Ανοιχτή επιστολή του Ball Hog προς το NBA:
Θα ήταν ενδιαφέρον να είναι και κανένα παιχνίδι ανταγωνιστικό μετά το ημίχρονο.
Ευχαριστούμε.
Για να δούμε λοιπόν τι διαδραματίστηκε στα δεύτερα παιχνίδια, πριν οι σειρές αλλάξουν έδρα για τις επόμενες δύο αναμετρήσεις.
Indiana Pacers @ Toronto Raptors: 87 – 98
Περιμένοντας να ξεκινήσει το παιχνίδι, και ψάχνοντας νέα σχήματα λόγου να αποτυπώσουν την μοιρολατρική προσήλωση των Καναδών στις συνεχόμενες απογοητεύσεις στα playoffs, το μάτι μου έπεσε σε αυτές τις επικές δηλώσεις του Kyle Lowry στην συνέντευξη τύπου που προηγείται του αγώνα:
Despite the game 1 loss, Kyle Lowry is feeling good. #NBAPlayoffs https://t.co/mLLYihwpAC
— NBA TV (@NBATV) April 18, 2016
Η αυτοπεποίθηση και το coolness που ξεχείλιζε από κάθε λέξη, μα και από την στάση του σώματός του, με έβαλαν σε σκέψεις, καθώς δεν είχε την παραμικρή σχέση με την φοβισμένη εμφάνιση του ίδιου στο πρώτο παιχνίδι της σειράς. Αμέσως αναρωτήθηκα αν οι δηλώσεις αυτές αποτελούν τον προάγγελο μιας εμφάνισης που θα καταρρίψει μια για πάντα τον μύθο που θέλει τον playoff-Lowry να μην μπορεί να σημαδέψει σωστά το αντίπαλο καλάθι ακόμα και αν η αντίπαλη πεντάδα αποσυρθεί στον πάγκο και τον χαζεύει από εκεί.
Τελικά δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. O Lowry είχε πάλι 4/13 σουτ, αστοχώντας και στα 5 τρίποντα που επιχείρησε, ανεβάζοντας τον απολογισμό του στα πρώτα δύο παιχνίδια στο ένα εύστοχο τρίποντο σε 12 προσπάθειες και το εντυπωσιακό 8,3%, ποσοστό που αν αντιπαρατεθεί με το 39% που είχε στην κανονική διάρκεια, δημιουργεί απορίες για την πνευματική του ετοιμότητα.
Ο έτερος ηγέτης των Raptors ήταν ακόμα χειρότερος. Ο DeMar DeRozan βρήκε τον Paul George να τον μαρκάρει και δεν κατάφερε να πάρει ανάσα. Ο George έβγαινε συνέχεια μπροστά του κόβοντας τους διαδρόμους, και μην αφήνοντας το δικαίωμα στον DeRozan να κάνει το αγαπημένο του παιχνίδι, δηλαδή να παίρνει φόρα και να ορμά τυφλά προς το καλάθι κερδίζοντας κάποιο φάουλ στο δρόμο. Η απόσταση ανάμεσα στις 8,5 κερδισμένες βολές ανά παιχνίδι στην κανονική διάρκεια, έως την απολύτως καμία που κέρδισε χτες είναι τεράστια και ανάλογη των υποτιμημένων αμυντικών δυνατοτήτων του Paul George, όταν αυτός έχει όρεξη. Αποτέλεσμα; Ο πρώτος σκόρερ των Raptors είδε όλη την τέταρτη περίοδο καθισμένος στον πάγκο.
Αντί αυτών, οι Raptors κέρδισαν έχοντας σε ρόλο εκτελεστή τον Jonas Valanciunas, που φαίνεται ότι ίσως επιτέλους να κάνει την έκρηξη που περιμένουμε εδώ και μια τριετία, όσο η περιφέρεια των Raptors παραπαίει. Σε δύο παιχνίδια έχει βγάλει το λάδι του Ian Mahinmi, κατεβάζοντας 34 rebounds και περιορίζοντάς τον σε 0/8 σουτ και 8 rebounds. Στο δεύτερο παιχνίδι ο Λιθουανός κυριάρχησε με ένα μεγαλοπρεπές 23/15, όντας ο αποδέκτης της πλειοψηφίας των 9 assists του Lowry.
