“Μια μετριότητα παρά μία νίκη” είναι ο τίτλος της φετινής σεζόν για τους Nuggets, που με 40-42, έμειναν για μια νίκη κάτω από το 0.500 και τα playoffs, σερί που πλέον έφτασε τις τέσσερις συνεχόμενες χρονιές. Χαμόγελα, βέβαια, υπάρχουν στον ορίζοντα και μάλιστα μπόλικα. Κι ο λόγος δεν είναι άλλος από το(ν) “Joker” που τράβηξαν το 2014 στο #411)Stauskas, Vonleh, Caboclo, McGary, Napier, Huestis μερικά μόνο από τα ονόματα που κλήθηκαν πριν τον Jokic στο draft..
Τι πήγε καλά
Σίγουρα μέχρι τώρα έχει πάρει το μάτι σας στο internet κάτι φωτογραφίες πριν και μετά του Julius Randle και του Victor Oladipo που πέσανε με τα μούτρα στη δουλειά κι έγιναν φέτες. Ε, λοιπόν τέτοια ρεπορτάζ δεν θα δούμε ποτέ για το καμάρι του Sombor, τον Nikola Jokić. Αλλά αυτό καθόλου δεν τον προβληματίζει, ούτε και τον εμποδίζει να κυριαρχεί. O Σέρβος φέτος ήταν απολαυστικός, και, μαζί με τους Αντετοκούνμπο και Gobert, είναι στους τρεις φιναλίστ για το βραβείου το “Πιο Βελτιωμένου Παίκτη”. Πέρα, όμως, από τα νούμερα που βελτίωσε σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, η απόλαυση είναι να τον βλέπεις να αγωνίζεται. Κυρίως λόγω της απίστευτης ικανότητας που έχει στην πάσα και γενικότερα στην οργάνωση του παιχνιδιού. Όπως έγραψε κι ο Simmons, “He’s already cracked the short list of Best Passing Centers That Weren’t Named Walton or Sabonis” Η χρονιά, όμως, δεν ξεκίνησε έτσι. Ο Jokic μπήκε λίγο μουδιασμένα, και σε συνδυασμό με τη δυναμική αρχή του Nurkic, πέρασε στον πάγκο. Μόνο για λίγο όμως, μιας κι αφότου επέστρεψε, δεν ξανακοίταξε πίσω. Ανέβασε κατακόρυφα τόσο τα προσωπικά του νούμερα, όσο και συνολικά τα της ομάδας. Από την ημερομηνία ορόσημο 15 Δεκεμβρίου 2016 και τη νίκη κόντρα στο Portland που ο Σέρβος ήταν στην αρχική πεντάδα και μέχρι το τέλος της σεζόν, οι Nuggets επιθετικά ήταν χάρμα ιδέσθαι, όντας πρώτοι σε όλο το ΝΒΑ με 113,3 off rtg, και με μόνο τους Warriors να πλησιάζουν αυτήν την επίδοση. Καταλύτης για αυτό το αποτέλεσμα ήταν ο Jokic, στου οποίου τα οργανωτικά καθήκοντα λίγες ομάδες είχαν απάντηση.
Να σημειώθει εδώ πως παιχνίδι με 17/21/12 στη σύγχρονη εποχή του ΝΒΑ δεν έχει ξαναγίνει, και συνολικά έγινε τρεις φορές, με τους άλλους δυο να λέγονται “Chamberlain” και “Baylor”. Κι επειδή “εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε”, ο Jokic έγραψε αυτή την επίδοση κόντρα στους Warriors.
Εκτός του Σέρβου, οι Nuggets έχουν ένα από τα πιο γεμάτα rosters στη λίγκα και είδαν και το άλλο pick τους του 2014 να ξεχωρίζει. Ο λόγος για τον Gary Harris, που παρόλα τα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισε, κατάφερε να τελειώσει έχοντας 15 ppg, σουτάροντας παράλληλα με 50% συνολικά και 42% από το τρίποντο. Το πιο σημαντικό όμως ήταν η άριστη συνεργασία που είχε με τον Jokic. Όπως είχε γράψει κι ο Γιάννης σε ένα από τα weekly reports της σεζόν που πέρασε:
“Μπορώ να βλέπω τον Jokic να πασάρει στον Gary Harris όλη νύχτα. Είναι τόσο απλό, τόσο φονικό, και τόσο ελκυστικό που δεν μπορείς να κοιτάξεις αλλού.”
