“Τί έγινε ρε παιδιά;!;”. Με αυτήν την έκφραση μπορεί μόνο να περιγραφεί η απορία, αλλά και ο θαυμασμός από το απροσδόκητο, και μάλιστα με εντυπωσιακό εύρος, για δύο συνεχόμενα πρωινά στα γραφεία του Ball Hog. Ανάσταση και νίκη με εντυπωσιακή άμυνα από το Toronto και διασυρμός της καλύτερης ομάδας που έχει εμφανιστεί σε regular season στην Ιστορία του ΝΒΑ, δεν ήταν τα αποτελέσματα που περιμέναμε για δύο συναπτά πρωινά. Ας δούμε, όμως, αναλυτικότερα πως αυτά τα αποτελέσματα έλαβαν χώρα.
Cleveland Cavaliers @ Toronto Raptors: 84- 99 (CLE leads 2-1)
Bismack Mutombo
Στο Cleveland ο Tristan Thompson είχε εξουδετερώσει τον Biyombo και ο Kevin Love έστηνε χορό στα rebounds ενόσω ο Καναδός συμπαίκτης του έπαιζε ελληνορωμαϊκή με τον Κονγκολέζο. “Δεν θα περάσει έτσι” αναφώνησε ο Biyombo, που δεν είχε γράψει ούτε 10 rebounds αθροιστικά στα δύο πρώτα παιχνίδια. Το αιμοβόρο αυτό κτήνος, με τον πληγωμένο εγωισμό, μπήκε στο Air Canada Centre με λυσσώδη μανία για την μπάλα. 10 rebounds στο πρώτο δωδεκάλεπτο, 16 στο ημίχρονο, και 20 λίγο πριν το τέλος της τρίτης περιόδου, πριν ακόμα σκοράρει καν τον πρώτο του πόντο, και έχοντας ήδη τέσσερις τάπες στο ενεργητικό του. Τελικά έκλεισε το παιχνίδι με 7 πόντους, 26 rebounds και 4 τάπες, βάζοντας το όνομά του στα κατάστιχα της ιστορίας, διαλύοντας το franchise record για rebounds στα playoffs, ισοφαρίζοντας τους Olajuwon και Dwight για τη μεγαλύτερη επίδοση από το 1984 κι ένθεν. Ταυτόχρονα, αποτέλεσε φόβητρο κοντά στο καλάθι, με εντυπωσιακά blocks απέναντι σε Irving και James, ένα από τα οποία, όμως, θεωρήθηκε foul, σε ένα σφύριγμα που θυμίζει Basket League ΟΠΑΠ.
Υπεύθυνος για την εμφάνιση του Κονγκολέζου center ήταν ο Dwane Casey, που συνειδητοποίησε πως η man to man άμυνα στον LeBron το μόνο που έκανε ήταν να οδηγεί τον Carroll με σταθερά βήματα στην κατάθλιψη, και αποφάσισε να μην στέλνει τον Biyombo να κυνηγάει τους κοντούς των Cavaliers στην περιφέρεια, αλλά του ζήτησε να παραμένει στο ζωγραφιστό μετά από κάθε screen.
Με τον Bismack Biyombo Sumba να παραμονεύει επιβλητικός και τους παίκτες των Raptors να έχουν σαν προτεραιότητα να προστατεύσουν το καλάθι, αφήνοντας τα σουτ από μέση απόσταση, το Toronto κέρδισε για πρώτο παιχνίδι τη μάχη των rebounds και υποχρέωσε το Cleveland να σουτάρει με μόλις 35,4% εντός παιδιάς, ποσοστό σαφέστατα μικρότερο από το 55,4% και 50% που είχαν στα δύο πρώτα παιχνίδια αντίστοιχα.
