Δεν έχουμε κανένα παράπονο. Η συναρπαστική Ανατολή (τι φτάσαμε να γράφουμε…) συνεχίζει τα τερτίπια της από την regular και μας χαρίζει συγκινήσεις. Κι αν οι Hawks έδειξαν πως στην φωλιά τους δύσκολα χάνουν παιχνίδια, οι Hornets του Steve Clifford ευδοκίμησαν στην υγρασία Miami κάνοντας ένα μεγάλο break και πλέον έχουν την πρόκριση στα χέρια τους.
Boston Celtics @ Atlanta Hawks: 83 – 110 (ATL leads 3-2)
Η λέξη “κυριαρχία” είναι λίγη για να περιγράψει αυτό που συνέβη στο πέμπτο ματς της σειράς. Και όποια λέξη και να βάλει κανείς, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία μετά το κάκιστο ξεκίνημα των γηπεδούχων στο ματς, καθώς από τα πρώτα 35 σουτ τους, μόλις τα έξι βρήκαν τον στόχο. Η σκέψη όλων πήγε στο κακό. Οι Hawks έπιασαν θάλασσα στην Βοστόνη και επέστρεψαν επηρεασμένοι στο σπίτι τους. Δεν είναι και λίγο ένας τύπος που κοιτάζει τον κόσμο από το 1,75 να σε κάνει ό,τι θέλει. Σε πιάνει ένα κόμπλεξ όσο να πεις. Ευτυχώς για τα “Γεράκια”, όμως, η άσχημη ροή του παιχνιδιού κράτησε μόλις για μια περίοδο, στην οποία να σημειώσουμε πως οι Celtics πήραν προβάδισμα μέχρι και 10 πόντους.
Δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να είπε ο Budenholzer στο κενό μεταξύ πρώτης και δεύτερης περιόδου. Πιθανόν να χρησιμοποίησε ως παράδειγμα τον Craig Sager που ήταν παρών για λογαριασμό του TNT και να είπε κάτι που ξανάκανε τους παίχτες του να θυμηθούν πως αποτελούν καλούς σουτέρ. Σε κάθε περίπτωση, οι Hawks μπήκαν στο παρκέ μπαρουτοκαπνισμένοι, κάτι που μαρτυρούν τα 12 συνεχόμενα σουτ που βρήκαν στόχο, τρέχοντας ένα επί μέρους σκορ 28-8 και παράλληλα σβήνοντας την κακή εικόνα της πρώτης περιόδου.
Το πιο σημαντικό ωστόσο, είναι πως οι 110 πόντοι που σημείωσαν οι Hawks ήρθαν σε μια βραδιά που οι βασικοί της έμοιαζαν κάπως κολλημένοι. Ο Horford τελείωσε το ματς με 6 πόντους και άθλιο ποσοστό (2-11 σουτ), ο Millsap δεν πήρε πολλές προσπάθειες (4-8 σουτ), ενώ ο συνήθως πιο αποτελεσματικός Kent Bazemore σταμάτησε στο 6-14 σουτ (16 πόντους). Σαν άλλοι Spurs, λοιπόν, οι Hawks (ας μην ξεχνάμε το background του προπονητή τους), άπλωσαν το παιχνίδι τους, δίνοντας προσπάθειες μέχρι και την τελευταία τρύπα του ζουρνά, με αποτέλεσμα να σκοράρουν οι 11 από τους 12 παίχτες τους. Και η αλήθεια είναι πως στεναχωρηθήκαμε για τον Mike Muscala που δεν κατάφερε να προσθέσει το όνομά του στους σκόρερς.
Η προσπάθεια της Atlanta στην άμυνα, όμως, ήταν εκείνη που έθεσε τα θεμέλια για την επικράτησή της. Οι Hawks υποχρέωσαν τους Celtics σε 20(!!!) λάθη, ενώ οι ίδιοι επιδόθηκαν σε 13 κλεψίματα, με τον Kyle Korver να σταματάει στα πέντε. Παράλληλα, όσο ο Budenholzer αμολούσε τους παίχτες του σαν πεινασμένα σκυλιά στο παρκέ, τα box outs λειτουργούσαν υπέροχα, κάτι που επέτρεψε στην Atlanta να μαζέψει 51 rebounds, εκ των οποίων τα 13 ήταν επιθετικά. Εδώ θα πρέπει να κάνουμε ακόμα μια εύφημο μνεία στον Muscala, ο οποίος ήταν ο δεύτερος rebounder της ομάδας του με έξι, πίσω από Horford-Millsap που είχαν οχτώ.
