Σε μια φανταστική τροπή των γεγονότων, ο Paul Pierce επιστρέφει για τελευταία φορά στην έδρα των Celtics, 18 ακριβώς χρόνια μετά από το ντεμπούτο του στο NBA, τη σεζόν του lockout το 1999. Ο άνθρωπος που μαχαιρώθηκε έντεκα φορές Σεπτέμβρη μήνα, μεταφέρθηκε στην εντατική για να χειρουργηθεί και δύο μήνες μετά ξεκίνησε και έπαιξε όλα τα παιχνίδια εκείνης της σεζόν, ένας από τους καλύτερους clutch performers της τελευταίας δεκαπενταετίας, ένας πραγματικά βλαμμένος τύπος, τελειώνει φέτος την καριέρα του χωρίς τυμπανοκρουσίες, σκοράρει για τελευταία φορά και φιλάει το παρκέ που δόξασε.
Paul Pierce, αυτή η εισαγωγή είναι αφιερωμένη σε σένα.
Atlanta Showdown aka “Triple Reno”
Επεξήγηση: Γνωρίζετε περί Hearthstone; Αν ναι, έχετε πιάσει ήδη τον παραλληλισμό και πιθανότατα κατεβάζετε ήδη “καντήλια”. Εκτός αν είστε από αυτούς που παίζετε με Reno, οπότε κατεβάζει ο γραφών “καντήλια”. Για όσους δεν ξέρουν λοιπόν και στα γρήγορα… Το Hearthstone είναι ένα online παιχνίδι της Blizzard βασισμένο στους χαρακτήρες του Warcraft. Ένας εξ αυτών είναι ο Reno Jackson, ο οποίος σε επαναφέρει στο αρχικό health σου (κάθε παίχτης ξεκινάει από το 30 και κερδίζεις όταν μηδενίσεις τον αντίπαλο – οπότε κατανοείτε το γιατί τα “καντήλια”). Αν υπήρχε δικαιοσύνη στο Hearthstone, λοιπόν, ο παίχτης που έχει Reno πάνω του, θα έπρεπε να τιμωρείται παραδειγματικά. Γιατί; Γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο:
Κάτι ανάλογο συνέβη το βράδυ της Κυριακής στην Atlanta, όταν οι Knicks αποφάσισαν να βγάλουν από το μανίκι τους τρεις Renos. Δύο φορές με τον Carmelo Anthony να στέλνει ουσιαστικά -καθώς δεν σκόραραν οι Hawks στις επιθέσεις που είχαν- το ματς σε δύο παρατάσεις και μία με τον Courtney Lee. Ωστόσο, στο μπάσκετ υπάρχει λίγη περισσότερη δικαιοσύνη από το άνωθεν παιχνίδι. Σε ένα ματς που δεν θέλαμε ποτέ να τελειώσει, κέρδισε η κατά τεκμήριο καλύτερη ομάδα. Και οι περισσότεροι έχουν ξεσπαθώσει και πάλι κατά των Knicks και του Melo, στο συγκεκριμένο ματς ο αστέρας των Knicks (απ)έδειξε το γιατί θεωρείται μία από τις πιο unstoppable forces στο μπάσκετ σήμερα. Ό,τι και αν έκανε ο Mike Buddenholzer, o Anthony είχε την απάντηση. Είτε έχοντας πάνω του τον Millsap, είτε τον Hardaway, είτε όταν έστελνε double teams. O Melo έβαζε τα fade aways σωρηδόν αφήνοντας την Philips Arena σε ένα μακρόσυρτο και γεμάτο αγανάκτηση “ωωωωωω”. Ενδεχομένως η εμφάνιση αυτή να ήταν και μια απάντηση προς το front office των Knicks τον Phil Jackson για τις φήμες που ακούγονται περί ανταλλαγής του παίχτη.
Παρά την ήττα των Knicks στην Atlanta, ίσως τα κέρδη να ήταν πολλά (αν δεν πέσουν σαν τα κοτόπουλα από τραυματισμούς το επόμενο διάστημα). Το double-double του Brandon Jennings (18/11), τα πολλά λεπτά που πήρε ο Kuzminskas (13 πόντοι) και τα πολλά σουτ που πήρε από το τρίποντο ο Holiday (5/13) που αν σκεφτεί κανείς πως αυτό συνέβη 68 αγωνιστικά λεπτά, δεν είναι και υπερβολή. Παράλληλα, ίσως θα πρέπει να δουν λίγο διαφορετικά στη Νέα Υόρκη το θέμα “Willy Hernangomez” και να τον βάζουν να ξεκινάει αντί του Noah. H ενέργεια του δεύτερου δεν συναντάται και μάλλον δεν υπάρχει στους περισσότερους παίχτες του NBA, όμως ήρθε η ώρα για τόπο στα νιάτα. Τα ίδια έγιναν και γίνονται με τον Porzingis.
