Η σεζόν που έρχεται είναι η πλέον περίεργη για τους Spurs, καθώς για πρώτη φορά μετά από 19 χρόνια δεν θα δουν τον Tim Duncan με σορτσάκι εντός του αγωνιστικού χώρου. Ο “Big Fundamental” είπε αντίο στο μπάσκετ την off season και η φανέλα με το #21 ετοιμάζεται να πάρει τη θέση της στην οροφή του AT&T Center. H ηγεσία περνάει πλέον ξεκάθαρα στα χέρια του Kawhi Leonard, με τον LaMarcus Aldridge να έχει το ρόλο του Robin του, και τους Tony Parker, Manu Ginobili, αλλά και Pau Gasol πλέον, να βοηθούν σε αυτήν την μετάβαση. Όλο αυτό το cast μας ετοιμάζει για ένα ακόμα μπασκετικό έπος, κάτω πάντα από τις οδηγίες του Gregg Popovich.
των Gus Χρυσοχού και Νίκου Ραδικόπουλου
Που σας αφήσαμε
Στην καλύτερη σεζόν της ιστορίας σας, με ρεκόρ 67-15. Όταν δε, είδαμε αυτό το – ομολογουμένως σβηστό – ρεκόρ, οι περισσότεροι σκεφτήκαμε “Θα το ξανακάνουν, θα φτάσουν μέχρι τέρμα”. Δυστυχώς δεν δικαιωθήκαμε, με τον Duncan να στερείται του έκτου δαχτυλιδιού. Αιτία στάθηκαν οι Oklahoma City Thunder, oι οποίοι, παρά το γεγονός ότι βρέθηκαν πίσω με 2-1 στα ημιτελικά της Δύσης, κατάφεραν να ανατρέψουν την κατάσταση και να πάνε εκείνοι στο ραντεβού με τους Warriors. Η ομάδα των Spurs κόλλησε γιατί αυτό που παρουσίασαν οι Thunder εναντίον τους ήταν κάτι μη αναμενόμενο και κάτι για το οποίο η ομάδα δεν ήταν προετοιμασμένη. Συγκεκριμένα, η αλεπού Popovich, βλέποντας πως το μπάσκετ που για χρόνια δίδασκε, του ακατάπαυστου ball movement, και μέσω αυτού της πλήρους αποδιοργάνωσης του αντιπάλου, οι Warriors, με την “lineup of death” το έφτασαν σε ανίκητα επίπεδα, επέλεξε για να τους χτυπήσει να θυμηθεί από τα κιτάπια του τους βαρετούς mid-’00s Spurs: twin towers, αρκετό iso με τους unmatchables Kawhi και Aldridge, full court defence και πλήρη έλεγχο του ρυθμού. Κι όλα αυτά εκτελέστηκαν με χειρουργική ακρίβεια που αποτυπώνεται στην απόδοση της ομάδας καθ’όλη τη διάρκεια της σεζόν: καλύτερη άμυνα της λίγκας, τρίτη καλύτερη επίθεση της λίγκας, αλλά και μόλις το 26ο pace της λίγκας!
Kαι στις 20 Μαρτίου 2016, με τη νίκη τους με 87-79 κόντρα στους Warriors απέδειξαν πως ήταν στον σωστό δρόμο. Όμως όλα τα όπλα που ετοίμαζαν για τους Warriors, φάνηκαν αδύνατα να αντισταθούν στην ορμή που παρουσίασαν οι Thunder στα playoffs. Οι ψηλοί της ομάδας ήταν ψηλοί για τους Warriors, αλλά όχι για μια frontcourt που αποτελούταν από τους Durant, Ibaka, Adams και Kanter, η οποία τους over-30 ψηλούς των Spurs τους λύγισαν σαν πυρωμένο σίδερο. Τις δε παγίδες του backcourt για τον αεικίνητο, αλλά λεπτεπίλεπτο, Curry, ο Westbrook τις συνέτριψε σαν σιδερένια μπάλα. Και ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι ο Popovich πρόκειται περί μαέστρου, στα συγκεκριμένα προβλήματα που του έθεσε ο Donovan δεν κατάφερε να βρει ποτέ λύση. Και κάπως έτσι έληξε η παραμυθένια καριέρα του Tim Duncan, στο 6ο παιχνίδι των ημιτελικών της Δύσης, στις 13 Μαΐου 2016.
