Μετά από έναν πρώτο γύρο όπου οι εκπλήξεις ήταν αρκετά λιγότερες από όσες περιμέναμε, ήρθε ο γύρος των 32 όπου είδαμε τα πρώτα συναρπαστικά παιχνίδια κι έπεσαν οι πρώτες ηχηρές “πιστολιές”. Μπαίνοντας στο Sweet Sixteen, αρχίζουν τα πολύ ζόρικα παιχνίδια, με τις μεγάλες ανατροπές, τα συγκλονιστικά φινάλε, όλα όσα θα έκαναν τον Δημήτρη Χατζηγεωργίου να παραληρεί σε οργασμώδη κατάσταση. Στη μάχη σήμερα ρίχνονται οι ομάδες από τους ομίλους της West και της Midwest.
MICHIGAN Wolverines (#7) – OREGON Ducks (#3) MIDWEST (01.10 π.μ.)
OREGON Ducks (#3)
Πως πάει ως τώρα: Ξεκίνησε δυνατά, αποκλείοντας εύκολα το Iona ( 93-77), όπως ακριβώς αναμενόταν, σε ένα παιχνίδι αρκετά αδιάφορο, καθώς πήρε τον έλεγχο από πολύ νωρίς και ποτέ δεν κοίταξε πίσω. Το δεύτερο παιχνίδι ωστόσο ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον και εξέθεσε σε μεγάλο βαθμό τις αδυναμίες των Ducks. Το Rhode Island πίεσε πολύ αποτελεσματικά στην μπάλα, περιόρισε τους πάντες εκτός του ασταμάτητου Tyler Dorsey, συμπεριλαμβανομένου και του πραγματικού αστεριού της ομάδας, του Dillon Brooks, o οποίος έφτασε τους 19 πόντους, όντας άστοχος όμως, με 7/20 σουτ. Ευτυχώς για το Oregon, το Rhode Island ήταν πολύ άστοχο από το τρίποντο (6/22), αλλιώς θα είχαμε ήδη αποχαιρετήσει το πατριωτάκι μας. Δείχνουν πάντως αρκετά ευάλωτοι στην άμυνα στη ρακέτα, ως απόρροια της απώλειας -λόγω τραυματισμού- του Chris Boucher, και είναι μάλλον τυχεροί που πέφτουν σε ομάδα χωρίς υπερόπλο στο ζωγραφιστό.
Ο παίκτης που ξεχωρίζει: O Tyler Dorsey δεν φαίνεται διατεθειμένος να χάσει πολλά σουτ σε αυτό το τουρνουά. Έχοντας 9/13 κόντρα στο Iona και 9/10 κόντρα στο Rhode Island, θυμίζει ποσοστά center που περιμένει κάτω από το καλάθι για να καρφώσει τις λόμπες που έρχονται προς το μέρος του, και όχι shooting guard που επιχειρεί πέντε τρίποντα ανά παιχνίδι. Ειδικά απέναντι στο Rhode Island, σε ένα παιχνίδι που το Oregon φλέρταρε με τον αποκλεισμό, ο Dorsey έκανε το παιχνίδι της ζωής του με 27 πόντους -χάνοντας μόνο ένα σουτ-, πέντε rebounds, τρεις assists, τρία κλεψίματα, αλλά και με δύο τρίποντα που μετέτρεψαν το 72-69 στο τελικό 72-75. Η λέξη clutch είναι λίγη για να περιγράψει την απόδοση του σε αυτό το παιχνίδι, ωστόσο αντικειμενικά είναι δύσκολο να συνεχίσει να είναι τόσο εξωφρενικά εύστοχος στο τουρνουά.