Επαγγελματίας χλαπάτσας
Έχουμε αναφερθεί ξανά και ξανά στη θλιβερή ύπαρξη του Dahntay Jones, αυτού του τύπου που φυτοζωεί σε ρόστερ playoff teams μετά τα 30 του σαν “locker room presence”, σαν άθλιος χειροκροτητής και πρωτοπαλίκαρο για τσαμπουκάδες. Η επιβίωσή του εξαρτάται από γλειψίματα και αλητείες. Όπως είχε κάνει την αρχή βάζοντας το πόδι του κάτω από αυτά του Kobe Bryant αρκετά χρόνια πριν, σε μια κίνηση που θα έκανε τον Bruce Bowen υπερήφανο, έτσι και τώρα συνεχίζει, όντας ανίκανος να πρωταγωνιστήσει ή έστω να αποδειχθεί χρήσιμος αγωνιστικά, να ψάχνει την ευκαιρία να καταφέρει cheap shots στους αντιπάλους τους όταν είναι ευάλωτοι. To ίδιο έκανε και το Σάββατο, με το παιχνίδι να λήγει και τους Raptors έτοιμους να πανηγυρίσουν, ενάμισι λεπτό αφού είχε μπει στον αγωνιστικό χώρο, μπλέχτηκε για ένα ασήμαντο rebound με τον Bismack Biyombo, μόνο και μόνο για να του ρίξει μια εκεί που δεν ήθελε να την φάει.
Η αναγέννηση του Cory Joseph
Το καλό παιχνίδι του Cory Joseph ίσως να είναι ο πιο σίγουρος προάγγελος της επιτυχίας των Raptors. Η εξαφάνισή του στη σειρά με το Miami και από το πρώτο παιχνίδι με τους Cavs, έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τους Raptors και ανάγκασε τον Lowry να ξυπνήσει από τον λήθαργό του, αλλά μη έχοντας το σταθερό χέρι του Joseph από πίσω του, πίεζε καταστάσεις που μπορεί να περνούσαν με το Miami, αλλά δεν μπορούν να είναι οδηγός απέναντι στο Cleveland του LeBron. Οι Raptors έχουν ανάγκη την καθησυχαστική παρουσία του Joseph, και ο Καναδός επιτέλους ξόρκισε τον κακό του εαυτό και ανέλαβε δράση όταν ο Kyle Lowry έκανε πολύ νωρίς στη δεύτερη περίοδο το τρίτο του foul. Παρέα με τον κυρίαρχο Biyombo, τον DeRozan, και τον πάντα τίμιο Patterson, έτρεξαν ένα 16-2 που έφερε τους Raptors στο +17 και ανάστησε τη λαβωμένη τους αυτοπεποίθηση. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, το δίδυμο Biyombo-Joseph είναι εξίσου σημαντικό με το DeRozan-Lowry για να διατηρήσει ο Βορράς τις ελπίδες του.
Θα είσαι πάντα το κακέκτυπο του Kobe
22 of DeMar DeRozan's 24 shot attempts in Game 3 were contested, but DeRozan still scored a game-high 32 points. pic.twitter.com/eXJPG4qijx
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) May 22, 2016
Ό,τι κι αν κάνουν πάντως οι πρωταγωνιστές και οι εφεδρείες των Raptors, όσα rebounds και αν κατεβάσει ο Biyombo, οι Raptors ελπίζουν όσο τους επιτρέπει η διάθεση των Love και Irving και το κατά πόσον μπορούν να τους περιορίσουν, αφού είναι φανερό ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για τον LeBron James. Το Σάββατο κέρδισαν με 15 επειδή υποχρέωσαν αμφότερους τους προαναφερθέντες σε μίζερες εμφανίσεις, και σταματώντας τους κοντά στο καλάθι:
Kevin Love and Kyrie Irving were 4-28 in Game 3, their worst combined FG pct as teammates (14.3%). pic.twitter.com/ehdeDcLJF5
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) May 22, 2016
Στην τελική, δηλαδή, οι Cavs πυροβόλησαν τον εαυτό τους στο πόδι, περίπου όπως ο Tristan Thompson πέταξε με αγκωνιά στο έδαφος τον LeBron James.
Golden State Warriors @ Oklahoma City Thunder : 105- 133 (OKC leads 2-1)
Καθώς οι δύο ομάδες ετοιμάζονταν για το τρίτο παιχνίδι της σειράς και πρώτο στην Oklahoma, το consensus του φίλαθλου κοινού ήταν πώς οι Warriors, μετά το σοκ του πρώτου παιχνιδιού, εύκολα ή δύσκολα θα ξανάφερναν τη σειρά στα μέτρα τους, αρχής γενομένης από τα δύο παιχνίδια στην Oklahoma. Οι Thunder, όμως, έχουν βρει τον τρόπο να πιάνουν επίπεδα αυτοπεποίθησης που δεν είχαμε δει στα 90 παιχνίδια μέχρι τώρα, και μια καινοφανή ισορροπία στο επιθετικό τους παιχνίδι, διαφορετική από το καρτέλ που είχαν στήσει Durant και Westbrook στην κανονική περίοδο, μονοπωλώντας τα σουτ και μοιράζοντας τα τσόφλια στους υπόλοιπους.
