Κάθε χρονιά που ξεκινάει στον “Μαγικό Κόσμο του ΝΒΑ” έχει και τα καλά -ή σε κάποιες περιπτώσεις, όχι και τόσο καλά- κρυμμένα μυστικά της. Παίκτες που, είτε κρύβονταν στις σκιές, παραμονεύοντας να έρθει η ευκαιρία που θα αρπάξουν από τα μαλλιά, είτε συνήθιζαν ως τώρα να μας απογοητεύουν, αλλά είναι έτοιμοι να βαδίσουν προς τον δρόμο της εξιλέωσης, είτε ήταν ήδη θετικοί, αλλά πολύ απλά μπορούν φέτος να γίνουν ακόμα καλύτεροι. Το BallHog ξεκινάει μια βόλτα στις 30 ομάδες του πρωταθλήματος, ψάχνοντας τους παίκτες αυτούς που φέτος καλούνται να ανεβάσουν επίπεδο το παιχνίδι τους στον δρόμο προς την καθιέρωση και θα αποτελέσουν πιθανότατα κλειδιά στην πορεία των ομάδων τους προς την επιτυχία.
Southeast Division
Tim Hardaway Jr. (Atlanta Hawks)
Το αν ο Tim Hardaway Jr. επελέγη στο #24 του draft, εξασφαλίζοντας μια τετραετία στη λίγκα λόγω της αναγνωρισιμότητας του ονόματός του, είναι κάτι ποτέ δεν θα μάθουμε. Aν έπρεπε να ποντάρω όμως, θα πόνταρα στο “Ναι”. Σε καμία περίπτωση δεν κληρονόμησε την σταυρωτή του πατέρα του, και βγάζει το ψωμί του με τη φήμη του σουτέρ, φήμη που μέχρι σήμερα, πάντως, δεν έχει αποδείξει, καθώς έχει να επιδείξει μόλις 34% από το τρίποντο στο κολέγιο και 35% στο NBA. To attitude του είναι πολύ μεγαλύτερου διαμετρήματος από την παραγωγικότητά του στο παρκέ.
Οι Atlanta Hawks έχασαν δύο πολύ καλούς σουτέρ στα πρόσωπα των Teague και Horford, την ώρα που ο Korver αθόρυβα έχει πατήσει τα 35 και ο παρτενέρ του στα φτερά Bazemore θα πρέπει τουλάχιστον να διατηρήσει, αν όχι να αυξήσει το 36% της τελευταίας διετίας από μακριά, για να μην καταρρεύσει το spacing των Hawks. Η λειτουργία των Humphries και Muscala σαν stretch ψηλών, μάλλον ως αστείο θα πρέπει να εκληφθεί, και ο Budenholzer βρίσκεται στην αμήχανη θέση να πρέπει να εμπιστευθεί των Tim Hardaway Jr. να ανοίγει τις άμυνες, από εκεί που πέρσι ήταν ο 10ος παίκτης του, που, μάλιστα, μέχρι ένα σημείο συνέλεγε DNP – coach decision. Οι αποχωρήσεις έφεραν ισχυρό πλήγμα στο pass first/switch everything mentality του coach Bud, και για να μείνει ο Hardaway ώρα στο παρκέ, αλλά και να μακροημερεύσει στη λίγκα, φέτος είναι η σεζόν που θα πρέπει να αποδείξει πως έχει για εφόδια κάτι παραπάνω από ένα βαρύ επώνυμο.
Jeremy Lamb (Charlotte Hornets)
Η ικανότητά του στο σκοράρισμα είναι δεδομένη. Γι’αυτό τον έπεισαν να αφήσει το κολέγιο μετά από δύο σεζόν. Η αμυντική του στάση, στα όρια της αδιαφορίας, είναι επίσης δεδομένη, αλλά ευτυχώς για τον ίδιο είναι κάτι που διορθώνεται. Αυτό ήταν και το γεγονός, άλλωστε, που τον υποβίβασε στον πάγκο πέρυσι, μιας και ο προπονητής του, Steve Clifford, είχε πολλά παράπονα. Τι θα συμβεί φέτος; Όλα δείχνουν πως ο Lamb θα ξεκινήσει την σεζόν από την second unit, σε μια προσπάθεια του Clifford να τον κρατήσει σε εγρήγορση. Η τακτική αυτή, μέχρι στιγμής, δείχνει να καρποφορεί, μιας και στα τέσσερα φιλικά της pre season, o Lamb έχει “γράψει” μ.ο. που αν τους κρατήσει για όλη την σεζόν θα δει το όνομά του μεταξύ των υποψηφίων για το βραβείο του έκτου παίχτη: 12 πόντοι, 4,5 rebounds, 1,5 assists και 56,7% ποσοστό ευστοχίας. Όχι κι άσχημα.
