Τα καλά νέα είναι ότι τα Playoffs του ΝΒΑ επιτέλους ξεκίνησαν.
Τα κακά νέα είναι ότι η απόδοση μας στη δουλειά θα είναι ελαφριά μειωμένη, γιατί στο ΝΒΑ επιμένουν να μην υπολογίζουν τις οργισμένες επιστολές μας για να μεταθέσουν τα παιχνίδια σε πρωινές ώρες ώστε να τα βλέπουμε με την άνεση μας, αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας σταματήσει.
Πιστοί στο ραντεβού μας με την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για άλλη μια χρονιά θα βλέπουμε τα πάντα και θα γράφουμε ό,τι μας έρχεται.
Κυριολεκτικά.
Happy Mother’s Day
Ευκαιρίας δοθείσης, ας καταχραστούμε λίγο παραπάνω τον δημόσιο χώρο, για να πούμε σε όλες, μα ιδιαίτερα σε 10 μανάδες σε αυτόν τον κόσμο “Χρόνια Πολλά!!”!
Spurs @ Warriors, Game #1
Όλος ο αγώνας σε μια φάση (πάντα με την απαραίτητη ίντριγκα που είμαστε τόσο εξοικειωμένοι στα ελληνικά γήπεδα, και ενθουσιαζόμαστε που την εξάγουμε και στον υπόλοιπο πλανήτη):
Και απλώς για να το πούμε, και να το βγάλουμε από τη μέση: αν δεν τραυματιζόταν ο Kawhi Leonard, οι Spurs δεν θα έχαναν το πρώτο ματς. Ούτε λέμε ότι είναι καλύτερη ομάδα, ούτε ότι θα έπαιρναν τη σειρά. Απλώς δεν θα έχαναν το πρώτο ματς.
Blitzkrieg
Είχαμε γράψει στο preview μας πως οι Spurs έχουν κλειδώσει στο στόχαστρο τους το πρώτο ματς. Είχαμε πει επίσης πως ο Popovich θα επιδιώξει να κερδίσει το “mental edge” από το «καλημέρα», ώστε να φορτώνει με περισσότερες ψυχολογικές σκοτούρες, παρά αγωνιστικές, τους Warriors, καθώς προχωρούσε η σειρά. Είχαμε πει, τέλος, πως για να καταφέρουν όλα τα παραπάνω, οι Spurs θα έμπαιναν με κεκτημένη ταχύτητα από την κονιορτοποίηση των Rockets στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι, έχοντας ήδη «ψηθεί» σε 6+6 παιχνίδια playoffs, όπου αντιμετώπισαν κυριολεκτικά οποιαδήποτε συνθήκη.
Όπερ και εγένετο. Οι Spurs μπήκαν στο παιχνίδι εξαπολύοντας ένα αδιανόητο blitzkrieg, καταθέτοντας τρομερή προσήλωση στην άμυνα και την γνωστή, εμμονική επιθετική τακτική τους, που απαιτούσε οπωσδήποτε επιβράδυνση του ρυθμού.
Αυτά τα περιμέναμε. Αυτό που δεν περιμέναμε ήταν ο συγκλονιστικός LaMarcus Aldridge, ο οποίος έγινε ήδη από την αρχή του αγώνα θεμελιώδης για την επίθεση των Spurs. Σε μια τρομακτική επίδειξη των δεξιοτήτων του από το post, ο LMA εκτελούσε, έσπρωχνε και πάσαρε, γράφοντας 11 πόντους, τρία rebs, τρεις assists και +14 στο box plus/minus στο πρώτο δωδεκάλεπτο, δοκιμάζοντας την αμυντική υπομονή -συνήθως- του Durant.
Φυσικά, την ίδια ώρα, οι Spurs πάσχιζαν να τον βάλουν στην «συντήρηση» στην άμυνα, και να μαρκάρει άλλοτε τον Pachulia, άλλοτε τον Iguodala (τον οποίον είναι σαφές πως οι Spurs έχουν αναγνώσει ως «αδύναμο κρίκο») και άλλοτε -αναπόφευκτα- τον Green, ώστε να βγάλει όσο το δυνατόν περισσότερο αγώνα, (όπως και έγινε, παίζοντας τελικά 40′). Εκ των πραγμάτων, ο Gasol έγινε παλαιάς κοπής rim protector στην αρχή, ορθώνοντας τείχος μέσα στην καρδιά του ζωγραφιστού -το οποίο σημάδεψαν στην αρχή οι Warriors- στο πρώτο ημίχρονο μεν, αλλά υποπίπτοντας και σε τρία fouls -και κάπως έτσι, οι Spurs κατέφυγαν σε μια σειρά αντισυμβατικά σχήματα, για να προστατέψουν τον Aldridge.
