Οι Blazers πέρσι ήταν μία από τις μεγαλύτερες -αν όχι η μεγαλύτερη- εκπλήξεις της χρονιάς. Πριν το πρώτο jumpball του 2015, οι περισσότεροι θεωρούσαν θεωρούσαμε πως οι Blazers δεν είχαν καμία ελπίδα για τα playoffs κι ότι θα γκρεμιστούν από τις elite ομάδες στον πάτο της Δύσης. Αντίθετα, η ομάδα έχασε μόλις επτά παιχνίδια περισσότερα απ’ ό,τι το 2014-15, κατόρθωμα αξιοθαύμαστο αν σκεφτούμε πως έχασε τα 4/5 της βασικής της πεντάδας της προηγούμενης σεζόν. Έχοντας σαν ξεκάθαρο ηγέτη τον Damian Lillard, και με τον C.J. McCollum να κάνει το αναμενόμενο breakout, παίρνοντας και το σχετικό βραβείο του most improved player, τερμάτισαν στην πέμπτη θέση της Δύσης, κι εκμεταλλευόμενοι τους τραυματισμούς των Clippers, τους απέκλεισαν στον πρώτο γύρο της postseason. Πιο κάτω δεν πήγαν, καθώς εκεί είχε την στάση Golden State, αλλά ουδείς στενοχωρήθηκε. Στόχος για το Portland φέτος είναι να αποδείξει ότι η περσινή χρονιά δεν ήταν πυροτέχνημα και πως η αναγέννηση της ομάδας θα γίνει πολύ πιο γρήγορα από ό,τι πίστευαν όλοι.
Που σας αφήσαμε
Όχι, όχι, όχι, όχι… Εσείς μας αφήσατε. Με το στόμα ανοιχτό. Ειδικά μετά το All Star break, που χωρίς καμία ντροπή και ίχνος βλασφημίας βλέπαμε μια lite version των Warriors. Η παράνοια του smallball και του pace & space, παρέσυρε κάθε λογής αντίπαλο στο διάβα των Blazers, ο Lillard έφτασε να φορτώνει για κάποια περίοδο τα αντίπαλα καλάθια με μίνιμουμ τους 30 πόντους και το supporting cast που είχε έκανε πολύ και πολλά περισσότερα πράγματα από αυτά που φανταζόμασταν, από τα πιο σημαντικά μέχρι και τις πιο μικρές λεπτομέρειες. Το σημαντικότερο όλων ήταν -όπως αποδείχθηκε- πως οι αποχωρήσεις των LaMarcus Aldridge, Nicolas Batum, Wesley Matthews και Robin Lopez, ουσιαστικά απελευθέρωσαν τον Lillard πάνω στο παρκέ, προάγοντάς τον στον φυσικό ηγέτη της ομάδας, εντός και εκτός τεσσάρων γραμμών. Και, μάλιστα, στην πιο κατάλληλη συγκυρία, μιας και, πλην των Chris Kaman και Gerald Hendersοn (ΟΚ και του Brian Roberts που τελείωσε εκεί την χρονιά), οι υπόλοιποι παίχτες ήταν γεννημένοι μεταξύ του 1989 και του 1995, πράγμα που καταδεικνύει την στροφή προς τους νεαρούς παίχτες.
Το αποτέλεσμα, όπως αναφέρθηκε και στην εισαγωγή, ήταν παραπάνω από εντυπωσιακό: ημιτελικά της Δύσης, με την πορεία της ομάδας του Terry Stotts να ανακόπτεται μόνο από τους Warriors. Κοινώς, οι Blazers με χειρότερη -στα χαρτιά- ομάδα από εκείνη του ’14-’15, έφτασαν στο ίδιο ακριβώς σημείο. O Neil Olshey, ο General Manager της ομάδας, και το front office έτριψαν τα χέρια τους από ικανοποίηση, είδαν ότι τα πραγματικά διαμάντια βρίσκονται στα χέρια τους και αποφάσισαν να προσθέσουν μικρές πινελιές ώστε να συνεχιστεί η εξαιρετική πορεία. Κάτι που μας φέρνει στο παρακάτω.