MICHIGAN Wolverines (#7)
Πως πάει ως τώρα: Ύπουλα. Πολύ ύπουλα. Αλλά πλέον έχουν χάσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Το Michigan, το οποίο ξεκίνησε από το #7, έχοντας να αντιμετωπίσει στο πρώτο παιχνίδι τους Oklahoma State Cowboys, πήγε το παιχνίδι στους 90+ πόντους (91-92), και κέρδισε σουτάροντας με το αδιανόητο 55% στα τρίποντα, με 16/29, σε μία μπασκετική πανδαισία ξέφρενου ρυθμού, με τον Derrick Walton να ηγείται με 26 πόντους και 11 assists. Κόντρα στο #2 Louisville τα πράγματα ήταν εξίσου οριακά, και αν και ο Walton ήταν κακός, ο Morritz Wagner βγήκε μπροστά και οδήγησε αυτός τους Spartans στην έκπληξη με 26 πόντους. Γενικά είναι ομάδα που ποντάρει στο επιθετικό της κρεσέντο, και στη δυνατότητα των πάντων να σουτάρουν από παντού. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο ως τώρα πάντως είναι το γεγονός ότι έχουν αποφύγει τα λάθη, έχοντας μόνο δέκα στο τουρνουά, πέντε ανά παιχνίδι.
Ο παίκτης που ξεχωρίζει: Ο D.J. Wilson είναι πιθανότατα ο πιο σταθερός τους παίκτης ως τώρα σε αυτά τα δυο παιχνίδια, αλλά ο παίκτης με την μεγαλύτερη βαρύτητα είναι ο Derrick Walton Jr. ο οποίος είχε ένα καταπληκτικό παιχνίδι κόντρα στο Oklahoma State, και ένα κακό, όσον αφορά την αποτελεσματικότητα του, κόντρα στο Louisville, έχοντας 3/13 σουτ, κάτι το οποίο τελικά δεν στοίχισε στους Wolverines. Είναι, όμως, ο παίκτης ο οποίος τραβάει περισσότερο στην επίθεση, η οποία είναι και το κλειδί της επιτυχίας για το Michigan.
Θέλουμε να περάσει: To Oregon προφανώς, ακόμα και αν έπαιζε χωρίς τον Dorsey, αν και η παρουσία του μελλοντικού shooting guard της εθνικής βοηθάει. Μας αρέσουν και οι φανέλες στα χρώματα της Τζαμάικα και η πιο cool μασκότ.
Θα περάσει: To Michigan. Επειδή το Oregon έδειξε στο προηγούμενο αγώνα ότι δεν πατάει καλά στα πόδια του, ενώ το Michigan δείχνει να έχει μπει σε ένα ξέφρενο ρυθμό απόδοσης, με αρκετούς παίκτες να έχουν πιάσει τα peak της απόδοσης τους την κατάλληλη ακριβώς ώρα. Ο D.J. Wilson είναι από τους ελάχιστους παίκτες που μπορούν να ακολουθήσουν τον πολύ γρήγορο Dillon Brooks και να του κάνει την ζωή δύσκολη, κάτι που θα ρίξει πάλι το επιθετικό βάρος στον Dorsey, και, πραγματικά, για πόσο ακόμα ο Ελληνοαμερικάνος θα βλέπει το καλάθι σαν βαρέλι;
WEST VIRGINIA Mountaineers(#4) – GONZAGA Bulldogs (#1) WEST ( 01.40 π.μ.)
WEST VIRGINIA Mountaineers(#4)
Πως πάει ως τώρα: Αναμενόμενα. Το West Virginia είναι ο ορισμός του “κακό σκυλί ψόφο δεν έχει”. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για ένα πολύ κακό σκυλί. Ή, για την ακρίβεια, πέντε πολύ κακά σκυλιά, που γυρνάνε λυσσασμένα στο γήπεδο, πιέζοντας τους αντιπάλους μέχρι να τους παραδώσουν την μπάλα ή να πεθάνουν από κούραση. Οι Mountaineers δεν έχουν το μεγάλο αστέρι, δεν θέλγουν ιδιαίτερα με την απόδοση τους, αν και ο Bozidar Malkovic θα σηκωνόταν όρθιος για standing ovation, αλλά παρ’ όλα αυτά, με όπλο την άμυνα τους ξέρουν να παίρνουν παιχνίδια, όντας βαρετά αποτελεσματικοί στην επίθεση. Ακούγεται σαν συνταγή επιτυχίας νομίζω.
