Ραντεβού τον Οκτώβρη: Sacramento Kings #24

Το αείζωον πυρ είναι μια κοσμολογική σταθερά που κινείται και μεταμορφώνεται αέναα. Η διαρκής κίνηση και μεταβολή αποτελεί το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της πραγματικότητας. Την παραπάνω θεώρηση ο Ηράκλειτος την συμπύκνωσε στο γνωστό “Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ’ αυτό μένειν”. Κι ενώ ο Άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει πως, πραγματικά, τίποτα στη ζωή δεν μένει σταθερό, το αγνοεί επιδεικτικά, όντας το μοναδικό πλάσμα στη φύση που αντιστέκεται σε παντός είδους αλλαγή και προσαρμογή.

Άλλαξε το facebook τη θέση στο εικονίδιο του like; Έβαλε η μάνα παραπάνω κουρκουμά στην φασολάδα; Κούνησε κάποιος το γραφείο μου στη δουλειά; Καλύτερα να μην χωρίσω, γιατί που θα βρω άλλο/η μετά; Πρέπει να αλλάξω νοοτροπία για να πάει η χώρα μπροστά; Χρειάζεται να αντιμετωπίσω τις ανασφάλειες μου για να γίνω καλύτερος άνθρωπος; Nope…

Η γαϊδουρινή επιμονή να αποφύγουμε να κοιτάξουμε τις φόβους μας στα μάτια μας οδηγεί σε ατελείωτα στρώματα δικαιολογιών κι αμπελοφιλοσοφιών, με σκοπό να θαφτούν όλες οι αλήθειες βαθιά, σαν το κεφάλι της στρουθοκαμήλου. Μια διατήρηση ψευδαίσθησης ασφάλειας που αναπόφευκτα οδηγεί στον συντηρητισμό, στη μιζέρια του comfort zone, και τελικώς στην αυτοκαταστροφή.

Λογικό αφενός, αφού ζούμε σε μια κοινωνία που έχει κανονικοποιήσει τον φόβο σαν τρόπο ζωής, κρατώντας μας όλους “μικρούς” κι ελέγξιμους. Απογοητευτικό αφετέρου, αφού όταν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο, θα έχουμε την ευκαιρία να γευτούμε τη χαρά της απελευθέρωσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Οι Sacramento Kings για επτά χρόνια βάδιζαν σε αυτό το μονοπάτι της απελπισίας, αλλά στις 20 Φεβρουαρίου έκαναν την υπέρβαση. Χώρισαν από την όμορφη, αλλά υστερική, κοπέλα που τους βασάνιζε τη ζωή και παραιτήθηκαν από την καλά αμειβόμενη δουλειά που τους είχε μετατρέψει σε εργοστασιακά ζόμπι. Με άλλα λόγια, αντάλλαξαν τον DeMarcus Cousins στους New Orleans Pelicans και πλέον πλέουν σε πελάγη ανακούφισης, αισιοδοξίας, με το στήθος τους ελαφρύ.

Τι πήγε καλά

Η απαλλαγή από τον DeMarcus Cousins. Πριν το draft του 2010, τα ατελείωτα red flags για τον χαρακτήρα του DMC έδιναν την εντύπωση ενός παίχτη που αργά ή γρήγορα θα κατέληγε είτε στο χώμα είτε στη φυλακή. Καλώς και κακώς, ο Cousins δεν έγινε ο τύπος παίχτη που δημιουργεί πρόβλημα τις νύχτες με όπλα, συμμορίες και ξυλοδαρμούς στα clubs. Αντίθετα, η γνωστή του επιθετικότητα έχει passive-aggressive χαρακτήρα: εγωκεντρισμό, γκρίνια, τεχνικές ποινές, locker room bullying και μια γενικότερη συμπεριφορά μαύρης τρύπας, που σταδιακά παρέλυε κάθε αλληλεγγύη στο ρόστερ και έσπειρε τον πανικό στα γραφεία.

