Who Got Next*?

Με αφορμή τα γενέθλια του -τεράστιου- Earl “The GOAT” Manigault, το BallHog πιάνεται από το γεγονός αυτό και φέτος βγαίνει παγανιά στα τσιμέντα. Όχι κυριολεκτικά¹⁾Hold that thought αλλά διαδικτυακά, μιας και νιώθουμε πως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τους αφανείς ήρωες του μπάσκετ, εκείνους που δεν είναι απαραίτητα γνωστοί, εκείνους που ξημεροβραδιάζονται στα ανοιχτά γήπεδα, βρέξει – χιονίσει με τον έρωτά τους: Την σπυριάρα.

The GOAT

Για κάθε Magic Johnson, υπάρχει ένας “Pee-Wee” Kirkland. Για κάθε LeBron James, υπάρχει ένας Corey “Homicide” Williams, ο οποίος με εισιτήριο τις εμφανίσεις του στα ανοιχτά γήπεδα, κατάφερε να αγωνιστεί επαγγελματικά. Για κάθε Michael Jordan, υπάρχει ένας Earl “The GOAT” Manigault. Σήμερα ο τελευταίος θα έκλεινε τα 72 του χρόνια και, ευκαιρίας δοθείσης, ξεκινάμε ένα ιντερνετικό οδοιπορικό στα playgrounds της Νέας Υόρκης, όπου μεγαλούργησαν παίχτες οι οποίοι δεν κατάφεραν να κάνουν επαγγελματική καριέρα για διάφορους λόγους. Η μη παρουσία τους, όμως, στα παρκέ δεν σήμαινε ότι δεν απολάμβαναν τον σεβασμό των πάντων. Κι όταν λέμε των πάντων, το εννοούμε. Και ίσως πρώτος απ’ όλους, ο κύριος που θα είχε τα γενέθλιά του σήμερα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως όποτε ρωτούσαν τον Kareem Abdul-Jabbar για τον Manigault, ο σεβασμός προς τον δεύτερο ήταν κάτι παραπάνω από εξόφθαλμος. Πολλοί, μάλιστα, ισχυρίζονται πως ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του NBA έχει δηλώσει off the record πως ο Manigault είναι ο δυσκολότερος παίχτης που έχει αντιμετωπίσει ποτέ.

Η 7η Σεπτεμβρίου είναι μια ημερομηνία -ορόσημο για το streetball, με την γέννηση του Manigault. Κι ενώ θα μπορούσαμε να περιοριστούμε σε ένα αφιέρωμα στον ίδιο, επιλέξαμε να καταπιαστούμε με κάτι κατάτι μεγαλύτερο. Έτσι, το επόμενο διάστημα δεν πρόκειται να δούμε το φαινόμενο “streetball” μέσα από ένα αφιέρωμα ή αφιερώματα στους μεγαλύτερους παίχτες που δεν πάτησαν ποτέ παρκέ. Σαφώς και θα υπάρχει εκτενής αναφορά σε αυτούς, αλλά ένα πολύ μεγάλο κομμάτι θα επικεντρωθεί -αναπόφευκτα- στο κοινωνικό φαινόμενο. Γιατί υπάρχει τέτοια εμμονή με το streetball; Γιατί άπαντες θεωρούν ζήτημα “ζωής και θανάτου” να υπερασπιστούν στα μονά ή στα διπλά την γειτονιά τους; Γιατί μια ντρίπλα ή μια πάσα θεωρείται πολλές φορές πολύ πιο σημαντική από ένα σουτ; Γιατί η όλη κουλτούρα αναπαράγεται και γίνεται τόσο ταυτοτική; Γιατί όλοι οι θρύλοι του μπάσκετ εμφανίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό ταπεινοί μπροστά στους streetball legends; Γιατί το ανοιχτό γήπεδο έχει τέτοια αφηγηματική δύναμη και παράγει τόσο δυνατούς συμβολισμούς;

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε με όση δυνατότητα μας δίνει το διαδίκτυο. Για κάθε κλειστό γήπεδο μπάσκετ, υπάρχει ένα ανοιχτό.

Stay tuned!

*Η ερώτηση “Who Got Next”, ίσως είναι η πιο γνωστή στα πάρκα των ΗΠΑ, γίνεται μετά από το τέλος κάθε παιχνιδιού και αναφέρεται στο ποιος έχει σειρά να παίξει.