Στις 10 Μαΐου 1525, ο Thomas Müntzer στάθηκε στο κέντρο της πλατείας του Mühlhausen και απευθυνόμενος σε τέσσερις χιλιάδες χωρικούς, μικρογαιοκτήμονες, σιδηρουργούς και χειρωνάκτες τους διαμήνυσε πως «…Με τη βοήθεια του Κυρίου, σύντομα θα συντρίψουμε τους ασεβείς, όπως βοήθησε και το σπαθί του Γεδεών να συντρίψει τους Μαδιανίτες και τους βασιλιάδες τους. Όπως τα έθνη του Σούκοτ, έτσι κι εσείς, αμφισβητώντας τη δύναμη του Θεού του Ισραήλ, αρνείστε να προσφέρετε τη βοήθεια σας στις τάξεις των Εκλεκτών και κρατάτε τα κανόνια και τα όπλα για να διαφυλάξετε τα συμφέροντα σας»1)Ή τουλάχιστον, έτσι μας διδάσκει ο «Εκκλησιαστής». .
Στις 3 Ιουνίου 2017, ο Μήτσος Μαυράκης, παρασυρμένος που συγκεντρώθηκε σε ανάγνωσμα άνω των 100 σελίδων για πρώτη φορά στη ζωή του, σύγκρινε τον LeBron James με τον Thomas Müntzer και τον αγώνα των Cavaliers απέναντι στην αναδυόμενη δυναστεία των Golden State Warriors με τον «Πόλεμο των Χωρικών».
Αμφότεροι, Müntzer και Μαυράκης, έκαναν λάθος…
Βλέπετε οι Warriors δεν είναι οι δυνάμεις του Αυτοκράτορα στην φεουδαρχική Γερμανία την εποχή της Μεταρρύθμισης2)Ο γλωσσικός πλούτος των πολιτικάντηδων τους επιτρέπει να πουν το ίδιο πράγμα με πολλούς τρόπους: Μεταρρύθμιση – Αλλαγή – Εκσυγχρονισμός..
Είναι ξε-κά-θα-ρα οι Βοργίες. Για την ακρίβεια, οι τηλεοπτικοί.
All in the family
Οι Βοργίες, λοιπόν. Παρεξηγημένη κατάσταση, καθότι σύγχρονοι άνθρωποι, απολύτως συντονισμένοι και συμβιβασμένοι με τους καιρούς τους. Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για αυτούς, τονίζοντας από τον αμοραλισμό, τη διαπλοκή και τις ραδιουργίες τους, μέχρι βιασμούς, αιμομιξίες και δολοφονίες. Φυσικά, όπως οι περισσότερες αφηγήσεις μέχρι την είσοδο της Νεωτερικότητας, έτσι και η ιστορία του Οίκου των Βόργια, έχει αναθεωρηθεί από μεταγενέστερους ιστορικούς, αποστασιοποιημένους από μια περίοδο βαθιά ρομαντικής, θεοκρατικής και ηθικής – άρα και υποκριτικής – προσέγγισης της πολιτικής και της εξουσίας, αυτή της Αναγέννησης. Και βεβαίως, μην ξεχνάμε πως αντίστοιχο θύμα ηθικίστικης προσέγγισης υπήρξε για αιώνες ο σύγχρονος τους πολιτικός φιλόσοφος, ο Niccolò Machiavelli.
Οι Warriors είναι, όσο κι αν το κρύβουν πίσω από το γοητευτικό και ευφυές παρουσιαστικό τους, βαθιά σαδιστές και μοιράζονται με τους Βοργίες την ίδια προσέγγιση για την εξουσία.
Παρουσίασαν ένα σαδιστικό, μεθοδικό, κυνικό, υπολογισμένο μπάσκετ. Απλά έξυπνο και όμορφο.
«Απομάγευσαν» ήθη και άτυπους κανόνες στο άθλημα («ψηλοί» – «κοντοί», θέσεις, rim protection, αποστάσεις), οι οποίοι έμοιαζαν σαν να είχαν προκύψει ως θέσφατα από το ιερομαντείο των Δελφών3)Απομάγευση=μουσική στα αυτιά μου..
