Η αλήθεια είναι πως φέτος ζαλιζόμαστε από τις επιδόσεις των παιχτών. Είτε κάποιων που ξεπερνούν τις προσδοκίες, είτε κάποιων που δεν τις δικαιώνουν. Σε κάθε περίπτωση, η σεζόν 2016-17 έχει περάσει τα μέσα της και οι συντάκτες του Γουρουνιού κάθισαν και πάλι στο στρογγυλό τραπέζι της αίθουσας συνεδριάσεων στα κεντρικά γραφεία του site, συζητώντας για πράγματα που τους έχουν κάνει εντύπωση μέχρι στιγμής, ενώ για λίγο προσπάθησαν να μπουν και στα κουστούμια των GMs.
1) Βρισκόμαστε στην 22 Ιανουαρίου και οι Westbrook, Durant, Harden και Αντετοκούνμπο έχουν ξεχωρίσει μαζί με τις ομάδες τους. Υπάρχουν παίχτες και ομάδες που έχουν το δικαίωμα να πάνε shoulder to shoulder με τους προαναφερθέντες;
Πέτρος Καούνης: Η χρονιά που κάνει ο Gordon Hayward είναι επιπέδου franchise player που κουβαλάει την ομάδα στις πλάτες του με επιτυχία. Με ρεκόρ 13-12 χωρίς τον George Hill, που είναι ο παίκτης-κλειδί στο φετινό πλάνο των Jazz, η ομάδα είναι στο 27-16, 11 νίκες πάνω από την ένατη θέση της Δύσης. Ο Hayward έχει 22 πόντους μ.ο. με 39% στα τρίποντα και κάνει την καλύτερη χρονιά της καριέρας του.
Άρης Τόλιος: Πολλοί οι πειρασμοί, αλλά εντάξει, θα ξεκινήσω με το προφανές: Anthony Davis. Career high πόντων, rebounds και assists, με 29/12/2,2 αντίστοιχα. Μιλώντας για ατομικές επιδόσεις και μόνο, τα επιτεύγματα του “Brow” είναι αμέσως κάτω από από αυτά των Oscar Robertson Russell Westbrook και Tiny Archibald James Harden. Όσο για την ομάδα – έκπληξη, κάθε συζήτηση οπωσδήποτε πρέπει να αρχίζει με τους Rockets, την μόνη ομάδα που μπορεί να αντέξει το επιθετικό παιχνίδι των Warriors.
Δημήτρης Μαντζούκας: Ο Marc Gasol κάνει συγκλονιστική χρονιά, και στις δύο πλευρές του παρκέ. Μετά από την περσινή ατυχία που με έκανε να αναρωτιέμαι αν θα ξαναπαίξει μπάσκετ όπως πριν, παίζει καλύτερα από ποτέ. Υπέροχος και αγέραστος. Όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται καλύτερος.
Λουκάς Μοσχούλας: Όντας ο τρίτος από τους Big-3, αλλά λογιζόμενος πλέον ως τέτοιος, ο Kevin Love, μπορεί να άργησε να μπει στον ρόλο που ο King-GM-GOAT LeBron προόριζε για αυτόν, αλλά τελικά τα κατάφερε και αποδίδει βάσει των προσδοκόμενων από αυτόν στο Cleveland, σε αντίθεση με τις πρώτες δύο χρονιές του στους Cavs. Με πάνω από 20 πόντους, 10 rebs, 1,5 ass, 1,2 stock1)Κλέψιμο και block., ανά παιχνίδι, αλλά και τα περισσότερα τρίποντα της καριέρας του, πάνω από 2,5, και το καλύτερο eFG% αυτής, με 51,3%, θυμίζει ξανά τον top-10 fantasy παίχτη των ημερών του στη Minnesota. Well done Kevin.