Από την άλλη, είναι ενδιαφέρον να δούμε το πως θα αντιδράσουν οι Celtics μετά από αυτό το ηχηρό χαστούκι, εν όψει του “Do or Die” Game 6. Οι παίχτες του Brad Stevens θαρρείς πως δεν μπόρεσαν να αντέξουν το βάρος των καλών εμφανίσεων της Βοστόνης και μετά από 12 λεπτά κυριολεκτικά κατέρρευσαν. Πέρα από τα λάθη που αναφέρθηκαν πιο πάνω, υποχρέωσαν τα αντίπαλα στεφάνια να αναστενάξουν, καθώς τελείωσαν το ματς με 29-77 σουτ (37,7%). Η εικόνα έξω από την γραμμή του τριπόντου; 24,1 % (7-29).
H τελική μαχαιριά για τους Celtics ήρθε στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου, όταν άπαντες πάγωσαν με αυτό:
Ο Isaiah Thomas προσγειώθηκε άτσαλα μετά από αυτό το lay up, που είχε σαν αποτέλεσμα την αποχώρησή του από το παιχνίδι. Τα πρώτα σημάδια είναι ενθαρρυντικά για το καμάρι από την Tacoma, καθώς οι εξετάσεις έδειξαν απλώς ένα στραμπούληγμα, το οποίο δεν θα είναι αρκετό για να τον αφήσει εκτός μάχης από το έκτο παιχνίδι. Τουλάχιστον αυτό δήλωσε ο ίδιος, αλλά και ο ίδιος ο coach Stevens που φάνηκε αισιόδοξος για την συμμετοχή του παίχτη του στο TD Garden.
Indiana Pacers @ Toronto Raptors: 99 – 102 (TOR leads 3-2)
Οι Pacers μπούκαραν στο Air Canada Center σαν να είναι το δικό τους γήπεδο, και βάζοντας και τον Myles Turner στην πεντάδα, ξεκίνησαν από το πρώτο λεπτό να χτυπάνε τους Raptors με αλλεπάλληλες γροθιές. Στην άμυνα άσκησαν τρομερή πίεση κάθε φορά που η μπάλα πήγαινε να ακουμπήσει στον Jonas Valanciunas, o παίχτης που τους είχε κάνει ζημιά στα προηγούμενα παιχνίδια, κι εκμεταλλεύονταν τα κλεψίματα, αλλά και κάθε ευκαιρία μετά από rebound, για να τρέξουν το γήπεδο, ψάχνοντας ένα γρήγορο τρίποντο ή κάποιο κενό στην άμυνα των Raptors, πριν αυτή προλάβει να οργανωθεί.
Οι Raptors, ανήμποροι να ξεπεράσουν το πρόβλημα της κακής απόδοσης της βασικής τους πεντάδας δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν, και οι Pacers, προεξάρχοντος του Paul George, είχαν 6-9 τρίποντα, και, μετά από ένα βλακώδες goaltending του Terrence Ross, που μάλλον είδε το μέλλον του και νόμιζε ότι παίζει στην Ευρώπη, 7-10 στην πρώτη περίοδο, με το σκορ να κλείνει στο 35-18. Η πεντάδα αυτή, με τον Myles Turner να δίνει μια τρομερή ζωντάνια και στις δύο πλευρές του παρκέ, τρομοκρατώντας μαζί με τον Mahinmi τον Valanciunas και τον Patrick Patterson. Ο τελευταίος πήγε να “βαφτίσει” τον rookie των Pacers αλλά κατέληξε να καθαρίζει το παρκέ.
Ο Casey δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Έβγαλε έξω τον νωθρό Valanciunas, εμπιστευόμενος τη δυναμική παρουσία του Biyombo. Έβαλε, επίσης, το σταθερό χέρι του Cory Joseph στη θέση του -και πάλι άστοχου- Lowry, και φυσικά πέρασε τον άνθρωπο των ειδικών αποστολών, Norman Powell, στο παιχνίδι. Σαν αποτέλεσμα, πήρε μπρος ο DeRozan, απελευθερωμένος, ως είθισται, με τον Joseph δίπλα του. Ένα επιμέρους 13-1 έφερε το παιχνίδι σχεδόν στα ίσια με αυτόν τον τσάκαλο, τον Powell, να βρίσκεται παντού και στις δύο πλευρές του παρκέ. Βοήθησε σαφώς και το ότι ο George ήταν στον πάγκο, και οι Pacers κατέρρευσαν -ως συνήθως όταν ο πάγκος αναλαμβάνει.
