The Ball Hog Invites Its Friends: Roundtable: Players Edition

Όπως θα έχετε προσέξει, το τελευταίο διάστημα το “Μπασκετικό Γουρούνι”, το Ball Hog, έχει αρχίσει και κοινωνικοποιείται και κάνει καινούριους φίλους, διατηρώντας πάντα τις παγιωμένες σχέσεις του. Έτσι, πλέον μάς βρίσκετε και έντυπα, κάθε Τρίτη, στις σελίδες του εβδομαδιαίου περιοδικού M2M (Man to Man), το οποίο κυκλοφορεί μαζί με την καθημερινή αθλητική εφημερίδα Live Sport, ενώ κείμενά μας αναδημοσιεύονται καθημερινά από την αθλητική ιστοσελίδα SporTotal (fb page εδώ). Επιπρόσθετα, διατηρούμε φιλικές και άριστες σχέσεις με την ιστοσελίδα BasketBall Guru (fb page εδώ), με το τριμηνιαίο αθλητικό/κοινωνικό-πολιτικό περιοδικό HUMBA! (fb page εδώ), καθώς και τις μπασκετικές σελίδες (προς ώρας αποκλειστικά) στο facebook, Ball Dont Lie, Η Καλαθοσφαιρική Πληροφορία της Ημέρας και The Crossover.

Εν όψει, λοιπόν, της έναρξης της ΝΒΑ season 2016-17, ανοίξαμε τα γραφεία μας και καλέσαμε τους φίλους μας, νέους και παλιούς, για ένα απογευματινό τσάι και για κουβέντα γύρω από την έναρξη της σεζόν και τις δικές τους απαιτήσεις ή προβλέψεις γύρω από αυτήν. Κάποιων οι υποχρεώσεις δεν τους επέτρεπαν να παρευρεθούν, αλλά όσοι παρέστησαν διαπίστωσαν το πόσο φιλόξενοι είμαστε. 

Και ακριβώς επειδή είμαστε ιδιαίτερα φιλόξενοι, και η επίσκεψη, και συνεπακολούθως η συζήτηση, διήρκεσε πολύ ώρα, χωρίσαμε τις απαντήσεις τους σε δύο μέρη, ένα που αφορά τις ομάδες και ένα που αφορά τους παίχτες του ΝΒΑ, και σας τις παρουσίαζουμε αντίστοιχα.

Σήμερα σειρά έχει το μέρος της συζήτησης που αφορούσε τους παίχτες του ΝΒΑ που θα τραβήξουν τα βλέμματά τη νέα σεζόν.

1. Το 2016 είχαμε τον πρώτο ομόφωνο MVP της λίγκας, στο πρόσωπο του Steph Curry. Ποιος θα είναι ο MVP του 2017;

Γιάννης Ψαράκης (Μ2Μ): Δεν σηκώνει πολύ συζήτηση το ερώτημα. Ο Sergio Llull! Ωχ, σε λάθος τραπέζι πήγα πάλι. Πάμε πάλι από την αρχή. Ο Curry δεν θα είναι. Το πήρε πέρυσι. Ο KD ομοίως, επειδή είναι συμπαίκτης του Curry. Ο “King” δεν καίγεται, θα πάρει το καλό στο τέλος. Τι μένει; Ο δυναμίτης Russ, που θα γίνει ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που θα πιστώνεται assist και καλάθι από τον ίδιο!

Νίκος Παπαδογιάννης (Μ2Μ): Steph Curry, τι μου θυμίσατε τώρα… Επειδή λοιπόν οι πραγματικοί MVPs αναδεικνύονται όταν πιάνουν οι ζέστες στην κουζίνα, ο Curry ήταν ο MVP των «φιλικών αγώνων». Στους Tελικούς ηττήθηκε κατά κράτος, όπως και πέρυσι άλλωστε. Μόνο που φέτος έμειναν ξύπνιοι οι θεοί του μπάσκετ, οπότε πήγε το δαχτυλίδι στο σωστό χέρι. Ο MVP της κανονικής περιόδου θα είναι όποιος από τους Westbrook, Harden οδηγήσει την ομάδα του σε αξιοπρεπή πορεία, αλλά το βραβείο που μετράει περισσότερο -στη δική μου συνείδηση- θα απονεμηθεί και φέτος στον κορυφαίο των Τελικών.

Λεωνίδας Τούσιας (BasketBall Guru): Η έλευση του Durant στους Warriors μειώνει τόσο τις δικές του πιθανότητες, όσο και αυτές του Curry στο κυνήγι για την κατάκτηση του τίτλου του MVP. Οι Westbrook και Harden ετοιμάζονται για ιστορικές χρονιές από άποψη στατιστικών, αλλά οι ομάδες τους δεν πρόκειται να τερματίσουν ψηλά στην ανταγωνιστική Δύση, πράγμα που μειώνει τις πιθανότητές τους¹⁾Αν έπρεπε να διαλέξω έναν από τους δύο, αυτός θα ήταν ο Harden, καθότι πέρα του ότι η άμυνα δεν είναι απαραίτητη για να βγει κάποιος MVP, θα παίζει PG σε ομάδα του D’Antoni, κάτι που τον ευνοεί για να κάνει θραύση στις στατιστικές κατηγορίες. Ρωτήστε και τον Nash, αν δεν με πιστεύετε…. Από την άλλη, περιμένω τον James να παίξει λιγότερα από 70 παιχνίδια, προκειμένου να είναι έτοιμος για τους Warriors στα playoffs. Κυρίες και κύριοι ο MVP του 2017 θα είναι ο Kawhi Leonard! Μετά την φυγή του Duncan, αυτός θα συνεχίσει την παράδοση του ανέκφραστου σταρ, που με όπλο την άμυνα του θα οδηγήσει την ομάδα των Spurs σε μια κανονική περίοδο με >55 νίκες. Εκτός της άμυνας, οι περίπου 23 πόντοι, τα οκτώ rebounds και οι τρεις assists, που η γυάλινη σφαίρα μου δίνει ως μέσους όρους του για τη χρονιά που μας έρχεται, θα βοηθήσουν και τους πλέον δύσπιστους να ποσοτικοποιήσουν την αξία του παίκτη και να αναγνωρίσουν το μεγαλείο του.