Νίκος Ραδικόπουλος: Ατομικά είναι εντυπωσιακή η χρονιά του Isaiah Thomas. Πρώτος σκόρερ των Celtics, αλλά και όλης της λίγκας αναφορικά με τους πόντους τέταρτης περιόδου, κοροϊδεύει επιδεικτικά τα front offices των Kings και Suns. Σε ομαδικό επίπεδο, μετά τις ομάδες τσίρκο που είχε παρουσιάσει ο D’Antoni σε Νέα Υόρκη και Los Angeles κανείς δεν φανταζόταν πως θα ήταν τόσο ιδανικό ταίριασμα στις ικανότητας του Harden. Πόσο δε να παίζουν και άμυνα, όντας στη μέση της λίγκας (15οι) σε defensive rating.
Μήτσος Μαυράκης: Μέσα σε μία χρονιά αδιανόητων επιδόσεων ο Kyle Lowry κάνει μια αριστουργηματική, αλλά παράλληλα ξεκάθαρα υποτιμημένη χρονιά. Τα νούμερα συνηγορούν σε αυτό καθώς έχει το καλύτερο plus/minus παίκτη που δεν ανήκει στους Warriors ή είναι ο Point God (CP3) και παράγει περισσότερες νίκες από κάθε άλλο, σύμφωνα με τα wins share. Αν και δεν χρειάζονται νούμερα, αρκεί να τον παρακολουθήσει να κυριαρχεί σε κάθε παιχνίδι των Raptors έχουν αυτή τη μεταφυσική αύρα που κουβαλάνε μονάχα οι τεράστιοι παίκτες και ηγέτες.
Gus Χρυσοχού: O C.J. McCollum έχει ανέλθει φέτος στο ίδιο επίπεδο με τον Lillard. Τελεία. Παύλα.
Σταύρος Μαρίνος: Από την στιγμή, όμως, που η ερώτηση λαμβάνει υπόψη και την πορεία της ομάδας, θα πρέπει να αφήσω τον Γιάννη προς το παρόν έξω, μιας και οι Bucks, παρότι βελτιωμένοι, βρίσκονται στην 10η θέση της φτωχής Ανατολής. Με την ίδια λογική, προσπερνάω τις career χρονιές των Cousins, Davis, Wall, Butler, και προσθέτω στη λίστα τον “ξεχασμένο” LeBron, που διανύει την καλύτερη χρονιά των τελευταίων ετών, τον DeRozan, που οδηγεί τους Raptors ολοταχώς στον υπερήφανο αποκλεισμό τους στον τελικό της Ανατολής, και φυσικά τον Kawhi που είναι ο μόνος παίχτης που σουτάρει με πάνω από 49% συνολικά και ευστοχεί σε πάνω από δύο τρίποντα (ο Durant δεν πιάνεται, οι Warriors είναι cheat).
2) Για κάθε έναν που ξεχωρίζει, υπάρχει και εκείνος που “λάμπει” με τις κακές εμφανίσεις του. Ποιες είναι οι αρνητικές εκπλήξεις μέχρι στιγμής στην σεζόν, τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο;
Άρης Τόλιος: Ομαδικές απογοητεύσεις, να φαν’ κι οι κότες. Timberwolves, Nuggets, Trail Blazers, Magic, Pistons και εσχάτως Hornets, Clippers, παρά τα αμφότερα εξαιρετικά ξεκινήματα. Θύματα, άλλοτε της ανισορροπίας που προκαλεί η υπερσυγκέντρωση assets (Nuggets, Timberwolves) και role players (Magic, Trail Blazers), και άλλοτε οι τραυματισμοί (ξανά, Trail Blazers) – βέβαια, τραυματισμούς ανελέητους είχαν και οι Heat, αλλά δεν κλαίγονται. Για ατομικές απογοητεύσεις, κάτι ανάμεσα σε Horford, Drummond, Rondo και το 90% των rookies.
Λουκάς Μοσχούλας: Σε ό,τι αφορά τις ομάδες νομίζω η τριάδα των Magic, Blazers και Mavs ξεχωρίζουν για τις κακές τους πορείες. Όχι πείτε μου μπορείτε να διανοηθείτε ότι η ομάδα του Rick Carlisle είναι τελευταία στη Δύση; Σε ατομικό επίπεδο φανερά επηρεασμένος από το fantasy θα πω “νούμερα είναι αυτά ρε συ Aaron Afflalo;”.
