Σαν σήμερα πριν από ακριβώς 70 χρόνια, στις 26 Μαρτίου 1946, οι Oklahoma Aggies κατακτούν τον 2ο συνεχόμενο κολεγιακό τους τίτλο κι ο Bob Kurland το ισάριθμο MVP του (MOP για την ακρίβεια, μιας και στο NCAA ο τίτλος του καλύτερου παίκτη μεταφράζεται σε Most Outstanding Player). Με έναν αστερίσκο που μπήκε λίγο αργότερα στην καριέρα του, ήταν οι μοναδικές διακρίσεις του Kurland που δεν αγωνίστηκε ποτέ επαγγελματικά. Δεν έγινε καν draft για την ακρίβεια. Όχι επειδή τραυματίστηκε. Ούτε θέματα με τα ναρκωτικά είχε. Καμία άδικη ή ”δακρύβρεχτη” ιστορία. Η περίπτωσή του είναι διαφορετική από κάθε άλλη και αρκετά απλή.
Υπάρχουν περιπτώσεις παικτών όπως ο Maurice Stokes. Αθλητές που πρόλαβαν να δείξουν ψήγματα του μεγάλου ταλέντου τους στο υψηλότερο επίπεδο, πριν τραυματισμοί ή άλλοι παράγοντες τους φρενάρουν απότομα. Υπάρχουν πάλι περιπτώσεις παικτών, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Len Bias, που άφησαν εξαιρετικά δείγματα σε Γυμνάσιο ή Κολέγιο αλλά δεν έγινε το ίδιο και στο ΝΒΑ, επίσης για διάφορους λόγους. Και υπάρχουν και περιπτώσεις παικτών όπως η τραγική ιστορία του Benji Wilson που δεν πρόλαβαν καν να ανθίσουν αγωνιστικά. Τέλος, υπάρχει και η περίπτωση του Bob Kurland. Ενός παίκτη ιδιαίτερου από κάθε άποψη που θα μπορούσε να βρίσκεται στις πρώτες σειρές των πιονέρων του ΝΒΑ και του μπάσκετ γενικότερα, αλλά ήταν επιλογή του να παραμείνει άγνωστος στο ευρύ κοινό. Για ποιο λόγο; Συνεχίστε να διαβάζετε..
Τρεις δεινόσαυροι του μπάσκετ: Kurland, Chamberlain και Mikan
O Robert Albert “Bob” Kurland γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1924 σε ένα προάστιο του St. Louis του Missouri, στην πόλη Jennings κι εκεί πήγε Γυμνάσιο, όπου καταπιάστηκε με το μπάσκετ και τον στίβο. Όταν αποφοίτησε θέλησε να καταταγεί στο στρατό (την περίοδο του πολέμου μάλιστα), αλλά έχοντας ύψος 2,13 ξεπερνούσε το ανώτατο όριο, κι έτσι στράφηκε στην επιλογή να συνεχίσει σε κάποιο κολέγιο.
Όντας γέννημα-θρέμμα της πολιτείας του Missouri, ήταν αποφασισμένος να μπει στο ομώνυμο πανεπιστήμιο. Τα δεδομένα άλλαξαν όταν το κολέγιο Oklahoma A&M ήρθε στην πόλη για να παίξει με το πανεπιστήμιο του St. Louis. Το μόνο που μπορούσε να προσφέρει το κολέγιο του Missouri στον Kurland ήταν μια δουλειά προκειμένου να αντεπεξέλθει στις σπουδές του. Όταν όμως ο προπονητής της Oklahoma, Henry Iba, του πρόσφερε υποτροφία για όλα τα χρόνια που θα έμενε στο κολέγιο ώστε εκτός από μπάσκετ να αποκτήσει και πανεπιστημιακή εκπαίδευση, η απόφαση ήταν σχετικά εύκολη για εκείνον. Τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς του δεν είχαν καν τελειώσει το Λύκειο, ενώ ήταν ο μοναδικός που θα έμπαινε σε οποιουδήποτε επιπέδου κολέγιο. Δέχτηκε την πρόταση του coach Iba, αποφασισμένος, όμως, να αποδείξει ότι αξίζει την υποτροφία και την ευκαιρία που του δόθηκε, προσπαθούσε να προσφέρει στη ομάδα ό,τι μπορούσε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που σφουγγάριζε το παρκέ του γηπέδου πριν τα παιχνίδια, ακόμα και την περίοδο που ήταν All-American.
