“Μπορεί να είναι η έκπληξη της επόμενης σεζόν”. “Μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω και να φτάσουν ως το τέρμα της διαδρομής”. “Ο Harden είναι ενδεχομένως ο καλύτερος παίχτης της λίγκας”. Αυτές ήταν μερικές από τις προτάσεις που αναφέρονταν σε κουβέντες που αφορούσαν τους Houston Rockets πριν την έναρξη της σεζόν 2015-16. Λίγους μήνες αργότερα και καθεμία από αυτές ακούγονται από αστεία ως τραγική.
Grade: Μεταξεταστέοι
Και η απάντηση σε όλα αυτά είναι ο D’Antoni;
Όροι όπως “moneyball” και “analytics” υπάρχουν απλά για να περιγράφουν με πιο ελκυστικούς όρους την πραγματικότητα των ανθρώπων που τρέχουν τις ομάδες του ΝΒΑ. Πίσω από την επανάσταση των αριθμών, που ξεκίνησε με το Sloan Conference ο Daryl Morey3)Και περιγράφεται αναλυτικά στο δεύτερο link που παρατίθεται στην αρχής της παραγράφου., κρύβονται μερικοί σπασίκλες. Και το μεγαλύτερο nerd από όλους είναι ο General Manager του Houston. Και όπως κάθε φύτουκλας πριν από αυτόν, λατρεύει με θρησκευτικό πάθος τους ήρωες του. Στην περίπτωσή του Morey ο ήρωάς του δεν ήταν ο Luke Skywalker ή ο Steve Jobs, αλλά ο Mike D’Antoni.
O D’Antoni πέρασε 13 χρόνια σαν παίκτης στην Olimpia Milano και το ζενίθ της αθλητικής του καριέρας ήταν τα δύο κύπελλα πρωταθλητριών που σήκωσε αγωνιζόμενος μαζί με τον Bob McAdoo. Η καριέρα του σαν point guard και η συναναστροφή του με τον πρότυπο ψηλό που αγωνιζόταν με πρόσωπο στο καλάθι ενέπνευσε τον Ιταλοαμερικάνο να χτίσει μια επίθεση που ήταν πρωτόγνωρη για το ΝΒΑ. Μόλις βρήκε στο πρόσωπο του Steve Nash τον ιδανικό παίκτη για να διευθύνει την ομάδα στους ρυθμούς που ήθελε, γεννήθηκε η ομάδα που αποτέλεσε την μεγαλύτερη μπασκετική πρωτοπορία του 21ου αιώνα, οι Phoenix Suns, με την επίθεση του που ονομάστηκε “Seven Seconds οr Less”, από τον τίτλο του βιβλίου του Jack McCallum.
Από το 2004-05 μέχρι το 2007-08, όσο ο D’Antoni ήταν ο προπονητής των Phoenix Suns, οι Ήλιοι σημειώνοντας 113,3 πόντους ανά 100 κατοχές και πετυχαίνοντας 3.112 τρίποντα, 402 περισσότερα από τους Warriors που έπαιζαν Nellie-Ball. Η επίθεση των Suns βασισμένη γύρω από το κεντρικό pick’n’roll του Steve Nash και με πέντε παίκτες που απειλούσαν με πρόσωπο, γρήγορο ρυθμό και forwards που δημιουργούσαν με την μπάλα στα χέρια, ήταν μια πραγματική επανάσταση που έθεσε τις βάσεις για το μπάσκετ που παίζεται σήμερα και αποτέλεσε έμπνευση και οδηγό για όλους όσους ευαγγελίζονται το μπάσκετ που θαυμάζουμε σήμερα.
O D’Antoni μπορεί να μην κατέκτησε ο ίδιος τίτλο με το Phoenix, αλλά έπλασε το ΝΒΑ που βλέπουμε τώρα και σίγουρα χαμογελούσε κάτω από τα μουστάκια του βλέποντας την μετεξέλιξη της ομάδας του, τους Warriors να κυριαρχούν στο ΝΒΑ τα τελευταία δύο χρόνια. Αν και ο μεγαλύτερος θρίαμβος του D’Antoni ήταν το γεγονός ότι μπορεί να μην νίκησε ο ίδιος στα playoffs τη νέμεση του, τους San Antonio Spurs (ας όψεται ένα βρώμικο χτύπημα του Horry), αλλά τους κατέκτησε πολιτιστικά, όταν είδε τον μέγα οπορτουνιστή Gregg Popovich να ασπάζεται τις ιδέες, ιδέες που έφεραν το πρωτάθλημα του 2014. Επίσης, υπό τις οδηγίες του οι αριθμοί των PGs των ομάδων του εκτοξεύονταν, ακόμα κι όταν αυτοί δεν λέγονταν “Steve Nash”.
