NBA Playoffs Report 2016 – Conference Finals – Game 6

Οι Cleveland Cavaliers περιμένουν από το Σάββατο τον αντίπαλο τους στον τελικό με την ελπίδα να φέρει ο άσωτος υιός James έναν τίτλο στην άνυδρη πόλη του Ohio. Οι Cavs έχουν έξι μέρες να ξεκουραστούν, και με την καλύτερη ομάδα της ιστορίας τους και την αυτοπεποίθηση στα ύψη, να κοντράρουν τον δυτικό αντίπαλό τους, που, όποιος κι αν είναι, θα έχει κερδίσει μια συγκλονιστική μάχη επτά παιχνιδιών τεράστιας έντασης. Ας δούμε λοιπόν τι έγινε στα δύο διαμετρικά αντίθετα Games 6, από τον περίπατο των Cavs έως το ήδη ιστορικό παιχνίδι των Thunder με τους Warriors.

Clevalend Cavaliers @ Toronto Raptors: 113 – 87 (CLE advances 4-2)

Το πρώτο ημίχρονο ήταν ένα από τα πιο δύσκολα που θα μπορούσε να παρακολουθήσει κανείς στα φετινά playoffs. Εκνευρισμός, χαμηλά ποσοστά, πολλά λάθη, αδικαιολόγητες αγκωνιές, αντιαθλητικά φάουλ, τραβηγμένα σφυρίγματα και πολλές διακοπές από πλευράς διαιτητών για να ξεκαθαρίσουν φάσεις στο βίντεο, που θα μπορούσαν να αποβούν καθοριστικές.

Μέσα σε ένα χάος κακού μπάσκετ και κουραστικών παύσεων για διαφημίσεις, ή -ακόμα χειρότερα- για kiss cam και Καναδούς να χορεύουν στις εξέδρες με την χειρότερη μασκότ του NBA, ο LeBron ήταν ο μόνος παίχτης στο γήπεδο που σούταρε πάνω από 50%, και χωρίς να το καταλάβει κανείς, είχε ήδη 21 πόντους στο ημίχρονο.

Οι Raptors ξεκίνησαν με 2/12 τρίποντα και ασυναίσθητα η διαφορά αυξανόταν σε βάρος τους, παρά το γεγονός ότι εκτελούσαν περισσότερες επιθέσεις χάρη στα επιθετικά rebounds και τα κλεψίματά τους. Ψυχολογικά φαίνεται να είχαν ήδη αποδεχθεί τον αποκλεισμό, με εξαίρεση φυσικά τον Kyle Lowry, που με 18 πόντους στην τρίτη περίοδο, με 4/5 τρίποντα και 30 πόντους μέχρι τότε, κράτησε την ομάδα του σε θεωρητικά προσιτό σκορ διαφοράς, στο 74-86.

Η τελευταία περίοδος ήταν μια αναπόφευκτη τελική κατηφόρα (27-13 υπέρ Cavs), που είχε ήδη αργήσει λόγω των δύο απρόσμενων νικών των Raptors, ολοκληρώνοντας τη σειρά με ακόμα μία ευρεία νίκη, με τελικό σκορ το 113-87 υπέρ της ομάδας του Ohio. Ο Kyrie Irving απάντησε στους 21 του LeBron στο πρώτο ημίχρονο με 21 δικούς του στο δεύτερο, και η τετράδα James-Irving-Love-Smith έβαλε 98 πόντους έναντι των 87 των Raptors συνολικά. Στην πραγματικότητα οι Raptors δεν χτύπησαν ποτέ το παιχνίδι, καθώς ουδείς πέραν του Kyle Lowry, που τελείωσε το παιχνίδι με 35 πόντοι και 11/22 σουτ, και DeMar DeRozan, με 20 και 9/18 αντίστοιχα, με τους δύο προαναφαρθέντες να είναι οι μόνοι με διψήφιο αριθμό πόντων, δεν κατάφερε να βρίσκει στόχο στην επίθεση, αλλά ούτε και να περιορίσει τα ατού των Cavs στην άμυνα. Οι Raptors κατάφεραν να ζωντανέψουν την ελπίδα στα δύο πρώτα παιχνίδια στην έδρα τους, αλλά δεν ήταν αρκετοί για να τρομάξουν ουσιαστικά τους Cavaliers.