Bill Nessis (BasketBall Guru): Ίσως φέτος να έχουμε μια από τις πιο αμφίρροπες κούρσες MVP των τελευταίων χρόνων, οπότε θα προτιμήσω μια έκπληξη. Θα βγάλω εκτός τους “superteamers” KD και Curry, λόγω του μεγάλου συνωστισμού στην επίθεση των Warriors, ενώ όσο εντυπωσιακά κι αν είναι (που θα είναι) τα νούμερα των Harden, Westbrook, οι ομάδες τους δεν δείχνουν ικανές να φτάσουν, για παράδειγμα. τις 50 νίκες, και να μπουν για τα καλά στην κουβέντα για το βραβείο. Η ψήφος μου θα πάει στον Kawhi Leonard, μιας και είναι αυτός που θα κουβαλήσει τους Spurs τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά μέχρι το top-3 της Δύσης, με το φορτίο στους ώμους του να αυξάνεται μετά την αποχώρηση του Tim, και χωρίς να υπάρχει κάποιος συμπαίκτης που να μπορεί να του κλέψει τη δόξα.

Ball Don’t Lie: Θέλω πάρα πολύ να πάω με τον Harden, γιατί τον πήρα στην Fantasy League μου και με καίει να κάνει παπάδες. Φοβάμαι, όμως, ότι οι Rockets δεν θα κάνουν την πορεία που χρειάζεται ένας επίδοξος MVP, φόβος που ισχύει και για την υποψηφιότητα του Westbrook στην Oklahoma. Μένω μακριά από τους Warriors για ευνόητους λόγους, και καταλήγω στον LeBron James. Ο “Βασιλιάς” θα πάρει αναδρομικά και την συμπάθεια από τα αίσχη στους περσινούς Τελικούς αν μείνει σχετικά υγιής, ενώ ακόμα και με τα ματς που θα χάσει λόγω ξεκούρασης, θα είναι και πάλι σε θέση να παράγει εκπληκτικά νούμερα. Οπότε, ναι, αυτός θα είναι ο MVP.

Η Καλαθοσφαιρική Πληροφορία της Ημέρας: O Kawhi Leonard θα είναι ο εκλεκτός. Ο Leonard έφτασε σε σημείο να θεωρείται υποψήφιος MVP ήδη από πέρσι, όταν οι Spurs τελείωσαν την κανονική περίοδο με 67 νίκες, ρεκόρ νικών για το σύλλογο. Οι Spurs έκαναν, για άλλη μια χρονιά, μερικές καλές προσθήκες, που αναμένεται να τους κρατήσουν σε υψηλό επίπεδο, ενώ η οποιαδήποτε μείωση στο σύνολο των νικών τους, αναμένεται να αμβλυνθεί ως κριτήριο επιλογής του MVP, από το γεγονός ότι αρκετές άλλες ομάδες στη Δύση θα έχουν την ίδια τύχη. Μεταξύ αυτών και οι Oklahoma City Thunder του Russell Westbrook, ενός άλλου βασικού υποψήφιου για την συγκεκριμένη τιμή. O Leonard, όμως, παρά τις όποιες προσθήκες, θα συνεχίσει για τρίτη συνεχή χρονιά να έχει αυξημένες ευθύνες επιθετικά και αμυντικά, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται σε μια ομάδα που μπορεί να παράξει άλλη μια σεζόν 60 νικών, συνδυασμός που συνήθως αρέσει στους έχοντες το δικαίωμα ψήφου. Αρκετοί θεωρούν ότι ο LeBron James θα έχει την ευκαιρία να επιστρέψει και σε αυτόν τον θρόνο. Το πρόβλημα, όμως, στη περίπτωση του James θα είναι η όποια προσπάθεια του να διατηρηθεί φρέσκος για τα επόμενα playoffs, αλλά και η επιστροφή (ελπίζουμε) του Kyrie Irving για ολόκληρη τη σεζόν και η επαναδιεκδίκηση μιας θέσης σε All-NBA πεντάδες, κάτι που θα αιτιολογούσε στα μάτια πολλών την όποια βελτίωση στο ρεκόρ των Cavaliers.

Αντώνης Μήτρου (The Crossover): Η καρδιά λέει LeBron James, αλλά δεν παίζει. Η λογική λέει Kawhi Leonard, όμως αρνούμαι να χρίσω MVP κάποιον που τον προπονεί ο Popovich (αλήθεια, αυτός δε θα σταματούσε την προπονητική όταν και όποτε αποσυρόταν ο Duncan;). Ο Μήτρου λέει πως το βραβείο πρέπει να πάει σε αυτόν που θα οδηγήσει την ομάδα του στη 2η θέση της Ανατολής (και, όχι, δε θα λέγεται DeRozan, όχι πως θα το δώσουν στο Lowry, αλλά λέμε…). Θα το “σηκώσει” ή ο Chris Paul ή θα τριτώσει το κακό….

2. Ποιος είναι στην καλύτερη θέση για breakout season ή/και το βραβείο του Most Improved Player;

Γιάννης Ψαράκης (Μ2Μ): Ενδόμυχα θέλω να απαντήσω ο Capela, αλλά φοβάμαι το κράξιμο που θα φάω στο τέλος της σεζόν και το αποφεύγω. Με τον Giannis, λοιπόν, να ανοίγει χώρους τραβώντας ψηλά τις αντίπαλες άμυνες, ποντάρω στον Jabari που θέλει να ρεφάρει τον προπέρσινο τραυματισμό.

