Οι Clippers αναθεματίζουν την τύχη τους, μεταξύ άλλων. Οι Blazers πήραν το game 5 μέσα στο LA και πλέον τους περιμένουν με τα μαχαίρια στο στόμα στα δάση του Oregon για να πάρουν πανηγυρική πρόκριση στα ημιτελικά της Δύσης. Στο άλλο ζευγάρι, οι Warriors τελείωσαν την σειρά με τους Rockets, έχοντας τον Klay Thompson σε καταπληκτική μέρα και άξιο συμπαραστάτη του Brandon Rush. Ας δούμε τι έγινε στην Δύση.
Portland Blazers @ LA Clippers: 108 – 98 (POR leads 3-2)
Για όλη τη χλεύη που οι Clippers έχουν δεχτεί, από την γκρίνια τους προς θεούς και δαίμονες, το εκνευριστικό υφάκι Chris Paul και Blake Griffin, το μπάσκετ που δεν ξέρει ο DeAndre, τον νεποτισμό του Doc Rivers και την ξεροκέφαλη ανικανότητά του ως GM, θα πρέπει κάπου να σημειώσουμε και ότι είναι πολύ, πολύ άτυχοι. Οι τραυματισμοί έστειλαν τους δύο stars τους για πρόωρες διακοπές, και κατάφεραν τη χαριστική βολή στις όποιες τους ελπίδες να φτάσουν έστω στους τελικούς της περιφέρειας φέτος. Ο Doc Rivers αναγκάστηκε να κατεβάσει αυτό χτες:
Clippers list Rivers, Redick, Crawford, Pierce & Jordan as Game 5 starters. That group played 4 minutes together during 2015-16 season.
— Ben Golliver (@BenGolliver) April 28, 2016
Ταυτόχρονα, το όψιμο κοινό της ομάδας αποφάσισε ότι το Los Angeles είναι μια πόλη που προσφέρει μια σωρεία διασκεδάσεων, τρόπων για να περάσεις τον χρόνο σου, που είναι πιο ενδιαφέρουσες από το να στηρίξεις στα δύσκολα αυτούς που 3-4 χρόνια τώρα επευφημείς. Η εικόνα των κερκίδων του Staples Center δείχνει πώς οι Clippers παραμένουν “the other LA team”, όχι μόνο λόγω διακρίσεων που δεν ήρθαν, αλλά και γιατί το στυλάκι τους ποτέ δεν κατάφερε να κολλήσει με την λαμπρότητα που έχουν συνηθίσει στην California, αυτή τη μόνιμη χρυσόσκονη του star system που οι Lakers έχουν μονοπωλήσει, αλλά και επενδύσει με τίτλους και διακρίσεις. Οι Clippers είναι οι anti-Warriors, μια ομάδα που ώρες-ώρες είναι πραγματικά εντυπωσιακή σε αυτό που βγάζει στο παρκέ, μα της λείπει η χάρη, η δυνατότητα μιας έστω και επίπλαστης ταύτισης με το κοινό, από τους ιδιοκτήτες της1)Donald Sterling, χαμερπής “επιχειρηματίας” με αμφίθυμα συναισθήματα για το διαφορετικό χρώμα δέρματος, Steve Ballmer totally uncool δισεκατομμυριούχος έως τον προπονητή και τους stars της.
Το παιχνίδι πάντως ξεκίνησε αμήχανα, με τους Clippers να μην έχουν ιδέα πώς να αντιδράσουν από το διπλό χτύπημα, αλλά και τους Blazers να μοιάζουν να μην πιστεύουν την τύχη τους. O Jamal Crawford ανέλαβε τον ρόλο του playmaker, αλλά τα pick and rolls με τον Jordan δεν είχαν καμία σχέση με το φοβερό όχημα που έτρεχε o Chris Paul. Ο Jordan είτε προλάβαινε να ξεμαρκαριστεί, αλλά ο Crawford έχανε αυτό το ένα δευτερόλεπτο που πρέπει να υψώσει την μπάλα, είτε δεν προσπαθούσε καν να ξεμαρκαριστεί, αφήνοντας τον Jamal να μπουκάρει προς τα μέσα. Παρά την όποια αμηχανία πάντως, οι Clippers έμοιαζαν να έβρισκαν λύσεις, πότε με τον Jeff Green, πότε με τον Austin Rivers και πότε με τον μεγάλο Cole Aldrich.