Gasol, big block. #GoSpursGo #NBAonABC pic.twitter.com/iBh79Sw9pz
— NBA (@NBA) May 14, 2017
In the claws of the “Klaw”
Παράλληλα, ο Kawhi Leonard, μετά από ένα μέτριο πρώτο ατομικά δωδεκάλεπτο (ίσως το μόνο που έκαναν καλά σε εκείνο το διάστημα οι Warriors, τον περιορισμό του, δηλαδή), από τις αρχές του δεύτερου, πάτησε γκάζι: ξέρετε, εκείνος ο τύπος που φαίνεται ανίκητος στα iso που του έχει μαγειρέψει ο Popovich φέτος, και που για κάνα δεκάλεπτο φαινόταν πως ό,τι πήγαινε στα χέρια του θα κατέληγε είτε από τον ίδιο σε πρώτο χρόνο, είτε από τον ίδιο μετά από δικό του επιθετικό rebound, είτε μετά από δική του πάσα, σε καλάθι νομοτελειακά, λες και ήταν γραμμένο σε προφητεία χιλιάδες χρόνια πριν.
Τι έκανε λοιπόν ο Kawhi; Μετά από μια κάπως αδιάφορη πρώτη περίοδο, στο δεύτερο δωδεκάλεπτο, ο Leonard έγραψε 14 πόντους/5 rebs/3 assists/+11 σε 10’29”. Το χειρότερο, φυσικά, ήταν πως διέλυε οτιδήποτε επιχειρούσαν οι Warriors πάνω του, αφού πήγαινε με τρομερή ευκολία στις βολές (11/11 όσο αγωνίστηκε στον πρώτο τελικό περιφέρειας), στις οποίες οι Spurs συνολικά ευστοχούσαν με εκνευριστική συνέπεια (24/28). Κοινώς, αν συνυπολογίσουμε το 46,9% PIE, το 40,4% usage rate, το 40,6% net rating και το 60% assist percentage, ο Leonard στην δεύτερη περίοδο πρωτοστάτησε σε μια κυνική, αδίστακτη, και μεθοδευμένη στρατηγική εκμαίευσης όσο το δυνατόν περισσότερων πόντων, με απώτερο στόχο, όχι μόνο να συντηρεί τη διαφορά κοντά στους 20, αλλά να επιβραδύνει το transition των Warriors. Σχηματικά μιλώντας, μόνος του ο Kawhi ξεφτίλιζε τον άμοιρο Barnes που προσπαθούσε να ανακόψει την πορεία του, έσπρωχνε την γραμμή άμυνας των “Dubs” μέχρι την καρδιά αυτής, και ακόμα κι εκεί (για παράδειγμα με τα τέσσερα επιθετικά rebounds), την καθιστούσε συστηματικά ευάλωτη.
Too fast, too furious (κυριολεκτικά)
Από την άλλη, οι Warriors επιδίωξαν από την αρχή να ανεβάσουν πολύ τον ρυθμό, να δημιουργήσουν καταστάσεις όπου ο Durant θα βρίσκει όσο το δυνατόν λιγότερο την παλάμη του Leonard πάνω στη μούρη του (εξ ου και τα ματσαρίσματα με Mills ή Gasol, μετά από τις αλλαγές) και να «κρύψουν» τον Curry στην άμυνα, όπου συνήθως μάρκαρε την μικρότερη επιθετική απειλή, δηλαδή τον Danny Green ή τον Jonathon Simmons.