Στους Oklahoma A&M Aggies ο Bob Kurland θα έδειχνε το ταλέντο του, αλλάζοντας μέχρι και κανόνες του πρωταθλήματος. Ιδιαιτέρα από τη δεύτερη χρονιά κι ύστερα, όταν και άρχισε να αγωνίζεται, έδειξε την κυριαρχία του. Θεωρείται ότι υπήρξε ο πρώτος ”7-footer” και ο πρώτος που κατάφερε να…καρφώσει. Ακόμη κι αυτό να μην ισχύει, ήταν σίγουρα ο πρώτος που έβαλε το κάρφωμα σε σταθερή βάση στο ρεπερτόριό του. Εκτός αυτού, λόγω του Kurland κι ενός άλλου συνομήλικου ψηλού, του… George Mikan που ήταν στο DePaul, το NCAA έβαλε τον κανόνα του goaltending, για να τους περιορίσει, αφού συνήθιζαν να κόβουν πολλά αντίπαλα σουτ, με αντικανονικό τρόπο σύμφωνα με τους έκτοτε ισχύοντες κανόνες.
O λεγόμενος και ”παππούς των καρφωμάτων” επί το έργο
Το 1945 ήταν η πρώτη χρονιά που το κολέγιό του μπήκε στο τουρνουά του NCAA με ρεκόρ 27-4 κι έφτασε ως το τέλος. Σε μια πολύ μικρότερη σε σχέση με τις μέρες μας διοργάνωση, οχτώ μόλις ομάδων, κέρδισε Utah, με 62-37, και Arkansas, με 68-41, και το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στον τελικό, με 49-45, κατακτώντας το πρώτο τους πρωτάθλημα, με τον Bob Kurland να είναι ο Most Outstanding Player της διοργάνωσης. Η επόμενη χρονιά ήταν ακόμα καλύτερη. Ο Kurland ανακηρύχθηκε πρώτος σκόρερ του κολεγιακού πρωταθλήματος με 643 πόντους, επίδοση ρεκόρ για τότε, με καλύτερη στιγμή τους 58 πόντους κόντρα στο Saint Louis University, στο οποίο αγωνιζόταν ο freshman Ed Macauley, ο MVP στο πρώτο All-Star Game του ΝΒΑ. Όπως μάλιστα δήλωσε αρκετά χρόνια αργότερα ο Macauley, κράτησε το απόκομμα της εφημερίδας από το συγκεκριμένο παιχνίδι για όλη του την επαγγελματική καριέρα. ‘‘Κάθε φορά που είχα την ανάγκη να νιώσω ταπεινός, κοιτούσα το boxscore και σκεφτόμουν ότι ήμουν αυτός που….”κράτησε” τον Bob Kurland στους 58 πόντους”, δήλωσε το 1996. Oι 58 πόντοι του Kurland παραμένουν ρεκόρ για το Oklahoma State. Με τέτοιον Kurland η ομάδα παρουσιάστηκε ανώτερη από την περασμένη χρονιά του πρωταθλήματος και με ρεκόρ 31-2 μπήκε και πάλι στο τουρνουά. Εκεί, με τρεις νίκες κόντρα σε Baylor, με 44-29, California, με 52-35, και τους North Carolina Tar Heels, με 43-40 στον τελικό, πήραν τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο τους κι έγιναν έτσι το πρώτο κολέγιο στην ιστορία με back2back τίτλους στο NCAA. Τα πρωταθλήματα του ’45 και ’46 παραμένουν τα μοναδικά στην ιστορία του Oklahoma A&M, που πλέον ονομάζεται Oklahoma State, με πιο πρόσφατους απόφοιτους τους Desmond Mason, Tony Allen και Marcus Smart, αλλά και τον guard των ’90s Knicks, John Starks. Το 1946, εκτός από πρώτος σκόρερ, ο Bob Kurland βγήκε και πάλι MOP του τελικού τουρνουά, ήταν για τρίτη σερί χρονιά All-American και πήρε και το βραβείο Helms.