Επί χρόνια η σχέση του με τον κόσμο και το front office βασιζόταν σε μια ισορροπία τρόμου μεταξύ, αγάπης και μίσους. Πώς γίνεται να ανταλλάξουμε έναν παίχτη που βγάζει τα καλύτερα νούμερα στη λίγκα στη θέση του; Πώς θα τον αντικαταστήσουμε; Πού θα ξαναβρούμε τέτοιο ταλέντο στο ταπεινό Sacramento, όπου δεν πατάει κανείς free agent (εκτός αν έχει πιάσει πάτο η καριέρα του και έχει ανάγκη αναγέννησης, όπως των Rondo, Barnes, Lawson); Αυτά τα ερωτήματα δέσμευαν την ομάδα με τον εφιάλτη του να μένεις σε μια σχέση που υποφέρεις λόγω του φόβου της απώλειας, κρατώντας την εκτός playoffs για έντεκα σερί χρόνια. Έξι προπονητές ήρθαν κι έφυγαν στα επτά χρόνια του Boogie. Κανείς δεν κατάφερε να τα “βρει” μαζί του¹⁾Με την εξαίρεση του Mike Malone, που έτσι κι αλλιώς δεν παρέμεινε για πολύ καιρό για να αποδειχθεί το αντίθετο. και το χειρότερο: λόγω του τεράστιου usage και της γενικότερης ατομικιστικής νοοτροπίας, κανείς νέος παίχτης δεν μπορούσε να ανθίσει γύρω του. Οι συμπαίχτες του ήταν πάντα καταδικασμένοι να παίζουν για πάρτη του, με συνέπεια να καταλήγουν ατροφικοί μπασκετμπολίστες.

Η ανταλλαγή όμως έγινε, και η χαρά της απελευθέρωσης ήταν ανείπωτη. Τι σημασία έχει αν δεν υπήρχε πλέον ελπίδα για playoffs μετά το trade deadline; Ο βραχνάς είχε εξαφανιστεί. Ακόμα και οι μεγαλύτεροι θαυμαστές του Cousins συνειδητοποίησαν πως για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, χαίρονταν να παρακολουθούν αγώνα τον Kings. Δεν υπήρχαν πλέον οι φρούδες φιλοδοξίες, αλλά η χαρά του παρόντος κι ένας ανοιχτός ορίζοντας. Άγνωστος μεν, γεμάτο ενθουσιασμό δε. Μια βόλτα από τα blogs και τα fora, εκεί που χτυπάει ο παλμός της ομάδας, είναι αρκετή για να δει κάποιος τον διάχυτο ενθουσιασμό και την ανακούφιση.

Skal Labissiere (21). Κάποτε παγιδευμένος στα συντρίμμια του σπιτιού του, μετά τον μεγάλο σεισμό της Αϊτής το 2010. Τώρα η μεγάλη ελπίδα των Kings. O Labissiere, ενώ πέρασε μεγάλο μέρος της χρονιάς στην D-league (κυρίως στην προ-Cousins εποχή), post All-Star εξερράγη, δείχνοντας potential πολύ καλού παίχτη. Τελείωσε τη σεζόν με per 36 μέσους όρους 17 ppg, 10 rpg και πολύ καλά ποσοστά από κάθε απόσταση. Ο σωματότυπος του λεπτού smooth ψηλού με stretch shooting, φαίνεται να βρίσκει ακόμα έναν εκφραστή υψηλής ποιότητας στη νέα μπασκετική εποχή που διανύουμε. Με τα τεράστια άκρα του (6’11 ύψος – 7’2 wingspan), έχει την δυνατότητα να σπείρει τον τρόμο κι αμυντικά.

