Τα καλά νέα είναι ότι τα Playoffs του ΝΒΑ επιτέλους ξεκίνησαν.
Τα κακά νέα είναι ότι η απόδοση μας στη δουλειά θα είναι ελαφριά μειωμένη, γιατί στο ΝΒΑ επιμένουν να μην υπολογίζουν τις οργισμένες επιστολές μας για να μεταθέσουν τα παιχνίδια σε πρωινές ώρες ώστε να τα βλέπουμε με την άνεση μας, αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας σταματήσει.
Πιστοί στο ραντεβού μας με την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για άλλη μια χρονιά θα βλέπουμε τα πάντα και θα γράφουμε ό,τι μας έρχεται.
Κυριολεκτικά.
Πράξη πρώτη: Μια από τα ίδια
Οι Boston Celtics προσαρμόζονται στη ζωή χωρίς τον IT3 -χρήση/κατάχρηση Smart και επίθεση που ζει και πεθαίνει με τα σουτ που θα πάρει ο Bradley, μετά από πάσα ή screen. Η μπάλα κυκλοφορεί καλά, ο Horford βάζει τα γυαλιά “court vision”, αλλά και πάλι οι Celtics δεν τελειώνουν τις φάσεις με την ακρίβεια και την προσοχή που θα έπρεπε. Ο Amir Johnson μπαίνει κι αυτός στην injury list, χτυπώντας τον ώμο του στη διεκδίκηση ενός rebound, και την εμφάνισή του κάνει ανέλπιστα ο Tyler Zeller απέναντι στην ομάδα που τον draftαρε. Ο Kevin Love εξακολουθεί να είναι ένα άλυτο πρόβλημα για τους Celtics, τους οποίους γλεντάει όποτε βρίσκει μπροστά του με μέσους όρους ημερών Minnesota. Βρίσκει τα spots και τα σουτ που θέλει και με 5/7 τρίποντα ηγείται του σκοραρίσματος των Cavs, που μοιάζουν σβηστοί να φτάνουν τους 35 πόντους, ευστοχώντας στον εντυπωσιακό αριθμό των εννέα τριπόντων σε 13 προσπάθειες στην πρώτη περίοδο (αριθμό ρεκόρ για οποιαδήποτε ομάδα στα φετινά playoffs). Οι Celtics φαίνονται μανιασμένοι, οι Cavaliers από χαλαροί έως απρόσεκτοι, ο LeBron ψιλοβαριέται, και πάλι όμως, η διαφορά είναι γύρω στους δέκα.
Γενικώς, η φάση σε πρώτο και δεύτερο δωδεκάλεπτο ήταν αυτή:
Πράξη δεύτερη: Ας κάνουμε μια τρέλα όσο είμαστε ακόμα νέοι
Το Cleveland φαίνεται πως υποτιμά πολύ την κατάσταση και έτσι επιστρατεύει όλο το second unit στο πλάι του James, για να μη βαριέται ο «Βασιλιάς» και για να κάνουν και κάνα-δυό πειραματισμούς παραπάνω: εξ ου και το ακραίο σχήμα Williams – Shumpert – Korver – James – Jefferson. Από τον άλλο πάγκο επιστρατεύεται ο Gerald Green, και είναι και η ώρα των Rozier-Olynyk. Οι Cavs σημαδεύουν τους ευάλωτους one on one defenders Green και Olynyk και σκοράρουν εύκολα, ενώ αντίθετα οι Celtics παλεύουν με isos του πρώτου και καταδικασμένα pick and rolls Crowder και Olynyk που δεν βγάζουν πουθενά, είτε επειδή ο ραστοφόρος forward δεν έχει την έκρηξη να πάει προς τα μέσα μετά το pick, είτε επειδή τα picks του Olynyk κάνουν χώρο μόνο στον ίδιο. Κάπου εκεί που μπαίνουν τα σουτ, οι Celtics τρέχουν ένα σερί 7-0 και ρίχνουν τη διαφορά στους οκτώ, όμως μετά από λίγο οι “Big-3” του Cleveland αναλαμβάνουν δράση. Long story short, με συνοπτικές διαδικασίες +16 με 15/22 από το τρίποντο. Πρέπει να πήγαν για ύπνο και οι οικογένειες των παικτών των Celtics.
