Το παρόν κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Τεύχος #4 του εβδομαδιαίου περιοδικού M2M (Man to Man) που κυκλοφορεί κάθε Τρίτη μαζί με την εφημερίδα Live Sport.
Southwest: Σταθερές και Μεταβάσεις
Η Southwest Division έχει εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια ως η division φωτιά του NBA, με αποκορύφωμα τη σεζόν 2014/15, όταν και τα πέντε μέλη της βρέθηκαν στα playoffs, με τους τελευταίους Pelicans να σταματούν στις 45 νίκες, σε μια συγκλονιστική σεζόν από τον Anthony Davis, πριν σκουπιστούν από τους Warriors στα playoffs. Το γεγονός ότι η ομάδα που διαθέτει το υπέρλαμπρο άστρο του Davis είναι ίσως η πιο αδιάφορη της division λέει πολλά. Μαζί τους, τρεις ομάδες που προσπαθούν να παλατζάρουν το παρελθόν με το μέλλον, οι post-Timmy Spurs, οι late-Dirk Mavericks και οι μεταβατικοί Grizzlies. Την πεντάδα κλείνουν οι προκλητικοί Rockets. Έμβλημα της περιφέρειας; Ο Chandler Parsons που ανδρώθηκε στο Houston, πληρώθηκε στο Dallas και ψάχνει την υγεία και την ανάδειξή του σε All-Star στο Memphis.
San Antonio Spurs
Ο Tim Duncan δεν είναι πια εδώ. Ο Tim Duncan δεν είναι πια εδώ. Όσες φορές και να την επαναλάβει κανείς, η φράση αυτή αντηχεί περίεργα στο AT&T Center. Δεν είναι εδώ αγωνιστικά βέβαια, καθώς ο ιδρυματισμός που πρέπει να έχει πάθει ο Timmy με το προπονητήριο των Spurs μετά από 19 συναπτά έτη εκεί παρουσίας μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον αντίστοιχο του Red στο Shawshank Redemption. Ο Duncan θα γυρίζει σαν στοιχειό στο πλευρό του μέντορά του, Gregg Popovich, ο οποίος μπορεί να μπαίνει σε μία από τις τελευταίες του σεζόν στον πάγκο της ομάδας, μιας και είχε δηλώσει πως θα αποχωρήσει κι αυτός, λίγες σεζόν μετά τον Duncan, ίσα-ίσα για να εξασφαλίσει τη μετάβαση της ομάδες στην μετά από αυτούς εποχή.
Η ιστορία, ωστόσο, χαράσσεται από τους παρόντες. Ο Manu Ginobili παρά τα 39 του χρόνια και τη συσσωρευμένη καταπόνηση από την -μονίμως στο κόκκινο- ένταση του παιχνιδιού του και την παντελή αδιαφορία για τη σωματική του υγεία, παραμένει στο San Antonio, πενταπλασιάζοντας μάλιστα της περσινές αποδοχές του. O Tony Parker το ίδιο, με μετριασμένες, όμως, την ταχύτητα και την επινοητικότητά του όταν τρυπώνει στα σαγόνια της άμυνας. Το “tiki-taka” και τα αμέτρητα τρίποντα έχουν δώσει τη θέση τους σε ένα αναχρονιστικό, και ταυτόχρονα ριζοσπαστικό, παιχνίδι, με έμφαση στο inside game και στα isolations του υποψήφιου MVP πλέον, και top-10 αμυντικού και επιθετικού, Kawhi Leonard. Το ρίξιμο του ρυθμού και τα post-ups που προσάρμοσε ο Popovich στην παρουσία της άγκυρας που λέγεται LaMarcus Aldridge θα επιτείνει η παρουσία ενός ακόμη θρύλου από φέτος σε αυτό το ρόστερ, του Pau Gasol. Ο RC Buford ελπίζει πως η παρουσία του 36χρονου Ισπανού θα λειτουργήσει σαν απλή μαθηματική προσθαφαίρεση “αυτά που χάνουμε στην άμυνα από τον Duncan τα κερδίζουμε στην επίθεση με τον Gasol”, ωστόσο το μπάσκετ δεν λειτουργεί πάντοτε έτσι, και η κίνηση αυτή αποτελεί συμβιβασμό στην αμυντική κυριαρχία των Spurs. Κι όμως, ίσως να το παρασκεφτόμαστε. Η παρουσία δύο μπασκετικών εγκεφάλων του βεληνεκούς των Popovich-Gasol είναι εχέγγυο πως, αργά η γρήγορα, θα βρεθεί διέξοδος.
