Επιτέλους έχουμε θέμα στους Celtics. Άπειρες συζητήσεις λάμβαναν κάθε τόσο χώρα για το κατά πόσο ο Ainge δεν εκμεταλλευόταν τα assets που είχε στην κατοχή του σωστά. Ο GM της ομάδας, όμως, φάνηκε πως περίμενε την κατάλληλη περίοδο και τον κατάλληλο παίκτη για να κάνει τους Celtics ένα από τα φαβορί για τον Τελικό του NBA.
Που σας αφήσαμε
Μετά από μια εξαιρετική regular season οι Κέλτες θα τερμάτιζαν πρώτοι στην Ανατολή καθοδηγούμενη από μια μεγαλειώδη σεζόν του Isaiah Thomas. Στα playoffs ο μικροσκοπικός guard έδειξε το μεγαλείο του καθώς μία μέρα μετά το θάνατο της αδερφής του έπαιξε απέναντι στους Bulls για 38 λεπτά έχοντας 33 πόντους, έξι rebounds και έξι assists. Η σκυλομαχία στον επόμενο γύρο με τους Wizards κρίθηκε στο βάθος του πάγκου της ομάδας του Stevens, βγάζοντας ως αναπάντεχο ήρωα τον λατρεμένο μας Kelly, βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο τους Βοστονέζους να κάνουν την υπέρβαση. Παρόλα αυτά το εμπόδιο των Cavs ήταν ανυπέρβλητο για τους Celtics της σεζόν 2016-17, αλλά ο τελικός της Ανατολής είναι σίγουρα ένα δείγμα του επιτυχημένου rebuild που έλαβε χώρα την τελευταία πενταετία στη Βοστόνη.
Bigger than basketball. pic.twitter.com/dv9XyWqzS5
— ESPN (@espn) April 16, 2017
Καλοκαιρινός σχεδιασμός
Η φετινή offseason των Celtics είναι το όνειρο κάθε οπαδού. Από τις αρχικές γκρίνιες για τις μη κινήσεις για Jimmy Butler και Paul George, η ομάδα κατάφερε να πείσει έναν από τους καλύτερους free agents του Καλοκαιριού να έρθει στην Βοστόνη (τον Gordon Hayward), να ανταλλάξει για έναν από τους καλύτερους PGs της λίγκας (τον Irving), αλλά και να προσθέσει έναν ικανότατο forward, σε εξαιρετικό μάλιστα συμβόλαιο (τον Marcus Morris1)Ο οποίος, όμως, έχει ένα κρίσιμο δικαστήριο να εκκρεμεί, με ενδεχόμενη ποινή ως και τέσσερα χρόνια φυλακή. ) για να ρίξει και το φορτωμένο πια salary cap, ενώ έχοντας ένα υψηλό pick draftαραν έναν δυναμικό forward (τoν Jayson Tatum2)Tον οποίον πιστεύουν τόσο πολύ, που -σε μια πρωτοφανή κίνηση- έπεσαν από το #1 του draft στο #3, θεωρώντας πως η υπόλοιπη λίγκα υπερτιμά Fultz και Ball που δεδομένα θα ήταν στο #1 και το #2 ) που αναμένεται να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια.
Η πρώτη χρονικά κίνηση στην off season ήταν η υπογραφή συμβολαίου με τον Gordon Hayward, ένα φλερτ που είχε ξεκινήσει από την προηγούμενη χρονιά με πολλές φήμες να αναφέρουν ότι ο γεννημένος στην Indianapolis forward είχε αποφασίσει εδώ και καιρό να μετακομίσει στην Βοστόνη και βασικός λόγος δεν ήταν άλλος από την σχέση που είχε με τον coach της ομάδας Brad Stevens3)Ποιος ξεχνάει άλλωστε την συνύπαρξη τους στο κολέγιο του Butler. Αν και ο ίδιος ο Hayward είπε πως η συγκεκριμένη συνύπαρξη δεν είχε τόσο σημαντικό ρόλο όσο οι δημοσιογράφοι διαρκώς παρουσίαζαν.. Ένας πολυδιάστατος παίκτης, που ανεβάζει επίπεδο τους Celtics, και αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον να τον δούμε σε μια ομάδα με υψηλότερο επιθετικό tempo σε σχέση με τους Jazz. Συγκεκριμένα, οι Celtics ήταν 12οι στο pace (99,32) σε αντίθεση με την ομάδα της Utah που ήταν τελευταία (93,62).
