Τα καλά νέα είναι ότι τα Playoffs του ΝΒΑ επιτέλους ξεκίνησαν.
Τα κακά νέα είναι ότι η απόδοση μας στη δουλειά θα είναι ελαφριά μειωμένη, γιατί στο ΝΒΑ επιμένουν να μην υπολογίζουν τις οργισμένες επιστολές μας για να μεταθέσουν τα παιχνίδια σε πρωινές ώρες ώστε να τα βλέπουμε με την άνεση μας, αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας σταματήσει.
Πιστοί στο ραντεβού μας με την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για άλλη μια χρονιά θα βλέπουμε τα πάντα και θα γράφουμε ό,τι μας έρχεται.
Κυριολεκτικά.
The Big Sleep
Εμβόλιμη παρατήρηση από τον Άρη Τόλιο, που ως συνήθως πετάγεται να πει τον πόνο του:
“Στον δεύτερο Τελικό του 2016, κάπου στα μέσα της τρίτης περιόδου, όταν ροχάλιζα με τα μάτια ανοιχτά, άφησα τους Μαντζούκα, Μοσχούλα και Ραδικόπουλο και είπα «παιδιά, πάω μέσα λίγο να τον ψιλοπάρω για κάνα τεταρτάκι, ξυπνήστε με όταν ξεκινάει το τέταρτο δωδεκάλεπτο». Τελικά, ο Μοσχούλας με ξύπνησε ίσα ίσα για να δω το τελευταίο τρίλεπτο.
Στο δεύτερο Τελικό του 2017, αυτή τη φορά προτού ξεκινήσει η τρίτη περίοδος, σηκώθηκα και πήγα να κοιμηθώ.
Αρχίζει και χτίζεται μια ιδιότυπη παράδοση στα δεύτερα ημίχρονα των δεύτερων Τελικών ανάμεσα σε Cavs – Warriors.
Απλώς να συμπληρώσω πως και πέρυσι κάπως έτσι είχαν ξεκινήσει οι Τελικοί: με ένα εύκολο 2-0. Απλώς λέω…”
Μεγάλες προσδοκίες
Και όμως, μπορεί να τελείωσε με μια διαφορά περί των 20 πόντων, αλλά ήταν το παιχνίδι στο οποίο το Cleveland, τουλάχιστον στο πρώτο ημίχρονο, είχε τσεκάρει σχεδόν όλα τα κουτάκια στην λίστα με τις υποχρεώσεις που έπρεπε να φέρουν εις πέρας οι παίχτες του για να ανακάμψουν μετά τον πρώτο αγώνα.
α) Οι Warriors και τα λάθη τους
Μπορεί ο Mike Brown να έχει στιγματιστεί τόσα χρονιά, εξαιτίας της πορείας του σαν βασικός προπονητής σε Cavaliers και Lakers, αλλά η φετινή του χρονιά, και η παρουσία του στα playoffs, μπορεί να είναι αρκετά για να του ξεκολλήσουν τη ρετσινιά του “LeBron-stopper”.
Ο Mike Brown έχει αναλάβει το πηδάλιο της ομάδας κατά τη διάρκεια της απουσίας του Steve Kerr, γνωρίζοντας πως διακινδυνεύει την υστεροφημία, καθώς γαλόνια χολή είναι έτοιμα να χυθούν προς το μέρος του, έστω και σε περίπτωση μίας ήττας, αλλά έχει δείξει μια ιδιαίτερη προσήλωση στη δουλειά του, και δεν έχει χαλαρώσει ούτε μία στιγμή, παρά το γεγονός πως οι αναμετρήσεις των Warriors τους αφήνουν πολύ μεγάλο περιθώριο για λάθος.
Παράλληλα, οι παίκτες της ομάδας, διαισθανόμενοι με τη σειρά τους την επιπλέον κρισιμότητα των αγώνων για τον βοηθό προπονητή τους, παίζουν με μεγαλύτερη συγκέντρωση για όσο διάστημα βρίσκεται αυτός στον πάγκο. Ο Mike Brown φαίνεται ένας πραγματικά ωραίος τύπος, ίσως το αντίστοιχο του καλαμπουρτζή θείου που κάθεται στα τραπέζια με την νεολαία, αλλά η απουσία του Kerr βγάζει τους παίκτες από την comfort zone τους και τους κάνει λίγο πιο προσεκτικούς. Όχι τόσο από φόβο απέναντι στον Brown, o Kerr εξ’ άλλου είναι αυτός που τραβάει τις καρατιές στο μπλοκάκια, αλλά περισσότερο επειδή δεν έχουν επαναπαυτεί από τη δύναμη της συνήθειας.