Θα ντριπλάρει ο Harden τον D’Antoni στην σύνταξη: “7 seconds or less vs. 17 seconds or more”.
Ενώ η επιλογή D’Antoni είναι κατανοητή, κυρίως για φιλοσοφικούς λόγους, που έχουν βάση στη θεώρηση του ίδιου του αθλήματος, η ίδια η επιλογή έρχεται ευθέως σε σύγκρουση με την ήδη υπάρχουσα δομή της ομάδας γύρω από τον James Harden.
Μετά την αποχώρησή του από το Phoenix, o D’Antoni είχε μονάχα μια μικρή επιτυχία για την αρχή της μετέπειτα καριέρας του στην Νέα Υόρκη, με την εκεί επίθεση να στήνεται γύρω από το p’n’r των Felton- Stοudamire. Ο ερχομός του Carmelo Anthony τον Φλεβάρη του 2012 άλλαξε το χαρακτήρα της ομάδας και οδήγησε τον D’Antoni στην παραίτηση μόλις ένα χρόνο μετά.
Παρόμοια ήταν η αποτυχία του και στους Lakers. όπου μπορεί να ξαναβρήκε το Nash, αλλά δεν μπόρεσε να προσαρμόσει το συστημά του σε μια ομάδα που λειτουργούσε γύρω από τους Kobe, Howard και Gasol. Ο ερχομός του στους Rockets έχει τα ίδια στοιχεία με τις προηγούμενες αποτυχημένες του θητείες. Μια ομάδα με την απαίτηση να κερδίσει τώρα, χτισμένη γύρω από έναν παίκτη που δεν συμμερίζεται τη θεώρησή του γύρω από το μπάσκετ. Ενώ ο D’Antoni θέλει να παίζει η ομάδα ένα πολύ γρήγορο μπάσκετ, με ένα point guard που ελέγχει πλήρως το ρυθμό, και απαιτώντας γρήγορες αποφάσεις και άμεση εκτέλεση ιδιαίτερα από τους παίκτες του, ιδιαίτερα εκείνους που βρίσκονται στα φτερά, ο James Harden, όπως και ο Carmelo, όπως και ο Kobe μετά από αυτόν, αποτελούν χειρόφρενο για το συγκεκριμένο πλάνο.
Η εφαρμογή της SSOL επίθεσης έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με την επίθεση στην οποία είναι συνηθισμένος να παίζει ο Harden στα επτά χρόνια που βρίσκεται στη λίγκα. Ο Harden πέρυσι έπαιξε 566 isolation, το οποίο είναι περισσότερο από το αντίστοιχο νούμερο εννέα ομάδων και μόλις επτά φορές λιγότερο από ότι το Golden State. Τέτοιου είδους μπάσκετ είναι το αντιδιαμετρικά αντίθετο από αυτό που πρεσβεύει ο D’Antoni, και η παρουσία του “Μούσια” μας οδηγεί στη βεβαιότητα πως βρισκόμαστε απλά στην περίοδο της αναμονής για μια προδιαγεγραμμένη σύγκρουση, που αναπόφευκτα θα οδηγήσει τον Ιταλοαμερικάνο προπονητή στην σύνταξη.
Ποιος θα παίξει στο “4”;
Η θέση του power forward παραμένει για χρόνια το μεγάλο ερωτηματικό της πεντάδας των Rockets. O Terrence Jones αποτελούσε την κρυφή ελπίδα για να καλυφθεί αυτή η θέση εκ των έσω, αλλά λίγο η εκπληκτική του συνέπεια στους αλλόκοτους τραυματισμούς, λόγω των οποίων το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς μας θυμίζει περισσότερο το κογιότ των Looney Toons, παρά το μοντέρνο stretch-4 που μας έχει υποσχεθεί, και, κυρίως, η κακοποίηση που δέχθηκε από τον LaMarcus Aldridge στα Playoffs του 2015, έχουν θέσει σε αμφισβήτηση την αξία και ο ίδιος πορεύεται προς το free agency ξεχασμένος.