Καλοκαιρινά ειδύλλια και αποχαιρετισμοί
Και έτσι ακριβώς μπαίνουμε και στο κομμάτι των αποχαιρετισμών, με αυτόν του τεράστιου Tim Duncan. Ναι μεν το είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, αλλά δεν πιστεύαμε πως θα το κάνει ακόμα, και μάλιστα με τον πιο Duncan τρόπο. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και φαντασμαγορικά shows, δύο μήνες μετά το τελευταίο του παιχνίδι, στις 11.07.2016 με μια λιτή ανακοίνωση μας ενημέρωσε για την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
Όσο για το τι θα κάνει τώρα ο Duncan; Ο Popovich το έχει ήδη δρομολογήσει: “He is the coach of whatever he feels like”. Αγωνιστικά, ναι μεν οι Spurs χάνουν την ηγετική τους φυσιογνωμία, αλλά ο Duncan έγινε Pau Gasol και όσο να πεις αυτό μπορεί και να αποτελέσει αγωνιστική αναβάθμιση. Μαζί του ήρθαν να πλαισιώσουν την frontcourt οι Dewayne Dedmon και David Lee. Από εκεί και πέρα, τα νέα πρόσωπα που θα δούμε, πέραν του Davis Bertans, είναι άγνωστοι rookies, από τους οποίους μάλλον οι Spurs προσπαθούν να βγάλουν κάποιο καινούριο λαβράκι. Γι’ αυτό και οι Nicolas Laprovittola, Patricio Garino (Αργεντίνοι και οι δύο, no wonder…), Bryn Forbes και Ryan Arcidiacono έχουν υπογράψει μερικώς εγγυημένα συμβόλαια. Τέλος, ακόμα ένας rookie που θα φορέσει φέτος την φανέλα των Spurs είναι ο Γάλλος, Livio Jean – Charles, που είχε επιλεχτεί στο draft του 2013 και μέχρι πέρυσι αγωνιζόταν στην Γαλλία και την ASVEL.
Χουνέρι πήγαν να τους κάνουν οι Sixers με τον Ginobilli, καθώς, ενώ ο Manu είχε συμφωνήσει προφορικά με τους Spurs στα $3 εκατ. για έναν ακόμα χρόνο, οι πρώτοι πήγαν και του προσέφεραν $35 εκατ. για δύο χρόνια! Ένα εντυπωσιακά καλό εφάπαξ για να μην τον δελεάσει στα γεράματά του, ακόμα κι αν επρόκειτο για τους Sixers. Έτσι αναγκάστηκαν οι Spurs να του δώσουν $14 εκατ. για έναν χρόνο, κρατώντας τον στην οικογένεια. Μια απώλεια ήταν αρκετή για το καλοκαίρι του 2016, άλλωστε.
Επιστρέφοντας στο κομμάτι των αποχωρήσεων, φέτος δεν θα δούμε στο San Antonio τους David West (Warriors), Boban Marjanovic – Ray McCallum (Pistons), Rasual Butler (Timberwolves), τη λατρεία Boris Diaw, που πήγε στους Jazz για να ελευθερωθεί cap και να υπογράψει ο Pau, καθώς και τους Kevin Martin (ακόμα ελεύθερος!) και Andre Miller (ελεύθερος).
Draft Peek
Μην ακούγοντας τη νύχτα του draft το όνομα του στις 14 πρώτες θέσεις, όπως ο περισσότερος κόσμος πίστευε, ο Dejounte Murray, τον οποίον τα mock drafts τον έδιναν σίγουρο στο 14 ως υποψήφιο αντικαταστάτη του Rose στο Chicago, λογικά θα ένιωθε την απογοήτευση να αυξάνεται όσο περνούσε η ώρα. Μέχρι τουλάχιστον να ακούσει πως αποτελεί την επιλογή των San Antonio Spurs στο #29 και να λυτρωθεί.
