Μία χρονιά γεμάτη με εκπληκτικές εμφανίσεις και πολλά ομαδικά ρεκόρ και ατομικές διακρίσεις, αλλά μια χρονιά που έληξε πολύ νωρίτερα του επιθυμητού. Κοντά στην κορυφή, αλλά όχι σε αυτήν. Ας αποχαιρετίσουμε όπως τους αρμόζει τους San Antonio Spurs.
Βαθμός: B+
Franchise record με 67-15, μόλις μία ήττα στην έδρα τους -κι αυτή από το τραίνο της regular season, Warriors-, μακράν της δεύτερης καλύτερη άμυνα με deffensive rating 99,0, χωρίς να χάνεται η ισορροπία στο παιχνίδι, μιας και είχαν την 4η καλύτερη επίθεση της λίγκας με 110,3 offensive rating, κι όλα αυτά έχοντας χαμηλώσει το pace τους σε 93,8, το 7ο πιο αργό της λίγκας. Ο Aldridge μήνα με τον μήνα εντασσόταν στον οργανισμό Spurs, με αποτέλεσμα μετά το All Star break να βγάζει νούμερα εποχής Portland, και ο Kawhi εκτοξεύτηκε στα επίπεδα stardome που ο coach Pop μας είχε υποσχεθεί από την αρχική επιλογή του στο draft. Πρώτο All Star, back2back Defensive Player of the Year και εύκολα ο πιο πλήρης 2way παίχτης της λίγκας.
Όλα αυτά, όμως, αποτελούν ωραίες ιστορίες για τα βιβλία των στατιστικών. Τα βιβλία της Ιστορίας, αντίθετα, έγραψαν πως όταν ήρθε η ώρα των playoffs το backcourt των Σπυρουνιών δεν είχε ούτε τα γρήγορα πόδια, ούτε τα μούσκουλα και τα πνευμόνια που απαιτούνταν για να σταματήσει τον τυφώνα Westbrook, ενώ και η frontcourt της ομάδας μάλλον αποδείχθηκε πολύ ντελικάτη για να αντισταθεί στο συνδυασμό αθλητικότητας, πάθους και μπασκετοσύνης που οι Thunder αντέταξαν. Έτσι, παρά το ακραία εντυπωσιακό 124 – 92 του πρώτου αγώνα του δεύτερου γύρου των playoffs, οι Thunder απάντησαν με ένα άνετο 4-1, στέλνοντας πρόωρα τους Spurs στο Texas για να παρακολουθήσουν από εκεί τη συνέχεια των playoffs.
Παρόλ’ αυτά, ας ξεκινήσουμε τον αποχαιρετισμό τους, όπως ακριβώς τους αξίζει:
The #Spurs go the length of the floor and score with all five touching the ball and only two dribbles. #SlowMo pic.twitter.com/iSOHw7RppZ
— J.R. Wilco (@jollyrogerwilco) April 6, 2016
Αλήθεια, όμως, τί έφταιξε;
Έχοντας περάσει πάνω από δύο μήνες1)Διάολε, πως περνά έτσι ο χρόνος;! από τον αποκλεισμό τους από τους Thunder και κοιτώντας πια πίσω τη σεζόν τους συνολικά, η εντύπωση που μου δημιουργείται είναι πως οι Spurs την πάτησαν όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος: είχαν προετοιμαστεί και στηθεί για να αντιμετωπίσουν τους Warriors. Όπως αναλυτικά είχε περιγράψει κι ο Χάτσιος στο weekly report του Ball Hog μετά τη νίκη τους επί των Warriors με 87-79 οι Spurs σε εκείνον τον αγώνα έκαναν παρουσίαση όλου του οπλοστασίου που ετοίμαζαν για την post season: χαμηλό pace, ακατάπαυστα post ups με τους ψηλούς τους για να σπάσουν το small ball της death line up, άπλωμα της περιφερειακής άμυνας στα 3/4 του γηπέδου για να βγάλουν τον Curry εκτός ρυθμού, κανένα ελεύθερο τρίποντο για τους Warriors. Ο αγώνας ήταν μαγευτικά άσχημος. Ή άσχημα μαγευτικός, όπως το προτιμάτε. Ήταν μια επίδειξη του γιατί ο coach Pop είναι η σοφότερη αλεπού που κοουτσάρει το άθλημα. Μία εμφατική εμφάνιση που αποδείκνυε τη δυνατότητα της ομάδας να προσαρμόζεται: ενώ μέχρι την προηγούμενη σεζόν οι Spurs ήταν οι δάσκαλοι και