Απορρόφησαν όλες -μα όλες- τις αναμενόμενες «κρίσεις», από την απώλεια του περυσινού Πρωταθλήματος, μέχρι το “beef” ανάμεσα σε JaVale McGee και Shaquille O’ Neal, και από την έλευση του KD μέχρι το πρόβλημα υγείας του Steve Kerr, και τις στεγανοποίησαν στο εσωτερικό τους για να τις διαχειριστούν. Όλοι μαζί σε όλα – ενάντια στον Trump, στο πλευρό του Durant, του Kerr, του Green και του McGee όταν τους χρειάστηκαν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. All in the family.
Υπηρέτησαν τους κανόνες των analytics, χωρίς να κάνουν tanking.
Δεν κατασπατάλησαν λεφτά, παρά μόνο όταν έπρεπε, τώρα.
Όλοι, και ειδικά οι «σημαίες» τους, έχουν πληρωθεί στην ώρα τους, λαμβάνοντας και ανταποδίδοντας τις τιμές που τους αξίζουν.
Σε μια εποχή που όλος ο κόσμος δοξάζει εκ των προτέρων τον Daryl Morey και εκ των υστέρων τον Sam Hinkie, το front office και το coaching staff των Warriors έχει επιδοθεί εδώ και χρόνια σε ένα σαρδόνιο σχέδιο, το οποίο κάθε χρόνο γίνεται καλύτερο, αναβάλλεται ενίοτε, αλλά δεν αναστέλλεται ποτέ, και το κυριότερο: έχει στόχο να πατήσει τον οποιονδήποτε στο λαιμό, τόσο αδίστακτα, ώστε να μην ξανασηκώσει κεφάλι αν χρειαστεί.
Αν κάτι θυμίζουν οι Warriors από προγενέστερους Πρωταθλητές, αυτοί είναι, δίχως αμφιβολία, οι Detroit Pistons του 1989-’90 ως προς το «μέταλλο», τη συνοχή, την συντροφικότητα, την κατανομή των ενδοαγωνιστικών και εξωαγωνιστικών ρόλων, και την στοχοπροσήλωση, με μια όμως διαφορά: ότι είχαν οι Pistons σε ξύλο, το έχουν οι Warriors σε ταλέντο.
Black Mirror
Το πως καταφέραμε την στιγμή που οι Warriors παρουσιάζουν αυτό που φαίνεται το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό θέαμα του σύγχρονου αθλητισμού4)Μεγάλοι μαικήνες της τέχνης οι Βοργίες, παρεμπιπτόντως. και είναι η πιο επιστημονική στρατηγική προσέγγιση του αθλήματος από ένας-θεός-ξέρει-πότε, να λησμονούμε τις «παλιές καλές εποχές», τότε που οι Knicks του Riley «έπαιζαν μπάσκετ αντρικό», πολύ πριν τη συνωμοσία της κατάργησης του handcheck, πραγματικά είναι μυστήριο.
Φυσικά, τέτοια προβλήματα είχαν και οι Βοργίες. Κανείς δεν ξέρει γιατί εγγράφηκε τέτοια απέχθεια και αποστροφή για την οικογένεια στα κιτάπια της Ιστορίας, από την στιγμή που κάθε μέσο που χρησιμοποιούσαν για να εξυπηρετήσουν ένα σχέδιο που απεργάζονταν ήταν κοινός τόπος για άλλες οικογένειες της εποχής. Μπορεί να έφταιγε ότι ως ξένοι (καταγωγή της οικογένειας από τη Βαλένθια γαρ), θεωρούνταν “outcasts” – όπως περίπου και αυτό το απίθανο σύνολο που κατά καιρούς θυσιάστηκε από πολλούς ή λίγους άλλους για διάφορους λόγους: για χάρη συμβατικών αντιλήψεων περί μεγέθους (Curry) και θέσης (Green), για χάρη του “process” (Iguodala), για λόγους υγείας (Livingston), για λόγους «τρέλας» (McGee) ή ακόμα και για χάρη ακόμα ενός ψηλού (Oden) ή «θαύματος της φύσης» (Westbrook).