Φυσικά, όπως ήδη έχετε καταλάβει, στο πρώτο ημίχρονο δεν συνέβη τίποτα για τους Warriors: δέκα λάθη, χαμένες βολές, απώλεια ρυθμού, βιαστικές επιθέσεις, πολύ μικρή εμπλοκή όλων στο παιχνίδι1)Οι Curry και Durant είχαν 39,6% – 33,7% των πόντων και 34,2% – 30,5% του usage στο πρώτο ημίχρονο., κακοί στην επίθεση οι Green και Thompson (ειδικά ο Klay πέρασε ένα από τα χειρότερα βράδια της καριέρας του, αφού οι ελάχιστες καλές στιγμές του ήταν στην άμυνα και στην πάσα).
Οι Warriors πραγματικά πελαγοδρομούσαν στο πρώτο ημίχρονο. Την ώρα που προσπαθούσαν να αξιοποιήσουν τις πάσες του Draymond Green σε κοψίματα προς το post, μέσα στο ζωγραφιστό είχε σηκωθεί ένας ανθρώπινος φράχτης, που δημιουργούσαν με τρομερή αυταπάρνηση όλοι οι Spurs: καμία πάσα δεν περνούσε, κανένα ποστάρισμα δεν γινόταν και όσο για τα rebounds… Οι Spurs είχαν 6-7 στο δεύτερο δωδεκάλεπτο και συνολικά 15-8 στο πρώτο ημίχρονο, ενώ οι Warriors 3-3 και 10-7 αντίστοιχα. Το «σκουπίδι» έγινε πιο άγνωστη λέξη για το Golden State κι από το “supercalifragilisticexpialidocious”.
Τη λύση θα μπορούσε να δώσει το τρίποντο. Κι όμως, για τους Warriors το τρίποντο για τα πρώτα 19′ του αγώνα είχε γίνει πιο άγνωστη λέξη κι από το «σκουπίδι»2)Δηλαδή ακόμα περισσότερο κι από το “supercalifragilisticexpialidocious”…, αφού, για πρώτη φορά φέτος, τόσο χρειάστηκαν μέχρι να σπάσει ο Curry το ρόδι, μετά από πέντε άστοχα σουτ των Warriors3)Εννοείται πως όταν αυτό συνέβη και η διαφορά έπεσε(;) στους 14, ο Popovich κάλεσε timeout… Εννοείται!!!.
Άρα, τι έμενε στους Warriors; Ανορθόδοξες επιθέσεις, όπου άλλοτε ο Pachulia προσπαθούσε να ανακαλύψει τον Jokic που πάντα έκρυβε μέσα του (;), άλλοτε ο Durant κουτούλαγε στα αλλεπάλληλα double-teams, και άλλοτε ο Curry επιδιδόταν σε ηρωισμούς. Με εξαίρεση την πολύ ενδιαφέρουσα συνθήκη, όπου για αρκετά λεπτά από την αρχή του δεύτερου δωδεκάλεπτου, οι Warriors έπαιξαν χωρίς PG και έβγαλαν και καμιά πάσα της προκοπής, με τον Green να μοιράζεται το κατέβασμα της μπάλας με τον Iguodala, κατά τα άλλα, μια λέξη χρειάζεται μόνο: χάλια!
Έχει ο αστράγαλος γυρίσματα
Στεκόμαστε τόσο στο πρώτο ημίχρονο, επειδή πραγματικά είμαστε σίγουροι πως αυτό το 24λεπτο θα καταχωρηθεί ως πατέντα ευρεσιτεχνίας, την οποία θα χρησιμοποιούν όλοι οι μελλοντικοί τους αντίπαλοι ως modus operandi. Στεκόμαστε επίσης, όμως, γιατί στα 27′ του αγώνα, ο Kawhi Leonard γύρισε τον αστράγαλο του για δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο αγώνα και για τρίτη φορά μέσα σε λίγες μέρες, από τον πέμπτο αγώνα ενάντια στους Rockets. Εκεί η κλεψύδρα γύρισε ανάποδα. Ή, για την ακρίβεια, για να θυμηθούμε έναν μονόλογο του Morgan Freeman στο “The Shawshank Redemption”, ο αγώνας έγινε γεωλογία:
“Geology is the study of pressure and time. That’s all it takes really, pressure, and time.”