Ο παίκτης που ξεχωρίζει: Μιας και ξεκινήσαμε με παροιμίες, ο Jevon Carter είναι ο ορισμός του “στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος”. Ο παίκτης που έχει με διαφορά το μεγαλύτερο επιθετικό ταλέντο στην ομάδα, είναι και αυτός ο οποίος παίρνει τις περισσότερες προσπάθειες, όντας μάλιστα πρωτοπόρος σε όλες σχεδόν τις στατιστικές κατηγορίες στην ομάδα του. Κόντρα στο Notre Dame ήταν καθοριστικός, με 24 πόντους και 4/5 τρίποντα. Είναι, επίσης, αυτός που δίνει το σύνθημα για το ανελέητο court press που σπάει τα κόκαλα και τον ψυχισμό των αντιπάλων.
GONZAGA Bulldogs (#1)
Πως πάει ως τώρα: Συμπαθητικά. Το Gonzaga ήταν εδώ και καιρό ένα από τα μεγάλα φαβορί, χάρη σε μία σχεδόν τέλεια χρονιά, αλλά δεν δείχνει να έχει μπει ιδιαίτερα δυνατά στο τουρνουά. Από την άλλη, ο προπονητής Mark Few είναι σατανάς με αγγελικό πρόσωπο, και τον έχω ικανό να πηγαίνει την ομάδα στον αυτόματο μέχρι να χρειαστεί πραγματικά να αποδώσει στο 100%. Η ώρα αυτή σίγουρα έχει φτάσει, καθώς το West Virginia είναι αντίπαλος που δεν αστειεύεται. Για την ακρίβεια είναι αντίπαλος ο οποίος δεν μπορεί καν να αστειευτεί, δεν έχει καθόλου χιούμορ και το μόνο που ξέρει είναι να είναι σοβαρό, προσηλωμένο και με μία μόνιμα στραβωμένη φάτσα. Το Gonzaga είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, πολύ δυνατό στην άμυνα, και κάνοντας σχεδόν τα πάντα σωστά στην επίθεση, όπου σημείο αναφοράς είναι ο Williams-Goss ο οποίος και σκοράρει γύρω στους 20 πόντους ανά παιχνίδι και μοιράζει το παιχνίδι ισοβαρώς στους πάντες. Λίγο παραπάνω προσπάθειες από τους υπολοίπους παίρνει ο Jordan Mathews, ο οποίος βομβαρδίζει ανηλεώς από το τρίποντο, αλλά σημαντικότερος ενδεχομένως είναι ο έκτος παίκτης της ομάδας, ο πρωτοετής Zach Collins ο οποίος έρχεται από τον πάγκο και προσφέρει αθλητικότητα και δύναμη. Μπόνους η παρουσία του Przemek Karnowski, ο οποίος είναι ένας ιδιαίτερα αποτελεσματικός center με εξαιρετικό post game, και μοιάζει με Βίκινγκ, ή μάλλον με θηριώδη ξυλοκόπο που περνάει τις μέρες του πίνοντας μπύρες όταν δεν κόβει ξύλα μέσα στο χιόνι.
Ο παίκτης που ξεχωρίζει: O Nigel Williams-Goss είναι ο βασικός playmaker του Gonzaga, και ο ηγέτης της ομάδας. Είδαμε πιο πάνω τον ρόλο του. Η αποστολή του σήμερα, ωστόσο, θα είναι ακόμα πιο σημαντική από ότι συνήθως, καθώς δεν θα πρέπει να επιτρέψει να οδηγηθεί το ματς σε ροντέο από την μανιασμένη πίεση των αντιπάλων. Αν χάσει την ψυχραιμία του, θα χαθεί και το παιχνίδι για τους Bulldogs.
Θέλουμε να περάσει: Το Gonzaga, γιατί είμαστε συναισθηματικά δεμένοι μαζί του λόγω της παρουσίας παικτών που έχουμε λατρέψει στα κολεγιακά τους χρόνια, όπως ο Kelly Olynyk, o Adam Morrison και ο Kevin Pangos. Επίσης γιατί αναφέρθηκε το όνομα του Malkovic όταν γράψαμε για το West Virginia.
Θα περάσει: Το Gonzaga είναι το φαβορί στα χαρτιά, αλλά έχω αρχίσει να το φοβάμαι. Όλα θα εξαρτηθούν από την σύγκρουση των δύο ηγετών των δύο ομάδων. Θα επικρατήσει το χάος ή η τάξη;
PURDUE Boilermakers (#4) – KANSAS Jayhawks (#1) MIDWEST ( 03:40 π.μ.)