Κοσμάς Καψάλης: Η μάχη πριν λίγες μέρες θα ήταν στήθος με στήθος, αλλά τελευταία ο Greg Monroe έχει αρχίσει να νιώθει -λίγο- κι άφησε τελευταίο και καταϊδρωμένο τον Derrick Favors στην κούρσα για το χρυσό βατόμουρο σε παίκτη πρώτης διαλογής.
Γιάννης Χάτσιος: O Nikola Mirotic όχι μόνο δεν δίνει απαντήσεις στα προβλήματα των Bulls έξω από τα 7,25, αλλά αντίθετα με μέσους όρους στο 38/31/75 μάλλον επιδεινώνει την κατάσταση. Το σουτ του τον έχει εγκαταλείψει μαζί με την αυτοπεποίθησή του και χρειάζεται εμφανώς μια αλλαγή σκηνικού.
Δημήτρης Μαντζούκας: Το παίρνω σιγά σιγά απόφαση ότι ο μόνος τρόπος για να πάρω κάποια χαρά από το Orlando είναι να πάω στην Disneyland. Και δεν μ΄αρέσει καν η Disneyland.
Μήτσος Μαυράκης: O Andre Drummond είναι φανερά επηρεασμένος από την παρουσία του Boban Marjanovic και βλέποντας τον Σέρβο γίγαντα νομίζει πως είναι μια ντελικάτη μπαλαρίνα, με αποτέλεσμα να έχει βάλει μια αχρείαστη φινέτσα στο παιχνίδι του, το οποίο, αντίθετα, θα έπρεπε να είναι κτηνώδες. Βέβαια, φταίει λίγο πως έχει για point guard έναν ακόμη παίκτη που πάσχει από τον σύνδρομο του καλού έκτου παίκτη/combo guard/ρολίστα που νομίζει πως είναι σούπερσταρ, σύνδρομο εμφανές στον Reggie Jackson, όσο και στους Monta Ellis, Derrick Rose, Rajon Rondo, Brandon Knight.
Νίκος Ραδικόπουλος: Για να απογοητευτεί κανείς από τους Magic, θα έπρεπε να είχε απαιτήσεις από αυτούς. Ε, δεν είχαμε. Αντίθετα, είχαμε από τους Wolves. Τόσο ταλέντο θα μπορούσε πολύ καλύτερα, αν και τώρα είναι η εποχή που περιμένουμε να έχουν ενταχθεί στη λογική του προπονητή τους. Οπότε κρατάμε μια μικρή επιφύλαξη για κάτι καλύτερο στο δεύτερο μισό της σεζόν. Σε ατομικό επίπεδο, τα $ 98,5 εκατ. στον Whiteside φαντάζουν ξαφνικά τρομακτικά πολλά και άστοχα επενδεδυμένα…
Σταύρος Μαρίνος: Οι Pistons με τον Drummond είναι ίσως οι μεγαλύτεροι underachievers της σεζόν. Δεν είχα προσδοκίες για τους νέους Timberwolves, Magic, Bucks που ξεχειλίζουν από ταλέντο, αλλά θα ήθελα να τους δω να πετυχαίνουν κάτι καλύτερο. Επίσης προσπαθώ να χωρέσω ένα αστείο για τους Knicks, αλλά δεν ξέρω πως.
3) Καλοί οι franchise players, αλλά όλοι έχουν το δικαίωμα σε μια μεγάλη εμφάνιση ή σε μια φάση που θα μείνει χαραγμένη για καιρό στις μνήμες μας. Ποια είναι η δική σας;
Πέτρος Καούνης: Αν κοιτάξουμε πέρα από τους franchise players, θα δούμε αυτό:
Όμως δεν μπορούμε να προσπεράσουμε, αλλά ούτε και να ξεπεράσουμε εύκολα, αυτό:
Όταν το έκανε αυτό ο Μούσιας, όλοι/ες είπαμε αυτά δεν γίνονται παρά μόνο μία στο τόσο. Ohhh, wait a minute:
Άρης Τόλιος: Το απωθημένο μου που δεν βγήκε φέτος, αλλά δεν πειράζει, του χρόνου φίλε. Ο Kris Dunn θυματοποιεί πολύ άσχημα τον Napier, αφήνοντας χώρο μόνο για έναν Shabazz στη λίγκα -τον συμπαίκτη του, Muhammad:
Λουκάς Μοσχούλας: Κοσμά αγόρι μου λογικά σε πρόλαβα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Center με 4/4 τρίποντα συν όλα τα υπόλοιπα σε μόλις σε 25 λεπτά. Κρίμα που δεν μπορέσαμε να δούμε μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει εκείνη την βραδιά.