Η επιστροφή του Steve Kerr, λοιπόν, μετά τον αγώνα στον οποίο οι Warriors έκαναν μόλις τέσσερα λάθη, επανέφερε την ομάδα στο status quo της, δημιουργώντας αυτή τη χαλάρωση της οικειότητας. Την ίδια στιγμή, παίζοντας εντός έδρας, με όλη την ομάδα να χαίρει άκρας υγείας, υπήρξε ένας κάποιος ενθουσιασμός και το Golden State θύμιζε στο πρώτο ημίχρονο αυτά τα σκυλιά που είναι τόσο ενθουσιασμένα που το αφεντικό τους γύρισε στο σπίτι από τις διακοπές και πηδάνε ανεξέλεγκτα πάνω-κάτω και κάνουν άθελά τους ζημιές.
Με την άμυνα του Cleveland να είναι έτοιμη, οι απρόσεκτες πάσες των Warriors οδηγούσαν σε κλεψίματα (δέκα σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο!) που έδιναν τους εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, αυτούς που είχαν στερηθεί οι Cavs στο πρώτο παιχνίδι, ενώ την ίδια στιγμή, στον πάγκο του Golden State ένας ξανθός κύριος προσπαθούσε να θυμηθεί τις βασικές αρχές του διαλογισμού προκειμένου να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να προστατεύσει την ψυχική και σωματική του υγεία.
β) Ο αδίστακτος και κυνικός Βασιλιάς
O κυνικός LeBron είναι και ο καλύτερος LeBron. Βασικά, αν κάτι ξεχωρίζει στην όψιμη και καλύτερη περίοδο της Βασιλείας Του είναι πως ο LeΒron, μετά τους Τελικούς του 2011 έχει αποδεχθεί πλήρως τον αδίστακτο τραμπούκο μέσα του, και έχοντας ενστερνιστεί όλες τις σύγχρονες διδαχές του Moneyball, χρησιμοποιεί τον ανεπανάληπτο συνδυασμό δύναμης, ταχύτητας, ευλυγισίας, και μπασκετικής αντίληψης για να επιτίθεται στην ρακέτα, βγάζοντας παράλληλα ελεύθερα σουτ, κατά προτίμηση τρίποντα, για τους ακροβολισμένους συμπαίκτες του.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν και μία ραψωδία του Βασιλιά, που είχε κάνει double double με 18 πόντους και 10 assists. Αυτοί οι 18 πόντοι είχαν έρθει με 8/12 σουτ, τα οποία, όπως δείχνει και το shot chart του πρώτου ημιχρόνου, είχαν προέλθει όλα από την ρακέτα σε μια επίδειξη αποτελεσματικότητας, ωριμότητας, και κυνισμού.
γ) Όχι, άλλα καρφώματα
Σε αντίθεση με το πρώτο παιχνίδι, που στους αιφνιδιασμούς του Golden State οι παίκτες του Cleveland στέκονταν σε καίριες θέσεις με τα σημαιάκια και τα φωτάκια τους προκειμένου να εξασφαλίσουν πως ο Durant, ή όποιος άλλος παίκτης των Warriors, δεν θα παρεκκλίνει στην πορεία του προς τη ρακέτα και το ανενόχλητο κάρφωμα, οι Cavs αποφάσισαν πως η προσέγγισή τους δεν ήταν η σοφότερη.
Aκολουθεί απόσπασμα από την transition defense του Cleveland στον πρώτο αγώνα
Στον δεύτερο Τελικό ο Tyronn Lue πρέπει να συμφώνησε με τους παίκτες του πως μπορεί τα ανενόχλητα καρφώματα να μετράνε μόλις για δύο πόντους, αλλά και πάλι θα ήταν προτιμότερο να αποφευχθούν, καθώς στον πρώτο αγώνα γέμισαν με αυτοπεποίθηση τους αγχωμένους γηπεδούχους και έβαλαν το κοινό στο παιχνίδι κάνοντας το γήπεδο να γέρνει.