PURDUE Boilermakers
Πως πάει ως τώρα: Απροσδόκητα σταθερά. Δεν έχουν κυριαρχήσει σε κανένα παιχνίδι τους ως τώρα, αλλά επίσης σε κανένα δεν έχουν μείνει πίσω στο σκορ, και δείχνουν αργά αλλά βασανιστικά να ξέρουν να παίρνουν τη νίκη. Αν έπαιζαν λίγο καλύτερα, και με μεγαλύτερη αφοσίωση άμυνα, οι νίκες τους δεν θα έρχονταν τόσο βασανιστικά, αλλά το επιθετικό τους πλάνο προς το παρόν λειτουργεί μια χαρά. O Caleb Swannigan είναι μάλλον αυτή την στιγμή ο καλύτερος ψηλός του τουρνουά και το κέντρο της επιθετικής λειτουργίας των Boilermakers, ενώ έχει sidekick τον πολύ φορμαρισμένο Vince Edwards, ο οποίος μάλιστα είναι και ο πρώτος σκόρερ της ομάδας σε αυτά τα δύο παιχνίδια. Οι δύο τους αποτελούν την frontcourt του Purdue, μία από τις πιο δυνατές στο τουρνουά, μαζεύοντας με άνεση rebounds και σκοράροντας κατά ριπάς, την στιγμή που οι guards της ομάδας τους συμβάλλουν στο παιχνίδι, κυρίως σουτάροντας τρίποντα σε κάθε ευκαιρία. Το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της ομάδας, όμως, και αυτό το οποίο μπορεί να ανατρέψει τις ισορροπίες κόντρα στο ευάλωτο στη ρακέτα Kansas, είναι ότι έχουν τον βασικό -στην αρχή της χρονιάς τουλάχιστον- τους center στον πάγκο. Όταν ο Isaac Haas μπαίνει στο παιχνίδι, ακολουθεί ένα ντόμινο που στέλνει τον Swannigan στο “4”και τον Edwards στο “3”, ΄ψηλώνοντας πολύ την ομάδα, δημιουργώντας mis-matches κανονικούς εφιάλτες. Λίγα τεσσάρια μπορούν να κοντράρουν τον Swannigan, και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα επιλέξει το Kansas να απαντήσει σε αυτό το τρικ.
Ο παίκτης που ξεχωρίζει: Ο Caleb Swannigan είναι ένας τεράστιος αρκούδος της αγάπης. Επίσης είναι ένας ογκώδης ψηλός που δεν μπορεί να μετακινηθεί, ξέρει να ποστάρει, βλέπει γήπεδο σαν να τον έχει προπονήσει ο Gregg Popovich, σουτάρει με 43,2% φέτος από το τρίποντο, μαζεύει τα rebounds με ευκολία, και γράφει το ένα double-double μετά το άλλο. Μία ματιά στα στατιστικά του στα πρώτα δύο παιχνίδια το αποδεικνύει: 16 πόντοι, 14 rebounds, τέσσερις assists, τρία κοψίματα με το Vermont, 20 πόντοι, 12 rebounds, εφτά assists, ένα κόψιμο με το Iowa State. Θηρίο.
