Αντί προλόγου
Όταν διανύεις την τέταρτη δεκαετία της ζωής σου, ξεκινάει για πρώτη φορά μια αποτίμηση κατορθωμάτων. Ένα από αυτά για τα οποία είμαι υπερήφανος, είναι η μύηση του έφηβου ξαδέρφου μου στα μυστήρια του NBA. Αφού μάθαμε χτες τον αντίπαλο των Cavaliers, μετά την δραματική πρόκριση των Celtics επί των Wizards, ο παρακάτω διάλογος έλαβε χώρα ενδοοικογενειακά:
– (Με υπεροψία μεγάλου ξαδέρφου) Μικρέ, τον είδες τον αγώνα;
– (Με ειρωνικό εφηβικό γελάκι) Εννοείται. Θα φάνε καλή πού*σα τώρα! Ο LeBron είναι ο μπαμπάς τους.
– (Ενοχλημένος) Καλά ρε, δεν ντρέπεσαι; Τέτοια καραγκιοζιλίκια λένε μόνο κάφροι οπαδοί. Έτσι μένει το επίπεδο στον πάτο στην Ελλάδα. Το NBA δεν είναι για τέτοια.
– (Με αυτοπεποίθηση) Με τον να μην αποδέχεσαι την διαφορετικότητα στην ομιλία των νέων, δεν κατανοείς την ανάγκη τους για επανάσταση ενάντια στο κατεστημένο. Ο επιθετικός προφορικός λόγος και η φαινομενική βλασφημία, πολλές φορές δείχνουν την επιθυμία για δημιουργικότητα και εξέλιξη. Πώς αλλιώς θα σπάσουν τα ταμπού των προηγούμενων γενεών; Πώς θα βρει ένα κανάλι διοχέτευσης η φωτιά που καίει στα σπλάχνα του κάθε εφήβου;
– Αφού ρε…
– (Διακόπτει) Κατά συνέπεια αποτελείς τροχοπέδη για την εξέλιξη της κοινωνίας μας και της πολιτισμικής ανάπτυξης. Έχεις ήδη γίνει αυτό που φοβόσουν και δεν το έχεις συνειδητοποιήσει. Ένας συντηρητικός μεσήλικας που δεν δέχεται τον νεωτερισμό. Άσε που έχεις και θέματα με το πατρικό πρότυπο. Για αυτό δεν έχεις κάνει ακόμα οικογένεια.
– (Σοβαρά προβληματισμένος) Χμμ.. Έχεις δίκιο. Ο μπαμπάς όλων τους είναι.
– Έτσι! ΠΟΥ*ΣΑ!!
Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά εφτά φορές έχουν έρθει αντιμέτωπες οι δυο ομάδες στα playoffs, με τις προκρίσεις στις έξι προηγούμενες σειρές να είναι στο 4-2 υπέρ των Κελτών. 4-2 για τους Celtics στους τελικούς της Ανατολής το ’76, 3-1 για τους Celtics στον πρώτο γύρο το ’85, 4-3 για τους Cavs στον δεύτερο γύρο το ’92. H νίκη των Cavs στο 7ο παιχνίδι το 1992, και κατά συνέπεια ο αποκλεισμός των Celtics, ήταν το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του Larry Bird, που μετά και τους Ολυμπιακούς το ίδιο καλοκαίρι σταμάτησε οριστικά το μπάσκετ.
Στο νέο millenium, οι Celtics κέρδισαν με 4-3 το 2008, την πρώτη χρονιά των δικών τους Big-3, όταν και κατέκτησαν το Πρωτάθλημα κόντρα στους Lakers, ενώ απέκλεισαν και πάλι τους Cavaliers με 4-2, δυο χρόνια αργότερα. Η σειρά αυτή και ο συγκεκριμένος αποκλεισμός ήταν κι αυτά που έδωσαν τη χαριστική βολή στην πρώτη θητεία του James με το Cleveland, μιας και το καλοκαίρι του 2010 κατέβηκε με τα ταλέντα του στο Miami. Στα τέσσερα επόμενα χρόνια, οι Cavs βολόδερναν, ενώ πιο πρόσφατη αναμέτρησή τους ήταν το 2015 στην επιστροφή του James, όταν οι Celtics αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο με 4-0.
