Ραντεβού τον Οκτώβρη: Orlando Magic #26

Στην ελληνική λέσχη φίλων των Orlando Magic, στο ραντεβού για τον απολογισμό για τη φετινή χρονιά, το κλίμα ήταν ενθουσιώδες και στον αέρα υπήρχε μια συγκρατημένη αισιοδοξία. Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, όμως, το ραντεβού έγινε όπως κάθε χρόνο στο σπίτι μου, ήμουν μόνος μου, η αισιοδοξία και ο ενθουσιασμός που υπήρχε στον αέρα οφειλόταν σε οτιδήποτε άλλο, από την άνοιξη ως πιο περίεργες, εύφορες καταστάσεις, και η πραγματικότητα είναι ότι ασχολήθηκα με οτιδήποτε άλλο εκτός από τους Magic για να μην πέσω στα σκληρά ναρκωτικά.

Τι πήγε στραβά

Τα πάντα. Αν ο Μέρφι ήταν φανατικός του ΝΒΑ, ξέρουμε ποια ομάδα θα υποστήριζε. Οτιδήποτε μπορούσε να πάει στραβά για τους Magic, πήγε. Το καλοκαίρι οι κινήσεις του Rob Hennigan μπορεί να ήταν αρκετές για να δημιουργήσουν ένα ειλικρινές κύμα αισιοδοξίας για τη σεζόν που τότε ξεκινούσε, αλλά σίγουρα έφταναν για να εκβιάσουν τη δημιουργία ενός κλίματος τεχνητά φτιαγμένων προσδοκιών, βασισμένων πάνω στην πίστη ότι η ομάδα θα αρχίσει να παίρνει αποτελέσματα “γιατί δεν γίνεται αλλιώς”, αν δεν αρχίσει ούτε τώρα όλες οι ελπίδες για οτιδήποτε καλό στο άμεσο μέλλον θα ανατιναχτούν. Όπως δηλαδή πάνω κάτω και έγινε.

Το καλοκαίρι η ομάδα μπήκε σε ένα περίεργο “win now” mode, τουλάχιστον από άποψη τακτικών επιλογών, υποθηκεύοντας κομμάτι του μέλλοντος της για να κερδίσει άμεσα, χωρίς ωστόσο να προκύπτει από κάπου ότι το σύνολο το οποίο κατέληξε να συγκροτεί την ομάδα είναι αρκετό γα να καταφέρει πράγματι να κερδίσει άμεσα. Η πρόσληψη του Frank Vogel σηματοδότησε μια στροφή προς τη δημιουργία μιας σκληροτράχηλης ομάδας που θα παίζει αποπνικτική άμυνα και θα κερδίζει τα παιχνίδια με τον τσαμπουκά και την τακτική. Προς επίρρωση της ιδέας αυτής, είδαμε να αποκτάται στην free agency ο Bismack Biyombo, ο αμυντικός ογκόλιθος των Raptors με την καριέρα των περίπου 100 ημερών στα προηγούμενα playoffs, και να πληρώνεται σαν οι τελευταίες του 100 μέρες σαν παίκτης να είχαν εξαφανίσει τα προηγούμενα πέντε χρόνια του σαν παίκτης. Είδαμε επίσης τους Magic να απαρνούνται ένα pick πρώτου γύρου αλλά και το #2 στο draft πριν τρία χρόνια, τον Victor Oladipo, για χάρη του Serge Ibaka, ο οποίος ήρθε με δεδομένο ότι το συμβόλαιο του τελείωνε αυτή τη χρονιά. Οι δύο κινήσεις αυτές σήμαιναν και την μετάβαση του Aaron Gordon στη θέση του small forward, με τον Frank Vogel να δηλώνει ότι μπορεί να τον χρησιμοποιήσει όπως τον Paul George στους Pacers. Tα κλειδιά της επίθεσης πήγαν στον Evan Fournier, ο οποίος ανταμείφθηκε με νέο συμβόλαιο, και ο Elfrid Payton ανέλαβε τα κλειδιά της οργάνωσης. Αυτό πάνω κάτω ήταν το σκεπτικό.