Κοσμάς Καψάλης: Λουκά, με πρόλαβες, αλλά δεν πτοούμαι. Γενικότερα προφανώς ακόμα και οι στιγμές που ο Embiid δένει τα κορδόνια του, αλλά εκτός από όλες τις φοβερές και τρομερές επιδόσεις που έχουμε δει φέτος, μια φάση στην οποία πετάχτηκα ήταν η παρακάτω.
Συνολικά κι από τα πρόσφατα, ο Γιάννης στο πρώτο ημίχρονο με τους Sixers την Δευτέρα στην MLK Day αγωνιστική ήταν απολαυστικός και θα πήγαινε για μεγάλο career high, αλλά ας όψονται τα fouls.
Μήτσος Μαυράκης: Αυτά δεν γίνονται ούτε στο NFL
Gus Χρυσοχού: Κάθε εμφάνιση του Zaza Pachulia που τον έφερνε όλο και πιο κοντά στην συμμετοχή του στο All-Star Game. Ιστορίες του παρασκηνίου άφησαν εκτός τον Γεωργιανό γίγαντα και αυτό δεν θα σας περάσει. Θα σας βρούμε!
4) Υπάρχει κάποιος head coach που να ξεχωρίζει θετικά ή αρνητικά μέχρι στιγμής ή όλα πάνε όπως τα φανταζόσασταν;
Πέτρος Καούνης: Φέτος, υποθετικά πάντα, θα έπρεπε να ήταν η χρονιά εκτίναξης των Pistons. Η εικόνα που παρουσιάζουν, μέχρι στιγμής, όμως μόνο κάτι τέτοιο δεν δείχνει. Ναι μεν είναι κοντά στην 8η θέση της Ανατολής αλλά δεν παύει να είναι η Ανατολή. Ο Stan Van Gundy επιμένει στο πλάνο που έχει στο μυαλό του αλλά αυτό παρουσιάζεται άκρως προβληματικό. Δύο από τους βασικούς λόγους είναι:
- Ο Reggie Jackson που φαίνεται να μην μπορεί να τρέξει την ομάδα, με αποτέλεσμα η επίθεση να παρουσιάζεται τραγική (υπήρξε παιχνίδι που πέτυχαν μόλις 77 πόντους)
- Ο Andre Drummond φαντάζει κάθε παιχνίδι, όλο και περισσότερο, σαν ψηλός του περασμένου αιώνα. Με το άθλημα να αλλάζει διαρκώς και τις ταχύτητες να αυξάνονται συνεχώς, ο Andre τρέχει με ρυθμούς χελώνας.
Άρης Τόλιος: Ειλικρινά, ήμουν ενθουσιασμένος για την προοπτική του Frank Vogel στο Orlando. Ειδικά με τα κορμιά που είχε μαζέψει, περίμενα τρομερή ένταση, στο παιχνίδι τόσο στον οριζόντιο όσο και στον κάθετο άξονα. Κι όμως, ο Vogel φαίνεται πραγματικά αδιάβαστος: παρά την διάθεση του Payton να τρέξει, το spacing είναι ιδιαίτερα φτωχό, με αποτέλεσμα οι Magic να είναι κάτω του μετρίου -εκεί ακριβώς που βρίσκονται και στην κατάταξη – σε pace, offensive και defensive efficiency. Παρά την σαφή άνοδο του τελευταία δε, ο Gordon δεν ξέρει τι να τον κάνει τόσο χώρο που (οφείλει να) έχει στο “3”, ο Fournier είναι η μόνη αξιόπιστη λύση στην περιφέρεια, με αποτέλεσμα να κατασκηνώνει στο τρίποντο ο Ibaka, ως η δεύτερη καλύτερη επιλογή εκεί και να καθίσταται απαραίτητος ο Jodie Meeks – εντάξει, δεν μπορεί να αποθεραπευτεί πλήρως ο Fournier, αλλά έχουμε και μια αξιοπρέπεια ρε ‘σεις!
