Στην παραζάλη της ανακοίνωσης του Kevin Durant ότι παίρνει τα ταλέντα του και τα πηγαίνει στο San Francisco, γράφτηκε ιστορία από πολλές απόψεις. Ο Kevin Durant, MVP της λίγκας το 2014, έγινε ο 19ος παίκτης στην ιστορία με Βραβείο Πολυτιμότερου Παίκτη που αλλάζει ομάδα. Εκτός αυτού, για όσο αγωνιστεί στους Warriors, θα είναι συμπαίκτης με έναν ακόμα MVP, τον Stephen Curry. Μόλις 11 φορές έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο στην Ιστορία του ΝΒΑ, ενώ θα είναι μόλις η τρίτη φορά που ομάδα της λίγκας θα έχει στις τάξεις της τους πιο πρόσφατους νικητές του βραβείου.
Bob Cousy και Bill Russell
Είναι και οι δυο εικονικές μορφές, όχι μόνο των Celtics, αλλά ολόκληρου του ΝΒΑ, από τους πρώτους stars του αθλήματος και, ακόμα και στις μέρες μας, πρότυπα για τον τρόπο που αγωνίζονταν ο καθένας στη θέση τους. Ο Bob Cousy ήταν o δεύτερος MVP στην ιστορία του ΝΒΑ, το 1957, με νούμερα 20,6 ppg/4,8 rpg/7,5 apg. Ένα χρόνο αργότερα, το 1958, έχοντας 16,6 πόντους και 22,7 rebounds, ήταν η χρονιά για το πρώτο MVP του Bill Russell (βραβείο που κατέκτησε πέντε φορές συνολικά) κι έτσι οι Celtics έγιναν η πρώτη ομάδα που έχει στις τάξεις της δυο MVPs και μάλιστα που έχουν κατακτήσει το βραβείο σε back2back χρονιές. Για πρωτάθλημα ούτε λόγος. Όχι ένα και δύο, αλλά έξι κατέκτησαν οι δυο τους παρέα.
Oscar Robertson και Lew Alcindor
Το καλοκαίρι του 1970, και μετά από μια δεκαετία προσωπικών επιτυχιών, αλλά έλλειψης τίτλων, ο Oscar Robertson αφήνει τους Royals και πηγαίνει στο Milwaukee και τους Bucks, όπου λάμπει το αστέρι του Lew Alcindor. Την ίδια χρονιά ο Jabbar, με 31,7 πόντους και 16 rebounds σε κάθε παιχνίδι, κατακτά το πρώτο από τα έξι βραβεία MVP της καριέρας του και τα Ελάφια γίνονται η δεύτερη ομάδα της λίστας μας, μιας και ο Big-O είχε ήδη κατακτήσει το βραβείο το 1964, με μέσους όρους εκείνη τη χρονιά 31,4 ppg/9,9 rpg/11 apg. Εκτός από την ηθική επιβράβευση της εισόδου τους στην παρούσα λίστα, οι Bucks κατέκτησαν και το Πρωτάθλημα του 1971.
To κεφάλαιο του Bob McAdoo
Το 1975, έχοντας 34,5 πόντους και 14,1 rebounds σε κάθε παιχνίδι, ο Bob McAdoo πήρε το MVP της regular season. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1979 έφυγε από τους Braves και, έχοντας ήδη αγωνιστεί στους Knicks, έπαιξε για 20 παιχνίδια στους Celtics. Εκεί βρήκε τον Dave Cowens, MVP της λίγκας το 1973. Στην ομάδα υπήρχε ο rookie ακόμα Larry Bird που κατέκτησε φυσικά αργότερα το βραβείο τρεις φορές, αλλά και ο Pete Maravich.