Τη διαφορά, πάντως, δεν την έκαναν οι starters για τους Raptors, αλλά οι super-subs τους, ο “κύριος Τέλειος” Cory Joseph και ο +/- master Patrick Patterson. Ο πρώτος ήταν το σίγουρο χέρι, με 16 πόντους με 6/8, που απέτρεπε τα εγκεφαλικά του Casey, καθώς έβλεπε το δίδυμο-φωτιά του να γίνεται δίδυμο της συμφοράς, γράφοντας 4/13, όπως είπαμε, ο Lowry και 5/18 ο Derozan. Αντίθετα ο Joseph έπαιξε όλο το τέταρτο δεκάλεπτο, απελευθερώνοντας τον απογοητευτικό για τις επτά προηγούμενες περιόδους Kyle Lowry, ο οποίος μπορεί να ήταν παντελώς άστοχος, αλλά τουλάχιστον ήταν συνεπής σε όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του. Ο Joseph πάντως φέρνει έναν άλλον αέρα σε αυτή την ομάδα, δείχνοντας να παίζει σε άλλα επίπεδα ωριμότητας από τους υπόλοιπους.
Extract everything from Cory Joseph’s brain and transfer it to every Raptor. No need for Popovich. #HoopIdea
— Tas Melas (@TasMelas) April 19, 2016
O 2Pat έπαιξε 31′ για να σκοράρει 14 με 2/2 τρίποντα και να μπαλώνει τρύπες παντού, στον ρόλο που έχει όλη τη χρονιά, υπερβαίνοντας τους αριθμούς και αποτελώντας κάτι σαν το τυχερό φυλαχτό του Casey. Το +21 του ήταν το καλύτερο στο παιχνίδι μαζί με αυτό του Norman Powell, ο οποίος επίσης έπαιξε συνεχόμενα τα τελευταία 15 λεπτά του παιχνιδιού, και ενώ δεν σκόραρε, είχε κολλήσει σαν τσούχτρα πάνω στο κορμί του Paul George, περιορίζοντάς τον σε 4 πόντους και μηδενική συνεισφορά στη δημιουργία, καθώς του αρνήθηκε την μπάλα, καθρεφτίζοντας υπέροχα τις κινήσεις του.
Boston Celtics @ Atlanta Hawks: 72 – 89
Μακελειό
Τα “Γεράκια” μπήκαν λυσσασμένα στο παιχνίδι και εξαπέλυσαν την εναέρια επίθεσή τους στο πρώτο εξάλεπτο, με τον Kyle Korver να εξιλεώνεται για το 1/10 του πρώτου παιχνιδιού με τέσσερα τρίποντα και 12 πόντους σε αυτό το διάστημα, όταν και οι Hawks πήραν ένα προβάδισμα 21 πόντων (24-3) απέναντι στους Celtics που περιφέρονταν σαν ημιθανείς στρατιώτες σε πεδίο μάχης με αυτιά που βουίζουν και μουδιασμένοι από τους βομβαρδισμούς.
Στο time-out το οποίοι κάλεσε πανικόβλητος ο Brad Stevens, ο οποίος είχε ήδη ανασύρει από τα βάθη του πάγκου και είχε δοκιμάσει R.J. Hunter και Terry Rozier, παρέστησε τον προπονητή πυγμαχίας που ρίχνει δύο-τρεις μπούφλες στο ήδη πρησμένο πρόσωπο του αθλητή του, μπας και του ξυπνήσει κάποιο εσωτερικό απόθεμα τιμής ή αδρεναλίνης για να αντεπιτεθεί. Οι Celtics ανταπάντησαν με ένα συγκινητικό σερί …4-0 για να κλείσουν την περίοδο. Ακριβώς, στα τελευταία πεντέμιση λεπτά οι Hawks των 24 ως τότε πόντων δεν ξανασκόραραν και οι Celtics αγκομαχώντας έβαλαν τέσσερις πόντους, σε ένα από τα πιο αποτρόπαια μπασκετικά short films που ακροβατούσε μεταξύ splatter και slapstick.