Στη συνέχεια πάμε στον ποιοτικότερο παίκτη πλέον της ομάδας, που δεν είναι άλλος από τον Kyrie Irving. Οι Celtics απέκτησαν έναν από τους καλύτερους finishers της λίγκας, με το ερώτημα που απασχολούσε τους δημοσιογράφους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού από την ημέρα του trade να είναι αν ο Kyrie είναι “franchise player” ή αν στα 25 του μπορεί να εξελιχθεί σε τέτοιον, με τον Howard Beck να υποστηρίζει πως δεν έχει παραπάνω σκαλί για τον Irving, και τον -Celtics fan- Bill Simmons (και όλο το επιτελείο του site του, The Ringer) να υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο. Η εξέλιξη του Irving θα κρίνει και το κατά πόσο η “τιμή” απόκτησής του ήταν εν τέλει υψηλή ή όχι. Η εξέλιξη των παιχτών που ως τώρα έχουν περάσει από τα χέρια του Stevens μας κάνει να πιστεύουμε πως η αξιοποίησή του ως κύριο επιθετικό όπλο των νέων Cs θα μας εκπλήξει ευχάριστα. Το αν θα καταφέρει να βελτιώσει, βέβαια, και την μέτρια άμυνά του είναι άλλο ερώτημα, αλλά, αν μη τι άλλο, από τον IT, είναι μια δεδομένη αναβάθμιση.
Σημαντικό ρόλο για αυτή την ανταλλαγή έπαιξε και η -ορθολογικότατη- απόφαση αναφορικά με το μέλλον του IT στην ομάδα. Ένας παίχτης που συνδέθηκε όσο κανένας στην μετά-Pierce εποχή με την fan base της Βοστόνης, παίζοντας τραυματίας το δεύτερο μισό της χρονιάς, αλλά ακόμα και μια μέρα μετά το θάνατο της αδερφής του στα playoffs, δεδομένα καταθέτοντας την ψυχή του για την ομάδα. Παρόλα αυτά, στα 29 του, με το ιδιαίτερα βραχύ κορμί του και το ιδιαίτερα επίπονο για αυτό στυλ παιχνιδιού του, μπαίνοντας στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, θα ήταν ρίσκο μη λελογισμένο για τον Ainge να του δώσει max συμβόλαιο το καλοκαίρι του 2018. Η στεγνή και κυνικά ορθολογιστική ανάλυση της κατάστασης επέβαλε την ανταλλαγή του στο peak της χρηματιστηριακής του αξίας. Αντίστοιχα κυνική ήταν και η επιλογή στα ανταλλάγματα να συμπεριληφθεί και το pick των Nets για το 2018. Και τούτο καθώς με τα χάλια της φετινής Ανατολής και το ξεδιάντροπο tanking των Bulls και Pacers και τα χάλια των Knicks σε πρώτο επίπεδο, τη σφαγή της Δύσης και τα χαμηλά ρεκόρ που οι εκεί κακές ομάδας θα έχουν (παρότι καλύτερες από τις αντίστοιχες ανατολικές), πέφτοντας χαμηλότερα ενδεχομένως από κάποιες της Ανατολής σε δεύτερο επίπεδο, και, σε τρίτο επίπεδο, τη σαφέστατη βελτίωση των ίδιων των Nets, δεν είναι δεδομένο πως αυτό θα είναι μέσα στο top-5 του επόμενου draft, αλλά πιθανότατα το ακριβώς αντίθετο. Κόστος για το αμπαλάρισμα και την απομάκρυνση αυτών των δύο ρίσκων, το ποιοτικό πολυεργαλείο Crowder. Αλλά και πάλι, Kyrie πήρανε.