Μια έξτρα αναφορά στις δυο πρώτες χρονιές του James με τους Heat κόντρα στους Celtics, όταν και προσπάθησε να υποτάξει την ομάδα που δεν μπορούσε να κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια. Οι Heat προκρίθηκαν και τις δυο φορές, αλλά το 2012 ο James είχε ένα παιχνίδι ορόσημο για την καριέρα του. Με τους Celtics μπροστά με 3-2 και τους Heat μπροστά στην προοπτική άλλης μια χρονιάς χωρίς Πρωτάθλημα για τους James-Wade-Bosh1)Την προηγούμενη είχαν ηττηθεί από τους Mavericks στους Τελικούς., o James κάνει μια απίθανη εμφάνιση στη Βοστόνη και με 45/15/5 και 73% ευστοχία στέλνει τη σειρά σε έβδομο παιχνίδι, όπου οι Heat ξανακέρδισαν, πέρασαν στους Τελικούς και κόντρα στους OKC πήραν την κούπα.
Στην Regular Season
3/11: Celtics 122 @ 128 Cavaliers
Όμορφο παιχνίδι σε ρυθμούς δυτικού μπάσκετ, με τις ομάδες να σουτάρουν με 47,1% οι Celtics και 48,8% οι Cavs και τους νικητές να έχουν έξι παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, με Big-3 να έχουν πάνω από 20.
29/12: Celtics 118 @ 124 Cavaliers
Ντέρμπι στην τελευταία περίοδο είχε το μενού στην τελευταία αναμέτρηση για το 2016, όπου οι Celtics με ένα μεγάλο comeback κατάφεραν να φέρουν το ματς στον πόντο 3:30 λεπτά πριν το τέλος, ενώ είχαν βρεθεί να χάνουν μέχρι και με 20.
1/3: Cavaliers 99 @ 103 Celtics
Στη μοναδική νίκη των Celtics στην κανονική περίοδο, σε ένα πολύ κλειστό παιχνίδι που καμιά ομάδα δεν πήρε διψήφια διαφορά σε κάποιο σημείο του αγώνα. Και τον LeBron να μην καταφέρνει να κερδίσει το παιχνίδι παρά το triple double.
5/4: Cavaliers 114 @ 91 Celtics
Οι Celtics πέρασαν μπροστά μόνο στο τέλος της πρώτης περιόδου με 20-19. Μετά την ήττα όλοι περίμεναν ότι οι Κέλτες θα τερμάτιζαν στην δεύτερη θέση, όμως οι τέσσερις συνεχόμενες ήττες των Cavs στο τέλος της regular season τους έδωσε το απόλυτο πλεονέκτημα στην Ανατολή.
Τι έκαναν στον δεύτερο γύρο
Boston Celtics (4-3 Vs Washington Wizards)
Είδαμε αρκετά πράγματα σε αυτή την σειρά. Τη μαγευτική εμφάνιση του Isaiah Thomas στο δεύτερο παιχνίδι, τις μανούρες ανάμεσα σε Oubre και Olynyk, τη συνωμοσία για το αν ο Morris που έπαιξε στο δεύτερο παιχνίδι ήταν ο Markieff ή ο δίδυμος αδερφός του Marcus, τα διψήφια σερί των Wizards χωρίς να δεχτούν πόντους στην άμυνα, σχεδόν σε κάθε παιχνίδι.