Οι εφτά πόντοι των Κελτών στην πρώτη περίοδο συνιστούν νέο ρεκόρ ματαιότητας, ξεπερνώντας τους Utah Jazz.
Από εκεί και έπειτα, η γραμμή διακύμανσης της διαφοράς θύμιζε μακάβριο καρδιογράφημα, καθώς οι Celtics αδυνατούσαν να την κατεβάσουν κάτω από τους 15, και οι Hawks δεν έδειχναν διατεθειμένοι να πιέσουν τους εαυτούς του για κάτι παραπάνω απέναντι σε μια ομάδα που έμοιαζε με γατί που του έχουν αφαιρέσει τα νύχια.
Ο τραγικός ήρωας του αγώνα ήταν ο Marcus Smart, ο οποίος άφησε το DNA του μέσω του ιδρώτα σε κάθε πιθανή σπιθαμή του γηπέδου, με τρεις βουτιές στο παρκέ ανά λεπτό. Ήταν τόσο εντυπωσιακό, όσο και οδυνηρά μάταιο, μια απελπισμένη αυτοθυσία για έναν χαμένο σκοπό.
Νέες Γνωριμίες
Την ημέρα πριν το δεύτερο παιχνίδι των Celtics με τους Hawks, μια φίλη αναρωτιόταν αν θυμάμαι όλους αυτούς τους τύπους που παίζουν στο NBA, και πώς είναι δυνατόν αυτό.
Βέβαιος για τις γνώσεις μου, της εξηγούσα πώς, φυσικά, ξέρω και θυμάμαι κάθε έναν παίκτη που έχει παίξει ή βρεθεί σε ρόστερ φέτος, και πως, εντάξει δεν είναι τίποτα αν τα παρακολουθείς κάθε μέρα.
Ένιωθα σίγουρος. Αξιόπιστος.
Οι Hawks είχαν από την αρχή στραγγαλίσει τους Celtics σε ένα μάλλον αποτρόπαιο από πλευράς θεάματος παιχνίδι. Η νύστα ήταν παρούσα και δυναμική. Βρισκόμασταν στα χασομέρια του παιχνιδιού, όταν σε μια ανύποπτη φάση, ένας Schroder που κούτσαινε έξω από την πλάγια γραμμή με έβγαλε από την μισο-υπνική κατάσταση που βρισκόμουν. Έμενε περίπου ένα λεπτό για τη λήξη. Ο σκηνοθέτης απασχολήθηκε για ένα λεπτό με την πορεία του Γερμανού προς τα αποδυτήρια, και όταν επέστρεψε το πλάνο στον αγωνιστικό χώρο, ήταν εκεί.
Μια πράσινη φανέλα με τον #30 πάνω, ένα σουλούπι που δεν χτυπούσε κάποια εγγραφή στον τόμο Boston Celtics στο μυαλό μου. Αναρωτήθηκα στιγμιαία, ενώ είχε απέναντί του τον Lamar Patterson, αν είναι κάποιο παιχνίδι της νύστας κι έτριψα τα μάτια μου. Στην απέναντι πλευρά, μετά από μια ακόμη ατυχώς εκτελεσμένη επίθεση από τους Celtics, η μπάλα φτάνει σε αυτό το #30. Η περιέργειά εκτοξεύεται στα ύψη. Παίρνει δυο ντρίπλες και εκτελεί από τα 7,25 και ο σπίκερ, μετά από δυόμισι αμήχανα δευτερόλεπτα ανακοινώνει “John Holland misses”. Τί; Ποιός:
Τερνζ άουτ, ο John Holland είναι ένας swingman που ο Brad Stevens εμπιστεύθηκε για την 15η θέση του ρόστερ 10 μέρες πριν, αφού τον είδε να διαλύει τους Maine Red Claws με τη φανέλα των Canton Charge για των πρώτο γύρο των playoffs της D-League.