Μια σημαντική προσθήκη είναι και ο Marcus Morris που αναμένεται να δώσει επιπλέον δύναμη στην άμυνα παίζοντας στο “4” και όχι στην περιφέρεια, όπως έπαιζε στο Detroit λόγω Harris και Drummond. Το ερώτημα με τον γεννημένο στη Φιλαδέλφεια forward, είναι αν θα μπορέσει να βοηθήσει στο μακρινό σουτ, πράγμα που την τελευταία χρονιά δεν έκανε. Γενικότερα ο Morris αρέσκεται να σουτάρει περισσότερο από μέση απόσταση και όχι τόσο από μακριά, αν και πέντε από τις οκτώ χρονιές της καριέρας του σούταρε με πάνω από 35% στο τρίποντο. Ένα ακόμα ωραίο στατιστικό για τον Marcus είναι ότι συγκαταλέγεται στους καλύτερους αμυντικούς απέναντι στον LeBron καθώς του επιτρέπει να σκοράρει μόνο 20,5 πόντους ανά 100 κατοχές. Στόχος της απόκτησης του Morris είναι κι η βοήθεια στο rebound, μια κατηγορία που πέρσι πόνεσε ιδιαίτερα τη Βοστόνη. Μην σας ξεγελάνε τα στατιστικά του δίπλα στον Drummond που “καταπίνει” σκουπίδια. Ο Morris είναι ένας πολύ καλός rebounder. To κόστος για την απόκτησή του ήταν, βέβαια, ακριβό, με τον καλύτερο αμυντικό της ομάδας, τον Avery Bradley, να φεύγει για το Detroit. Κάτι βέβαια η γεμάτη πια backcourt των Celtics, κάτι -και ιδίως- η διαρκής γκρίνια του τελευταίου για το χαμηλό -σε σχέση με την αξία του- συμβόλαιο που είχε υπογράψει και έληγε το καλοκαίρι του 2018, όπως και εκείνο του Smart, επέβαλαν την ανταλλαγή και για λόγους ηρεμίας, αλλά και οικονομικούς, τόσο βραχυπρόθεσμους (να χωρέσουν τα συμβόλαια και του Irving και του Hayward, παρέα με εκείνο του Horford), όσο και μεσομακροπρόθεσμους (πλέον το μόνο expiring στην ομάδα είναι αυτό του Smart).
Στο draft ο Danny Ainge επέλεξε να δώσει το #1 και να διαλέξει στο #3 έναν forward που χωρίς αμφιβολία έχει πολύ μέλλον στο παιχνίδι. Ο Tatum είναι ένας παίκτης που μπορεί να σκοράρει, και παίζοντας σε ένα από τα πιο μεγάλα πανεπιστήμια είναι παίκτης νικητής. Στο rotation των Celtics, βέβαια, θα πρέπει να κερδίσει τον χρόνο, καθώς υπάρχουν οι Morris και Hayward που προορίζονται για βασικοί, αλλά και ο Brown, τον οποίον οι Cs πιστεύουν πολύ και ενδέχεται να έχει φανέλα βασικού (στο “2”) στο ξεκίνημα της σεζόν.
Στον δεύτερο γύρο του draft και στο #37 επέλεξαν τον Semi Ojeleye, έναν forward που ήταν στο Duke για δύο χρόνια όμως λόγω μικρής συμμετοχής επέλεξε να αλλάξει κολέγιο παίζοντας στο Southern Methodist University. Στο ρόστερ της ομάδας θα είναι φέτος οι δύο forwards, επιλογές στο draft του 2016, Abdel Nader και Guerschon Yabusele. Οι δύο αυτοί παίχτες βρέθηκαν πέρσι στην ίδια ομάδα στο NBDL (που από φέτος θα ονομάζεται NBA G-League, λόγω της χορηγίας του Gatorade), τους Maine Red Claws. Προσθήκες είχαμε και στα Cs, αλλά όχι από το πρώτο ράφι. Στην ομάδα ήρθε από το Detroit o Αυστραλός Baynes, αλλά και ο Daniel Theis, που στο Ευρωμπάσκετ που μόλις τελείωσε άφησε καλές εντυπώσεις με την φανέλα της εθνικής Γερμανίας και αναμένεται να είναι ο αντικαταστάτης του Kelly Olynyk, κυρίως λόγω του στυλ του.