Μια σειρά που σφραγίστηκε μεταξύ άλλων, από τρία στοιχεία:

• Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Στα 30 του χρόνια, ο Kyle Lowry εγκαθιδρύθηκε επίσημα στα ελίτ point guards της λίγκας χάρη στις ηρωικές του εμφανίσεις, τελειώνοντας τα playoffs με μέσους όρους 19 πόντων, 5 rebounds και 6 assists, παρά το κακό του ξεκίνημα και τα κατά διαστήματα black-outs.
• Απομυθοποιήθηκε επιτέλους ο DeRozan, ο οποίος, πέρα από το inefficient σκοράρισμά του, δεν κατάφερε να προσφέρει σε άλλους τομείς ή να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του. Το καλοκαίρι έτσι κι αλλιώς θα ζητήσει $ 25 εκατ. ανά έτος για το νέο του συμβόλαιο. Καλή τύχη σε όποιον τον πάρει.
• Ο Biyombo έβαλε τις βάσεις για μια πολύ επικερδή και μακρά καριέρα στο ΝΒΑ. Μετά από χρόνια περισυλλογής για το αν είναι bust ή όχι, ο Bismack επιβεβαίωσε την αξία του “δεν μπορώ να σκοράρω κάτω από το καλάθι αλλά κάνω τα πάντα στην άμυνα” μέσα από τον τραυματισμό του Jonas Valanciunas, έγινε fan favorite στο Toronto, κι όλα αυτά στην καταλληλότερη στιγμή, καθώς δεν θα εξασκήσει την player option του και θα αναζητήσει οχταψήφιες αποδοχές το καλοκαίρι.

Golden State Warriors @ Oklahoma City Thunder : 108 – 101 (Series tied 3-3)

Το έκτο παιχνίδι ξεκίνησε δυσοίωνα για τους Golden State Warriors. Για άλλη μια φορά η άμυνα των Thunder στην Oklahoma και η φασαρία του κοινού τους προκάλεσαν επιθετικές αρρυθμίες, και κάπως έτσι ξεκίνησαν την πρώτη περίοδο κρύοι, με πιο ανησυχητικό το γεγονός ότι ο Curry και πάλι έμοιαζε να πολεμά την ψυχολογία του, όσο και την σωματική του κόπωση/απουσία ρυθμού. Κι αν η κατάσταση ήταν διαχειρίσιμη μέχρι το 12′, παρά τους 0 πόντους του MVP και το 3/10 του Thompson, το πρώτο εννιάλεπτο της δεύτερης περιόδου θύμιζε την γνώριμη κατηφόρα των games 3 & 4, όταν και οι Thunder έπαιρναν σαν χιονοστιβάδα σβάρνα τους Warriors, ξεπερνώντας τους 70 πόντους πριν το ημίχρονο και χτίζοντας διαφορές που αποδεικνύονταν ανυπέρβλητες. Ο Durant έκανε πανικό σε άμυνα, τύπου “σβήνω τον Green και όποιον βρεθεί πάνω μου σε αλλαγή”, αλλά και σε επίθεση, όπου έγραφε 12 πόντους και 2 assists, την ώρα που ο Westbrook μοίραζε αφειδώς assists. Κανείς δεν κατάλαβε πώς η διαφορά ήταν μόλις πέντε πόντοι στο ημίχρονο.

Nos-Prada-mus

There is a window for GSW, but it requires ditching a lot of the cute off-ball stuff, giving Steph high p&rs and hoping he’s up for it.

— Mike Prada. (PRAY-duh) (@MikePradaNBA) May 29, 2016

Billy Donovan: Σατανάς των Πάγκων

Μπορεί να μην έχει ενδιαφερθεί για να σχεδιάσει μια στοιχειώδη επίθεση για την τελευταία περίοδο, πέρα από το γνωστό σύστημα “screen στα δέκα μέτρα από τη ρακέτα σε ένα από τους δύο stars, και μετά οι υπόλοιποι τέσσερις κάθονται και κοιτάνε την επίθεση, ενώ αφήνουν τον συμπαίκτη τους να παίζει ένας εναντίον όλων μέχρι να κερδίσει κάποιο φάουλ ή να πετάξει την μπάλα προς το καλάθι σε βεβιασμένη προσπάθεια, που είτε θα είναι εύστοχη, είτε αρκετά άστοχη ώστε να καταλήξει σε επιθετικό rebound”, αλλά ο Billy Donovan ενίοτε έχει μερικές εμπνεύσεις της κατηγορίας “Σατανάς των Πάγκων”. Πέρα από το – όπως αποδείχθηκε δίκοπο μαχαίρι – Hack-A-Bogut, το οποίο θα δούμε παρακάτω, μία αγαπημένη έμπνευση ήταν όταν περίμενε να χάσει την πρώτη βολή ο Steph Curry πριν καλέσει time out για να μην του επιτρέψει να βρει ρυθμό και να ανταμειφθεί, βλέποντάς τον να αστοχεί και στη δεύτερη βολή.

