Ball Hog’s Roundtable: GM Edition 2016-17

Με τη σεζόν να έχει αρχίσει να μας γεμίζει εικόνες και ενδιαφέρουσες ιστορίες, τη δυναμική των ομάδων να έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται στα παρκέ για τα καλά, αποκαλύπτοντας, παράλληλα τα κενά και τις αδυναμίες καθεμίας εξ αυτών, καταφέραμε κάποια στιγμή όλοι το σύνολο των συντελεστών του Ball Hog να αφήσουμε όλοι μαζί κείμενα, αναλύσεις, videos και διαγράμματα για λίγο, να πάρουμε τις κούπες με τα τσάγια μας και να βρεθούμε στο στρογγυλό τραπέζι της αίθουσας συνεδριάσεών μας και να συζητήσουμε για τις κινήσεις των General Managers της λίγκας το τελευταίο καλοκαίρι. 

1. Δύο από τα τρία τελευταία χρόνια General Manager of the Year έχει ανακηρυχθεί ο R.C. Bufford των San Antonio Spurs, με τον Bob Myers των Golden State Warriors να μπαίνει σφήνα πρόπερσι. Θα κάνει το 2-2 στην άτυπη κόντρα φέτος ο GM των Warriors, έχοντας στο CV του την υπογραφή του Durant; Αν όχι, ποιος θα είναι ο καλύτερος γραβατωμένος της φετινής χρονιάς;

Σταύρος Μαρίνος: Δεν είναι ψέμα ότι το πλάνο που παρουσιάζει ο Mitch Kupchak στους παίχτες που θέλει να υπογράψει στους Lakers, είναι πάντα το ίδιο (από τότε που βγήκε το Karate Kid II, το 1986, δουλεύει στα γραφεία των Lakers αλλά το 2000 ανέλαβε πλήρη καθήκοντα GM). Μετά από 30 χρόνια, προφανώς δεν έχει κερδίσει ποτέ το Executive of the Year award, αλλά τουλάχιστον φέτος θα πρέπει να του το χαρίσει ο αδικημένος multiple MVP των mid-2000s, Luke Walton.

Νίκος Ραδικόπουλος: Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο βραβείο είναι το πιο δύσκολο να δοθεί, μιας και το έργο ενός GM -κατ’ εμέ- είναι έργο μεσομακροπρόθεσμου σχεδιασμού, πενταετίας τουλάχιστον, οπότε δεν είναι λογικό να κρίνεται βάσει ετήσιας απόδοσης. Αν παρόλα αυτά πρέπει να περιοριστούμε στις κινήσεις του καλοκαιριού του 2016 και μόνο, τότε δύσκολα το front office των “Πολεμιστών” και ο GM τους Myers πρέπει να είναι ο νικητής, μιας και η υπογραφή Durant ήταν αναντίρρητα η μεγαλύτερη και σημαντικότερη κίνηση του καλοκαιριού.

Άρης Τόλιος: Απορώ που κανείς δεν απαντά τον τύπο που υποκαθιστά τυπικά τον LeBron James ως GM όσο ακόμα ο “King” αγωνίζεται. Πως τον είπαμε; Α ναι. David Griffin. Πέρα από την πλάκα και απλώς για να το βάλω στο τραπέζι, θεωρώ κάπως αδιανόητο να μην μπαίνει στη συζήτηση ο GM των Πρωταθλητών που έχουν κάνει εξαιρετικό ξεκίνημα και αποπνέουν πραγματική αύρα Πρωταθλητή. Ο Griffin είναι η ζωντανή απόδειξη του ρητού “η υπομονή είναι αρετή”, αφού η αυτοσυγκράτηση του απέναντι στον τρομερό παρεμβατισμό του James τον έχει προστατεύσει να μην διαολοστείλει σε πρώτη φάση αυτό το καλοκαίρι τον J.R. Smith και το περυσινό τον Tristan Thompson, και σε δεύτερη φάση τον ατζέντη τους και “κολλητό” του “King”. Αν σε αυτά προσθέσουμε την αποπομπή Blatt, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως, είτε κάνοντας τα στραβά μάτια στον LeBron, είτε μη χάνοντας τον στόχο του, ο Griffin κάνει “helluva job”.