Νίκος Παπαδογιάννης (Μ2Μ): Ο ίδιος που ξεχώρισε και πέρυσι και πρόπερσι. Δηλαδή ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Άλλος Γιάννης τελείωσε τη σεζόν 2013-4, άλλος εμφανίστηκε στα γήπεδα αμέσως μετά το Μουντομπάσκετ, άλλος πήρε τους πάντες παραμάζωμα μόλις παρέλαβε τα κλειδιά των Bucks τον περασμένο Φεβρουάριο. Δεν ξέρω αν θα κερδίσει ποτέ κάποιο ατομικό βραβείο για τη βελτίωσή του, αλλά είναι σίγουρα ο Most Improved Player της διετίας 2014-6, για να μη γυρίσω και πιο πίσω. Είναι καιρός να γίνει και All-Star.

Λεωνίδας Τούσιας (BasketBall Guru): Όπως έλεγε και στο preview τους o Νικόλας, οι Timberwolves έρχονται με φόρα και θα ταράξουν τα νερά του ΝΒΑ. Ενόσω, όμως, όλοι ασχολούνται με τον ΚΑΤ και με τον Wiggins, πιστεύοντας ότι ο δεύτερος θα είναι ο συμπληρωματικός star που χρειάζεται ο πρώτος προκειμένου να κατακτήσει το ΝΒΑ και τον πλανήτη, κατά την ταπεινή μου άποψη ο Zach Lavine φέτος θα δείξει σε όλους μας μας αυτός θα πρέπει το δεύτερο βιολί στην ομάδα. Μέχρι τώρα όλοι τον ξέραμε για τα αθλητικά του προσόντα και τις δύο κατακτήσεις του διαγωνισμού καρφωμάτων, όμως φέτος, μετά από δύο χρόνια εμπειρίας στη λίγκα, είναι έτοιμος για το βήμα παραπάνω. Πέρσι τελείωσε τη χρονιά με 14 πόντους και 38,9% στα τρίποντα, όμως άμα δούμε τα νούμερα του μετά το All Star Game σε 28 παιχνίδια είχε 16,4ppg, 2,3apg με 43,7% στα τρίποντα (σε 5,4 προσπάθειες ανά παιχνίδι!) και παράλληλα έκανε και 1,2 spg. Το καλοκαίρι που μας πέρασε είχε την ευκαιρία να κληθεί στην ομάδα των επίλεκτων (USA Select Team) που βοήθησε στην προπόνηση την Εθνική Ηνωμένων Πολιτειών προκειμένου αυτή να κατακτήσει ένα χρυσό ακόμα στους Ολυμπιακούς του Rio. Εκεί μπόρεσε να συναγωνιστεί με τους καλύτερους παίκτες της λίγκας και να προπονηθεί υπό την καθοδήγηση των Popovich, Krzyzewski και Thibodeau. Τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της δουλειάς ήδη φαίνονται στα φιλικά, μέσω της βελτίωσης του σουτ του, και κυρίως στο πώς διαβάζει το ίδιο το παιχνίδι. Με βάση τα παραπάνω, περιμένω αυτή η βελτίωση να συνεχιστεί και μέσα στη χρονιά, καθώς, όντας η πιο αξιόπιστη απειλή από το τρίποντο για την ομάδα των Timberwolves, ο χρόνος συμμετοχής του θα είναι αυξημένος, κάτι που θα μετουσιωθεί και καλύτερα νούμερα.

Bill Nessis (BasketBall Guru): O Dennis ο Schroder. Με την φυγή του Jeff Teague, ο Γερμανός point guard (που ανταποκρίθηκε μια χαρά στον ρόλο του back-up PG) θα πάρει την ευκαιρία του στη βασική πεντάδα των Hawks και τα στατιστικά του δεν θα έχουν σχέση με τους 11 πόντους και τις 4,4 assists της περασμένης σεζόν. Ναι, είναι επιρρεπής στα λάθη, δεν είναι μεγάλη απειλή από μακριά, αλλά αφού ο Budenholzer τον εμπιστεύεται, θα τον εμπιστευτώ κι εγώ.

Ball Don’t Lie: Το λέω και δεν ντρέπομαι: η επόμενη μέρα στο Los Angeles έφτασε και σουτάρει νυσταλέα με το αριστερό. Ο D’Angelo Russell έδειξε μερικά ψήγματα του αδιαμφισβήτητου ταλέντου του στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν. Τον θεωρούσα από πέρσι NBA ready, και ο μόνος λόγος που δεν είχε μια πραγματικά αξιομνημόνευτη χρονιά ήταν το ότι εγκλωβίστηκε στις κακές παρέες με τον “Swaggy-P” και τον παροξυσμό της τελευταίας χρονιάς του “Mamba”. Φέτος θα είναι απαλλαγμένος από αυτά, ενώ φαίνεται να τα βρίσκει με τον Walton, και έχει εξαρχής τα κλειδιά της ομάδας στην τσέπη του, οπότε περιμένω πολύ μεγάλα πράγματα. Για MIP δεν παίρνω κι όρκο, αλλά breakout season σίγουρα. Ο Russell φέτος γίνεται superstar.

Η Καλαθοσφαιρική Πληροφορία της Ημέρας: Παρά την επιμονή των Bucks, να χρησιμοποιήσουν δηλαδή και να βελτιώσουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στη θέση του βασικού χειριστή, σίγουρα θα χρειαστούν έναν περιφερειακό, με κλασσικά χαρακτηριστικά, που να μπορεί να πιέσει την ντρίμπλα αντιπάλων, να αναλάβει την οργάνωση της ομάδας αλλά και να μπορεί να σουτάρει από μακρινή απόσταση. Με λίγα λόγια χρειάζονται τον Matthew Dellavadova, τον οποίο ο Jason Kidd προορίζει για βασικό. Αν βάλει κανείς στην εξίσωση και την ασταθή παρουσία αποχώρηση του Michael Carter-Williams, ο “Delly” θα έχει την ευκαιρία να βρεθεί για πολλή ώρα στο παρκέ και να βελτιώσει αισθητά τη στατιστική του γραμμή.