Ουδέν κακόν, αμιγές καλού και vice versa / Η Θεωρία της Πεταλούδας

I. Πως το Hack-A-Bogut αποδιοργάνωσε την περιφερειακή άμυνα των Thunder.

Ο Enes Kanter είναι μεν ένας εξαιρετικός σκόρερ, αλλά παράλληλα αποτελεί και μια αδυναμία για την άμυνα της Oklahoma. Προκειμένου η παρουσία του Τούρκου center να έχει θετικό πρόσημο για την ομάδα του Billy Donovan, από την στιγμή που το Golden State θα εκμεταλλευτεί την αρνητική του παρουσία στην άμυνα, ο Kanter θα πρέπει να βρεθεί σε θέση που να του εξασφαλίσει πως θα πληγώσει ανεπανόρθωτα την άμυνα των αντιπάλων του στα λίγα λεπτά συμμετοχής που του αναλογούν με το κλειστό πλέον rotation OKC.

Ο προπονητής των Thunder, λοιπόν, για να εκμεταλλευτεί στο μέγιστο τις επιθετικές ικανότητες του center του, σκαρφίστηκε το εξής: κατ’αρχάς χρησιμοποίησε τον Kanter τα τελευταία λεπτά της περιόδου, όταν κάθε επαφή σημαίνει ελεύθερες βολές. Έχοντας ως σκοπό να εξασφαλίσει τον ιδανικό παρτενέρ για τον ψηλό του στην επίθεση, ξεκίνησε να κάνει φάουλ που οδήγησαν στις βολές τον Andrew Bogut. Ο Bogut, μαζί με τον Ezeli, είναι οι δύο centers που μπορούν να σταματήσουν τον Kanter στο ένα εναντίον ενός. Αλλά αμφότεροι σουτάρουν με ποσοστά χειρότερα από 50% στις ελεύθερες βολές σε αυτή τη σειρά. Κάνοντας φάουλ και οδηγώντας τον Αυστραλό  center στις βολές, χάλασε το ρυθμό που είχαν αρχίσει να αποκτούν οι Warriors. Επιπλέον, με τον  Kerr να έχει δείξει πως κατά τη διάρκεια της σειράς φοβάται τα Hack-A-Bogut και Hack-A-Festus, τον υποχρέωσε να κρατήσει τους δύο centers – αμυντικές κολώνες (καλά, αυτό ισχύει μονάχα για τον Αυστραλό, μιας και ο Ezeli έδωσε ρεσιτάλ απερισκεψίας όσο αγωνίστηκε) στον πάγκο και να αγωνιστεί κατά σειρά με τους Varejao και Speights. Απέναντι σε αυτούς τους δύο ο Kanter έκανε πλάκα, σημειώνοντας οκτώ πόντους με πέντε σουτ και έχοντας θετικό συντελεστή +15 στα μόλις έντεκα λεπτά που αγωνίστηκε.

Αλλά το φάουλ για το Hack-A-Bogut το έκανε ο Andre Roberson. Ήταν μόλις το πρώτο φάουλ του forward των Thunder, οποίος υπέπεσε στο δεύτερο από αυτά ένα λεπτό μετά και συνολικά χρεώθηκε με πέντε φάουλ μέσα σε εννέα αγωνιστικά λεπτά, από το 22ο μέχρι το 31ο του αγώνα.

Εξαιτίας των προβλημάτων με τα fouls, ο καλύτερος αμυντικός της Oklahoma αγωνίστηκε μόλις 29 λεπτά και η απουσία του από το παρκέ συνέπεσε με το σημείο στο οποίο πήρε φωτιά η περιφέρεια του Golden State, γυρνώντας τον αγώνα για τους Warriors.