Gus Χρυσοχού: Προφανώς οι Griffin, Buford και Myers έχουν τον πρώτο λόγο, αλλά παίζουν κι άλλες ομάδες. Για παράδειγμα η Charlotte, που με τον Rich Cho στα ηνία του front office, έχει καταφέρει να δείξει ένα άκρως συμπαγές και ανταγωνιστικό σύνολο, με εκφραστή τον Steve Clifford. Στοχευμένο μπάσκετ, με ξεκάθαρους ρόλους και πάνω απ’όλα αποτελεσματικό, που φαίνεται να φέρνει τους Hornets σε τροχιά playoffs -ξανά. Γιατί να μην είναι στην συζήτηση, δηλαδή, ο Rich¹⁾Από την γωνιά του ο Άρης Τόλιος: “ΝΑΙ ΡΕ GUS, NAI!!!;

Δημήτρης Μαυράκης: Μπορούμε να το δώσουμε τιμής ένεκεν στον Daryl Morey;! Αφενός έχει πρωτοστατήσει στο κίνημα που έχει διαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται όλη η λίγκα. Αφετέρου αποφάσισε να στηρίξει το πολυδυσφημισμένο αστέρι της ομάδας με το καλύτερο δυνατό τρόπο και να μας χαρίσει μια χρονιά που θα γραφτεί στην Ιστορία, πλαισιώνοντας τον με τους ιδανικούς για τα χαρακτηριστικά του παίκτες τριγύρω. Με αυτό τον τρόπο διατηρεί τους Rockets ανταγωνιστικούς, ενώ παράλληλα εξιλεώνει τον Harden στο πρόσωπο του κοινού, καθιστώντας την ομάδα ξανά έναν θελκτικό προορισμό για τις άγριες νυχτερινές ώρες.

Δημήτρης Μαντζούκας: Πες ρε Μήτσε! Ποιος άλλος θα τολμούσε να πλαισιώσει έναν superstar με παίκτες δεύτερης διαλογής (καλούς μεν, αλλά μακριά από το All-star επίπεδο) και να ονειρεύεται ημιτελικούς Δύσης; Ο Daryl Morey το έκανε και φαίνεται να πετυχαίνει. Με διαφορά ο general manager που το δικαιούται περισσότερο στα μάτια μου.

Πέτρος Καούνης: Ένας από τους παράγοντες που βάζανε τρικλοποδιά στην πορεία των L.A. Clippers προς την κορυφή όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήταν και ο GM τους. Ο GM Rivers έμπλεκε στα πόδια του Coach Doc, με αποτέλεσμα να τρώνε τα μούτρα τους στο τέλος και οι δύο. Φέτος η παράμετρος “τελευταία ευκαιρία για δαχτυλίδια, αλλιώς το παρεάκι σκορπά” φαίνεται πως βοήθησε και τον GM Doc να βάλει τον εγωισμό του σε δεύτερη μοίρα ως manager, και να ετοιμάσει ένα πλάνο με μέση, αρχή και τέλος. Το πρόβλημα της second unit, που τόσα χρόνια έμοιαζε ανύπαρκτη, φαίνεται να αποκτά τη μορφή που είχε στο μυαλό του ο GM Doc για να λύσει τα χέρια του Coach Rivers. Μονάδες, όπως ο Raymond Felton, που αποτελεί μεγάλη προσωπική αδυναμία, και ο Marreese Speights, μαζί με τον ”6ο παίκτη” Jamal Crawford και τον ανανεωμένο υιό Rivers, έχουν βοηθήσει αρκετά στο να βρίσκεται αυτή την στιγμή η ομάδα στην κορυφή με το καλύτερο ρεκόρ νικών.

Γιάννης Χάτσιος: Εγώ πάλι θα πιάσω το παράδειγμα των Hawks. Δεδομένης της κατάστασης (βούληση να προχωρήσουν μετά την Teague-era στον άσσο, αποχώρηση και του τελευταίου της παλιάς φρουράς, του Al Horford), ο Mike Budenholzer βρέθηκε να χάνει δύο σταθερές όπου βασίστηκε η δική του version των Hawks. Ο επαναπατρισμός του Dwight Howard με ένα όχι και τραγικό συμβόλαιο και η ανανέωση του Bazemore είναι εξαιρετικές κινήσεις που διατηρούν σε τροχιά playoffs τους Hawks. Το ψήσιμο του Malcom Delaney να έρθει για ψίχουλα για να γίνει ένας από τους καλύτερους back-up PGs το ίδιο, ενώ κεφαλαιοποίησαν την αποχώρηση του Teague φέρνοντας στην ομάδα τον DeMarr…τον Taurean Prince, επιλέγοντας παράλληλα στο draft και τον DeAndre Bembry. I’m sold. Τώρα αν το credit πάει στον Wilcox ή στον πολυσχιδή Budenholzer, άλλο θέμα.