Με αυτά και με εκείνα, όμως, οι Cs που κατέκτησαν την πρώτη θέση της περσινής Ανατολής κράτησαν μόλις τέσσερις παίχτες από το περσινό roster τους και η δουλειά του Stevens θα είναι απαιτητική, με 13 νέους παίχτες (11 συν τα δύο two-ways contracts) να ξαναφτιάξει την εύρυθμη μηχανή που παρουσίασε πέρσι στο παρκέ. Αν του έχουμε εμπιστοσύνη; Προφανώς και του έχουμε. Απλά μην περιμένετε τους Celtics να πετάνε φωτιές από την αρχή της σεζόν. Θα τους χρειαστεί χρόνος για να δέσουν. Μετά το All-Star, όμως, θα δούμε τη δουλειά του Stevens και το φετινό τους ταβάνι.
Τέλος, κρίνοντας συνολικά τον καλοκαιρινό σχεδιασμό τους και την προοπτική που αυτός δίνει, οφείλουμε να τους βγάλουμε το καπέλο. Οι Cs κατάφεραν μέσα σε μια πενταετία να κάνουν ένα αξιοθαύμαστο rebuild, γινόμενοι άμεσα ανταγωνιστικοί και κατακτώντας την πρώτη θέση της Ανατολής. Το γεγονός αυτό, αντί να τους καθυσηχάσει, τους έκανε πιο δυναμικούς, με αποτέλεσμα να αλλάξουν τα 11/15α της ομάδας για να φτάσουν το πιο πάνω σκαλοπάτι, που είναι ο Τελικός του ΝΒΑ και το δαχτυλίδι. Με τη νέα, πλέον, σύνθεση, του roster η ομάδα και παραμένει άμεσα ανταγωνιστική, αλλά είναι και ιδιαίτερα νεανική ώστε, με την αποχώρηση του δυνάστη της Ανατολής από το 2003 ως και σήμερα, LeBron James, για τους Lakers το καλοκαίρι του 2018, να είναι οι front runners για τη διαδοχή του τίτλου της καλύτερης ανατολικής ομάδας. Εξαιρετική δουλειά.
Boston Celtics Depth Chart
Υπερατού
Η ποιότητα των τριών top 30 (σύμφωνα με την πρόσφατα δημοσιευμένη λίστα του Sports Illustrated) παικτών στην ομάδα και η βελτίωση που πλέον δίνει το δίδυμο Irving-Hayward σε σχέση με αυτό των Thomas-Crowder είναι δύο βασικά στοιχεία που βελτίωσε η ομάδα σε σχέση με πέρσι.
Επιθετικά, για πρώτη φορά στην εποχή Stevens, υπάρχει παίκτης στα φτερά που μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να παίξει σωστά το pick’n’roll. Ειδικότερα, στο δίδυμο Hayward – Horford η ομάδα έχει μεγάλο πλεονέκτημα, καθώς και ο forward μπορεί να τελειώσει με αρκετές επιλογές, αλλά και ο center είναι ένας από τους καλύτερος στο pick’n’pop παίχτες, με φαρμακερό σουτ από μέση απόσταση.
https://gfycat.com/PerfumedSarcasticGlobefish
Επίσης, ο Hayward δίνει στην ομάδα έναν επιπλέον ball handler, απαλλάσσοντας τον Irving από ένα σημαντικό μέρος του συγκεκριμένου φορτίου, καθιστώντας τον ταυτόχρονα έναν ακραία επικύνδινο spot shooter. Mην εκπλαγείτε αν πλέον ο Kyrie σουτάρει κοντά στα εννέα τρίποντα ανά παιχνίδι.