πρωτοπόροι του ball movement και της motion offence, ήξεραν πως πλέον αυτό το γήπεδο ανήκει ολοκληρωτικά στους Warriors και κανείς δεν μπορεί να τους κερδίσει παίζοντας έτσι. Άνοιξαν, συνεπώς, τα κιτάπια τους και ανέσυραν το ugly, αλλά αποτελεσματικό, μπάσκετ που έπαιζαν για το μεγαλύτερο διάστημα των ’00s, και έγιναν και πάλι μια αργή, σκληροτράχηλη και ακατάβλητη ομάδα. Είχαν βρει τη λύση. Αλλά για τους Warrios. Όχι για τους Thunder. Ο βρυχηθμός των τελευταίων στα φετινά playoffs έπιασε όλον τον κόσμο απροετοίμαστο. Μόλις λίγες μέρες πριν το ξέσπασμά τους, και μετά την πρώτη -συντριπτική- ήττα τους στο San Antonio, όλος ο κόσμος είχε βγάλει μαντίλια και τους αποχαιρετούσε:
Did Billy Donovan really win two college championships? Could I win a college championship?
— Bill Simmons (@BillSimmons) May 7, 2016
Αλλά, όπως ο υπόλοιπος κόσμος, έτσι κι οι Spurs αποδείχθηκαν απροετοίμαστοι για αυτό που θα ακολουθούσε. Το backcourt τους ήταν προετοιμασμένο να μαρκάρει χώρους και το τρίποντο των Dubs, όχι να τρακάρει με τον μανιασμένο ταύρο Russel Westbrook. Η ομάδα είχε μάθει να αφήνει αμαρκάριστο το midrange, θέσεις που για τον Durant θύμιζαν layups. H frontcourt της ομάδας είχε προετοιμαστεί για διαρκές rotation και postάρισμα κοντύτερων αντιπάλων, όχι για να αντιμετωπίζει δίδυμους πύργους σε συνδυασμούς στα πρόσωπα Ibaka-Adams-Kanter. Ο Popovich δεν κατάφερε να βρει λύσεις στις εξισώσεις που ο Donovan στα τελευταία πέντε παιχνίδια της σειράς του έβαλε και οι Spurs δεν μας έδειξαν ποτέ αν θα κατάφερναν εκείνοι να νικήσουν τους Warriors.
Και μέσα σε όλα αυτά αποσύρθηκε κι ο Duncan…
Γεγονός εντελώς ανεξήγητο, μιας και ο Timmy, με τη συνέπεια των αριθμών του, μας είχε πείσει πως ήταν ρομπότ (άποψη που ο συντάκτης του κειμένου εξακολουθεί να υποστηρίζει).
Across entire Tim Duncan Era, Spurs posted +6.55 point differential, more than double any other franchise… pic.twitter.com/kEXtqrTJ3F
— Ben Golliver (@BenGolliver) July 11, 2016
Θα καταφέρουν να τον αντικαταστήσουν συνεπώς;
Καθώς το παρόν άρθρο είναι Farewell to Arms για την χρονιά που πέρασε για τους Spurs, κι όχι farewell στον καλύτερο power forward όλων των εποχών2)Ναι, αυτός είναι., για αποχαιρετισμό προς τον τεράστιο Duncan θα σας παραπέμψω στον αδερφό basketballguru και στο εκπληκτικό FiveThirtyEight. Πίσω στην ερώτηση που μου θέτω, λοιπόν. Αν στο σύγχρονο μπάσκετ υπάρχει εν ενεργεία κάποιος ψηλός για να αντικαταστήσει το μπασκετικό IQ του Duncan, αυτός δεν είναι άλλος από τον τεράστιο Pau Gasol, τον κορυφαίο ευρωπαίο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών, όπως εμμονικά επαναλαμβάνει στα γραφεία μας στο Ball Hog ο Μήτσος Μαυράκης. H τριάδα Gasol-Aldridge-Kawhi είναι μάλλον η πληρέστερη frontcourt της λίγκας. Διαθέτει μάκρος, range, skills στο ανώτατο επίπεδο. Ο Gasol δεν έχει τα γρήγορα πόδια του παρελθόντος, αλλά έχει την ευφυΐα και την εμπειρία να έχει το σώμα του τοποθετημένο εκεί που πρέπει στην άμυνα. Για τις καλύψεις υπάρχει άλλωστε ο ελβετικός σουγιάς Kawhi. Επιθετικά δε, δεν υπάρχει μπασκετικό χαρακτηριστικό που να απουσιάζει από την προαναφερθείσα τριάδα.