Ποιος να μας το έλεγε τρεις βδομάδες πριν, όταν η άμυνα της Oklahoma έπεφτε θύμα του Raymond Felton, πως το πρωτάθλημα του ΝΒΑ θα κρίνεται από την παρουσία ή όχι του Andre Roberson  στο παρκέ, και πως αυτός θα πλήρωνε τόσο ακριβά ένα ηθελημένο φάουλ στα χασομέρια του πρώτου ημιχρόνου;

ΙΙ. Αυτές οι πεντάδες με τους αναπληρωματικούς στις αρχές των περιόδων

Αν υπάρχει ένα διαρκές ψεγάδι στη διετή καριέρα του δύο φορές “Προπονητή της Χρονιάς” Steve Kerr είναι η επιμονή του να ξεκινάει την αρχές του δευτέρου δωδεκαλέπτου με μια πεντάδα δίχως τους Curry, Thompson, Green. Για την ακρίβεια, το rotation στη δεύτερη και τέταρτη περίοδο που το Golden State κατεβάζει είναι οι: Livingston, ο οποίος αθόρυβα κάνει μια κάκιστη σειρά, με αναποφάσιστο χειρισμό, συχνά κολλήματα της μπάλας, άστοχα midrange shots και μηδέν βολές, Barbosa, Iguodala, Barnes και Speights. Με την εξαίρεση του πέμπτου παιχνιδιού, όταν μια παρόμοια πεντάδα έδωσε ένα προβάδισμα 8 πόντων στους Warriors στο τέλος της τέταρτης περιόδου, αυτή η επιλογή του Kerr έχει αποδειχθεί τουλάχιστον ατυχής.

Όσες φορές ο  Kerr έχει ερωτηθεί για αυτήν του την εμμονή, υποστηρίζει πως προσπαθεί να κρατήσει ετοιμοπόλεμους όλους τους παίκτες της ομάδας του για όποτε του χρειαστεί. Αλλά γεγονός ήταν πως η συγκεκριμένη πεντάδα έδωσε ένα γρήγορο 6-0 στους Thunder, που εκείνη τη στιγμή είχαν τον Durant μέσα, και η διαφορά, με ένα επιμέρους 10-1, είχε φθάσει στους δώδεκα πόντους, ξυπνώντας τα φαντάσματα των δύο προηγούμενων αγώνων στην Chesapeake Arena.

Την ίδια στιγμή ο Billy Donovan, απαντώντας στις κατηγορίες που είχε ακούσει κατά τη διάρκεια της σεζόν, είχε μικρύνει κατά πολύ το rotation, επιλέγοντας ουσιαστικά μια εξάδα παικτών με τους οποίους θα ζούσε ή θα πέθαινε, και άδραττε τα οφέλη του να διατηρεί διαρκώς στο γήπεδο έναν εκ των Durant και Westbrook.

Φθάνοντας στο φινάλε του παιχνιδιού, και βλέποντας τον Durant να σέρνει το κουφάρι του στο γήπεδο και τους Thunder να διασύρονται για ένα ακόμη τέταρτο δωδεκάλεπτο, ένα ερώτημα μας ερχόταν στο μυαλό μας: “Μήπως τα προβλήματα των Thunder στα φινάλε των αγώνων δεν έχουν μεταφυσική χροιά;”.

Δεν είναι λοιπόν η κατάρα του Lil’ B που βασανίζει τον Durant, ή το ότι ο forward της OKC έχει την μενταλιτέ του Malone αντί για αυτή του φονιά Robert Horry, ή το -προσωπικά αγαπημένο- για το “μικρό βάρος της φανέλας της Oklahoma” που δεν βοηθάει τους παίκτες να νικήσουν. Άντε το τελευταίο, μπορεί να ίσχυε στο ΝΒΑ επί Stern , όταν και για τους τίτλους μέτραγε το ειδικό βάρος, όχι της φανέλας, αλλά της αγοραστικής δύναμης κάθε ομάδας ή star.

Το πρόβλημα των Thunder είναι σαφέστατα τα προβλέψιμα isolation plays που σχεδιάζει υπαγορεύει ο Billy Donovan (κατά εντυπωσιακό τρόπο, στο τελευταίο εξάλεπτο οι Thunder άλλαξαν μόλις εννιά πάσες στο halfcourt, και μόλις δύο φορές κάποιος εκτός των δύο stars άγγιξε την μπάλα) και πριν από αυτόν ο Scott Brooks. Αλλά ίσως όχι ακριβώς όπως το περιμένουμε. Είναι η υπερπροσπάθεια των Durant και Westbrook να σκοράρουν με προσωπικές ενέργειες απέναντι σε όλη την άμυνα των αντιπάλων τους ,από την πρώτη κιόλας κατοχή, που τους αφήνει κουρασμένους στο τέλος των αγώνων, όσο χρειάζεται ώστε οι ίδιοι να γίνονται και πάλι θνητοί.