Ο Paul George επιστρέφει κατευθείαν με τρίποντα, όπου φυσικά τον έχει χάσει ο Ross, ο πρώην dunk champion χάνει με τη σειρά του ελεύθερο τρίποντο και ξαναχάνει τον PG13 που τελικά θα βάλει εφτά συνεχόμενους πόντους για να ξαναδώσει διαφορά ασφαλείας στην Indiana. Είναι οδυνηρό να βλέπεις τον Terrence Ross να προσπαθεί να καταλάβει πότε πρέπει να αλλάξει παίκτη στην άμυνα, και να πεθαίνει σε κάθε screen, δίνοντας στον αντίπαλο αρκετό χρόνο για να εκτελέσει. Η ραψωδία των Pacers από τα 7,25, παρόλα αυτά, συνεχίζεται και τελειώνουν το ημίχρονο με 11, και οι εφιάλτες των Raptors στην αέναη μάχη τους με τον πρώτο γύρο επιστρέφουν.
Στο δεύτερο ημίχρονο οι βασικοί των Raptors συνεχίζουν να μοιάζουν βυθισμένοι σε limbo, χωρίς να μπορούν να ξεκινήσουν ένα come-back ή να σταματήσουν τον Paul George, που με 15 πόντους στην τρίτη περίοδο έρχεται να δώσει προβάδισμα ισάριθμου μεγέθους λίγο πριν τη λήξη τους.
Τότε ο Dwayne Casey παίρνει την μεγάλη απόφαση να διεκδικήσει το παιχνίδι με πεντάδα που δαγκώνει. Ο Lowry μένει μέσα, για λίγο και ο Derozan, Joseph, Powell, σαν κατά συνθήκη τεσσάρι, και Bismack Biyombo. O τελευταίος είναι ο ανέλπιστος πνευματικός ηγέτης των Raptors στην τελική περίοδο, κυριαρχώντας μέσω αγνής έντασης και ορμής και στις δύο ρακέτες, σε φωτεινή αντίθεση με τον τεχνικό, αλλά μάλλον βραδυκίνητο, στυλάκι του Valanciunas. Η τρομοκρατική αυτή πεντάδα διέλυσε στην αρχή την bench unit και ύστερα και τους βασικούς των Pacers, τρέχοντας ένα 21-2 στα πρώτα εννέα λεπτά της τέταρτης περιόδου, με τον Biyombo να έχει 4 πόντους και 7 rebounds, ανανεώνοντας επιθέσεις κατά βούληση, και τους Joseph και Powell να έχουν μαζί 9 πόντους και 3 κλεψίματα, και να κάνουν το σκορ 92-98, από το 90-77.
Ο Casey εδέησε να ξαναρίξει τον Powell στον Paul George, και αυτός έπαιζε άμυνα μέσα στη φανέλα του star των Pacers, και έκανε ένα συγκλονιστικής αυθάδειας κάρφωμα για την ισοφάριση:
Αν κανείς έλεγε πριν το ξεκίνημα της σειράς ότι ο Dwayne Casey θα έσωζε τη σεζόν των Raptors με τους Lowry-Derozan κομπάρσους πιθανότατα θα τον περνάγαμε για ηλίθιο, κι όμως, αυτό συνέβη την Τρίτη το βράδυ.
Ακόμα και με την αυτοπεποίθησή του να έχει πέσει στα τάρταρα, οι Pacers βρήκαν το κουράγιο με συγκινητικούς George και Turner να φέρουν και πάλι το παιχνίδι στη μια κατοχή, με την υπογραφή και του μοναδικού παίκτη αυτού του αποτρόπαιου πάγκου που όρθωσε το ανάστημά του στη στιγμή, του Solomon Hill. Με δικό του τρίποντο θα γραφτεί το 99-100, και μετά από δύο βολές του Derozan, οι Pacers έχουν 13” για να στείλουν ένα δικό τους παιχνίδι για τρεις περιόδους στην παράταση. Ο Solomon Hill θα είναι και πάλι εκεί για να κάνει το 4/4 από τα 7,25, αλλά για ένα εκατοστό του δευτερολέπτου, η μεγαλειώδης αυτοπεποίθησή του δεν θα επιβραβευθεί.
