Παίρνουμε μια ομάδα που στέκεται τυχερή πριν από τέσσερα χρόνια στη λοταρία του Draft του 2012 και από την τέταρτη θέση κερδίζει το #1 pick σε μία ομολογουμένως φτωχή φουρνιά, έχοντας τη δυνατότητα να χτίσει πάνω σε έναν ψηλό που βγαίνει μια φορά κάθε 20 χρόνια. Τι πρέπει να κάνει λοιπόν αυτή η ομάδα; Σίγουρα όχι τις κινήσεις που έκανε ο Dell Demps την τελευταία τριετία. Α, και κανένα ευχέλαιο. Τη φετινή offseason η ρότα άλλαξε, για να δημιουργηθεί μια ομάδα που θα είναι αντάξια σε βάθος χρόνου να προσφέρει στον francise player της την δυνατότητα να λάμψει. Πάμε λοιπόν να δούμε πως κινήθηκε η ομάδα και τι ακριβώς μπορούμε να περιμένουμε την νέα σεζόν.
Που σας αφήσαμε
Σε μια ακόμα καταραμένη χρονιά λόγω τραυματισμών. Χαρακτηριστικός είναι ο αριθμός των χαμένων αγώνων που είχαν οι περισσότεροι παίκτες του rotation της ομάδας στην περσινή regular season, με τον κατάλογο να ξεκινά από τα 14 του Omer Asik και να φτάνει μέχρι και τα 57 του Tyreke Evans, με ενδιάμεσους σταθμούς τα 16 του Ryan Anderson, τα 17 του Jrue Holiday, τα 21 του Anthony Davis, τα 23 του Alexis Ajinca και τα 37 του Eric Gordon. Αν προσθέσει κανείς και τα 82 παιχνίδια -όλη την σεζόν δηλαδή- που έχασε ο Quincy Pondexter, μπορεί να καταλάβει ποιος ήταν και ο λόγος που η ομάδα ξεκίνησε με 42 διαφορετικές πεντάδες στην περσινή σεζόν. Έξι περισσότερες από την παιδική χαρά-ομάδα της Philadelphia.
Ένας επιπλέον λόγος της κακής αγωνιστικής εικόνας, παρά την από πολλούς αναμενόμενη πορεία για playoffs, είναι η κακή αμυντική συμπεριφορά που είχαν. Η ομάδα της Νέας Ορλεάνης τερμάτισε 28η σε defensive rating, με 107,6 πόντους/100 κατοχές, χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο την ήδη κακή τους άμυνα στα χρόνια που ο Anthony Davis βρίσκεται στην ομάδα1)26οι με 107,3 πρόπερσι, 22οι με 104,7 το 2013/14 και 28οι με 107,3 το 2012/13. Το ταίριασμα Davis-Asik υποτίθεται ότι θα έδινε τη βάση της αμυντικής σταθερότητας στους Pelicans, για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν το ταλέντο του AD στην άλλη πλευρά, κάτι που όμως, μεταξύ τραυματισμών και καταστροφής της αυτοπεποίθησης του Asik, σε συνδυασμό με την ραγδαία απαρχαίωση του αρχετύπου του, δεν συνέβη ποτέ, και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το φετινό καλοκαιρινό πάρε-δώσε.
Οι μοναδικές αχτίδες φωτός που υπήρξαν στην περσινή σεζόν για τους Pelicans ήταν οι μεγάλες βραδιές του αστέρα της ομάδας, με αποκορύφωμα το απόγευμα της 21ης Φλεβάρη, όταν στο Auburn Hill’s Palace του Detroit σημείωσε 59 πόντους, με 20 rebounds, τέσσερις assists και μόλις δύο λάθη δημιουργώντας νέο ρεκόρ γηπέδου.
Επιπλέον, ο Davis με αυτή του την εμφάνιση, όχι μόνο έγινε ο 20ος παίκτης στην ιστορία του NBA που πετυχαίνει τουλάχιστον 59 πόντους, αλλά μπήκε και σε ένα κλειστό club, μαζί με τον Shaquille O’Neal και τον Chris Webber, ως οι μοναδικοί παίκτες που σε ένα παιχνίδι έχουν σημειώσει 50 πόντους και έχουν μαζέψει τουλάχιστον 20 rebounds.