Συνολικά 680 λεπτά playoffs, εκ των οποίων τα 243 ενάντια του Golden State, έχει αγωνιστεί o KD, ενώ o Westbrook έχει παίξει 229 λεπτά σε αυτή τη σειρά και 629 συνολικά, φέρνοντάς τo δίδυμο των Thunder στην τρίτη και τέταρτη θέση σε συνολικά αγωνιστικά λεπτά στα φετινά playoffs, πίσω από τους δύο star-guards του Toronto, που, όμως, έχουν παίξει και τρία παιχνίδια παραπάνω.

Σε αυτά τα υπέρμετρα λεπτά συμμετοχής θα πρέπει να προσθέσουμε και την αδιανόητη κούραση που έχουν μαζέψει και οι δύο τους, με τον Westbrook να κυνηγάει διαρκώς τον Curry και τον Durant να έχει μετατραπεί ξαφνικά στον πιο τρομακτικό αμυντικό του αθλήματος!

Συνεπώς, για να κάνουμε τον πλήρη κύκλο του συλλογισμού μας: είναι αυτές οι πεντάδες που χρησιμοποιεί ο Kerr στις αρχές της δεύτερης και τέταρτης περιόδου ένας τρόπος για να διατηρούνται οι stars της ομάδας φρέσκοι στις τελευταίες στιγμές του αγώνα; Kαι μήπως, τελικά, έχουν θετικό πρόσημο για τους Warriors, ακόμη κι αν επιτρέπουν στους αντιπάλους τους να κάνουν κάποιο σερί;

Λιωμένο παγωτό

Οι Thunder σκοράρουν καλάθι 5’09” πριν την λήξη, στέλνουν την διαφορά στους επτά, στο 96-89, σε πολύ καλά επίπεδα διαφοράς δηλαδή, και στη συνέχεια ακολουθούν:

• Πέντε πόντοι, με 2/2 βολές του Westbrook, ένα καλάθι και 1/2 βολές του Roberson
• Τέσσερα άστοχα σουτ από Westbrook – Durant
• Έξι λάθη από Durant – Westbrook

Σκέψεις:

Πρώτον. Όμοιο meltdown είχαν πάθει οι Thunder στο ματς με τους Warriors με το περίφημο δεκάμετρο τρίποντο του Curry, όπου έχασαν το παιχνίδι από τα χέρια τους, ενώ προηγούνταν με πέντε πόντους 13” πριν το τέλος. Τότε τους είχε “προδώσει” ο Durant, που ήταν εξαιρετικός σε εκείνο το παιχνίδι και αποβλήθηκε στο πρώτο λεπτό της παράτασης.

Δεύτερον. Οι Thunder κάνουν τόσα λάθη στα τελευταία δύο λεπτά του παιχνιδιού που οι Warriors πήραν όλες τις κατοχές της μπάλας μετά από λάθη των παικτών του Donovan. Φυσικά μπορούμε να κατηγορήσουμε την μονολιθική τους επίθεση, αλλά πρέπει να αναλογιστούμε, όπως προείπαμε, το κατά πόσο φταίει και η κούραση των αστέρων της Oklahoma. Και, να επαναλάβουμε το ερώτημα του αν  δικαιώνεται η επιμονή του Kerr να κρατάει ένα διευρυμένο rotation, ακόμη και στους σημαντικότερους αγώνες της χρονιάς.

Τρίτον. Την ίδια ώρα που το δίδυμο των Thunder έλιωνε, το δίδυμο των Warriors έβγαζε ένστικτο επιβίωσης, που θύμιζε το championship mode των Jordan – Pippen.

Τέταρτον. Λίγοι συνειδητοποιούν πόσο καλός παίκτης είναι ο αντιτουριστικός Klay Thompson, και ειδικά πόσο σπάνιο είναι να βρίσκεις καθαρόαιμο σκόρερ με τέτοια αυταπάρνηση στην άμυνα και αυτοθυσία για την ομάδα. Λίγοι, όμως, αμφισβητούν ότι είναι πραγματικός winner και “άρχοντας” του crunch time.

