Το φετινό καλοκαίρι ήταν πολύ σκληρό μαζί μας. Ο Kobe μας είχε προειδοποιήσει από καιρό. Για τον Duncan το περιμέναμε μεν, αλλά εδώ και χρόνια μας είχε πείσει πως είναι κάποιο είδος εξελιγμένου ανδροειδούς και θα παίζει αιώνια. Ο Garnett θόλωνε τα νερά για να ανακοινώσει τελικά κι αυτός πως σταματάει το μπάσκετ στα 40 του. Με αφορμή την γενιά των mid και late ’90s που μας χαιρετάει σιγά – σιγά, θυμόμαστε την τελευταία φορά που φόρεσαν σορτσάκι μερικοί θρύλοι του ΝΒΑ. Κάποιοι συνδύασαν το κύκνειο άσμα τους ονειρικά, κατακτώντας το Πρωτάθλημα, κάποιοι ήταν πια σκιά του ένδοξου εαυτού τους, και μερικοί έζησαν περισσότερες από μία τέτοιες στιγμές. Κι όπως λέγαμε χαριτολογώντας στα Headquarters του BallHog, ”ένας Dirk μας απέμεινε…”.
O George Mikan ήταν αναμφίβολα ο πρώτος star του επαγγελματικού μπάσκετ κι από αυτόν θα ξεκινήσει το ταξίδι μας1)Αχ…τι ποιητικό…. Αγωνίστηκε έξι (και κάτι) σεζόν στο πρωτάθλημα κατακτώντας πέντε Πρωταθλήματα με τους Minneapolis Lakers, με την μόνη αποτυχία να έρχεται τη χρονιά που είχε σπάσει το πόδι του στα playoffs. Στις 12 Απριλίου 1954 στον 6ο Τελικό μεταξύ των Lakers και των Syracuse Nationals, o Μikan με 11 πόντους οδήγησε τους Lakers στο 87-80 και το Πρωτάθλημα, το τρίτο σερί της ομάδας (και πρώτο threepeat στην Ιστορία) και πέμπτο σε έξι χρονιές. Μετά από αυτό το παιχνίδι αποσύρθηκε από την ενεργό δράση σε ηλικία μόλις 29 ετών, έχοντας 10 σπασμένα κόκαλα και 16 ράμματα κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Χωρίς αυτόν οι Lakers μπήκαν στα playoffs το 1955 αλλά δεν έφτασαν στους Τελικούς. Μετά από ενάμιση χρόνο ξεκούρασης, ο Mikan αποφάσισε να επιστρέψει, παίζοντας στα 37 τελευταία παιχνίδια του 1956. Σκιά του εαυτού του, σκόραρε 10,5 πόντους και μάζευε 8,3 rebounds, την στιγμή που οι μέσοι όροι της καριέρας του ως τότε ήταν 24/14. Η ομάδα μπήκε στα playoffs, αλλά αποκλείστηκε μόλις από τον πρώτο γύρο, χάνοντας με 2-1 νίκες από τους St. Louis Hawks στους οποίους έλαμπε ήδη το αστέρι του Bob Pettit. Στον τρίτο αγώνα της σειράς, ο (sophomore) Pettit έβαλε την πρώτη 40αρα της καριέρας του σε παιχνίδι postseason, ενώ ο Mikan έμεινε στους 12, αποχωρώντας οριστικά από την ενεργό δράση μετά από το παιχνίδι αυτό.
Είδαμε παραπάνω ότι τον καιρό που ο Mikan σταματούσε το μπάσκετ, άρχισε η περίοδος κυριαρχίας του Bob Pettit. To 1965, όμως, ήρθε και η στιγμή του θρυλικού forward να κρεμάσει τα σταράκια του. Χωρίς να απέχει πολύ από το prime του, στην τελευταία regular season της καριέρας του, είχε 22,5 πόντους και 12,4 rebounds με τους Hawks να μπαίνουν στα playoffs, αντιμετωπίζοντας τους Bullets. Στους αγώνες της postseason η απόδοσή του έπεσε αρκετά, σχεδόν στο μισό, και με 11,5 πόντους από τον καλύτερό τους παίκτη, τα “Γεράκια” δεν είχαν ελπίδα. Αποκλείστηκαν με 3-1 και ο Pettit αποσύρθηκε όντας εκείνη την στιγμή ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της λίγκας.