Έτσι και έγινε. Οι Warriors μυρίστηκαν αίμα και άρχισαν να σφυροκοπούν -κάπως άναρχα, είναι αλήθεια- τους Spurs. Ο ρυθμός άρχισε να ανοίγει, οι Warriors έτρεξαν στον αιφνιδιασμό, άρχισαν να αρπάζουν αρρωστημένα τα rebounds4)42,5% το offensive rebounding rate για τους Warriors. oι Aldridge – Gasol φορτώνονταν με fouls, και παράλληλα, ειδικά μετά την έξοδο του Kawhi από τον αγώνα, άρχισαν να ωθούν τους Spurs να στηρίζονται σε τραβηγμένες προσπάθειες, σε εύστοχες βολές, και σε τρομερά hustle plays του Ginobili. Ο δε Curry άρχισε να ζεσταίνεται για τα καλά, με τέσσερα τρίποντα στο τρίτο δωδεκάλεπτο, διαλύοντας τον Mills, αλλά και τον Gasol στις βοήθειες, αφού ο Ισπανός έβγαινε πολύ αργά πάνω του. Αποτέλεσμα ήταν σε αυτό το διάστημα, ο Curry να έχει τους 19.
#Warriors come back down 25 to take #GAME1 #WCFinals over #Spurs behind @StephenCurry30's 40 pts #WarriorsSpurs #NBAPlayoffs #GSW 9-0. pic.twitter.com/AswQA5oyFC
— Christian Burgoyne (@c_burgoyne) May 14, 2017
Με ένα μπαράζ κλεψιμάτων, αιφνιδιασμών και τριπόντων, οι Warriors έτρεξαν ένα σερί 26-10 από τον τραυματισμό του Leonard, έβαλαν 39 στο τρίτο δωδεκάλεπτο -όταν σε ολόκληρο πρώτο ημίχρονο είχαν 42- και έριξαν τη διαφορά σε μονοψήφια επίπεδα. Ο Durant, βέβαια, ήταν ακόμα εκτός αγώνα, αλλά οι Warriors για πρώτη φορά κατάφεραν να σπρώξουν την μπάλα κοντά στο καλάθι -όχι τόσο για να σκοράρουν, όσο για να ανοίξουν οι πάσες προς την περιφέρεια και, συνεπακολούθως, ο χώρος. Σε αυτό συντέλεσε και το σχήμα ανάγκης Murray-Simmons-Green-Anderson-Gasol που κατέβασαν οι Spurs για να πάρει ανάσες ο Aldridge: όσο κι αν προσπαθούσε να μπερδέψει τους Warriors, επιθετικά ήταν για πρωινό για το Golden State.
Μπαίνοντας στο τελευταίο δεκάλεπτο ήταν σαφές πως όλα ήταν θέμα πίεσης και χρόνου, όπως είπαμε -πόσο θα απέδιδε η πίεση των Warriors και πόσο χρόνο είχαν (ή ορθότερα, μπορούσαν να δημιουργήσουν, συντομεύοντας εξωφρενικά τον χρόνο επίθεσης). Για να είμαστε δίκαιοι, ωστόσο, τελικά τη λύση δεν την έδωσε κάποιο από τα άπειρα σχήματα που κατέβασε ο Mike Brown5)Αυτό πράγματι μπορούμε να του το πιστώσουμε, διότι κατά τα άλλα ο Popovich του πήρε το σκαλπ. Επίσης, σημειώνουμε πως δεν είδαμε “lineup of death” ούτε λεπτό, όσο η προσωπικότητα του Durant, που, την κατάλληλη στιγμή, με δέκα πόντους σε ενάμιση λεπτό, έβαλε μπροστά τους Warriors με 96-95 και έκανε το ματς ροντέο.
Αναγκαστικά, ελλείψει επιλογών, η επίθεση των Spurs έγινε πολύ ετεροβαρής: ο Aldridge ήταν συγκινητικά φιλότιμος, αλλά ψόφιος από την κούραση και από τις συνεχόμενες αλλαγές πάνω του, ο Ginobili βοηθούσε όπως μπορούσε, έχοντας εμφανώς μπει πλέον σε playoff mode, ο Murray ό,τι έκανε στην επίθεση, το έτρωγε στην άμυνα από τον Livingston, ενώ οι Mills – Green, ίσως «καμμένοι» από τα αμυντικά τους καθήκοντα, ήταν πραγματικά non-factors.
Γιατί λοιπόν κέρδισαν οι Warriors, έστω και στις λεπτομέρειες;
Ok, το πρώτο είναι το tandem Curry – Durant, που άθροισαν 74 πόντους.