Όταν ο Roberson σκοράρει και βάζει για τελευταία φορά τους Thunder μπροστά με 101-99, ο Iguodala ισοφαρίζει άμεσα, κλέβει την μπάλα από τον ήδη “λιωμένο” Westbrook και πασάρει στον Thompson στον αιφνιδιασμό. Στα μετρημένα πέντε δευτερόλεπτα από την στιγμή που ο Iggy κλέβει την μπάλα μέχρι την στιγμή που η μπάλα ξεσκίζει το διχτάκι, μετά το τρίποντο του Klay στον αιφνιδιασμό, οι οπαδοί των Thunder δεν ακούνε τα μεγάφωνα του γηπέδου – ακούνε μια στεντόρεια φωνή να λέει “θέλει προσοχή, όχι τρίποντο, Γιοβάισα”. Το αδυσώπητο instinct που ξέσπασε στα μέσα του Thompson, όταν σηκώθηκε στον αιφνιδιασμό για να βάλει μπροστά τους Warriors για πρώτη φορά μετά από μισό αγώνα, είναι κάτι που οι Thunder δεν θα το ξεχάσουν ποτέ. Full blown championitis.

Είναι γενικώς αδιανόητο το πόσο χαώνεται η Oklahoma άπαξ και χάσει, είτε το προβάδισμα, είτε το τέμπο του παιχνιδιού. Και ναι, ξέρουμε πως έχουμε υπερ-χρησιμοποιήσει την φράση “hero-ball”, ωστόσο, τόσο ο Westbrook, όσο και ο Durant δεν μας αφήνουν σε ησυχία με τα καμώματά τους. Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους πιο πάνω. Είναι λες και ξεχνιούνται τα βασικά του μπάσκετ από τους δύο αστέρες, λες και παίζουν σε κάποιο playground και πάνε να κερδίσουν πέντε τύπους σε pick up game. Ναι, εκεί θα το κάνουν. Αλλά και πάλι, θα επιμείνουμε σε αυτό που λέμε εδώ και καιρό: όταν ο Russ μοιράζει την μπάλα και δεν υποδύεται τον ήρωα που μας έχει συνηθίσει, οι Thunder μοιάζουν επί ίσοις όροις διεκδικητές του δαχτυλιδιού. Όταν, όμως, μπαίνει τόσο αυτός, όσο και ο KD σε μοτίβο “hero ball”, οι Thunder δεν έχουν καμία τύχη. Οι Warriors, πέρα από τις ξεχωριστές εξαίσιες μονάδες που διαθέτουν, είναι “ομάδα” με όλη τη σημασία της λέξης. Και για να κερδιθούν πρέπει απέναντί τους να κατέβει μία ομάδα πέντε παιχτών, με συγκεκριμένους αγωνιστικούς ρόλους. Δύο super stars, όσο καλοί κι αν είναι, σε mode “hero-ball” δεν μπορούν να τους κάμψουν, όπως αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά και με το Game 6.

Επιπλέον, αξίζει να αναφέρουμε το σχόλιο του Chris Webber, καθώς η τέταρτη περίοδος έφτανε στο τέλος της, όταν αποθέωσε τον Westbrook. Τόνισε πως η εμφάνιση αυτή είναι ένα masterpiece του παίχτη, ο οποίος αποδεικνύει το αν έχει ωριμάσει όλα αυτά τα χρόνια. Μάλλον το ξανασκέφτεται. Kαι τέλος πάντων, έχει ωριμάσει; Ευκαιρία να το αποδείξει στο έβδομο παιχνίδι.

Εξίμιση λεπτά πριν λήξει ο αγώνας: Mια μοναδική στιγμή

Ήταν 6:33 πριν από τη λήξη του αγώνα.