O Billy Donovan δεν μπαίνει στο twitter
O Billy Donovan, εύκολο θύμα και σάκος του μποξ που δεχόταν χτυπήματα καθόλη τη διάρκεια της φετινής χρονιάς για τα δομικά προβλήματα των Thunder, έχει μπει στα playoffs έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στο υλικό που μανατζάρει και δεν έχει φοβηθεί να πάρει τα απαραίτητα ρίσκα εμπνέοντας πρωτοφανή αυτοπεποίθηση στους παίκτες του.
Δεν σταμάτησε να εμπιστεύεται τους Andre Robertson και Dion Waiters, που μπαίνουν στο γήπεδο και παίζουν την άμυνα της ζωής τους, σκοράροντας, παράλληλα, πιο αποτελεσματικά από κάθε άλλη στιγμή της χρονιάς.
Η κυριότερη προσαρμογή είναι, όμως, πως έχει τολμήσει και στις δύο σειρές να κατεβάσει σχήματα που φαινομενικά θα έφερναν το παιχνίδι στα μέτρα των αντιπάλων και μέχρι τώρα έχει δικαιωθεί πλήρως.
Το παιχνίδι ξεκίνησε με τους Thunder να φέρνουν την μπάλα στην καρδιά της άμυνας των Warriors με κάθε τρόπο, και να προσπαθούν να επιβάλλουν το απρόβλεπτο στοιχείο ενός ρυθμού με σπασμένα φρένα, δημιουργώντας ένα χάος στο οποίο ζουν άνετα, αλλά ταυτόχρονα είναι -θεωρητικά- το φυσικό οικοσύστημα και των Warriors. Το παιχνίδι έμoιαζε από την αρχή με τον πυγμαχικό αγώνα στο φινάλε του Creed, όπου ο νεαρός Donnie αποφασίζει να μετατρέψει την μάχη του απέναντι στον πρωταθλητή σε έναν καβγά αλάνας, με τους πυγμάχους να ανταλλάσσουν γροθιές με τρομακτική ταχύτητα και δύναμη δίχως συναίσθηση ή φόβο για το μετά.
Ο Steven Adams ήταν και πάλι ο ηγέτης στο ψυχολογικό κομμάτι, καταφέρνοντας να κάνει το αδιανόητο, να σταματήσει με κόψιμο τον Curry στο ένας εναντίον ενός έξω από τα 7,25, και να σκοράρει στην απέναντι πλευρά, έτσι για το καλό. Η περιφερειακή άμυνα της Oklahoma ήταν αδίστακτη και είχε στομώσει την κάνουλα των Warriors, οι οποίοι προσπαθούσαν, αλλά και κατάφερναν, να χτυπήσουν με drives, κυρίως του Klay Thompson, που εκμεταλλευόταν τις μικρές αποστάσεις του αμυντικού του, παίζοντάς τον με ντρίπλα στα πόδια. Οι Thunder πάντως στέκονταν καλύτερα στο παιχνίδι, κι ο Steve Kerr μετά και από δύο γρήγορα fouls του Bogut επιστράτευσε νωρίς τον Iguodala και διαδοχικά τους Ezeli-Varejao. Ο Dre έβαλε 8 πόντους με 2 assists και 1 κλέψιμο και έσβησε τον καυτό έως τότε Durant, αναγκάζοντάς τον να ξεφορτώνεται την μπάλα ή να παίρνει δύσκολα σουτ, ενώ ο Anderson Varejao στην απρόσμενα γρήγορη είσοδό του, μάτσαρε με τον Steven Adams δημιουργώντας ένα συνονθύλευμα από ιδρώτα και μαλλιά, με έναν εκ των δύο να πέφτει στο παρκέ σε κάθε επίθεση, στα όρια μεταξύ μπάσκετ και ελληνορωμαϊκής πάλης. Στα 15’ του παιχνιδιού, οι Warriors πήραν ένα σύντομο προβάδισμα δύο πόντων, 40-38. Αφού ανέλαβαν δράση Westbrook, Adams και Waiters για να βάλουν και πάλι την Oklahoma στη θέση του οδηγού, ο Draymond Green έκανε την κίνηση που έμελλε να αλλάξει την ιστορία του παιχνιδιού, σαν μια μεγάλη ”Κarma is a bitch” διαφήμιση, καταδικάζοντας το Golden State.