Αντώνης Μήτρου (The Crossover): Nikola Mirotic. Τον έχουν τεράστια ανάγκη οι -κακώς δομημένοι- φετινοί Ταύροι. “Runner-up” ο Clint Capela. (Κουβέντα να γίνεται) η προφανής επιλογή για τα μέτρα μου θα ήταν ο Ibaka, αλλά η frontline των Magic είναι πολύ μυστήρια κατάσταση.

3. “Manu και Jamal που αποτέλεσαν το πρότυπο του 6th Man, δύσκολα να ξανακατακτήσουν το βραβείο” γράφαμε πέρσι κι ακόμα γελάνε τα κατσίκια στο Los Angeles. Μπορεί φέτος ο Manu;

Γιάννης Ψαράκης (M2M): «Κύριος Jamal». Όποιος έχει πάρει τίτλο με τη fantasy ομάδα μου (το μακρινό 2003-4, ω ναι!) παρακαλώ όπως προσφωνείται «κύριος». Πάμε παρακάτω. Αν ο Ryan Anderson φάει πάγκο ελέω «Μούσια», ποντάρω στο αλφάδι τρίποντό του. Αλλιώς η 2^η πιο hipster επιλογή είναι ο Mirotic.

Νίκος Παπαδογιάννης (M2M): O Manu Ginobili είναι θεότητα και δεν πρόκειται να πιάσω το όνομά του στο στόμα μου επί ματαίω. Ο Jamal Crawford μου έδωσε πρωτάθλημα στο Fantasy όταν έπαιζε στους Bulls και μοίραζε 50άρες, οπότε είναι και αυτός υπεράνω κριτικής, όπως και όλοι οι τότε συμπαίκτες του (μεταξύ αυτών ήταν και ο Μanu, καλή ώρα). Ο τίτλος του Καλύτερου 6^ου παίκτη ανήκει φέτος στον “Φατέχ Γκιουλέν” ή όπως αλλιώς θέλει να λέγεται ο Τούρκος σέντερ της Οκλαχόμα.

Λεωνίδας Τούσιας (BasketBall Guru): Όσο ωραία ιστορία κι αν είναι η κατάκτηση του καλύτερου 6ου παίκτη από τον Manu (το γράφω κι ένα ηλίθιο χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπο μου, ναι σαν αυτό του Joey από “Τα Φιλαράκια”..), δεν νομίζω ότι τα λεπτά που θα παίξει και η απόδοσή του θα είναι σε τέτοιο επίπεδο. Ο παίκτης που πιστεύω ότι θα το κατακτήσει παίζει επίσης σε ομάδα του Τέξας και φέτος θα έχει έναν παραπλήσιο ρόλο σαν αυτό του αγαπημένου Αργεντίνου. Ο Eric Gordon, μετά από πέντε χρόνια στους Pelicans, θα μεταφέρει το ταλέντο του στην πολιτεία του Τέξας, όπου και θα κάνει τον “Μούσια” όταν ο “Μούσιας” δεν θα είναι στο παιχνίδι. Είναι ένας παίκτης με πλούσιο επιθετικό ταλέντο, καθώς μπορεί να σκοράρει τόσο από απόσταση όσο και με drive, κάτι που το δείχνουν και οι μέσοι όροι της καριέρας του στη λίγκα: 15,5 ppg, 3,3 apg, 1,1 spg, 38.3% ποσοστό στα τρίποντα. Επίσης στο Χιούστον, θα συναντήσει τον Mike D’Antoni, ο οποίος φημίζεται για την ικανότητα του να «φουσκώνει» τα νούμερα των guards του, αφού το αλέγρο στυλ στην επίθεση που έχουν οι ομάδες τους, έχει σαν αποτέλεσμα αυτές να κάνουν πολλές κατοχές, γεγονός που ευνόησε στο παρελθόν τους παίκτες που είχαν πολύ ώρα την μπάλα στα χέρια τους (βλ. Nash και Lin). Ο λόγος που ποτέ δεν έκανε την καριέρα που οι ειδικοί περίμεναν ήταν οι πολλοί τραυματισμοί. Χαρακτηριστκά, τα τελευταία εφτά χρόνια ποτέ δεν ξεπέρασε τα 64 παιχνίδια σε μία σεζόν, ενώ παράλληλα είχε σεζόν με 9, 42 και 45 παιχνίδια. Δεν έχω κάποιο λογικό επιχείρημα για να αιτιολογήσω, πώς φέτος θα κατορθώσει να παίξει πάνω από 70, ώστε έχει ελπίδες για το βραβείο, αλλά σίγουρα είναι η ευσεβής μου επιθυμία καθότι αποτελεί μέρος της ομάδας μου στο Fantasy!

Bill Nessis (BasketBall Guru): Εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά. Εφόσον ο Billy Donovan καθιερώσει το να φέρνει τον Enes Kanter από τον πάγκο πίσω από τον Sabonis, ο Τούρκος θα πάρει το βραβείο “Καλύτερος Παγκίτης Σκόρερ” σπίτι του.