Τέλος, σε ό,τι αφορά το σχέδιο της βελτίωσης της ομάδας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Celtics έχουν αρκετά picks πρώτου γύρου για τα επόμενα χρόνια. Για την ακρίβεια για το 2018 έχουν το δικό τους και αυτό των Lakers (εάν βρίσκεται από το #2 έως το #54)Αν όχι, τότε το 2019 μετατρέπεται στο καλύτερο pick πρώτου γύρου top-1 protected, ανάμεσα από αυτό των Sixers και των Kings. Ξέρουμε μπερδευτήκατε..). Για το 2019 έχουν στην κατοχή τους το δικό τους, των Clippers (top-14 protected) και των Grizzlies (που είναι top-8 protected). Assets που μπορούν να εκμεταλλευτούν και σε περίπτωση κάποιων trades. Κι όταν λέμε μελλοντικά trades, εννοούμε πια ξεκάθαρα τον Anthony Davis, σε περίπτωση που αυτός απηυδήσει στη Νέα Ορλεάνη.
Panic Button
Υπάρχουν κάποια πράγματα που θα πρέπει να προσέξουν στην Βοστόνη. Ξεκινώντας με τη χημεία, είναι λογικό, όταν στο φετινό ρόστερ θα υπάρχουν μόλις τέσσερις παίκτες που επέστρεψαν από την περσινή ομάδα, και τα 4/5 της πεντάδας θα αλλάξουν, να χρειαστεί κάποιος χρόνος προσαρμογής, όμως η ικανότητα των νέων δεν φοβίζει αναφορικά με το συγκεκριμένο. Όμως ποιος θα μπει στα παπούτσια του Avery Bradley; Του καλύτερου αμυντικού στην περιφερειακή γραμμή. Η λογική λέει Jaylen Brown, ο οποίος είναι καλός αμυντικός, μακρύς και αν καταφέρει να σουτάρει από το τρίποντο με τα ποσοστά του δεύτερου μισού της περσινής σεζόν (37,9%) θα είναι ιδανικό. Ίσως και ο Smart, ο οποίος, όμως, θα πρέπει να βελτιωθεί αρκετά έξω από το 7,25 για να μπορέσει να γεμίσει επαρκώς τα παπούτσια του Bradley.
Τα δύο βασικά προβλήματα της ομάδας είναι, όμως η έλλειψη spot shooter και η επιδόσεις τις ομάδας στα rebound. H φυγή των Bradley, Crowder και Olynyk είναι κομβική, τα ποσοστά των τριών στα τρίποντα είναι 39%, 39,8% και 35,4% για τον παίκτη που έπαιζε στη θέση του center. Προφανώς η μπάλα θα είναι περισσότερη ώρα στο παρκέ παίζοντας με τα isolation του Irving και τα pick’n’rolls του Hayward που αναφέραμε και πιο πάνω, όμως θα πρέπει οι Brown, Morris, Tatum και Smart να γίνουν απειλητικοί από μακρινή απόσταση άμεσα.
Τέλος, όσον αφορά τα rebounds, οι Celtics φέτος παρουσιάζονται ακόμη χειρότεροι από πέρυσι που ήταν τέταρτοι από το τέλος σε ολόκληρη τη λίγκα. Ο βαρύς ψηλός που θα μετέφερε τον Horford στην φυσική του θέση στο “4” δεν έχει αποκτηθεί και ο αδύναμος πάγκος των Baynes και Theis υποχρεώνει τον Stevens να αγωνίζεται μόνο με χαμηλά σχήματα, τα οποία μπορεί να τιμωρήσει στο ζωγραφιστό οποιαδήποτε ομάδα με μέγεθος στην frontline. Δεν χρειάζονται καν βαριά center όπως οι Whiteside και Drummond, απλά και μόνο μια frontline με LeBron, Love και Thompson μπορεί να παίζει βόλεϊ κάτω από τις ρακέτες απέναντι στην μικροσκοπική ομάδα του Stevens. Και αυτό στον τελικό της Ανατολής θα μετρήσει.