Τους περισσότερους που έχει βάλει ένα δίδυμο σε Τελικούς Περιφέρειας μετά από τους 77 των Charles Barkley – Dan Majerle το 1993.
Σκεπτόμαστε πως η ιδέα των τόσων σουτ σε τόσο λίγο spacing δεν είναι καλός σύμβουλος, ακόμα και για τους «φονικούς» Warriors. Λογικά, υιοθέτησαν μια τακτική που έλεγε ότι ακόμα και το δυνατότερο φρούριο κάποια στιγμή πέφτει αν δεν σταματήσουν οι βομβαρδισμοί. Ok, αυτό δεν είναι τελείως παράλογο ως σκέψη, ειδικά υπό το πρίσμα μιας σειράς αρκετών αγώνων, όπου σίγουρα το Golden State θα έχει και καλύτερες επιθετικές βραδιές. Επιπλέον, η δυνατότητα ανοίγματος του rotation πέρα από τον 9ο-10ο παίκτη (ειδικά, αν ο Leonard λείψει και στο τρίτο ματς) θα αποδειχθεί καθοριστική: στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα που «δεν του έβγαινε», ο Green μπορούσε να ξανανιώσει, βρίσκοντας απέναντι του τον ταλαιπωρημένο LMA.
Here’s the catch, όμως: οι Spurs απέδειξαν πως, με ή χωρίς Kawhi, είναι τρομερά ανταγωνιστικοί και μασάνε σίδερα. Η άμυνα τους θα δημιουργήσει προβλήματα στους Warriors σε όλη τη σειρά. Αν, βεβαίως, οι Warriors ανεβάζουν το pace και έχουν γρήγορο transition, τόσο θα φαίνεται η διαφορά των δύο ομάδων. Αν, όμως, βρίσκονται σε μέτρια μέρα από το τρίποντο και έχουν τόσο κακή συγκέντρωση, οι Warriors θα έχουν θέμα. Το πρώτο ματς ανέδειξε προκλήσεις, ζόρια και απαιτήσεις από την πλευρά μιας ομάδας με ασύλληπτο championship pedigree, για τα οποία οι Πρωταθλητές του 2015 φάνηκαν κακά προετοιμασμένοι, τόσο σε αγωνιστικό πλάνο, όσο και ψυχολογικά.
Σίγουρα, το μεγαλύτερο asset – μεγαλύτερο κι από τη συσσώρευση ταλέντου -για τους Warriors είναι η συλλογική διαχείριση των καταστάσεων.
Όμως, αν ελπίζουν συνέχεια σε τέτοια comebacks, θα πρέπει να γυρίσουν πλευρό -συμβαίνουν πολύ σπάνια απέναντι στον “Pop”.
Spurs were 316-0 when leading by at least 25 points under Gregg Popovich before today (regular season & playoffs).
They are now 316-1
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) May 14, 2017
Και φυσικά, ό,τι κι αν λέει ο διαχρονικός Manu, πολλά θα κριθούν στην παρουσία ή απουσία του Kawhi Leonard στα επόμενα παιχνίδια:
| ↑1 | Οι Curry και Durant είχαν 39,6% – 33,7% των πόντων και 34,2% – 30,5% του usage στο πρώτο ημίχρονο. |
|---|---|
| ↑2 | Δηλαδή ακόμα περισσότερο κι από το “supercalifragilisticexpialidocious”… |
| ↑3 | Εννοείται πως όταν αυτό συνέβη και η διαφορά έπεσε(;) στους 14, ο Popovich κάλεσε timeout… Εννοείται!!! |
| ↑4 | 42,5% το offensive rebounding rate για τους Warriors. |
| ↑5 | Αυτό πράγματι μπορούμε να του το πιστώσουμε, διότι κατά τα άλλα ο Popovich του πήρε το σκαλπ. Επίσης, σημειώνουμε πως δεν είδαμε “lineup of death” ούτε λεπτό |
Είδα το παιχνίδι, αλλά σαν μη μπασκετικός, θέλω να ρωτήσω, γιατί τέτοια εμμονή με τον Πατσούλια όταν ο ΜακΓκυ είναι πιο αθλητικός; Δεν θα προσέφερε περισσότερους πόντους, κοντά στο καλάθι, αλλά και λόγω των αθλητικών του προσόντων, δεν θα έπαιρνε περισσότερα ριμπάουντ από τον δυσκίνητο Πατσούλια; Και κάτι ακόμα, ο ΜακΓκυ, πολλές φορές, τρέχει σε αιφνιδιασμό. Δεν θα ήταν ένα επιπλέον πρόβλημα για τους Σπερς, έχοντας τον Γκασόλ μέσα, να τρέχει στο κατόπι του για να τον προλάβει;
Θα σου δωσω εγω μια υπεραπλουστευμενη απαντηση. Επειδη αυτα που κανει ο Μακγκυ πανε στο Shaqtin a fool -ενταξει οχι πλεον- ενω αυτα που κανει ο Πατσουλια οδηγησαν στον τραυματισμο του Λεοναρντ και κατα πασα πιθανοτητα στο τελος της σειρας. Δηλαδη συμφωνα με τα λογια του Skip Bayless ο Πατσουλια ειναι ο MVP των πλει οφς.