Karma is a bitch
Ο Draymond, αγαπημένος παίκτης του BallHog, έχοντας αναλάβει πλήρως το ρόλο του συναισθηματικού ηγέτη των Warriors, συνηθίζει σε παιχνίδια στα οποία ο ίδιος θεωρεί την ομάδα του λίγο νωθρή, να τραμπουκίζει αντιπάλους ή να γκρινιάζει σε διαιτητές προκειμένου να αφυπνίσει τους συμπαίκτες του και το κοινό.
Η Oklahoma είχε μόλις κάνει ένα σερί 8-0, απαντώντας στην ισοφάριση του Golden State, o Kerr είχε περάσει μόλις στο παιχνίδι τον Curry, και ο Green είχε αποφασίσει να σαλπίσει την αντεπίθεση των Warriors με μία προβοκάτσια.
Μια ύπουλη, στην κίνηση, δεύτερη διαδοχική κλωτσιά στα ήδη πρησμένα cojones του Steven Adams, ο οποίος πραγματικά ζει μια οδυνηρή ζωή στο παρκέ σε αυτή τη σειρά (και σε περίπτωση που οι Thunder περάσουν αξίζει δικαιωματικά να το ξηλώσει και να το πάρει τρόπαιο σπίτι του) ξύπνησε το θηρίο μέσα στον Russell Westbrook και το αίσθημα συντροφικότητας στην υπόλοιπη ομάδα, με τους Thunder να γίνονται ανέλπιστα “the good guy” μετά τα καραγκιοζιλίκια του Draymond Green και να μοιάζουν να έχουν την εύνοια της μοίρας, αφού παλεύουν τον δίκαιο αγώνα απέναντι στον βρώμικο και τυραννικό αντίπαλο. Ο Steven Adams θα σφίξει τα δόντια και θα βάλει δύο αρχιδάτες1)sorry, δεν άντεξα βολές, οι Thunder θα κλείσουν το ημίχρονο με ένα επιμέρους 24-5 (σε λιγότερα από 6’) και όπως φαινόταν, δεν θα ξανα-αστοχούσαν σε σουτ για το υπόλοιπο παιχνίδι. Κι αν το 24-5 που έφερε το ημίχρονο στο 47-72, και ήταν το μεγαλύτερο παθητικό ημιχρόνου για τους Warriors από το 1991, το ηφαίστειο της Oklahoma στην τρίτη περίοδο δεν είχε προηγούμενο. Σκόραραν ούτε λίγο ούτε πολύ 45 πόντους, οδηγούμενοι από το 14/5 του Westbrook και τους 8 πόντους του Roberson, για να φτάσουν το ιλιγγιώδες 117 στα 36’ αγώνα, με τους Warriors να πετάνε την μπάλα αποσβολωμένοι προς το καλάθι. Αυτό γιατί οι Warriors έβαλαν μεν 33, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την Oklahoma να προηγείται με 37.
Ναι, ο Russel Westbrook είναι point guard
Οι πιο καταλυτικές κατοχές σε αυτό το ημίχρονο, στο οποίο έγερνε το παρκέ, ήταν οι πρώτες κατοχές, όταν και οι Thunder έκοψαν τη διάθεση των αντιπάλων τους για επαναφορά. Στις τέσσερις πρώτες επιθέσεις της Oklahoma o Westbrook έβγαλε δυο θαυμάσιες assists στους Robertson και Durant στην πλάτη της άμυνας των Warriors και αμέσως μετά σέρβιρε και ένα τρίποντο στον KD για επτά γρήγορους πόντους που έληξαν το παιχνίδι. Είναι αξιοθαύμαστη η βελτίωση που δείχνει φέτος (και πέρυσι) ο Russell σαν point guard, καθώς έχει καλλιεργήσει την περιφερειακή του όραση και τα ένστικτα του σαν δημιουργός σε βαθμό που βλέπει γωνίες πάσας που μέχρι πρότινος ήταν ορατές μονάχα σε δημιουργούς όπως ο Paul και ο Rubio.