Στην πραγματικότητα ο Lamb έχει φέτος την χρυσή ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει την καριέρα του, μετατρέποντας τον εαυτό του σε ένα πολυεργαλείο για όλες τις δουλειές, τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα. Ο Clifford -μάλλον- επιδίδεται στο καψώνι του πάγκου πάνω στον Lamb γιατί ξέρει πως με τα σωματικά του προσόντα -και δίπλα στον Kidd-Gilchrist- οι Hornets θα έχουν στην πεντάδα τους δύο παίχτες που είναι ικανοί να αλλάξουν την ροή ενός παιχνιδιού. Θεωρητικά, αλληλοσυμπληρώνεται με τον Marco Belinelli, καθώς ο δεύτερος αποτελεί εκ των κλασικών σουτέρ της λίγκας, ενώ ο Lamb είναι εξαιρετικός στα τελειώματα κοντά στο καλάθι. Στα μεγάλα κέφια, ο Clifford θα τους ρίχνει και τους δύο στο παρκέ, ώστε να διαθέτει διπλή απειλή προς το αντίπαλο καλάθι. Κι επειδή σε αυτό το σενάριο, η ερώτηση είναι “και ποιος θα παίξει άμυνα ρε παιδιά” η απάντηση -θα πρέπει να- είναι: Ο Lamb.
Tyler Johnson (Miami Heat)
Ok, για να είμαστε δίκαιοι, το Miami φέτος αποτελεί περίπτωση ομάδας όπου ο καθένας μπορεί να ξεπεταχτεί και να κάνει χρονιά. Μέχρι και η μπασκετική λαίλαπα που ακούει στο όνομα “Dion Waiters” μπορεί να αναστηθεί. Ο 24χρονος Johnson, όμως, βρίσκεται στη ζώνη του “συνεχίζει να μας εκπλήσσει”. Ξεκινώντας από την άμυνα, ο Erik Spoelstra βρήκε κάποιον με γρήγορα πόδια για να πιέζει τους αντίπαλους guards όποτε αυτό κρίνεται απαραίτητο. Τρόπον τινά αποτελεί τον lockdown defender των Heat στην περιφέρεια, και μόνο γι’αυτό η παρουσία του στο παρκέ θα είναι σημαντική. Ο τρόπος που χαμηλώνει για να παίξει άμυνα μας θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τον Michael Cooper των Lakers, ο οποίος επίσης ήταν εξαιρετικός αμυντικός. Επιθετικά ο Johnson, όπως απέδειξε και πέρυσι, μπορεί να κάνει ζημιές. Δεδομένης της απουσίας του Bosh, πλέον και με τον Wade να μην κατοικεί πια στην South Beach, είναι δεδομένο πως οι μπάλες θα μοιραστούν σε μεγάλο βαθμό. Ο Johnson διανύει μια εξαιρετική preseason, με χαρακτηριστικό πρόσφατο δείγμα τους 17 πόντους (6/8 FG, 4/4 3pts, 1/2 FT), πέντε assists, τέσσερα rebounds, ένα κλέψιμο και ένα κόψιμο στα 21 λεπτά που αγωνίστηκε κόντρα στους Spurs.
To πολύ θετικό για τον Spoelstra είναι πως, πέρα από τις εκτελεστικές του ικανότητες, ο Johnson φέτος επιδεικνύει και ένα court vision που μέχρι στιγμής δεν το είχε παρουσιάσει. Οπότε δεν αποκλείεται να τον δούμε και στην οργάνωση του παιχνιδιού κατά διαστήματα. Επειδή κατά βάση, όμως, shooting guard είναι το παιδί, και επειδή με τον Waiters συναγωνίζεται, η θέση του βασικού στους Heat είναι his to lose. Επιπλέον, μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο αλλαγές, ο Johnson αποτελεί έναν από τους παλιότερους παίχτες στο ρόστερ του Miami1)Ο Haslem που έχει βαλσαμωθεί πλέον δεν μετράει. και μπορεί ο φυσικός ηγέτης να είναι ο Dragic, ωστόσο είναι δεδομένο πως ο Spoelstra θα ψάξει ηγεσία από το σύνολο του παιχτών του. Και μέχρι στιγμής ο νεαρός guard δείχνει να μην έχει πρόβλημα -και- με αυτόν τον ρόλο.
Mario Hezonja (Orlando Magic)
“Ο νέος Drazen”, “Θα έπρεπε να είμαι στο #1 του draft”, “Τέτοιο ταλέντο δεν έχει βγει ξανά από την Ευρώπη”. Ορίστε Mario Hezonja, ιδού η ευκαιρία σου, κάτω από τις οδηγίες ενός προπονητή που ξέρει να παίρνει το 110% του ταλέντου των παιχτών του. Οι επιθετικές αρετές σου; Αδιαμφισβήτητες. Το επιβεβαιώνουν και οι θρύλοι του κροατικού μπάσκετ, και ποιοι είμαστε εμείς μπροστά τους για να τους αμφισβητήσουμε; H πρώτη σου χρονιά στο NBA; Ας το αφήσουμε καλύτερα, αλλά ας δώσουμε το ελαφρυντικό που δίνουμε σε κάθε rookie: Δεν ήσουν έτοιμος. Στη δεύτερή σου χρονιά, πλέον, δεν περιμένουμε πράγματα από σένα. Απαιτούμε. Που να είχες επιλεχθεί και στο #1 δηλαδή. Ας σταματήσουμε να δείχνουμε με το δάχτυλο όμως.