Χωρίς να μπορώ να το επιβεβαιώσω, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι είναι ο πρώτος παίκτης ο οποίος κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο NBA σε παιχνίδι playoffs.
Ο Holland είναι ένα δίμετρο δυαροτριάρι, απόφοιτος του μεγαθηρίου Boston University, το οποίο οδήγησε τη σεζόν 2010-11 στο τουρνουά του NCAA, χάνοντας από το Kansas των α-φών Morris στον πρώτο γύρο. Η είσοδός του στο παιχνίδι τον έκανε τον πρώτο παίκτη του Boston University που παίζει στο NBA από το 1993 και τον Gary Plummer, που έπαιξε 66 παιχνίδια με τους Warriors το 1985 και άλλα 60 με τους Nuggets οχτώ χρόνια μετά. Έγινε, παράλληλα, ο μόλις πέμπτος του κολεγίου αυτού συνολικά που αγωνίζεται στο NBA. Οι υπόλοιποι τέσσερις είναι ο Gary Plummer, o Jim Hayes, o Jim Garvin και ο Kevin Boyd, και αν με ρωτούσατε υπό άλλες συνθήκες, πιο εύκολα θα πίστευα ότι πρόκειται για τα μέλη θρυλικής Irish folk punk μπάντας, παρά για NBAers.
Όχι κι άσχημα για τον πρώην παίκτη της Cajasol.
RIP Celtics-Hawks, most competitive first-round series, 4/13-4/19. (Or you could call Avery Bradley's hamstring injury the time of death.)
— Kevin Pelton (@kpelton) April 19, 2016
Δεν θα συμφωνήσουμε τόσο νωρίς με τον Kevin Pelton, καθώς η έδρα της Βοστόνης θυμίζει ευκαιριακό rooms to let σε νησί των Κυκλάδων, που μέχρι πριν δύο μήνες ήταν αποθήκη για την ψαρόβαρκα του κυρ-Μανώλη. Μ’ άλλα λόγια, δεν είναι φιλόξενη και έχεις σημαντικές πιθανότητες να φύγεις πληγωμένος σωματικά, ηθικά και οικονομικά από εκεί. Οι Hawks κατάφεραν με επιτυχία να εκνευρίσουν τους Celtics, να τους αποσυντονίσουν από το παιχνίδι τους και στην πορεία να απολέσουν τον άκρως σημαντικό Avery Bradley. Ποιος λέει, όμως, πώς δεν θα πάθουν το ίδιο στο TD Garden;
Detroit Pistons @ Cleveland Cavaliers : 90 – 107
“Προτιμώ να πάρω ένα σουτ με άμυνα από ένα ελεύθερο. Είναι βαρετό να μην σε φυλάνε.” έλεγε πάντα σοφά ο J.R. Smith, που χτες πρέπει να βαριόταν πολύ μαζί με τους υπόλοιπους σουτέρ των Cavs. Από τα επτά του τρίποντα, τα τρία ήταν σε αιφνιδιασμό και σε κανένα γενικότερα δεν ένιωσε ιδιαίτερα σφιχτή άμυνα. Το ίδιο ακριβώς μπορεί να ειπωθεί για τέσσερα του Kyrie Irving, εκ των οποίων τα τρία προήλθαν από απλά σκρινάκια χωρίς κάλυψη. Ακόμα πιο εύκολα ήταν τα τρία τρίποντα του Kevin Love. Όλα τους με τον παίχτη να παίζει center (όπως στο καθοριστικό τέταρτο quarter του Game 1) και τον Drummond να τα αγναντεύει σαν καλοκαιρινή θέα στο Αιγαίο. Είκοσι ήταν στο σύνολο, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ NBA για playoffs. Ένα ρεκόρ που έχουν πετύχει άλλες τρεις ομάδες στην ιστορία, με τελευταία τους Mavericks το 2011, στο κύκνειο άσμα του Peja με τα 6/6 τρίποντα εναντίον των Lakers, δείχνοντας τον δρόμο για το πρωτάθλημα.
