Όταν ξεκίνησε η συγγραφή του συγκεκριμένου άρθρου, άλλα είχαμε στο μυαλό μας για τους Bulls και άλλα τελικά θα γράψουμε. Ο λόγος είναι το trade του Jimmy Butler και η πυροδότηση των εξελίξεων που αυτό έφερε στο Chicago.
Η σεζόν 2016-17, την οποία με το παρόν άρθρο αποχαιρετάμε, ξεκίνησε με στόχο να στηθεί μια ομάδα πάνω στο πλάνο του Fred Hoiberg, αλλά οι κινήσεις που έγιναν το καλοκαίρι του 2016, μόνο προς αυτή την κατεύθυνση δεν έδειχναν. Υπέγραψαν Rondo, Robin Lopez και Wade, παίκτες 5αδας με εμπειρία και μεγάλα συμβόλαια, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν νέοι παίκτες και να χαθούν κάπου μεταξύ rotation και D-League.
Η τρικυμία στα μυαλά των υπευθύνων της ομάδας, γνώρισε την απογείωση με την ανταλλαγή αρχικά του Snell, για να πάρουν τον Michael Carter-Williams, και αργότερα την ανταλλαγή των Doug McDermott και Gibson, για τους Lauvergne, Payne και Morrow. Μια ομάδα με προπονητή που βασίζεται στο ελεύθερο περιφερειακό σουτ, έδωσε τους δύο καλύτερους σουτέρ της για να πάρει παίκτες με κακό ποσοστό στο τρίποντο. Εντυπωσιακό, ε;!
Και μέσα σε όλη αυτή την τρικυμία, το φάντασμα της φήμης πως ο καλύτερος παίκτης της ομάδας ετοιμάζεται να γίνει ανταλλαγή από το front offics, αιωρούταν πάνω από την πόλη από το Φεβρουάριο. Και τελικά τον έδωσαν για τα βαριά 60 λεπτά του δολαρίου οι μπαγάσηδες! Όχι, μπράβο τους!
Τι πήγε καλά
Η χρονιά βρήκε τους Bulls στα playoffs, από την όγδοη θέση της Ανατολής, έστω και την τελευταία στιγμή. Η πρόκριση στα playoffs, μετά από την αποτυχία της season 2015-16, ήταν ένα θετικό βήμα. Ένα βήμα που ενδεχομένως θα γινόταν άλμα αν ο Rondo δεν τραυματιζόταν. Ποιος θα το πίστευε πως η χρονιά των Bulls θα κρινόταν από έναν τραυματισμό του Rondo; O γερόλυκος Rajon, 31 στα χαρτιά, αλλά μάλλον 51 στην καρδιά, ξεκίνησε τη χρονιά μεταξύ πάγκου και πεντάδας, αλλά κατέληξε να αποτελεί τον κινητήριο μοχλό του Hoiberg μέσα στο παρκέ στο δυνατό κλείσιμο της σεζόν. Με τα γνωστά του μειονεκτήματα (να σημειώσουμε, βέβαια, εδώ ότι είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που τελειώνει με πάνω από 36% σε περισσότερες από δύο προσπάθειες ανά αγώνα από το τρίποντο) αλλά και τα χρόνια εμπειρίας του κατάφερε να δέσει μαζί με Butler και Wade και να σχηματίσουν μια δυνατή ομάδα με την έκτη καλύτερη άμυνα στο NBA.
Η επίθεση δεν τράβαγε και πολύ, καθώς βασιζόταν πάνω σε δύο μόλις παίκτες (23η στο NBA) και 20η στο pace, με το ποσοστό στα τρίποντα στο 34%. Με δεδομένο τον αμυντικό προσανατολισμό της ομάδας, η χρονιά έκλεισε με ρεκόρ 41-41 για τους Bulls και την είσοδο στα playoffs, όπου βρήκαν για αντίπαλο τους Celtics στον πρώτο γύρο. Κάτι εντυπωσιακό που κατάφεραν οι Bulls τη χρονιά που μας πέρασε ήταν το απόλυτο απέναντι στους φιναλίστ Cavs, και την εξόφθαλμη προσπάθεια της ομάδας του LeBron να τους αποφύγει στον πρώτο γύρο. Γενικότερα, πάντως, η απόδοσή τους απέναντι σε καλές ομάδες (ήταν μια από τις οχτώ μόλις σε όλο το NBA με θετικό ρεκόρ απέναντι σε ομάδες που βρίσκονταν πάνω από το .500) σε συνδυασμό με την απογοητευτική τελική τους κατάταξη είναι ενδεικτική του προβλήματος ομοιογένειας και κινήτρου που ήταν η βάση της αστάθειάς τους.