Τα έξι από τα επτά παιχνίδια, βέβαια, είχαν διψήφια διαφορά στο τέλος για τον νικητή, πράγμα που δεν μας δείχνει το πόσο κλειστή ήταν η σειρά. Οι Κέλτες, αν και δυσκολεύτηκαν στα πρώτα δύο παιχνίδια, χάρη στον ηγέτη τους, Isaiah Thomas, κατάφεραν να πάρουν δύο νίκες. Στα επόμενα δύο παιχνίδια οι Μάγοι ισοφάρισαν σε 2-2 με πολύ καλή άμυνα απέναντι στους βασικούς των Celtics (χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ στα δύο πρώτα παιχνίδια στην Βοστόνη η βασική πεντάδα των παικτών του Stevens σκόραρε από 96 πόντους, στα δύο επόμενα έβαλε αθροιστικά μόλις 106). Θα μπορούσαν να είχαν κλείσει τη σειρά στο έκτο παιχνίδι, καθώς βρέθηκαν να κερδίζουν 87-82 στο 1:34 πριν το τέλος του αγώνα, αλλά κατάφεραν να δεχτούν 10 πόντους και να χάσουν. Μάλλον ήταν γραφτό να πάει σε έβδομο παιχνίδι για να μας μαγέψει ο Olynyk. Οι Celtics πέρασαν νικητές και προκρίθηκαν στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας, φτάνοντας στο μίνιμουμ των απαιτήσεων που είχε το πρώτο seed που κατέκτησαν φέτος. H σειρά αυτή ήταν η δεύτερη για φέτος που κρίθηκε στα εφτά παιχνίδια (μετά το Clippers-Jazz) και η μόνη ως τώρα που δεν είχε ούτε ένα break.
Cleveland Cavaliers (4-0 Vs Toronto Raptors)
Μέχρι το 1984 οι νικητές της κάθε περιφέρειας έπαιρναν απαλλαγή από τον πρώτο γύρο των playoffs, πηγαίνοντας απευθείας στα ημιτελικά. Το καλοκαίρι θα πρέπει να γίνει μια εξαίρεση για όσο παίζει ο LeBron, ώστε οι ομάδες του να περνάνε τους πρώτους δυο γύρους, μήπως και μέχρι τότε βλέπουμε παιχνίδια με ενδιαφέρον και αγωνία για την έκβαση της σειράς. Οι Raptors θεωρητικά ενισχύθηκαν με τους Ibaka και Tucker μεσούσης της χρονιάς για να φτιάξουν ένα ρόστερ ανταγωνιστικό προς τους Cavaliers, αλλά με την εικόνα που παρουσίασαν ήταν -τουλάχιστον- απογοητευτικοί. Μόλις σε ένα παιχνίδι κατάφεραν να χάσουν με λιγότερους από 10 πόντους, ενώ κάθε προσπάθεια για μπασκετική ανάλυση της σειράς σταματάει μετά την απάντηση που έδωσε ο DeMar DeRozan, όταν σε ερώτηση για το αν τα κατάφερναν καλύτερα αν είχαν πιο πολύ χρόνο, απάντησε “ναι κι αν είχαμε τον LeBron, θα περνούσαμε. Δεν έχει σημασία. Μας σκούπισαν.”
Oι Cavs πέρασαν στους Τελικούς της Ανατολής κι έγιναν η πρώτη ομάδα στην Ιστορία της λίγκας που ξεκινάει με 8-0 στα playoffs σε διαδοχικές χρονιές2)Τα περσινά θύματα ήταν το Detroit και η Atlanta, ενώ ο LeBron έχει αμοληθεί πλήρως πλέον, με τα νούμερά του στα τέσσερα παιχνίδια με τους Raptors να είναι 36 πόντοι, 8,3 rebounds, 5,3 assists, 57,3% στα σουτ και 48,1% στα τρίποντα.
Γιατί θα περάσουν οι Celtics
Γιατί είναι ομάδα με σουτέρ τριών πόντων, όπως και οι Pacers, αλλά με περισσότερη ποιότητα. Η ομάδα του Brad Stevens ήταν δεύτερη (πίσω από τους Cavaliers) σε εύστοχα τρίποντα, δεύτεροι (πίσω από το Houston) σε αριθμό προσπαθειών τριών πόντων και έκτοι σε ποσοστό. Και αν κρίνουμε από τις δύο σειρές των Cavs, φάνηκαν να δυσκολεύονται περισσότερο με τους Pacers που είχαν καλό τρίποντο, παρά με τους Raptors που σούταραν απελπιστικά.
Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε ότι οι Cavs έδειξαν να δυσκολεύονται να περιορίσουν το μακρινό σουτ των αντιπάλων τους στον πρώτο γύρο των playoffs. H ομάδας της Indianapolis σούταρε με 45,8%, 40%, 39% και 33,3% αντίστοιχα στα τέσσερα παιχνίδια, έξω από την γραμμή των 7,25.