Για να μην το κουράζουμε, απλά τίποτα από αυτά δεν λειτούργησε. Απολύτως τίποτα. Δεν υπάρχει λόγος να ανατρέξουμε σε στατιστικά ή στο ρεκόρ. Αρκεί να πούμε ότι πόνεσαν τα μάτια μας από το πόσο κακή ήταν αυτή ομάδα, το πόσο ανορθολογική επιθετικά, το πόσο κόντρα στις διδαχές του σύγχρονου μπάσκετ. Θα πούμε, ωστόσο, ότι μόνο οι Thunder σούταραν με χειρότερα ποσοστά από το Orlando. Τελικά, ο Hennigan το πήρε απόφαση και έστειλε τον Ibaka στο Toronto με αντάλλαγμα τον Terrence Ross και ένα χαμηλό pick πρώτου γύρου.

Επιπλέον, από μία σκοπιά ιστορικής φύσεως, ήρθε και η ήττα από τους Bulls προς το τέλος της χρονιάς με 122-75, για να διεκδικήσει ένα κομμάτι χώρου πάνω στην ταφόπλακα των φετινών Magic, όντας η μεγαλύτερου εύρους ήττα στην ιστορία της ομάδας.

Σαν να μην έφταναν αυτά, ήρθε και το draft lottery και αποτελείωσε τις πιθανότητες να προκύψει οτιδήποτε καλό από την φετινή χρονιά για το Orlando. Η ομάδα κέρδισε το έκτο pick, όπως αναμενόταν βάσει πιθανοτήτων, το οποίο από μόνο του δεν σημαίνει κάτι ιδιαίτερο. Η απόφαση της ~~κληρωτίδας~~ λίγκας να δώσει το δεύτερο pick στους Lakers σήμανε αυτόματα ότι το pick που περίμεναν οι Magic από την ανταλλαγή του Dwight Howard θα είναι στον δεύτερο γύρο του φετινού, όπως και στο δεύτερο γύρο του 2019, αντί να είναι στον πρώτο γύρο του 2019 κατευθείαν.

Τουλάχιστον το Orlando πρόσεφερε απλόχερα γέλιο στον κόσμο του μπάσκετ, όταν και κατάφεραν να διαρρεύσουν κάτι το οποίο φαίνεται να αποτελεί τον μεταγραφικό σχεδιασμό του καλοκαιριού. Αυτό συνέβη όταν επέτρεψαν στον ατζέντη του Patricio Garrino να γιορτάσει την υπογραφή του συμβολαίου του πελάτη του φωτογραφίζοντας τον μπροστά σε έναν πίνακα με τα ονόματα των παικτών που ενδιαφέρουν τους Magic.

I believe the Orlando Magic accidentally tweeted out their trade and free agent targets on the white board pic.twitter.com/pCJh3CjJDu

— Stefan Bondy (@SbondyNBA) April 4, 2017

Τι καλό κρατάμε

Να μία πολύ δύσκολη ερώτηση. Υποθέτω ότι δύο από τα βασικά projects της ομάδας, ο Aaron Gordon και ο Elfrid Payton, έκαναν κάποια βήματα προόδου. Ακόμα και αν του πρώτου έγιναν από λάθος θέση στην αρχή της χρονιάς, και ακόμα αν του δεύτερου ξεκίνησαν να γίνονται από τον πάγκο, όταν έχασε τη θέση του βασικού από έναν γυρολόγο του ΝΒΑ, τον D.J. Augustin.