Κάτι ήξερε ο James πάντως, καθώς η αρχή απέναντι στους Celtics ήταν εντυπωσιακή, με σπάσιμο έδρας στα δύο πρώτα παιχνίδια και 2-0 υπέρ των Bulls. Το upset το βλέπαμε να έρχεται με φόρα και με σκούπα στα χέρια, αλλά σκόνταψε πάνω στον τραυματισμό του Rondo. Η απουσία του Rondo από το υπόλοιπο της σειράς -και της σεζόν συνεπακολούθως-, αποσυντόνισε τους Bulls, που έχασαν τα επόμενα τέσσερα παιχνίδια απέναντι στους Κέλτες και έμειναν εκτός συνέχειας. Τα νούμερα του Rondo στα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς ήταν 11,5 πόντοι, 10 assists και 8,5 rebounds. Στα όρια του triple double δηλαδή.
Η ανταλλαγή του Butler
Το όνομα του Butler για ανταλλαγή είχε αρχίσει να ακούγεται πριν το τέλος του trade deadline και όπως αποδείχθηκε είχαν γίνει κάποιες προσπάθειες. Το αστείο στην όλη ιστορία είναι πως, παρόλη τη γύρα που έκαναν στην αγορά οι υπεύθυνοι των Bulls, στην προσπάθεια τους να πάρουν ό,τι καλύτερο από την ανταλλαγή, κατέληξαν να αποδεχτούν την πρόταση που τους είχε γίνει από τους Wolves τον Φεβρουάριο. Το ειρωνικό είναι πως το trade βγάζει ευνοούμενο τον πρώην coach των Bulls, τον Thibodeau, που είχε απολυθεί επειδή δεν ταίριαζε η φιλοσοφία του με αυτή της ομάδας.
Το τελευταίο κύμα της τρικυμίας που έπιασε τους Bulls τη βραδιά του draft, ήρθε να σκάσει με την επιλογή του Bell στον δεύτερο γύρο και την ανταλλαγή με τους Warriors για μετρητά. Έδωσαν, δηλαδή, έναν από τους sleepers της βραδιάς, με προοπτική να αποδειχθεί κλοπή του draft, για λίγα εκατομμύρια δολάρια, κίνηση που σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με το πλάνο περί ανοικοδόμησης.
Οι Wolves φαίνονται να είναι οι κερδισμένοι από αυτή την ανταλλαγή, καθώς έχασαν τον Dunn, έναν PG με 38% ευστοχία και τον LaVine, που προέρχεται από εγχείρηση χιαστών και με κύριο χαρακτηριστικό την εκρηκτικότητα, που δικαιολογημένα πλέον σηκώνει ερωτηματικά. Ναι μεν έχασαν την έβδομη επιλογή του φετινού draft, αλλά πήραν την 16η, κίνηση που δεν είχε καμία απολύτως λογική από την πλευρά των Bulls. Έδωσαν τον καλύτερό τους παίκτη και στις δύο πλευρές του γηπέδου και πήραν δύο παίκτες με αρκετό ρίσκο. Η επιλογή του Markkanen στο draft έχει θετικό πρόσημο, αλλά ακριβώς τα ίδια με τον Φιλανδό κάνει στο γύπεδο ο Mirotic, ο οποίος δεν θα πρέπει να ανανεωθεί ώστε να ανοίξει χώρος για τον rookie και να του δείξουν παραπάνω εμπιστοσύνη από αυτή που έδειξαν στον Valentine. Πανικός και παραλλογισμός.
Το ρεζουμέ της ανταλλαγής είναι πως οι Gar Forman και John Paxson, δύο χρόνια αφού έδιωξαν έναν από τους καλύτερους προπονητές του NBA, επειδή δεν είχαν ιδέα για ό,τι αφορούσε το αγωνιστικό κομμάτι, και δεν καταλάβαιναν τη φιλοσοφία του, του παραχώρησαν και τον καλύτερο τους παίκτη μαζί με μια επιλογή πρώτου γύρου στο φετινό draft για να πάρουν κάτι σίγουρα χειρότερο.
Τουλάχιστον ο αποχαιρετισμός ήταν αληθινός και άκρως συγκινητικός.
Η ζωή μετά τον Butler
Η ανταλλαγή του Butler αντικατοπτρίζει την επιλογή των Bulls να προχωρήσουν σε ανοικοδόμηση της ομάδας, με νέα πρόσωπα και νέα φιλοσοφία. Ένα σχέδιο με μέλλον σε μια ομάδα με έναν πρόεδρο 81 ετών που θέλει να έχει εμπλοκή στα πάντα. Ναι μεν οι Bulls παραχώρησαν τον καλύτερο τους παίκτη, αλλά είναι η αλήθεια πως ό,τι είχαν να πάρουν από αυτόν, το έχουν ήδη πάρει. Τις τελευταίες δύο σεζόν, με τον Butler μέσα στο Top-20 των παικτών του NBA, είχαν ρεκόρ 83-81 και μηδέν κερδισμένους γύρους playoffs. Ένας ακόμη αρνητικός παράγοντας είναι τα σχεδόν $230 εκατ. που θα έπρεπε να ξοδέψουν οι Bulls για να τον κρατήσουν για άλλα τέσσερα χρόνια, μετά το 2019. Η τελευταία παράμετρος αυτής της ανταλλαγής που οφείλουμε να λάβουμε υπόψιν μας, είναι πως μάλλον αποδέχτηκαν την καλύτερη πρόταση που είχαν στα χέρια τους.
