Καθώς οι Lakers έκλεισαν το κεφάλαιο “Kobe Bryant” που κυριάρχησε σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό τα τελευταία 20 χρόνια της Iστορίας τους, έγινε συνώνυμο του παγκόσμιου brand τους, τροφοδότησε και τροφοδοτήθηκε από τη λάμψη τους, και τους ανάγκασε μοιραία τα τελευταία χρόνια σε μια αγωνιστικά αυτοκαταστροφική σχέση, πλέον γυρνάνε σελίδα ατενίζοντας το μέλλον έτοιμοι να δώσουν τον πυρσό στον επόμενο μεγάλο star. Οι Clippers κατάφεραν ενδιάμεσα να γίνουν η Lob City και ταυτόχρονα the talk of the town στο L.A., σε βαθμό μάλιστα μεγαλύτερό από όσο ποτέ θα μπορούσαν να φανταστούν. Καθώς, όμως, ξεκινούν άλλη μια σεζόν με τον ίδιο κορμό και το ίδιο πλάνο, ήδη έχουν αρχίσει να μυρίζουν λίγο φορμόλη, και ίσως είναι μια από τις τελευταίες ευκαιρίες τους να φτάσει ομάδα του L.A. σε Τελικούς με το ενδιαφέρον της πόλης συγκεντρωμένο πάνω τους.
Groundhog Day
Όπως ο Bill Murray ευχήθηκε να μην περνά ο χρόνος, και καταδικάστηκε να ζει και να ξαναζεί την ίδια μέρα, ανήμπορος να ξεφύγει από τον αδίστακτο κύκλο της επανάληψης, έτσι και οι Clippers μοιάζουν παγιδευμένοι σε μια αντίστοιχη λούπα. Για άλλη μια φορά ξεκίνησαν τη χρονιά ως μια από τις πιο ασταμάτητες επιθετικές μηχανές, με οδηγό την επίμονη ιδιοφυΐα του Chris Paul και τους δύο υπεραθλητές pick and roll partners του, τον DeAndre Jordan που μπορεί να είναι περισσότερο εντύπωση παρά ουσία, αλλά απαιτεί συνεχή συγκέντρωση από τον αντίπαλό του σε άμυνα και επίθεση καθώς ένα δευτερόλεπτο λάθος συγχρονισμού θα οδηγήσει σε ένα καρφί σε πρώτο χρόνο, είτε με κάρφωμα, είτε με τάπα, και τον Blake Griffin που τα τελευταία τέσσερα χρόνια μοιάζει ένα βήμα από το να γίνει MVP candidate. Ο Doc Rivers όμως συνεχίζει να πυροβολεί τον εαυτό του στο πόδι με τις επιλογές του GM ego του, και εξακολουθεί κάθε καλοκαίρι να κλείνει σχεδόν αποκλειστικά παίκτες που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν, ανεξαρτήτως fit, ηλικίας ή ικανοτήτων.
Lessons Learned (?)
Οι Clippers δεν διδάχτηκαν κάποιο καινούριο μάθημα την περασμένη σεζόν, παρά μόνο την επανάληψη που σαν χοντροκέφαλοι δεν μπορούν να συλλάβουν. Η συγκέντρωση των καθηκόντων GM και Coach στο ίδιο πρόσωπο μοιάζει με τρικλοποδιά στον εαυτό σου.
Παράλληλα, αναδείχθηκε και η απουσία ενός σοβαρού back up PG σε ηλικία που να μην μετριέται σε αιώνες, καθώς ο Prigioni μιλούσε στους συμπαίκτες του για τον κώδικα του Χαμουραμπί. Rivers και Crawford είναι score first, second and third guys, και δύσκολα θα αλλάξουν. Η επιλογή του GM Rivers ήταν ο απρόσμενα φρέσκος πέρσι Raymond Felton. Σίγουρα, αποτελεί βελτίωση, αλλά δεν υπάρχει ερώτηση στην οποία να είναι η σωστή απάντηση ο χοντρο-Ray.
Μέσα σε όλα, αυτό που καταδίκασε τελικά τους Clippers ήταν τα νεύρα του Blake Griffin, που όντας τραυματίας και ευέξαπτος, γρονθοκόπησε τον equipment manager της ομάδας, διαλύοντας το χέρι του και ταυτόχρονα δημιουργώντας ακόμα περισσότερο περιττό σούσουρο στο Staples Center.
Καλοκαιρινά Ειδύλλια
Ο κύριος Rivers είναι τόσο συντηρητικός και καθωσπρέπει που μέχρι και στις καλοκαιρινές του εξορμήσεις αναζητά σιγουράκια και παλιούς έρωτες. Στο draft επέλεξε τον senior power forward Brice Johnson του North Carolina, κάτι που είναι ίσως ό,τι συντηρητικότερο μπορεί να κάνει κανείς στο draft, και αντάλλαξε τον Cheick Diallo με τους Dave Michineau (PG, 22, Chalon – αναίσχυντη απόπειρα να βρει τον νέο Beaubois) και τον 19χρονο center του Maryland, Diamond Stone, που τουλάχιστον αντικατοπτρίζει κάποια ψήγματα στοιχήματος. Από εκεί και πέρα ανανέωσε με καλά λεφτά για τους υπογράφοντες τους Wesley Johnson, Austin Rivers, Jamal Crawford, Luc Richard Mbah a Moute, και θωράκισε την ομάδα με ώριμους -έως σταφιδιασμένους- veterans, που στην καλύτερη περίπτωση, θα τους χαρακτηρίζαμε “reliable”. Στη θέση του center ο Marreese Speights είναι καλή και σίγουρη επιλογή, ταιριαστή, καθώς είναι ο απόλυτος anti-Jordan, και ταυτόχρονα ο μόνος under-31 από τους free agents. Στις άλλες θέσεις επέλεξε τον αναστημένο Raymond Felton στα 32 του για τα ρεπό του Chris Paul, τον 33χρονο και ταλαιπωρημένο από τραυματισμούς Alan Anderson για να παίζει άμυνα και να σουτάρει στα φτερά, ψάχνοντας έναν συνδυασμό που διαφεύγει από όλους τους wing players του πλην Redick (αν θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι με την άμυνά του) αλλά δυστυχώς για τον κύριο Rivers, και από τον ίδιο τον ΑΑ, και τέλος, στην απόλυτη Doc move, τον σταθερό, 31χρονο, πρώην παίκτη του στους Celtics, Brandon Bass.
Στην χειρότερη περίπτωση, έκανε το ίδιο καλοκαίρι με τα προηγούμενα χρόνια.
Στην καλύτερη, το έκανε σωστότερα.
Rookie Peek
Χωρίς να θέλουμε να ευλογήσουμε τα γένια μας (δηλαδή, πιστοί στην παράδοση της φράσης, θέλοντας να κάνουμε ακριβώς αυτό), οι δύο Μήτσοι πέτυχαν την επιλογή του Johnson από τους Clippers στο #25, σε ένα σημείο του draft που οι προβλέψεις είναι δυσκολότερες και από το να προσπαθείς να μαντέψεις τους πόντους του Jeff Green στο επόμενο παιχνίδι. Ανατρέχοντας στο σχετικό κείμενο:
“Μαντζούκας: Εδώ τα πράγματα ήταν εύκολα. Οι Clippers είναι μία ομάδα χωρίς ιδιαίτερο αύριο, που παίζει για το τώρα και θα κάνει ό,τι μπορεί για να ισχυροποιήσει άμεσα το ρόστερ. Πάμε επομένως σε επιλογή έτοιμου παίκτη, που θα μπορεί να βοηθήσει από την πρώτη στιγμή. Ο Brice Johnson θα μπορέσει να δώσει λεπτά ξεκούρασης στον Blake Griffin και να βοηθήσει σκοράροντας από το “4”. Η φετινή του παρουσία με το North Carolina αποτελεί εχέγγυο για την μετέπειτα τύχη του στο ΝΒΑ, όπου θα βοηθήσει σίγουρα επιθετικά με τις πλαστικές του κινήσεις και το σουτ του, και ενδεχομένως και αμυντικά, φτάνει να βάλει επειγόντως αρκετά κιλά σε όγκο.
Μαυράκης: Ο Doc Rivers δεν αγαπάει τους rookies και δεν έχει ανταλλάξει το pick, απλά γιατί το Stepien Rule του το απαγορεύει. Ο Brice Johnson είναι ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος από όλες τις πιθανές επιλογές και θα μπορέσει να προσφέρει στην επίθεση κατευθείαν, σαν αποδέκτης των assists του Paul. Στο τελικό τουρνουά είχε δείξει στοιχεία σπουδαίου μπλοκέρ, τα οποία, αν τα επαναλάβει με συχνότητα, θα τον οδηγήσουν στο να βρίσκεται σοβαρά λεπτά στο παρκέ στα playoffs του 2017.”
Each and every one καίρια points από τους Μήτσους, μολαταύτα η παρουσία του Brandon Bass αναμένεται να απορροφήσει σαν σφουγγάρι όλα τα λεπτά πίσω από τον Griffin, ενώ δεν αποκλείεται να δούμε στο “4” και τους Pierce, Mbah a Moute.
Ο Diamond Stone δεν είχε καθόλου άσχημα νούμερα, δεδομένης της ηλικίας του και του χρόνου συμμετοχής που βρήκε στο Maryland (22 starts σε 35 παιχνίδια, με 22,6 λεπτά κατά μέσο όρο και splits 12,5/5,4/1,6), ωστόσο τα ερωτηματικά έχουν να κάνουν περισσότερο με την ωριμότητά του, την συγκέντρωσή του στον αγώνα και τα αθλητικά του προσόντα. Ο φυσικός του όγκος και το εντυπωσιακό frame που διαθέτει (όχι όμως και ύψος), εξουδετερώνονται από την μέτρια αθλητικότητα και συντονισμό του. Λογικά η D-League θα είναι το θέατρο που θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι “ανήκει”. Είναι ψηλός που αρέσκεται να παίζει με την πλάτη στο καλάθι, έχει καλό ένστικτο στην επίθεση και αρκετές κινήσεις, στο καλούπι των Randolph και Al Jefferson, αλλά έχει παράλληλα και την απέχθειά που είχαν προς την πάσα και τις γρήγορες αποφάσεις. Θα χρειαστεί υπομονή.
Depth Chart
Τι περιμένουμε φέτος
Μία από τα ίδια μάλλον. Ο Chris Paul είναι ακόμα εδώ, και παραμένει ο καλύτερος floor general του NBA. Ο Blake Griffin παραμένει All-Star και ακροβατεί εδώ και χρόνια μεταξύ του status ενός φανταστικού #2 και ενός MVP candidate, ψάχνοντας το άλμα τόσο αγωνιστικά, όπου βρίσκεται πολύ κοντά, όσο και πνευματικά, όπου δεν λείπουν ξεσπάσματα γκρίνιας και θυμού που θυμίζουν coming of age story του Ηollywood. Ταυτόχρονα ο Doc Rivers προσπαθεί για άλλο ένα καλοκαίρι με τις δηλώσεις του να ανεβάσει τον DeAndre Jordan και με το στανιό να τον κάνει τον τρίτο star της ομάδας.
Θα δούμε πολλές λόμπες, πιθανότατα χαμένα παιχνίδια από τους συνήθεις υπόπτους CP3 και BG, χιλιάδες χαμένες βολές, μια επίθεση ανάμεσα στις καλύτερες της λίγκας με επίκεντρο τα pick and rolls του Chris Paul και τα ποσταρίσματα του Griffin, ο οποίος ενδεχομένως να συνεχίσει το trend του πιο προσγειωμένου και μυαλωμένου παιχνιδιού. Ταυτόχρονα μια άμυνα επίσης στο top-10 με κεντρικό άξονα το φόβητρο που λέγεται DeAndre και βοήθεια από τον Chris Paul και τον πέμπτο starter. Οι αρετές των Clippers είναι γνωστές και προβλέψιμες.
Μελανό σημείο διαχρονικά είναι αυτός ο καταραμένος πέμπτος starter και ο πάγκος. Ο Doc Rivers θεωρητικά θωράκισε την ομάδα με αξιόπιστες λύσεις, ιδίως στους ψηλούς, αλλά δεν είναι λίγοι οι “αξιόπιστοι παγκίτες” που απογοήτευσαν στο L.A. Ταυτόχρονα, η υγεία είναι διαχρονικό πρόβλημα για την ομάδα του Doc, και χρειάζεται όλα της τα όπλα για να διεκδικήσει επιτέλους την είσοδό της στον Τελικό.
Copyright 2016 NBAE (Photo by Andrew D. Bernstein/NBAE via Getty Images)
O Jamal Crawford, o “Mr. Sixth Man” αυτοπροσώπως, και ταυτόχρονα ο υπεύθυνος για τον εκφυλισμό του βραβείου στο “ο παγκίτης που σκοράρει τους περισσότερους πόντους και αδιαφορεί για την άμυνα ή τους συμπαίκτες του”, μπορεί να κατέκτησε πέρυσι το 11ο αγαλματίδιο -που δεν θα αργήσει να απεικονίζει τη μορφή του-, αλλά έκανε αθόρυβα κακή χρονιά, και θα είναι 37 όταν θα βάλει απρόθυμα κοστούμι για να ποζάρει με το νέο μέλος της συλλογής που έχει σε βιτρίνα στο σπίτι του. Πέρσι, για πρώτη φορά στη θητεία του στους Clippers έπεσε κάτω από τους 20 πόντους ανά 36 λεπτά, πέρασε μετά βίας το 40% εντός παιδιάς και έγραψε το χειρότερο AST% της καριέρας του με 14%. Η εκρηκτικότητά του φθίνει, μαζί με την αφοβιά του, και πήρε λιγότερο από το 10% των σουτ του κοντά στο καλάθι, βλέποντας παράλληλα και τις προσπάθειες του από τη γραμμή των ελευθέρων βολών – βασικό στοιχείο της αποτελεσματικότητάς του – να μειώνονται. Για μια ακόμη χρονιά δεν μπόρεσε να σπάσει το φράγμα του 40% στα playoffs.
Παρόλα αυτά, υπέγραψε συμβόλαιο τριών ετών με απολαβές που θα φτάσουν τα $ 42 εκατ., για να είναι για άλλη μια χρονιά ο πολιορκητικός κριός όταν ο Chris Paul θα κάθεται στον πάγκο. Είναι μήπως η χρονιά που το κορμί του δεν θα αντέξει τις απαιτήσεις του ρόλου αυτού;
Με έχεις κάνει ξενύχτη
Να βλέπουμε τον προσφάτως πληρωθέντα υιό Rivers να χάνει τα λεπτά του από τον ξοφλημένο από όλους το 2013 Raymond Felton. Την εναλλαγή των άκρων αντιθέτων Jordan-Speights στο “5”. Τον Rivers να νοσταλγεί τον Cole Aldrich.
Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης
Οι όψιμοι Clippers fans εκτοξεύονται σε ονειροπολήσεις μεγαλείων στο άκουσμα των ονομάτων Chris Paul και Blake Griffin, ονειρευόμενοι το πρωτάθλημα που ο Rivers κατέκτησε με τους Celtics, απλά με περισσότερο καρφώματα και άλλα χρώματα. Η συνέχεια του ρόστερ και η βοήθεια της θεάς τύχης, που μεταφράζεται σε μια μονίμως άδεια injury list, τους καθιστούν ανίκητους, καθώς πλέον οι παίκτες που απαρτίζουν το έμψυχο δυναμικό ξέρουν ο ένας τα χούγια του άλλου και η προσθήκη των έμπειρων βετεράνων δίνει την έξτρα ώθηση και ασφάλεια που οδηγεί τους Clippers σε βάθος 100+ παιχνιδιών.
Στην πράξη η ίδια συνέχεια είναι αυτή που έχει κάνει τους Clippers προβλέψιμους, έχει αφαιρέσει το fun και το σασπένς από την Lob City, με τους παίκτες να μοιάζουν να έχουν ψιλοβαρεθεί ο ένας τον άλλον. Ο Doc Rivers αποδεικνύει πως δεν μπορεί να ακολουθήσει τακτικά τους top coaches της λίγκας, καθώς η απλή διαχείριση ενός ταλαντούχου ρόστερ – στην οποία έχει διαπρέψει, αλλά με τον καιρό ξεθωριάζει – έχει γνωρίσει διαδοχικές αποτυχίες (57, 56 και 53 οι νίκες του με τους Clippers), και πλέον οι παίκτες δεν πίνουν νερό στο όνομά του. Εν μέσω προβλημάτων τραυματισμών και της κατάρρευσης του Jamal Crawford, οι Clippers τελειώνουν μεν με home court advantage την κανονική περίοδο, αλλά στα playoffs τους περιμένει άλλος ένας αποκλεισμός πριν τους τελικούς περιφέρειας.
Πρόβλεψη (έτσι, για να γελάμε στο postseason roundtable)
56-26, δεύτεροι στην Pacific, Ημιτελικοί περιφέρειας.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
νομιζω δικαιοτατη κριτικη ..δυστηχως οσα περιγραφονται ειναι στο μυαλο ολων οσων συμπαθουν αυτη την ομαδα …Συν πως ο αυτος ο παιχταρας cp αξιζει να παρει ενα πρωταθλημα κ πως ο γκριφιν που καθε χρονο βελτιωνεται ισως οντως να βαρεθηκε κ ηρθε η ωρα να δοκιμασει τη τυχη του καπου αλλου . Ονειρικο για μενα να πηγαινε φετος στους bulls , Πιστευω θα τους εκανε tittle contenders
Αν όχι από του χρόνου κιόλας, τότε σίγουρα από του παραχρόνου τους βλέπω (έπειτα από προδιαγεγραμμένες αποτυχίες) σε rebuilding/tanking mode, με πιτσιρικά head coach τύπου Brad Stevens…