Μπορεί επίσης να ακούγεται παρηγοριά στον άρρωστο, αλλά στα φετινά playoffs οι Celtics έχουν ατσαλωθεί μέχρι το μεδούλι, ξεπερνώντας κάθε είδους δυσκολίες, από το προσωπικό δράμα του IT3, την αγωνιστική τρύπα των δύο breaks των Bulls και την όλη αφήγηση περί χειρότερου #1 seed της ιστορίας, έως πολύ δύσκολες in game καταστάσεις απέναντι στους Wizards. Ο Isaiah Thomas απέδειξε πολλά, ο Horford έκανε ένα απαραίτητο step up μετά τα μισά του πρώτου γύρου, ο Avery Bradley διανύει ίσως το καλύτερο διάστημα της καριέρας του και ο Stevens έχει βρει ένα απροσδόκητο δυναμιτάκι στον πάγκο του με τον Terry Rozier, ο οποίος μπαίνει και σπέρνει το χάος και τον πανικό. Οι Celtics δεν είναι πια η παιδούλα που πηγαίνει στη μεγαλούπολη με όνειρα να κάνει καριέρα στον κινηματογράφο για να γίνει έρμαιο κάθε επιτήδειου, αλλά ξέρουν τι θέλουν και -μαθαίνουν- πώς να το αποκτήσουν.
Γιατί θα περάσουν οι Cavaliers
Το βάθος της ποιότητας του πάγκου θα δυσκολέψει τους Cavs, αλλά δεν υπάρχει παίχτης-φόβητρο. Ο Isaiah Thomas, όσο συμπαθητικό και cheesy-αμερικάνικο background σαπουνόπερας κι αν έχει, δεν παύει να είναι ένας κάκιστος αμυντικός. Κι αυτό είναι κάτι που οι Cavs ξέρουν πολύ καλά να εκμεταλλεύονται, ακόμα και σε πιο δύσκολες καταστάσεις. Παράδειγμα, στους αγώνες εναντίον των Warriors, συχνά όταν ο LeBron κατεβάζει την μπάλα, δεν δέχεται screen από ψηλό, αλλά από τον Irving. Με συνέπεια, στο switch να καταλήγει ο Curry στον James, ο οποίος δεν είχε καμία αμυντική ελπίδα στο mismatch. Αυτό αν το αντιστοιχίσουμε στον 16 εκατοστά κοντύτερο Thomas, θα μιλάμε για όλεθρο.
X-Factors
Οι Celtics μπορεί να ξεκίνησαν δύσκολα στα playoffs, και ο δρόμος τους να φαίνεται Γολγοθάς, αλλά έχουν σφυρηλατηθεί στη φωτιά. Αντίθετα οι Cavs ανέμεναν τον αντίπαλό τους χαλαροί στον καναπέ από τις 7 Μαΐου. Τι θα αποδειχθεί σημαντικότερο; Το ψυχολογικό momentum του νικητή ή η ξεκούραση;
Η άμυνα των Cavs θα αντιμετωπίσει πρώτη φορά στα playoffs, τόσο πολύ και καλό passing game. Οι Celtics είναι πρώτοι σε assist ratio στην post-season, με την μπάλα να γυρνάει ασταμάτητα, με έξι παίχτες να έχουν πάνω από δύο assists κατά μέσο όρο.
Tristan Thompson. Αδύνατο σημείο για τους Celtics, τα αμυντικά rebounds, στα οποία βρίσκονται στην τελευταία θέση των playoffs, μαζεύοντας μόλις το 70%. Κάτι που αυτόματα σημαίνει πως ο σπεσιαλίστας των επιθετικών, ο Tristan Thompson, θα έχει την ευκαιρία να μαζέψει αμέτρητα και να χαρίσει second chance points στην ομάδα του.