Σε κάθε περίπτωση, στην εποχή τους έφτασε κόσμος ακόμα και να ακολουθεί τον Φλωρεντίνο μοναχό Girolamo Savonarola, ο οποίος κήρυττε σκληρό και αδυσώπητο Καθολικισμό απέναντι στην «ανηθικότητα» των Βοργιών. Φυσικά, η κατάληξη του ήταν να περπατήσει στις φλόγες μέχρι να καεί ζωντανός5)Στην τηλεοπτική σειρά πάντα., προκειμένου να αποδείξει ότι επιτελεί πράγματι έργο του Θεού. Κάπως έτσι κινδυνεύει να βγει καμένος ίσως ο σπουδαιότερος αθλητής που έχει παίξει μπάσκετ, ο LeBron James, λες και είναι κάποιος κήρυκας των «παλιών καλών καιρών» που απέναντι στην εξέλιξη των πραγμάτων πρέπει είτε να καεί ολοσχερώς (οπότε να βγει από τη συζήτηση περί GOAT με τους πιο αναχρονιστικούς όρους, για να μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ, μουρμουρίζοντας ότι τελικά «Jordan είναι ένας»), ή να επιβιώσει με κάποιον ανείπωτο, υπερβατικό τρόπο, για να ικανοποιηθούν ακόμα και οι πιο άκαιροι αναστοχασμοί.
Προφανώς, δεν γίνεται να μισεί κανείς τους Warriors και να αγαπάει τους Spurs. Όπως δεν γινόταν κανείς να μισεί τον Οίκο των Βοργία και να αγαπάει τον Οίκο των Μεδίκων. Όλοι, εξίσου συγκεντρωτικοί και εμμονικοί με την επικράτηση και την κυριαρχία (αν κάποιος πρότεινε στον Popovich να είναι ταυτόχρονα τραπεζίτης, πάπας, μέγας χορηγός των τεχνών και των επιστημών και στρατηγός, θα απαντούσε με τον καταφατικό κυνισμό – με τον ίδιο κυνισμό που τον ώθησε να φέρει στη ζωή του τα iso εν έτει 2017 για τα μάτια του Kawhi και μόνο – «ναι, βεβαίως, που υπογράφω;»). Γιατί, λοιπόν, ο συγκεντρωτισμός των Warriors είναι ξαφνικά απαράδεκτος; Και αντίστοιχα, αν στα τέλη του φετινού Ιουλίου, ο Kyrie Irving καταλήξει στο San Antonio για να παίξει σε έναν υγιή οργανισμό, μαζί με συμπαίκτες που φαίνονται “ωραίοι τύποι” και για έναν προπονητή που θέλει, θα γίνουν οι οπαδοί των Spurs “bandwagon”, ο Irving “cupcake” και οι Spurs αδίστακτοι και κυνικοί;
How I learned to stop worrying and love the Warriors
To εύλογο ερώτημα είναι “πως σταματάει αυτό το κεφαλοκλείδωμα που έχουν επιβάλει οι Warriors στο ΝΒΑ;”. Το “Borgias” σταμάτησε κυριολεκτικά μεσάνυχτα εν μέσω της τρίτης σεζόν, όταν το Showtime έκρινε πως κριτικές και τηλεθέαση δεν αρκούσαν για να δικαιολογήσουν μια τέτοια παραγωγή. Το “Warriors show”, όμως, δεν φαίνεται να μπορεί να σταματηθεί, τουλάχιστον για δυο χρόνια ακόμα – έστω κι αν δεν κατακτηθούν αντίστοιχα Larry O’ Brien.
Αυτή την στιγμή, οι Πρωταθλητές έχουν unrestricted FA τους Durant – Thompson το 2019 , τους Green, Iguodala, Livingston το 2020 και τον Curry το 20226)Εν ολίγοις, οι Curry – Iguodala – Livingston πιθανόν θα τελειώσουν την καριέρα τους στους Warriors, ακόμα και με τα υπάρχοντα συμβόλαια τους οι δύο τελευταίοι.. Αυτό σημαίνει, πως τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια, ο κορμός των Warriors παραμένει αδιασάλευτος – και βλέποντας πόσο καλά περνάνε στα παρασκήνια, όχι μόνο αυτοί οι βετεράνοι, αλλά και οι υπόλοιποι της λίγκας, κατά πάσα πιθανότητα θα λιμπίζονται όλο και περισσότερο την χρυσή – μπλε εμφάνιση των “Dubs”.