Συνεχίζοντας, όμως, τις περιπλανήσεις του McAdoo, τον βρίσκουμε στους Lakers την περίοδο 1981-1985. Εκεί κατέκτησε δυο πρωταθλήματα, σαν έκτος παίκτης των “Showtime” Lakers που είχαν στο roster ένα MVPs της λίγκας, τον Kareem Abdul-Jabbar, αλλά και τον Magic Johnson που κατέκτησε το πρώτο από τα τρία βραβεία του την επόμενη χρονιά από την απομάκρυνση του McAdoo.
Kareem Abdul-Jabbar και Magic Johnson
Δεύτερη συμμετοχή για τον Kareem. Είναι το ζευγάρι που έρχεται κατευθείαν στο νου στην ερώτηση δυο MVPs που αγωνίστηκαν μαζί. Οι δυο τους στιγμάτισαν μια ολόκληρη εποχή για το ΝΒΑ, κερδίζοντας πέντε τίτλους για τους Lakers, παίζοντας οχτώ φορές στους Τελικούς μέσα σε μια δεκαετία. Όταν το κατέκτησε για πρώτη φορά ο Magic, το 1987, με 24 πόντους και 12,2 assists ανά παιχνίδι, ο Jabbar είχε ήδη φτάσει στα έξι βραβεία, τα περισσότερα που έχει κατακτήσει ποτέ NBAer. Ο Magic κατέκτησε ένα ακόμα με τον Jabbar στο πλευρό του, το 1989, στην τελευταία σεζόν του Captain στο ΝΒΑ, κι ένα ακόμα, το τελευταίο του, το 1990.
Moses Malone και Julius Erving
To 1982, έχοντας χάσει δυο φορές το Πρωτάθλημα μέσα σε μια τετραετία, οι 76ers ήθελαν κάποιον να τους οδηγήσει επιτέλους στη Γη της Επαγγελίας. Ποιος καταλληλότερος να το κάνει, παρά κάποιος με το όνομα Moses1)Αστειάκι, δηλαδή, καταλάβατε;. Το πάντρεμα ήταν εξαιρετικό. Ο MVP του 1981 Dr J, υποδέχτηκε στην ομάδα τον MVP του 1982 Moses Malone. O Malone πήρε το τρίτο (είχε κατακτήσει άλλη μία φορά το βραβείο, το 1979) και τελευταίο MVP της καριέρας του και την πρώτη αυτή χρονιά του με τους Sixers. Eίναι ο μόνος παίκτης στην ιστορία που έχει πάρει back2back το MVP με διαφορετικές ομάδες. Έχοντας περάσει 24 χρόνια από το επίτευγμα των Celtics, οι 76ers είχαν αυτή τη φορά στις τάξεις τους τους πιο πρόσφατους MVPs του πρωταθλήματος και η κατάληξη δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Πρωτάθλημα και μάλιστα με το περίφημο “Fο-Fo-Fo” του Moses που προέβλεψε σκούπισμα σε κάθε γύρο, για να μην επιβεβαιωθεί η πρόβλεψή του για μια μόλις ήττα στους Τελικούς της Ανατολής.
Bill Walton και Larry Bird
Η καριέρα του Bill Walton ξεκίνησε όπως αναμενόταν όταν ήρθε στο ΝΒΑ από το κολέγιο. Άμεσα πρωταγωνιστής, πρωταθλητής την τρίτη χρονιά στο πρωτάθλημα και MVP την τέταρτη. Πως να μην έβγαινε, άλλωστε, σε μια χρονιά που μέτρησε 18,9 πόντους, 13,2 rebounds, 5 assists και 2,5 τάπες ανά παιχνίδι; Στη συνέχεια τα προβλήματα τραυματισμών διέλυσαν την καριέρα του και μας άφησαν με την απορία για το πόσο μακριά θα μπορούσε να είχε φτάσει. Μετά από τους Clippers, το δεύτερο σταθμό της καριέρας του, που πιο πολύ είχε χαμένους παρά παιγμένους αγώνες, έκλεισε την καριέρα του παίζοντας για δυο χρόνια στους Celtics, κατακτώντας μάλιστα μια φορά ακόμα το Πρωτάθλημα, αλλά και το βραβείο του Καλύτερου Έκτου Παίκτη. Ήταν το σωστό γρανάζι σε μια ούτως ή άλλως καλοκουρδισμένη μηχανή, που είχε ίσως την καλύτερη frontline στην ιστορία του ΝΒΑ στα πρόσωπα των Larry Bird, Kevin McHale, Robert Parish. O Bird, το ’85-’86, την πρώτη χρονιά του Walton στην ομάδα δηλαδή, κατέκτησε για τρίτη, συνεχόμενη και τελευταία φορά στην καριέρα του το βραβείο του MVP. Άλλωστε με 26/10/7/2 δεν γίνεται να μην βγεις MVP.