Charlotte Hornets @ Miami Heat: 90 – 88 (CHA leads 3-2)
Είναι εντυπωσιακό το πως μπορεί να γυρίσει η ψυχολογία με την επιστροφή ενός παίχτη. Ο λόγος για τον Nicolas Batum, ο οποίος τέθηκε στην διάθεση του coach Clifford για το game 5 στο Miami. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν είναι ότι σημείωσε πολλούς πόντους, αλλά η εν γένει παρουσία του σε άμυνα και επίθεση έκανε τους Heat να έχουν το μυαλό τους σε μια παραπάνω απειλή. Και σε ένα τόσο κλειστό παιχνίδι, όσο ήταν αυτό, ένα τέτοιο στοιχείο μπορεί να μετατραπεί σε πραγματικό όπλο στα χέρια ενός καλού coach.
Πέραν της επιστροφής Batum, όμως, που λύνει σε μεγάλο βαθμό τα χέρια του Clifford, στο παιχνίδι αυτό συνέβησαν μερικά παράδοξα πράγματα. Ένα εξ αυτών το βλέπετε παρακάτω, με τον Dwyane Wade να θυμάται τα νιάτα του και να μετατρέπει τον Marvin Williams σε poster καλοκαιριού. Ο Flash πάντως δεν έμεινε μόνο εκεί, μιας και τελείωσε το ματς με 25 πόντους, έχοντας εξαιρετικά ποσοστά (11-19 σουτ).
Μιλώντας για vintage εμφανίσεις, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε εκτός τον Marvin Williams, ο οποίος διανύει περίοδο μεγάλης φόρμας, θυμίζοντας σε όλους το γιατί όταν ήταν All – American θεωρούνταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που θα έπαιζαν επαγγελματικό μπάσκετ. Με 17 πόντους τελείωσε το ματς, ενώ βοήθησε ήταν και ο πρώτος rebounder των Hornets με οχτώ. Ειρήσθω εν παρόδω, ο Marv ήταν All – American μαζί με τον νυν συμπαίκτη του Al Jefferson. Αυτό που είναι αξιομνημόνευτο για τους Hornets είναι το ότι ο Clifford έχει μετατρέψει τον κάθε παίχτη του σε potential απειλή για την αντίπαλη άμυνα, ενώ έχει καταφέρει να βγάλει το 100% από τους παίχτες του στην αμυντική προσήλωση και προσπάθεια.
Επιπλέον, αυτό που έχει καταφέρει με το δίδυμο Walker – Lin στον άσο, είναι κάτι που ξεπερνάει τα όρια της σταθερότητας, αφού ενδεχομένως να είναι το καλύτερο ή τέλος πάντων το πιο σταθερό δίδυμο point guards σε εκτέλεση και δημιουργία. Στο συγκεκριμένο ματς, οι δυο τους σημείωσαν 25 πόντους και μοίρασαν 12 assists, ενώ μάζεψαν και 11 rebounds. Σύμφωνοι πως για δύο παίχτες τα νούμερα αυτά δεν θαμπώνουν, ωστόσο είναι βαρύνουσας σημασίας όταν το ματς είναι τόσο κλειστό.
Παράλληλα δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε και το παράδοξο όσον αφορά τα rebounds. To Miami είχε εννιά παραπάνω, τα οποία όμως δεν κατάφερε να εκμεταλλευθεί. Ο Pat Riley έλεγε “no rebounds, no rings” και θα ήταν ευτυχισμένος με τον αριθμό των 50 rebounds που κατέβασαν οι παίχτες του. Ωστόσο, ο πρόεδρος των Heat δεν μπορεί να πει το ίδιο και για την περιφερειακή άμυνα, η οποία επέτρεψε στους Hornets 12 εύστοχα τρίποντα, που τελικά ήταν και η μεγάλη διαφορά του παιχνιδιού.