Φέτος ο Hezonja θα πρέπει να ξεκινήσει από τα πολύ βασικά για να πείσει τον Frank Vogel να του εμπιστευθεί μια θέση στο rotation και να δει την συμμετοχή του να μην περιορίζεται στα 17,9 λεπτά που είχε πέρυσι. Όπου “βασικά” βάλτε την “προπόνηση”. Ο νεαρός Κροάτης είδε την ομάδα του να παίρνει τον Jeff Green και είναι σαφές πως η κίνηση αυτή θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης για τον ίδιο. Τι απαιτείται από τον Hezonja; Καταρχάς το καλό, σταθερό σουτ. Το Orlando δεν φημίζεται για την αποτελεσματικότητά του από απόσταση και αυτό είναι το βασικό σημείο που θα πρέπει να πατήσει ο 20χρονος. Εν συνεχεία, θα πρέπει, αφενός να πηγαίνει με αποφασιστικότητα προς το καλάθι, να μην επιδίδεται σε αδικαιολόγητα split outs, και αφετέρου να μην πουλάει εύκολα την μπάλα μετά από pick n’ roll. Και στα δύο αυτά σημεία ήταν από τους πρώτους σε λάθη στην λίγκα πέρυσι. Η αμυντική του επίδοση δεν είναι κακή, άλλωστε τον βοηθάει η αθλητικότητά του, αλλά και εκεί θα πρέπει να δώσει το κάτι παραπάνω. Το Orlando διαθέτει αρκετούς παίχτες στη θέση “3” πια, κι ύστερα από το κατέβασμα του Aaron Gordon εκεί, και πέραν των αγωνιστικών θεμάτων, η φετινή χρονιά θα δείξει το αν ο Hezonja διαθέτει και το κατάλληλο mentality για να σταθεί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και τον “Μαγικό Κόσμο”.
Kelly Oubre Jr. (Washington Wizards)
Γενικώς η θέση του small forward είναι μια ευκαιρία στους φετινούς Wizards, αλλά ας επικεντρωθούμε στον Kelly Oubre Jr. O Κelly είναι ένα νέο παιδί, το ύψος του είναι 2,01 και άφησε το κολέγιο του Kansas ως ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα του αλτρουιστή all-around παίχτη. Και ενώ η πρώτη του χρονιά -όπως και κάθε rookie που δεν έχει βαριά φήμη- πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν είχε κάποιο σημείο αναφοράς, φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ξεκινώντας από τον πάγκο, ο νέος προπονητής Scott Brooks θα θελήσει να δώσει ένα πολύ πιο γρήγορο τέμπο σε σχέση με τον προκάτοχό του Randy Wittman. Αν ο Oubre θέλει να έχει συνεχή παρουσία στο rotation της ομάδας, θα πρέπει να βελτιώσει κατά πολύ τα ποσοστά του, τόσο κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, όσο και από την γραμμή της φιλανθρωπίας.
Από την άμυνα παράπονο δεν υπάρχει και ίσως αυτό θα πρέπει να είναι το στοιχείο που πρέπει να εκμεταλλευτεί ο παίχτης. Οι ομάδες του Brooks (η Oklahoma δηλαδή) δεν φημίζονται για την καλή αμυντική τους λειτουργία και το γεγονός ότι ο Oubre είναι μόλις 20 ετών, και άρα σε μια διαδικασία διαμόρφωσης του κορμιού του ακόμα, δίνει ακόμα ένα βέλος στη φαρέτρα του ίδιου του παίχτη. Έτσι κι αλλιώς ίσως κληθεί αρκετές φορές φέτος να πιέσει τα αντίπαλα guards, μιας και διαθέτει γρήγορα πόδια και το άνοιγμα των χεριών του φτάνει τα 2,16 μέτρα (ναι, σωστά διαβάζετε). Μετά από μια χρονιά προσαρμογής -και ψαρώματος προφανώς- ο Oubre μάλλον θα πρέπει να θυμηθεί την χρονιά του στο κολέγιο: να βγαίνει στις γωνίες, να δοκιμάζει από εκεί διεισδύσεις και να εκμεταλλευτεί την αθλητικότητα και ταχύτητά του στο transition. Αν βελτιώσει και τα ποσοστά του; Ο Brooks θα έχει κάθε λόγο για να χαμογελάει.
| ↑1 | Ο Haslem που έχει βαλσαμωθεί πλέον δεν μετράει. |
|---|