Οι πρωταθλητές του 1945
Το βραβείο του Ιδρύματος Helms, θεωρείται το πρώτο σημαντικό ατομικό μπασκετικό βραβείο στην Αμερική και δινόταν στον καλύτερο παίκτη κολεγίου της χρονιάς, από το 1905 μέχρι το 1979, όταν δόθηκε για τελευταία φορά, με τελευταίο νικητή τον Larry Bird και κατόχους παίκτες όπως οι George Mikan, Bill Russell, Jery Lucas, Oscar Robertson, Elgin Baylor, Lew Alcindor, Pete Maravich και Bill Walton. Όχι κι άσχημα για κάποιον που λίγα χρόνια πριν προκαλούσε σχόλια για το ασυνήθιστο ύψος του, με πολλούς να αναρωτιούνται αν θα καταφέρει με τέτοιο κορμί να τρέχει πάνω-κάτω στο γήπεδο και τον θρυλικό προπονητή του Kansas, Phog Allen, να αναφέρεται σε εκείνον ως ”υπερφυσικός αδέξιος1)glandular goon” που θα καταστρέψει το άθλημα. Ναι, κι όμως. Στο άθλημα που στις μέρες μας το ύψος είναι αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα, εκείνα τα πρώτα χρόνια φάνταζε με αδυναμία. Ίσως γι’αυτό το λόγο, ενώ το ύψος του ήταν 2,13, ο Kurland έλεγε ότι μάλλον είναι πιο κοντά στο 2,07, ύψος σχετικά συνηθισμένο για τους centers της εποχής.
O Kurland με τον coach Hank Iba
Στο σημείο αυτό θα μπορούσε να σταματήσει το αφιέρωμα στον Bob Kurland. Γιατί; Επειδή ο χαρισματικός αυτός ψηλός (έστω για τα δεδομένα εκείνης της εποχής), ο μόνος που κόντραρε στα ίσια τον George Mikan, όταν αποφοίτησε από το κολέγιο, αποφάσισε να μην παίξει ποτέ επαγγελματικά. Γιατί αυτό; Πολύ απλά δεν τον ενδιέφερε. Ή μάλλον όχι ακριβώς. Ο Kurland λάτρευε το μπάσκετ. Αλλά μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την εποχή μόλις μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, που όλοι έψαχναν τα πατήματά τους. ΝΒΑ δεν υπήρχε καν βέβαια, η NBL (National Basketball League) είχε στηθεί μόλις πριν οχτώ χρόνια και η BAA (Basketball Assosiation of America) δημιουργήθηκε εκείνο το καλοκαίρι του 1946. Δύο χρόνια μετά ενώθηκαν για να σχηματίσουν το ΝΒΑ, αλλά ο Kurland είχε πάρει ήδη την απόφασή του. Όπως δήλωσε σε συνέντευξή του το 2013, όταν τελείωσε το κολέγιο σε εκείνον και τον Mikan προσφέρθηκαν συμβόλαια περίπου $17.000 τον πρώτο χρόνο και $25.000 τον δεύτερο για να παίξουν επαγγελματικά. Ο Mikan, όπως όλοι ξέρουμε, μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τους Chicago American Gears, έπαιξε εφτα χρόνια στους Minneapolis Lakers κατακτώντας πέντε πρωταθλήματα. Ο Kurland, από την άλλη, καταλάβαινε πως με την αύξηση που σταδιακά θα είχε το άθλημα, θα ανέβαινε και το οικονομικό ενδιαφέρον. Κι αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα να μπουν στο χώρο άνθρωποι παντελώς άσχετοι με τον αθλητισμό και το μπάσκετ που θα ήθελαν, απλά να επωφεληθούν οικονομικά. Αναγνωρίζοντας ο ίδιος ότι του αρέσει μεν το άθλημα, αλλά δεν είναι φτιαγμένος για τέτοια πράγματα, αποφάσισε να μην παίξει καθόλου επαγγελματικά.