Άρα όλα καλά;
Χα! Κάθε άλλο! Για να καταφέρουν να χωρέσουν τον Gasol έπρεπε να ξεκληρίσουν όλη τους την frontcourt! Ο Boris Diaw3)Ενός λεπτού σιγή για τον πρόδρομο των point forwards, τον πολλά -μα πάρα πολλά- κιλά μπάσκετ, τον λατρεμένο Boris. έπρεπε να σταλεί στη Utah4)Top-5 στη Δύση του χρόνου, κλειδωμένο από τώρα οι Jazz., λεφτά να δοθούν στο τέρας της φύσης, τον Boban Marjanovic, δεν περίσσευαν, κι έτσι αυτός πήρε $ 21 εκατ. για τρία χρόνια για να πάει το κορμί και το ταλέντο του στο Detroit, ενώ κι ο David West, πιστός στο κυνήγι του δακτυλιδιού για το κλείσιμο της καριέρας του, υπέγραψε για του χρόνου στους -φαβορί- Warriors. Έτσι από ψηλούς στην ομάδα έχουν μείνει οι Gasol, Aldridge και Dedmon που υπέγραψε ως ελεύθερος από το Orlando. Και με τους δύο πρώτους να είναι 36 και 30 αντίστοιχα και τους Spurs να έχουν τη συνήθεια να ξεκουράζουν τους παίχτες τους μες στη σεζόν χρειάζονται άλλους δύο ψηλούς τουλάχιστον. Και εδώ ξεκινάνε τα προβλήματα. Γιατί οι ψηλοί στο NBA είναι α. ακριβοί, β. τέτοια εποχή σπάνιοι, μιας και οι περισσότεροι έχουν ήδη υπογράψει. Άρα είναι ένα ερώτημα το τί λύσεις θα βρεθούν. Επιπλέον, το πρόβλημα εντάθηκε με την κομπίνα που έκαναν οι Sixers με τον Ginobili: ενώ είχε συμφωνήσει προφορικά με τους Spurs στα $ 3 εκατ. για έναν ακόμα χρόνο, πήγαν και του προσφεραν $ 35 εκατ. για δύο χρόνια! Ένα εντυπωσιακά καλό εφάπαξ για να μην τον δελεάσει στα γεράματά του, ακόμα κι αν επρόκειτο για τους Sixers. Έτσι αναγκάστηκαν οι Spurs να του δώσουν $ 14 εκατ. για έναν χρόνο για να μην χάσουν και δεύτερο -εκ των τριών- πυλώνα των πάλαι ποτέ big-3 τους μέσα σε ένα καλοκαίρι. Και αυτά τα παραπάνω $ 11 εκατ. που του έδωσαν, όσο να’ναι, πόνεσαν και θα λείψουν… Και το πρόβλημα γίνεται εντονότερο, καθώς, ενώ οι Spurs περίμεναν την απόφαση του Durant, με την ομάδα του San Antonio να είναι μέσα στις υποψήφιες για να υπογράψει, ο Mike Conley, που θεωρείτο βέβαιο πως θα πάει στους Τεξανούς αν έφευγε από το Memphis, αποδέχτηκε την πρόταση-μαμούθ των Grizzles, για $ 153 εκατ. για πέντε χρόνια, κι έτσι οι Spurs θα είναι και του χρόνου μόνο με τους -προερχόμενους από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, με ό,τι επιπλέον καταπόνηση αυτό συνεπάγεται, αμφότερους- Parker και Mills σαν έτοιμους παίχτες