Καλοκαιρινά ειδύλλια και αποχαιρετισμοί
Οι Pelicans το καλοκαίρι άλλαξαν για τα καλά, καθώς παρελθόν αποτέλεσαν δύο από τους παίκτες που οι ιθύνοντες περίμεναν να πλαισιώσουν τον Anthony Davis στην επίθεση, δίνοντας σκορ και χώρους για να μπορέσει η ομάδα να κάνει πτήσεις στην post season, αλλά δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα ελέω -κυρίως- των πολλών προβλημάτων υγείας τους. Ο λόγος για τους Eric Gordon -ο οποίος ήταν ο τελευταίος παίκτης που έμεινε στους Pelicans από το trade του Chris Paul- αλλά και ο Ryan Anderson, η πρώτη σημαντική προσθήκη της ομάδας μετά την επιλογή του Davis στο draft του 2012.
Την πόρτα της εξόδου είδαν επίσης οι Norris Cole και Kendrick Perkins, οι οποίοι, πληρώνοντας την κακή δική τους εικόνα, αλλά και της ομάδας, δεν έχουν καταφέρει ακόμα να βρουν συμβόλαιο. Ο Toney Douglas υπέγραψε στους Cavs μπας και παρασιτίσει για κανένα δαχτυλίδι, καθώς και οι Jordan Hamilton και James Ennis, που μεταπήδησαν σε Brooklyn Nets και Memphis Grizzlies αντίστοιχα.
Η καταραμένη περιφέρεια των Pelicans φώναζε για προσθήκες, και ο Dell Demps, βλέποντας πως και πάλι θα ξεκινήσει χωρίς τους -θεωρητικά- βασικούς Holiday, Evans, Pondexter, βγήκε στο παζάρι.
Στη θέση του point guard επέλεξε να φέρει από τη Νέα Υόρκη τον ντόπιο Langston Galloway, ο οποίος δεν ενθουσίασε μεν στην sophomore season του υπό το καθεστώς αυξημένων απαιτήσεων, αλλά αποδείχτηκε ανθεκτικός, αγωνιζόμενος και στα 82 παιχνίδια των Knicks, στοιχείο που λείπει οδυνηρά από τους Pelicans, και θα κονταροχτυπηθεί για λεπτά με τον έτερο undrafted PG της ομάδας, Tim Frazier.
Ο E’Twaun Moore είναι η βαλβίδα ασφαλείας και στις δύο θέσεις τις περιφέρειας, πίσω από όλα αυτά τα ερωτηματικά και τους ταλαντούχους, αλλά ευπαθείς βασικούς. Προέρχεται από μια έξοχη χρονιά ως back up στο Chicago, με φοβερά οικονομικό σκοράρισμα (48% FG, 45% 3P) και low turnover approach, αλλά τα ποσοστά του φαντάζουν δύσκολο να επαναληφθούν με το δείγμα γραφής που έχει δώσει μέχρι σήμερα.
O Solomon Hill κατάφερε να μετουσιώσει τους 4,2 πόντους (32% από το τρίποντο) και τα 2,8 rebounds του σε μια αδιόρατη 3&D προοπτική, και από εκεί σε ένα φαντασιακό πλειοδοτικό διαγωνισμό στον οποίο οι Pelicans πείστηκαν να του προσφέρουν $48 εκατομμύρια για τέσσερα χρόνια. Κι αν κάπου εδώ αγανακτείτε με τον αχαΐρευτο Demps, τις ίδιες μέρες εξασφάλισε με ένα τρομερό bargain συμβόλαιο, επιτέλους, έναν ψηλό με περισσότερες από μια NBA level skills για $1 εκατ. Ο παίκτης αυτός είναι ο Terrence Jones, ο οποίος επιπλέον έχει υπάρξει συμπαίκτης με τον Davis στο Kentucky το 2012, αλλά ταυτόχρονα ταλανίζεται από την κατάρα των Pelicans, τους τραυματισμούς, έχοντας αγωνιστεί μόνο στο 50% των παιχνιδιών που θα μπορούσε την τελευταία διετία, παθαίνοντας κάθε τι πιθανό.