Πέρα από αυτούς, ο Wilson Chandler αναστήθηκε, κάνοντας 71 εξαιρετικά παιχνίδια, ο Will Barton παραμένει πολύ αγαπητός -και δίκαια- στους BallHog κύκλους, ο Jamal Murray γινόταν όλο και καλύτερος, παίζοντας μάλιστα και στις δυο θέσεις των guards, κι ο Juan Hernangomez άφησε μπόλικες υποσχέσεις με τις ανοιξιάτικες εμφανίσεις του. Α, ναι! Έχουν κι έναν πολύ καλό προπονητή στο πρόσωπο του Mike Malone. Όχι άσχημη βάση για να ξεκινάς την off season, ε;
Τι πήγε στραβά
45 παιχνίδια. Τόσα χρειάστηκαν φέτος, ώστε το front office των Nuggets να πάρει την απόφαση και να σπάσει το frontcourt των “-ιτς”. Αν δεν υπήρχε η κίνηση του Cousins, το trade μεταξύ Nuggets και Blazers θα ήταν το σημαντικότερο του φετινού (βαρετού) trade deadline, όταν μετά από δυόμιση χρόνια αναμονής η εκτόξευση δεν ήρθε ποτέ και ο Jusuf Nurkic αναχώρησε για το Portland, πακέτο με ένα pick 1ου γύρου2)Pick που κατέληξε στο #20 τελικά., για τα μάτια του Mason Plumlee. Στο όγδοο παιχνίδι του με τους Blazers, ο Nurkic έκανε ένα μεγαλειώδες 28/20/8 συμπληρωμένο με έξι τάπες κόντρα στους Sixers, ενώ φιλοδώρησε με 30 πόντους και 15 rebounds την παλιά του ομάδα πριν ξανατραυματιστεί και χάσει τα τελευταία επτά παιχνίδια της χρονιάς. Όσο κι αν αυτά τα σποραδικά μεγάλα παιχνίδια του Nurkic κάνουν τους Nuggets να χλωμιάζουν λιγάκι, ήταν προφανές ότι τόσο η πολύπαθη υγεία του όσο -κυρίως- η αποτυχία να ταιριάξει με τον Jokic στο παρκέ, έκαναν επιβεβλημένη την απομάκρυνσή του.
Από εκεί και πέρα, η πραγματική απογοήτευση ήταν ο Emmanuel Mudiay. O Κονγκολέζος guard, όχι μόνο δεν βελτιώθηκε φέτος, αλλά ήταν ακόμα χειρότερος. Χειροτέρεψε τις επιδόσεις του και στις πέντε στατιστικές κατηγορίες, συνέχισε να σουτάρει πολύ άσχημα, με 38% περίπου, ενώ τα λάθη που έκανε παρέμειναν πάνω από τρία, per 36. Οι πολύ κακές εμφανίσεις του Mudiay είχαν σαν συνέπεια αρχικά να μειωθεί ο χρόνος παιχνιδιού του, κατά πέντε λεπτά σε σχέση με το rookie χρονιά του, κι ακολούθως έχασε και τη θέση του βασικού από τον Jameer Nelson. Βάλτε σε όλα αυτά και τα προβλήματα τραυματισμών που τον ταλαιπώρησαν από τον Γενάρη κι έπειτα, συν τη σταδιακή άνοδο του Murray μέσα στη χρονιά -και οργανωτικά-, και καταλαβαίνει κανείς ότι πρέπει να κάνει τους ανθρώπους της ομάδας να ξεχάσουν τη φετινή χρονιά πολύ άμεσα.
Στο ομαδικό κομμάτι, όσο εκθειαστική ήταν η επίθεσή τους, τόσο σκορποχώρι ήταν η άμυνα, με τους Nuggets να είναι συνολικά προτελευταίοι σε Defensive Rtg και τελευταίοι από τον Γενάρη και μετά, στο “καλό” τους κομμάτι δηλαδή, ενώ μόνο Suns, Nets και Lakers δεχόντουσαν περισσότερους πόντους από αυτούς. Εκεί εντοπίζεται και η μεγαλύτερη αδυναμία της ομάδας.
Τι περιμένουμε το καλοκαίρι
Ένα καλοκαίρι με αρκετή κινητικότητα θα είναι το φετινό στο Cοlorado. Και μπορεί τελικά να μην έρθει κανείς νέος παίκτης (εκτός των rookies), όμως είναι μια κομβική χρονιά για τα συμβόλαια των παικτών που υπάρχουν ήδη στο roster, με πρώτο και καλύτερο αυτό του Danilo Gallinari. O Ιταλός ήταν και φέτος πολύ καλός και παραμένει ένας από τους καλύτερους επιθετικούς forwards του πρωταθλήματος. Τελείωσε τη σεζόν με 18,2 ppg, σουτάροντας με 45% συνολικά, 39% από το τρίποντο, και 90% στις βολές. Από εκεί και πέρα, αγωνίστηκε σε 63 αγώνες, που μπορεί να είναι το ψηλότερο νούμερο που έπιασε εδώ και τέσσερα χρόνια, αλλά δεν παύει να είναι πολλά χαμένα παιχνίδια για έναν εκ των ηγετών της ομάδας. O Gallo έχει και για φέτος συμβόλαιο με την ομάδα, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι θα κάνει opt-out από τα $ 16 εκατ. που τον περιμένουν για τη σεζόν 2017-18, ψάχνοντας το ενδεχομένως τελευταίο μεγάλο συμβόλαιο της καριέρας του, μιας και τον Αύγουστο κλείνει τα 29. Οι Nuggets έχουν εκφράσει την επιθυμία τους να τον κρατήσουν, είναι όμως διατεθειμένοι να πληρώσουν max συμβόλαιο σε ένα ευπαθή παίκτη, την στιγμή που σε λίγα χρόνια θα χρειάζονται cap space για να κρατήσουν τους νεαρούς παίκτες του roster; Το θετικό στην περίπτωση αποχώρησης του Ιταλού είναι, βέβαια, ένα μεγάλο άνοιγμα στο cap space.