KANSAS Jayhawks (#1)
Πως πάει ως τώρα: Τρένο. Ένας υγιεινός περίπατος κόντρα στο UC Davis, ακολουθήθηκε από έναν υγιεινό περίπατο κόντρα στο Michigan State. Ο μέσος όρος της διαφοράς σε αυτά τα δύο παιχνίδια ήταν 29 πόντοι, οπότε δεν θα ασχοληθούμε με αυτά με λεπτομέρειες. Συμπεράσματα όμως βγαίνουν εύκολα. Ο Frank Mason είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας, και αν δεν βρεθεί τρόπος να σταματηθεί, το Kansas θα κερδίζει. Με 21 πόντους ανά παιχνίδι ως τώρα, χωρίς να ζοριστεί ιδιαίτερα, και ταυτόχρονο σήκωμα του δημιουργικού βάρους του παιχνιδιού των Jayhawks, ο Mason θέλει να πάει ως το τέλος και το δείχνει. Συμπαραστάτης του ο Josh Jackson που μου έχει πετάξει τα μάτια έξω όπως θα δούμε λίγο πιο κάτω, και ο Devonte Graham στον ρόλο του (πολύ) κοντού που σκοράρει ανελλιπώς, παίρνοντας όλα τα σουτ που του δίνουν οι αντίπαλες άμυνες που δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τους πάντες, αλλά ταυτόχρονα με το μυαλό του στο πως θα τρέξει όσο το δυνατόν περισσότερο. Ακροβολισμένος στις γωνίες περιμένει πάντα ο Sviatoslav Mykhailiuk, στον ρόλο του λευκού που περιμένει την μπάλα στο τρίποντο για να τη σουτάρει. Δείχνουν έτοιμοι να πάνε ως το τέλος, ίσως η πιο σοβαρή και συνεπής ομάδα από τα αρχικά φαβορί, έχουν ωστόσο ένα μικρό πρόβλημα, που μπορεί να εξελιχθεί σε αχίλλειο πτέρνα. Δεν έχουν έναν πολύ ποιοτικό, δυνατό ψηλό, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα κενό στο κέντρο της ρακέτας. Και τυχαίνει να παίζουν ενάντια στην ομάδα που έχει έναν πολύ δυνατό, ποιοτικό ψηλό, που κυριαρχεί στο κέντρο της ρακέτας. Θα καταφέρουν με κάποιο τρόπο να περιορίσουν τον Caleb Swanigan;
Ο παίκτης που ξεχωρίζει: Ζητούμε προκαταβολικά συγγνώμη από το πραγματικό πρώτο βιολί αυτής της ομάδας, και έναν εκ των κορυφαίο σκόρερ του τουρνουά, τον Frank Mason, αλλά ο τίτλος της ενότητας είναι “ο παίκτης που ξεχωρίζει”, και διάολε, ο Josh Jackson είναι κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά είναι ο ορισμός του παίκτη “κάνω τα πάντα στο γήπεδο”. Σκοράρει με όποιον τρόπο θέλει, στην άμυνα είναι βράχος, δημιουργεί, βλέπει γήπεδο, γενικά δείχνει να έχει κλειδώσει το #3 στο επερχόμενο draft, και απολύτως δικαιολογημένα. Μέχρι τώρα υπήρχε ένας φόβος για το μακρινό του σουτ, αλλά δείχνει να το έχει βελτιώσει και αυτό, και στα τελευταία παιχνίδια σουτάρει με ποσοστά Kyle Korver στα καλά του. Και δείτε και την κίνηση στο 1:27 του βίντεο. Αν υπάρχει μία λέξη που κολλάει στο μυαλό μου όταν τον βλέπω, είναι “αρχοντικός”.
Θέλουμε να περάσει: Ποιος μπορεί να αντισταθεί στην κοιλίτσα του Swannigan;
Θα περάσει: Το Kansas είναι το μεγάλο φαβορί, όχι μόνο για το συγκεκριμένο ζευγάρι, αλλά πλέον και για το Final Four, μετά τις πρώτες εκπλήξεις αλλά και την γενικότερη εικόνα των ομάδων στα δύο πρώτα παιχνίδια. Φυσικά αυτό δεν λέει τίποτα, αλλά νομίζω ότι και στο συγκεκριμένο παιχνίδι θα βρουν τον τρόπο να προκριθούν, έστω και πιο δύσκολα από ότι μέχρι τώρα. Όλα θα κριθούν από την ευστοχία και των δύο ομάδων στα τρίποντα, και από το αν θα μπορέσουν να σταματήσουν ή έστω να περιορίσουν τον Swanigan.
XAVIER Musketeers (#11) – ΑRIZONA Wildcats (#2) WEST (04:10 μ.μ.)