Πράξη δεύτερη και 3/4: The Prophecy of Taco Bell
Το πιο ενδιαφέρον στο πρώτο ημίχρονο είναι ένα διαφημιστικό των Taco Bell, που κάποια στιγμή πετιέται κάτω αριστερά και μας ενημερώνει ότι αν μια ομάδα κλέψει νίκη εκτός έδρας (να παρακαλάμε για το «διπλό», εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες), εσείς μπορείτε να «κλέψετε» ένα doritos locos taco, ό,τι στην ευχή κι αν είναι αυτό. Προφητεία με τα όλα της. #Take_Me_To_The_Oracle
Πράξη τρίτη: Catenaccio
Οι Celtics είδαν κι απόειδαν, έχοντας φτάσει στους πρόποδες του διασυρμού, με το σκορ να φτάνει στα μισά της περιόδου μέχρι και στο 56-77, σημείο στο οποίο ο Brad Stevens κάνει τρία πράγματα: καλεί timeout, δίνει λεπτά στον Jonas Jerebko και επιλέγει την τακτική catenaccio στην μπασκετική της εφαρμογή για να ξαναμπούν οι Celtics στο παιχνίδι. Αυτό που έκαναν, δηλαδή, ήταν να παίζουν άμυνα με τα χέρια τους παντού, τραβολογώντας όποιον πάει να πλησιάσει το ζωγραφιστό, και -γιατί όχι- επιστρατεύοντας και λαβές που αρμόζουν σε ασιατικές πολεμικές τέχνες. Ο Jerebko μπορεί να έχει ξεχαστεί στον πάγκο στο μεγαλύτερο μέρος των playoffs, αλλά, όταν τελικά ήρθε η σειρά του, μπήκε ζεστός και στο κομμάτι ξύλο, και στο κομμάτι εκτέλεση. Το αντίστοιχο των αντεπιθέσεων ήταν τα τρίποντα, με τους Celtics από ένα σημείο και ύστερα να τα παίρνουν χωρίς δεύτερη σκέψη, με χαρακτηριστικότερο ένα fake handoff του Olynyk για να πάρει τρίποντο μετά από ντρίπλα, που -ασχέτως της ατυχούς κατάληξης του- ήταν ενδεικτικό της τακτικής λυμένου χαλιναριού του Stevens. O Marcus Smart νιώθει στο χάος τόσο οικεία, όσο και γιαγιά από την επαρχία στην ουρά για την κοινωνία, και έβαλε 11 πόντους με 3/4 τρίποντα. O Crowder ανέλαβε να εκνευρίσει τον LeBron, και το πέτυχε με ουκ ολίγα cheap shots και τραβήγματα, και ο Stevens δεν φοβήθηκε να τον αφήσει στο παρκέ με τέσσερα φάουλ βλέποντας το momentum του αγώνα να αλλάζει. Το τρίτο δωδεκάλεπτο λήγει μόλις 85-80, μπροστά οι Cavaliers.
Την ίδια ώρα, οι Cavs έπεσαν στην παγίδα να εγκλωβιστούν στο να ζουν και να πεθαίνουν από το τρίποντο, το οποίο έχει χαρακτηρίσει το campaign τους στην Ανατολή τόσο πέρυσι, όσο και φέτος μέχρι τώρα. Παράλληλα, οι αμυντικές επιδόσεις των περιφερειακών τους που είδαμε στο game 3 πρέπει να τους καθιστούν τους χειρότερους σε αυτόν τον τομέα στην Ιστορία οποιωνδήποτε τελικών σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου: δύσκολα ο Marcus Smart θα ξαναβάλει επτά τρίποντα, αλλά ακόμα πιο δύσκολα θα πιάσει κάποιον κορόιδο να του κάνει foul σε προσπάθεια για σουτ τριών πόντων και μάλιστα, δύο φορές (μία ο Shumpert και μία ο Smith).
Αγαπημένο μας σημείο: στο 1’45” ο Tristan Thompson βρίσκεται με την μπάλα κάτω από καλάθι και πάνω από το κεφάλι του πηδούν σε δύο διαφορετικούς χρόνους οι Jerebko και Horford με ανοιχτά τα χέρια, έτοιμα για σφαλιαρίδι. Ο TT γλιτώνει του Σουηδού, αλλά την τρώει «γεμάτη» από τον Δομινικανό, θυμίζοντας ένα προ τριακονταετίας σκηνικό με Bird-Laimbeer-Rodman, σε έκδοση με πολύ λιγότερο ταλέντο όμως.