Εκτός του Gallinari, οι Jokic και Harris μπορούν να υπογράψουν από φέτος επεκτάσεις. Κι αν η περίπτωση του Jokic φαντάζει “no brainer”, καθώς θεωρούμε όλοι σίγουρο ότι θα πάρει το max συμβόλαιο που αξίζει, η ανανέωση του Harris χρειάζεται περισσότερη προσοχή. O Jokic έχει άλλα δυο χρόνια συμβόλαιο, ενώ ο Harris του χρόνου θα είναι restricted free agent. Και μπορεί και πάλι ο τελευταίος λόγος να είναι στο Denver, αλλά η πολύ καλή χρονιά του, σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά του σαν παίκτη που είναι χρήσιμα για κάθε ομάδα, ίσως κάνουν επιβεβλημένη την ανανέωση από φέτος, ώστε να αποφευχθεί η περίπτωση να εμφανιστεί του χρόνου κάποια τρελή προσφορά που να κάνει τους Nuggets απρόθυμους να δώσουν τα ίδια χρήματα.
Το τρίτο και τελευταίο συμβόλαιο που θα χρειαστεί να πληρώσουν οι Nuggets είναι αυτό του Mason Plumlee. O 27χρονος είναι RFA αυτό το καλοκαίρι και θα δεχτεί προσφορές. Η θετική παρουσία του μαζί με τον Jokic και η ικανότητα που έχει κι εκείνος στο passing game, τον κάνει μια πολύ καλή επιλογή για backup στο frontcourt, αλλά και στην ίδια πεντάδα με το Σέρβο. Ο κίνδυνος είναι, αν τελικά δεχτεί κάποια μεγάλη προσφορά και αποχωρήσει, οι Nuggets να έχουν δώσει Nurkic και pick πρώτου γύρου για ένα δίμηνο ουσιαστικά δανεισμό του Plumlee.
Επίσης μένει να δούμε αν θα επαληθευτούν οι φήμες των τελευταίων πολλών μηνών για κινήσεις σε trades για την ομάδα του trade, ώστε να ανταλλάξουν μέρος του βάθους του ρόστερ τους για κάποιον αστέρα πρώτης γραμμής.
Όσον αφορά το draft, οι Nuggets έχουν το pick #13, αλλά μιας κι εγώ δεν τα ξέρω αυτά τα πράγματα θα σας παραπέμψω στο mock draft των δύο Μήτσων. Στον Μαυράκη αρέσει η επιλογή του O.G. Anunoby. Ο Αγγλο-Νιγηριανός sophomore των Indiana Hoosiers έχει τα χαρακτηριστικά του Michael Kidd-Gilchrist, και όπως είδαμε πιο πάνω, οι “Σβώλοι” χρειάζονται defensive stopper. Θα ήθελε πολύ και τον Γάλλο Frank Ntilikina, αλλά δύσκολα θα πέσει κάτω από το #10. Όσον αφορά τον Justin Patton, τον οποίο αρκετά mock drafts στέλνουν στην Mile High City, στον μεν Μαυράκη αρέσει σαν παίκτης, αλλά προτιμά το ρίσκο του Anunoby, ο δε Μαντζούκας βρίσκει ακραίο να επιλεγεί τόσο ψηλά και προτιμά τον Jarrett Allen. Όσο για τον T.J. Leaf, συμφωνούν ότι δεν θα ήθελαν να τον δούνε με τη φανέλα των Nuggets, καθώς όπως είπε κι ο Μαντζού: “θα είναι αστείο, γιατί υπάρχει ένα όριο στους πόσους λευκούς με ποιοτικά χαρακτηριστικά παίκτες μπορεί να έχει μια ομάδα”.
Fun Fact
- 2015, Jokic μέχρι να καθιερωθεί στην πεντάδα: 9,1/5,5/1,3, με 54,5% FG%, 78.1% FT%
- 2015, Jokic βασικός: 10,5/8/3, με 49,6% FG%, 82,9% FT%
- 2016, Jokic μέχρι να (ξανα)γίνει βασικός: 11/7,3/2,9, με 54,3% FG%, 82,5% FT%
- 2016, Jokic βασικός: 19,2/10,9/5,8, με 58,7% FG%, 82.5% FT%
Αφήστε τον λίγο στον πάγκο στα 10-15 πρώτα παιχνίδια τον Οκτώβρη του 2017 να δούμε κάτι.
Latest posts by Kosmas Kapsalis (see all)
- 2019-20 Previews: Phoenix Suns - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Philadelphia 76ers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: New York Knicks - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: New Orleans Pelicans - October 18, 2019
- Τα Βραβεία της Χρονιάς όπως εσείς τα Ψηφίσατε - June 24, 2019