Το αντίο του Bill Russell; Ονειρικό. 13 σεζόν επαγγελματικού μπάσκετ, 12 Τελικοί ΝΒΑ, 11 Πρωταθλήματα. Νούμερα δύσκολο να ξεπεραστούν ακόμα και σε υποδεέστερες λίγκες, πόσο μάλλον σε τέτοιο επίπεδο, οποιουδήποτε αθλήματος. Το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του Bill Russell το περιγράψαμε αναλυτικότερα μιας και έδωσε πολλές ιστορίες: οι Celtics, για πρώτη ίσως φορά σαν underdog, καλούνται – σε μια πρωτόγνωρη γι’ αυτούς κατάσταση στη διάρκεια της τότε κυριαρχίας τους – να πάρουν τον πρωτάθλημα σε Game 7 μακρυά από τη Βοστόνη. Παρόλα αυτά, η καρδιά του πρωταθλητή και τα λοιπά… Οι γερασμένοι Celtics αντιστέκονται στην αντεπίθεση των Lakers στο δεύτερο ημίχρονο και κατακτούν κι εκείνο το Πρωτάθλημα. Ο Russell κατά δήλωσή του στον Bill Simmons έπαιξε άλλη μια φορά μονάχα μπάσκετ στη ζωή του, το 1972 όταν πήγε τα παιδιά του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Δυτικής Γερμανίας κι έπαιξε ένα μονάκι με τον γιο του. Έκανε ένα γρήγορο 20-0, τον άφησε να του βάλει δυο καλάθια για να μην φανεί πολύ σκληρός και στη συνέχεια κέρδισε με 21-2. Όπως του είπε άλλωστε στο τέλος, ”θα μπορείς να περηφανεύεσαι ότι σκόραρες δυο φορές απέναντι στον Bill Russell.”.
To αντίο του Elgin Baylor ήταν εξαιρετικά σημειολογικό. Ο σπουδαιότερος -ίσως- παίκτης που δεν κατέκτησε ποτέ του δαχτυλίδι, αντιμετώπιζε ήδη από το 1965 προβλήματα στα γόνατα, χωρίς παρόλα αυτά να φαίνεται πάρα πολύ στο παιχνίδι του. Το 1970 αγωνίστηκε μόλις σε 54 παιχνίδια, χάνοντας τα περισσότερα από όλα τα χρόνια της καριέρας του, αλλά τα χειρότερα δεν είχαν έρθει. το 1971 έπαιξε σε δύο όλα κι όλα παιχνίδια, χάνοντας πρακτικά όλη τη χρονιά. Την επόμενη σεζόν ξεκίνησε από την αρχή, αλλά μετά από εννέα παιχνίδια αποφάσισε πως ήρθε το τέλος. Στις 31 Οκτωβρίου 1971, σε ένα Κυριακάτικο παιχνίδι κόντρα στους Warriors, ο Baylor έμεινε στους οχτώ πόντους, οι Lakers έχασαν, και μετά το παιχνίδι ανακοίνωσε πως αποσύρεται από την ενεργό δράση, σαν ένας από τους καλύτερους forwards όλων των εποχών, χωρίς παρόλα αυτά να καταφέρει να κατακτήσει κάποιο Πρωτάθλημα παρά τις οχτώ προσπάθειες. Η χρονική στιγμή που αποσύρθηκε ο Baylor δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Στο επόμενο παιχνίδι οι Lakers κέρδισαν τους Bullets και θα κέρδιζαν και τα 32 επόμενα παιχνίδια τους, χάνοντας ξανά μετά από δύο μήνες, κάνοντας το μεγαλύτερο σερί νικών στην ιστορία, ρεκόρ που αντέχει μέχρι σήμερα. Στο τέλος της χρονιάς, ήρθε επιτέλους και το πολυπόθητο δαχτυλίδι, με την ομάδα να κερδίζει με 4-1 τους Knicks, παίρνοντας το πρώτο Πρωτάθλημα από τότε που το franchise μετακόμισε στην Καλιφόρνια.
Δυστυχώς για την υστεροφημία του Wilt Chamberlain, το αγωνιστικό του τέλος ήρθε με ακόμα μια ήττα σε Τελικούς ΝΒΑ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 Lakers και Knicks συναντήθηκαν τρεις φορές μέσα σε τέσσερα χρόνια για τους Τελικούς του NBA. Τις δυο φορές κέρδισαν οι Knicks (κατακτώντας τα μοναδικά Πρωταθλήματα της ιστορίας τους) και το Πρωτάθλημα των Lakers ήταν – όπως είδαμε -το πρώτο που πήραν στο Los Angeles. Το 1973 οι δυο ομάδες έφτασαν ξανά στους Τελικούς και οι Lakers κέρδισαν το πρώτο παιχνίδι. Οι Knicks όμως ήταν καλύτερη ομάδα και κέρδισε τα επόμενα τέσσερα κατακτώντας το Πρωτάθλημα. Με ένα δευτερόλεπτο να απομένει για το παιχνίδι, ο Chamberlain κάρφωσε την μπάλα για το 102-93 κι όπως αποδείχτηκε ήταν το τελευταίο του καλάθι στο ΝΒΑ, τελειώνοντας τη σειρά με 11,6 πόντους και 18,6 rebounds και το τελευταίο του παιχνίδι με 23 πόντους και 21 rebounds. Την επόμενη σεζόν αποφάσισε να παίξει στο ΑΒΑ και τους San Diego Conquistadors, αλλά έχοντας άλλη μια σεζόν option με τους Lakers, οι Λιμνάνθρωποι δεν τον άφησαν να αγωνιστεί εκεί.