Γιάννης Χάτσιος: Η ιδιοφυΐα του Mike Malone, ο οποίος αφού πειραματίστηκε με τις πεντάδες του έλυσε τα χαλινάρια του Nikola Jokic απελευθερώνοντας τις οργανωτικές του αρετές και μεγιστοποιώντας το τρέξιμο των κοντών του. Το πιο καινοτόμο όμως; Βγάζοντας έναν 7-footer (που επιπλέον σουτάρει κιόλας) στην κορυφή, αχρηστεύει τους shot-blocking ψηλούς και η ρακέτα παραμένει απροστάτευτη στις επελάσεις.
Gus Χρυσοχού: Το χαλινάρι του Wall λύθηκε, εκείνος αναδείχθηκε παίχτης του μήνα (Δεκέμβριος) στην Ανατολή και ο Scott Brooks δείχνει να βρήκε εκείνα τα “κλικς” που χρειάζονται οι Wizards για να διεκδικήσουν την παρουσία τους στην post season.
Δημήτρης Μαντζούκας: Το ρόστερ της Atlanta δεν δικαιολογεί την πορεία και την θέση που έχει η ομάδα. Με τους Sefolosha και Bazemore βασικούς και ανύπαρκτο πάγκο, η σταθερή πορεία των Γερακιών προς την τέταρτη θέση της Ανατολής είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά μυστήρια της χρονιάς, όταν ομάδες με πολύ καλύτερο ρόστερ αποτυγχάνουν να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους. Νιώθω ότι ο Mike Budenholzer παίρνει το 100% από τους παίκτες του, και η φετινή χρονιά είναι εξίσου εντυπωσιακή με πέρσι όταν σάρωσε την Ανατολή.
Nίκος Ραδικόπουλος: O Walton μπήκε στη λίγκα με την αναμενόμενη δυναμική και για το πρώτο τέταρτο της σεζόν οι Lakers ήταν εντός playoffs με ρεκόρ 10-10 και την δεύτερη καλύτερη επίθεση της λίγκας. Μετά θυμήθηκαν πως πρέπει να πάνε bottom-3 για να διατηρήσουν το pick τους. Παρόλα αυτά παίζουν όμορφο μπάσκετ με plays που θυμίζουν poor man’s Warriors. Στην αντίπερα όχθη, αυτή των απογοητεύσεων, οι Stan Van Gundy και Tom Thibodeau δείχνουν να μην μπορούν να αξιοποιήσουν το υλικό που έχουν στα χέρια τους, υλικό που σε μεγάλο βαθμό οι ίδιοι επέλεξαν, όντας και GMs των ομάδων τους.
5) Ένας μήνας (και κάτι ψιλά) μας χωρίζουν από το trade deadline. Ποια είναι η κίνηση που σας ιντριγκάρει να δείτε να πραγματοποιεί μια ομάδα;
Άρης Τόλιος: Όποια κάνει το Denver. Για όνομα παιδιά, πουλήστε τώρα – Mudiay, Murray, Barton, Harris, Jokic, Nurkic, Faried δεν χωράνε όλοι, ιδιαίτερα όταν χρειάζεται και ένας κανονικός PG. Κατά τα άλλα, δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε πια: ο Gay κάθε μονά πήγαινε στους Magic (αλλά κι εκεί στρίμωγμα έχει στην frontline), κάθε ζυγά στους Clippers (αλλά με τι assets;) και τελικά πήρε τον αχίλλειο τένοντα του στο χέρι και χάνει τη χρονιά, ο Vucevic είναι ήδη στο trading block μαζί με τον Payton και ο Noel απαντάει σε όλα τα ερωτικά ραβασάκια των Celtics, δηλώνοντας ταυτόχρονα και συγκεντρωμένος στο παιχνίδι του…
Λουκάς Μοσχούλας: Ο Paul Millsap στους Boston Celtics για να μπορέσουν το καλοκαίρι να πάρουν και τον francise player που τους λείπει και να ξαναγίνουν δυνατοί. Οι φήμες βγήκαν στην επιφάνεια από την αρχή του χρόνου καθώς οι Hawks σύμφωνα με το espn είχαν βγει στην αγορά για να δώσουν τον δυναμικό forward. Όμως λίγες μέρες αργότερα το μετάνιωσαν.