H κόντρα με τον Mikan
Ο George Mikan θεωρείται σαν ο πρώτος star του ΝΒΑ. Πήρε πέντε πρωταθλήματα με τους Lakers και είναι μέσα στους 50 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Ο Bob Kurland, από την άλλη, είναι ένας παίκτης που οι περισσότεροι αγνοούν ακόμα και την ύπαρξή του. Έτσι, μια σύγκρισή μεταξύ των δυο με μπασκετικά κριτήρια ίσως μοιάζει αστεία. Αλλά δεν είναι. Συναντήθηκαν πέντε φορές κατά τη διάρκεια των κολεγιακών τους χρόνων, με το DePaul του Mikan να κερδίζει τα τρία παιχνίδια και το συνολικό σκοράρισμα μεταξύ των δυο να είναι στο 77-64 υπέρ του Mikan, με όλα τα παιχνίδια να κρίνονται με μονοψήφιο αριθμό διαφοράς. Πάντως ο Kurland είχε να περηφανεύεται πως κέρδισε το έκτο μεταξύ τους παιχνίδι και -μάλλον- το πιο ιδιαίτερο. Πάντως σίγουρα αυτό στο οποίο είχαν όλοι την προσοχή τους. Πρόκειται για ένα φιλικό παιχνίδι, φιλανθρωπικού χαρακτήρα, που διοργάνωσε ο Ερυθρός Σταυρός το 1945 στο Madison Square Garden, με σκοπό να μαζευτούν χρήματα για τις πληγές του πολέμου. Αγώνας που χαρακτηρίστηκε ”Clash of Titans”. Εκεί ο Kurland σκόραρε 14 πόντους και παράλληλα κράτησε τον Mikan (που αποβλήθηκε λόγο fouls στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου) στους 9, με τους πρωταθλητές του NCAA Aggies να κερδίζουν τους πρωταθλητές του National Invitational Tournament, DePaul Blue Demonds με 52-44, κατακτώντας έτσι τον άτυπο τίτλο της καλύτερης κολεγιακής ομάδας της χώρας. Τα κατορθώματα των δυο τους, η συνήθειά τους, δηλαδή, να βρίσκονται κάτω από την μπασκέτα και εκμεταλλευόμενοι το ύψος τους να κόβουν σχεδόν κάθε αντίπαλο σουτ, ήταν κι ο λόγος που το 1944 το NCAA έβαλε στη ζωή μας τον όρο goaltending.
Kurland και Mikan πριν το περίφημο παιχνίδι του 1945 στο Madison Square Garden
H συνέχεια μετά το κολέγιο
Με τους Phillips 66ers
Ο Κurland βέβαια συνέχισε να παίζει μπάσκετ. Που; Σε μια από τις εκατοντάδες μικρές ή μεγάλες λίγκες που υπήρχαν εκείνη την εποχή. Συγκεκριμένα αγωνίστηκε στην Amateur Athletic Union (AAU) με την φανέλα της δουλειάς του. Πιάνοντας δουλειά στην πετρελαϊκή εταιρία Phillips, έπαιξε με τους Phillips 66ers στο βιομηχανικό πρωτάθλημα της AAU. Εκεί αγωνίστηκε για έξι χρόνια και βγήκε συνεχώς AAU All-American από το 1947 έως το 1952, ενώ κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, το ’47, το ’48 και το ’50, και οι 66ers με εκείνον στο ρόστερ είχαν ρεκόρ 369-26. Παρόλο που στις μέρες μας τέτοιου είδους πρωταθλήματα ακούγονται εντελώς παρακμιακά, εκείνα τα χρόνια κάθε άλλο παρά τέτοια ήταν, με τη συμμετοχή πολλών αξιόλογων παικτών που για διάφορους λόγους δεν παίζανε επαγγελματικά. Όπως μάλιστα λέγανε τότε, οι ουδέτεροι παρατηρητές, η μόνη διαφορά μεταξύ των παικτών της AAU κι εκείνων του ΝΒΑ, είναι τα 3/4 της ίντσας από το ξύλο του σφένδαμου που είχαν τα παρκέ του ΝΒΑ, σε αντίθεση με τα εναλλακτικά γήπεδα της AAU.
Σε παιχνίδι των 66ers το 1951
Ουδέν κακόν, αμιγές καλού
Έτσι λοιπόν ο Bob Kurland επέλεξε να μην αγωνιστεί ποτέ επαγγελματικά στο ΝΒΑ, αλλά συνέχισε μέσω της Ερασιτεχνικής Λίγκας. Αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι ήταν ερασιτέχνης, του άνοιξε ένα άλλο παράθυρο. Την δυνατότητα να αγωνιστεί με τα χρώματα της Αμερικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι την θρυλική “Dream Team” του 1992, απαγορεύονταν στους παίκτες του ΝΒΑ να παίξουν σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Την περίοδο όμως που ο Kurland ήταν στο κολέγιο, όταν δηλαδή ήταν η ευκαιρία των αθλητών εκείνης της γενιάς -όντας ερασιτέχνες- να αγωνιστούν σε Ολυμπιάδα, ο πλανήτης βρισκόταν ακόμα στην περιπέτεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, και κοντά σε όλα τα φρικτά που συνέβαιναν, οι Αγώνες του 1940 και του 1944 δεν έγιναν. Έτσι, έκλεισε το παράθυρο συμμετοχής για τον George Mikan, που το 1948, όταν το Λονδίνο φιλοξένησε τους 14ους Αγώνες της σύγχρονης εποχής, δεν ήταν απλά επαγγελματίας, αλλά ήδη δύο φορές πρωταθλητής του NBL κι από την επόμενη ξεκινούσε την κυριαρχία του στο ΝΒΑ.