O Oscar Robertson μετά από έξι χρονιές με τους Cincinnati Royals, όπου έβγαλε σπουδαία νούμερα χωρίς όμως αντίκρυσμα, πήγε στους Milwaukee Bucks με σκοπό ένα Πρωτάθλημα. Και το πέτυχε με την πρώτη απόπειρα. Βρίσκοντας εκεί τον sophomore Jabbar, έφτιαξαν ένα εξαιρετικό δίδυμο κερδίζοντας στους Τελικούς τους Baltimore Bullets με 4-0. Στα επόμενα χρόνια οι Bucks συνέχισαν να είναι ανταγωνιστικοί, χωρίς όμως να κατακτήσουν άλλο Πρωτάθλημα. Ο Big-O είχε την ευκαιρία να κλείσει την σπουδαία καριέρα του κατακτώντας άλλο ένα δαχτυλίδι, μιας και η ομάδα έφτασε ξανά στους Τελικούς το 1974. Το ποιος θα έπαιρνε το δαχτυλίδι θα κρινόταν στο 7ο παιχνίδι, στο Milwaukee μάλιστα, μιας και τα Ελάφια είχαν πλεονέκτημα έδρας, καθώς είχαν το καλύτερο ρεκόρ στη λίγκα εκείνη τη χρονιά. Στο τελευταίο του παιχνίδι ο Robertson ήταν πολύ άστοχος, μένοντας στους έξι πόντους με 2/13 σουτ και οι Celtics κατέκτησαν το Πρωτάθλημα. Ο Robertson ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από το μπάσκετ και το impact του φάνηκε άμεσα, μιας και οι Bucks με τον Jabbar στη σύνθεσή τους, αλλά χωρίς τον Oscar, κατρακύλησαν από το 59-23 στο 38-44 και την τελευταία θέση στο division τους.
Σε αντίθεση με τον Διόσκουρό του Baylor, o Jerry West παρέμεινε elite guard μέχρι το τέλος της καριέρας του. Με τον Chamberlain να έχει φύγει από την ενεργό δράση έναν χρόνο πριν, στους Lakers είχαν μείνει να παλεύουν ο Gail Goodrich κι ο 35χρονος West. Oι Lakers κέρδισαν το division και στον πρώτο γύρο των playoffs ήρθαν αντιμέτωποι με τους Bucks. Η διαφορά των ομάδων ήταν τεράστια και ήρθε να προστεθεί κι ο τραυματισμός του West στους προσαγωγούς για να κάνει το εγχείρημα ακατόρθωτο. Ο West έπαιξε μόλις ένα παιχνίδι στη σειρά, το μοναδικό παιχνίδι που κέρδισαν οι Lakers. Σκόραρε μόλις τέσσερις πόντους, κι όπως φάνηκε αυτό ήταν το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του. Το καλοκαίρι θέλησε να διαπραγματευτεί έναν ακόμα χρόνο, αλλά ήρθε σε διαφωνία με τον ιδιοκτήτη της ομάδας. Όπως δήλωσε, μπορούσε να παίξει άλλον έναν πολύ καλό και γεμάτο χρόνο, αλλά δεν θα μπορούσε να παίξει για τον ίδιο ιδιοκτήτη και φυσικά δεν θα μπορούσε να παίξει για άλλη ομάδα. Αποσύρθηκε όντας ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Lakers, ενώ λίγο μετά τους Τελικούς το ίδιο καλοκαίρι αποσύρθηκε κι ο Oscar Robertson.
To αντίο του Dr. J έμοιαζε με αυτό του Kobe ως προς το hype, αλλά καθόλου ως προς το επίπεδο ανταγωνισμού που κράτησαν ως το τέλος. Ανακοίνωσε μέσα στη χρονιά, πως στο τέλος της θα αποχωρήσει, με αποτέλεσμα στο τελευταίο παιχνίδι στην κάθε έδρα να είναι γεμάτο από κόσμο που ήθελε να δει για τελευταία φορά έναν θρύλο των παρκέ. Οι ομάδες από τη μεριά τους γέμισαν τον Erving με δώρα, με ιδιαίτερες μάλιστα τελετές να του κάνουν στη Βοστόνη και το Los Angeles, πόλεις με τις οποίες είχε ιδιαίτερο ανταγωνισμό κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Το 1987 λοιπόν, κι ενώ ο κόσμος τον αποχαιρετούσε, εκείνος τα έβαλε όλα στην άκρη, σκεπτόμενος μια τελευταία διάκριση. Κι όσο πάει. Έβαλε την ομάδα για άλλη μια χρονιά στα playoffs κι εκεί το πάλεψε όσο μπορούσε, αλλά το εμπόδιο των Bucks ήταν μεγάλο. Oι Sixers αποκλείστηκαν στα πέντε παιχνίδια με 3-2 με τον Dr. J να έχει στο τελευταίο του παιχνίδι 24 πόντους και 3 κλεψίματα σε 40 λεπτά συμμετοχής.