I don’t know what Terrence Jones’s plans were for after Game 4 but James Harden ruined them. pic.twitter.com/DP84cxjDHC
— devin kharpertian (@uuords) April 22, 2016
Ο Donatas Moteijunas μπορεί να προσφέρει ό,τι μπορεί να ζητάει ο D’Antoni από ένα ψηλό, αλλά είναι ήδη 26 χρονών, το χαϊδευτικό του είναι “Donut”, που είναι ενδεικτικό της σκληράδας του, και το Houston βιάστηκε να τον πουλήσει πέρυσι στο Detroit, από όπου επεστράφη σαν “damaged goods”, όταν απέτυχε στα ιατρικά τεστ, γεγονός που μάλλον μαρτυρά πολλά για την κατάσταση της μέσης του, λόγο για τον οποίο δεν θα αγωνιστεί ούτε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.
Δύο βασικοί στόχοι του Houston στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν οι Thaddeus Young και Ersan Ilyasova, που έχουν αμφότεροι εξαιρετικά συμβόλαια και μόλις υπέγραψαν σε καινούργιες ομάδες. Οι επιλογές του Houston για το stretch-4 φαντάζουν λίγο περιορισμένες και το ενδεχόμενο να ακριβοπληρώσουν τον Ryan Anderson φαντάζει σαν η αναπόφευκτη επιλογή. Ο Ryan Anderson είναι μεν χρόνια καψούρα του Morey, αλλά είναι και ένας παίκτης επιρρεπής σε τραυματισμούς, που επιπλέον περιμένει να λάβει συμβόλαιο ζωής στην ελεύθερη αγορά. Το μόνο που δουλεύει υπέρ των Rockets, με μια πρόχειρη εφαρμογή της θεωρίας του χάους, είναι το γεγονός ότι ο Παπαγιάννης έσταζε τα τριποντάκια στην προπόνηση και ο Skal Labissiere τα έσπαγε στους αγώνες, οδηγώντας τους δύο στο να επιλεγούν στο #13 και #28 αντίστοιχα στο draft από το Sacramento, βγάζοντας εκτός διεκδίκησης του Anderson την κατεξοχήν ομάδα που θα του έσκαγε τρελά λεφτά, με συνέπεια να χαμηλώσει το διαπραγματευτικό του leverage.
Πως να πας στον πόλεμο με την Ελβετική Φρουρά να σου καλύπτει τα νώτα;
Αν κοιτάξουμε την Iστορία, η εργασία του Πάπα γενικά είχε εντυπωσιακά υψηλά ποσοστά θνησιμότητας. Πριν ο Κωνσταντίνος κάνει τον Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της Αυτοκρατορίας, οι Πάπες έπεφταν σαν τα κοτόπουλα, μιας που το job description τους συμπεριλάμβανε βασανιστήρια, σαν μια ετερόκλιτη μορφή συνταξιοδότησης για το τέλος της θητείας τους. Μετά την καθιέρωση του χριστιανισμού, οι συνθήκες εργασίας βελτιώθηκαν, αλλά έχουν αποδεδειγμένα δολοφονηθεί τρεις, ενώ υπάρχουν υποψίες για δολοφονίες άλλων έξι από συνομωσιολόγους.
Από το 1527, όμως, όταν η Ελβετική φρουρά ανέλαβε την “προστασία” των Παπών, (συγγνώμη λάθος: που συνδέει σε μπραβιλίκια είναι το σωστό), από τότε, λοιπόν, που η Ελβετική Φρουρά έγινε οι σωματοφύλακες που προστατεύουν τον Πάπα, όπως o Kevin Costner την Whitney Houston, η δουλειά του Πάπα έγινε απείρως ασφαλέστερη. Βοηθάει, φυσικά, και αυτό το αλεξίσφαιρο αμαξάκι, αλλά θα πρέπει να καταλογίσουμε ένα σημαντικό μερίδιο ευθύνης στην Ελβετική Φρουρά όπως και να έχει. Και παρά την ανέλπιστη επιτυχία της Φρουράς ερχόμαστε στο σημείο, όμως, που σκεπτόμενοι τη διαχρονικά φιλειρηνική φύση τους4)Εδώ ο Thabo Sefolosha που είναι δύο μέτρα και πάλι κακοποιήθηκε από την αστυνομία., πως ίσως ένας Ελβετός να μην είναι η ιδανική επιλογή για να αποτελέσει την τελευταία γραμμή άμυνας και να είναι το άτομο που θα μπορέσει να προσδώσει σκληράδα σε ένα crew.