Οι Warriors δεν είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν το αμυντικό rebound μετά από ένα ακόμη άστοχο σουτ του Durant και οι Thunder είχαν ξανά την κατοχή της μπάλας από την πλάγια γραμμή. Επανέφεραν την μπάλα στον KD και αυτός δεν πήρε άλλο ένα σουτ, αλλά την έδωσε στον Ibaka στην κορυφή της ρακέτας. Εκείνος ντρίπλαρε και άφησε την μπάλα στα χέρια του Waiters που περίμενε στωικά στην αδύναμη πλευρά, όπου είχε περάσει όλο του το απόγευμα παρακολουθώντας το παιχνίδι, γράφοντας συνολικά δύο άστοχα σουτ και μηδενικά στα υπόλοιπα σε 21′ στο δεύτερο ημίχρονο. Εκείνος καταπολέμησε το αρχικό του ένστικτο να σουτάρει, γιατί ποιος ξέρει πότε θα ξανάπαιρνε την μπάλα στα χέρια, επέλεξε να μην πάρει το screen, και πήγε να διεισδύσει από την τελική γραμμή. Η άμυνα του Golden State μαζεύτηκε γύρω του και ο Westbrook έκανε μια κίνηση προς την κορυφή της ρακέτας, όπου ο Waiters του έδωσε την μπάλα, εκμεταλλεύτηκε την ανισορροπία της άμυνας των Warriors και όρμησε στη ρακέτα για ένα εύκολο layup.

Ήταν 6:28 πριν από τη λήξη του αγώνα. Oι Thunder προηγήθηκαν με 87-93.

Ήταν 6:28 πριν από τη λήξη του αγώνα και ήταν η τελευταία επίθεση στην οποία οι παίκτες της Oklahoma άλλαξαν πάνω από μία πάσα.

Κυριολεκτικά.

A tale of two MVPs

Τα φώτα μπορεί να συγκεντρώθηκαν – έστω και απρόθυμα από την πλευρά του- στον συγκλονιστικό Klay Thompson, που έβαλε 41 πόντους με 11 τρίποντα, κάνοντας νέο playoff record, αλλά οι γροθιές του (spoiler alert) δεν θα είχαν αποτέλεσμα αν δεν υπήρχε στην άλλη πλευρά η επιβλητική παρουσία του Andre Iguodala, ο οποίος έδωσε μια από τις εντυπωσιακότερες αμυντικές παραστάσεις στην ιστορία των playoffs, μπαίνοντας σιγά-σιγά στο finals mode που του έδωσε πέρσι το βραβείο του finals MVP.

Rumble in the jungle

Λοιπόν, κοιτώντας τον αγώνα με καθαρό μυαλό, αποστασιοποιημένα από την ένταση της στιγμής που μας άφησε να τρέμουμε κυριολεκτικά και να μηχανευόμαστε τρόπους για να ηρεμήσουμε μπας και κοιμηθούμε το επόμενο πρωί¹⁾ένας από εμάς διάβασε την τελευταία Προειδοποίηση του Παναγιώτη Κεχαγιά, που ήταν παρατημένο στην τουαλέτα, άλλος το Ακόμα και η Καουμπόισσες Μελαγχολούν του Tom Robbins και τρίτος κάθισε στο twitter ψυχαναγκαστικά. Κανείς μας δεν κοιμήθηκε πριν τις 08.00. True story., μπορούμε να καταλήξουμε ότι ακόμη και βλέποντας το σε μαγνητοσκόπηση δεν μπορούμε να φανταστούμε με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να νικήσουν οι Warriors.

Πέρα από τα στερεότυπα περί “ψυχής πρωταθλητή” και “βαριάς φανέλας”, οι Thunder ήταν πιο φρέσκοι, πιο διψασμένοι, δυνατότεροι, ψηλότεροι, αθλητικότεροι, μάλλον πιο ταλαντούχοι, και σίγουρα πολύ πιο ξεκούραστοι. Οι Warriors επιβίωναν στο αγώνα με νύχια και με δόντια, ενώ δεχόντουσαν καταιγισμό χτυπημάτων και όλο το παιχνίδι έμοιαζε με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Και πράγματι, οι Warriors θα έπρεπε να είχαν “πεθάνει” τουλάχιστον 5-6 φορές.

Το θέαμα των Πρωταθλητών να μένουν στον αγώνα μόλις και μετά βίας απέναντι σε έναν αντίπαλο τόσο ξεκάθαρα ανώτερο ήταν συγκινητικό. Παρόλα αυτά κατόρθωσαν αναπάντεχα να μείνουν στο παιχνίδι μέχρι τέλους, όταν και χρησιμοποίησαν την κούραση του αντιπάλου τους εναντίον του και τον έριξε με ένα συγκινητικό ντεμαράζ στο καναβάτσο. Οι παρομοιώσεις είναι όλες από την πυγμαχία, καθώς το μοναδικό παιχνίδι του παρελθόντος με το οποίο θα μπορούσε να συγκριθεί το Oklahoma-Warriors είναι ο αγώνας γνωστός και ως “Rumble In the Jungle”, ο τελικός της πυγμαχίας στην Kinshasa μεταξύ του Muhammad Ali και του George Foreman.