Ball Don’t Lie: Η αργεντίνικη καρδιά μου ματώνει, αλλά όχι, ο Manu δεν μπορεί. Θα είναι και πάλι σημείο αναφοράς στο San Antonio, θα τους δώσει σημαντική βοήθεια, και θα χαρούμε να τον βλέπουμε για άλλη μια σεζόν, όμως οι καλύτερες μέρες είναι οριστικά στο παρελθόν και θα πρέπει να αρκεστούμε σε ορισμένες αναλαμπές μεγαλείου και μπασκετικής ιδιοφυΐας που και φέτος θα μας προσφέρει. Για τον Jamal δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Επιμένω ότι είναι ο κορυφαίος 1 on 1 παίκτης στον κόσμο, είναι σε ένα περιβάλλον που νιώθει άνετα, αν οι Clippers κάνουν επιτέλους μια σοβαρή σεζόν τον έχω και πάλι ψηλά στη λίστα, γιατί όχι;

Η καλαθοσφαιρική Πληροφορία της Ημέρας: Δυστυχώς ο Manu, δεν μπορεί από πέρσι, αλλά η επιστροφή του για άλλη μια χρονιά, είναι από μόνη της καλό νέο για τους Spurs. O κόουτς Jason Kidd ανακοίνωσε την απόφαση του να μετακινήσει τον Greg Monroe στον πάγκο των Bucks, με τον ίδιο τον παίκτη να μαθαίνει την απόφαση του προπονητή του από τα media. Απ’την άλλη, ο κόουτς David Fizdale, συζήτησε την απόφαση του με τον Zach Randolph, ενώ ανέφερε ότι στόχος του είναι ο βετεράνος PF των Grizzlies, να ανακηρυχθεί ο έκτος παίκτης τη χρονιάς για τη νέα σεζόν. Κατά συνέπεια, θα μπορούσε να θεωρηθεί φαβορί για το συγκεκριμένο βραβείο.

Αντώνης Μήτρου (The Crossover): Όχι βέβαια! Όσο οι Spurs παραμένουν η ομάδα του Popovich δεν έχουν νόημα τα ατομικά βραβεία. Ο Brandon Jennings έχει μία τεράστια ευκαιρία, αρκεί να καταλάβει, τόσο ο ίδιος, όσο και οι Knicks, πως αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του (αλλιώς κακώς τον διάλεξα στο Fantasy…).

4. ”Άσε μωρό μου, δράμα, θα ρίξουμε ολονυχτία στη δουλειά. Ναι, και εσύ μου λείπεις. Ναι, του το είπα, αλλά πρέπει να προλάβουμε το deadline του κυρίου Stephenson”. Για ποιον θα ξενυχτήσουμε μόνοι μας τα βράδια;

Γιάννης Ψαράκης (M2M): Θέλει και ερώτημα; Dario Saric τον λένε, και οι αντίπαλοι σε λίγο θα κλαίνε. Ασχοληθείτε εσείς με τον Embiid, τον Wiggins και τον Ingram, αφήστε εμάς τους “γιουροχούπηδες” στην τρέλα μας.

Νίκος Παπαδογιάννης (M2M): Για τον Γιάννη φυσικά. Εγώ μόνο για αυτόν καταδέχομαι να ξενυχτήσω τον χειμώνα, εάν εξαιρεθεί από την εξίσωση το Fantasy. Για καλή μου τύχη, παρόμοιες διαστροφές έχει και το μωρό μου. Άλλωστε εκείνη έχει στη συλλογή της δύο φωτογραφίες με τον Αντετοκούνμπο, εγώ καμία.

Λεωνίδας Τούσιας (BasketBall Guru): Στην δική μου περίπτωση ο κύριος που θα βάζει το deadline θα είναι ο κ. Towns, όπως λέμε Karl Anthony Towns. Μιλάμε για το μέλλον της θέσης του center, έναν παίκτη που ακόμα και σε ματς preseason έβαλε 31 πόντους, πήρε εννέα rebounds σε 24 λεπτά παιχνιδιού απέναντι στο Memphis και τον Marc Gasol. Είναι 20 χρονών, έχει ύψος 2,13 και μπορεί να σκοράρει με πλάτη στο καλάθι, με σουτ από μέση απόσταση ή ακόμα και πίσω από τη γραμμή των 7,25 (από όπου πέρσι είχε 34,1%). Στη δεύτερη χρονιά του στο ΝΒΑ είναι έτοιμος να επαναπροσδιορίσει τη θέση του center, αφού επιπλέον του επιθετικού του ταλέντου, είναι πολύ καλός αμυντικός, κάτι που αποδεικνύουν τα 1,7 κοψίματα και τα 0,7 κλεψίματα που είχε ως μέσο όρο στη rookie του χρονιά. Το p’n’r με τον Rubio είναι έργο τέχνης, τόσο στην επίθεση (πολύ καλός roller, ο οποίος μπορεί να σκοράρει και από μέση απόσταση, μετά από pop), όσο και στην άμυνα, όπου με την βοήθεια του ειδικού Thibodeau, περιμένω σημαντική βελτίωση σε αυτό το κομμάτι. Το γεγονός ότι 48,3% των GMs του ΝΒΑ σε πρόσφατη έρευνα είπαν ότι αν μπορούσαν να χτίσουν μια ομάδα γύρω από έναν παίκτη, αυτός θα ήταν ο ΚΑΤ, είναι ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ του μοναδικού ταλέντου του. Ο Towns θα γίνει σε λίγα χρόνια ο καλύτερος παίκτης της λίγκας και θέλω να απολαύσω όσο περισσότερο μπορώ αυτό το ταξίδι. Πάλι καλά που Timberwolves παίζουν πιο κοντά στις ευρωπαϊκές ώρες.

Bill Nessis (BasketBall Guru): Η αλήθεια είναι πως τρελαίνομαι να δω τη φετινή χρονιά του Russell Westbrook. Οι Thunder είναι ξεκάθαρα η δική του ομάδα πλέον και έχει δείξει ήδη μια φορά στο παρελθόν τι μπορεί να κάνει χωρίς τον KD. Η ακολουθία “one-man fast break-κάρφωμα-άναρθρη κραυγή” είναι κάτι που εύκολα σε κάνει να χάσεις τον ύπνο σου.