Οι Clippers πάντως, παρά τις απουσίες τους, ακόμα και στο ημίχρονο που διατηρούσαν προβάδισμα δεν έπαιζαν το παιχνίδι τους. Επιδόθηκαν σε μεγάλο βαθμό στο isolation, ο Redick υποχρεωνόταν τακτικά σε midrange shots -αντί τριπόντων- και ο DeAndre Jordan βρέθηκε να προσπαθεί να φτιάξει το δικό του σουτ 6-7 μέτρα από το καλάθι. Βέβαια από αυτό βγήκε και η πιο εντυπωσιακή φάση του παιχνιδιού.
Ο ενθουσιασμός του παγκίτη πάντως (Rivers) κράτησε τους Lillard και McCollum στους 3 και 8 πόντους αντίστοιχα, με τον Harkless, αυτό το καταπληκτικό εύρημα του Stotts που εξαπέλυσε στα playoffs σε όλο του το μεγαλείο, να κρατάει κοντά για τους Blazers με 17 πόντους. Nα σημειωθεί πως ο Mo τελείωσε το παιχνίδι με double – double (19 πόντους, 10 rebounds), σουτάροντας με 50% (7-14). Ο ίδιος μαζί με τον Plumlee, καθάρισαν ό,τι σκουπίδι κυκλοφορούσε γύρω από το καλάθι, μαζεύοντας συνολικά 25 από τα 53 rebounds του Portland. Όχι κι άσχημα.
Στο δεύτερο ημίχρονο ξύπνησαν Lillard και Plumlee, και με ένα 10-0 στα πρώτα πεντέμιση λεπτά έκανα το 50-45, 50-55, με τους Clippers να έχουν 0-10 σουτ σε αυτό το διάστημα, καθώς η μαγεία του Austin Rivers κράτησε – τελικά – για λίγο. Η δυστοκία φαίνεται να στράγγιξε την αυτοπεποίθηση των Clips, η οποία δεν ξαναβρήκαν την ένταση του πρώτου ημιχρόνου στην άμυνα και είδαν τους Lillard και McCollum να βάζουν από 19 στο δεύτερο ημίχρονο, για να οδηγήσουν το Portland σε μια – τελικά – εύκολη νίκη.
(19 και 19 = 38 στο δεύτερο ημίχρονο)
Houston Rockets @ Golden State Warriors: 81 – 114 (GSW wins series 4-1)
Μια σειρά που περίμενε το σπλαχνικό της τέλος. Ο Jason Terry με την παράλογη αυτοπεποίθηση του ανέλαβε να υποδυθεί τον δύσκολο, μα συνάμα απαραίτητο, ρόλο του παίκτη που πιστεύει και ενδιαφέρεται για τη νίκη σε μια σειρά που έχει εκφυλιστεί στη γενική αναμονή των διακοπών από τη μια πλευρά, και την αγωνιώδη προσμονή της επανεξέτασης του Steph Curry από την άλλη. Ίσως βέβαια θα έπρεπε να παίξει λίγο πιο χαμηλά την μπάλα από το να εγγυηθεί τη νίκη στο πέμπτο παιχνίδι, όταν όπως ο Shaq έθεσε πολύ γλαφυρά το συλλογικό “ζντο” στο τέλος του παιχνιδιού θα λέει Cancun.
https://twitter.com/CauldronICYMI/status/725534006238806017
To τελευταίο παιχνίδι των Rockets για τη σεζόν 2015-16 ήταν μια περιεκτική αποτύπωση όλης της χρονιάς σε 48′. Ο James Harden κάνει το παιχνίδι του, και ένας όμιλος συμπαικτών, παντελώς αποξενομένος από αυτόν, υπολειτουργεί σε διάφορα σημεία του φάσματος από το “αδυνατώ” μέχρι το “αδιαφορώ”.