P.S.: Δεν θα ήταν υπέροχο να πάρει ο Sam Hinkie το βραβείο χωρίς να είναι εν ενεργεία GM;

(Μαρίνος και Ραδικόπουλος με μια φωνή: Όχι!)

2. Από την άλλη πλευρά, με τον Hinkie να έχει φύγει και τους 76ers να μην είναι πλέον αυθόρμητη απάντηση για τον πάτο της λίγκας, ποιο είναι το φετινό βατόμουρο; Ποιος GM θα είναι ο πρώτος που θα χάσει (ή θα έπρεπε) τη θέση του;

Σταύρος Μαρίνος: “Meet cute German girl. Mention Hitler.” Κάπως έτσι είναι η κατάσταση όταν μιλάς για τους Knicks και τα καταστροφικά συμβόλαια που έχουν καταφέρει να χαρίσουν αυτόν τον αιώνα. Τα $ 72 εκατ. στον Joakim Noah μέχρι το 2020, δεν αποτελούν εξαίρεση. Steve Mills for the win.

Κοσμάς Καψάλης: Στο Orlando ο GM Rob Hennigan κατάφερε μέσα σε έναν χρόνο να δώσει τον Tobias Harris και το εξαιρετικό πολυετές συμβόλαιό του και στη θέση του να υπογράψει στα ίδια λεφτά, αλλά σε ετήσιο συμβόλαιο τον αποκρουστικό Jeff Green, να πάρει “δανεικούς” για ένα εξάμηνο τους Ilyasova και Jennings και να δώσει τον Oladipo, μαζί με τον Ersan και τον φέρελπι Sabonis για το expiring του Ibaka, που είναι άγνωστο αν θα υπογράψει για τους Magic το καλοκαίρι του 2017. Έχει παραδώσει στον πολύ καλό coach Frank Vogel ένα υλικό που έχει αποκλειστικό σουτέρ τον Fournier, αλλά και μια τόσο πυκνή front court που οι Vucevic και Aaron Gordon έχουν πάθει κατάθλιψη. Καμία λογική κίνηση, καμία πετυχημένη κίνηση, αβέβαιο μάλλον, κακή συναρμολόγηση ρόστερ, αστεία διαχείριση του cap. Rob Hennigan δεν ήσουν απλά αδύναμος κρίκος, ήσουν καταστροφικός. 

Gus Χρυσοχού: Ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω ότι βρέθηκε άνθρωπος και εν προκειμένω ο Ernie Grunfeld, που έδωσε $ 64 εκατ. στον Ian Mahinmi για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η απόσβεση έχει ήδη αρχίσει στα νοσοκομεία της Washington, με τον Γάλλο να περνάει περίοδο αποθεραπείας για τον τραυματισμένο του γόνατο.

Δημήτρης Μαυράκης: O Neil Olshey των Blazers πρέπει να κριθεί μετά το πέρας της σεζόν, αφού αποδώσουν ό,τι είναι να αποδώσουν εντός παρκέ οι καλοκαιρινές του κινήσεις, άλλα προς το παρόν το Portland, ενθουσιασμένο από μια πορεία στα playoffs που με πλήρεις τους Clippers δεν θα είχε συμβεί, έχει επενδύσει όλα του τα χρήματα σε μία ομάδα με προφανείς αδυναμίες. Παράλληλα, ο General Manager, γνωστός σε εκείνα τα μέρη και ως “Larry Legend”, ήθελε να κάνει μια πιο σύγχρονη ομάδα και οι κινήσεις του ήταν να δημιουργήσει το πιο λιλιπούτειο backcourt της λίγκας, σε μια ομάδα δίχως καλό τρίποντο, με πραγματικά κακή άμυνα που βρίσκεται στα χέρια ενός προπονητή που ευαγγελίζεται το ακριβώς αντίθετο μπάσκετ από αυτό που έχει προσληφθεί να παίξει.