Ball Don’t Lie: “Στην καψούρα δεν χωρά λογική”. Πιάνομαι και από αυτό το “μόνοι μας” της ερώτησης και διατρανώνω τον έρωτά μου για τον Steven Adams. Ο τύπος είναι μια απόλαυση! Ξεκάθαρα η επιλογή μου σε μια υποθετική ερώτηση του τύπου “με ποιον NBAer θα ήθελες να κάνεις παρέα;”. Για τους πραγματικούς superstars θα ξενυχτήσουν πολλοί. Για σένα και το παρανοϊκό σου μουστάκι, mate, μόνο εγώ.

Η Καλαθοσφαιρική Πληροφορία της Ημέρας: Ο Anthony Davis θα είναι ο παίκτης που θα ήθελα να δω αρκετά φέτος, ελπίζοντας σε μια πλήρη σεζόν, από πλευράς παιχνιδιών και απόδοσης. Ο Davis, αν και κάθε σεζόν παίζει αρκετά για να δείξει ποιος είναι, παίζει ταυτόχρονα αρκετά λίγο για να εντάσσεται στις συζητήσεις για τον MVP της κανονικής περιόδου, έστω και μόνο με βάση την προσωπική του απόδοση, αφού η γενικότερη επιτυχία μιας ομάδας μετράει αρκετά στην επιλογή του πολυτιμότερου παίκτη. Κανείς παίκτης δεν έχει επιλεγεί ως MVP από τα media (1981-2016), έχοντας παίξει σε λιγότερα από 70 παιχνίδια της κανονικής περιόδου και ο Davis μετά από τέσσερα χρόνια στο ΝΒΑ δεν το έχει κάνει ακόμα.

Αντώνης Μήτρου (The Crossover): Σίγουρα όχι για το Γιώργο Παπαγιάννη! Εγώ θα το έκανα για το Joel Embiid, αν και μέχρι να γίνει κάνα trade της προκοπής, ο Καμερούνιος θα μας δείχνει μόνο εκλάμψεις του αληθινού εαυτού του.

5. Simmons ή Ingram; Μπορεί κάποιος άλλος νεοφερμένος να κλέψει το βραβείο από τα δύο πρώτα picks;

Γιάννης Ψαράκης (Μ2Μ): Να πάρει βραβείο ο Simmons και να το γράψει στον γύψο που θα φοράει; Ο μόνος Ingram που αναγνωρίζω είναι ο David που έπαιζε στον Ηρακλή. Παπαγιάννη δεν τολμάω να επιλέξω, γιατί θα με κάνει block και report μαζί ο Μαρίνος, οπότε πάω στην extreme επιλογή του Thon Maker, του οποίου γουστάρω το project.

Νίκος Παπαδογιάννης (Μ2Μ): Ποντάρω στον Dario Saric, ο οποίος είναι σκληραγωγημένος στα ναρκοπέδια της Ευρωλίγκας και των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ ξέρει καντάρια μπάσκετ. Δεν ξέρω πώς θα μοιραστούν τα λεπτά συμμετοχής ανάμεσα στα ουκ ολίγα projects της Philly, αλλά ο Κροάτης παίζει το ωριμότερο μπάσκετ της ζωής του. Και θα είναι ο μοναδικός που θα σκαμπάζει με την πρώτη τις εμπνεύσεις του «Τσάτσο».

Λεωνίδας Τούσιας (BasketBall Guru): Αν και ο Simmons ήταν το φαβορί μου για το βραβείο του ROY, ο τραυματισμός του κάπως με έκανε να αναθεωρήσω. Ο Ingram δεν βλέπω να παίρνει πολύ χρόνο συμμετοχής φέτος, όπως και οι Dunn, Brown, Bender. Έτσι, οι τρεις που βλέπω να διεκδικούν το βραβείο από τα χέρια του φαβορί Simmons, είναι οι Jamal Murray, Buddy Hield και Marquese Chriss. Από αυτούς πιστεύω ότι ο Καναδός combo guard των Nuggets έχει τις περισσότερες πιθανότητες να μπει σφήνα. Όπως συνήθως γίνεται με αυτά τα βραβεία, η επίθεση και τα στατιστικά είναι πολύ πιο σημαντικά από την άμυνα και τις νίκες στην ανάδειξη του νικητή, και ο Murray είναι σε θέση να «γράψει» καλά νούμερα τη φετινή χρονιά. Μπορεί να αγωνιστεί και στις δύο θέσεις της περιφέρειας, έχει θανατηφόρο σουτ, και ο τραυματισμός του Gary Harris θα του δώσει αρκετά λεπτά στο ξεκίνημα της σεζόν, όταν οι υπόλοιποι rookies (με εξαίρεση τον Hield) θα δυσκολεύονται να μείνουν ώρα στο παρκέ. Πριν δύο χρόνια, στους Παναμερικάνικους αγώνες, παίζοντας με την εθνική της χώρας του, έδειξε πολύ καλά στοιχεία ως PG, αν και ήταν μόνο 17 χρονών και έπαιζε απέναντι σε άντρες. Στην άμυνα θα έχει προβλήματα, αλλά πιστεύω ότι οι Nuggets δεν ενδιαφέρονται να κερδίσουν φέτος πολλά παιχνίδια, αλλά θέλουν περισσότερο να δουν σε ποιους από τους πολλούς, καλούς νεαρούς παίκτες, που έχουν θα μπορέσουν να στηριχτούν και να χτίσουν μια ανταγωνιστική ομάδα τα επόμενα χρόνια. Ακόμα κι αν δεν γίνει ο Murray ο ROY, έχω την πεποίθηση ότι θα είναι αυτός που θα κάνει τη μεγαλύτερη καριέρα από όλη τη φουρνιά του 2017 λαμβάνοντας υπόψη και το πόσο σημαντικό έχει γίνει τα τελευταία χρόνια το σουτ στο ΝΒΑ²⁾Κι ας γκρινιάζει ως γερο-παράξενος ο Chuck για τους Warriors και τις shooting teams..