στον άσσο. Δύο pgs, δηλαδή, που δεν έχουν την ευχέρεια ή την άνεση να κυνηγάνε όλα αυτά τα διαολεμένα pgs που παίζουν στη Δύση, από τον Curry και τον Westbrook (αν και εφόσον μείνει στην περιφέρεια), μέχρι τον Paul και τον Bledsoe. Μόνο τα φτερά του roster δείχνουν γεμάτα, μιας και απαρτίζονται, πέρα από τον απασφαλισμένο Kawhi, από τον πολύ κακό πέρσι Danny Green, τον τίμιο αλλά γερασμένο Manu, τον αθλητικό Simmons και τον MVP κάθε summer league, αλλά ακόμα σε αναμονή της break out seson του, Kyle Anderson. Οι υπόλοιποι παίχτες δεν έχουν εμπειρία NBA και θα χρειαστεί Popovichικά μαγικά για να μπορέσουν να συνεισφέρουν άμεσα. Κοινώς η ομάδα χρειάζεται σημαντική ενίσχυση ακόμα, τόσο στις θέσεις των ψηλών, όσο και του άσσου.
Έλα τώρα… Για τους Spurs μιλάμε. Δεν μπορεί να είχαν τόσο κακό καλοκαίρι…
Κοίτα. Όταν σε κοροϊδεύουν οι Sixers, αναγκάζοντάς σε να πληρώσεις $ 14 εκατ. το χρόνο στον -λατρεμένο- Manu, ενώ έχεις συμφωνήσει στα $ 3 εκατ. και παίχτης που θέλεις και διεκδικείς -και σου είναι και απαραίτητος στην τωρινή ένδεια της frontcourt σου-, o τίμιος κι εργατικός Brandon Bass, αντί να έρθει στο San Antonio, προτιμά να πάει στο τσίρκο του Doc Rivers στο L.A., τότε μάλλον το καλοκαίρι σου δεν πάει ιδιαίτερα καλά ομολογουμένως… Παρόλα αυτά, επειδή οι Spurs είναι, το δώρο τους και για την φετινή off season ήρθε και φέτος από το draft. Όπως πριν δύο καλοκαίρια, όταν όλη η λίγκα έλεγε πως ο “Slow-Mo” Kyle Anderson είναι παίχτης κομμένος και ραμμένος για τους Spurs, και παρόλα αυτά όλες οι ομάδες τον προσπέρασαν για να τον διαλέξουν οι Spurs στο #30, έτσι και φέτος, η κλοπή που έκαναν ακούει στο όνομα Dejounte Murray, τον οποίον, ύστερα και πάλι από ευγενική προσφορά όλων των υπόλοιπων ομάδων που επιδεικτικά τον προσπέρασαν, επέλεξαν οι Spurs στο #29.
Για να καταλάβετε πόσο εντυπωσιακό ακούγεται το ότι έπεσε στο #29, στο mock draft του Ball Hog ο Μαυράκης τον είχε επιλέξει στο #14, γράφοντας, μάλιστα, χαρακτηριστικά:
“Ο Murray δεν είναι ακόμη έτοιμος, αλλά έχει ό,τι χρειάζεται, τουλάχιστον σε θέμα αθλητικών προσόντων και χειρισμού της μπάλας. Με καμιά διετία σωστής πατρικής καθοδήγησης και πολύ υπομονής μπορεί να γίνει καλύτερος από κάθε point guard που θα αναφερθεί σε αυτό το άρθρο.”5)σ.σ. υπήρχε στο draft του 2016.