Ειδική αναφορά:
Ο Courtney Lee είναι μια περίεργη περίπτωση παίκτη. Μπήκε στο NBA στα 23 του, μετά από τέσσερα χρόνια στο κολέγιο. Δίχως τυμπανοκρουσίες, όχι αρκετά καλός ή φέρελπις ώστε να επιλεγεί στην lottery, αλλά παρόλ’ αυτα αρκετός για τον πρώτο γύρο (#22). Έτοιμος, μπήκε κατευθείαν σαν ημιβασικός στο rotation των Magic που έφτασαν το 2009 στους τελικούς, παίζοντας λίγη άμυνα, σουτάροντας καλά από τα 7,25 και… χμ, όντας εκεί. Τα χρόνια περνάνε με τον Courtney Lee, να είναι πάντα εκεί, να κάνει χωρίς εξάρσεις τη δουλειά του. Κανείς ποτέ δεν ενθουσιάστηκε για την προοπτική του Lee στην ομάδα του, μα και κανείς δεν χαλάστηκε.
Ο τύπος είναι η εκνευριστική επιτομή της σταθερότητας από χρονιά σε χρονιά, κι αν θέλετε, της μετριότητας. Κινείτο πάντοτε μεταξύ των 600 και 800 πόντων ανά σεζόν1)εξαιρείται το πέρασμά του από τους θλιβερούς Nets του 2010, των 12 νικών, όπου έβαλε 885. Σουτάρει πάντα 2 με 3 τρίποντα ανά αγώνα, τα βάζει πάντα με καλό, αλλά όχι κορυφαίο, ποσοστό(από 37% έως 40%). Ακόμα και το PER του είναι στο ίδιο μοτίβο. Δεν έχει πιάσει ποτέ το league average 15, δεν έχει όμως πέσει και κάτω από το 11,5. Αυτή η μισό-starter, μισό-backup κατάστασή του αποτυπώνεται και στις συμμετοχές του. 600 παιχνίδια, τα 360 ως βασικός. Ο Courtney Lee είναι ένα τοστ γαλοπούλα-κασέρι.
Για όλους τους περιορισμούς του, πάντως, ο Courtney Lee έχει μια πενηνταριά αγώνες playoffs εμπειρίας, και δένει απόλυτα με τους Charlotte Hornets, που είναι σχεδόν όλοι τους ο Courtney Lee σε άλλες θέσεις, με ενδεχομένως διαφορετική ψυχοσύνθεση και σε διαφορετικά στάδια της καριέρας τους, ή με διαφορετικό επίπεδο συμβιβασμού σε αυτό. Επίσης, για κάποιο λόγο μου έχει καρφωθεί, ότι όσο κακός κι αν είναι σε ένα παιχνίδι, είναι έξοχος στο να είναι ο σωστός άνθρωπος την σωστή στιγμή. Μπορεί να πάσχω από confirmation bias, αλλά ακριβώς αυτό επιβεβαιώθηκε και στο παιχνίδι απέναντι στο Miami:
Η γκρίνια
Κλείνοντας τα του παιχνιδιού του Miami και ενώ οι δύο ομάδες ετοιμάζονται για το έκτο παιχνίδι στην Charlotte, θα πρέπει να βάλουμε στην συζήτηση και την γκρίνια του Wade για την τελευταία φάση του παιχνιδιού, στην οποία ζήτησε φάουλ από το μαρκάρισμα του Zeller:
Η αλήθεια είναι πως ο Zeller, όπως φαίνεται στο βίντεο, κατεβάζει τα χέρια του και το no call του ref δίνει άλλη διάσταση στο verticallity ενός παίχτη. Επιπλέον, ακόμα και ο Lee, φαίνεται να χτυπάει το χέρι του Wade, τουλάχιστον από αυτήν την λήψη. Σε κάθε περίπτωση, σε ένα ματς που έσπασε καρδιές, οι refs κατάφεραν να γίνουν πρωταγωνιστές. Τουλάχιστον μας έμεινε το ξέσπασμα της συντρόφου του Flash, Gabrielle Union, η οποία ζητά επιτακτικά την τιμωρία του διαιτητή. Ελάτε μην κάνετε τους μαλάκες, όλοι ξέρετε την Union.
Επόμενα παιχνίδια:
Παρασκευή 29/4: Hawks @ Boston (03:00)
Σάββατο 30/4: Raptors @ Pacers (02:30) / Heat @ Hornets (03:00)
| ↑1 | εξαιρείται το πέρασμά του από τους θλιβερούς Nets του 2010, των 12 νικών, όπου έβαλε 885 |
|---|