Charles Barkley και Hakeem Olajuwon
Το 1996, ο Charles Barkley (MVP το ’93) αποφασίζει να πάει στους δις Πρωταθλητές, Houston Rockets, με σκοπό να κατακτήσει επιτέλους κι αυτός κάποιο Πρωτάθλημα. Εκεί βρίσκει τον Hakeem Olajuwon (MVP το 1994), αλλά και τον Clyde Drexler, ωστόσο τρίτο Πρωτάθλημα για τις “Ρουκέτες” δεν υπήρξε. Στην Ανατολή οι Bulls είχαν επιστρέψει στο προσκήνιο και στη Δύση οι κυρίαρχοι πια ήταν οι Utah Jazz.
David Robinson και Tim Duncan
O Ναύαρχος είναι μια από τις σημαίες του ΝΒΑ, αγωνιζόμενος όλη του την καριέρα στους Spurs. Μάζεψε όλα τα μεγάλα ατομικά βραβεία, αλλά έπρεπε να περιμένει την έλευση ενός άλλου σπουδαίου παίκτη για να κατακτήσει και Πρωταθλήματα. Ο Tim Duncan ήταν ο back2back MVP του πρωταθλήματος τη διετία 2001-2003. Ο Robinson, που είχε πάρει το MVP ήδη από το 1995, ήταν το ιδανικό συμπλήρωμα του Duncan στην frontline, πανηγυρίζοντας το δεύτερο πρωτάθλημα της ομάδας το 2003, χρονιά που αποσύρθηκε ο Admiral από τα παρκέ του ΝΒΑ.
Karl Malone και Shaquille O’Neal
To 2003, μετά από 18 ολόκληρα χρόνια με τους Jazz και δυο χαμένους Τελικούς, ο Karl Malone, δύο φορές MVP του ΝΒΑ, αποφάσισε να αλλάξει ομάδα μήπως κι έρθει εκείνο το δαχτυλίδι. Η επιλογή που έκανε ήταν εύκολη, πηγαίνοντας στους τρεις φορές την τελευταία τετραετία Πρωταθλητές Los Angeles Lakers. Εκεί υπήρχε το δίδυμο Shaq-Kobe, αλλά και ο Gary Payton που ήρθε για τον ίδιο λόγο με τον Mailman. Η ομάδα έφτασε στους Τελικούς, αλλά τα προβλήματα μεταξύ των δυο stars ήταν πλέον ανυπέρβλητα. Το πρωτάθλημα χάθηκε με 4-1 από τους Pistons, ο Malone αποχώρησε από την ενεργό δράση και το ίδιο καλοκαίρι οι Lakers πακέταραν τα ταλέντα του O’Neal και τα έστειλαν στο Miami.