Bill Nessis (BasketBall Guru): Ο μεν Ben Simmons ήταν το ξεκάθαρο φαβορί πριν τον τραυματισμό του, κάτι που πλέον δεν ισχύει, ο δε Ingram, όπως φαίνεται, θα ξεκινάει από τον πάγκο μέχρι να θεωρηθεί έτοιμος. Από και και πέρα, η περίπτωση του Joel Embiid είναι πολύ “ιντριγκαδόρικη”, αλλά (όσο κι αν μου ασκούνται πιέσεις από την διεύθυνση του basketballguru να πω Embiid) θα διαλέξω τον Buddy Hield. Ο καλύτερος σουτέρ του φετινού draft, ούτως ή άλλως, θα πάρει αρκετά λεπτά συμμετοχής, τα οποία αναμένεται να αυξηθούν όσο θα αυξάνεται και η απελπισία του Alvin Gentry με τους υπόλοιπους περιφερειακούς του.

Ball Don’t Lie: Ο Simmons δυστυχώς μας τελείωσε, αφού πιστεύω ότι, με βάση και το παρελθόν τους, οι Sixers θα τον κρατήσουν στα pits. Αν έπαιζε, θα ήταν το ξεκάθαρο φαβορί. Ο Ingram έχει τρομακτικό potential αλλά δεν είναι έτοιμος, αφού δεν τον βοηθά ούτε το κορμί, ούτε το παιχνίδι του να σταθεί αυτή την στιγμή ως star στο NBA. Νομίζω, ότι με τα τωρινά δεδομένα, οι δύο πιο πιθανοί είναι ο Kris Dunn των Timberwolves και ο Buddy Hield των Pelicans. Αν πρέπει να επιλέξω μεταξύ των δύο, θα στραφώ στον Μπαχαμέζο, που τον εκτιμώ πάρα πολύ από τις περσινές του εμφανίσεις στο NCAA, μιας και διαθέτει γεμάτο οπλοστάσιο, εξαιρετικό κορμί, τρομακτική διάθεση για δουλειά, αλλά και εξασφαλισμένο χρόνο και touches στην επίθεση των –και φέτος- αποδεκατισμένων Pelicans.

Η Καλαθοσφαιρική Πληροφορία της Ημέρας: H απάντηση μου παραείναι αυτόματη μεταξύ των δύο: Ben Simmons. Ο Simmons έχει δείξει ότι παρά το μεγάλο του θέμα στο σουτ, ακόμη και από μέση απόσταση, έχει πολλά άλλα καλά να δείξει, ήδη από την πρώτη του συμμετοχή σε επίσημο αγώνα ΝΒΑ. Έχει την ικανότητα να βοηθήσει στο rebound, ενώ είναι πολύ καλός δημιουργός για τη θέση του, κάτι που ταιριάζει πολύ με τις επιταγές της εποχής. Όλα αυτά, βέβαια, λίγη σημασία θα έχουν για φέτος, αφού τελικά θα χάσει ένα μεγάλο κομμάτι της σεζόν, μετά τον τραυματισμό του και την εγχείρηση στο πόδι. Ο Ingram, καθαρά λόγω έλλειψης δύναμης και ασύμβατων σωματομετρικών χαρακτηριστικών, θα πρέπει πρώτα να προσαρμοστεί στο γεγονός ότι θα παίζει πια απέναντι σε ενήλικες, βετεράνους παίκτες, πριν βρεθεί σε θέση να έχει μεγάλη θετική επίδραση στο παιχνίδι των Lakers. Η ικανότητά του να δημιουργήσει σουτ για τον εαυτό του φαίνεται υπερβολικά ασταθής και αν δεν λυθεί αυτό το θέμα δεν πρόκειται να του δοθούν αρκετές ευκαιρίες και για να δημιουργήσει για άλλους. Τουλάχιστον η χρησιμότητα του εκτοπίσματος του στην ομαδική άμυνα, θα του δώσει τις ευκαιρίες που χρειάζεται για να προσαρμοστεί σχετικά νωρίς στο νέο περιβάλλον. Δεν θα έπρεπε, όμως, να θεωρείται σε καμία περίπτωση σίγουρη επιλογή για το συγκεκριμένο βραβείο. Οι Jaylen Brown των Celtics και Buddy Hield των Pelicans, είναι δύο παίκτες σε κατάλληλο περιβάλλον για να κάνουν πολύ καλές χρονιές. Ο Brown φαίνεται να κολλάει καλά στο παιχνίδι των Celtics, ενώ και ο Brad Stevens προβαίνει σε αυξομοιώσεις λεπτών, αν η απόδοση ενός παίκτη τον πείσει. Ο Hield θα αγωνιστεί μαζί με έναν ψηλό, τον Davis, που απομακρύνει αρκετά την προσοχή των αντιπάλων από τους παίκτες της περιφέρειας, ενώ και οι προσθαφαιρέσεις της ομάδας στην περιφέρεια σε σχέση με πέρσι, δεν καταλήγουν σε σίγουρο rotation στις θέσεις των guards.

Αντώνης Μήτρου (The Crossover): Buddy Hield. Στρωμένη κατάσταση για πάρτη του στη Louisiana.

6. Defensive Player of the Year. Για πάμε!

Γιάννης Ψαράκης (Μ2Μ): Δεν παίζει ο Διαμαντίδης ε; Α, οκ. Ο Kirilenko το‘κοψε; Καλά, καλά, ο αγαπημένος μου Hassan «πριν δύο χρόνια έπαιζα στον Λίβανο» Whiteside. Αρκεί να μην τσακωθεί -και- μαζί του ο Riley.