XAVIER Musketeers (#11)
Πως πάει ως τώρα: Είναι η μοναδική ομάδα που διεκδικεί να γράψει αυθεντικό cinderella story. Ωστόσο αναμφίβολα η πορεία του ως εδώ είναι εντυπωσιακή, πρώτα αποκλείοντας το #6 Maryland, και έπειτα ξεπαστρεύοντας το #3 Florida State με το εντυπωσιακό 91-66. O Trevon Bluiett σκοράρει ασταμάτητα και είναι με διαφορά ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας, ο J.P. Macura βοηθάει όσο μπορεί, αλλά εντελώς απροσδόκητα, είναι η βοήθεια που ερχόταν από τον πάγκο που οδήγησε το Xavier στις νίκες. O Kaiser Gates και ο Sean Omara έρχονται από τον πάγκο, και μέχρι στιγμής είναι ο δεύτερος και τρίτος σκόρερ της ομάδας. Aν και ως ομάδα παίρνουν rebounds, η αλήθεια είναι ότι είναι αρκετά κοντή, και απέναντι στους ψηλούς της Arizona θα υπάρχει πρόβλημα, αλλά πλέον, ειλικρινά δεν ξέρω τι να περιμένω από αυτή την ομάδα.
Ο παίκτης που ξεχωρίζει: Ο Trevon Bluiett είναι αδίστακτος στα πρώτα δύο παιχνίδια, έχοντας κατά μέσο όρο 25 πόντους με 8/15 τρίποντα. Σκοράρει όπως θέλει και είναι ο ξεκάθαρος ηγέτης του Xavier, όμως το πιο σημαντικό είναι ότι έχει δείξει clutch χαρακτηριστικά που δεν περίμενα να έχει. Τα δεύτερα του ημίχρονα είναι συγκλονιστικά, και δείχνει να μην επηρεάζεται καθόλου από το αν θα μπουν τα πρώτα σουτ ή όχι. Φονιάς, που όμως αν σταματηθεί, οι Musceteers θα αποκλειστούν με κάτω τα χέρια από το τουρνουά.
ΑRIZONA Wildcats (#2)
Πως πάει ως τώρα: Αρχοντικά. Πέρασε εύκολα το North Dakota (100-82) και τρόμαξε για ένα ημίχρονο κόντρα στο Saint Mary πριν γυρίσει το παιχνίδι και το αποκλείσει με 69-60. Μοιάζουν να κάνουν τα πάντα σωστά, με ισορροπία σε άμυνα και επίθεση, με όμορφα μοιρασμένο παιχνίδι, μοιρασμένους ρόλους, γενικά είναι ύποπτα αξιοπρεπείς σε όλα. Από τις ομάδες που φωνάζουν ότι μπορούν άνετα να πάνε τελικό χωρίς να είναι η πρώτη επιλογή όταν ξεκινάει το τουρνουά, αλλά και χωρίς καμία έκπληξη όταν τις δεις να σηκώνουν το τρόπαιο, έχοντας αποκλείσει τις ομάδες που είναι γεμάτες one and done διαφημισμένα αστέρια. Ο Alonzo Trier από την θέση του οργανωτή σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος, αν και έχει ξεκινήσει σχετικά άστοχα στους πρώτους δύο αγώνες, χωρίς όμως να είναι επιζήμιος για την ομάδα του. Ο Dusan Ristic είναι αξιοθέατο ως ογκόλιθος κάτω από την ρακέτα, και ο Kadeem Allen είναι ο βράχος σταθερότητας πάνω στον οποίο πατάνε οι υπόλοιποι για να εκτιναχθούν. Περιμένω να αρχίσουν να σουτάρουν αρκετά περισσότερα τρίποντα από εδώ και πέρα, καθώς μέχρι στιγμής και στα δύο παιχνίδια είχαν 4/11.
Ο παίκτης που ξεχωρίζει: Ο Lauri Markkanen θα αφήσει εποχή. Θυμίζει έναν συνδυασμό Kristaps Porzingis, Frank Kaminsky όταν ήταν senior, και αυτού που ο κόσμος πίστευε ότι ήταν ο Andrea Bargnani. 7-footer με δολοφονικό τρίποντο, άριστη αίσθηση του παιχνιδιού, άνεση στο μάζεμα rebounds, έφεση στην τάπα, τι άλλο να ζητήσουμε; Να πάρει κάνα κιλό το παιδί ακόμα, να δυναμώσει, για να μην το σταματάει τίποτα στο ΝΒΑ, στο οποίο θα εισέλθει του χρόνου ως top-10 pick.
Θέλουμε να περάσει: Μας αρέσουν τα Cinderella Stories, αλλά ο Lauri Markkanen μας αρέσει περισσότερο.
Θα περάσει: Το Αrizona. Απλά είναι καλύτερη ομάδα.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