Πράξη τέταρτη: Επιτέλους παιχνίδι
Ή μάλλον ακριβέστερα: κυνομαχία. Ο Jerebko, σε παρόμοιο ρόλο με αυτό που είχε στην περσινή σειρά των playoffs εναντίον της Atlanta, όταν και εμφανίστηκε στο rotation κατά το τρίτο παιχνίδι για να κάνει δύο double-doubles στις δύο νίκες της ομάδας του, αποτέλεσε το ορόσημο του χαρακτήρα του παιχνιδιού από την αντεπίθεση των Celtics και έπειτα. Ήταν ένας πολύ πρόθυμος πομπός και δέκτης physical plays και συγκρούσεων, τραυματίζοντας στην πορεία και τον Deron Williams που ξεκίνησε την μανούρα, και γάβγιζε σε όποιο αυτί έβρισκε πιο κοντά του.
Οι άμυνες ήταν έτοιμες να μοιράσουν άφθονο πόνο, και οι Cavaliers ήταν αδύνατον να βρουν ρυθμό, διατηρώντας το προβάδισμα χάρη στον Tristan Thompson -κάτι ανάμεσα σε Rodman και Nash σε αυτό τον αγώνα- που έβαλε έναν απρόσμενα παράλογο αριθμό βολών.
Marcus Smart is 7-of-10 from 3 point range. Tristan Thompson is 12-of-15 from the FT line. #takethatfordata
— Brian Robb (@BrianTRobb) May 22, 2017
Το παιχνίδι θα ξαναφέρει στα ίσα ο Marcus Smart με ένα πραγματικά απροσδόκητο τρίποντο -ακριβώς μέσα σε 13′, οι Celtics έχουν φέρει το ματς από το -21 στο 0. Τρέχα γύρευε, γενικότερα.
Στο ελάχιστο νόημα που βγαίνει από αυτή την εικόνα, ας θυμηθούμε πόσο συχνά συμβαίνει το τρίποντο στη ζωή του Marcus Smart, ας του απονείμουμε το μόλις καθιερωθέν “Make it when it counts” Award και τούτου δοθέντος, ας βρούμε ευκαιρία να φιλοσοφήσουμε πάνω στο ποιοι είμαστε, που πάμε και σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας.
Marcus Smart is the first player in NBA history to make at least seven 3s in a playoff game after shooting <30% on 3s in the regular season.
— Kevin Pelton (@kpelton) May 22, 2017
Πράξη πέμπτη και τελευταία: ATOs
Stevens managed to save timeouts for 3 ATOs in the final minute. Cavs in trouble.
— Jared Weiss (@JaredWeissNBA) May 22, 2017
Προτού εξηγήσουμε τι σημαίνει “ATO” να πούμε απλώς πως ένα λεπτάκι μετά την ισοφάριση, οι Celtics περνάνε μπροστά και παραμένουν ζωντανοί στη διεκδίκηση του τρίτου τελικού, μετά από ένα κρεσέντο hustle plays από τους Crowder, Bradley και Olynyk. Γενικότερα, στο τελευταίο πεντάλεπτο, όλοι οι Celts πηδούσαν σαν ζαρκάδια σε pogo stick, διεκδικώντας τη μία χαμένη μπαλιά μετά την άλλη και ανανεώνοντας διαρκώς επιθέσεις.
Πάμε λοιπόν στα ATOs. Η λέξη παραπέμπει στο ασχημότερο γέννημα της αυτοκινητοβιομηχανίας (κυπαρισσί, προ facelift, παναγία μου). Παράλληλα σημαίνει after time out plays, και είναι μια έννοια που προκαλεί nerdgasms στους λάτρεις του μαρκαδόρου και του πίνακα οδηγιών. Οι έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει πως οι ομάδες που καλούν time out πριν τις επιθέσεις σε κλειστούς αγώνες συνηθίζουν να αποδίδουν χειρότερα καθώς δίνουν τη δυνατότητα στην άμυνα να προσαρμοστεί, σε σχέση με τις ομάδες που δεν διακόπτουν το παιχνίδι και εκτελούν την επίθεση άμεσα. Η θεωρία μοιάζει να δικαιώνεται συνεχώς, και μάλιστα ήρθε πάλι στο προσκήνιο στο πρώτο παιχνίδι των φετινών playoffs, όταν ο Nate McMillan είχε προτιμήσει να καλέσει το time out που οδήγησε στο άστοχο σουτ του C.J. Miles, αντί να αφήσει τον Paul George να σκοράρει στο ανοιχτό γήπεδο.
