Ξεκινάει η περιήγηση στα πεπραγμένα της περιόδου που τελειώνει στο ΝΒΑ, αποχαιρετώντας κάθε ομάδα με τον τρόπο που της αξίζει, ξεκινώντας από τα χαμηλά στρώματα της βαθμολογίας και ανεβαίνοντας προς τα πάνω. Πάνω σε αυτή την διαδικασία του αποχωρισμού, γεννιούνται ερωτήματα για το παρόν και το μέλλον κάθε ομάδας, τα οποία προσπαθούμε μόνοι μας να απαντήσουμε. Όλοι οι αποχωρισμοί πονάνε, αλλά παρηγορούμαστε από την σκέψη ότι σε δύο μήνες θα τα ξαναπούμε με όλους αυτούς τους τύπους, σχολιάζοντας το τί κάνανε στην offseason, καθώς και το πόσο έξω πέσαμε στις απαντήσεις μας για το μέλλον.
Grade: Never mind
Οι Philadelphia Sixers είδαν για πέμπτη συνεχή χρονιά το ποσοστό νικών τους να πέφτει, καταλήγοντας στο ντροπιαστικό αποτέλεσμα των 10 νικών φέτος, διαλύοντας κάθε πρόσχημα ότι είναι σε φάση ανοικοδόμησης, και επιβεβαιώνοντας ότι βρίσκονταν στην – εκούσια ή ακούσια – κορύφωση του tanking. Ο χρόνος του Hinkie, όμως, τελείωσε, καθώς τελείωσε η υπομονή των ιθυνόντων Sixers και NBA, που αρχικά του φόρεσαν έναν Colangelo και έναν D’ Antoni, και στη συνέχεια τον εξανάγκασαν σε μια παραίτηση φαρσοκωμωδία.
4 Burning Questions
And the first pick goes to…?
Ο σισσύφειος αγώνας των Sixers να εξασφαλίσουν ένα #1 pick, στέφθηκε με επιτυχία, πασπαλισμένος βέβαια με μία γερή δόση ειρωνείας, καθώς αυτός στέφθηκε με επιτυχία μόνο αφού ο εμπνευστής του αγώνα “παρατήθηκε”, ευχόμενος το pick να καταλήξει στην Philadelphia σαν αποχαιρετιστήριο δώρο. Πέρα από την ανακούφιση και μια ετεροχρονισμένη δικαίωση πάντως, το πρώτο pick δημιουργεί ένα νέο άγχος. Ben Simmons ή Brandon Ingram; O Simmons πέρασε τη σεζόν ως το concensus #1 pick, αλλά είναι ένας forward αλλεργικός στο σουτ, την ώρα που ο Brandon Ingram καλύπτει με το βρωμόχερο και το Durantίσιο στυλάκι του την ανάγκη των Sixers για εξωτερική απειλή. Η ομάδα της Philadelphia αυτή την στιγμή αριθμεί τρεις ψηλούς lottery picks που δεν σουτάρουν (μάλλον), Okafor, Embiid και Noel, και αναρωτιέται κανείς πόσο εύκολο είναι να προστεθεί άλλος ένας, και να περιμένουν από τον Dario Saric – ο οποίος αναμένεται να ταξιδέψει ως εκεί – να σουτάρει και για τους τέσσερις.
Παρ’ όλα αυτά, οι πληροφορίες που έρχονται από την Philadelphia λένε ότι οι Sixers θα μείνουν πιστοί στην στρατηγική του Hinkie, να επιλέγουν τον καλύτερο παίκτη που είναι διαθέσιμος, και οι πληροφορίες, επίσης, λένε πως θεωρούν τον Simmons το πιο ελκυστικό πακέτο. Αυτό που δεν λένε οι πληροφορίες είναι ποιος θα σουτάρει από το τρίποντο για να μην παρατηρείται μέσα στη ρακέτα συνωστισμός μεγαλύτερος από προεκλογικό πάρτυ των ΕΑΑΚ σε στέκι 15 τ.μ. .