Και, φυσικά, εννίοτε, όταν αποφασίζει να κάνει τους συμπαίκτες του χαρούμενους, μας προσφέρει και ομορφιές σαν και αυτές
Κάποια small ball είναι πιο μεγάλα από άλλα
Πριν το παιχνίδι μπει στη σφαίρα του σουρεαλισμού, μετά τα μισά αυτής της περιόδου, οι Warriors έπαιρναν την προφανή και ευθεία οδό προς το καλάθι, όπου τους περίμεναν οι ορεξάτοι shot blockers των Thunder, που τους υποχρέωσαν σε τραγικά ποσοστά και λάθη, την ώρα που οι Thunder έψαχναν καλύτερες διεξόδους και χτυπούσαν την κατάλληλη στιγμή με όλα τους τα όπλα, εκμεταλλευόμενοι την κακή βραδιά του Green. Είναι χαρακτηριστική η διαφορά που είχαν στις βολές στην αρχή της τρίτης περιόδου (+15 περίπου για τους Thunder), με τους Warriors να κλείνουν το ημίχρονο χάνοντας 21 από τα τελευταία 23 σουτ τους.
Η διαφορά στα κοψίματα των δύο ομάδων, αν και φουσκωμένη εξαιτίας των δύο κοψιμάτων του Payne στο τέλος του αγώνα, ήταν ενδεικτική της προστασίας που παρείχε κάθε ομάδα στη ρακέτα της. Η OKC αποφάσισε να χτυπήσει την “death lineup” του Golden State ακριβώς στην καρδιά της, και έκανε διαδοχικές επιθέσεις προς τη ρακέτα για να εκμεταλλευτεί την παρουσία του Draymond στο center, που δεν μπορούσε να σταματήσει τους κατά πολύ αθλητικότερούς του παίκτες των αντιπάλων. Κάπως έτσι είχαμε ένα φεστιβάλ καρφωμάτων στο καλάθι των Warriors. Από την άλλη, το χαμηλό σχήμα των Thunder σημαίνει πως στις θέσεις ψηλών θα αγωνίζονταν οι Ibaka και Durant. Ένα small ball που μπορεί να χαρακτηρίζεται κατ’ αυτό τον τρόπο επειδή όλοι οι παίκτες της Oklahoma μπορούν να σκοράρουν από την περιφέρεια, μέχρι και ο Robertson, που είχε τελείως αναπάντεχα 3/5 τρίποντα, αλλά αν κοιτάξουμε το μάκρος της frontline, των Robertson, KD και Ibaka, μπορούμε να συμφωνήσουμε πως δεν είναι χαμηλό σχήμα ούτε κατά διάνοια. Συνεπώς τα οκτώ κοψίματα της OKC, έναντι του μόλις ενός του Golden State, αποδίδει ξεκάθαρα και τη διαφορά που είχαν οι small ball πεντάδες των δύο ομάδων στην άμυνα στα ψηλά.
Worst of the Night
Draymond Green's career-worst -43 is worst plus/minus by any player in playoff game since at least 1997. His previous low for any game: -20
— Ben Golliver (@BenGolliver) May 23, 2016
Εύκολα ο κύριος Draymond Green με 6 πόντους με 1/9 σουτ, 4 rebounds, 3 assists, 1 κλέψιμο και 4 λάθη.
Και με τα άνωθεν περιγραφέντα έληξε -με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο- το 254ο συνεχόμενο sold out στην Chesapeake Energy Arena της Oklahoma. Με τεράστια αγωνία πλέον αναμένουμε την απόφαση για τον ενδεχόμενο αποκλεισμό του Draymond Green από τον επόμενο αγώνα, όπου και αναμένουμε τη συνέχιση του συγκεκριμένου σερί.
Επόμενα παιχνίδια
Τρίτη 24 Μαίου 03:30, Cavaliers @Raptors, Air Canada Centre, Toronto, Ontario
Τετάτρη 25 Μαίου 04:00, Warriors @ Thunder, Chesapeake Energy Arena, Oklahoma City, Oklahoma
| ↑1 | sorry, δεν άντεξα |
|---|
O Green πρέπει να τιμωρηθεί για την κλωτσιά.