Αποχαιρετισμός στα Όπλα: Cleveland Cavaliers (#3)

Posted on Jul 21 2016 - 11:14am by Stavros Marinos

Ένας ολόκληρος μήνας πέρασε, γεμάτος θριαμβολογίες, μυθικά τέρατα, κατσίκες και επικές μπασκετικές εμπειρίες με την πραγματική έννοια του όρου, που τόσο εκφυλισμένα χρησιμοποιείται σήμερα. Αυτή τη φορά, η λέξη “έπος” είναι αυτή που αρμόζει καλύτερα από κάθε άλλη στην φετινή πορεία των Cleveland Cavaliers. Ένα παραμύθι που περιλαμβάνει όλα τα κλισέ που λατρεύουμε, and then some.

CLEVELAND

  • Ο ήρωας ξεκινάει την ταινία σε φαινομενική αδυναμία ή αποσυρμένος από την δράση (βλέπε Rambo, Rocky), αλλά μέσα του ξέρει ότι έχει ηθικό χρέος να σώσει τον κόσμο.

Οι Cavs τελειώνουν τη σεζόν 2014-15 χάνοντας αδιαμφισβήτητα τους Τελικούς από τους Warriors, με τον LeBron James να παλεύει μόνος με τα θηρία, και τους Irving, Love να κλείνουν την χρονιά τραυματίες. Ακόμα κι ο πιο ακραίος υλιστής δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί πως ίσως η Κατάρα του Cleveland έχει κάποια μεταφυσική βάση, με την πόλη να είναι καλυμμένη από σκοτεινή ομίχλη από το 1964, με κανένα πρωτάθλημα σε οποιοδήποτε άθλημα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά με τις τοπικές ομάδες των NFL (Browns), MLB (Indians), NHL (Barons) και NBA, να έχουν ιστορικό κακών ή φαινομενικά άτυχων καταραμένων επιλογών.

Η σεζόν ξεκινάει με τον James νικημένο, να κρατάει μικρό καλάθι, και να κριτικάρει την νοοτροπία και την προσπάθεια που καταβάλλεται, δηλώνοντας “δεν είμαστε μεγάλη ομάδα”, μετά από ήττα σε δυο παρατάσεις από τους Bucks τον Νοέμβριο.

  • Twist: Αποκαλύπτεται πως ο χαμογελαστός τύπος που φαινόταν καλός στην πρώτη σκηνή, είναι τελικά ο υπέρτατος villain.

Οι μάζες συνειδητοποιούν πως το αγαπημένο παιδί του NBA, ο σεμνός Curry με την γλυκύτατη κι αγγελική κόρη, στα μέσα της χρονιάς, έχει καλύτερο PER από τον Jordan και το Golden State ολοταχώς οδεύει να σπάσει το ρεκόρ των θεών του 1995-96. Οι απανταχού φανατικοί του απαρχαιωμένου μπάσκετ των ’90s, οπαδοί και παλαίμαχοι, ξεκινούν μια πανιντερνετική εκστρατεία υποτίμησης των Warriors, έτσι ώστε να είναι καλυμμένοι είτε σπάσουν το ρεκόρ, είτε αποτύχουν (“I told you so”).

  • Το ναδίρ. Ο πρωταγωνιστής πιάνει πάτο, κι ο villain είναι πιο δυνατός από ποτέ.

Η νίκη δεν έχει καμία αξία αν δεν έχεις φτάσει πρώτα στο κατώτατο σημείο ταπείνωσης. Στις 18 Ιανουαρίου 2016, οι Cavaliers συντρίβονται από τους Warriors 98-132. Εντός έδρας. Ο LeBron εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται στα media ως loser, flopper, choker και τα λοιπά. Ο Irving μέχρι τον Ιανουάριο παίζει μέτρια και με μειωμένα λεπτά, μην έχοντας βρει τον εαυτό του από τον περσινό τραυματισμό. Το εγωιστικό του παίξιμο δημιουργεί ακόμα και trade rumours, ενώ θεωρείται πλέον πως ποτέ δεν θα γίνει superstar. Ο Love είναι, μεταφορικά και κυριολεκτικά, σαν την μύγα μες στο γάλα, κι όλα δείχνουν πως η Κατάρα καλά κρατεί.

Παράλληλα, η χρυσή ομάδα του Oakland αποκτά όλο και περισσότερους εχθρούς, ενώ στο γήπεδο ισοπεδώνει τους πάντες με ένα συνδυασμό επίθεσης, passing game και καθηλωτικής  άμυνας, που δεν έχει υπάρξει στο παρελθόν.

Rocky down

  • O αδικοχαμένος Εβραίος που θυσιάζεται για να σώσει την κατάσταση.

Ενώ όλοι ξέραμε ότι φταίει αυτός, κανείς δεν το παραδεχόταν ανοιχτά για ενάμιση χρόνο. Λίγες μέρες μετά τον όλεθρο των 34 πόντων, ο David Blatt απολύεται. Πώς γίνεται εν μέσω της σεζόν, ομάδα που θέλει το Πρωτάθλημα, να απολύει τον προπονητή και να έχει απαίτηση ανασύνταξης για τα playoffs σε διάστημα δύο μηνών; Αυτά μόνο ο Ολυμπιακούς του Κόκκαλη τα έκανε.