To 1989 ήταν η χρονιά που αποσύρθηκε άλλος ένας σπουδαίος παίκτης, ο Kareem Abdul-Jabbar. Έχοντας ανακοινώσει κι εκείνος πως στο τέλος της χρονιάς θα σταματήσει το μπάσκετ, μπορείτε να φανταστείτε τι γινόταν σε κάθε παιχνίδι που έπαιζαν οι Lakers. Φτάνει μόνο να αναφέρουμε, πως ένα από τα δώρα που δέχτηκε, πέρα από φανέλες και λοιπά αναμνηστικά, ήταν ένα θαλάσσιο σκάφος με την ονομασία “Captain Skyhook”. Η ομάδα, όμως, αλλά κι ίδιος ο Jabbar, δεν είχαν χρόνο για πολλές φωτογραφίες. Ήθελαν άλλο ένα Πρωτάθλημα. Μπήκαν στα playoffs, πέρασαν Portland, Seattle και Phoenix στους τρεις πρώτους γύρους κι έφτασαν για τρίτη σερί χρονιά στους Τελικούς του ΝΒΑ. Πλέον όμως, το Detroit είχε φτάσει στο peak του και δεν γινόταν να χάσει. Οι Lakers έπεσαν σε τέσσερα παιχνίδια. Στο τρίτο παιχνίδι των Τελικών, ήταν η τελευταία αναλαμπή του σπουδαίου Jabbar, αλλά παρά τους 24 πόντους και τα 13 rebounds του, οι Pistons κέρδισαν. Το τελευταίο παιχνίδι είχε -σχεδόν- διαδικαστικό χαρακτήρα, με τον “Cap” να μένει στους εφτά πόντους και τα τρία rebounds.
O Charles Barkley πέρασε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του σε 76ers και Suns. Αφού απέτυχε -ειδικά με τους Ήλιους- να πάρει το Πρωτάθλημα… στα ίσια, πήγε να το πάρει από την πίσω πόρτα, πηδώντας το 1996 στο καράβι των Houston Rockets των Olajuwon και Drexler. Δυστυχώς για όλους και ειδικά για τον Sir Charles (μιας και οι άλλοι δυο είχαν πάρει ήδη Πρωταθλήματα) στο ΝΒΑ γύρισε ο Jordan. Το 1999 ήταν η τελευταία χρονιά του Barkley στο ΝΒΑ. Τον Δεκέμβρη, σε εκτός έδρας παιχνίδι με τους Sixers, σημειολογικά την πρώτη του ομάδα, τραυματίστηκε στον αριστερό τετρακέφαλο και όλοι περίμεναν ότι η καριέρα του τελείωσε. Παρόλα αυτά, δεν μπορούσε να αντέξει η τελευταία του εικόνα να είναι να βγαίνει από το γήπεδο υποβασταζόμενος. Ήθελε να φύγει όρθιος με δική του επιλογή. Αποθεραπεύτηκε και τέσσερις μήνες μετά, σε ένα εντός έδρας παιχνίδι με τους Grizzlies, μπήκε για έξι λεπτά κι έφυγε με τον τρόπο του. Επιθετικό rebound, καλάθι και foul. Αστόχησε στη βολή, έγινε αλλαγή, αποθεώθηκε και μετά το τέλος του παιχνιδιού ανακοίνωση την απόσυρσή του, μιας και πλέον ήταν ήρεμος. Έφυγε από το παρκέ όπως ήθελε, περπατώντας και χαμογελαστός.
Ο Patrick Ewing αγωνίστηκε 15 σεζόν στη Νέα Υόρκη και παραμένει και σήμερα ένας από τους εμβληματικότερους παίκτες της ομάδας, ο οποίος, όμως, δεν κατάφερε να οδηγήσει τους Knicks σε ένα Πρωτάθλημα. Μετά από 1.039 παιχνίδια στο Μεγάλο Μήλο, ο Τζαμαϊκανός έγινε trade στο Seattle, όπου με τη φανέλα των Sonics αγωνίστηκε μια σεζόν. Την επόμενη χρονιά έκλεισε στους Magic. Αγωνίστηκε 65 παιχνίδια και στον πρώτο γύρο των playoffs, οι Magic σταύρωσαν με τους Hornets. Την περίοδο εκείνη ήταν που χτίστηκε και η κατάρα του McGrady, ο οποίος δεν πέρασε ποτέ του τον πρώτο γύρο των playoffs. Το Orlando αποκλείστηκε με 3-1, με τον Ewing να έχει στο τελευταίο παιχνίδι 11 πόντους και 10 rebounds. Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβρη του 2002, ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση.