Λουκάς Μοσχούλας: Εντάξει περίπτωση να χάσει την θέση του ο GM των Mavericks δεν υπάρχει, καθώς ο Donnie Nelson κλίνει αισίως 18 χρόνια στο franchise των Mavericks, έχοντας ξεκινήσει ως βοηθός GM του πατέρα του Don Nelson το 1998, αλλά τις κινήσεις που έχει κάνει τα τελευταία δύο χρόνια, τις λες και αποτυχημένες. Δεν έχει καταφέρει να πείσει κανέναν μεγάλο free agent να μετακομίσει στο Dallas και τα αποτελέσματα της ομάδας πλέον δείχνουν την κακή δουλειά που έχει γίνει. Δυστυχώς η δεύτερη ευκαιρία δεν δόθηκε ποτέ στον Dirk.

Δημήτρης Μαντζούκας: Να μια ερώτηση που μπορώ να απαντήσω στον αυτόματο, απλά συγκεντρώνοντας όλες τις κατάρες που έχω ρίξει στον Rob Hennigan από το καλοκαίρι. Όταν ανατίναξε τον σχεδιασμό των προηγούμενων χρόνων, έναν σχεδιασμό που έμοιαζε υποσχόμενος για να κυνηγήσει την άμεση επιτυχία, έχασε την εμπιστοσύνη μου. Πλέον αποδείχτηκε ότι δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πως να κυνηγήσει την άμεση επιτυχία. Κρίμα γιατί τον είχα πιστέψει όταν έπιασε την δουλειά.

Πέτρος Καούνης: Υπάρχει άνθρωπος που έδωσε $ 70 εκατ. στον Evan Turner για τέσσερα χρόνια, και δεν είναι αυτή την στιγμή στην ουρά του ΟΑΕΔ; Το Portland είπε να πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε πέρυσι και να το πάει όσο πιο μακριά γίνεται, ενδυναμώνοντας τον πάγκο του. Ο GM Olshey είπε να κάνει την μαγική κίνηση και να στηρίξει το όλο σχέδιο πάνω στον Evan Turner. Το αποτέλεσμα; Έφτιαξε ομάδα με μία από τις χειρότερες άμυνες στο NBA, με παίκτες που δεν μπορούν να σουτάρουν από την περιφέρεια και με τον Evan Turner να έρχεται από τον πάγκο και να προσφέρει ένα -15 στο plus/minus σε κάθε αγώνα, μόλις 10 στο PER και να σουτάρει με 40% στα FGs, με 28% στα τρίποντα.

3. Το φετινό draft ήταν στα χαρτιά κι αποδεικνύεται και στην πραγματικότητα όχι κάτι το ιδιαίτερο, μιας και κανείς ακόμα δεν έχει ξεχωρίσει ιδιαίτερα. Όχι, ο Embiid θα το πάρει όσο παίζει, αλλά όσο κι αν λογίζεται ως rookie, δεν είναι φετινό pick. Σε ποιον GM θα πιστωθεί το φετινό steal;

Σταύρος Μαρίνος: Αν και νωρίς ακόμα όπως φαίνεται για αυτό το class, εξακολουθώ να πιστεύω πως τα picks των Nuggets θα εξελιχθούν αναπάντεχα καλά τα επόμενα χρόνια: Jamal Murray, Malik Beasley κατά κύριο λόγο, και πιθανώς κι ο Juan Hernangomez.

Νίκος Ραδικόπουλος: Απόλυτη συμφωνία με τον Σταύρο. O Tim Connelly και το δίκτυο scouting που έχει στήσει έκαναν για ακόμα ένα draft εξαιρετικές επιλογές.

Gus Χρυσοχού: Ο Connelly είναι σαφώς η πρώτη επιλογή για εδώ, αλλά ας εκτεθώ: Οι Suns φαίνεται πως έχουν πέσει διάνα στην περίπτωση του Marquese Chriss, ο οποίος εμφανίζεται πολύ πιο ώριμος από τις αρχικές προβλέψεις που ακούγαμε/διαβάζαμε για εκείνον. Ίσως ο Ryan McDonough να έχει κάνει το steal της χρονιάς. Πηγαίνοντας πιο βαθιά στη χρονιά, δεν μπορώ να παραβλέψω τον Dejounte Murray. Όπου κι αν διαλέγει ο Buford, το pick του είναι υποψήφιο για steal.