Κοσμάς Καψάλης: Όποια κίνηση φέρει center στη Βοστόνη. Θα είναι ο Noel; Θα είναι ο Cousins; Γενικότερα “in Stevens we trust” όσον αφορά το δέσιμο της ομάδας κι αν, ή μάλλον όταν, ο Ainge καταφέρει να φέρει ψηλό με προδιαγραφές “μεγάλου παίκτου”, καταφέρνοντας παράλληλα να δώσει κάτι medium -κάποιο από τα 325.423 picks δηλαδή-, όλα τα κομμάτια του παζλ θα είναι στη θέση τους για την απογείωση των Κελτών.
Γιάννης Χάτσιος: Οι Toronto Raptors παραμένουν ιστορικά καλοί επιθετικά και βελτιώνονται αμυντικά (είναι ένας πραγματικός +/- king) με τον Lucas Nogueira να παίζει δίπλα στον Jonas Valanciunas. O Nerlens Noel μπορεί να κάνει ό,τι κάνει κι ο Bebe όντας ένας πιθανός game changing defender με κάποια στοιχειώδη ball skills.
Gus Χρυσοχού: Από την στιγμή που φαίνεται να συμφωνεί για την επέκταση του συμβολαίου του με τους Kings ο Boogie2)http://hoopshype.com/storyline/demarcus-cousins-trade/, τα υπόλοιπα δεν (θα) έχουν πλάκα. Διαψεύστε με σας παρακαλώ.
Δημήτρης Μαντζούκας: Λευτεριά στον Jahlil Okafor! Πονάει η καρδιά μου να βλέπω ένα τέτοιο ταλέντο να σκουπίζει την άκρη του πάγκου των Sixers. Το σενάριο που τον στέλνει στο Los Angeles για τον Jordan Clarkson μου αρέσει, αλλά πιθανόν να μπορεί να βρεθεί και κάτι καλύτερο. Ας πάει οπουδήποτε.
Μήτσος Μαυράκης: Η παραμονή του Boogie στους Kings, μία κατάσταση “win/win” για αυτόν (μιας και αν το Sacramento μείνει εκτός playoffs θα φταίει ο οργανισμός που είναι μπουρδέλο, αν ποτέ παίξει playoffs θα είναι γιατί ο Cousins είναι θεός), μου χαλάει το ονειρεμένο σενάριο να πάει πακέτο με Wall στο Denver όπου θα τους περιμένουν ο Jokic με τον Murray. Απομένει να προσπαθήσουμε να κάνουμε την Ανατολή λίγο πιο ενδιαφέρουσα με τους Raptors να παίρνουν ένα τεσσάρι κι ας θυσιάσουν τον Valanciunas που δεν τους είναι χρήσιμος, τους Celtics να πάρουν τον Noel σαν rim protector και rebounder. Α, και “Λευτεριά στους Rubio και Nurkic”! Spurs,ακούτε;;!!
Nίκος Ραδικόπουλος: Συνεχίζοντας από εκεί που το άφησε ο Μήτσος, να σας εξομολογηθώ πως κάθε πρωί, μόλις τελειώσουν οι αγώνες και ετοιμαζόμαστε να κλείσουμε τα φώτα, να κλειδώσουμε τα φώτα των γραφείων και να πάμε στις κανονικές δουλειές μας, με τον Μήτσο κοιτάμε την προοπτική του κάτωθι trade, αγκαλιαζόμαστε και κλαίμε…