Από την άλλη, δεν μπορούμε να μην σταθούμε στον συγκινητικό Paul Millsap. 60 λεπτά, 37 πόντοι, 13/29 σουτ1)Και λίγα πήρε..!, 19 rebounds, εφτά assists, ώσπου είπε να σταματήσει (ή ευτυχώς για εκείνον τελείωσε το ματς).
Οι Hawks απέδειξαν ότι δεν πεθαίνουν, και λίγες μέρες μετά, όταν ολοκλήρωσαν μια τρελή ανατροπή απέναντι Houston από το -25, με τον Tim Hardaway Jr. να πετυχαίνει career high.
Η εκδίκηση των κοντών
Η φετινή χρονιά θα ανήκε δικαιωματικά στον Isaiah Thomas, αν δεν αναλάμβαναν Harden και Westbrook να εμπλακούν σε μια κόντρα προσωπικού μεγαλείου, μια κόντρα που με τον Durant να κάνει μια από τις πιο efficient σεζόν της Ιστορίας, θέτει την Oklahoma σε μια κατάσταση συλλογικού “και διηγώντας τα να κλαις”.
Η 60η επιλογή του draft του 2011, έχει δουλέψει όσο κανείς άλλος στο παιχνίδι του, κι αν είχε γεννηθεί μια δεκαπενταετία πριν το όνομά του θα ήταν ανάμεσα σε αυτά τον Kobe, Wade, T-Mac ανάμεσα δηλαδή στους μεγαλύτερους δηλαδή scorers της μετά Jordan εποχής. Και δίχως υπερβολή, με το άλμα που έχει κάνει φέτος, αποτελεί έναν από τους δέκα πιο προικισμένους επιθετικά παίκτες αυτής της εποχής, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο που μπορεί να του θέτει το ύψος του. Πλέον ο τύπος καθαρίζει τα παιχνίδια όπως θέλει, κι είναι ο αποτελεσματικότερος fourth quarter assassin της λίγκας. Σε μια καριέρα που ξεπερνά κάθε φορά τα στερεότυπα και τη δυσπιστία απέναντι του, μετά και την ανακοίνωση της μη συμπερίληψής του στους all-star starters “ο κοντός” απασφάλισε και το τελευταίο δεκαπενθήμερο κάνει πράματα και θάματα. Οι Celtics τρέχουν ένα σερί έξι νικών που τους έχει φέρει τρεις νίκες μακριά από την κορυφή που κατέχουν οι Cavaliers την περίοδο του παραδοσιακού αγκομαχητού ομάδων LeBron, με τον IT να έχει 36,5ppg (με 54/43/98) και 7,3 apg, κι ας περιλαμβάνεται και μια “παραφωνία” 21 πόντων απέναντι στο Orlando όπου ξεκουράστηκε παίζοντας μόνο 24 λεπτά σε ένα διόλου ανταγωνιστικό παιχνίδι.
Yogi
Η λέξη Yogi φέρνει πιθανότατα στο συλλογικό θυμικό της Δύσης ένα ασαφές στερεότυπο ανατολικών θρησκειών-φιλοσοφιών, μακριά μαλλιά, χίπικα ρούχα και στάσεις που σώματος – εγγύηση για πολλαπλές εξαρθρώσεις και κατάγματα. Η λέξη yogi πράγματι αναφέρεται σε αυτόν ο οποίος επιδίδεται στη yoga, ως μορφή άσκησης και ως φιλοσοφία, αλλά σημαίνει στο ίδιο περιβάλλον και την έννοια της σύνδεσης, της ένωσης.
