από τα καλύτερα value for money συμβόλαια ($ 40 mil/4 χρόνια), αφού μαζί με άλλους συμπαίχτες του (Timmy, Manu) δέχτηκε μικρότερο μισθό για να μπορέσει να υπογράψει ο Aldridge.
Τέλος, μην ξεχνάμε πως παρά την φαινομενικά σταθερή ευστοχία του τα προηγούμενα τέσσερα έτη, το παρατσούκλι του είναι Icy Hot. Βγαλμένο από τους αγανακτισμένους οπαδούς του San Antonio, που έχουν μάθει καλά πως το σουτ του εναλλάσσεται από καυτό σε παγωμένο σε πολύ μικρή χρονική διάρκεια σε κάθε παιχνίδι. Η διαφορά φέτος είναι πως η μεσοπαγετώνια περίοδος κρατάει πολύ περισσότερο.
Latest posts by Stavros Marinos (see all)
- TheBallHog Watch: Phoenix Suns και Aron Baynes - December 2, 2019
- 2019-20 Previews: Washington Wizards - October 27, 2019
- 2019-2020 Previews: Sacramento Kings - October 20, 2019
- Deep Για Deep Fantasy Sleepers 2019-20 - October 8, 2019
- Ο καλύτερος παίχτης του Κόσμου για 10 μέρες - March 14, 2018
| ↑1 | Στατιστικά που έχουν αναχθεί σε 36 λεπτά για ομοιογένεια. |
|---|
Από ένα Σταύρο Μαρίνο δεν περίμενα να μείνει απλά στα νούμερα, αλλά να καταλήξει και στο καρμικό κομμάτι της απόδοσής του χρονιά με χρονιά…
Από το 2011-12 που ήταν η πρώτη season του με αρκετά λεπτά μέχρι σήμερα, εναλλάξ κάνει μια καλή και μια κακή χρονιά. Μιας και η φετινή πτώση του ήταν κατακόρυφη αναμένεται και μια κατακόρυφη άνοδος του χρόνου.
Αντίστοιχα ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τους Season Out τραυματισμούς του Bledsoe από την πρώτη του χρονιά στην λίγκα. Μία μέσα, μία έξω…
Τα δυο αυτά συνεπάγονται πως του χρόνου στη LOL θα σας πάρω παραμάζωμα…!!
Ακόμα διαλογίζομαι για το καρμικό κομμάτι. Θα το βγάλουμε σε part 2 😛
Έτσι λέγαμε και για τον Horford και δεν τραυματίστηκε φέτος γαμώτο…
Μετά από όλα αυτά τα πραγματικά εκπληκτικά γραφήματα (ανατριχιαστικά όμοιο το shot chart των 2 τελευταίων περιόδων) και έξυπνες ιδέες για το κλειδί του μυστηρίου καταλήγουμε αναπόφευκτα στο εμβριθές συμπέρασμα “karma is a bitch”? : )