Μετά από 1177 παιχνίδια με το Houston άλλαξε φανέλα ο Hakeem Olajuwon υπογράφοντας με τους Raptors το 2001. Εκεί βρήκε τον Vince Carter σε άνοδο, αλλά ο ίδιος ήταν προφανώς στα κάτω του. Στον Καναδά ο Hakeem αγωνίστηκε σε 61 παιχνίδια, έχοντας τους χειρότερους μέσους όρους της καριέρας του σε πόντους, rebounds και τάπες. Το Toronto μπήκε στα playoffs του 2002, όπου και αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο από το Detroit με 3-2. Ο Dream μόλις σε ένα παιχνίδι σκόραρε διψήφια νούμερα, ενώ στο πέμπτο παιχνίδι είχε οχτώ πόντους και τέσσερα rebounds. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς, έχοντας προβλήματα στη μέση, ανακοίνωσε πως σταματάει το μπάσκετ.
“Stockton to Malone” στη ζωή, μαζί και στο σημερινό αφιέρωμα. Τελευταίο παιχνίδι από τα 1.412 που έδωσαν μαζί οι Διόσκουροι Μορμόνοι ήταν στα playoffs του 2003. Οι Jazz αντιμετώπισαν στον πρώτο γύρο τους Kings που τότε ήταν από τις καλύτερες ομάδες στο ΝΒΑ. Κατά συνέπεια δεν δυσκολεύτηκαν ιδιαίτερα να τους αποκλείσουν με 4-1 και την τελευταία νίκη-πρόκριση να έρχεται στο Sacramento. Αυτό έμελλε να είναι και το τελευταίο παιχνίδι στην καριέρα του John Stockton που έπαιξε 19 σεζόν (ρεκόρ για τότε) με μια και μοναδική ομάδα. Σε ηλικία 41 ετών, σκόραρε οχτώ πόντους, μοίρασε εφτά assists, και όταν πια το παιχνίδι είχε κριθεί ουσιαστικά έγινε αλλαγή. Πιστός στο δόγμα της ζωής του που ήταν πίσω από τα φώτα, έτρεξε κατευθείαν στον πάγκο ενώ 17.317 φίλοι των Kings τον αποθέωναν, γνωρίζοντας πως πιθανότατα είδαν το τελευταίο παιχνίδι του σπουδαίου point guard που αποσύρθηκε πρώτος σε assists και κλεψίματα στην Ιστορία της λίγκας, πρωτιές που κατέχει ακόμα και δύσκολα θα χάσει.
Ο Karl Malone προτίμησε να τσαλακώσει λίγο την εικόνα του. Θέλοντας να μην περάσει στην Ιστορία στη λίστα των καλύτερων παικτών χωρίς δαχτυλίδι, προτίμησε μετά από 18 ολόκληρα χρόνια στην Utah να πηδήξει στο καράβι των Lakers που προέρχονταν από τρία σερί Πρωταθλήματα, για να πάρει κι εκείνος το δαχτυλίδι που τόσο ήθελε. Τα ωραία χρόνια για τους Λιμνανθρώπους όμως ήταν παρελθόν. Kobe και Shaq δεν μιλιόντουσαν και οι προσθήκες των Malone και Payton (που βρέθηκε εκεί για τον ίδιο λόγο), έφταναν για την πορεία ως τον Τελικό, αλλά όχι για το Πρωτάθλημα. Οι Lakers μπήκαν στα playoffs από το 2ο seed της Δύσης, πέρασαν Rockets, Spurs και Wolves, αλλά στους Τελικούς με τους Pistons παραδόθηκαν σε πέντε παιχνίδια. Ο Malone έπαιξε τραυματίας στους πρώτους τέσσερις αγώνες, αλλά στον πέμπτο που έδωσε το Πρωτάθλημα στους Pistons δεν αγωνίστηκε. Το καλοκαίρι έγινε free agent. Τον πλησίασαν οι Knicks και τον Φλεβάρη υπήρξε σοβαρό ενδιαφέρον από τους Spurs. Τελικά στις 13 Φεβρουαρίου ο “Ταχυδρόμος” ανακοίνωσε την απόσυρσή του από το ΝΒΑ.