Προς τί όλα αυτά; Εδώ έρχεται ο Clint Capela, ο οποίος μετά τη δεδομένη φυγή του Howard από το Houston, θα κληθεί να αναλάβει τοn ρόλο του βασικού center, που θα προσπαθεί να μπαλώσει τα συνήθη κενά της άμυνας των Rockets. O Ελβετός center την πρώτη του σεζόν ήταν σχεδόν απών, για να λάβει το βάπτισμα του πυρός στα playoffs, ενώ τη δεύτερή του χρονιά στη λίγκα βρέθηκε βασικός σε 35 παιχνίδια. Ανά 36 λεπτά συμμετοχής κατόρθωσε μέσους όρους 13,3 πόντων, 12,1 rebounds και 2,3 κοψιμάτων και ήταν μια ανάσα φρεσκάδας για το Houston, όντας ένας από τους ελάχιστους παίκτες που έπαιζαν άμυνα και έβγαζαν ενέργεια σε κάθε φάση.
Με τη φυγή του Howard δεδομένη, λοιπόν, και τη λίστα των ελεύθερων centers περιορισμένη και δίχως κάποιον από αυτούς να έχει δηλώσει ενδιαφέρον να αγωνιστεί στους Rockets, ο Capela θα πρέπει να είναι αυτός που θα τελειώνει τα pick’n’rolls, πηγή δημιουργίας της επίθεσης του D’Antoni, και, το κυριότερο, θα κληθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα σαν τελευταία γραμμή άμυνας της ομάδας, ομάδας που θα αγωνίζεται ο διαβόητος για τις αμυντικές του επιδόσεις James Harden και θα προπονεί ο ιδεολογικά αντίθετος με τη φράση “Η άμυνα φέρνει τα πρωταθλήματα” Mike D’Antoni.
Γιατί κανείς γνωστός center δεν θα έρθει οικειοθελώς στο Houston.
If You Build It, Will He Come?
“Αν το χτίσεις, θα έρθει”, έλεγαν οι φωνές στον Kevin Costner στον Ξυπόλητο Τζο. Παρόμοιες ήταν οι προτροπές που άκουγε στο κεφάλι του ο Darryl Morey και τον οδηγούσαν σε κάθε μεταγραφική περίοδο να αναζητεί μανιωδώς κάποιον αστέρα τον οποίο θα μπορούσε να χτίσει στα ερυθρόλευκα των Rockets. Η αρχή είχε γίνει με την προσπάθεια απόκτησης του Pau Gasol, σε αυτό το αδικοχαμένο trade των Lakers για τον Chris Paul, στο οποίο άσκησε βέτο το ίδιο το ΝΒΑ. Η συλλογή παικτών και picks τού απέφερε τον Harden. Έπειτα η παρουσία ενός star όπως ο Harden, η σωστή προώθηση των Rockets σαν ομάδα του μέλλοντος και η ύπαρξη των καλύτερων κέντρων διασκεδάσεων για ενήλικες σε ολόκληρο το Δυτικό Ημισφαίριο, έφερε το δεύτερο star, τον Dwight Howard.