Δεν συνέβαινε όμως το ίδιο με τον Kurland, ο οποίος επιλέχθηκε για να στελεχώσει την ομάδα που ταξίδεψε στην Αγγλία. H Εθνική των ΗΠΑ αποτελούνταν από παίκτες της AAU και αθλητές κολεγίων και είχε σαν αιχμές του δόρατος, τον Kurland, τον Alex Groza του Kentucky και τον Don Barksdale. O τελευταίος, αγωνίστηκε μια χρονιά στο UCLA και είναι ο πρώτος μαύρος παίκτης που έγινε All-American στο κολέγιο, ενώ αργότερα ήταν ανάμεσα στους πρώτους που έγιναν draft, και το 1953 έγινε ο πρώτος μαύρος παίκτης που αγωνίστηκε σε All Star Game του ΝΒΑ. Η Team USA κέρδισε και τα οχτώ παιχνίδια που έδωσε κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο.
Η ομάδα του 1948 στο Λονδίνο. Ξεχωρίζει ο πανύψηλος Kurland και δίπλα του με το #33 ο Don Barksdale
Τέσσερα χρόνια αργότερα η ιστορία επαναλήφθηκε. Τόπος αυτή τη φορά η Φινλανδία και το Ελσίνκι. Ξανά αήττητοι στα οκτώ παιχνίδια που δώσανε και τρίτο σερί χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο τελικός μάλιστα ήταν το πρώτο παιχνίδι της αθλητικής (και όχι μόνο) κόντρας μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης. Για την ιστορία, το σκορ του τελικού ήταν το φαντασμαγορικό 36-25. Ο Bob Kurland ήταν ακόμη ο σημαιοφόρος της Αμερικάνικης αποστολής στην τελετή λήξης των Αγώνων, γεγονός που το χαρακτήρισε ως το πιο σημαντικό της αθλητικής του καριέρας.
H ομάδα του 1952
Ο Kurland αποφοίτησε από τους Oklahoma Aggies όντας ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του κολεγίου, πρωτιά που κράτησε για 46 ολόκληρα χρόνια, ενώ τώρα είναι τρίτος. Εκτός από τα δυο πρωταθλήματα, αποφοίτησε με πτυχίο στην εκπαίδευση. Αργότερα, απέκτησε μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Επιχειρήσεων από το πανεπιστήμιο του Stanford, κι εργάστηκε μέχρι το 1985 για την Phillips Petroleum Company, περνώντας από διάφορα πόστα και πόλεις. Έζησε μια ήσυχη ζωή με την επί 62 χρόνια σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά τους. Η τελευταία αθλητική του διάκριση, ήταν η είσοδος το 1961 στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame κι έγινε έτσι ένας από τους μόλις πέντε ανθρώπους που μπήκε στο Hall of Fame χωρίς να έχει παίξει επαγγελματικά μπάσκετ.
Ο Bob Kurland πέθανε στις 29 Σεπτεμβρίου 2013 σε ηλικία 88 ετών, μετά από μακροχρόνια προβλήματα με την υγεία του. Όπως όμως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του τη χρονιά που έφυγε από τη ζωή, όσο τα βιβλία συνεχίζουν να γράφουν το όνομά του και το #90 παραμένει στο γήπεδο του Oklahoma State, θα είναι εδώ τριγύρω.
Latest posts by Kosmas Kapsalis (see all)
- 2019-20 Previews: Phoenix Suns - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Philadelphia 76ers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: New York Knicks - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: New Orleans Pelicans - October 18, 2019
- Τα Βραβεία της Χρονιάς όπως εσείς τα Ψηφίσατε - June 24, 2019
| ↑1 | glandular goon |
|---|
Πολύ ενδιαφέρον, ιδέα δεν είχα για τον Kurland…