Αν ήταν έτσι, θα είχαν πάρει οι Warriors εμένα και σαν δεξι μπακ και στόπερ που έπαιζα, θα είχα βγει MVP της ιστορίας του ΝΒΑ 🙂
Ποτε δεν ειναι αργα..δοκιμασε στο επομενο draft. Ενας σκληροτραχηλος ψηλος ειναι παντα χρησιμος.
Κατά βάση γιατί ο McGee είναι ένα αδάμαστο άτι που παίζει συνεχώς με την τετάρτη καρφωμένη και μάλλον θα μπαίνει στη μέση όταν οι Warriors παίζουν απέναντι σε βασικούς, καθώς μπορεί μόνο μετά από λόμπες ή επιθετικά να σκοράρει κι επιπλέον είναι αδύνατον να του ακουμπήσουν την μπάλα για να τρέξουν οι υπόλοιποι off ball actions, πράγμα που έκανε ο Bogut, και κάνει το 60% του ο Zaur. Επιπλέον στην άμυνα κάνει blocks αλλά ταυτόχρονα παίζει σαν παιδί με διάσπαση προσοχής (βελτιωμένος, μέχρι πρότινος έπαιζε σαν νεογέννητο ελάφι με διάσπαση προσοχής) και θα τον σημαδέψουν πάρα πολύ στα switches οι Spurs.
That said, δεν μπορώ να πω ότι δεν θα ήθελα να το δω κι ότι είμαι σίγουρος ότι οι Warriors είναι better off με τον Γεωργιανό. Rebounds πάντως δεν θα έπαιρνε περισσότερα απαραίτητα, γίνεται εύκολα box out.
Δύσκολα όμως να δούμε τόσο ballsy move από τον Brown. Υποψιάζομαι ότι ο Kerr θα τον δοκίμαζε περισσότερα λεπτά.
Ο Pachulia κόυνιέται μόνο μετά από αίτηση. Οκ,, ο McGee σκοράρει σχεδόν μόνο με καρφώματα από λόμπες ή από επιθετικά ριμπάουντ, αλλα ο ρημάδης ο Γεωργιανός δεν μπορεί ούτε από κάτω να τα βάλει. Τουλάχιστον ο McGee δεν κωλώνει να σηκωθεί για να καρφώσει, εστώ κι αν φαει stop. Με το λίγο μπάσκετ που ξέρω, κι έχοντας δει καμιά 70άρια παιχνίδια φέτος τον Warriors και τα play off, απορώ γιατί ξεκινάει, γενικά, τον Pachulia. Νομίζω ότι ο Mcgee είναι καλύτερος παίχτης, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος….
Αρχικά έμεινα άφωνος.Όχι με το μαεστρικό στήσιμο των Spurs που παρέδωσαν μάθημα στο πώς σταματάς το small ball.Κλείνοντας τελείως τους διαδρόμους και την πάσα και εξαναγκάζοντας σε διαρκή ISO.Oύτε από την εξαιρετική εμφάνιση του LMA στο πρώτο ημίχρονο που μπήκε φουριόζος από τα τελευταία ματς της σειράς με τους Rockets.Αλλά από την αδιανόητη για τα δεδομένα των Warriors αστοχία που έφτασε κάποια στιγμή στη διάρκεια του ματς στο 28% στο FG και στο 55% στις βολές.Παρά την εξαιρετική δουλειά των Spurs είναι αδικαιολόγητο τόσο καλοί σουτέρ να χάνουν (ακόμα και σε contested) διαρκώς σουτ και βολές και μοιραία σκέφτηκα την επίδραση του ψυχολογικού παράγοντα.