Σε ένα παιχνίδι που κατά τα άλλα ταίριαζε στα προφίλ των δύο ομάδων (αντίθετα με το πρώτο), οι Pistons κυριάρχησαν στα rebounds (52% έναντι 48% DREB%) κι έχασαν σε εκτελεστική δεινότητα (43% έναντι 50% σε FG%).
Awkward moment: Οι δηλώσεις του rookie Stanley Johnson που έχει χάσει τον ψυχολογικό πόλεμο από τον LeBron, παραληρώντας λέγοντας “έχω μπει στο κεφάλι του” και “τον έχω εκεί που θέλω“, αφού ο James σκόραρε 27 πόντους με 67%.
Φάση της βραδιάς με απαραίτητη τη γονική συναίνεση:
Charlotte Hornets @ Miami Heat : 103 – 115
Στον Whiteside δεν αρέσει να παίζεις φλώρικα.
Οι Miami Heat αποδεικνύονται πιο σκληροί, πιο έμπειροι και πιο αποφασισμένοι μέχρι τώρα στη σειρά:
Τί κι αν οι Charlotte Hornets δεν πατάνε τις αρχές τους, φαίνεται πως η χαμηλού ρίσκου στρατηγική τους, με απλά sets και αλλεργία στο ρίσκο, και άρα στο λάθος, δεν είναι αρκετή απέναντι στους μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες των Miami Heat, οι οποίοι φαίνονται σαν έτοιμοι από καιρό για αυτό το playoff run.
Οι άμυνες ήταν πιο λάσκα στη regular season και το μεμονωμένο scouting κάθε αντιπάλου σαφώς πιο περιορισμένο, και έτσι οι Hornets παρήγαγαν και έβαζαν πολλά ελεύθερα τρίποντα. Τα κόζια αλλάξανε όμως, και το 1/16 στα τρίποντα καταδίκασε την ομάδα του Steve Clifford. Τί κι αν ο Al Jefferson εξέθεσε την μεγάλη αδυναμία του Hassan Whiteside, δηλαδή την άμυνα απέναντι σε post-up ψηλούς, ρίχνοντάς του 16 πόντους στο κεφάλι στο δεύτερο δωδεκάλεπτο, προσφέροντας στην ομάδα του την ευκαιρία να παλέψει επί ίσοις όροις στο δεύτερο ημίχρονο; Williams και Batum είχαν μαζί 3/21 σουτ, και το δίδυμο Richardson-Winslow έσβησε κάθε απόπειρα της περιφέρειας των Hornets, και ιδίως του Jeremy Lin, να ξαναβάλουν την ομάδα τους στο παιχνίδι με αυθάδη και μανιακή άμυνα.
Τελικά ο Steve Clifford έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Μερικές φορές το λάθος δεν είναι συστημικό. Απλά, όταν στους Heat υπάρχει τόση συσσωρευμένη ποιότητα και εμπειρία, μπορεί απλά το θέμα να είναι πώς μπόρεσαν και έβαλαν περισσότερα σουτ:
Kλείνοντας, να θυμίσουμε πως τα επόμενα παιχνίδια της Ανατολής λαμβάνουν χώρα στις:
Παρασκευή 22/4 02.30 Toronto Raptors @ Indiana Pacers
Σάββατο 23/4 2.00 Cleveland Cavaliers @ Detroit Pistons
Σάββατο 23/4 3.00 Atlanta Hawks @ Boston Celtics
Σάββατο 24/4 22.00 Toronto Raptors @ Indiana Pacers
Κυριακή 25/4 00.30 Miami Heat @ Charlotte Hornets