Steve Nash, LeBron James, Kevin Garnett και Shaquille O’Neal
O Shaq, ένας από τους πιο dominant παίκτες της ιστορίας, πήρε το ένα και μοναδικό MVP της καριέρας του το 2000. Μετά τα τρία πρωταθλήματα με τους Lakers, ήρθε η κόντρα με τον Kobe και έφυγε από το Los Angeles. Τέσσερα χρόνια κι ένα πρωτάθλημα στους Heat αργότερα, αγωνίστηκε για μιάμιση χρονιά περίπου στο Phoenix. Εκεί βρήκε τον ήδη MVP Steve Nash, με τη βοήθεια του οποίου ο Shaq έπαιξε τα τελευταία καλά παιχνίδια της καριέρας του, φτάνοντας μέχρι και το All-Star Game του 2009. Για τα MVP του Nash πάντως, ο μεγαλόστομος O’Neal έχει την δική του άποψη2)Editor’s note: Και είχε δίκιο! Είναι παράλογο πως ο πιο dominant παίχτης της σύγχρονης Ιστορίας του ΝΒΑ έχει μόλις ένα regular season MVP!.
Όπως πολύ σωστά συμπλήρωσαν οι φίλοι στα σχόλια, στις τρεις πρώτες ομάδες της καριέρας του, ο Shaq ήταν ο καλύτερος παίκτης κι ο μόνος MVP. Στις τρεις τελευταίες, παρέμενε ένας πάλαι ποτέ MVP της λίγκας φυσικά αλλά είχε και συμπαίκτες που είχαν ζήσει ανάλογες επιτυχίες. Εκτός από τον Steve Nash στους Suns, το 2009 αποκτήθηκε από τους Cavaliers, αφενός επειδή ο ίδιος όπως είπε ήρθε να φέρει ένα ring για τον King, αφετέρου επειδή αυτό κατάλαβε ο Dan Gilbert σαν αναβάθμιση της ομάδας3)με τα γνωστά επακόλουθα το ίδιο καλοκαίρι. Το 2009 ήταν η χρονιά που ο James πήρε το πρώτο MVP της καριέρας του, ενώ στη σεζόν που ήταν συμπαίκτες με τον Diesel πήρε και δεύτερο συνεχόμενο. Την επόμενη χρονιά, ο O’Neal υπέγραψε με τους Celtics, στους οποίους υπήρχαν ακόμα οι Big 3 της χρονιάς του πρωταθλήματος. Από αυτούς, ο Kevin Garnett είχε βραβευτεί με το MVP το 2004, σαν Λύκος ακόμα.
Kobe Bryant και Steve Nash
Τι μπάσκετ θα είχαμε δει αν δεν είχε έρθει η κατάρα… To 2012, οι Phoenix Suns, αντιλαμβανόμενοι πως δεν μπορούν πλέον να κυνηγήσουν το πρωτάθλημα, αποδεσμεύουν τον δύο φορές MVP τους, ώστε να πάει σε κάποια ομάδα που θα μπορέσει εκείνος να πάρει ένα δαχτυλίδι. Προορισμός οι Lakers, που αντιδρώντας στο veto του Stern ένα χρόνο πριν, στήνουν κάτι στα χαρτιά ονειρικό. Αποκτούν τους Nash και Dwight Howard, και μαζί με τους Bryant, Gasol, World-Peace πάνε για μεγάλα πράγματα. Δυστυχώς, οι τραυματισμοί χτύπησαν τον Nash που έχασε 32 παιχνίδια εκείνη τη χρονιά (κι έπαιξε μόλις 15 την επόμενη), και δεν είδαμε ποτέ που θα μπορούσαν να φτάσουν. Για όσο ήταν συμπαίκτες πάντως, οι Lakers είχαν δύο MVPs στην ομάδα τους.