Για τον Michael Jordan τι να πούμε; Έζησε τρεις τέτοιες στιγμές. Αποσύρθηκε μια φορά το 1993, μετά τον έκτο Τελικό με το Phoenix, με 33/8/7, αλλά για τον γράφοντα και πολλούς στην ηλικία μου, η ηλικία του Jordan τότε, και οι φήμες που έκτοτε βγήκαν, κάνουν αυτήν την πρώτη απόσυρση εντελώς ψεύτικη. Μετά από λίγο baseball ξαναγύρισε για ακόμα ένα threepeat με το δεύτερο τέλος να είναι ονειρικό. Έκτο πρωτάθλημα με ισάριθμο MVP, εκτός έδρας με δικό του (σχεδόν) buzzer beater και 45 συνολικά πόντους. Μοναδικό. Αλλά κάτι τον έτρωγε και ξαναγύρισε και δεύτερη φορά, αυτή τη φορά με τους Washington Wizards. Απέτυχε να βάλει την ομάδα στα playoffs, κάνοντας, παρόλα αυτά, ορισμένες μεγάλες εμφανίσεις και τα περισσότερα παιχνίδια του 2003 είχαν το χαρακτήρα του αποχαιρετισμού. Από το All-Star Game μέχρι το τελευταίο του παιχνίδι στις αντίπαλες έδρες. Το αντίο ήρθε εκτός έδρας, μέσα στη Philadelphia που τότε ήταν στις top ομάδες της λίγκας, με τον Iverson να θεωρείται ο ”επόμενος Jordan”. Θέμα για το νικητή δεν υπήρχε από νωρίς, μιας και οι Sixers κέρδισαν με 20, αλλά όλοι ζητούσαν επίμονα στο δεύτερο ημίχρονο να ξαναμπεί ο Jordan για να αποθεωθεί. Μπήκε, του έγινε foul, έβαλε τους τελευταίους πόντους της καριέρας του και κάθισε στον πάγκο με όλο το γήπεδο στο πόδι να τον αποθεώνει. Στο γήπεδο με τη φανέλα των 76ers βρισκόταν κι ο Ευθύμης Ρεντζιάς, στην μοναδική χρονιά που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ.
O Magic Johnson είχε κατά κάποιο τρόπο τρία “αντίο”. Ένα που δεν ήθελε, ένα μοναδικό κι ένα που δεν θυμάται κανείς. Τελευταία φορά που ο καλύτερος PG της Ιστορίας φόρεσε τη φανέλα των Lakers σαν τον παίκτη που θυμόμαστε ήταν οι Τελικοί του 1991 κόντρα στο Chicago. Στο πέμπτο παιχνίδι ο Magic είχε triple double με 16/11/20(!), αλλά ήταν πια η ώρα του Jordan να χαμογελάσει. Τότε, βέβαια, κανείς δεν ήξερε πως ο Magic δεν θα ξαναγυρνούσε. Ξεκινώντας η επόμενη χρονιά, στις εξετάσεις ρουτίνας που έκαναν οι παίκτες, ο ιός HIV ανιχνεύτηκε στο αίμα του Magic κι εκείνος ανακοίνωσε ότι σταματάει άμεσα το μπάσκετ. Παρόλα αυτά, δεν είχε έρθει ακόμα το τέλος. Ο Magic ψηφίστηκε και ήταν στο All-Star Game που έγινε στο Orlando. Εκεί ο Magic ήταν απολαυστικός, και με 25 πόντους κι εννέα assists πήρε το MVP μέσα σε αποθέωση κι όλοι περίμεναν πως αυτό θα ήταν το αντίο του Magic στο ΝΒΑ. Δεν είχε έρθει ακόμα όμως το αντίο από το μπάσκετ. Το καλοκαίρι, κι ενώ ο Magic την τελευταία χρονιά είχε αγωνιστεί μόνο στο ASG, συμμετείχε φυσικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης με τη μία και μοναδική “Dream Team”. Αυτό ήταν το τέλος του Magic. Στο ψηλότερο σκαλί του πόντιουμ, με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος, μέλος μιας ομάδας που όμοιά της δεν θα ξαναδούμε, να μας χαρίσει το ομορφότερό του χαμόγελο.
Τρία χρόνια αργότερα, αποφάσισε να επιστρέψει για λίγη δόση μαγείας ακόμα. Στα 36 του πια, και με αρκετά παραπανίσια κιλά δεν μπορούσε να παίξει τη θέση του PG όπως εκείνος δίδαξε. Αγωνίστηκε κυρίως σαν forward στα 32 παιχνίδια της regular και στον πρώτο γύρο των playoffs και αντίπαλος ήταν οι Rockets. Κόντρα στους back2back Πρωταθλητές, οι Lakers υπέκυψαν με 3-1 με τον Magic να έχει 8/5/5 στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του. Ένας μικρός αστερίσκος απλά σε μια σπουδαία καριέρα.
ΥΓ. Το ότι ο Magic τυπικά έκλεισε την καριέρα του στην Σκανδιναβία αγωνιζόμενος για πέντε παιχνίδια στη Σουηδία και λίγο ακόμα στη Δανία, επιλέγουμε συνειδητά να μην το θυμόμαστε.