Η παρουσία του Zaza Pachulia έχει αποδειχθεί σε κρυπτονίτη για τον Tristan Thompson, με τον Γεωργιανό να έχει πάντα ιδανική θέση, να κάνει με συνέπεια block outs, και να είναι αρκετά βαρύς και στιβαρός ώστε να μην μπορέσει να τον πετάξει ο Καναδός σαν λούτρινο κουκλάκι στον δρόμο για το επιθετικό rebound, όπως συνηθίζει. Ο Lue φαίνεται σαν να έχει παρεξηγηθεί με την αδυναμία του Thompson να πάρει επιθετικά rebounds απέναντι σε έναν άλλο ψηλότερο και βαρύτερο center που έχει στο πλάι του τον καλύτερο αμυντικό της λίγκας και έναν πτερόσαυρο όπως ο Durant, και τον πετάει στον πάγκο επιτρέποντάς του να παίζει μόλις είκοσι λεπτά, και αυτά απέναντι στις βασικές πεντάδες που δεν του ταιριάζουν. Έτσι, και με τον LeBron να μαρκάρει στην περιφέρεια, οι Cavaliers στερούνται rim protection και αυτό δικαιολογεί το ότι οι Warriors σούταραν με 16/19 στη ρακέτα, αλλά και πάλι το χαμηλό νούμερο προσπαθειών ήταν μια μικρή νίκη για τους Cavs. Έστω κι αν ήταν πύρρειος, όπως φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο.
δ) Του Draymond Τα Φάουλ
To καλύτερο σημάδι που γέμισε την ομάδα των Cavaliers με ελπίδα ήταν ότι ουσιαστικά κατάφεραν να βγάλουν εκτός παιχνιδιού τον Draymond. Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να παίξει ο LeBron μαζί του μακριά γαϊδούρα, βάζοντάς τον στον πειρασμό να πάρει άλλο ένα σετ με όρχεις για τη συλλογή του, όπως ο γιατρός Dr. Despicable στο The Unfunnies.
Ο Green έκανε τα φάουλ νωρίς, και έβγαινε εκτός παιχνιδιού πριν βρει ρυθμό. Η απουσία του Draymond σήμαινε αφενός περισσότερα λεπτά στους αναπληρωματικούς, όπως και έγινε βάζοντας τους Iguodala και Livingston στο παρκέ, που με την παρουσία του επέτρεπαν στον LeBron να κρυφτεί πάνω του και να δίνει βοήθειες σε ρόλο λίμπερο οδηγώντας στα δέκα κλεψίματα που αναφέραμε και πιο πάνω. Υπό κανονικές συνθήκες, ή τουλάχιστον στους περσινούς σχεδόν συμβατικούς Warriors, η απουσία του Green θα οδηγούσε και στην απορρύθμιση της άμυνάς τους, καθώς έχαναν τον μαέστρο τους.
Βέβαια, δεν χρειάζεται να τσεκάρεις μόνο τα κουτάκια για να σταματήσεις τους Warriors. Χρειάζεται, παράλληλα, μια υπεράνθρωπη συγκέντρωση, σαν κι αυτή που μπορούν να επιδείξουν μόνο τα ανδροειδή του Westworld, εκεί κοντά στο Alamo. Και οι Cavs δεν είναι τίποτα Σαολίν μοναχοί σε αυτά τα θέματα.
Η αντίδραση απέναντι στο αναπόφευκτο είναι αναμφίβολα ένα σημάδι ευφυίας. Μερικές φορές αντί να παλεύεις μάταια είναι σοφότερο να αποδέχεσαι την ήττα σου σε μία μάχη προκειμένου να ανασυνταχθείς και να κερδίσεις τον πόλεμο.
Για παράδειγμα, αντιμέτωπος με το τραίνο LeBron στον αιφνιδιασμό, η σοφή επιλογή για τον Iguodala ήταν μεν να βρεθεί μπροστά του, άλλα μόλις συνειδητοποίησε την ματαιότητα της προσπάθειας του, απομακρύνθηκε διακριτικά από τη μέση.
LeBron throws it down in transition. @neymarjr approves! #PhantomCam pic.twitter.com/obvZfCogU8
— NBA (@NBA) June 5, 2017
Από την άλλη, σε ένα τόσο σφιχτό πρώτο ημίχρονο, με τους οικοδεσπότες να προσφέρουν την μπάλα στους φιλοξενούμενους σαν να είναι φοντανάκι, το Cleveland έδειχνε σε μερικές ανύποπτες στιγμές την έλλειψη συγκέντρωσης που το μαστίζει εδώ και ένα ημερολογιακό έτος να εκδηλώνεται σε στιγμές όπου χάριζαν άκοπους πόντους στους “Πολεμιστές” από τη γραμμή της φιλανθρωπίας.