Και επιπλέον, το Golden State φαίνεται για πολλές βασανισμένες ψυχές το ιδανικό σανατόριο που θα τους καθαρίσει από τις παλαιότερες αμαρτίες τους και θα τους κάνει Πρωταθλητές, σε αντάλλαγμα τη χαμηλή τιμή για τις αθλητικές αρετές τους. Μπορεί ο Kevin Durant ή ο David West να άφησαν τα Μεσοδυτικά για την California για να βρουν το δαχτυλίδι, αλλά άνθρωποι όπως ο JaVale McGee ή ο Nick Young θέλουν απλώς μια ευκαιρία, αν όχι ως χαρακτήρες, τουλάχιστον ως αθλητές.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος των Warriors: ότι όλοι ενδόμυχα θέλουν να παίξουν εκεί, ακόμα και με λιγότερα χρήματα.
Παράλληλα, οι αποδεδειγμένα μυθικές αλιευτικές ικανότητες των Warriors στα draft τούς επέτρεψαν να βγάλουν άλλο ένα λαβράκι φέτος. Δεν είναι μόνο ότι οι άνθρωποι είναι πάντα καλά διαβασμένοι και ακομπλεξάριστοι, αφού έχοντας και άλλους τρόπους για να αντλήσουν, να εντοπίσουν, να προσελκύσουν και να αναδείξουν ταλέντο, δεν ζουν και πεθαίνουν με το draft – απλά το περιμένουν για να γεμίζουν φτηνά τις όποιες τρύπες έχουν. Είναι και ότι, για παράδειγμα, στο φετινό draft κατέβηκαν χωρίς κανένα άγχος για να βρουν αυτά τα κρυφά «διαμάντια» που θα κάνουν την υπόλοιπη λίγκα να τους κοιτάει με ανοιχτό το στόμα. Φυσικά, βρήκαν άλλο ένα ανόητο front office της Ανατολής (τους Bulls αυτή τη φορά), για να τους πληρώσουν 3,5 εκατομμύρια για το #387)Στο αμέσως προηγούμενο draft, στην ίδια ακριβώς θέση, οι Warriors επέλεξαν τον Patrick McCaw… ΤΥΧΑΙΟ;;;. Για κάποιο λόγο, μετά το «κλέψιμο» του Butler από τη Minnesota, στο Chicago θεωρούσαν ότι θα ρεφάρουν, παίρνοντας αυτό το… μυθικό ποσό (δηλαδή, ήμαρτον!)
Jordan Bell, λοιπόν, κυρίες και κύριοι.
Elite defender, όπως οι Nerlens Noel και Draymond Green, σε μια πιο κοντή έκδοση του πρώτου (2,06 με 2,11 wingspan) και πιο ελαφριά του Draymond Green (103 κιλά). Όπως φαίνεται και στο παρακάτω video από τα κατορθώματα του στο summer league στο Las Vegas (5 ppg / 9 rpg / 2,6 bpg / 2 spg σε πέντε παιχνίδια και 21 mpg), ο Bell ξεχωρίζει όχι μόνο για τα φυσικά του προσόντα, αλλά για το τρομερό κίνητρο, που σε συνδυασμό με το εξαιρετικό του footwork, τον οδηγεί σε clutch άμυνες (το δεύτερο κόψιμο στο video είναι πραγματικά η απάντηση στην ερώτηση “What would Draymong Green do”).
Στους Fighting Ducks, ο Bell «γέμιζε», παρότι κάπως undersized, την αμυντική τους διάταξη, δημιουργώντας πληρότητα στις αμυντικές περιστροφές και αυξάνοντας τις πιθανότητες έξτρα επιθέσεων από την άμυνα. Μπορείς αν μη τι άλλο να σεβαστείς rookie που επιλέγεται στο #38 και έχει ήδη τέτοιο δικό του hashtag: #ThingsJordanBellCouldBlock.