Καλοκαιρινά ειδύλλια και αποχαιρετισμοί
Πριν τα ειδύλλια και τους αποχαιρετισμούς, προτεραιότητα έχουν οι παραμονές. Ο Lillard έκανε νούμερα που σε άλλες χρονιές πιθανόν να του χάριζαν το βραβείο του MVP (τα νούμερά του ήταν ισάξια με εκείνα του Rose όταν ο τελευταίος κέρδισε το βραβείο) και ο McCollum ήταν ο αξιότατος συμπαραστάτης του. Αμφότεροι υπέγραψαν να συνεχίσουν την καριέρα τους στην βορειοδυτική ακτή των ΗΠΑ, με τον μεν Dame να παίρνει το max συμβόλαιο που είχε υπογράψει από την προηγούμενη offseason και τον McCollum να εξασφαλίζει τα επόμενα τέσσερα χρόνια της καριέρας του. Προς το παρόν, όπως βλέπετε στο παρακάτω γραφικό, και μέχρι να ανανεώσει και ο Steph Curry, μετά τον Klay Thompson με το Golden State, οι Lillard και McCollum αποτελούν το πιο ακριβοπληρωμένο δίδυμο guard στο NBA.
With CJ McCollum's extension, the @trailblazers now have the highest-paid backcourt in the NBA. #CashBrothers 💰 pic.twitter.com/6Dg0GvXiIX
— StatMuse (@statmuse) July 26, 2016
Δίπλα στους προαναφερθέντες, προσθέστε και τον επίσης νεαρό Allen Crabbe, ο οποίος επέδειξε μια αξιοσημείωτη σταθερότητα στη δεύτερη χρονιά του, γεγονός που του απέφερε νέο συμβόλαιο ύψους περίπου $75 εκατ.1)Πηγή: spotrac.com. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που εκτίμησαν πως ενδεχομένως να ήταν πολλά τα χρήματα που δόθηκαν στον 24χρονο, ο αντίλογος όμως είναι ξεκάθαρος: κρατάμε και χτίζουμε πάνω στον κορμό που μας έδειξε ό,τι αξίζει. Εξ ου και οι ανανεώσεις των Meyers Leonard και Mo Harkless. Από εκεί και πέρα, είδαμε τον Evan Turner να επιδίδεται σε ένα γεωγραφικό coast to coast, αφήνοντας την Βοστόνη για το Portland, υπογράφοντας τετραετές συμβόλαιο $70 εκατομμυρίων. Στις αφίξεις, επίσης, είδαμε και το όνομα του Festus Ezeli, ο οποίος κατέφτασε στο Portland για δύο χρόνια έναντι $15,1 εκατ. Από την άλλη, στο κομμάτι των αποχωρήσεων ουσιαστικά δεν είχαμε τίποτα! Tim Frazier και Brian Roberts είχαν ήδη αποχωρήσει από τα μέσα της προηγούμενης σεζόν, γεγονός που ενισχύει αυτό που γράψαμε παραπάνω, όσον αφορά το χτίσιμο πάνω στον υπάρχον κορμό.