Al Horford. Μπορεί να αποτελέσει το σημείο κλειδί της σειράς. Είναι σε μεγάλο ποσοστό υπεύθυνος για το εξαιρετικό passing game των Celtics, και φυσικά για τα τρίποντά τους. Από 38% στην κανονική διάρκεια, στα playoffs σουτάρει με 58%! Επίσης υπεύθυνος είναι και για τις χαμηλές επιδόσεις στα rebounds. Τα προηγούμενα δύο χρόνια, οι Cavs είχαν τον Love πάνω του στις σειρές εναντίον των Hawks, με αρκετά μεγάλη επιτυχία. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο αυτό θα επαναληφθεί και φέτος, με τον Thompson να φυλάει τον Crowder στην περιφέρεια.
Πρόγραμμα
Game 1: Πέμπτη 18 Μαΐου, 3:30, Cavaliers @ Celtics, TD Garden, Boston
Game 2: Σάββατο 20 Μαΐου, 3:30, Cavaliers @ Celtics, TD Garden, Boston
Game 3: Δευτέρα 22 Μαΐου, 3:30, Celtics @ Cavaliers, Quicken Loans Arena, Cleveland
Game 4: Τετάρτη 24 Μαΐου, 3:30, Celtics @ Cavaliers, Quicken Loans Arena, Cleveland
Game 5 (αν χρειαστεί): Παρασκευή 26 Μαΐου, 3:30, Cavaliers @ Celtics, TD Garden, Boston
Game 6 (αν χρειαστεί): Κυριακή 28 Μαΐου, 3:30, Celtics @ Cavaliers, Quicken Loans Arena, Cleveland
Game 7 (αν χρειαστεί): Τρίτη 30 Μαΐου, 3:30, Cavaliers @ Celtics, TD Garden, Boston
Τι θέλουμε να γίνει:
Εμείς θέλουμε (edit: καλά όχι όλοι μας… :P) να δούμε τους Celtics να περνάνε τον LeBron και να σπάσει η μονοτονία των τελικών Warriors-Cavs. Το ιδανικότερο να πάει η σειρά σε 6-7 παιχνίδια. Και να είναι όλα σαν το τρίτο παιχνίδι των ομάδων στην κανονική περίοδο.
Τι θα γίνει
Ο LeBron δεν θα επιτρέψει στους καλούς, αλλά όχι ακόμα έτοιμους για τελικό Celtics να περάσουν. Θα συνεχίσει να οδηγεί τους Cavaliers στην προσπάθεια για το back2back. 4-2 Cavs.
Επειδή το βλέπω να πολυ-κυκλοφορεί το ‘μονοτονία ο τελικός Warriors-Cavs θα ήθελα να ρωτήσω αν θεωρούν οι συντάκτες το NBA ιστορικά ‘μονότονο’.Όχι τίποτε άλλο αλλά με εξαίρεση τα 70’s (που κα πάλι Lakers,Celtics πήγαν 2-3 φορές) όταν μιλάμε για τελικούς μιλάμε για Celtics-Lakers-Bulls-ξανά Lakers με κάποιες σφήνες.
Καθώς εγώ δεν θεωρώ μονότονο το NBA ούτε τα rivalries (αντιθέτως ) μου έκανε εντύπωση που και στο ballhog είδα αυτού του είδους τη γκρίνια.Μεγαλώνετε ε;
Νομίζω δεν είναι μονότονο τόσο πολύ το γεγονός ότι θα είναι αυτός ο τελικός (αν είναι), όσο το γεγονός ότι το ξέρουμε από τον Οκτώβρη..
Κι από το καλοκαίρι να μου πεις θα συμφωνήσω Κοσμά,αλλά αυτό που ρώτησα είναι ‘τι άλλαξε’;Κι αν είναι η αναμενόμενη παρουσία 2 αντί 1 ομάδας στον τελικό τόσο το καλύτερο.Από τον Οκτώβρη και τον Ιούλη του 2003 ή του 93 ήταν γνωστό ποιος θα πάει τελικό και θα το πάρει.
Προτιμώ τουλάχιστον να βλέπω δύο σπουδαίες ομάδες να συγκρούονται παρά τους Lakers να κερδίζουν για πλάκα τους Nets ή τους Bulls να μην φτάνουν ποτέ σε Game 7 γιατί είχαν καθαρίσει νωρίτερα.