Τέλος, εκεί που πίσω από τους βασικούς περιφερειακούς οι Pelicans συσσώρευαν vanilla παίκτες, η φετινή χρονιά σπάει το κατεστημένο και φέρνει το ταλέντο και τη μούρλα του Lance Stephenson, ο οποίος έχει ένα 80% αποτυχία γραμμένο πάνω του, αλλά ταυτόχρονα έχει και άλλο ένα 20% να είναι από το πουθενά, με μικρή επένδυση, ο starter που ψάχνουν στα φτερά εδώ και χρόνια, στη χρυσή τέταρτη ευκαιρία της καριέρας του.
Όλοι οι προαναφερθέντες είναι μεταξύ των 24 και 27 ετών, γεγονός που δείχνει ότι ο Gentry, ή όντως θέλει να δουλέψει με νέους οι οποίοι έχουν στοιχεία να εξελίξουν στο παιχνίδι τους, ή απλά γεμίζει το ρόστερ με μέτριους παίκτες για να tankάρει τη φετινή σεζόν και να έχει ένα καλό pick στο επόμενο δυνατό draft του 2017.
Rookie Peek
Στον αποχαιρετισμό στα όπλα ο Γιάννης Χάτσιος έγραφε για την (διαφαινόμενη τότε) επιλογή των Pelicans στην έκτη θέση του Draft:
“Πρώτη επιλογή (αν δεν έχει επιλεγεί φυσικά) φαντάζει μέσα από τα mock drafts ο έτοιμος Buddy Hield από τις Μπαχάμες, ο οποίος είναι ήδη 22 και ήταν ένας από τους εντυπωσιακότερους σουτέρ και σκόρερ που έχουμε δει στο κολεγιακό. Σε περίπτωση που κάνουν renounce τον Eric Gordon θα μπορεί να γίνει ο άμεσος αντικαταστάτης.”
Ο Dell Demps -και λόγω των κακών επιλογών των προηγούμενων χρόνων-, ευελπιστεί ο απόφοιτος guard του Univesity of Oklahoma να αποδειχτεί σε βάθος χρόνου πιο αξιόπιστη επιλογή από τον προκάτοχό του, Eric Gordon. Για τον δεύτερο γύρο, στο #33 επέλεξαν τον Cheick Diallo, έναν αθλητικό forward με ύψος 2,08, ο οποίος μέχρι την ηλικία των 13 ετών (στο κοντινό 2010) δεν είχε ξαναπαίξει μπάσκετ. Όμως εκείνη την χρονιά ο πατέρας του είδε ότι με ύψος 1,90 σε τέτοια ηλικία δεν έχει μέλλον στο ποδόσφαιρο.
Depth Chart
Τι περιμένουμε φέτος
Χωρίς κανένα ενδοιασμό, ο GM της ομάδας δήλωσε στην media day της ομάδας ότι στόχος φέτος είναι η εξέλιξή της. Βλέποντας, λοιπόν, ότι η φετινή κούρσα για τα playoffs είναι πολύ δύσκολη, ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα στην ομάδα έδωσε το στίγμα ότι η φετινή χρονιά θα είναι μεταβατική.
Σε ό,τι αφορά, βέβαια, αυτά που περιμένουμε να δούμε στο παρκέ, ο coach Gentry αναμένετε να παρατάξει μία ομάδα με μεγαλύτερη συνοχή, η οποία θα έχει σκοπό να αμύνεται αποτελεσματικότερα και να τρέχει το γήπεδο. Ο προσανατολισμός της ομάδας στην επίθεση θα είναι, φυσικά, να τροφοδοτεί τον μεγάλο της αστέρα, τον Anthony Davis. Θα έλεγε κανείς ότι ο πρώην forward του Kentucky θα ήταν ένας υποψήφιος MVP2)Με την προϋπόθεση να παίξει σε 70 τουλάχιστον παιχνίδια., όμως, με το συγκεκριμένο supporting cast κάτι τέτοιο μάλλον φαντάζει δύσκολο.
Ένα από τα προβλήματα της νέας σεζόν, με τα οποία η ομάδα, όμως, έχει μάθει να ζει, είναι το γεμάτο της απουσιολόγιο. Jrue Holiday και Tyreke Evans θα λείψουν, ο καθένας για δικούς του λόγους, κατά την έναρξη της σεζόν, και αυτό δίνει τη δυνατότητα στον Tim Frazier να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε την περσινή σεζόν, δηλαδή στους 13 πόντους και τις 7,5 assists στα τελευταία 16 παιχνίδια. Γενικότερα, η ομάδα λόγω του μεταβατικού χαρακτήρα της σεζόν, θα είναι χώρος για νέους παίκτες να αναδείξουν τις ικανότητες τους.
…and now for something completely different
Ίσως ούτε ένας μάγος να μπορούσε να κάνει τη διαφορά στους φετινούς Pelicans. Για αρχή, βέβαια, όπως ο ίδιος ο Alvin Gentry δήλωσε, θα πρέπει να φέρει κάποιον που “θα κάνει βουντού στους παίκτες του για να μείνουν υγιείς”. Τώρα αν καταφέρει και τους μεταδώσει την αύρα του Phoenix της σεζόν 2009-10, τα πράγματα θα είναι καλύτερα.
Όσο και να προσπαθούμε να βρούμε τρόπο που οι Pelicans θα ξεκολλήσουν από τις τελευταίες θέσεις της Δυτικής περιφέρειας, τρόπο που να μην σχετίζεται με μεταφυσικές δυνάμεις, δυστυχώς για αυτούς, δεν βρίσκουμε…
Με έχεις κάνει ξενύχτη
Το προφανές θα ήταν να μην ξενυχτήσουμε για τους Pelicans. Όμως ο Anthony Davis και οι ικανότητες του στο παρκέ είναι πόλος έλξης. Με το καλό, λοιπόν, να παραμείνει υγιής και να μπορέσει να μας προσφέρει μερικές πληθωρικές παραστάσεις, αντίστοιχες με το τι μας έχει δείξει ότι είναι ικανός να πραγματοποιήσει. Και εμείς, με την σειρά μας, θα του υποσχεθούμε ότι στο zapping θα δούμε και λίγο Pelicans.
Για τους λάτρεις του ανατολικού μπάσκετ, ένας από τους οποίους είναι ο γράφων, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν ο Solomon Hill θα μπορέσει να αντιμετωπίσει και τους All Stars των ομάδων της Δύσης με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισε τον LeBron James πέρσι με την φανέλα των Pacers.
Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης
Η αλήθεια είναι ότι η απόσταση είναι πολύ μικρή και τα περιθώρια των Pelicans περιορισμένα. Ο ακρογωνιαίος λίθος, που λέγεται Anthony Davis, θα είναι το σημείο αναφοράς των Pelicans κι ένας τραυματισμός του ηγέτη της ομάδας αυτόματα σημαίνει φλερτ με την τελευταία θέση. Ακόμα, όμως, κι αν ο Davis πραγματοποιήσει μια χρονιά εφάμιλλη της προπέρσινης, όπου πραγματοποίηση την 12η υψηλότερη επίδοση βάσει PER στην Ιστορία της λίγκας με 30,8, δεν βλέπουμε πως θα μπορέσουν να κάνουν κάτι αξιόλογο και να κυνηγήσουν θέση στην post season. Και όλο αυτό, εξ αιτίας της ένδειας επιθετικού ταλέντου στο ρόστερ, ιδίως σε σχέση με τον ανταγωνισμό της δυτικής περιφέρειας.
Πρόβλεψη (έτσι, για να γελάμε στο postseason roundtable)
Σε μια τόσο δύσκολη Δυτική Περιφέρεια δύσκολα θα αποφύγουν μία από τις τρεις τελευταίες θέσεις. Με ρεκόρ στο 29-53.
Loukas Moschoulas
Latest posts by Loukas Moschoulas (see all)
- 2019-20 Previews: Toronto Raptors - October 21, 2019
- 2019-20 Previews: San Antonio Spurs - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Oklahoma City Thunder - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: Minnesota Timberwolves - October 17, 2019
- 2019-20 Previews: Millwaukee Bucks - October 15, 2019