Μεγαλύτερο άγχος είναι η έλλειψη off the dribble δημιουργίας, δεδομένης της σταδιακής αποσύνθεσης Parker και Manu, αλλά η ελπίδα εδράζεται και πάλι στα γιγάντια χέρια του Kawhi Leonard, ο οποίος κάθε καλοκαίρι προσθέτει και μια καινούρια δυνατότητα για να παίζει ο Gregg Popovich. Μήπως φέτος είναι αυτή του δημιουργού; Αν όχι, οι λαγοί στο καπέλο του Popovich λέγονται Dejounte Murray και Kyle Anderson, και μένει να δούμε αν θα χρειαστεί να επιστρατευτούν. Μην ανησυχεί κανείς πάντως, οι 50+ νίκες είναι και φέτος κλειδωμένες.
Memphis Grizzlies
Το grit ‘n’ grind ανθίσταται με αιμοσταγή επιθετικότητα στο ρεύμα που συμπαρασύρει τη λίγκα προς ένα μπάσκετ χωρίς θέσεις, βασισμένο στην δημιουργία και την εκμετάλλευση των κενών χώρων μέσω της ταχύτητας στην εναλλαγή της μπάλας και του τριπόντου. Aνθίσταται και στις αλλαγές προπονητών, καθώς αποδείχτηκε μακροβιότερο του Lionel Hollins και του Dave Joerger, που με παντιέρα αυτό οδήγησαν τους άσημους Grizzlies σε έξι συνεχόμενες παρουσίες στα playoffs, με δύο παρουσίες σε ημιτελικούς και μία σε τελικούς περιφέρειας. Τα δομικά στοιχεία παραμένουν. Ένας point guard με σταθερό χέρι δίχως φιλοδοξία να κυριαρχεί στο παιχνίδι της ομάδας του στο πρόσωπο του χρυσοπληρωμένου Mike Conley. Μια frontcourt φόβητρο σε άμυνα και επίθεση, με τους Mark Gasol και Zach Randolph να κλείνουν φέτος μια οκταετία συμβιωτικής και αμοιβαία επωφελούς σχέσης, και spirit animal το αιμοβόρο σκυλί που λέγεται Tony Allen.
Κι όμως, φέτος έχουν εμφανιστεί ρήγματα στην πανοπλία αυτή. Ο Dave Fizdale αποτέλεσε για χρόνια το δεξί χέρι του Erik Spoelstra και είναι ένας coach της nouvelle vague, περισσότερο πραγματιστής παρά ψυχολογικός ηγέτης. Ο Chandler Parsons προσθέτει έναν forward που μπορεί να σκοράρει και να δημιουργήσει, και είναι το άκρο αντίθετο της γκρίζας εργατικότητας και της αυτοθυσίας που κυριαρχεί στο Memphis. Ο Fizdale σκοπεύει να φέρνει τον Z-Bo από τον πάγκο, ποντάροντας στο ότι ο JaMychal Green μπορεί να εκτείνει τα ψήγματα starting quality που έδειξε σε βάθος μιας ολόκληρης σεζόν, και πως ο Brandan Wright μπορεί να αφήσει πίσω του τους τραυματισμούς και να ξαναείναι ο rim runner που όλοι αγαπήσαμε κάποτε πλάι στον Dirk. Στοιχήματα υπάρχουν διάσπαρτα στο ρόστερ, από τους rookies Wade Baldwin, Deyonta Davis ως τους Troy Daniels, James Ennis και Jordan Adams που μπορούν να γίνουν τα στρατιωτάκια του Fizdale στην πορεία προς τη νέα εποχή. Η παρουσία του 40άρη Vince Carter είναι η επιβεβαίωση πως το Grizzlies δεν διαλύεται, αλλά θα συνεχίσει να κυνηγά ανεμόμυλους.