Οι Bulls πάτησαν το restart, λοιπόν, και δείχνουν αποφασισμένοι να πάρουν ακραίες αποφάσεις, όσο και παράλογες και αν φαίνονται σε όλους εμάς τους απ’έξω.
Το πλάνο για το μέλλον
Ο Wade, παρόλο που θα μπορούσε να κάνει opt out και να ψάξει στην αγορά για νέο συμβόλαιο ή να περιμένει να ενωθεί με το υπόλοιπο πλήρωμα του banana boat, αποφάσισε να κάτσει πάνω στα $23,8 εκατ. που έχει λαμβάνειν από τους Ταύρους, ενδεχομένως εκβιάζοντας έμμεσα για αποδέσμευσή του (και καταβολή του ανωτέρω ποσού βεβαίως) ώστε να υπογράψει με λίγα λεφτά σε έναν contenter. Για τον Rondo οι σκέψεις είναι να γίνει waive και να τον υπογράψουν και πάλι με λιγότερα χρήματα. Ο Lopez με δύο χρόνια ακόμα συμβόλαια στα $14 εκατ. ετησίως, αποτελεί μια καλή αμυντική λύση μέσα στη ρακέτα, ενώ πέρσι μοστράρισε και ένα πολύ αξιόπιστο midrange shot σε μεγάλο όγκο προσπαθειών.
Το σχέδιο των Bulls για το μέλλον μάλλον δείχνει να ξεκινάει με τους Dunn, LaVine και Markkanen. Ο Dunn είχε μια απογοητευτική πρώτη χρονιά στο NBA, δεδομένης της πέμπτης θέσης στην οποία επιλέχτηκε, αλλά τον συνοδεύουν τα εύσημα του coach Thibs, πως αποτελεί μια εξαιρετική αμυντική λύση, όντας εξαιρετικός στις ειδικές αμυντικές αποστολές (αλλά αποκρούστικός στην πρώτη του σεζόν στην οργάνωση του παιχνιδιού). Τώρα αν μπορεί να τρέξει την επίθεση των Bulls, θα φανεί του χρόνου. Ο LaVine στηρίζεται στην εκρηκτικότητα του και το όλο και πιο αξιόπιστο σουτ του και αυτό φάνηκε από την εξαιρετική σεζόν που είχε μέχρι τον σοβαρό τραυματισμό του. Οι Bulls πήραν το ρίσκο λόγω του νεαρού της ηλικίας του και προσεύχονται να επανέλθει στα ίδια επίπεδα που σταμάτησε.
Οι μεγαλύτερες ελπίδες των Bulls πέφτουν πάνω σε δύο παραμέτρους. Η πρώτη είναι το draft 2018 και το lottery pick που αναμένεται να έχουν. Η δεύτερη είναι ο Φινλανδός Lauri Markkanen από το πανεπιστήμιο της Arizona. Ο Φινλανδός ήταν όγδοος στο Top-100 του Draft Express, έκτος ανάμεσα στους πρωτοετείς και κατά πολλούς ο καλύτερος σουτέρ που κυκλοφορούσε στο φετινό draft. Αντιγράφω από το φετινό Mock Draft του The Ball Hog.
“Μαντζούκας: Θα μπορούσα να τον είχα πάρει και στο #4 ακόμα, όπου παραδοσιακά εδώ και δύο χρόνια επιλέγεται ο εκάστοτε νικητής στον ετήσιο διαγωνισμό “Βρείτε τον Nowitzki στο draft”. Θεωρώ αδύνατο να πέσει κάτω από το #10, καθώς είχε ήδη τη φήμη, αλλά με τη φετινή του χρονιά στο Arizona απέδειξε ότι η φήμη ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο Φιλανδός πιθανότατα δεν είναι ο νέος Nowitzki, πιθανότατα δεν είναι ούτε ο νέος Porzingis, με τον οποίο μοιάζει περισσότερο, αλλά με όπλα το ύψος, το μυαλό και το υπέροχο σουτ του, μπορεί να αποτελέσει θεμέλιο λίθο στους υπό ανέγερση
KingsBulls. Τεσσαροπεντάρι που μπορεί να αλλάξει ισορροπίες.”
Fun Fact
Τα παιχνίδια απέναντι στους Wolves του Thibs και του Jimmy Buckets, θα γίνουν για τους Ταύρους πιο ανυπόφορα και από εφηβικά πάρτι που πήγαινες γνωρίζοντας από πριν πως θα δεις την πρώην σου να χαριεντίζεται με κάποιον εξωσχολικό μαντράχαλο, δίπλα σου στον καναπέ.
Petros Kaounis
Latest posts by Petros Kaounis (see all)
- The Ball Hog’s 2018-19 NBA Previews: Milwaukee Bucks - October 1, 2018
- The Ball Hog’s 2018-19 NBA Previews: Los Angeles Clippers - September 25, 2018
- Στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα: Οι χειρότερες επιλογές σε All Star Game - February 16, 2018
- Players to Watch: Euroleague 2017-18 - October 15, 2017
- The Ball Hog’s 2017-18 NBA Previews: New Orleans Pelicans - September 29, 2017