Οι Dallas Mavericks φαίνονταν ανίκανοι να βρουν τα πατήματά τους, ακόμα και με τον Dirk να επιστρέφει στην πεντάδα ως center σε ένα άτυπο small-ball. Οι τραυματισμοί εξακολουθούσαν να πλήττουν τον ρυθμό και την ομοιογένεια της ομάδας, ιδίως στη νευραλγική θέση του playmaker, αλλά ακόμα περισσότερο εξουδετέρωναν τους Mavericks στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού, όπου ακόμα βρίσκονται στην τελευταία θέση σε πόντους ανά αγώνα. Ο Barea ταλαιπωρείται από τραυματισμούς μετά το συγκλονιστικό του ξεκίνημα, και έχει παίξει 18 μόλις παιχνίδια. Ο Devin “παλαίμαχος από τα 29” Harris είναι αγαπημένο παιδί του Carlisle, αλλά σε προχωρημένη σήψη και δεν περνάει ούτε κώνο, ενώ αυτό το “αν” μπροστά από το “μπορέσει να ξαναβρεθεί στην πρότερη κατάσταση” του Deron Williams έχει κουράσει εδώ και μια τετραετία, ειδικά όταν αυτή την στιγμή περνάει τον καθιερωμένο mid-season μικροτραυματισμό του που θα τον ταλαιπωρεί για τους επόμενους δύο μήνες κατά διαστήματα.
Ο Seth Curry, που βασικά επωμίστηκε τον ρόλο του floor general, κάνει ό,τι μπορεί και σουτάρει ένα τιμιότατο 42% από τα 7,25, αλλά ακόμα και το μαγικό ραβδί του Carlisle δεν μπορεί να τον μετατρέψει σε point guard.
Ο Yogi Ferrell είναι ένας από αυτούς του τρομερά μπασκετικούς κοντοπίθαρους, ο οποίος δεν μπόρεσε να ταιριάξει στο διαρκές casting του Brooklyn, και ήρθε στο Dallas για να κοντράρει τον J.J. Barea στον διαγωνισμό για το πιο γελοίο 6’0” δηλωμένο ύψος στο NBA.
O Rick Carlisle ερχόταν όταν ο Atkinson ακόμα πήγαινε, και αντί να προσπαθήσει να χαλιναγωγήσει το ναπολεόντειο σύνδρομο του Ferrell, τον απελευθέρωσε με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και με τον Barea, και δρέπει τους καρπούς της αυτοπεποίθησης που του έχτισε. Ο Yogi, πιστός στο όνομά του, έχει αποτελέσει την απρόσμενη κόλλα η οποία ένωσε τα διάφορα και ετερόκλητα υλικά του roster των Mavericks, και στις πλάτες του ξεκίνησαν ένα σερί τεσσάρων νικών, με, μεταξύ άλλων, θύματα τους San Antonio Spurs και τους Cleveland Cavaliers.(αν και έχασαν χτες Δευτέρα από τους Nuggets).
Ο κοντός είναι ο πρωτοστάτης της προσπάθειας με λεπτά βασικού, 18 πόντους και πέντε assists σε αυτό το διάστημα, και φυσικά αυτό το αριστούργημα αναίτιας αυτοπεποίθησης (με τη βοήθεια του scouting report των Blazers, που επέμεναν να πηγαίνουν από κάτω στα σκριν σε όλο τον αγώνα):
Τι θα μπορούσε όμως να φοβηθεί ένας τύπος με τέτοιο θράσος, ο οποίος εξαργύρωσε την εμφάνιση με διετές minimum συμβόλαιο με τους Mavericks;
Η καλύτερη απόδειξη της ύπαρξης του μαγικού ραβδιού του Carlisle πάντως, είναι το γεγονός πως κέρδισε τους Blazers με αυτό που θα λέγαμε “ομάδα eurocup”. Ferrell, Matthews, Mejri, Finney-Smith και Curry δεν επελέγησαν ποτέ σε draft, και σκόραραν τους 83 από τους 108 πόντους τον Mavs απέναντι στους Blazers.
Πλέον η φιλοδοξία των playoffs δεν μοιάζει με παράνοια.
Life With Okaro
Μπορεί οι Heat να μην έχουν βγάλει ακόμα απόφαση για το ποιον θα κρατήσουν ανάμεσα σε Derrick Williams (Βοοοοο!!!) και Okaro White (Yeeeaaah!) αλλά το σερί 11 νικών (το μακροβιότερο αυτή την στιγμή στο NBA) είναι πραγματικό όσο και σουρεαλιστικό. Το 11-30 έχει γίνει 22-30 και από το πουθενά η τελευταία θέση -που απείχε μόλις δύο νίκες- πλέον έχει δώσει τη θέση της στο οπτικό πεδίο του Spoelstra στα playoffs.
Μπορεί πάλι και να έβγαλαν την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές και ο Okaro White να υπέγραψε διετές, με τον Derrick Williams να κόβεται λίγο αργά για να γίνει παίκτης του Zeljko Obradovic, που βολεύτηκε με τον Anthony Bennett.