Buddy Hield (23). Ο άδικα δακτυλοδεικτούμενος Hield ήταν στη φαινομενικά λάθος μεριά του trade του Cousins προς τους Pelicans. Μπήκε στο ΝΒΑ με την ταμπέλα του μεγάλου σκόρερ SG και στην προχωρημένη -για rookie- ηλικία των 23 ετών. Τους πρώτους μήνες στη Νέα Ορλεάνη δεν κατάφερε να αποδείξει κάτι, δείχνοντας μέτριο σουτ και δυσπροσαρμοτικότητα στο παρκέ (39% σε FG% και 36% σε 3p). Οι φόβοι ότι ήταν ήδη πολύ μεγάλος για να εξελιχθεί δεν ήταν αβάσιμοι. Κάτι που έδωσε στο trade με τους Kings ακόμα μια WTF πινελιά, αφού ένας “γερασμένος” rookie θα έπρεπε να φορέσει τα παπούτσια του θεωρητικά καλύτερου ψηλού του NBA.

Κι όμως ο Hield δεν απογοήτευσε, σε μια εποχή που κάθε κίνηση του Sacramento συνοδευόταν από laughing track αμερικάνικου sitcom. Αναγεννήθηκε και τον πρώτο μήνα με τα μωβ, ανακηρύχθηκε Rookie of the Month (Μαρτίου), ενώ τελείωσε τη σεζόν με 15 ppg και απίστευτα ποσοστά για rookie σουτέρ (48% FG – 43% 3p).

Willie Cauley-Stein (23). Στην επταετία της φαγούρας, η διαρκής ερώτηση που ταλάνιζε όλους τους ψηλούς των Kings ήταν “ναι, αλλά μπορεί να παίξει δίπλα στον Cousins;”. Η απάντηση κατέληγε να είναι πάντα “όχι”. Κι ενώ πάντα πείθαμε τον εαυτό μας ότι φταίει ο εκάστοτε ψηλός, στην ουσία όλοι ξέραμε τον πραγματικό λόγο. Έτσι ξεκίνησε ο Cauley-Stein τον πρώτο ενάμιση χρόνο της μπασκετικής του καριέρας, σαν μπάτλερ του Cousins. Μετά το trade deadline, βέβαια, ήταν ακόμα ένας παίχτης που έδειξε τα πραγματικά του προσόντα. Οι μέσοι όροι του διπλασιάστηκαν (12 ppg, 8 rpg) και πλέον απέκτησε την αυτοπεποίθηση του παιδιού που επιτέλους έμαθε να πατάει στα πόδια του και να τρέχει.

Big Papa (19). Αν και δεν ανήκει στην συγκεκριμένη παράγραφο, ελληνικής τιμής ένεκεν, πρέπει να αναφέρουμε αυτό που αναμέναμε από το περσινό καλοκαίρι. Η χαμηλής ποιότητας φυσική κατάσταση του Έλληνα center για τα αμερικάνικα δεδομένα, σταδιακά γίνεται παρελθόν. Οι πολλοί μήνες στην D-League για να συνηθίσει το πολύ πιο γρήγορο και αθλητικό μπάσκετ, η ειδική διατροφή, η ενδυνάμωση με την ταυτόχρονη απώλεια βάρους, ήταν τα πρώτα απαραίτητα βήματα για να μπορέσει να επιβιώσει ο Παπαγιάννης στο NBA. Τα πρώτα στάδια δείχνουν να προχωρούν θετικά και δεν αποκλείεται σε ένα-δύο χρόνια να τον δούμε σαν μια έμπιστη μονάδα του rotation.

Το θετικό στοιχείο στην περίπτωση του Τζορτζ, είναι πως οι Kings πλέον δεν βιάζονται. Οπότε θα έχει όλον τον χρόνο να αποδείξει ότι μπορεί να εξελιχθεί, χωρίς να τον πιέζει ο χρόνος (μια πολυτέλεια που δεν είχαν άλλοι Έλληνες). Ενώ, λόγω της χαμηλής δυναμικότητας μιας rebuilding ομάδας, θα έχει πολλές ευκαιρίες στο παρκέ. Επίσης, να αναφέρω πως κατάφερα να ολοκληρώσω παράγραφο για τον Παπαγιάννη χωρίς να κοροϊδέψω τα μουσικά του γούστα.