Βγάζουν το Thanksgiving ο προπονητής και ο GΜ;
Δεν πρέπει να υπάρχει άλλος GM στη λίγκα με πιο εξασφαλισμένη τη θέση του από τον Ainge. Ο τρόπος που κατέκτησε το Πρωτάθλημα του 2008, έφτασε στον Τελικό του 2010 και ξαναέκανε ανταγωνιστική την ομάδα στη συνέχεια είναι μαεστρικός. Η δε επιλογή του Stevens για τη θέση του προπονητή, από μόνη της θα έπρεπε να του εξασφαλίζει τη θέση του μέχρι εκείνος να επιλέξει να την αφήσει. Κανένα θέμα δεν τίθεται συνεπώς.
Σε ό,τι αφορά τον Brand Stevens, δεν υπάρχουν και πολλά να πούμε… Ο coach χαίρει της απόλυτης εκτίμησης, όχι μόνο στην πόλη της Βοστόνης, αλλά στη λίγκα ολόκληρη, σαν ένας από τους καλύτερους προπονητές στο ΝΒΑ, και πλέον το μόνο που μένει πια να δούμε είναι πως θα αντεπεξέλθει στην διαχείριση all stars παικτών.
Κeep an eye on
Ξέραμε από το κολέγιο του ότι είναι ένας γεννημένος σκόρερ και ήρθε στο NBA για να ξεχωρίσει. Η πρώτη επαφή με το υψηλότερο επίπεδο έγινε στα summer league και ήταν άκρως επιτυχημένη, με 18,2 pts, 8,8 rebs, 1,5 asts και 1,3 stls με 44,6% εντός παιδιάς σε 32 λεπτά συμμετοχής στα έξι παιχνίδια. Τη φετινή χρονιά δεν φαίνεται να είναι ο βασικός, όμως, αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τα παιχνίδια που θα σκοράρει κατά βούληση.
Ένοχη απόλαυση
Δεν σας κρύβω ότι είμαι fan του Gordon Hayward και για αυτό φέτος το καλοκαίρι έκανα το παν για να τον προσθέσω στην ομάδα μου στην καλύτερη fantasy league του πλανήτη που παίζουμε με τους υπόλοιπους ΒallΗogers. Οπότε αναμένω με αγωνία τις βραδιές που θα φορτώνει τα αντίπαλα καλάθια υπό τις οδηγίες του Brand Stevens. Άλλωστε, αυτούς τους δύο τους μάθαμε μαζί και είναι ωραίο που ξανασυναντιούνται στο υψηλότερο επίπεδο.
Μαντάμ Ζαΐρα
Τα πράγματα είναι απλά: δεν προλαβαίνουν μάλλον να δέσουν έγκαιρα για να βγουν και φέτος πρωταθλητές Ανατολής και θα αρκεστούν στη δεύτερη θέση φέτος. Αλλά μόνο για φέτος. Από το All Star και μετά αναμένουμε να πετάνε φωτιές, και αν δεν ήρθε φέτος η ώρα να τελειώσει το ρεκόρ του LeBron με τους επτά συνεχόμενους Τελικούς NBA, είναι απλά θέμα χρόνου να τους ξαναδούμε σε έναν τέτοιο. Η ομάδα αναβαθμίστηκε, έχει stars, έχει τους κατάλληλους ρολίστες, έχει νέους που μπορούν να εξελιχθούν μέσα στο παιχνίδι και έναν προπονητή που μπορεί να εκμεταλλευτεί όλα τα προηγούμενα. The Cs are back for good.