Αν μη τι άλλο αυτή τη δεκαετία είδαμε περισσότερο parity από ότι σε άλλες.(Ανοίγει παρένθεσηΑναπόφευκτα καθώς και τα σπορ λειτουργούν με βάση το κοινωνικό μοντέλο οργάνωσης ,συγκέντρωση ισχύος-πλούτου κλπ ,διαμορφώνονται ‘δυναστείες’ και σε γενικές γραμμές αυτή είναι η ιστορία της λίγκας.)
Αλλά εφόσον ασχολούμαστε με αυτή κυρίως γιατί μας είναι ενδιαφέρουσα ως αθλητικό γεγονός (ξεχνώντας δλδ έτσι κι αλλιώς το κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο) και ως τέτοια τη συζητάμε με βάση την ένταση και τις στιγμές που αφήνει γιατί είναι ελκυστική η σύγκρουση Barca-Real, Celtics-Lakers κ.ο.κ και όχι οι τελικοί Warriors-Cavs;
Δεν ήταν μονότονοι οι τελικοί Celtics-Lakers το 1969, έγραψαν ιστορία στο άθλημα.Δεν ήταν μονότονη η σύγκρουση (πάλι!) Lakers-Celtics το 80,ακόμα ασχολούμαστε με αυτή.Το μόνο πρόβλημα που βλέπω σε πιθανή επανάληψη των περσινού ζευγαριού είναι ότι ίσως να μην ανταποκριθεί στις προσδοκίες για ανταγωνιστική σειρά,κάτι που θα ήταν κατά πολύ πιθανότερο με την παρουσία των Celtics φέτος (δεν βλέπω πώς θα γλίτωναν το sweep).
Τα γράφω αυτά γιατί βλέπω ότι υπάρχει σχετικό ‘ρεύμα’ σε σχόλια και media τόσο στις Η.Π.Α. όσο και εδώ.
Προσωπικά δεν εστιάζω την λέξη μονότονο στο ότι θα είναι βαρετοί οι Τελικοί. Απλά η ύπαρξη από τη μια μεριά του LeBron κι από την άλλη το cheat των Warriors πέρσι που παράγινε φέτος με τον Durant έχουν κάνει σχεδόν δεδομένη την ύπαρξη αυτών των ομάδων στους τελικούς από πριν αρχίσει η χρονιά.
Είδαμε μια ωραία σειρά στο Celtics-Wizards μόνο και μόνο για να δούμε ποιος θα περάσει και θα τον αποκλείσει ο James. 😛
Προφανώς δεν είδαμε τα παιχνίδια “μόνο και μόνο” γι’αυτό, καταλαβαίνεις πως το λέω.
Βέβαια από τις αστειότητες των Nets που είπες κι εσύ, προτιμότερο αυτό. Απλώς παραείναι σε υψηλό επίπεδο το ταλέντο στο ΝΒΑ πλέον για τέτοιες δυναστείες.
Σκέψου ότι ακόμα και το Lakers-Celtics στα 60’s ή στα 80’s ή τα rivalries των Bulls δεν έγιναν ποτέ πάνω από 2 φορές σερί. Φέτος αν γίνει θα έχουμε για πρώτη φορά 3 σερί χρονιές τον ίδιο τελικό.
Εγώ θα έλεγα ότι θα ήταν απώλεια αν δεν ξαναβλέπαμε και φέτος αυτούς τους τελικούς. Είμαι φαν των Spurs από το 1993 (Robinson-άκι) και θα ήθελα να περάσουν στους τελικούς, αλλά είμαι σίγουρος ότι όταν θα αρχίσει να πέφτει αγωνιστικά αυτή η φουρνιά παικτων (James, Durant, Curry κλπ), θα λέμε “τί κρίμα που δεν είχαμε την ευκαιρία να τους δουμε περισσότερες φορες σε do or die αγώνες όταν ήταν όλοι στα ντουζένια τους”…
Βασικά περισσότερο για τον LBJ το σκέφτομαι. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα φτάσει η στιγμή που θα συνειδητοποιήσω ότι η καμπύλη της απόδοσής του έχει αρχίσει να πέφτει*.
*Ο GOAT δεν μας επέτρεψε ποτέ να το δούμε αυτό. Κι όταν γύρισε για τους Wizards έκανε περισσότερα απ’ όσα θα περίμενε κανείς να κάνει.