Depth Chart
Τι περιμένουμε φέτος
Η περσινή χρονιά δεν μας αφήνει περιθώρια, γι’αυτό και περιμένουμε την τελειοποίηση του smallball από πλευράς Stotts. Το έχουμε αναφέρει πολλάκις, αλλά αξίζει να υπενθυμίσουμε πως ο 58χρονος προπονητής αποτελεί έναν εκ των μετρ στο να στήνει την επίθεση ομάδων, γι’αυτό και ο Rick Carlisle τον είχε επιλέξει ως offensive coordinator των Mavericks τη χρονιά του Πρωταθλήματος των Mavs το 2011. Το ότι δεν υπήρξαν αποχωρήσεις το προηγούμενο καλοκαίρι, ενίσχυσε το στυλ παιχνιδιού των Blazers, οι οποίοι θα δουν τους παίχτες τους να έχουν συν μία χρονιά στις πλάτες τους, ως συνύπαρξη σε γήπεδο και προπονήσεις. Οι προσθήκες που έγιναν ανήκουν στην κατηγορία “εντελώς στοχοποιημένες”. Ο Evan Turner είχε πολλά σκαμπανεβάσματα στην καριέρα του, ωστόσο δείχνει πως μάλλον βρήκε την ομάδα που του ταίριαζε.
Κάπου εδώ θα κάνουμε μια παύση για να βγάλουμε το καπέλο στον Brad Stevens2)Χάτσιο, η αγκαλιά αυτή αρχίζει και γίνεται awkward, να ξέρεις., o oποίος είδε στον Turner έναν all around παίχτη που μπορεί να αποδειχθεί και lock down defender. Οι μέσοι όροι του Turner κατά την διάρκεια της θητείας του στους Celtics ήταν ολοστρόγγυλοι, 10pts, 5ast, 5rebs3)Πηγή: basketball-reference.com και είναι ξεκάθαρο ότι το Portland βρήκε έναν παίχτη που θα κάνει πολλές δουλειές στο γήπεδο και ταιριάζει απόλυτα στο αγωνιστικό στυλ. Ακόμα και στην προσθήκη του Ezeli, οι Blazers μάλλον έκαναν διάνα. Μπορεί να μην είναι η επιτομή του ψηλού που σκοράρει ή βάζει βολές, όμως διαθέτει εξαιρετικό footwork και παίζει άμυνα που τσακίζει κόκαλα. Αρκεί να αποδειχθεί υγιής. Η παρουσία του Ήφαιστου δίπλα στους Plumlee, Leonard, Vonleh και Davis, κάνει την frontcourt των Blazers την -μακράν- πιο αθλητική που υπάρχει στην λίγκα, με τον Stotts να έχει στην διάθεσή του ακόμα ένα κορμί που μπορεί να πλαισιώσει το smallball.
Και ενώ το απολύτως φυσιολογικό είναι το βάρος να πέσει πάνω στον Lillard και στον McCollum και φέτος, περιμένουμε να δούμε την συνέχεια ενός εξαιρετικού επιθετικού flow που εμφανίστηκε πέρυσι στο Oregon. Κεντρικά picks στον Dame, συνεχή κίνηση της μπάλας μέχρι να βρεθεί ένα ελεύθερο σουτ ή μετά το roll -κυρίως- του Plumlee που διαθέτει πολύ καλό court vision για ψηλό, να βλέπει τον παίχτη που κόβει από αριστερά ή δεξιά. Αυτό που έδειξε να δοκιμάζει πέρυσι, να του βγαίνει και τελικά να το ακολουθεί αρκετά ο Stotts, είναι να χτυπάει με τον παίχτη της αδύνατης πλευράς από την περιφέρεια. Εφόσον προτιμήσει και φέτος την παραπάνω τακτική ίσως δούμε σε ορισμένες περιπτώσεις το κόψιμο του Turner προς το καλάθι μιας και από σουτ δεν είναι και μάστορας… Κατά τα άλλα, και χωρίς -και πάλι- ίχνος βλασφημίας, το Portland θα έχει την δικιά του “lineup of death” με τους Lillard, McCollum, Aminu, Vonleh/Leonard και Plumlee4)Death of spacing θα τη λέγαμε πριν έναν χρόνο, αλλά ο Stotts είναι certified θαυματοποιός.