Οι Spurs είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να τύχει στον πανύψηλο, αθλητικό guard. Ο Murray χρειάζεται ακόμα δουλειά για να εξελιχθεί, από το decision making και τον όγκο του ως – το πιο σημαντικό- το σουτ του, το οποίο είναι ελάχιστα απειλητικό πίσω από τα 6-7 μέτρα. Ο Chip Engelland, γκουρού του σουτ και shooting coach των Spurs, είναι ο καταλληλότερος για να ακυρώσει αυτήν την αδυναμία, και να τον οδηγήσει να δημιουργήσει, μαζί με τον Patty Mills, το δίδυμο της επόμενης πενταετίας στους οργανωτές του San Antonio. Για αρχή πάντως, θα πάρει παιχνίδια στην D-League, και θα έχει όλο τον χρόνο που χρειάζεται για να εξελιχθεί όπως πρέπει.
Depth Chart
Τι περιμένουμε φέτος
To κλασικό βαθύ rotation του Popovich είναι κάτι που δεν αλλάζει. Oι Spurs κατέβασαν μεν το μέσο όρο ηλικίας κατά πέντε χρόνια περίπου σε σχέση με πέρυσι, στα 27,4 από τα 32,5, γεγονός από μόνο του εντυπωσιακό. Ωστόσο τα βασικά μέλη – με τα ως τώρα δεδομένα – της ομάδας δεν είναι για αλόγιστη χρήση. Ενδεικτικά ο Aldridge είναι 31, ο Pau 36, o Parker 34, o Ginobili 39. Επειδή είμαστε ψυχάρες, θα βάλουμε και τον Πρωταθλητή ’15 David Lee μέσα σε αυτή την λίστα, που είναι 33. Όχι γιατί είναι δεδομένο ότι θα παίξει πολύ και λογίζεται ως βασικό μέλος, αλλά γιατί αυτό θέλουμε να πιστεύουμε. Ο Leonard, από την πλευρά του, διανύει το 25ο έτος της ηλικίας του και προφανώς έχει πολλές ανάσες και sprints στο ντεπόζιτό του, αλλά ούτε στην περίπτωση αυτή ο Popovich δεν πρόκειται να υπερβάλει με τη χρησιμοποίησή του.
Συνεπώς, αυτό που ίσως δούμε, είναι η χρήση παιχτών που πρέπει να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Οι Patty Mills, Jonathon Simmons, Davis Bertans και Dewayne Dedmon έχουν μια δουλειά που είναι “theirs to lose”. Αγωνιστικά, η απόκτηση του Pau δεν ήταν καθόλου τυχαία από τον 67χρονο head coach των Spurs. Διαθέτει εξαιρετικό post παιχνίδι, ενώ είναι ικανός να βγει προς τα έξω και να σκοράρει, τόσο από μέση, όσο και από μακρινή απόσταση, διαθέτοντας παράλληλα και εξαιρετικό court vision, γεγονός ενισχυτικό για το ball movement της ομάδας. Πιο συγκεκριμένα στο βασικό σχήμα, Parker-Green-Kawhi-Aldridge-Pau έχουμε την αίσθηση πως θα δούμε αρκετά τους δύο τελευταίους να στήνονται στις 45 μοίρες, όπου αναγκαστικά θα τους ακολουθούν οι αντίπαλοι ψηλοί (κακό του κεφαλιού τους αν όχι). Αυτό θα ανοίγει τους διαδρόμους στους περιφερειακούς και θα αφήνει – θεωρητικά – αρκετό χώρο στον Green για το σουτ. Αν πάλι ούτε φέτος πάει καλά το πράγμα, ε ξεκίνα κι εσύ τα drive ρε Danny.
Κατά τα άλλα – και – το φετινό σλόγκαν είναι “passing game μέχρι να σβήσει ο ήλιος” που μουσικά θα μπορούσε να ντύσει μόνο ο Ludovico Einaudi.