Τρία φάουλ δίχως λόγο στον Curry, που του απέφεραν τις οκτώ από τις δέκα ελεύθερες βολές που σούταρε στο ημίχρονο, δύο εξ αυτών από τον υπνοβατούντα J.R. Smith, και ένα από τον RJ που κινήθηκε με ταχύτητα βραδύποδα για να κάνει το επαγγελματικό φάουλ, μπας και διακόψει τον αιφνιδιασμό, μόνο και μόνο για να βρει τον Curry στον αέρα στην προσπάθεια για τρίποντο. Αν και το αποκορύφωμα ήταν το φάουλ του Shumpert, που βλέποντας τον KD να ξεχύνεται στον αιφνιδιασμό, νόμιζε πως έπαιζε το «πάρε τον παπά» κι έκανε μια υπερπροσπάθεια για να αγγίξει τον αστέρα των Warriors και να του δώσει το “συν ένα” στις βολές. Μιλάμε για ήσσονος σημασίας λάθη, που συνολικά όμως χάρισαν στο Golden State εννέα πόντους σε ένα ημίχρονο που έκλεισε στο τέλος με τρεις πόντους διαφορά.
Για να φθάσουμε στο δεύτερο ημίχρονο με το σκορ στο 67-64 και να δούμε πραγματικά να αναπτύσσεται το διαλεκτικό σχήμα Δράσης-Αντίδρασης, με το Golden State να απαντάει στα ερωτήματα του Cleveland.
Α) Δικά μου Λάθη, Δικός μου και ο Ρυθμός
Ναι, οι Warriors πουλούσαν εύκολα την μπάλα και έκαναν 20 συνολικά λάθη. Αλλά το τίμημα ήταν μικρό, καθώς για δεύτερο παιχνίδι το Cleveland αποφάσισε να επιτεθεί στο ανοιχτό γήπεδο απέναντι σε έναν πολύ ισχυρότερο στρατό, όπως σε αυτό το φανταστικό, κτηνώδες, ασφυκτικό επεισόδιο του Game of Thrones, προσκαλώντας τους Warriors να χορέψουν στον ξέφρενο ρυθμό που αυτοί θέλουν.
Οk, τα έκαναν μεν τα κλεψίματα τους, αλλά συνολικά επέτρεψαν στο Golden State να έχει 32 κατοχές μόνο στην πρώτη περίοδο, δηλαδή χονδρικά 25% περισσότερες επιθέσεις από την τελευταία νίκη των Cavs στην Oracle Arena.
Οι Cavaliers σήκωσαν από το πρώτο δευτερόλεπτο το γάντι του ρυθμού, θέλοντας να δείξουν ότι ως reigning champs μπορούν να νικήσουν οποιονδήποτε -κυριολεκτικά και μεταφορικά- στο δικό του γήπεδο. Φυσικά, αυτό είναι μια άκρως παρεξηγήσιμη αντίληψη της mentalité του Πρωταθλητή, αφού 4/5 φορές υποδηλώνει άγχος, παρά αυτοπεποίθηση. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, οι Cavaliers επέλεξαν να τρέξουν -και να τρέξουν πολύ.
Αποτέλεσμα του παραπάνω ήταν το δυσθεόρατο 40-34 υπέρ των Warriors -μόλις δέκα πόντους πίσω από τα ρεκόρ παραγωγικότητας σε πρώτα δωδεκάλεπτα σε postseason ever. Σε αυτό το διάστημα, με πρωτεργάτη τον Love, το Cleveland έβαζε, έβαζε, έβαζε… και πάλι του έμεναν πιο λίγα. Ειρήσθω εν παρόδω, κάπου εκεί ο Kerr άρχισε να παίζει με την ιδέα να χώσει τον Durant πιο βαθιά προς το ζωγραφιστό -εξ ου και τα πολλά matchups με τον Love- για να καταλήξει center στη συνέχεια, και να μας χαρίσει στιγμές απόλαυσης.
Οι Cavs με την επιμονή τους να τρέξουν απέναντι στους Warriors δίνουν έναν νέο παράδειγμα στο λήμμα του αυτοκτονικού ιδεασμού, πιο αναίτια αυτοκαταστροφικοί και από wannabe καλλιτέχνη που δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει στα βιβλία του ο Bukowski.