Stephen Curry και Kevin Durant
Και φτάνουμε στo έτος 2016 που η απόφαση του καλύτερου free agent προκάλεσε τριγμούς. Ο MVP του 2014, Kevin Durant, αποφάσισε ότι επόμενος σταθμός της καριέρας του θα είναι οι Golden State Warriors, στους οποίους θα βρει (μεταξύ πολλών άλλων) τον MVP του 2015 και 2016, Steph Curry. Είναι η τρίτη φορά στην ιστορία, και πρώτη μετά από 34 χρόνια και τους Moses Malone – Dr J, που οι Warriors θα έχουν στο ρόστερ τους τους πιο πρόσφατους MVPs του ΝΒΑ. Η κατάληξη σχεδόν όλων των πιο πάνω περιπτώσεων, σίγουρα πάντως όλων στις οποίες το πάντρεμα έγινε σε φάση που και οι δυο παίκτες ήταν σε ανταγωνιστικό στάδιο της καριέρας τους, προμηνύει μία κατάληξη για τους Warriors: το δαχτυλίδι. Μένει να απαντηθεί κι αυτό το ερώτημα για τους Πολεμιστές. Ραντεβού το καλοκαίρι του 2017!
Οι περιπτώσεις ”ναι μεν, αλλά”
Το 1984 οι 76ers επιλέγουν στο draft τον Charles Barkley. O sir Charles βρίσκει στην ομάδα τους Malone και Erving και είναι οι ιδανικοί μέντορες. Παρόλα αυτά, τα χρόνια που οι Sixers είναι πρωταγωνιστές έχουν πια περάσει. Ο Barkley θα μείνει οκτώ χρόνια στη Philadelphia και στη συνέχεια θα ψάξει το δαχτυλίδι με το Phoenix. Πήρε το MVP στην πρώτη του χρονιά εκεί, το 1993, έφτασε και μέχρι τους Τελικούς αλλά εκεί υπήρχε η στάση Bulls.
Το 1994 ο Moses Malone αγωνίστηκε για 17 παιχνίδια στους San Antonio Spurs. Στις 27/12 ήταν η τελευταία φορά που ο Big Moses αγωνίστηκε στο ΝΒΑ. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, ο David Robinson πήρε το μοναδικό MVP της καριέρας του.
Steve Nash και Dirk Nowitzki ήταν συμπαίκτες στους Mavericks από το 1998-2004. Σε ένα περίεργο παιχνίδι της τύχης, μόλις το δίδυμο έσπασε, ο Nash πήρε το MVP δυο σερί χρονιές, και την τρίτη το κατέκτησε ο μεγάλος Γερμανός.
Kαι φτάνουμε στο δίδυμο που όλοι γύρω στα 30 σκεφτήκαμε: Shaq και Kobe. Τρία πρωταθλήματα μέσα σε τρία χρόνια, κι ένα από τα καλύτερα σετ κοντού-ψηλού στην ιστορία της λίγκας. MVPs πάντως δεν υπήρξαν σαν συμπαίκτες. Το βραβείο του O’Neal ήρθε το 2000, ενώ εκείνο του Bryant το 2008, όταν χωρίς κανέναν άλλον σπουδαίο παίχτη πια στην ομάδα, σκόραρε μανιωδώς, χωρίς, πάντως, αντίκρυσμα μέχρι να έρθει ο Pau Gasol.
Latest posts by Kosmas Kapsalis (see all)
- 2019-20 Previews: Phoenix Suns - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Philadelphia 76ers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: New York Knicks - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: New Orleans Pelicans - October 18, 2019
- Τα Βραβεία της Χρονιάς όπως εσείς τα Ψηφίσατε - June 24, 2019
Και ο Kobe με Nash ανηκουν εδω ηταν μαζι στους Lakers 2012-2014
ΒΑΣΙΚΑ Ο SHAQ ΜΕΤΑ ΤΟ MIAMI ΟΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΒΡΙΣΚΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΡΩΗΝ MVP,ΣΤΟ PHOENIX HTAN Ο NASH,ΣΤΟΥΣ CAVALIERS TON ΠΕΡΙΜΕΝΕ Ο ΗΔΗ MVP LEBRON,ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ CELTICS ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΠΕΤΥΧΕ ΤΟΝ 2004 MVP GARNETT!
Ολόσωστοι και οι δυο σας. Συμπληρώθηκαν όλα!