Και για τον Larry Bird, το αντίο ήταν διπλό. Έχοντας σοβαρά προβλήματα στη μέση του, είχε πέσει αισθητά η απόδοσή του και ήταν γνωστό ότι η σεζόν 1991-92 θα ήταν η τελευταία του σαν παίκτης. Το προηγούμενο καλοκαίρι είχε κάνει χειρουργείο αφαιρώντας ένα δίσκο από την σπονδυλική του στήλη, χωρίς όμως εντυπωσιακά αποτελέσματα, αφού και το 1992 έχασε 37 παιχνίδια, τα περισσότερα στην καριέρα του. Τελευταίο παιχνίδι της regular season ήταν στην πόλη καταγωγής του, κόντρα στους Indiana Pacers, ομάδα που τώρα καθοδηγεί από άλλο πόστο, αυτό του General Manager. Στα playoffs οι Celtics αντιμετώπισαν στον πρώτο γύρο τους Cavaliers κι ο Bird έχασε τρία από τα επτά παιχνίδια στα οποία πήγε τελικά η σειρά. Τελευταίο παιχνίδι στο Boston Garden ήταν και η τελευταία μεγάλη του παράσταση, οδηγώντας την ομάδα στη νίκη με 122-91, έχοντας 16/6/14. Στο επόμενο παιχνίδι στο Cleveland, έμεινε στα χαμηλά (12/5/4), οι Cavs κέρδισαν και προκρίθηκαν στην επόμενη φάση κι ο Larry Bird πήγαινε για τελευταία φορά στα αποδυτήρια. To αντίο των Celtics στον αρχηγό τους έγινε σε μέρα που δεν υπήρχε καν παιχνίδι. Αυτό βέβαια δεν προβλημάτισε τους Βοστονέζους που γέμισαν φυσικά το γήπεδο για να αποχαιρετήσουν το ζωντανό θρύλο της ομάδας τους. Highlight της βραδιάς φυσικά η εμφάνιση του Magic Johnson με t-shirt των Celtics κάτω από τη φόρμα των Lakers που φορούσε.
Όπως και στην περίπτωση του Magic (τουλάχιστον όπως ήταν γνωστό ως τότε), το οριστικό αντίο του Larry Bird ήρθε στον Τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων. Συμμετοχή στην ομάδα Όνειρο, χρυσό μετάλλιο και αντίο από τα παρκέ στο ψηλότερο σκαλί του πόντιουμ.
Για τον Isiah Thomas το αντίο ήρθε λίγο νωρίτερα από ό,τι το είχε σχεδιάσει. Έχοντας περάσει το prime του και με τους Pistons να μην μπορούν πλέον να συναγωνιστούν τους Bulls, πήρε μεσούσης της σεζόν 1993-94 την απόφαση πως αυτή θα είναι η τελευταία του σεζόν. Δυστυχώς, ένα μήνα πριν το τέλος της regular season, σε ένα παιχνίδι με το Orlando, έπαθε ρήξη στον αχίλλειο τένοντα, λήγοντας έτσι την καριέρα του. Στο τελευταίο του παιχνίδι και πριν τραυματιστεί είχε 12 πόντους, 5 rebounds κι 6 assists. Δείτε στο πιο κάτω βίντεο2)Στην προκείμενη περίπτωση κυριολεκτικά “πριν το κατεβάσουν”! τον Thomas να περιγράφει την στιγμή που πήρε την απόφαση ότι τελείωσε για εκείνον το μπάσκετ. Δέκα μέρες πριν τον τραυματισμό του, ένα ζεστό πρωί σε μια πισίνα στη Florida, λίγο πριν την προπόνηση (στο 3:30 του video).
Παρόλο που ξεκίνησε τη θητεία του από το ΑΒΑ, ο σπουδαίος Moses Malone αποσύρθηκε το 1994 μετά από 21 χρονιές σε ΑΒΑ και ΝΒΑ. Τελευταίος σταθμός της καριέρας του ήταν οι San Antonio Spurs και ρόλος του να ξεκουράζει τον superstar εκείνη την περίοδο David Robinson. O Malone αγωνίστηκε 17 παιχνίδια κι αποσύρθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1994 στο εντός έδρας παιχνίδι με τη Charlotte. Εκείνη τη χρονική στιγμή, ο Malone ήταν ο μοναδικός παίκτης του ΝΒΑ που είχε αγωνιστεί και στο ΑΒΑ. Στους έξι πόντους που έβαλε στο τελευταίο του παιχνίδι, ευστόχησε και σε ένα τρίποντο. Ήταν μόλις το 8ο εύστοχό του σε 21 χρόνια επαγγελματικού μπάσκετ.
Πιθανότατα το έχει ήδη ξεχάσει το τελευταίο του παιχνίδι ο Shaquille O’Neal. Χωρίς να θυμίζει σε τίποτα τον ίσως πιο κυρίαρχο παίκτη που είδε το ΝΒΑ μετά τον Chamberlain, τα τελευταία χρόνια της καριέρας του ο “Diesel” τα πέρασε λίγο πολύ σαν γυρολόγος, φτάνοντας να κλείσει την καριέρα του στους Celtics. Έχοντας πολύ μικρό ρόλο στο rotation, οι Κέλτες μπήκαν βεβαίως στα playoffs, ο Shaq όμως δεν έπαιξε καθόλου στον πρώτο γύρο με τους Knicks, και αγωνίστηκε μόλις δυο παιχνίδια στη σειρά με το Miami. Στο ένα (το τρίτο της σειράς) είχε μόλις 2 πόντους (τους τελευταίους στην καριέρα του), μια assist κι ένα κλέψιμο. Στο επόμενο έκανε μόνο δυο fouls στα τρία λεπτά που αγωνίστηκε χωρίς να επιχειρήσει κάποιο σουτ. Στο πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι, που οι Heat πήραν την πρόκριση, δεν αγωνίστηκε και πάλι καθόλου και λίγες μέρες μετά ανακοίνωσε πως σταματάει το μπάσκετ σε ηλικία 39 ετών.