Houston Rockets
Ο Daryl Morey με τον Mike D’Antoni έχουν δημιουργήσει ένα αμυντικό ανοσιούργημα, μια πολεμική μηχανή τεράστιας καταστρεπτικής δύναμης η οποία μπορεί να καταρρεύσει από έναν τρυποκάρυδο. Το κακό είναι ότι ομάδα με τόσο πορώδη άμυνα φτάνει ψηλά μια φορά στα 30 χρόνια. Το καλό είναι ότι αν ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει ένα τέτοιο σύνολο να βάλει στην άκρη οποιαδήποτε σκέψη περί αμυντικής αξιοπρέπειας και να τους πείσει να αντλούν την αυτοπεποίθησή τους από συνεχή γρήγορα pick and rolls και τρίποντα, αυτός είναι ο Mike D’Antoni. Σκοπός του θα είναι να ξαναφτιάξει τους “Seven Seconds or Less” Suns στο Texas, με τον James Harden σαν point guard στον ρόλο του Nash, έναν σκασμό από σουτέρ, τον φέρελπι Clint Capela σαν light Amare’, που στοιχειωδώς μπορεί να σταθεί ως rim protector, και ελπίζει πως Trevor Ariza και Patrick Beverley μπορούν να μεταλλαχθούν στο αντίστοιχο του Shawn Marion – δηλαδή να κάνουν λίγο απ’ όλα στην επίθεση και να τρέχουν και για τον φροντιστή γηπέδου στην άμυνα.
O Harden είναι μεταξύ των τριών πρώτων επιλογών κάθε σώφρονος NBA fan για MVP και θα υπάρχουν βραδιές που οι στατιστικές μάχες του με τον Westbrook θα προκαλούν μανιώδες zapping στο League Pass. Το κρυστάλλινο δίδυμο που αποκτήθηκε από τη Νέα Ορλεάνη, οι Eric Gordon και Ryan Anderson, υπόσχεται βροχή από τρίποντα και φαγωμένα νύχια από την αγωνία σε κάθε προσγείωσή τους στο παρκέ. Corey Brewer και K.J. McDaniels επανδρώνουν το roller coaster από τα επιφωνήματα θαυμασμού στην απόγνωση, ακόμα και μέσα στην ίδια φάση, ενώ Nene και Montrezl Harrell είναι η απαραίτητη δόση μπρουταλιτέ σε ένα, κατά τα άλλα vanilla, σύνολο από πλευράς ωμής δύναμης. Και για τους νοσταλγούς του παρελθόντος; Ο προαδαμιαίος Prigioni είναι εδώ με διετές συμβόλαιο για να λέει παραμύθια από την πλειστόκαινη περίοδο, o Kyle Wiltjer θα φέρνει αναμνήσεις Μοναχου-Γάνδης σε κάθε σπάνια εμφάνισή του στο παρκέ, ενώ ο Chinanu Onuaku με βολές κουτάλα θα αποτίει σε κάθε του επίσκεψη στη γραμμή φόρο τιμής στον Rick Barry και στη γιαγιά σου.
Dallas Mavericks
Ο Mark Cuban ήταν ο νικητής στην πιο ενδιαφέρουσα (ρώσικη) ρουλέτα του καλοκαιριού, τη διεκδίκηση της υπογραφής του Harrison Barnes, αλλά το έπαθλο ισαπέχει από το να αποδειχθεί ένας μελλοντικός star και η ανώδυνη μετάβαση στη νέα εποχή ή μια σφαίρα στη δοξασμένη μα παρηκμασμένη Nowitzki Era και είσοδος στα πέτρινα χρόνια. Στο Dallas ξεκινά άλλη μια σεζόν patchwork συμπλήρωσης του ρόστερ γύρω από τον μεγάλο Γερμανό. Από το Golden State επίσης έφτασε και ο Andrew Bogut, για να συνθέσει με τον Dirk ίσως την εξυπνότερη, αλλά σίγουρα τη βραδύτερη, starting frontline του NBA, καθώς και o Harrison Barnes, σε μία προσπάθεια να δείξει πως οι Τελικοί 2016 ήταν απλά μια κακιά παρένθεση στην καριέρα του. Στα χαρτιά η πεντάδα μοιάζει εξαιρετική, αν στους προαναφερθέντες προσθέσουμε τους Deron Williams και Wesley Matthews, μα τα ερωτηματικά υπερίπτανται όλων σαν μαύρο πέπλο, είτε σε ότι αφορά την υγεία (Williams, Matthews, Bogut), είτε την ηλικία (Dirk), είτε, τέλος, το ταλέντο (Barnes).