Το Blitzkrieg των Spurs όπως σωστά περιγράφηκε έφερε τους άπραγους επί μέρες Dubs σε μία θέση που φάνηκε πώς δεν μπορούσαν να διαχειριστούν σίγουρα όχι χωρίς (τον) προπονητή (τους) στον πάγκο.
Αντικειμενικά η αστοχία τους δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί στα ίδια επίπεδα σε όλο το ματς και η διαφορά κάποια στιγμή θα μειωνόταν.Όμως αυτό δεν θα μπορούσε να είναι αρκετό απέναντι στον προπονητή που είχε 316 νίκες και 0 ήττες όταν η ομάδα του είχε προηγηθεί με 25+.
Χρειάστηκε η αλλαγή του momentum με τον τραυματισμό του (ευπαθή στους αστραγάλους) Kawhi ο οποίος κυριαρχούσε έως εκείνη τη στιγμή συμβολίζοντας και την συνολική κυριαρχία των Spurs.Το βρώμικο παιχνίδι του Πατσούλια ο οποίος “με ενδεχόμενο δόλο” άπλωσε τα πόδια του αδιαφορώντας για το πώς και που θα προσγειωθεί ο Kawhi αντικειμενικά άλλαξε τη ροή του παιχνιδιού.Πρόκειται δυστυχώς για την επαναφορά στο προσκήνιο μίας τακτικής που εφάρμοσε κατά κόρον ένας παίκτης του Pops.Το φάντασμα του Bruce Bowens, θεωρούμενου κορυφαίου αμυντικού, τη φανέλα του οποίου έχουν αποσύρει οι SPURS ως ένδειξη τιμής, εμφανίστηκε στο παιχνίδι παρέα με τις σκιές του Jaylen Rose και του Al Horford.Ο Pops ο οποίος κάποτε είχε υπερασπιστεί ξεδιάντροπα τον Bowens https://web.archive.org/web/20080612112118/http://www.mysanantonio.com/sports/basketball/nba/spurs/stories/MYSA111806.05C.BKNspurs.notebook.38e2352.html) εξεράγη σήμερα, όμως δυστυχώς ήπιε από το πικρό ποτήρι *(τι απέγιναν τα δημοσιογραφικά κλισέ) που άλλοτε κέρναγε τους αντιπάλους του.
Και πάλι οι Spurs θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει το παιχνίδι καθώς ο Klay Thompson ντύθηκε Harrison Barnes 2016 finals και το ματς δεν “έκλεινε”.Χρειάστηκε η τύχη όπως στο bounce σε σουτ του Steph ο οποίος διέπρεψε στο 2ο, η έλλειψη συγκέντρωσης με τα αλλεπάληλα rebounds που έδωσαν οι Spurs και η έλλειψη λόγω διαστρέμματος ενός πραγματικά ‘μεγάλου’ που να μπορεί να σηκώσει το ματς στο τέλος για τα Σπιρούνια, ώστε να πάρουν το παιχνίδι οι Warriors.
Kαι τώρα;
Πρώτα απ’όλα ποτέ δεν πρέπει να υπερτιμούμε το 1ο παιχνίδι μίας σειράς.Οι Rockets διέλυσαν τους Spurs στο πρώτο της προηγούμενης αλλά στο τέλος δεν τα κατάφεραν.Οι ίδιοι οι Warriors είχαν διαλύσει τους Cavaliers στο 1ο των περσινών τελικών αλλά όλοι ξέρουμε τι συνέβη μετά.Είναι πάρα πολύ δύσκολο οι Warriors να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα στο passing game και στο σουτ σε σειρά παιχνιδιών, έχοντας μάλιστα ‘ανέλπιστα’ κερδίσει το πρώτο.Θεωρώ λοιπόν ένα 4-2 ίσως και 4-1 αρκετά πιθανότερο από μία σειρά που θα πάει σε 7 παιχνίδια ειδικά από τη στιγμή που ο Kawhi θα λείψει και στο 2ο.