Δημήτρης Μαυράκης: Εχμμ, Gus να σου θυμίσω κάτι; Nikola Milutinov, Cady Lalanne, Kyle Anderson, Cory Jefferson, Livio Jean-Charles, Deshaun Thomas, Marcus Denmon. Αυτά είναι τα picks των Spurs τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, ας επιμείνω πως ο μόνος από τους rookies που θα παίζει σημαντικά λεπτά τον Ιούνιο θα είναι ο Patrick McCaw. And the rich getting richer…

Δημήτρης Μαντζούκας: Συμφωνούμε πως ο πιο διαβασμένος manager στο draft κατοικούσε στο Denver και, εκμεταλλευόμενος και τις κακές επιλογές των υπολοίπων, πήρε καταπληκτικές αποφάσεις. Για το steal του draft, όμως, θα ψάξουμε στον δεύτερο γύρο, και όσο και αν ο Malcolm Brogdon δείχνει αυτή την στιγμή ο πιο έτοιμος παίκτης να προσφέρει και να εξελιχθεί σε έναν εξαιρετικό ρολίστα, νομίζω ότι το ρίσκο που πήρε ο Ryan McDonough με τον Tyler Ulis θα αποδειχθεί τεράστια κίνηση. Ο κοντόσωμος point guard είναι ο πιο εγκεφαλικός παίκτης τη φουρνιάς αυτής, δείχνει ήδη από τώρα να διαχειρίζεται το πρόβλημα του ύψους του, και όσο περνάει ο καιρός, θα το κάνει και πιο εύκολα. Δεν θα γίνει Isaiah Thomas γιατί υστερεί στην εκτέλεση, αλλά μπορεί σε λίγα χρόνια να ξεκινάει βασικός. Είναι απλά υπέροχος.

Κοσμάς Καψάλης: Λοιπόν, στο Denver έχει εγκατασταθεί ένας GM που το έχει πιάσει το νόημα και ξετρυπώνει παίκτες από διάφορες γωνίες της Ευρώπης, πριν τους πάρει χαμπάρι η ίδια η Ευρώπη. Οι επιλογές του Connelly δεν έχουν δυνατότητα εξαργύρωσης εντός του ίδιου έτους, αλλά από τη δεύτερη σεζόν και μετά, αποδεικνύουν πως είναι λίρα εκατό.

Γιάννης Χάτσιος: Ο Brogdon είναι steal μέχρι να γίνει το test DNA που έχω εισηγηθεί μέσω επιστολής στους ιθύνοντες του NBA για να αποκαλυφθεί ότι είναι ο “αποσυρθείς” Kevin Martin.

4. Υπάρχει κάποιος άλλος GM που θεωρείτε πως πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στο καλοκαιρινό του, ή ακόμα μεγαλύτερου βάθους χρόνου, έργο;

Νίκος Ραδικόπουλος: Η εμπορική διαχείριση της αποχώρησης Kobe από το άθλημα, με το παράλληλο στήσιμο της ομάδας που βλέπουμε φέτος, την επιλογή Walton και την προοπτική που δείχνουν να έχουν ξανά οι Lakers δείχνουν ένα τρομακτικά πετυχημένα ενορχηστρωμένο σχέδιο, που πρέπει να πιστωθεί στον Mitch Kupchak και την ομάδα του. Η διαχείριση των συμβολαίων των Mozgov ($ 64 εκατ. / 4 χρόνια) και Deng ($ 72 εκατ. / 4 χρόνια), αν όχι από το καλοκαίρι του 2017, αλλά σίγουρα το καλοκαίρι του 2018, όταν θα έχουν ακόμα δύο χρόνια ως τη λήξη τους, αλλά πλέον οι Lakers θα χρειάζονται cap για τις ανανεώσεις των πιτσιρικάδων, αλλά και FAs για άμεση απόδοση κι όχι μόνο καθοδήγηση στα αποδυτήρια, θα κρίνει αν το πλάνο ήταν η απόλυτη ραδιουργία ή όχι.

Σταύρος Μαρίνος: Ειδικά μνεία θα πρέπει να γίνει φέτος στους δώδεκα GMs που επέλεξαν στο draft πριν τον Vlade Divac.