Το πιο εύστοχο δε το ανέφερε ο Jonathan Tjarks σε άρθρο του στο “Ringer”:
Don’t be surprised if Bell is playing important minutes in next season’s playoffs. He’s exactly the type of switchable big man that teams need to beat the Warriors, and now he’ll be playing for them.
Και να συμπληρώσουμε: ακριβώς ο άνθρωπος που πραγματικά χρειάζονταν οι Warriors, τη χρονική στιγμή που δεν θα μπορέσουν μάλλον να κρατήσουν όλους τους ψηλούς τους.
Warriors options at "center"
Draymond*
Zaza^
West^
JaVale^
McAdoo^
Looney*
Jones*
Bell**Under contract
^ free agent— Marcus Thompson II (@ThompsonScribe) June 23, 2017
Κοινώς, θα ταιριάξει στην ωραία παρέα των Warriors, καλύτερα κι από τα κουρέματα που μοιράζονταν οι Oregon Fighting Ducks.
Το φετινό draft μπορεί να υποδέχθηκε τους Tyler Dorsey και Jordan Bell, αλλά ο μεγάλος αδελφός Ennis, ο Dylan, έβγαλε μάτια στο summer league με τη φανέλα των Warriors… Απλώς το λέω…
Και φαίνεται και ωραίος τύπος, που θα κολλήσει με το coolness των υπόλοιπων.
Hahahaha too bad I was number #1 😂😂😂 https://t.co/2sFmSEYMJP
— Jordan Bell (@1jordanbell) July 22, 2017
How many kids can @1jordanbell jump over? Watch him treat these @warriors basketball camp kids to a very special dunk. Welcome to The Bay! pic.twitter.com/8MiAPMlrfX
— Jacob Unger (@JacobUnger) July 20, 2017
Fun fact
Το καλοκαίρι γενικά οι Warriors το περνάνε όπως το χειμώνα – απλά στην υπερβολή.
Ο Steph Curry βαριέται με το πόσο εύκολο είναι.
Οι λευκοί (;) ακόμα δεν μπορούν να καρφώσουν.
Klay Thompson went to China to show them what the talents of an NBA player look like in real life pic.twitter.com/DdxZFJ5ZUv
— Computer Cowboy (@benbbaldwin) June 24, 2017
Ο Draymond Green άλλοτε παρτάρει στην Ibiza μαζί με τον Νeymar…
Draymond and Neymar seem to be enjoying themselves in Ibiza 👀
(via @Money23Green) pic.twitter.com/kensmqbkOM
— Bleacher Report (@BleacherReport) July 18, 2017
…και άλλοτε επιδίδεται σε random dissing8)Ειρήσθω εν παρόδω, ο δισυπόστατος Draymond, ευφυής και προπέτης ταυτόχρονα, ήρθε σε επαφή με την ύστερη πλευρά του, αφού πήρε το μέρος του Floyd Mayweather, αγνοώντας πως η φανέλα που φόραγε ο McGregor ήταν του CJ Watson, φημολογούμενου εραστή της Josie Harris, συντρόφου του Mayweather και αφορμή για ένα ακόμα περιστατικό domestic abuse από πυγμάχο. Tέλος πάντων, κλασικά μπλεξίματα Draymond Green, δηλαδή.
Έτσι είναι…
First world problems για τους Βοργίες Πρωταθλητές.
Υ.Γ.: Από αυτό το βήμα, δηλώνω δημόσια πως τη σεζόν 2017-18 έχω πολλή περιέργεια για τους Clippers, τους Rockets και για την ομάδα όπου καταλήξει ο Kyrie και ο Carmelo, θα ήθελα την έκρηξη των Nuggets και των Bucks, περιμένω πως και πως τους 76ers και τους T-Wolves και μόνιμα θα ψάχνω ευκαιρία για να αποθεώσω τους Mavericks. Όμως, φέτος δεν θα είμαι με τους Warriors.