Loukas Moschoulas
Latest posts by Loukas Moschoulas (see all)
- 2019-20 Previews: Toronto Raptors - October 21, 2019
- 2019-20 Previews: San Antonio Spurs - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Oklahoma City Thunder - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: Minnesota Timberwolves - October 17, 2019
- 2019-20 Previews: Millwaukee Bucks - October 15, 2019
| ↑1 | Ο οποίος, όμως, έχει ένα κρίσιμο δικαστήριο να εκκρεμεί, με ενδεχόμενη ποινή ως και τέσσερα χρόνια φυλακή. |
|---|---|
| ↑2 | Tον οποίον πιστεύουν τόσο πολύ, που -σε μια πρωτοφανή κίνηση- έπεσαν από το #1 του draft στο #3, θεωρώντας πως η υπόλοιπη λίγκα υπερτιμά Fultz και Ball που δεδομένα θα ήταν στο #1 και το #2 |
| ↑3 | Ποιος ξεχνάει άλλωστε την συνύπαρξη τους στο κολέγιο του Butler. Αν και ο ίδιος ο Hayward είπε πως η συγκεκριμένη συνύπαρξη δεν είχε τόσο σημαντικό ρόλο όσο οι δημοσιογράφοι διαρκώς παρουσίαζαν. |
| ↑4 | Αν όχι, τότε το 2019 μετατρέπεται στο καλύτερο pick πρώτου γύρου top-1 protected, ανάμεσα από αυτό των Sixers και των Kings. Ξέρουμε μπερδευτήκατε. |
Γεια χαρά . Πολύ ωραίο άρθρο φίλε και η εν γένει ανάλυση των κινήσεων του οργανισμού της Βοστώνης . Αναμφισβήτητα οι Κέλτες γεννούν προσδοκίες με την παρούσα μορφή του δυναμικού τους σε κάθε γραμμή θέσεων ,πλην αυτή του ‘5’ . Λογικά θα δούμε πολλές φορές τον Horford στον ρόλο αυτό , τόσο για λόγους αποστάσεων στο επιθετικό κομμάτι όσο και για λόγους ευκινησίας της ομάδας αμυντικά και επιθετικά ,όμως δεν νομίζω πως θα μπορέσει να κυλήσει ομαλά η χρονιά έτσι. Δεν λησμονώ τον Theis , που για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι αρκετά αθλητικός , με συμπαθές μακρινό σουτ και με εξελίξιμο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη .Δεδομένου του ότι δύσκολα θα μπορούσαν να αποσπάσουν υπογραφή ενός δυναμικού ψηλού που θα αποτελούσε σκιάχτρο στην ρακέτα τους (είτε αυτός ήταν ο Whiteside , είτε ο Gobert λόγου χάριν), μοιραία πόνταραν στην περιφερειακή τους ποιοτική αναβάθμιση . Το πλάνο του Ainge δείχνει να πηγαίνει κατ’ ευχήν προς ώρας ,μένει να δούμε τα αποτελέσματα εντός παρκέ .
Υ.γ: Ο Smart μέχρι πότε έχει συμβόλαιο ;
Γεια σου φίλε,
Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.
Το ζήτημα στο “5” υπάρχει και ενώ ο Horford θα είναι εκεί και είναι υπέροχος, πέρσι τους είδαμε να έχουν πρόβλημα στο rebound. O Baynes για μένα είναι μια καλή λύση χωρίς εξάρσεις, για να βάλουν σιγά-σιγά στο κλίμα τον Theis που είναι πραγματικό άλογο και είναι πολύ τυχερός που θα παίξει στο NBA υπό τον Stevens και δίπλα σε έναν πανέξυπνο ψηλό όπως ο Horford. Προς το παρόν η φάση είναι κινούμαστε/σουτάρουμε/πασάρουμε όλοι, και έτσι ελπίζουν να μην φανεί η μάλλον αδύνατη θα έλεγα front line. Από την άλλη ένας παίκτης τύπου Whiteside δεν πληροί ακριβώς τα κριτήρια του Stevens. Θα δούμε.
Ο Smart είναι στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του, κι αυτό είναι πολύ, πολύ ενδιαφέρον.