Έχοντας ήδη δύο All-Stars, ο GM των Rockets αναλώθηκε στη διαρκή αναζήτηση ενός τρίτου, προκειμένου να σχηματίσει τους Big-3 με θέρμη, θέρμη που τους είχε στοιχίσει την υπογραφή του Chandler Parsons πριν δύο καλοκαίρια. Η περσινή χρονιά ήταν τόσο καταστρεπτική, που ενώ οι Rockets 12 μήνες πριν είχαν θεωρηθεί ως ένας από τους βασικούς διεκδικητές για την υπογραφή του Kevin Durant στην free agency του τελευταίου αυτό το καλοκαίρι, πλέον δεν μπορούν ούτε καν να διεκδικήσουν παίκτες του βεληνεκούς του Hassan Whiteside. Ο λόγος πίσω από αυτό δεν είναι απλά η απογοητευτική περσινή χρονιά, αλλά κυρίως η παρουσία του James Harden. Το εγωκεντρικό μπάσκετ, με τα σταλινικά ποσοστά usage rate που συγκεντρώνει ο “Μούσιας”, σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη διάθεσης να βοηθήσει στην άμυνα, του έχουν πλέον βάλει την ταμπέλα του “καταστρεπτικότερο συμπαίκτη πρώτης γραμμής” και κανένας από τους μπασκετμπολίστες με βλέψεις δεν πρόκειται να θυσιάσει πλέον την υπεραξία του προκειμένου να βρεθεί κομπάρσος σε μία ομάδα που περιστρέφεται γύρω από το υπερτροφικό μπασκετικό εγώ του Harden. Το μπάσκετ που έπαιζαν πέρυσι οι Rockets εξυπηρετούσε πρωτίστως την επιτυχή εκτόξευση των νούμερων του Harden, με τους υπόλοιπους παίκτες να κινούνται σαν ετερόφωτοι δορυφόροι γύρω από τις εξαντλητικές κατοχές του σπουδαίου shooting guard.
Η παρουσία του Harden, αντί να προσελκύσει περισσότερα αστέρια, ουσιαστικά αποθαρρύνει άλλους παίκτες υψηλού βεληνεκούς να υπογράψουν στο Houston, σαμποτάροντας στην πράξη την τακτική του Morey.
Τα λέμε στην παραλία
Ο Harden θα χτίσει ένα εντυπωσιακό παλάτι στην άμμο, το οποίο λόγω ελλιπούς οχύρωσης θα καταρρεύσει με το πρώτο δυνατό κύμα, ενώ ο Morey θα προσπαθεί να κορτάρει στα beachόμπαρα τους ποθητούς free agents. Μάλλον θα δεχθεί πολλές χυλόπιτες, αλλά οι Κινέζοι έχουν μια αδυναμία στα μαθηματικά, οπότε μπορεί να έχουμε καμιά καλοκαιρινή επανασύνδεση με μια φλόγα από το παρελθόν μπας και πάνε μαζί διακοπές, και συγκεκριμένα με τον Jeremy Lin.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
| ↑1 | Το γεγονός ότι ο Lowe είχε δηλώσει στο τελευταίο του podcast πως συνεχίζει κανονικά στο Grantland και λιγότερο από 48 ώρες μετά η ιστοσελίδα-πατρικό πρότυπο και μητρική φιγούρα για το Ball Hog έπαψε να υπάρχει δεν θα το λάβουμε υπόψιν για να στερηθεί εγκυρότητας η πρόβλεψή του |
|---|---|
| ↑2 | Ένας προπονητής που η παρουσία του στο Houston δημιουργούσε μία μόνιμη αντιδικία στο Ball Hog, μεταξύ Ραδικόπουλου και Μαντζούκα, με τον πρώτο να υποστηρίζει πως δεν γίνεται κάποιος να εφαρμόζει τόσο αποτελεσματικά τις αρχές του ιδιότροπου Morrey, ειδικά αντιμετωπίζοντας τόσους τραυματισμούς και διαρκείς αλλαγές του ρόστερ, χωρίς όλα αυτά να επηρεάζουν την αγωνιστική λειτουργία της ομάδας, η οποία παρέμενε άκρως ανταγωνιστική και αποδοτική και να θεωρείτε ακόμα κακός και τον Μαντζούκα να αντιτείνει πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια σεβάσμια πατρική φιγούρα, χωρίς καμία τακτική ικανότητα. |
| ↑3 | Και περιγράφεται αναλυτικά στο δεύτερο link που παρατίθεται στην αρχής της παραγράφου. |
| ↑4 | Εδώ ο Thabo Sefolosha που είναι δύο μέτρα και πάλι κακοποιήθηκε από την αστυνομία. |
){kind=link}
Λογικα θα δωσει ολες τις ελευθεριες πανω στον Harden, δλδ συστημα σταυρος….δινουμε πασα στον χαρντεν κ κανουμε τον σταυρο μας!