Β) Και ένας τέτοιος παράλογος ρυθμός ήταν φυσιολογικό να εξουθενώσει τον LeΒron. Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να σαμποτάρει η αντικατασκοπία του San Antonio τα κλιματιστικά για να τον βγάλει εκτός μάχης. Χρειάστηκε απλά η ίδια του η ομάδα να τον τρέξει μέχρι εξαντλήσεως. Το θέαμα του Βασιλιά να ασθμαίνει στον πάγκο στο τρίτο δωδεκάλεπτο προκαλούσε ανάλογα συναισθήματα με αυτά που ένιωσαν οι Ιάπωνες όταν ο αυτοκράτορας Hirohito έβγαλε την ανακοίνωση του Ningen-sengen, που δήλωνε πως δεν είναι Θεός.
Ο κουρασμένος LeBron ήταν σχεδόν θνητός στο δεύτερο ημίχρονο, και αυτό φάνηκε στις μόλις έξι προσπάθειες του στο δεύτερο μισό, με μόνο μία εκ των οποίων να έρχεται στο ζωγραφιστό, όπου το Golden State δεν μπορούσε προηγουμένως να τον σταματήσει.
Να, ένα shot chart που λέει ξεκάθαρα “Δεν γαμιέται που να ταλαιπωριέμαι τώρα, στην περιφέρεια χαλαρώνω τσόκο μαροκάνα”
Γ) Οk, η επιλογή που έπρεπε να διαλέξει ο εκάστοτε παίκτης των Cavs στον αιφνιδιασμό, ανάμεσα στο να αφήσει ξεμαρκάριστο τρίποντο από τους Splash Brothers, ή να επιτρέψει στον να καρφώσει ανενόχλητος είναι το μπασκετικό αντίστοιχο της Εκλογής της Σόφι. “Pick Your Poison”, λοιπόν, για την άμυνα του Cleveland, που δεν μας έχει συνηθίσει στο multitasking, και μπορεί να επέτρεψε μόλις 19 σουτ από το ζωγραφιστό στους Warriors, αλλά γεμίζοντας τη ρακέτα δεν είχε την απαιτούμενη ταχύτητα για να σταματήσουν το μπαράζ τριπόντων του Golden State. Οι Warriors εκμεταλλεύτηκαν την κούραση και την γνωστή ασυνέπεια των Cavs, ας μην ξεχνάμε πως ήταν η δεύτερη χειρότερη άμυνα σε όλο το ΝΒΑ μετά το All Star game, και σημείωσαν 18 τρίποντα, σουτάροντας συνολικά στο παιχνίδι με το σπάνιο 50-40-90 για μόλις τη δεύτερη φορά στην ιστορία των Τελικών.
Δ) Τόσες μέρες μακριά από τα παρκέ ο Steve Kerr είχε σίγουρα χρόνο να σκεφτεί εις βάθος για τη ζωή του, τον κόσμο, το φευγαλέο της ανθρώπινης ύπαρξης, το ματσάρισμα με τους Cavs, Μόλις, λοιπόν, ο Draymond έκανε το τρίτο του φάουλ με την έναρξη της δεύτερης περιόδου, ο Lue πέρασε κατευθείαν μέσα τον Frye, προκειμένου να χτυπήσει τους Warriors και αναμένοντας την ενδεχόμενη είσοδο του Pachulia. Εκείνη την στιγμή ο Kerr τόλμησε να κάνει κάτι που σίγουρα πολλοί είχαμε σκεφτεί μοναχικά βράδια νοιώθοντας μια ανατριχίλα στην ραχοκοκκαλιά μας και ένα μούδιασμα λίγο χαμηλότερα. Πέρασε τον Durant σαν center!