Σε αυτό το διάστημα το backcourt των Heat έχει γίνει arguably το πιο καυτό δίδυμο κοντών στο NBA. Ο Goran Dragic παίζει στο 22,6pts/4,7reb/6,6ast με 54,2 FG, ο Dion Waiters αναπάντεχα σουτάρει με >50% FG και έχει μέσους όρους 21,5/4,2/4,8 και αμφότεροι σουτάρουν τρίποντα σαν άλλοι Splash Brothers on fire. Τίποτα δεν βγάζει νόημα.
Let ‘Em Play
Ο Michael Carter-Williams κάνει το πρώτο παιχνίδι στο οποίο μοιάζει με πραγματικός NBA player φέτος και μάχεται ανοιχτά με τον James Harden, καθώς οι δύο ομάδες διεκδικούν τη νίκη στην παράταση. Σκοράρει τον 23ο του πόντο με layup για μια statline της τάξεως του 23/9/6 και ισοφαρίζει το παιχνίδι σε 115-115 ένα δίλεπτο πριν τη λήξη της παράτασης.
Ύστερα ο James Harden ξαπλώνει στην πλάτη του και πέφτουν.
Ύστερα ο MCW αποβάλλεται με έξι fouls επειδή ο Harden ξάπλωσε στην πλάτη του.
Κρίμα ρε…
Just another Croatian Sensation
Αυτό το παρατσούκλι πρωτοδόθηκε στον Toni Kukoč, την περίοδο που η στρατολόγηση του από τον Jerry Krause είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις, πριν ακόμα η “Αράχνη από το Σπλιτ” παίξει έστω κι ένα αγωνιστικό δευτερόλεπτο στο ΝΒΑ. Μετά την πρώτη του εμφάνιση στη λίγκα, όμως, τη σεζόν 1993-94 και ιδιαίτερα μετά το πρώτο του πρωτάθλημα και το βραβείο του “καλύτερου έκτου παίκτη” το 1996, μάλλον κάτι έπεσε στα νερά του Sava, του παραπόταμου του Δούναβη που διατρέχει το Ζάγκρεμπ και την Κροατία. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι από το 1994 ως το 1997, η κροατική γη γέννησε κατά σειρά τους Dario Šarić, Mario Hezonja, Ivica Zubac και Dragan Bender – δηλαδή μια oversized τετράδα ύψους από 2,03 μέχρι 2,16, που μπορεί να συνυπάρξει σε ένα lineup φτιαγμένο από mod του NBA 2K17.
Ο πρώτος κάνει μια αξιοπρεπέστατη rookie χρονιά, ο δεύτερος ίσως σωθεί αν φύγει αυτός ή κάποιος από το μπάχαλο των Magic και ο τέταρτος είναι υπερβολικά νέος και υπερβολικά promising. Και ο τρίτος ο καλύτερος, δεν μοιρολογάει και κλαίει, αλλά πάνω στην συγκυρία του “καθίσματος” των Lakers, της ύπαρξης του ανοιχτόμυαλου coach Walton, το αδιαμφισβήτητο πλέον tanking και των αλλεπάλληλων τραυματισμών των Nance Jr. και Randle, ο Zubac ξεπόρτισε.
Σε ένα span έξι παιχνιδιών το προηγούμενο δεκαπενθήμερο, έγραψε τέσσερα (με εξαίρεση, δηλαδή, τα δύο όπου η τύχη αποφάσισε να ανταμώσουν ξανά για λίγο οι Randle-Nance Jr. προτού τους χωρίσει το νοσοκομείο πάλι) παιχνίδια στα οποία έχει μέσους όρους 25’16” mpg/14 ppg/9,75 rpg/1,5 bpg. Οι φετινοί μέσοι όροι του; Ούτε 13′ συμμετοχής, ούτε έξι πόντοι, ούτε τέσσερα rebounds και ούτε ένα κόψιμο. Συγχαρητήρια σε όσους τον “τσίμπησαν” στο fantasy, βγάλατε λαχείο – Ο Walton έχει ουσιαστικά πει πως μετά το All-Star Game θα δείτε πολύ Zubac…
Τρομερά άγουρος, τρομερό potential – δεν μπορεί παρά να λατρέψει κάποιος πως καταστρέφει “ευρωπαϊκά” τους Plumlee και Faried, παρακάτω:
Ενότητα “Συστατικά“
Weirdest Statline
Κάθε χρόνο θα βρεθεί και ένας «άμπαλος», πλην φιλότιμος παίκτης που θα μαζέψει έναν σωρό rebounds. Φέτος ήταν ο Salah Mejri, ο οποίος στη νίκη απέναντι στους Sixers είχε 16 πόντους και 17 rebounds. Τον ίδιο αριθμό rebounds και ρεκόρ καριέρας πέτυχε και ο Matt Barnes στην αναπάντεχη νίκη, λόγω ενός αναπάντεχου χαμένου lay-up του Curry, των Kings επί των Warriors.