Άρης Τόλιος: Χαιρετίζω για άλλη μια φορά τον Sam Presti. Χωρίς να επαναλαμβάνω το χτίσιμο-γκρέμισμα-ξαναχτίσιμο-ξαναγκρέμισμα που έχει φέρει τη σφραγίδα του Presti την δεκαετία 2007-17, ο Presti -διατηρώντας τον εξαγριωμένο Westbrook στις τάξεις της OKC- κατάφερε να διατηρήσει ανταγωνιστική την ομάδα. Οι Thunder δεν είναι σε μεταβατικό στάδιο, είναι ακόμα πιο πίσω, όπου προσπαθούν να σκεφτούν πως θα γίνει αυτό. Και όπως εξελίσσεται η Δύση, αν οι Thunder πάρουν έναν forward της προκοπής για να απελευθερώσει τον Sabonis, να στείλει τον Roberson στο “2” και τον Oladipo στον πάγκο για να γίνει από τους καλύτερους έκτους παίκτες της λίγκας, θα είναι πραγματικά σκληροί²⁾Αγαπημένο σενάριο: να έρθει ο ιδανικός για τα παραπάνω Rudy Gay και να φορτωθεί ο Cousins με τον Kanter, έναν ακόμα center που θα κράξει στο twitter..

Κοσμάς Καψάλης: Καθ’όλη την διάρκεια του καλοκαιριού ο Neil Olshey βρισκόταν στο στόχαστρο πολλών, παρά την εξαιρετική περσινή πορεία του Portland. Οι Blazers έδωσαν πολλά χρήματα σε συμβόλαια το περασμένο καλοκαίρι, όλα σε νεαρούς σχετικά παίχτες, κάτι που σημαίνει πως ο Olshey θέλησε να επενδύσει στο μέλλον. Προφανώς είναι νωρίς να κριθεί το έργο του, αλλά η επέκταση των συμβολαίων των παιχτών που τον έφεραν και πέρυσι στον δεύτερο γύρο των play offs, έμοιαζε η απολύτως λογική κίνηση.

Λουκάς Μοσχούλας: Από το preview της ομάδας των Pelicans είχαμε αναφέρει ότι ο Dell Demps θέλει να αλλάξει την φιλοσοφία του χτισίματος της ομάδας δίπλα στον Davis. Τα πρώτα παιχνίδια δεν έδειξαν κάτι τέτοιο, καθώς η ομάδα ξεκίνησε με 0-8. Όμως με την επιστροφή του Jrue Holiday η ομάδα μέτρησε τέσσερις σερί νίκες. Η δυάδα των Holiday και Frasier στα guards δείχνει να αποδίδει, και με την επιστροφή του Evans στις αρχές του Δεκέμβρη, οι ιθύνοντες της ομάδας περιμένουν καλύτερες μέρες.

Δημήτρης Μαντζούκας: Ειδική αναφορά στην οικογένεια Colangelo που έστειλε τον Sam Hinkie στην ανεργία. Οι κινήσεις που έκαναν δεν ήταν κακές, τόσο στο draft, όσο και στην free agency, αν και περίμενα με ένα από τα δύο picks στο τέλος του πρώτου γύρου να ρίσκαραν με κάποιον playmaker, όπως τον Dejounte Murray ή τον Tyler Ulis που ήταν διαθέσιμοι. Το σημαντικό πρόβλημα είναι ότι ενώ δείχνουν ότι θέλουν να χτίσουν πάνω στην φιλοσοφία του Hinkie, δεν έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα. Ο Jahlil Okafor θα είχε πωληθεί από πέρσι, χωρίς να επιτραπεί να κατακρημνιστεί η αξία του φέτος, ενώ η ανταλλαγή Jerami Grant – Εrsan Ilyasova θα μπορούσε να συμβεί και επί Hinkie, χωρίς όμως να επιτραπεί στον Τούρκο να κλέβει τόσο πολύτιμο χρόνο από τα projects των Sixers, όπως ο Saric. H ανόητη βιασύνη για άμεσα αποτελέσματα καταστρέφει το πλάνο χρόνων.

Πέτρος Καούνης: Στο Los Angeles υπάρχει πλάνο και αυτό βγαίνει στον κόσμο. Σωστή και η διαχείριση της τελευταίας χρονιάς του Kobe, με τα φώτα δικαιολογημένα να πέφτουν πάνω του. Σωστή και η επιλογή του καλύτερου προπονητή της προηγούμενης season για τον πάγκο της ομάδας, με σκοπό την ανανέωση με έναν κορμό ποιοτικών, νέων παικτών. Η αίσθηση μου είναι πως θα δούμε το πρώτο πλάνο πενταετίας που θα πετύχει.