O KD, που είχε γίνει αντικείμενο χλεύης στο draft combine, επειδή δεν μπορούσε να σηκώσει 90 κιλά στον πάγκο και έβγαλε την πρώτη του σεζόν στη λίγκα σαν shooting guard, ήταν πάντα ένας καλός αμυντικός. Μπορεί να φαίνεται πως με την μετακόμισή του στη Δυτική Ακτή πως έχει θυσιάσει προσπάθειες, όντας μέλος σε μια ομάδα που δεν τον χρειάζεται να είναι πρώτος σκόρερ για να κερδίσει, αλλά στην πραγματικότητα τον έχει σπρώξει να αναπτύξει περαιτέρω το παιχνίδι του, ή τουλάχιστον να μας δείξει πτυχές που μόνο υποψιαζόμασταν πως υπήρχαν. Πλέον ο Durant δεν είναι απλά ο πιο ατσαλάκωτος σκόρερ που μπορεί να έχει περάσει από τα παρκέ. Είναι ένας εκπληκτικός δημιουργός, με 14 assists στους Τελικούς μέχρι τώρα. Και -το κυριότερο- η συγκατοίκησή του με τον Draymond τον έχει οδηγήσει στο να ανέβει σε ένα πρωτόγνωρο επίπεδο στην άμυνα. Με τον Klay Thompson να παίζει σκυλίσια άμυνα στον Irving, σαν ένας φλώρος Tony Allen που φοράει αυτή τη μάσκα που είχε βάλει ο Gosling στο Drive, ο KD έπαιξε μια άμυνα λες και ήταν ένας κλώνος ή καλύτερη η λογοκριμένη έκδοση του Kevin Garnett.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
Το 2ο παιχνίδι κινήθηκε σε λογικά έως και αναμενόμενα πλαίσια.Οι Cavs δεν έριξαν τον ρυθμό το σκορ ήταν 80’s, οι χαμηλές πεντάδες αναμετρήθηκαν (γιόλο) σε μεγάλη ταχύτητα- με προφανή νικητή εκείνη που είχε τόσο τον καλύτερο κινητήρα (ομαδική λειτουργία) όσο και τα καλύτερα εργαλεία (ικανότητες σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού).Νομίζω ότι η συμβολή του Kerr είναι μεγαλύτερη από αυτή που σημειώνετε στο άρθρο, έχοντας την περσινή (κακή) εμπειρία δεν πήγε στην υποτίθεται σίγουρη λύση του Pachulia.To γράφετε στο άρθρο μεν, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ο Brown θα το τολμούσε.
Αν βέβαια ο Kyrie και ο JR ήταν στοιχειωδώς πιο συνεπείς, οι Warriors και πάλι θα κέρδιζαν αλλά όχι σε επίπεδο blowout και θα βλέπαμε το μεγαλύτερο αμοιβαίο επιθετικό κρεσέντο των τελευταίων δεκαετιών .
To μεγάλο στοίχημα είναι το 3ο (σώπα) κυρίως γιατί έχουν φαγωθεί οι των Cavs να δηλώνουν ότι δεν θα αλλάξουν την τακτική τους.Δεν θα βγάλουν JR και δεν θα προσπαθήσουν να ρίξουν το τέμπο είπε ο Lue.Οπότε δύο τα ενδεχόμενα για το τι επιδιώκουν και το τι θα γίνει.Ή να κάνουν πάρτυ αλλάζοντας (προσωρινά έστω) το momentum της σειράς με μεγάλη άνοδο του FG% και transition σκότωμα, ή μας δουλεύουν κανονικά.Την τρίτη και φαινομενικά ισχυρότερη πιθανότητα για συνέχιση της παρέλασης των Warriors δεν θέλω ούτε να τη σκέφτομαι.
Τέλος σε ότι αφορά την ωριμότητα και τον κυνισμό του ‘King’ προκύπτει μεταξύ άλλων και από την αδυναμία των συμπαικτών του να απειλήσουν σταθερά και κατά συνέπεια να ανοίξουν χώρους για να πάρει ISO σουτ με (σχετικά) καλές προϋποθέσεις. Εμπειρική η παρατήρηση αλλά έχω την αίσθηση ότι ο Lebron σουτάρει καλά από μακριά όταν σουτάρει καλά και η υπόλοιπη ομάδα γιατί είναι σουτέρ ‘ρυθμού’.
Έτσι για την πρόβλεψη (που μετά θα γίνει καταγέλαστη), οι Cavs θα μπουν μασώντας σίδερα οι Warriors δεν θα λυγίσουν όπως στο περσινό 3ο αποδίδοντας καλά, αλλά παρόλα αυτά νικητής θα είναι ο γηπεδούχος σε ένα παιχνίδι που θα κριθεί σε διαφορά μικρότερη από τους 5 πόντους.Κι αυτό γιατί το αρχικό σκοράρισμα θα το κρατήσει ο Kyrie και ο Tristan, η άμυνα θα είναι ελαφρά αλλά βελτιωμένη όπως και η συμμετοχή του πάγκου και ο Lebron θα χτυπάει πιο φρέσκος από τα προηγούμενα στο 3ο-4ο.