Παρόλα αυτά, σε τι αγωνιστικές προσαρμογές θα προβούν με βάση την αλλαγή των παιχτών που υπάρχουν πλέον στο ρόστερ δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε. Είναι αλήθεια πως οι παίκτες που διαθέτουν, μάλλον δεν μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια σε athletecism και pace τους πυραυλοκίνητους Warriors. Και μάλλον όχι μόνο αυτούς. Το πρόβλημα στο PG διαρκώς και μεγαλώνει για τους Spurs, καθώς οι Parker και Mills πολύ δύσκολα θα μπορούν να ανταποκριθούν σε ατομικό επίπεδο απέναντι στους Curry, Westbrook, Paul, Lillard της Δύσης.
Αυτό συνεπάγεται πως θα πάνε και φέτος σε αργό τέμπο και ατσαλένια ομαδική άμυνα; Ή έμαθαν πως ένα τέτοιο πλάνο μπορεί να καταστραφεί από τους αντίστοιχους Thunder σε νωρίτερο γύρο, που φέτος ενδεχομένως να είναι οι Jazz; Το μόνο σίγουρο είναι πως όλη η λίγκα βλέπει μόνο δύο ενδεχόμενες στάσεις για την υπερταχεία από το Oakland: είτε την στάση Popovich στα τελικά της Δύσης, είτε την στάση LeBron στον μεγάλο Τελικό. Τον κορυφαίο προπονητή και τον κορυφαίο παίχτη της λίγκας, με απλά λόγια. Με αγωνία, συνεπώς, κοιτάμε κι εμείς την μπασκετική σκακιέρα και τις κινήσεις επί αυτής του grandmaster Gregg με το ξεκίνημα της σεζόν.
…and now for something completely different
Αυτή η παράγραφος θα μπορούσε, κάλλιστα, να είναι μια δακρύβρεχτη επιστολή προς τον Popovich. Ή μια motivational επιστολή προς τον ίδιο τον παίχτη. Αντ’ αυτού θα μείνουμε στην ουσία: Kyle Anderson, μπαίνεις στην τρίτη σου χρονιά στους big dogs και ελπίζουμε να είναι και αυτή που θα σηματοδοτήσει το ξεπέταγμά σου. Ο προπονητής σου δεν παίρνει τυχαία παίχτες και για να σε διάλεξε στο #30 το 2014 σημαίνει πως κάτι είδε πάνω σου, για όσο αγωνίστηκες στο UCLA. Φέτος είσαι η καθαρή επιλογή πίσω από τον Kawhi και σε εξαιρετικές περιπτώσεις stretch-4.
Το παρατσούκλι σου, ως “Slo-Mo”, δεν είναι τυχαίο. Αθλητικός δεν είσαι, γρήγορος δεν είσαι, αλλά διαθέτεις υψηλό μπασκετικό IQ. Και ενώ οι “καθαροί” μέσοι όροι σου δεν είναι κάτι το συγκλονιστικό, η διάθεσή μας ανεβαίνει όταν βλέπουμε τα Per 36 σου, ειδικά τα περσινά.
Με το καλό και στους πίνακες του “Per Game”. Πινακάκι από το basketball-reference.com.
Αυτό που βλέπουμε, λοιπόν, στα Per 36 του Anderson είναι μια περίπτωση all-around παίχτη που προσφέρει σε όλους τους τομείς, με – περσινά – εξαιρετικά ποσοστά. Αν ο Anderson μπορέσει να μπει στο regular rotation των Spurs και πάρει κάποιες μπάλες, ενδεχομένως να δούμε ένα εξαιρετικό combo στο “3”. Αν πάλι δεν μπορέσει, περιμένουμε την Becky Hammon να αναλάβει δράση, για να πάρει τα πάνω του ο Kyle, μιας και υπό τις οδηγίες της βοηθού του Pop, ο Kyle είχε αναδειχθεί ως ο MVP του Summer League το 2015.