Οι Golden State Warriors ήταν ο Muhammad Ali: σαφέστατα ανώτερος τεχνικά και τρομερά γρήγορος. Οι Oklahoma City Thunder ήταν ο George Foreman, μία δύναμη της φύσης που επιβαλλόταν στους αγώνες με ωμή δύναμη και τα ανώτερα φυσικά του προσόντα. Όπως και ο Ali, οι Warriors δεχόντουσαν από την πρώτη στιγμή έναν καταιγισμό χτυπημάτων, παρόλα αυτά συνέχιζαν όρθιοι, ή στην περίπτωσή μας κοντά στο σκορ, ρίχνοντας με τη σειρά τους μια σειρά από δυνατά ντιρέκτ στο πρόσωπο του Foreman, ή στην περίπτωσή μας, τα in your face τρίποντα του Klay Thompson. Εμείς, όπως το κοινό των 60 χιλιάδων Ζαϊρινών φωνάζαμε “Ali Boma ye”, υποστηρίζοντας τους Warriors , αλλά μέσα στο μυαλό μας ανησυχούσαμε για την επιβολή δια ωμής βίας που επιχειρούσε ο νεαρότερος ανταγωνιστής απέναντι στον εκτός φόρμας ήρωα που υποστηρίζαμε (ο Ali είχε μείνει τρεισήμισι χρόνια εκτός ρινγκ, λόγω της άρνησης του να πάει στον πόλεμο του Βιετνάμ, οι Warriors είναι φανερά πλέον εξαντλημένοι εξαιτίας του κυνηγητού του του ρεκόρ των 73 νικών).

Μετά τον έβδομο γύρο ή το τέταρτο δωδεκάλεπτο, η εικόνα του αγώνα είχε αρχίσει να αλλάζει. Ο Ali όχι απλά δεν είχε πέσει, αλλά απορροφώντας όλα τα χτυπήματα, είχε εξουθενώσει τον Foreman, που απλά επιζητούσε το knock-out με έναν καταιγισμό χτυπημάτων, αλλά δίχως κανένα σύστημα. Ο Foreman περίμενε να επικρατήσει χάρη στη θηριώδη του δύναμη, αλλά τελικά είχε καταφέρει να κουραστεί τόσο πολύ, που δεν είχε αντοχές να αντισταθεί στην αντεπίθεση του “Τhe Greatest οf All Time”. Έτσι και η Oklahoma, προσπάθησε να σκοτώσει το Golden State σε όλο το παιχνίδι, αλλά στα τελευταία κρίσιμα λεπτά της βγήκε όλη η κούραση από την υπερπροσπάθειά και τότε βρέθηκαν να επιχειρούν μια σειρά από επιθέσεις δίχως καθαρό μυαλό, δίχως ενέργεια, και, ιδίως, δίχως λογική, και έπεσαν θύμα της αντεπίθεσης των Warriors, που μπορεί να μην είναι οι καλύτεροι αθλητές που έχουν εμφανιστεί στα παρκέ, αλλά είναι η επιτομή του μπάσκετ. Είναι, αναντίρρητα, οι “Greatest οf All Time”.

Φυσικά, τα λόγια μας αδικούν τον χθεσινό αγώνα και την υπερβατική μονομαχία που ήταν το Rumble In The Jungle, καθώς αδυνατούμε να αποτυπώσουμε με λόγια το μεγαλείο των πρωταγωνιστών.

Για αυτό καλύτερα πριν ξεκινήσει ο αποψινός αγώνας να κατεβάσετε το ντοκιμαντέρ του Leon Gast «When We Were Kings», το οποίο θα σας ταξιδέψει σε μια εποχή όταν οι θρύλοι ήταν αληθινοί.

 

Έβδομο και τελευταίο Παιχνίδι μιας ήδη “classic” σειράς

Τρίτη 31 Μαΐου 04:00 π.μ., Thunder @ Warriors, Oracle Arena, San Francisco, California

Θα τελεστεί αγρύπνια στην The Greek NBA Fantasy Community, powered by Ball Hog. Σας αναμένουμε!