Η συνταγή είναι γνωστή. Pick and rolls με βαρυτικό πεδίο τον Nowitzki, και ευκαιριακά plays του πανέξυπνου Carlisle γύρω από αυτό. Ωστόσο δεν φαίνεται να υπάρχει αρκετή απειλή με την μπάλα στο παρκέ για να καταστεί αυτό το σχήμα βιώσιμο, ούτε και το απαιτούμενο βάθος για να μην υπερφορτωθούν οι γερόλυκοι της ομάδας. Βέβαια, ο Carlisle πιάνει έναν νεροκουβαλητή και τον κάνει αξιόμαχη απειλή από τον πάγκο, και έχει τους παίκτες να αναδείξει τον νέο Dwight Powell, που είναι έτοιμος για breakout season σαν πρώτος ψηλός από τον πάγκο. Ο sophomore Justin Anderson έδειξε έτοιμος για περισσότερα λεπτά, ενώ ο Seth Curry εκμεταλλεύτηκε το χάος του Sacramento για να κάνει audition για έναν Crawfordικό ρόλο στον πάγκο του Dallas. Αν όλα πάνε καλά, θα δούμε άλλον έναν τιμημένο αποκλεισμό του Dirk στον πρώτο γύρο.
New Orleans Pelicans
Η παγκόσμια αθλητική κοινότητα θα πρέπει ήδη να ετοιμάζει μια θέση στο mount rushmore των καταραμένων ομάδων για τους Pelicans. Κανείς δεν ξέρει αν φταίει η επιλογή ενός τόσο απροκάλυπτα φαιδρού ονόματος, το εξοργιστικό trade του Dell Demps για τον Jrue Holiday ή απλά είναι το θέλημα των μπασκετικών θεών να δημιουργήσουν έναν μεσσία στο πρόσωπο του Davis, αλλά το ριζικό της ομάδας την τελευταία τριετία είναι σπαρμένο με πόνο και δάκρυα – και αυτό δεν είναι αστείο. O Bryce Dejean-Jones έπεσε νεκρός από σφαίρα το καλοκαίρι, ο Ryan Anderson έχασε τη σύντροφό του και ο Holiday θα απουσιάσει από την αρχή της σεζόν για να είναι δίπλα στη γυναίκα του που θα χειρουργηθεί για να της αφαιρεθεί όγκος στον εγκέφαλο, λίγες εβδομάδες μετά τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού.
Η λοταρία μοιάζει αναπόφευκτη φέτος για τους Pelicans, οι οποίοι ευτύχησαν να πάρουν στο draft έναν εκπληκτικό σκόρερ στο πρόσωπο του Buddy Hield, o oποίος έχει λαμπρή ευκαιρία να χτυπήσει το βραβείο του Rookie of the Year. Ο Anthony Davis θα πρέπει να περιμένει για post-season μεγαλεία, και για αρχή θα πρέπει και ο ίδιος να δείξει ότι μπορεί να παίξει τουλάχιστον 70 παιχνίδια σε μια σεζόν. Ο Alvin Gentry θα τρέξει και θα δει, εν τη απουσία και του Tyreke Evans, τι μπορεί να καρπωθεί από τα στοιχήματα του Dell Demps. Ο Terrence Jones θα πλαισιώσει τον πρώην συμπαίκτη του στο Kentucky, Anthony Davis, με ένα συμβόλαιο ευκαιρία, o Lance Stephenson έχει ίσως την τελευταία ευκαιρία να αποδείξει ότι η τελευταία του σεζόν στην Indiana δεν ήταν απλά μια ευχάριστη αναλαμπή και πως μπορεί να πολεμήσει τους δαίμονές του, ενώ ο Solomon Hill έχει 48 εκατομμύρια λόγους να δικαιώσει την επιλογή του GM Demps να απλώσει στα πόδια του ισάριθμα δολάρια για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