Εντάξει, εκτός αν πέσουν με κάποια αχώνευτη ομάδα της Ανατολής στον Τελικό…
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Ή τουλάχιστον, έτσι μας διδάσκει ο «Εκκλησιαστής». |
|---|---|
| ↑2 | Ο γλωσσικός πλούτος των πολιτικάντηδων τους επιτρέπει να πουν το ίδιο πράγμα με πολλούς τρόπους: Μεταρρύθμιση – Αλλαγή – Εκσυγχρονισμός. |
| ↑3 | Απομάγευση=μουσική στα αυτιά μου. |
| ↑4 | Μεγάλοι μαικήνες της τέχνης οι Βοργίες, παρεμπιπτόντως. |
| ↑5 | Στην τηλεοπτική σειρά πάντα. |
| ↑6 | Εν ολίγοις, οι Curry – Iguodala – Livingston πιθανόν θα τελειώσουν την καριέρα τους στους Warriors, ακόμα και με τα υπάρχοντα συμβόλαια τους οι δύο τελευταίοι. |
| ↑7 | Στο αμέσως προηγούμενο draft, στην ίδια ακριβώς θέση, οι Warriors επέλεξαν τον Patrick McCaw… ΤΥΧΑΙΟ;;; |
| ↑8 | Ειρήσθω εν παρόδω, ο δισυπόστατος Draymond, ευφυής και προπέτης ταυτόχρονα, ήρθε σε επαφή με την ύστερη πλευρά του, αφού πήρε το μέρος του Floyd Mayweather, αγνοώντας πως η φανέλα που φόραγε ο McGregor ήταν του CJ Watson, φημολογούμενου εραστή της Josie Harris, συντρόφου του Mayweather και αφορμή για ένα ακόμα περιστατικό domestic abuse από πυγμάχο. Tέλος πάντων, κλασικά μπλεξίματα Draymond Green, δηλαδή |
Ενδιαφερεσαι για το μισο NBA του χρονου γενικα… παντως αν θες να εξιλεωθεις που υποστηριζες Warriors, γινε Suns που θα χανουμε οσο οι Dubs κερδιζουν.
Έλα μωρέ μην είσαι άδικος. Τόνιζα απλώς ότι παρότι θα είναι η σκέψη μου μαζί τους, φέτος θα προτιμήσω άλλες ομάδες εναντι αυτών. Φέτος ειδικά επιλογές υπάρχουν.
Suns υποστήριζα με πάθος το 92 με 95, λόγω Barkley και λόγω…. Jordan
Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το άρθρο αλλά και για την συνολική δουλειά στο site σας.
Χθες έκλεισε και ο Μακγκι οπότε το ρόστερ των πολεμιστών παρέμεινε αναλλοίωτο με μόνες αλλαγές αυτές των Γιανγκ στη θέση του Κλαρκ και Κάσπι στη θέση του Μακαντου. (στα χαρτιά φαίνεται ξεκάθαρη αναβάθμιση και για τους 2 που έφυγαν)
Αυτό που ήθελα να ρωτήσω είναι το εξής:
Δεδομένου του ότι οι Γουόριορς παρόλο που βγάζουν φωτιές από την περιφέρεια, την περυσινή σεζόν ήταν ταυτόχρονα και πρώτοι στα ομαδικά μπλοκ, πόσο ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση αναμένεται να έχουν φέτος στο ζωγραφιστό με την υπάρχουσα φροντ λάιν που έμεινε ίδια(Γκριν, Μακγκί, Γουέστ, Πατσούλια, Λούνει, Τζόουνς και Ντουράντ-εφόσον στην άμυνα και ο Ντουράντ παίζει ως rim protector) και άρα θα έχει και περισσότερη χημεία συν την προσθήκη του εκπληκτικού μπλοκερ Τζορνταν Μπελ;
Και τι θα μπορούσαν να ζητήσουν οι Καβς ως αντάλλαγμα του Ιρβινγκ για να μπορέσουν αν όχι να την αντιμετωπίσουν, τουλάχιστον να την κοντράρουν με αξιώσεις;
Μήπως η προσθήκη του Μπλέντσο και ενός πολύ καλού ψηλού αντί για τον Jackson (με μια ενδεχόμενη εμπλοκή και 3ης ομάδας στο trade) αντί του Ίρβινγκ είναι η πλέον ευνοϊκή προσπάθεια των Καβς για λύση στα προβλήματα που τους θέτουν και φέτος οι Πολεμιστές; (Γιατί ας μην γελιόμαστε πάλι αυτόν τον τελικό αναμένουμε)
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας;