NBA Playoffs Report: Round 1 Games 3 & 4 – East

Αντί εισαγωγής:

Heat, Hawks, Celtics, Hornets all finished regular season 48-34. Now all 4 are tied in their series at 2-2 with home team winning each game.

— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) April 26, 2016

Στο ίδιο σκορ βρίσκεται και το ζευγάρι Indiana – Toronto, ενώ οι Pistons δεν κατάφεραν να πάρουν κάποιο παιχνίδι και αποχαιρέτησαν για φέτος.

Cleveland Cavaliers @ Detroit Pistons: 101 – 91 (Game 3)

Δεν είναι συχνό σε αγώνες πρώτου γύρου να υπάρχει πολύ beef μεταξύ των ομάδων. Λίγο-πολύ οι πλευρές ξέρουν την θέση τους, και τα ζωώδη ένστικτα αυτοσυντήρησης παραμένουν στην ντουλάπα μετριασμένα. Όχι ότι σε αυτή τη σειρά τα παιχνίδια τελειώνουν με αιμόφυρτα πτώματα στο παρκέ¹⁾Σόρρυ, μόλις είδα το trailer του Dark Souls III, αλλά σίγουρα υποβόσκει έντονα αυτή η άκρως ικανοποιητική, απελευθερωτική κι αρσενική αίσθηση βαρβαρότητας του να βλέπεις ένα καυγά να ξεσπάει. Εξ ου και η ιαχή του κόσμου πριν, αλλά και κατά την διάρκεια, του αγώνα: “Baaaaaaad Booooooooys”. Πράγματι, μπορεί οι Rodman, Laimbeer, Τhomas και Mahorn να μην κατοικούν πια στο Palace, ωστόσο πότε οι αγκωνιές του Drummond στον LeBron, πότε το ημι-χαστούκι του Morris, πάλι στον LeBron, δίνουν το δικαίωμα στους οπαδούς της Motor City να θυμούνται τα late ’80s. Οι νεολαίοι Pistons (μέσος όρος ηλικίας ρόστερ: 26 έτη, Cavs: 30 έτη), παρότι εξ’αρχής τα δεδομένα ήταν εναντίον τους, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ζήλο. Αφενός, θυμίζουν τον νεαρό μαθητευόμενο που δεν μπορεί να συγκρατήσει την ορμή του, υποκύπτοντας σε λάθη και χάνοντας τον έλεγχο στις κρίσιμες στιγμές. Ο απογοητευτικός εκνευρισμός του ταλαντούχου νέου που βιάζεται και πιστεύει πως του αναλογούν περισσότερα από όσα έχει κερδίσει, αποτυπώνεται ιδανικά στα πρόσωπα των Reggie Jackson, Stanley Johnson, Marcus Morris, Tobias Harris και λοιπούς φερέλπιδες νεανίες του ρόστερ. Αφετέρου οι βετεράνοι των Cavs, από θέση ισχύος, τους συμπεριφέρονται αφ’ υψηλού, με την αυστηρή πατρικότητα ενός ώριμου λέοντα προς το νεογέννητο λιονταράκι.

"Don't do that. Don't do that. Don't do that. Don't do that. Don't do that." #CAVSvPISTONS #nbavine https://t.co/7s6wOPtrzj

— Tas Melas (@TasMelas) April 22, 2016

Εξαίρεση στην μαχητικότητα του Detroit φαίνεται να αποτελεί ο Andre Drummond. Το μεγάλο όπλο των Pistons, που θα έπαιζε τον ρόλο-κλειδί εναντίον της μέτριας front-court των Cavs,  έχει εξουδετερωθεί εύκολα, σαν βόμβα σε ταινίες James Bond. Ενώ επιθετικά παραμένει στα επίπεδα της σεζόν, αμυντικά έχει χάσει κατά κράτος την μάχη με τους Love-Thompson. Τα 15 rebounds per game που μάζευε όλη την χρονιά, τερματίζοντας στην πρώτη θέση της κατηγορίας στο ΝΒΑ, έχουν γίνει μόλις 8. Ειδικά η δυνατότητά του να καθαρίζει το δικό του paint έχει χαθεί πλήρως. Τα αμυντικά rebs έχουν υποδιπλασιαστεί από 10 σε 5 (!). Κύριο ρόλο σε αυτό έχει παίξει ο Tristan Thompson, που στο Game 3 πήρε 8 επιθετικά (12 σύνολο οι Cavs έναντι 5 των Pistons – key stat).

Δεν έφτανε το all-time αρνητικό ρεκόρ σε ποσοστό βολών στη σεζόν (35,5%), στα playoffs απέδειξε ότι ο ωκεανός έχει βαθύτερο πάτο πέφτοντας στο 32%. Καθόλου τυχαία, όταν στο Game 3 οι Pistons έφτασαν για τελευταία φορά στο -1 ξεσηκώνοντας το Palace, οι Cavs πήραν time out κι αμέσως μετά προχώρησαν στο hack-a-Dre στέλνοντάς τον στις βολές. Έχασε και τις δύο και χωρίς δεύτερη σκέψη ο Van Gundy τον άφησε στον πάγκο για όλο τον υπόλοιπο αγώνα. Χωρίς τον Drummond οι Pistons σαφώς έχασαν πολύ μεγάλη δύναμη και παρουσία στις δύο ρακέτες, όμως ο πανούργος SVG βρήκε ένα small ball σχήμα, με center τον Harris, που του επέτρεψε να φέρει το ματς στον πόντο (87-86), περίπου έξι λεπτά πριν το τέλος. Αυτό που σαφώς κόστισε στους Pistons, πέραν της απουσίας του Dre, ήταν και η απειρία στις “ειδικές καταστάσεις – φόρος τιμής στον Βαγγέλη Ιωάννου”. Αυτό φυσικά έχει να κάνει και με την ηλικία, καθώς πολλοί από το Detroit συμμετέχουν για πρώτη φορά σε post season.

Δεν γίνεται, όμως, να μην αναγνωρίσεις την ανωτερότητα του Cleveland. Οι Big-3 του κάνουν καταπληκτικά πρώτα παιχνίδια συνολικά, ενώ το βασικότερο είναι πως όταν ο LeBron περνάει μια κακή βραδιά στην επίθεση (Game 3: 20 πόντοι μεν, αλλά με 8/24 σουτ), Love και Irving παίρνουν την σκυτάλη και ξεκολλούν τους Cavs από ενδεχόμενη επιθετική δυστοκία. Οι δύο τελευταίοι στο τρίτο παιχνίδι σημείωσαν αθροιστικά 46 πόντους, ενώ Love και James μάζεψαν συνολικά 25 rebounds. Παράλληλα, θα πρέπει να κάνουμε και μια ειδική μνεία στον Tristan Thompson, ο οποίος με 8 πόντους, 10 rebounds -εκ των οποίων τα 8 επιθετικά, μας δείχνει και πάλι τι σημαίνει χαμάλης πολυτελείας.

Το πιο σημαντικό όλων, όμως, είναι δίχως αμφιβολία ο υγιής Kyrie. Το spacing που δίνει στην επίθεση των Cavs αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα στο ματσάρισμα των Pistons, ειδικά όταν βρίσκεται στην ίδια πεντάδα με τον Dellavedova. Όσο το παιδί από την “land down under” κουβαλάει την μπάλα, ο “Uncle Drew” παίρνει διαδοχικά screens, τα οποία είτε του δίνουν τον χώρο να εκτελέσει από την περιφέρεια, είτε να βρει διάδρομο προς το καλάθι. Η συνεισφορά του Dellavedova είναι τεράστια στο κομμάτι της οργάνωσης, μιας και βοηθάει τον Irving να ξεκουράζεται από τα καθήκοντα του point guard. Ειρήσθω εν παρόδω, στην μετάδοση του ESPN, o Jeff van Gundy προέβλεψε πως ο Αυστραλός θα υπογράψει συμβόλαιο το οποίο θα του αποφέρει μίνιμουμ $10 εκατομμύρια. Για να δούμε αν θα τρελαθούν τελείως τα αφεντικά με την αύξηση του cap.

Cleveland Cavaliers @  Detroit Pistons: 100-98 (Game 4)

Στο τελευταίο παιχνίδι του σκουπίσματος από το Cleveland, συνεχίστηκε το σκληρό κλίμα, με το Detroit να παλεύει δυνατά, προσπαθώντας να εξισορροπήσει την μπασκετική του κατωτερότητα με physical play. Όπως και στους προηγούμενους αγώνες, για την μεγαλύτερη διάρκεια βρίσκονταν πολύ κοντά στο σκορ και ενίοτε προηγούνταν. Χαρακτηριστικό όλης της σειράς πάντως, ακόμα και στις στιγμές που οι Pistons ήταν μπροστά, ήταν μια διάχυτη αίσθηση πως οι Cavs είχαν τον έλεγχο. Γνώριζες πως ανά πάσα στιγμή το παιχνίδι θα καθαρίσει με απανωτά καλάθια, είτε από ατομικές προσπάθειες των LeBron-Irving, είτε με τρίποντα.

Όπως και στον 3ο αγώνα αποδεικνύεται τρανά πόσο απαραίτητος είναι ο Kyrie για τον LeBron. Στις τρεις από τις τέσσερις νίκες στη σειρά είχε περισσότερους πόντους και μεγαλύτερο usage, αφήνοντας τον King να εκτελεί το all-around game του χωρίς να πρέπει να κουβαλήσει ολομόναχος την επίθεση, όπως στην περσινή post-season.

Με δύο δικά του καθοριστικά τρίποντα έκλεισαν και τα δύο τελευταία 12λεπτα, το ένα μάλιστα από το κέντρο του γηπέδου.

Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε το 17-11 του Drummond, δεν γίνεται να μην μας αφήνει μια πικρή γεύση η αδυναμία του να κάνει το take over στην ρακέτα. Πόσα να ζητήσεις άλλωστε από έναν 22χρονο; Αντίστοιχη εφαρμογή του hack-a-Dre είχαμε και στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς, με τον παίχτη να σουτάρει 5/10 βολές και να παίζει -πάλι αναγκαστικά- μόνο 31 λεπτά.

Οραματιζόμενοι έναν Drummond με στοιχειώδες 60% στις βολές και 36 λεπτά κατά μέσο όρο, εύκολα θα καταλήγαμε σε ένα τερατώδες 20 ppg – 16 rpg. Νούμερα που δεν έχουν επιτευχθεί στο σύγχρονο μπάσκετ, με τελευταίο κουβαλητή τους τον Moses Malone το 1979, τη χρονιά που η Sony κυκλοφόρησε το Walkman για κασέτες.

Atlanta Hawks @ Boston Celtics: 103 – 111 (Game 3) aka Τα κορμιά πέφταν υπέροχα..

..και Atlanta Hawks @ Boston Celtics: 95 – 104 (Game 4)

Είναι αλήθεια πως το κλισέ “τώρα ξεκινάει η σεζόν” όταν μπαίνουμε στα playoffs ισχύει. Στη Βοστόνη αυτή η φράση δείχνει να είναι κάτι πολύ παραπάνω από κλισέ, αλλά κάτι σαν να αποτελεί το lifeline των Celtics. Στο τρίτο παιχνίδι της σειράς o Jerebko δικαιολόγησε πλήρως τον τίτλο του “Σουηδού Larry Bird”, με 11 πόντους και 12 rebounds, ο Amir Johnson “έγραψε” ένα 15/7 με 7/8 σουτ, ο Evan Turner θύμισε τις rookie μέρες του και στην άμυνα ντύθηκε Avery Bradley, έχοντας 5 κλεψίματα, ενώ σημαντικές βοήθειες έδωσε και ο Marcus Smart με 11 πόντους και 5 assists. Ξεχάσαμε κάποιον; Α ναι… Το κάποτε #60 του draft του 2011 έχει αναγκάσει ειδικούς και μη να σκίσουν τα πτυχία και τα διπλώματά τους.

Ο Isaiah Thomas έχει βρει το κλίμα που του ταιριάζει στις όχθες του Ατλαντικού, έναν προπονητή που του έχει 100% εμπιστοσύνη και έχει μεταμορφωθεί στον ηγέτη που έψαχναν οι Celtics. Ο κοντοπίθαρος από την Washington τελείωσε το ματς με 42 πόντους, σουτάροντας με 50% (12-24), με την άμυνα των Hawks να μην έχει απαντήσεις. Και να φανταστεί κανείς πως κάποτε αυτό το ονοματεπώνυμο ήταν απαγορευμένο στο Garden!Ωστόσο χωρίς θέληση να κάνεις το “extra mile” που λένε και στο Αμέρικα, δεν πας πουθενά. Στο τρίτο παιχνίδι της σειράς οι Celtics έκαναν πολλά έξτρα μίλια. Βέβαια, υπήρξαν και κάποιες στιγμές που η υπερπροσπάθεια κατάντησε κάπως γελοία, αλλά ας αφήσουμε τον Smart να μας τα πει δείξει καλύτερα:

Ο νεαρός guard δεν έχει παράπονο, τιμωρήθηκε με $5.000 για αυτό το flop που θα το ζήλευε ο κάθε μετρ του είδους.

Στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς, τον ρόλο της ασταμάτητης δύναμης της φύσης ανέλαβε ο Paul Millsap, και για καμιά τριανταριά λεπτά, όσο ο Stevens έψαχνε λύσεις, έμοιαζε αποφασισμένος να στριμώξει στα σχοινιά τους Celtics φέρνοντας τη σειρά στο 3-1. Στα μισά της τρίτης περιόδου, ο Paul Millsap είχε κάνει το παιχνίδι All Millsap, φτάνοντας τους 31 πόντους και δίνοντας αβάντζο 16 πόντους στην Atlanta. Kάπου εκεί, το αντίπαλον δέος της Βοστόνης έβαλε τη στολή Σκανδιναβού υπερήρωα με γελοία φράντζα και, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Thomas, σκόραρε 10 συνεχόμενους πόντους στο τέλος της τρίτης και τις αρχές της τέταρτης περιόδου, βάζοντας φωτιά στις εξέδρες του TD Garden, με μια ένταση που θυμίζει περισσότερο μεσόγειο αμυντικό χαφ, παρά Σουηδό forward, και δίνοντας ξανά το προβάδισμα στους Celtics, για πρώτη φορά στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Millsap πυροδότησε άλλο ένα 7-0 για να βάλει και πάλι μπροστά τους Hawks μπροστά στο σκορ, και κυρίως, να δώσει την ευκαιρία να απολαύσουμε:

Playoff Smart

Τα επόμενα τέσσερα λεπτά αποτέλεσαν μια ραψωδία αυτού του καταπληκτικού αγωνιστή που λέγεται Marcus Smart. Την ώρα που το μαγικό φίλτρο του Jerebko ξεθύμανε, οι Hawks είχαν περιορίσει τον Isaiah Thomas και εκμηδενίσει τον Jae Crowder, αυτός ο -τόσο χλευασμένος για τις επιθετικές του ικανότητες παίκτης- πήρε σβάρνα τα πάντα. Την ώρα που ο Stevens τον έριξε πάνω στον Millsap στην άμυνα, ο Smart έβαλε 5 γρήγορους πόντους με ένα καλάθι και φάουλ και ένα drive. Στη συνέχεια έγινε ο τελικός προορισμός δύο όμοιων όμορφων plays του Brad Stevens, με τον Isaiah Thomas να μπουκάρει και να απορροφά την άμυνα πάνω του, να σπάει την μπάλα στη γωνία, μια στον Crowder και μια στον Turner, οι οποίοι αμφότεροι την έδωσαν στη διαγώνιο στον ξεχασμένο από την άμυνα Smart που ευστόχησε και στα δύο τρίποντα, ενώ ενδιάμεσα στην άμυνα υποχρέωσε τον Millsap πρώτα σε ένα δύσκολο άστοχο fade away και έπειτα, όταν αυτός τον έβαλε στην πλάτη του, πετάχτηκε μπροστά του και έκλεψε την entry pass του Kyle Korver. Το επιμέρους 16-6, που έφερε τους Celtics τέσσερις πόντους μπροστά, με 86-90, είχε πάνω του σημάδια από τα δόντια του Marcus Smart.

Τα “Γεράκια”, όμως, δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη στο παιχνίδι. Ο αθόρυβος έως τότε Jeff Teague (4 πόντοι, πολλά άστοχα σουτ) έβαλε με τη σειρά του δυο κολλητά τρίποντα, δίνοντας προβάδισμα 92-90 στους Hawks, με μια επίθεση για κάθε ομάδα. Ο Isaiah Thomas έφερε γρήγορα με ένα από τα γνωστά αστραπιαία drives του το παιχνίδι στα ίσια, αφήνοντας 15” και time out στον Budenholzer για να διεκδικήσει το παιχνίδι.

Το εξάμβλωμα που γεννήθηκε από αυτό το time out θύμιζε περισσότερο Randy Wittman παρά coach Bud. Η επαναφορά έγινε στον Jeff Teague, ο οποίος άραξε εννιά μέτρα από το καλάθι για τα 12” πρώτα, πήρε δυο ντρίμπλες και είδε την απόπειρά του για σουτ να αλλοιώνεται εύκολα από τον κοντύτερο Isaiah Thomas.

Η παράταση απέδειξε τη θεωρία πριν τα παιχνίδια, πώς οι Celtics μπορεί να είναι λιγότερο ακριβείς, αλλά είναι πιο αιμοβόροι στην κρίσιμη στιγμή, και κέρδισαν εύκολα, μιας και ο Teague ξανάσβησε, οι Horford και Korver ήταν άστοχοι, και ο Millsap είχε κουραστεί από τους 45 πόντους που αναγκάστηκε να βάλει για να κρατήσει τους Hawks στο παιχνίδι.

Miami Heat @ Charlotte Hornets: 80 – 96 (Game 3)

Miami Heat @ Charlotte Hornets: 85 – 89 (Game 4)

Οι Charlotte Hornets ανθίστανται αποφασισμένοι απέναντι σε αυτούς που τους ήθελαν έτοιμους για διακοπές μετά τον τραυματισμό του Batum (γκουχ, ο γράφων, γκουχ). Οπλισμένοι με εκπλήξεις στην πεντάδα και μια άμυνα που κράτησε τους Heat στους 82,5 κατά μέσο όρο πόντους στα παιχνίδια που έγιναν στην Charlotte, ψάχνουν ένα break που θα τους φέρει κοντά σε μια πρόκριση, παρά τα μύρια όσα προβλήματα.

Μπαρμπα-Heat

Αν έχετε παίξει μπάσκετ με -σοβαρά- μεγαλύτερους, τότε μπορεί να έχετε παρατηρήσει το φαινόμενο της ταχύτητας της εμπειρίας, της σβελτάδας “του μπάρμπα”.

Είναι μια αντίληψη σμιλεμένη από τα χρόνια στα γήπεδα και την αναγκαιότητα -πλέον- κίνησης με τον πιο efficient τρόπο στα αδυσώπητα τσιμέντα και εκφράζεται στο παιχνίδι από μια ακατανόητη ικανότητα με φοβερή συνέπεια να βρίσκονται πριν από εσένα στο σημείο που πρέπει.

Είναι σαν να τρέχουν συνεχώς, μα ποτέ να μην ανεβαίνει το στροφόμετρο και οι σφυγμοί. Μια μόνιμη κατάσταση ημι-έντασης, που παρατηρείται επίσης και στους βετεράνους του Miami.

Και μιας και μιλάμε για βετεράνους, ο Luol Deng, που τα σημάδια του κορμιού του από την Thibodεια κακοποίηση θυμίζουν βετεράνο του Βιετνάμ, όπως και το βλέμμα και η στάση του σώματός του, έχει αναγεννηθεί ως small-ball τεσσάρι και γίνεται ένας πολύ επικίνδυνος screener, καθώς κανείς δεν μπορεί να βγει επιθετικά στον ballhandler, αφού αυτό θα δώσει τον απαραίτητο χρόνο να πάει η μπάλα στον Βρετανοσουδανό και να εκτελέσει από τα 7,25 με εκπληκτικά ως τώρα ποσοστά.

Οι Heat είναι ίσως πολύ πιο πειστικοί από ό,τι πραγματικά αποτελεσματικοί, και οι ενίοτε πιο αφελείς, αλλά και πιο επίμονοι και τρεχαλατζήδες Hornets το εκμεταλλεύονται.

Αυτό το συνονθύλευμα από έκτους παίκτες που καταφέρνει ξανά και ξανά, με ένα μοναδικό ένστικτο αυτοσυντήρησης, όχι μόνο να επιβιώνει των κακουχιών, αλλά να τις μετατρέπει και σε συγκριτικό πλεονέκτημα. Όπως έκαναν στην κανονική περίοδο, χάνοντας τον Gilchrist κι έπειτα τον Al Jefferson, απλοποιώντας τον τρόπο παιχνιδιού τους δίχως την αιχμή του δόρατός τους, αλλά και την βάση στην οποία χτίζεται η άμυνά τους, έτσι και τώρα με τον Batum αποφάσισαν να παίξουν με το ύψος, και, ανέλπιστα, η τακτική απέδωσε, με τον ανύπαρκτο ως τότε Frank Kaminsky να βάζει 13 στην τρίτη περίοδο του τρίτου αγώνα, τιμωρώντας το “κρύψιμο” του Wade πάνω του, και παίζοντας με πλάτη με υπομονή για να φτάσει στο καλάθι. Ο rookie του Clifford ηγήθηκε ενός εκπληκτικού 20-1, που ουσιαστικά απομάκρυνε το παιχνίδι από τα χέρια των Heat, παρέα με τον Kemba Walker που πρόσθεσε άλλους έξι. Φαίνεται πως η υπόδειξη των Barkley και Ewing ήταν ανέλπιστα χρήσιμη, και το ξεκίνημα των Jefferson και “Frank the Tank” μαζί στην πεντάδα δημιούργησε περισσότερα mismatches από όσα μπορούσε να κουμαντάρει το Miami, και τελικά έδωσε την ώθηση που χρειάζονταν για να φτάσουν στην πρώτη τους νίκη σε playoffs μετά από 13 χρόνια, την ίδια στιγμή που και ο Al Jefferson κέρδισε playoff game για πρώτη φορά μετά τη rookie season του.

Το άλλο προσόν αυτού του ρόστερ είναι ότι αυτή η ομοιογενής ποιότητα όσο εύκολα απογοητεύεται συλλογικά, άλλο τόσο πυροδοτείται από την ατομική πίστη και σαν σύνολο μοιάζει να τρέφεται με δύναμη ο ένας από τον άλλον.

Στο τέταρτο παιχνίδι οι Heat εμφανίστηκαν σαφώς πιο έτοιμοι για τα πειράματα του Steve Clifford, αλλά και πάλι δεν είχαν απάντηση σε ένα πολύ καλό διάστημα που οι Hornets τους πήραν σβάρνα. Αυτή τη φορά ήταν η δεύτερη περίοδος και θύτες ο Jeremy Lin με τον Kemba Walker. Ο δεύτερος έπιασε απόδοση που θύμιζε το πρώτο μισό της φετινής σεζόν, ενώ ο πρώτος μπούκαρε με την ανεμελιά που θύμιζε Linsanity, φτάνοντας για πλάκα σε βολές ή μοιράζοντας την μπάλα στην περιφέρεια. Το 23-5 που έτρεξαν τους έφερε μπροστά με 8 και ένα αιφνιδιαστικό 9-0 στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου διεύρυνε τη διαφορά στο +17. Εκεί απάντησε ο εγωισμός των 100 ετών και των 296 playoff games που αθροίζουν Wade, Johnson και (o σημειωτέον πρώτος σκόρερ της ομάδας στα playoffs με 20,3) Deng, που ηγήθηκαν ενός 17-1 για την ομάδα της νότιας ακτής.

Jeremy Lin has drawn 24 fouls in the series — as many as LeBron James and James Harden in the playoffs.

— Manny Navarro (@Manny_Navarro) April 26, 2016

Δεν ήταν, όμως, τίποτα παραπάνω από έναν -ομολογουμένως απειλητικό- επιθανάτιο ρόγχο. Kemba και Lin μπήκαν στο τελευταίο δωδεκάλεπτο με την αποφασιστικότητα νέων που “τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα” απέναντι στην παλιά φρουρά και σκόραραν μαζί 18 από τους 20 πόντους των Hornets για να κλειδώσουν το παιχνίδι, παρά τη συγκινητική προσπάθεια του Spoelstra να πάρει το παιχνίδι με Richardson-Green-Johnson(Wade)-Winslow-Haslem.

Amber Alert: Marvin Williams

Για άλλη μια χρονιά ο Marvin Williams εξαφανίζεται ταχυδακτυλουργικά στα playoffs. Οι μέσοι όροι καριέρας 10,5 πόντων και 5,2 rebounds με 45% και 36% σε δίποντα και τρίποντα, γίνονται 7 και 4,1 με 37%/34% στα playoffs. Φέτος έχει 3,5 πόντους με συνολικά 6/31 σουτ, ποσοστό κάτω από το 20%.

Toronto Raptors @ Indiana Pacers: 101 – 85 (Game 3)

Toronto Raprots @ Indiana Pacers: 83 – 100 (Game 4)

Οι Raptors ξανακέρδισαν το πλεονέκτημα έδρας, κερδίζοντας το τρίτο παιχνίδι και οι Pacers γλίτωσαν τη συμφορά παίρνοντας το δεύτερο παιχνίδι στην έδρα τους.

Τα δύο παιχνίδια κρίθηκαν εύκολα, καθώς μετά το πρώτο δίλεπτο του Game 3, η ομάδα που τελικά επικράτησε βρισκόταν συνεχώς μπροστά στο σκορ.

Τί αποκομίσαμε από τα δύο αυτά παιχνίδια;

Ότι Lowry και Derozan για κάποιο λόγο μοιάζουν με τυραννόσαυρους που κάποιος τους έβαλε τα παιχνίδια σε ψηλό ράφι και αδυνατούν να τα φτάσουν με τα υπανάπτυκτα χεράκια τους. Και οι δυο τους, 20 point scorers στη regular season, έχουν στα playoffs 15,5 και 13,3 πόντους μέσο όρο αντίστοιχα, με ποσοστά ευστοχία 32% (19/59) και 30% (21/71). Το Game 3 ήταν το μοναδικό που προσέγγισαν τα συνηθισμένα standards απόδοσής τους, έστω κι αν ήταν για μια περίοδο ο καθένας (12 πόντοι στην πρώτη ο Derozan, 12 στην τελευταία ο Lowry), και οι Raptors πέρασαν απροβλημάτιστα από το Bankers Life Fieldhouse.

Αυτό που κρατάει κατά τα άλλα ζωντανούς τους Raptors, παρά την απογοητευτική παρουσία των δύο all-stars τους, είναι ο Jonas Valanciunas και η κακοποίηση του Ty Lawson και του θλιβερού (εξαιρουμένου του rookie Myles Turner) πάγκου του Frank Vogel στα χέρια του Cory Joseph. Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις έναν τόσο εμμονικά κοντρολαρισμένο και ψύχραιμο επιθετικό απέναντι σε έναν τόσο άναρχο αμυντικό.

Missing: Luis Scola

Στο φαντασιακό επίπεδο, ο Luis Scola θα μπορούσε να είναι ένας παίκτης κλειδί γι’ αυτή τη σειρά. Η εμπειρία του από τα playoffs, η δυνατότητα να χτυπήσει ενδεχόμενες κοντές πεντάδες των Pacers, αλλά και η θητεία του στους τελευταίους πέρσι, θεωρητικά τον έκαναν ένα πολύτιμο όπλο στα χέρια του Dwayne Casey.

Αντίθετα, ο Αργεντινός στα playoffs έχει χάσει τα λεπτά του, τον ρόλο του, αλλά και τον τρόπο παιχνιδιού του. Συνολικά έχει βάλει 8 πόντους, δεν έχει αγωνιστεί σε κανένα παιχνίδι πάνω από 16′, ενώ από τα 14 σουτ που έχει επιχειρήσει τα 9 είναι τρίποντα. Kαι έχει ευστοχήσει μόνο σε ένα από αυτά.

Ο καλύτερος Ian μετά τον Βουγιούκα

Στο τέταρτο παιχνίδι που οι Pacers τσαλαπάτησαν τους “δεινόσαυρους”, ο star δεν ήταν ο Paul George, αλλά είχε ευρωπαϊκό άρωμα. Ο Ian Mahinmi έκανε ρεκόρ καριέρας σε πόντους (22), εύστοχα σουτ (9) και assists (5), πρόσθεσε 10 rebounds, 2 κλεψίματα και 1 block και ελάφρυνε -μαζί με τον George Hill- το φορτίο του Paul George που δεν χρειάστηκε να παίξει παρά τη μισή τέταρτη περίοδο.

Οι δύο ομάδες μοιάζουν να βρίσκονται σε απόλυτη ισορροπία, πληγωμένες από καινοφανή (Raptors) ή γνώριμα (Pacers) εμπόδια. Ο Casey περιμένει μια θρησκευτικού τύπου ανάσταση από τους δύο stars του, ενώ ο Frank Vogel ζητά κάτι παραπάνω από τους 11 πόντους του Monta Ellis, και κάτι -οτιδήποτε!- από τον πάγκο-χωματερή του, καθώς Miles, Stuckey και Lawson βάζουν-δεν βάζουν 10-11 πόντους όλοι μαζί και έχουν 3/18 τρίποντα έως τώρα.

Επόμενα παιχνίδια Ανατολής

Τετάρτη 27/4 1.00 π.μ.   Indiana Pacers @ Toronto Raptors

Τετάρτη27/4 3.30 π.μ.    Boston Celtics @ Atlanta Hawks

Πέμπτη 28/4  3.00 π.μ.   Charlotte Hornets @ Miami Heat

Παρασκευή 29/4 3.00 π.μ.  Atlanta Hawks @ Boston Celtics

Από εκεί και πέρα ξημερώματα Σαββάτου θα γίνουν τα έκτα παιχνίδια των σειρών Indiana – Toronto και Miami – Charlotte σε ώρα που δεν έχει οριστικοποιηθεί ακόμα.