H σημαντικότερη μάλλον παρακαταθήκη για το μέλλον είναι κάτι το οποίο πριν την έναρξη της χρονιάς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αστείο. Ο Nikola Vucevic ήταν εδώ και αρκετά χρόνια ένας υπερβολικά προικισμένος επιθετικά παίκτης, και αυτό το οποίο τον κρατούσε πίσω στο να μπει στη συζήτηση ως ένας από τους καλύτερους ψηλούς του ΝΒΑ ήταν οι επιδόσεις του στην άμυνα. Φέτος κατάφερε -ακόμα και μέσα από αυτές τις δύσκολες συνθήκες- να βελτιωθεί πραγματικά, να μάθει επιτέλους να παίρνει σωστές θέσεις στο παρκέ και να χρησιμοποιεί τα πόδια του, και κατέληξε να είναι ο παίκτης με το μεγαλύτερο defensive +/- σε όλη την ομάδα. Δεν ξέρω πόσο τιμάει τον Hennigan και τον Vogel το γεγονός ότι απέκτησαν το καλοκαίρι παίκτες -σχεδόν αποκλειστικά- με αμυντικό προσανατολισμό, και τελικά ο καλύτερος αμυντικός τους ήταν ένας ταγμένος στην επίθεση παίκτης που ήδη βρισκόταν στο ρόστερ, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να το κρατήσουμε ως θετικό.

Το τελευταίο θετικό που κρατάμε, είναι ότι ο αρχιτέκτονας αυτού του αλλοπρόσαλλου οικοδομήματος ψάχνει για νέα δουλειά, με τον Hennigan να απολύεται στο τέλος της σεζόν.

Τι πρέπει να γίνει το καλοκαίρι

Αρκετά θαύματα κατά πάσα πιθανότητα. Το βασικότερο, αλλά ενδεχομένως και δυσκολότερο, που πρέπει να γίνει είναι οι Magic να κάνουν ένα συγκλονιστικά καλό draft, ψάχνοντας για ένα διαμάντι στο #6, το οποίο με δεδομένη την ποιότητα των παικτών αυτής της φουρνιάς δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, αλλά και έναν ποιοτικό ταλαντούχο παίκτη στο #25 που κέρδισαν με την ανταλλαγή του Ibaka. Ένας εκ των Jayson Tatum και Malik Monk πιθανότατα θα βρίσκεται στο #6 για να δώσει δύναμη στα φτερά των Magic και να φορτωθεί με το σκοράρισμα που τόσο ανάγκη έχει αυτή η ομάδα. Νομίζω ότι είναι σχεδόν δεδομένο ότι όποιος από τους δύο περισσέψει από την πρώτη πεντάδα θα πάει στο Orlando. Από εκεί και πέρα, οι Magic επιλέγουν στο #25 και στο #35 στο οποίο υπάρχουν αρκετές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που θα μπορούσαν να κερδίσουν ρόλο σε αυτό το φτωχό από ταλέντο ρόστερ. Εκεί νομίζω ότι δεν θα πρέπει να το παίξουν safe, αλλά να ρισκάρουν με τουλάχιστον έναν παίκτη με μεγάλο ρίσκο, αλλά ψηλό ταβάνι, όπως ο Harry Giles, ο Terrance Ferguson ή ο Bam Odebayo.

Στην free agency θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν, τουλάχιστον σε αυτή την συγκυρία, να προσελκύσουν τους κορυφαίους παίκτες, οπότε να σταματήσουν να φέρνουν μέτριους παίκτες τους οποίους να πληρώνουν ως κορυφαίους. Οι κινήσεις θα πρέπει να είναι διακριτικές και έξυπνες, στοχεύοντας στα μεσαία επίπεδα της free agency.

Οπότε, αν έπρεπε κάπως να το συνοψίσουμε, θα λέγαμε απλά ότι το Orlando θα πρέπει να προσλάβει έναν πανέξυπνο General Manager. Τόσο εύκολα.

Fun Fact

Η έννοια του fun στην πόλη του Orlando περιορίζεται στον χώρο της Disneyland για μικρά και μεγάλα παιδάκια. Σε ό,τι αφορά τα μπασκετικώς κείμενα, είναι πιο εύκολο να βρεις κάτι fun κάνοντας μια βόλτα στην Mordor, παρά σε αυτή τη ξεχασμένη από τον Θεό μπασκετική γωνία του ΝΒΑ. Από την άλλη, τουλάχιστον υπάρχουν και οι Knicks.