Στην πρώτη περίοδο ο James Harden ήταν ο μόνος Rocket που κατάφερε να σκοράρει στην κανονική ροή του παιχνιδιού, βάζοντας 18 από τους 20 πόντους της ομάδας του Bickerstaff, με τους άλλους δύο να προέρχονται από βολές του Howard. Ο “Μούσιας” είχε 6-8 σουτ, με τους υπόλοιπους επτά συμπαίκτες τους που πάτησαν παρκέ στο πρώτο δωδεκάλεπτο να έχουν 0-15.
Η εικόνα δεν διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα στη συνέχεια. Ο Harden τελείωσε με 12/23 σουτ (52%) και 35 πόντους. Οι υπόλοιπες ελαττωματικές Ρουκέτες είχαν 19/73 (26%), 3/26 τρίποντα (11%) και συνολικά 46 πόντους. O Jason Terry δεν γλίτωσε τη γελοιοποίηση με 0/7, μια εγγύηση που έληξε πριν καν δοθεί.
Ακόμα και το τελευταίο σουτ, ήταν τόσο ταιριαστό με την προκλητική αδιαφορία με την οποία κύλησε μια σεζόν που είχε ξεκινούσε με τους Rockets να θεωρούνται contenders:
Θυμάστε την αντίδραση των Rockets στο καλάθι του Harden που έμελλε να κερδίσει το παιχνίδι για τους Rockets; Τα παγωμένα βλέμματα που θύμιζαν ζόμπι, ή έστω τάξη γυμνασίου όταν το παιδί στο πρώτο θρανίο θυμίζει στην καθηγήτρια ότι ξέχασε να τους δώσει ασκήσεις για το σπίτι;
Ορίστε το κοντράστ με τους Warriors:
Οι πρωταθλητές από την άλλη, έδειξαν για μια ακόμα φορά πως υπάρχει ζωή και χωρίς τον Curry. Ειδικά όταν έχεις τον Klay (και τσουρουφλάει) Thompson σε τέτοιες βραδιές, μέχρι και ο τρέχων MVP το διασκεδάζει με την ψυχή του. Ο ένας εκ των Splash Brothers σταμάτησε στους 27 πόντους, χωρίς να νιώσει ιδιαίτερα την ανάγκη να προβεί σε κάποιο drive ή να πάει στην γραμμή της φιλανθρωπίας. Βλέπετε οι 21 εκ των 27 σημειώθηκαν έξω από την γραμμή του τριπόντου, απ’ όπου ο Thompson μέτρησε 7-11. Απλώς μια Τετάρτη στο γραφείο δηλαδή. Κι ενώ ο Thompson έκανε τα δικά του και ο Green έφτανε σε μια ακόμα εμφάνιση στα όρια του triple double (15pts, 9rebs, 8ast), ο παίχτης που θα πρέπει να σταθούμε είναι ο Brandon Rush.
To κάποτε μεγάλο ταλέντο, βρήκε την ευκαιρία με τον τραυματισμό του Curry να βγει από τη ναφθαλίνη και στα σχεδόν 18 λεπτά που αγωνίστηκε, να σημειώσει 15 πόντους, έχοντας 3-5 τρίποντα και 6-8 σουτ συνολικά. Αν μη τι άλλο, ο coach Kerr και το επιτελείο του τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση βλέποντας άπαντες να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση. Και όπως είπαμε ο MVP το διασκεδάζει με την ψυχή του.
Επόμενο παιχνίδι:
Σάββατο 30/4: Clippers @ Portland
| ↑1 | Donald Sterling, χαμερπής “επιχειρηματίας” με αμφίθυμα συναισθήματα για το διαφορετικό χρώμα δέρματος, Steve Ballmer totally uncool δισεκατομμυριούχος |
|---|
και το βραβείο “κλασσικός έλληνας αθλητικογράφος” πάει στο the ball hog για το “Klay (και τσουρουφλάει) Thompson”
Μπορώ κάπως να ταγκάρω το “όχι άλλα λογοπαίγνια” από το φεισμπούκ;