60 χρόνια καριέρας αθροιστικά, 48 All-Star Games (και 6 βραβεία), 11 πρωταθλήματα, 4 MVPs κανονικής περιόδου, 5 Finals MVPs και 86.210 πόντοι καριέρας. Αυτά χάνει το ΝΒΑ και το μπάσκετ από την αποχώρηση των Kobe Bryant, Tim Duncan και Kevin Garnett, δύο εμβληματικών τεσσαριών κι ό,τι πλησιέστερου στον Air είδαμε ποτέ, και που από φέτος δεν θα βλέπουμε με σορτσάκι στα παρκέ.
Το πιο πρόσφατο “αντίο” ήταν κάπως ξαφνικό, με την έννοια ότι ο “Big Ticket” δήλωνε πως θα έπαιζε και τη φετινή χρονιά, σπάζοντας το ρεκόρ του ΝΒΑ για περισσότερες χρονιές στο πρωτάθλημα. Με 21 σεζόν βρίσκεται στην πρώτη θέση με τους Robert Parish και Kevin Willis. Τελικά, πριν από λίγες μέρες ανακοίνωσε ότι σταματάει το μπάσκετ σε ηλικία 40 ετών, καθώς, όπως δήλωσε στον ιδιοκτήτη των Timberwolves, θα ήθελε πολύ να βοηθήσει (σ.σ.: κυρίως με την εμπειρία του και τον χαρακτήρα του κι όχι τόσο αγωνιστικά πλέον) την ομάδα να επιστρέψει στα playoffs, αλλά δεν είναι και τόσο σίγουρος αν τα γόνατά του θα αντέξουν για ένα ακόμη χρόνο στο ΝΒΑ. Την τελευταία του σεζόν στο ΝΒΑ, ο KG αγωνίστηκε σε μόλις 38 παιχνίδια, με το τελευταίο της καριέρας του να είναι σε μια νίκη κόντρα στο Memphis στις 23 Ιανουαρίου 2016.
Στις 12 Μαΐου 2016, οι Thunder κέρδισαν το τέταρτο παιχνίδι σε πέντε προσπάθειες, αποκλείοντας τους Spurs από τους τελικούς της Δύσης, στερώντας μας από τη σειρά που περιμέναμε από την αρχή σχεδόν της σεζόν 2015-16, το ματσάρισμα των Spurs με τους Warriors. Ο Duncan πήγε στα αποδυτήρια με 19 πόντους και 5 reboudns κι όπως ήταν φυσιολογικό κατακλύστηκε από ερωτήσεις αναφορικά με το αν σταματάει το μπάσκετ, αλλά δεν πρέπει να προβληματίστηκε ιδιαίτερα, μιας κι ερωτήσεις για το πότε θα αποσυρθεί πρέπει να δέχεται τα τελευταία 4-5 χρόνια. Τελικά το αποφάσισε και το έκανε έκανε με τον τρόπο του. Μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας. Για την ακρίβεια δεν το είπε καν ο ίδιος, παρά άφησε την ομάδα του να το ανακοινώσει. Ένα αντίο σχεδόν ξενέρωτο. Σαν σουτάκι με ταμπλό σε All-Star Game…
Ο Kobe από την άλλη, δεν ήταν δυνατό να ακολουθήσει το παράδειγμα των δύο προηγουμένων. Ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί στο τέλος Νοέμβρη ’15, κάνοντας έτσι για μια σεζόν πέρασμα από όλα τα γήπεδα της λίγκας, χαιρετώντας το κοινό του και κρατώντας για το τέλος το απόλυτο αντίο. 60 πόντους και νίκη για τους Lakers, μέσα στο Los Angeles, με την αφρόκρεμα του Hollywood κι όχι μόνο να βρίσκεται στο γήπεδο, παρέα με τους παλιούς του συμπαίκτες, στο πιο ακριβό παιχνίδι στην Ιστορία. Το μεγαλύτερο αποχαιρετιστήριο πάρτυ όλων των εποχών.
Bonus η πρόκληση του Shaq για μια τελευταία 50άρα, η άρνηση του Kobe, και η δήλωση του O’Neal φεύγοντας από το γήπεδο..
Just spoke to Shaq – he said "I challenged him to get 50 and the mother****er got 60"
— Rachel Nichols (@Rachel__Nichols) April 14, 2016
Latest posts by Kosmas Kapsalis (see all)
- 2019-20 Previews: Phoenix Suns - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Philadelphia 76ers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: New York Knicks - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: New Orleans Pelicans - October 18, 2019
- Τα Βραβεία της Χρονιάς όπως εσείς τα Ψηφίσατε - June 24, 2019