Random Career Highs
Σαν τον δεύτερο αστροναύτη που πάτησε στο διάστημα ή το χωριό που ετοίμασε το δεύτερο μεγαλύτερο κοκορέτσι του κόσμου, το όνομα του Richaun Holmes παραμένει στην αφάνεια μια παράπλευρη απώλεια της μάχης των ψηλών για λεπτά στο rotation της Philadelphia. Ίσως η καλύτερη επιλογή του Sam Hinkie, ο Holmes επιλέχθηκε στο δεύτερο γύρο του draft και όποτε βρίσκει λεπτά συμμετοχής δείχνει στοιχεία ενός ιδανικού μοντέρνου ψηλού. Εντυπωσιακά καρφώματα και πολύ καλή άμυνα ψηλά από το στεφάνι και ένα μακρινό σουτ εν τη γενέση του. Καλός rebounder δεν είναι, αλλά αν κάποιος γάτος GM επωφεληθεί από τον συνωστισμό στη γραμμή ψηλών των Sixers και τον τσιμπήσει θα βρεθεί με ένα ακατέργαστο διαμάντι στα χέρια του.
Bradley Beal
Ο John Wall χαρακτήρισε την αναμέτρηση με τους Cavaliers ως το σημαντικότερο regular season game της καριέρας του, αλλά αυτός που έκανε step up big time ήταν ο Bradley Beal. O (ακόμα) 23χρονος guard κάνει επιτέλους τη χρονιά που περιμένουμε εδώ και μια τριετία, καθώς έχει παραμείνει υγιής και σκοράρει δυναμικά με εξαιρετικά ποσοστά (47/39/82) φτάνοντας τους 22,2 πόντους, ενώ παράλληλα δεν τα πάει άσχημα στο secondary playmaking, με assist to turnover ratio κοντά στο 2. Τη Δευτέρα έγραψε 41 πόντους, οκτώ assists και μηδέν (0) λάθη, για να γίνει μόλις ο 12ος παίκτης που πετυχαίνει 40/8/0 (και μόλις δεύτερος την τελευταία δεκαετία!). Δεν θα είναι most improved, αλλά είναι καταλυτικός για τα όργια των Wizards από τα Χριστούγεννα κι έπειτα.
Chucker of the week
1/8 κόντρα στους Grizzlies, 2/7 εναντίον των Bucks, 4/11 απέναντι στους Celtics, 0/5 κόντρα στους Pacers , 2/6 αντιμέτωπος με τους Kings για να ολοκληρώσει το δεκαπενθήμερο με 1/12 εναντίον των Hawks ή μάλλον για την ακρίβεια να κορυφώσει αυτό το κρεσέντο αστοχίας με το airball που όλοι πίστευαν πως ισοφάριζε το παιχνίδι. Ο Trevor Ariza σουτάρει σαν τον Trevor Ariza, αυτόν όμως που έπαιζε στη Νέα Ορλεάνη και έσπαγε τα καλάθια.
Γενικότερα το έπος του Houston είχε πολλούς άσφαιρους. Πέρα από το 1/12 του Ariza, ο Eric Gordon επίσης θυμήθηκε εποχές Νέας Ορλεάνης και σούταρε με 4/14, ο Delaney με 1/10 κι ο Schroder με 2/12.
Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στο 1/13 του Jimmy Butler απέναντι στους Heat του Okaro.
Σφηνάκια
Weekly Jokic στο πρώτο triple-double της καριέρας του.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Και λίγα πήρε..! |
|---|
: Let’s Do Some Yogi){kind=link}
Δικαιώνεται η πολλή δουλειά που έχει κάνει ο Thomas, από το νο60 (!!!) του draft, να φτάνει να οδηγεί μαζί με τον πάντα χρήσιμο Horford τους Κέλτες μόλις 4 νίκες πίσω από τους Cavs. H φετινή χρονιά των Κελτών θα είναι οδηγός για το άμεσο μέλλον, αν λάβουμε υπόψιν και το πλήθος των draft που έχουν (πιθανόν για αξιοποίηση μέσω trade).