  • Οι ταπεινές απαρχές του σιωπηλού comeback.

Όσο οι Warriors έσπαγαν αλλεπάλληλα ρεκόρ τρίποντων, νικών κι έθεταν νέα ορόσημα για advanced stats κι analytics, διαγράφοντας μια νέα μπασκετική εποχή, οι Cavaliers έβρισκαν αυτό που είχαν χάσει: την οικογενειακή ατμόσφαιρα, το ψυχικό δέσιμο και έναν μαύρο προπονητή  (μόλις τέσσερις πέρσι στο NBA) που τους γύρισε στις ρίζες, σαν τον Rocky που επέστρεψε στο γυμναστήριο της γειτονιάς που μεγάλωσε, για να βρει τη χαμένη του θέληση. Ή εναλλακτικά…

  • Η επιστροφή είναι δύσκολη αλλά η ελπίδα επανεμφανίζεται.

Με τον Lue στο τιμόνι, οι Cavs έχουν χειρότερο ρεκόρ συγκριτικά με τον Blatt (65,9 έναντι στο 73,2), αλλά σταδιακά βρίσκουν τα πατήματά τους. Ο James παίρνει φόρα για τα playoffs και σε post All-Star stats, επανέρχεται σε μεγαλειώδη φόρμα σκοράροντας σαν τανκ με 56%. Τα λεπτά του Irving αυξάνονται, δείχνει πιο υγιής από ποτέ, και τα playoffs ξεκινούν με δύο απανωτά sweeps εναντίον των Pistons και των Hawks.

  • Διάλειμμα για διαφημίσεις.

Η σειρά εναντίον ομάδας από τον Καναδά.

  • Η τελική μάχη. Ξεκινάει με τον πρωταγωνιστή να είναι φανερά ανέτοιμος και να νικιέται κατά κράτος.

Ξεκίνημα των τελικών με 1-3 και τρεις ήττες με διαφορές 25, 33 και 11 πόντων. Όλα δείχνουν πως η σειρά πρόκειται περί βόλτας στο πάρκο για το Golden State.

  • Το λάθος του villain. Ξεπερνάει τα όρια της ηθικής και αναπόφευκτα o αναγεννημένος ήρωας τον συνθλίβει ανελέητα προς ψυχική τέρψη του θεατή.

Ο Draymond Green αφού πρώτα έχει γλιτώσει την αποβολή “σκοτώνοντας” βρώμικα τον συμπαθή κομπάρσο της ταινίας (Thunder), εξοργίζει τον LeBron αποκαλώντας τον “bitch“, προσθέτοντας “γι’ αυτό έχεις άσχημη γυναίκα”1)όπως ακούγεται στην πιάτσα. Ο LeBron απαντάει με την αξιοπρέπεια της διαμαντένιας ηθικής που τον χαρακτηρίζει: “είμαι άντρας, οικογενειάρχης με τρία παιδιά”, αφήνοντας τις πράξεις να μιλήσουν από μόνες τους.

To comeback ολοκληρώνεται με τρεις απανωτές νίκες, signature finishing moves (the Block, the Shot, the Stop) που μπορούν να συγκριθούν μόνο με τον Πελαργό του Karate Kid, επαναφορά της Τάξης, πανηγυρισμούς με δάκρυα και παρελάσεις. Στιγμές που μόνο η μάχη μεταξύ Σουγκλάκου και Πητ Παπαδάκου έχει προσφέρει στο παρελθόν.

  • Post credits teaser για το sequel.

Κι όμως υπάρχει ένας ακόμα δυνατότερος villain, του οποίου η απειλή είναι τρομακτικότερη: ο Kevin Durant υπογράφει στους Warriors.

Κλισέ άξια μνείας:
  • Ο κωμικός χαρακτήρας – comic relief: J.R. Smith. Με συχνές goofy ατάκες για να αποφορτίζουν το δράμα της ταινίας. Ακόμα δεν έχει φορέσει μπλούζα.
  • Token white guy: Kevin Love. Ο αμήχανος μαύρος λευκός που ποτέ δεν μπήκε στο κλίμα.
  • O έμπειρος ηλικιωμένος: Richard Jefferson. Ο βετεράνος που δίνει συμβουλές. He is too old for this shit, αλλά στο τέλος κάνει την δουλειά του ακόμα μια φορά και συνταξιοδοτείται (έστω προσωρινά) ένδοξα.

Sponge Bob worships LeBron

cover

The following two tabs change content below.
Αιρετικός Βουδιστής, θεοσεβούμενος αθεόφοβος, σκληροπυρηνικός συνομωσιολόγος, vegan αστρολόγος, αντικοινωνικός κοινωνιολόγος, πιστεύει στους εξωγήινους. Έχει περάσει περισσότερες ώρες ξύπνιος τη νύχτα βλέποντας NBA απ’ότι στο φως του ήλιου. Εμμονικός Fantasy Commissioner από το 2002, στις πιο «βαθιές» λίγκες του πλανήτη. Αν έπαιζε στο NBA, θα έστηνε αγώνες για να κερδίσει η ομάδα του στο fantasy. ΝΒΑ blogger από το 2007. Ακόμα πιστεύει πως ο Donté Greene θα γίνει All-Star.