Τι πήγε στραβά

Η επικοινωνιακή πολιτική του front office και ο χειρισμός του trade του Cousins ήταν ντροπιαστικά. Μέχρι τις τελευταίες στιγμές προ της ανταλλαγής, ο Vlade Divac δημόσια κήρυττε πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δοθεί ο Boogie, κάτι που λεγόταν και στον ίδιο ακόμα. Κατά την διάρκεια του All-Star weekend, όμως, ο Σέρβος άλλαξε απότομα πλεύση και έκλεισε το περίφημο deal με τους Pelicans. Αυτό δημιούργησε έντονη δυσαρέσκεια στους οπαδούς και γέλωτα στο υπόλοιπο NBA. Όταν ρωτήθηκε γιατί πραγματοποίησε ένα τόσο ανισόρροπο trade (τουλάχιστον σε πρώτη όψη), η απάντησή του επιδείνωσε περαιτέρω την κατάσταση: “είχαμε καλύτερη προσφορά πριν δυο μέρες αλλά την απέσυραν”. Μια δήλωση που έμεινε στην ιστορία για να γελάει ο κόσμος, αποκαλύπτοντας την προχωρημένη στρατηγική των Kings.

Kings release trade structure leading to Demarcus Cousins becoming a Pelican: pic.twitter.com/OKJIJbdSE3

— Carmichael Dave (@CarmichaelDave) February 20, 2017

Τι περιμένουμε το καλοκαίρι

Οι Sacramento Kings είναι πια ελεύθεροι για rebuilding. Δεν τους αγχώνει να βρουν το “win now” mentality για να ευχαριστήσουν τον Cousins με σπασμωδικές κινήσεις, ούτε διακατέχονται από τον φόβο να ικανοποιήσουν όλα του τα καπρίτσια για να μην φύγει ελεύθερος ή ζητήσει trade. Μπορούν πλέον να αφοσιωθούν στο νέο υλικό (που υπάρχει) και να αφήσουν (επιτέλους) τον νέο κι άξιο προπονητή Dave Joerger να χτίσει την ομάδα που θέλει.

Bogdan Bogdanovic. Το καλοκαίρι θα γυρίζει γύρω από το όνομά του, περιμένοντας την απόφαση για το αν θα κάνει το ταξίδι στην Καλιφόρνια. Τρία χρόνια μετά το draft του 2014, ο Bogdanovic δεν δεσμεύεται πλέον από το rookie contract, και μπορεί να διαπραγματευτεί συμβόλαιο εξαρχής σαν free agent με τους Kings. Με βάση την τωρινή του θεωρητική αξία, υπολογίζεται πως στο φετινό draft θα ήταν μέσα στο top 10-15 των picks. Οι πρώτες φήμες θέλουν τους Kings να του προσφέρουν ένα πολυετές συμβόλαιο αξίας που θα κυμαίνεται μεταξύ $ 5-10 εκατ., και πως το buyout των $ 850.000 θα το μοιραστούν με τον παίχτη.

Με βάση τα δεδομένα στην πολυτάραχη ομάδα του Sacramento είναι μια καλή περίοδος για το υπερατλαντικό άλμα, αφού το κλίμα έχει καθαρίσει, το Σερβικό λόμπι γεμίζει τα γραφεία (Divac, Stojakovic), και συζητείται αρκετά ο ερχομός του Teodosic.

Fun Fact

Το Golden 1 Center, το νεότερο και πιο σύγχρονο γήπεδο του NBA, εγκαινιάστηκε φέτος για τους Sacramento Kings. Προ ημερών, αποκαλύφθηκε πως έχει χτιστεί μυστικό τούνελ που συνδέει την αρένα με κάποια εξωτερικά κτίρια. Το ερώτημα είναι, δημιουργήθηκε για να αποφεύγουν οι παίχτες τους θαυμαστές σε ημέρες δόξας ή για να δραπετεύουν εγκαίρως πριν τους λιντσάρουν;