Αυτό, όμως, δεν ισχύει για τον σατανικό Brad Stevens, που έχει κατορθώσει να γίνει διαβόητος για την πληθώρα συστημάτων που έχει στο μανίκι του και την αφύσικη αποτελεσματικότητα της ομάδας του μετά τα time outs.
Rajon Rondo on Brad Stevens' ATO's: "Brad's got some junk that he draws up."
— Vincent Goodwill (@VinceGoodwill) May 22, 2017
Με κάποιον ακατανόητο τρόπο, ο Brad Stevens κατάφερε να κρατήσει τρία timeouts για το τελευταίο λεπτό. Σχεδίασε ισάριθμα plays, και οδήγησε σε ισάριθμα καλάθια την ομάδα του. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε με μια εκδοχή ενός αγαπημένου play του κυρίου Stevens (thanks half court hoops) στο οποίο οι Cavaliers αντέδρασαν αδικαιολόγητα αφελώς και έδωσαν ένα υπερβολικά εύκολο game winner στον Avery Bradley.
Brad Stevens out of timeout strategy was clear, put JR Smith in switches and Smith blew both of them. Really bad by JR
— David Locke (@DLocke09) May 22, 2017
TL:DR
A closer look at all that went right for the Celtics and what went wrong for the Cavaliers to close Game 3 of the Conference Finals pic.twitter.com/4Fu5WqhSde
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) May 22, 2017
Μια καθυστερημένη δικαίωση
Ο Al Horford πιθανότατα θα αποσυρθεί ως ένας από τους πιο αδικημένους παίκτες σχετικά με την καριέρα που έκανε. Κι αυτό, όχι μόνο γιατί είχε τραυματισμούς σε κρίσιμα για την καριέρα του, αλλά και για τις ελπίδες των Hawks για κάτι καλύτερο, σημεία, αλλά και επειδή είχε την ατυχία να μπει στο NBA όταν ο LeBron James έμπαινε στο peak του. Τρεις φορές είχαν συναντηθεί στα playoffs οι δύο παίκτες μέχρι φέτος, και ο LeBron σκούπισε και τις τρεις τους Hawks. Οι δύο νίκες στη Βοστόνη σηματοδότησαν το 14-0 του James απέναντι στον Δομινικανό. Μπορεί αυτή η νίκη να είναι απλά “παρηγοριά στον άρρωστο” για τους Celtics, αλλά ο Horford επιτέλους έφυγε νικητής στα playoffs με αντίπαλο τον LeBron, σπάζοντας μάλλον το μεγαλύτερο ατομικό σερί ανάμεσα σε δυο παίκτες.
Ενώ η ήττα των Cavaliers θα μπορούσε να αποδοθεί στην αφύσικη αστοχία από το τρίποντο (είχαν ξεκινήσει με 9/13 στην πρώτη περίοδο και συνολικά 14/20 στο ημίχρονο για να έχουν 2/19 στο δεύτερο μισό του αγώνα) και την once in a lifetime εμφάνιση του LeBron, η αλήθεια είναι πως οι Cavs έδειξαν για πολλοστή φορά φέτος την έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα τους που του έφερε μόλις στην 20η θέση με 107 πόντους παθητικό στην κανονική περίοδο. Το Cleveland συνεχίζει να αγωνίζεται με αυξανόμενη αφηρημάδα στην άμυνα, αποτέλεσμα της βεβαιότητας πως θα κερδίσουν το παιχνίδι στο άλλο μισό του γηπέδου, και έκαναν παρόμοια λάθη και στους δυο πρώτους αγώνες. Λάθη που δεν θα συγχωρεθούν στον επόμενο -τελευταίο- γύρο. Απλά η διαφορά σε αυτό τον αγώνα ήταν ο σχετικά κακόκεφος LeBron, τον οποίον έδειξαν να αποφεύγουν και στο clutch, θέτοντας τον σε ρόλο κομπάρσου στις τελευταίες επιθέσεις.
Win or lose, I still see a Cavs D that is woefully unaware of threats that will be very problematic vs the Warriors.
— david b. thorpe (@coachthorpe) May 22, 2017
Κάπως έτσι έγινε μία πρωτοφανής ανατροπή, τουλάχιστον για την καριέρα του Βασιλια και τους μπούκηδες, που αφενός έσωσε την τιμή των φετινών τελικών περιφερειών, και αφετέρου θα αποτελέσει το φιτίλι για διάφορες πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις που θα γίνουν στη Μασαχουσέτη μετά την επιλογή του Markelle Fultz με την πρώτη επιλογή του draft.