Με έχεις κάνει ξενύχτη
Ok, ο Leonard είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης αυτής της ομάδας και τα πάντα θα περιστραφούν γύρω από αυτόν. Θα βάζει 20+ πόντους, θα παίρνει περί τα εφτά rebounds και θα παίζει άμυνα που θα τσακίζει κόκαλα. Αλλά με τους Spurs πάντα είχαμε μια μελαγχολική σχέση. Μια σχέση της αναλαμπής, των μεγάλων plays και του ίδιου του μπάσκετ. Με τον Duncan να έχει αποχωρήσει πια, η προσοχή μας στρέφεται σε μερικές τελευταίες μεγάλες εμφανίσεις του αρτίστα Manu. O Αργεντίνος έχει ήδη δηλώσει πως αυτή θα είναι η τελευταία του σεζόν, και μπορεί να μην έχει την λάμψη του Kobe ή το “franchiseness” του Timmy, όμως χωρίς αμφιβολία πρόκειται για έναν παίχτη που έχει αφήσει το στίγμα του στο παγκόσμιο μπάσκετ. Η συνύπαρξή του με τον Pau κάνει το πακέτο ακόμα πιο ελκυστικό.
Kαι τώρα που κλείσαμε την συναισθηματική μας παρένθεση, να επιστρέψουμε στα καθαρά αγωνιστικά: κάθε μπασκετάνθρωπος οφείλει στον εαυτό του και το άθλημα να ξενυχτά για να βλέπει τον Kawhi Leonard, τον πληρέστερο two-way player αυτή την στιγμή στο ΝΒΑ, την μπασκετική μηχανή που ανέπτυξε ο οργανισμός των Spurs για να αντικαταστήσει το robot Duncan. Για να μην σας κουράζουμε παραπάνω με παραθέσεις στατιστικών προς επίρρωση του μεγαλείου του Kawhi, διαβάστε εδώ όσοι/ες θέλετε την εκπληκτική παρουσίαση που ετοίμασε το BBALLBREAKDOWN. Δεδομένα είναι μέσα στους υποψήφιους MVPs της σεζόν που ξεκινά και τις παραστάσεις του, ομαδικές και ατομικές, δεν μπορούμε με τίποτα να τις χάνουμε.
Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης
Απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης; Με τον Pop; Θα αστειεύεστε… Live and die με ό,τι διαθέτει και ας βγει τελευταίος.
Πρόβλεψη (έτσι, για να γελάμε στο postseason roundtable)
Στην περιοχή των 55 με 60 νικών, δεύτεροι στη Δύση, παρουσία minimum στα ημιτελικά της περιφέρειας, ο Kawhi Aμυντικός της Xρονιάς. Tα γνωστά δηλαδή.
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
Τα σπιρούνια έχουν εδώ και καιρό μια αρκετά σοβαρή τρύπα στο PG, την οποία “μασκαρεύει” η ομαδική δουλειά & playmaking ability των άλλων παικτών. Ήδη την πάτησαν πέρυσι χωρίς να την καλύψουν την τρύπα αυτή φέτος…Συν το ότι έχουν να φοβηθούν ένα καρο μνηστήρες (Blazers, Jazz, Clippers για αρχή). Μια ερώτηση: παρά το ότι γέμισαν με νεαρό αίμα, θεωρούνται “γρήγορη” ομάδα; Συνεχίστε παιδιά, σας πάμε με χίλια!
P.S: K-Mart @ Memphis! Θέλω τους πόντους του από τον πάγκο απεγνωσμένα!
Καταρχάς σε ευχαριστούμε για τα καλά λόγια φίλε Γιάννη. Όσον αφορά την ερώτησή σου, εκτιμώ ότι και φέτος οι Spurs δεν θα είναι γρήγορη ομάδα, αλλά ομάδα με γρήγορη και αλάνθαστη κυκλοφορία. Και οι προσθήκες Gasol και Lee δείχνουν, σε αυτήν την φάση της σεζόν τουλάχιστον, πως ο Pop ήθελε ψηλούς με καλή πάσα για να συνεχιστεί αυτό το μοτίβο. Για το κενό στο PG συμφωνώ και περιμένω με ανυπομονησία να δω τον Murray. Όχι ότι θα καλύψει την τρύπα από φέτος, αλλά δείχνει πως μπορεί να βοηθήσει στο μέλλον. ΥΓ: Ο Martin είναι πραγματικά μια ανεξήγητη περίπτωση. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν πήρε περισσότερο χρόνο πέρυσι, ειδικά στα play offs.