Τί κρατάμε τώρα που ο Hinkie πήρε πόδι;
Κρατάμε ότι θεωρητικά οι βάσεις είναι ισχυρές, γιατί έχουν μπει πολύ γερά θεμέλια. Ο Hinkie στην παραίτηση του επικαλείται την κατάταξη του ESPN για την πρόβλεψη του μέλλοντος των ομάδων, το Future Franchise Ranking, στην οποία η Philadelphia ξεκίνησε 24η την πρώτη του χρονιά εκεί, και φέτος είναι στη δωδέκατη θέση από τις 30 ομάδες. Και δεν έχει άδικο.
Έχει μία τεράστια συλλογή από draft picks τα οποία μπορούν να καλύψουν το μέλλον άλλων δύο ομάδων για τα επόμενα χρόνια. Έχει απύθμενο βάθος στο salary cap, όπου μπορεί να χωρέσει max συμβόλαια, και γενικά μπορεί να απλώσει χρυσάφι μπροστά στα πόδια καλών παικτών που δεν είναι super stars μεν, αλλά χρυσάφι που δεν πρόκειται να βρουν αλλού δε. Ταλέντο υπάρχει, απλά είναι δυσανάλογα μοιρασμένο στο ρόστερ. Πέρα από την τριάδα των ψηλών που είδαμε και θα δούμε, υπάρχει ένα υλικό το οποίο μπορεί να δημιουργήσει ένα από τα καλύτερα supporting casts του ΝΒΑ, με παίκτες όπως ο Saric, ο Covington, o Stauskas, o Holmes, ταλαντούχα παιδιά που όσο παίρνουν εμπειρίες γίνονται καλύτεροι.
Το μόνο που λείπει είναι κάποιος να κατεβάζει την μπάλα. Και κάποιοι να σουτάρουν. Και κάποιος να πείσει τους ακριβούς free agents να έρθουν σε αυτή την ξεχασμένη από τον θεό γωνιά του μπάσκετ.
Odd One Out: Joel Embiid, Nerlens Noel, Jahlil Okafor.
Όπως ήδη αναφέρθηκε, οι Sixers έχουν τρεις ψηλούς, τρεις centers κατ’ ουσίαν, σχεδόν συνομήλικους (Noel, Embiid είναι ’94άρηδες, o Okafor ’95άρης), αλλά δεν έχουν ιδέα ποιος είναι η βάση τους για τα χρόνια που θα έρθουν. Ο Noel αποτελεί ένα αμυντικό φόβητρο με καταπληκτικά προσόντα και αντίληψη, έχει δείξει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία ως πασέρ, αλλά δύσκολα θα είναι ποτέ κάτι περισσότερο από μέτριος επιθετικός, καθώς δεν έχει το χέρι – για παράδειγμα – του Ibaka. O Jahlil Okafor είναι ένας οργιαστικός post-player, με ballhandling που θυμίζει guard από τα έξι μέτρα και μέσα, αλλά είναι καταστροφικός αμυντικός, ενώ έχει δώσει κάποια εξόχως διασκεδαστικά δείγματα ανωριμότητας. Ο Joel Embiid, ο οποίος έχει δώσει εξίσου διασκεδαστικά δείγματα γραφής εκτός παρκέ, μιας και εντός δεν τον έχουμε δει ακόμα, είναι το μεγάλο ερωτηματικό. Είναι ο παίκτης που μπορεί να συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία των δύο προηγούμενων, αλλά και το μεγαλύτερο ρίσκο, καθώς έχει χάσει ήδη τις δύο πρώτες του σεζόν με προβλήματα τραυματισμών. Θυμίζουμε, πάντως, πως πρόκειται για παίκτη ο οποίος είχε δημιουργήσει τεράστιες προσδοκίες τη χρονιά του draft, αντίστοιχες μόνο με τον Anthony Davis και τον τελευταίο pre-draft μήνα του Karl Anthony Towns, πριν τελικά τραυματιστεί και πέσει πίσω από τους Wiggins και Parker στο draft.
Οι Sixers λογικά θα μετακινήσουν κάποιον. Ο Embiid δεν πρόκειται να κουνηθεί, μιας και η αξία του είναι προφανώς σε ιστορικό χαμηλό, και δεν έχει νόημα να τον δώσουν τώρα. Ο Okafor ίσως να είναι ο καλύτερος υποψήφιος, καθώς οι περιορισμοί του μπορούν ακόμα να αποδοθούν στην απειρία του, ενώ η αλήθεια είναι ότι ο Noel δείχνει περισσότερο δεμένος με την ομάδα. Ένα trade του Okafor συν κάποια picks για έναν καλό point guard δείχνει επιβεβλημένο, αλλά η τελική απόφαση πέφτει στους ώμους του Collangelo.