…and now for something completely different
Έλα ντε; Τι διαφορετικό να περιμένεις από μια ήδη καλοδουλεμένη μηχανή; Σε ομαδικό επίπεδο μάλλον τίποτα από το ήδη υπάρχον. Ατομικά όμως, θα σταθούμε στον Meyers Leonard, τον άνθρωπο που ο Shaquille O’Neal θεωρεί “Baby Sabonis”. Πριν πέσουμε να φάμε σαν γύπες τον Shaq, καλό θα είναι να παρατηρήσουμε μερικά από τα χαρακτηριστικά του 24χρονου center. Αθλητικό κορμί, ικανότητα στο να ακολουθεί το fast tempo, καλό σουτ από την γραμμή των τριών πόντων, με 38,5% ποσοστό καριέρας, κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό για παίχτη ύψους 2,16, ενώ υπάρχουν στιγμές που δείχνουν πως μπορεί να πασάρει καλά. Φυσικά δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να τον συγκρίνουμε με έναν παίχτη που άφησε την σφραγίδα του στο παγκόσμιο μπάσκετ και ήταν θαύμα της φύσης, όμως αν περιμένουμε κάτι περισσότερο από κάποιον, είναι αυτός.
Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να δούμε τον Stotts να θυσιάζει την καλή ομαδική λειτουργία, απλά για να δείξει περισσότερα πράγματα ένας παίχτης. Αν ο Leonard μπορέσει να κάνει το κάτι παραπάνω έχει καλώς. Αν όχι, ο head coach και το επιτελείο του θα είναι τρισευτυχισμένοι και με τα περσινά νούμερα του πρώην αθλητή του Illinois. Επίσης, κρατάμε και ένα μικρό παράθυρο για τον Shabazz Napier. Όπως όλοι οι πιτσιρικάδες των κολεγίων, έτσι κι αυτός μπήκε στην λίγκα ως ball handler ολκής, distributor από τους λίγους κλπ κλπ. Μέχρι στιγμής, κανένας προπονητής δεν τον έχει εμπιστευθεί. Για να τον δούμε και στα χέρια του Stotts.
Με έχεις κάνει ξενύχτη
Θα μπορούσαμε να γράψουμε ολόκληρες αράδες και ύμνους. Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε. Όχι. Επειδή ένα βίντεο τα λέει όλα από μόνο του, Dame “D.O.L.L.A.” Lillard5)Το παιδί ραπάρει, ψάξου!, εσύ και οι επόμενες 50άρες σου αξίζετε όλα τα ξενύχτια του κόσμου.
Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης
Όλα καλά σε αυτά που φανταζόμαστε. To small-ball, το pace & space, το ότι πέρυσι οι Blazers πήραν άριστα 10 όπως το παρουσίασαν και το “γιατί να μην το κάνουν και φέτος;”. Και βασικά αυτό θέλουμε. Αλλά… τις σκέψεις που έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, τις παρουσίασε ανάγλυφα στο άρθρο του ο Jesus Gomez του SB Nation. Οι Blazers ξόδεψαν περίπου $350 εκατομμύρια σε μακροπρόθεσμα συμβόλαια και ενώ σε ένα νεανικό σύνολο αυτό μοιάζει ιδανικό, δεν αποκλείεται να γυρίσει μπούμερανγκ. Το Portland βίωσε από πρώτο χέρι πως δεν χρειάζεται πολλούς αστέρες για να φτάσει στην post season και επένδυσε πάνω σε αυτό. Επειδή πλέον τα πάντα αλλάζουν εν μια νυκτί (δηλαδή σε μια χρονιά το πολύ), αν δεν βγει η επένδυση στους Blazers, τότε δεν θα μιλάμε απλά για κακή σεζόν, αλλά και για φόρτωμα συμβολαίων χωρίς λόγο.
Πρόβλεψη (έτσι, για να γελάμε στο postseason roundtable)
Στην περιοχή των 44 νικών και φέτος. Ωστόσο, με την ενίσχυση που έγινε στην Δύση, ίσως να φτάνουν οριακά για είσοδο στην post season.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