Και όπως έχουν αποδείξει τα τελευταία χρόνια οι Spurs, ιδίως με τις περιπτώσεις των Kawhi και Kyle Anderson, αν υπάρχει ένας οργανισμός που προσφέρει “σωστή πατρική καθοδήγηση και υπομονή”, βοηθώντας τους παίχτες να αναδείξουν τα καλύτερα χαρακτηριστικά τους, βελτιώνοντας παράλληλα τις όποιες αδυναμίες τους, αυτός είναι ο οργανισμός των Spurs. Συνεπώς, μια ριψοκίνδυνη, αισιόδοξη πρόβλεψη λέει πως ήδη ο μελλοντικός αντικαταστάτης του Tony Parker έχει βρεθεί και έχει ξεκινήσει να δουλεύεται. Πραγματικά είναι απορίας άξιο πως οι άλλες ομάδες τους κάνουν τέτοια δώρα σε κάθε draft…
Δηλαδή δεν θα είναι πάλι πρωταγωνιστές του χρόνου;
Eντάξει, σοβαροί να είμαστε, για τους Spurs μιλάμε. Τον πιο συνεπή και νικηφόρο οργανισμό της λίγκας τα τελευταία 20 χρόνια. Από τη σεζόν 1997-98 ως και φέτος έχουν συνολικό ρεκόρ 1.005 νικών και 423 ηττών στη regular season, ποσοστό της τάξης του 70% δηλαδή, χωρίς ποτέ να έχουν πέσει κάτω από 61% σε μία σεζόν! Α, και έχουν κερδίσει και πέντε τίτλους σε αυτό το διάστημα, τους περισσότερους από κάθε άλλη ομάδα, μαζί με τους Lakers. Άρα, όχι δεν θα πάψουν να είναι πρωταγωνιστές. Θα ψάξουν να ξαναβρούν και να ξαναχτίσουν την αγωνιστική τους ταυτότητα, μακριά από το πλάνο του κλειδώματος των περσινών Warriors. Κυρίως γιατί οι Warriors της επόμενης σεζόν θα είναι ακόμα πιο επικίνδυνοι με τον KD να παίρνει κι αυτός θέση στην death lineup. Τα θεμέλια, βέβαια, πάνω στα οποία θα χτίζουν, έχουν ήδη μπει, με την ομάδα να έχει ήδη περάσει στα χέρια των Kawhi -κυρίως- και Aldridge. Συνεπώς αναμένεται και πάλι να κερδίσουν την πρωτιά στην Southwest, με ένα ρεκόρ ανάμεσα στις 55 και 60 νίκες, ενώ όλη η λίγκα προς αυτούς και τον coach Pop κοιτάει για το αν είναι δυνατόν να βρεθεί αντίδοτο για τους Warriors. Ταυτόχρονα θα πρέπει να προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα και προπονητικά, μιας και ο Popovich πάντα υποστήριζε πως μετά την αποχώρηση του Duncan από την ενεργό δράση, θα έμενε στον πάγκο των Spurs για μία με δύο σεζόν, μέχρι ο οργανισμός να βρει τα πατήματά του και ύστερα θα αποχωρούσε. Βέβαια, έχοντας στελεχώσει τόσους πάγκους με πρώην assistant coaches του, δεν θα είναι δύσκολο να βρεθεί ο αντικαταστάτης του, αν αυτός δεν προέλθει εκ των έσω, στο πρόσωπο του Ettore Messina ή της Becky Hammon.
Τα λέμε παραλία
Οι Spurs ας πάνε όπου θέλουνε. Εγώ θα πάω στην παραλία της Puerto Galera στις Φιλιππίνες μαζί με την λατρεία μου τον Boris.
Υστερόγραφο, συνοδευόμενο με βαθύ -βαθύτατο- αναστεναγμό:
No Duncan. No Diaw. What's the point anymore?
— Flyntoff (@JailedFlynt) July 5, 2016
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
){kind=link}
Τρομερά επώδυνη η σειρά με την Οκλαχόμα αλλά όχι και 4-1(4-2). Η Χαμον ακόμα κάθεται στη δεύτερη σειρά. Λέτε να την δούμε τοςο σύντομα head Coach?
Δεν διαβαζεις προσεκτικά και με στεναχωρείς….
“Έτσι, παρά το ακραία εντυπωσιακό 124 – 92 του πρώτου αγώνα του δεύτερου γύρου των playoffs, οι Thunder απάντησαν με ένα άνετο 4-1, στέλνοντας πρόωρα τους Spurs στο Texas για να παρακολουθήσουν από εκεί τη συνέχεια των playoffs.”
1-0 και 1-4 στο 2-4 μας φέρνουν.