Ποιος θα κατεβάζει την μπάλα;
Στην πραγματικότητα αυτό είναι το πιο δύσκολο ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι Sixers. Από την στιγμή που αποχώρησε ο Jrue Holiday από την ομάδα, το κενό στο “1” είναι τεράστιο. Η φετινή τετράδα που ξεκίνησε στη θέση ως επί το πλείστον απογοήτευσε, με τον Tony Wrotten να φεύγει, τον Kendal Marshall να μένει στον πάγκο μετά την ανάρρωση από την εγχείρηση, τον Isaiah Canaan να ανακαλύπτει με έκπληξη ότι τελικά είναι shooting guard και όχι playmaker, και μόνο τον T.J. McConnell να προκαλεί χαμόγελα αισιοδοξίας, αν και, αν λάβουμε υπόψιν ότι πρόκειται για undrafted rookie, καταλαβαίνουμε ότι τα standards για να σπείρει αισιοδοξία ο κοντορεβυθούλης από το Arizona δεν ήταν πολύ υψηλά. Τελικά ήρθε ο Ish Smith για να μπορέσει να μπει κάποιος έλεγχος στο παιχνίδι των Sixers, και τα πήγε περίφημα.
Το ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει φέτος αυτό τον ρόλο, με δεδομένο ότι ο Smith δύσκολα θα ανανεώσει και, ούτως ή άλλως, παρά την τρομακτική χημεία του με τον Noel, δεν είναι ο παίκτης ο οποίος θα κάνει την διαφορά, όπως υποτίθεται ότι θα απαιτεί η νέα κατάσταση της ομάδας. Υπάρχουν επομένως τρεις εναλλακτικές, και η τελική επιλογή θα σηματοδοτήσει και την νέα φιλοσοφία της ομάδας στην μετά Hinkie εποχή1)με δεδομένο φυσικά ότι στο #1 παίρνει έναν από Ingram ή Simmons.
Αρχικά υπάρχει η επιλογή της κάλυψης της θέσης με κάποιον mid-level point guard από το pool των free agents. Πέρα του Conley, που είναι απίθανο να έρθει, και πέρα από τον Rondo, που δεν είμαι σίγουρος αν είναι καλό να έρθει, υποψήφιοι είναι όλοι αυτοί οι γνωστοί άγνωστοι που είναι πολύ καλοί για αναπληρωματικοί, αλλά όχι αρκετά καλοί για βασικοί, όπως ο Jeremy Lin, ο Mario Chalmers, ο D.J. Augustin ή ακόμα και ο Langston Galloway με μεγαλύτερο ρίσκο. Σε μία τέτοια περίπτωση τα όνειρα για μια ανταγωνιστική ομάδα μετατίθενται για το μέλλον.
Η δεύτερη επιλογή βασίζεται στην πρόθεση των Sixers να διορθώσουν τον συνωστισμό που παρατηρείται μέσα στη ρακέτα, πακετάροντας έναν ψηλό, είτε αυτός λέγεται Noel, είτε αυτός λέγεται Okafor, μαζί με κάποια draft picks -ανάλογα με την περίπτωση-, κυνηγώντας σε trade κάποιον point guard που θα μπορεί να σηκώσει τη φανέλα του βασικού. Χωρίς να έχουμε κάποια πληροφόρηση, απλά με βάση τις ασκήσεις επί χάρτου, και ειδικά εφόσον επιλέξουν τον Simmons, ο οποίος δεν απειλεί από την περιφέρεια, ενδιαφέρον θα είχε μία κλήση στους Suns για να πάρουν τον Brandon Knight, σε περίπτωση που στο Phoenix έχουν αποφασίσει πως το σχήμα με τους δύο playmakers στην περιφέρεια δεν τραβάει (λογικό), θέλουν να δώσουν χρόνο στον Devin Booker (λογικό), και έχουν καταλάβει ότι ο Tyson Chander δεν θα ξαναπαίξει μπάσκετ όπως παλιά (λογικό). Επίσης ενδιαφέρον θα είχε μια συζήτηση με τους Hawks σε περίπτωση που αποχωρήσει ο Al Horford, δίνοντας έναν από τους ψηλούς με pick για όποιον από τους Dennis Schroder ή Jeff Teague αποφασίσει η Atlanta ότι δίνει. Γενικά στη Philadelphia υπάρχει υλικό για ανταλλαγή.