Νίκος Παπαδογιάννης (Μ2Μ): Ο Κawhi Leonard αδικείται στο ΝΒΑ. Έπρεπε να παίζει στην Ευρώπη και να μαρκάρει ταυτόχρονα και τους πέντε παίκτες του αντιπάλου επί 40 λεπτά.

Λεωνίδας Τούσιας (BasketBall Guru): Είναι πολύ καλός παίκτης και αμυντικός ο Draymond Green, όταν δεν τα βάζει με τα γεννητικά όργανα των αντιπάλων, αλλά τα τελευταία χρόνια ο καλύτερος αμυντικός της λίγκας είναι ο Kawhi Leonard. Θα μπορούσα να επιχειρηματολογήσω αντιπαραθέτοντας στατιστικά όπως τα κλεψίματα ή οι τάπες ή να ανέφερα ότι σε όλη του την καριέρα έχει μέσο όρο 98 DefRtg³⁾Οι πόντοι ανά 100 κατοχές που δέχεται η ομάδα του όταν αυτός είναι στην πεντάδα. Χαρακτηριστικά πέρσι ο Leonard είχε 96 και ο Draymond Green 100.! Όμως δεν θα καταφύγω στα νούμερα, αλλά στην αναγνώριση που τυγχάνει από τους αντιπάλους του. Ο Lebron James aka ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ, πρόσφατα δήλωσε ότι ο Leonard είναι ο παίκτης που περισσότερο τον δυσκολεύει με την άμυνα του. Στη σειρά απέναντι στο San Antonio έδειξε ότι μπορεί να περιορίσει, τόσο τον Durant, όσο και τον Westbrook, δύο παίκτες που αρέσκονται να παίζουν στο 1 on 1, αλλά με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Το ίδιο είχε συμβεί και όταν μάρκαρε πολύ αποτελεσματικά τους Thompson και Curry στα παιχνίδια της κανονικής διάρκειας, είτε κυνηγώντας τον πρώτο ανάμεσα στα πολλά και απανωτά screens των Warriors, είτε παίζοντας άμυνα πάνω στην μπάλα στην περίπτωση του δεύτερου. O Rudy Gobbert μπορεί να είναι ο καλύτερος rim protector στο πρωτάθλημα, ο Rubio o καλύτερος «κλέφτης» και ο CP3 ο καλύτερος on ball defender, όμως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καλύτερος και πιο πλήρης αμυντικός στο πρωτάθλημα από τον Kawhi Leonard.

Bill Nessis (BasketBall Guru): Αφού δεν θα πάρει κάποιος απ’ τους Warriors το βραβείο MVP φέτος, ας βολευτούν με το DPOY, μιας και ήρθε η ώρα του Draymond Green. Έχει βγει για δύο σερί χρονιές δεύτερος και δεν θα το χάσει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Mε τον KD στο Oakland πλέον, μπορεί να αφοσιωθεί περισσότερο στα “ανασταλτικά” του καθήκοντα και εφόσον οι “Πολεμιστές” θα είναι top-5 defensively (που θα είναι) o Green θα είναι από τα μεγάλα φαβορί.

Ball Don’t Lie: Με το χέρι στην καρδιά ο Kawhi Leonard φαίνεται πολύ πιθανό να κάνει το three-peat, ακόμα κι αν υπάρχουν, ασφαλώς, και άλλοι σημαντικοί υποψήφιοι. Επειδή, όμως, η φάση με τις προβλέψεις έγκειται ενίοτε και στο να τις βλέπεις ξανά μετά από μερικούς μήνες και να γελάς με το πόσο ξεφτιλίστηκες, θα πάρω τα ρίσκα μου και θα ποντάρω στον Dwight Howard! Μιλάω απόλυτα σοβαρά, έχω την αίσθηση ότι ο τύπος θα αναγεννηθεί στην Atlanta και θα σκορπίσει τρόμο μέσα στη ρακέτα των Hawks. “Προσδοκώ ανάσταση νεκρών”.

Η Kαλαθοσφαιρική Πληροφορία της Ημέρας: Η περσινή μου επιλογή για τον Αμυντικό της Χρονιάς ήταν ο Draymond Green λόγω της σημαντικότητας της άμυνας του στο σύνολο των Warriors, σε μια χρονιά στην οποία είχαν μακροχρόνιες απώλειες στους ψηλούς. Αλλά αφού η περσινή επιλογή των επίσημων ψηφοφόρων ήταν ο Kawhi Leonard, δεν αποκλείεται φέτος να γίνει ο πρώτος περιφερειακός στην ιστορία του ΝΒΑ (1983-2016), που θα του απονεμηθεί το βραβείο τρεις φορές και μάλιστα συνεχόμενες. Η περίπτωση του Green επηρεάζεται αρκετά από τον ερχομό του Kevin Durant, ο οποίος θα κληθεί να βοηθήσει και στο αμυντικό rebound, αλλά και να καλύψει τη ρακέτα των Warriors με βοήθειες. Η άμυνα των Warriors γενικά θα αλλάξει, και οι δύο αυτοί παίκτες θα είναι εξίσου σημαντικοί στην αμυντική λειτουργία τους με παρόμοιους τρόπους. Οι συνήθεις ψηλοί (σε καλή κατάσταση) σε αυτή τη συζήτηση, DeAndre Jordan, Hassan Whiteside, Rudy Gobert και Anthony Davis, θα πρέπει να δείξουν ότι μπορούν να καλύψουν, όχι μόνο τη ρακέτα, αλλά και τη περιφέρεια το ίδιο καλά, για να καταφέρουν να επιστρέψει το βραβείο σε κάποιον ψηλό ύστερα από δύο σεζόν.

Αντώνης Μήτρου (The Crossover): Ο Draymond Green είναι το ίδιο το μπάσκετ (με όλα τα υπέρ του και τα κατά του). Και ο ίδιος επιλέγει να ξεκινάει από την άμυνα. Dark horse κάποιος από Βοστόνη μεριά.