Η τελευταία επιλογή είναι παραλλαγή της δεύτερης, και περιλαμβάνει πάλι την θυσία ενός ψηλού, απλά αυτή τη φορά σε αντάλλαγμα για άλλο ένα pick στο φετινό draft, κάπου μέσα στο top 7 με την λογική να επιλέξουν point guard από την φετινή φουρνιά, με βασικό υποψήφιο τον Kris Dunn.
3 Definitely Not-Burning Questions
Είναι η επιστολή παραίτησης του Hinkie το κορυφαίο σύγχρονο συγγραφικό πόνημα του ΝΒΑ;
Ήταν σίγουρα ξεχωριστό. Είχε καλές και κακές στιγμές, στιγμές που πρόδιδαν ένα ανήσυχο, ξεχωριστό πνεύμα που καταπιέζεται τόσο καιρό από τον κόσμο και βρίσκει την ευκαιρία να φωνάξει πόσο ξεχωριστός νιώθει ότι είναι, χωρίς όμως να έχει αίσθηση του μέτρου. Αν δεν έδειχνε αυτό το άγχος να αποδείξει το μεγαλείο του, και αν περιόριζε κάπως τις αναφορές που θα καταλάβαιναν μόνο new-age φλώροι/wannabe visionaries που συχνάζουν σε συνέδρια Ted-X, τότε θα διεκδικούσε επάξια την πρωτιά.
Ποιος μπορεί να τον ξεπεράσει όμως; Η επιστολή του LeBron φαίνεται συμπαθητική μόνο και μόνο γιατί συγκρίνεται με την προηγούμενη on air ανακοίνωση της μεταφοράς των ταλέντων στο Miami. H ελεύθερη ποίηση της αποχώρησης του Kobe φαίνεται από χιλιόμετρα ότι είναι γραμμένη από άλλον. Η εξομολόγηση αποχώρησης του Larry Sanders είναι ονειρική, αλλά δυστυχώς γυρισμένη σε βίντεο. Το άρθρο του Hakeem για την εξέλιξη του μπάσκετ και των θέσεων είναι εξαιρετικό, ωστόσο είναι περισσότερο κείμενο θέσεων παρά λογοτεχνικό, αν και τα εμπειρικά στοιχεία το καθιστούν απολαυστικό. Ο Sam Hinkie θα μας κέρδιζε με την επιστολή του αν δεν υπήρχε κάθε λέξη που βγαίνει από το πληκτρολόγιο του Kareem Abdul Jabbar, οπουδήποτε, οποτεδήποτε.
Πόσο Carl Landry αντέχεις;
Αν οι Sixers ήταν σειρά, θα ήταν μια ελληνική τηλεοπτική σειρά της τελευταίας πενταετίας, με λίγο πραγματικό ενδιαφέρον αλλά καλή ευκαιρία για hatewatch, με προβλεπόμενα κακό σενάριο και ατάκες, και ορισμένους ενίοτε καλούς ή φερέλπιδες ηθοποιούς να προσπαθούν να φτιάξουν μέσα στη λάσπη ένα βιογραφικό. Και κάποιους μεγαλύτερους ηλικιακά ηθοποιούς που έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν θα ξαναπαίξουν σε κάποια ποιοτική παραγωγή, οπότε μπορούν ελεύθερα να κάνουν τις ξεπέτες τους φουσκώνοντας λίγο τον τραπεζικό λογαριασμό.
Όλα αυτά ίσως αλλάξουν από του χρόνου βέβαια. Ίσως και όχι. Μάλλον όχι.
Που θα κάνουν φέτος διακοπές οι Sixers;
Διακοπές θα κάνουν σε κάποιο ήσυχο μέρος, διαβάζοντας τα βιβλία και ετοιμάζοντας τις παρουσιάσεις που τους έχει αναθέσει ο Brett Brown για το καλοκαίρι.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
| ↑1 | με δεδομένο φυσικά ότι στο #1 παίρνει έναν από Ingram ή Simmons |
|---|
){kind=link}