Κατά την άποψή σου τι τύπου ψηλός θα ταίριαζε στο σχήμα του Stevens ; The Brow ας πούμε ;
Ε, καλά ο Φρύδιας είναι μια κατηγορία από μόνος του και παίκτης που δεν ασχολείσαι με το αν ταιριάζει στο σύστημα, αλλά προσαρμόζεις πάνω του.
Ας ξεκινήσω αντίστροφα, ο Whiteside είναι ο τύπος που βγάζει κατά μέσο όρο μία assist ανά τρία παιχνίδια στην καριέρα του στο ΝΒΑ. Και δεν είναι ότι έχω κανένα βίτσιο με τους ψηλούς που πασάρουν, άλλωστε το ζήτημα δεν είναι καθαυτό η assist αλλά η ικανότητα του ψηλού να γυρίζει την μπάλα είτε από το ποστ, είτε στην περιφέρεια. Ο Hassan είναι σχεδόν αποκλειστικά finisher, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Ο Gobert που ανέφερες, παρότι δεν είναι Divac διαβάζει την άμυνα όταν δέχεται τη μπάλα ρολάροντας και βρίσκει τον ελεύθερο παίκτη, ακόμα κι αν τα νούμερά του στις assists δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο.
Σαφώς δεν υποστηρίζω ότι ο Whiteside δεν θα έκανε καλύτερους τους Celtics έτσι; Απλά νομίζω ότι δεν μεγιστοποιεί ούτε το potential της ομάδας, ούτε το δικό του ένα τέτοιο ταίριασμα.
Όσο για τον ιδανικό ψηλό; Εντάξει δεν συζητάμε Brow, Gasol, KAT που θα έκαναν κάθε ομάδα καλύτερη και κολλάνε παντού, και τον Cousins που συνεπής θα ήταν φανταστικός με την μπάλα στο high post στην επίθεση της Βοστόνης. Για να πάμε σε πιο γήινα πράγματα προσωπικά για κάποιο λόγο ο Noel μου φαίνεται καλύτερο fit από τον Whiteside για παράδειγμα, ένας νέος Gortat ή ακόμα ο Monroe αν μπορούσε να επιβιώσει πίσω θα μου άρεσε πολύ στα χέρια του Stevens.
Όλα αυτά με αστερίσκο βέβαια, από τον Thomas και τον Crowder στον Kyrie και τον Hayward υπάρχει μεγάλο ερωτηματικό για το πώς θα παίζουν πράγματι οι Celtics.
Κατατοπιστικότατος .. Προσωπικά θα ήθελα να δω έναν ψηλό τύπου Gasol στην Βοστώνη (είτε Marc ,είτε Pau) ,δηλαδή παίχτη που να μπορεί να παίξει με την μπάλα στα χέρια και με υψηλό iq σε επίθεση και άμυνα . Αντιθέτως, δεν πιστεύω πως ο Cousins θα κολλούσε σε σοβαρή ομάδα και δη πρωταγωνίστρια που θα διεκδικήσει τον τίτλο. Ελαφρόμυαλος τύπος με αδιαμφισβήτητο ταλέντο αλλά και με τάση ”μια μπάλα μόνος μου” . Για Gortat συμφωνώ , συνεπής παίχτης εδώ και χρόνια στο ΝΒΑ ,θαρρώ πως θα κολλούσε , για τον Monroe θα ψηνόμουν σε περίπτωση που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στα μετόπισθεν,κάτι που δεν βλέπω προς ώρας να συμβαίνει .. Θα μου πεις ,βέβαια, ο Kyrie που ήρθε ως μεγάλο όνομα είναι κάποιος αμυντικός ολκής ; Σαφώς και όχι, απλά για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του συνόλου εικάζω πως θα ψηθεί να βελτιωθεί στο κομμάτι αυτό , στην τελική δεν θα χάσει κανένας από αυτό . Όσο για τον αστερίσκο σου συμφωνώ ,διαφορές θα υπάρξουν αναπόφευκτα από την στιγμή που ο Brad θα έχει δύο αυτόφωτους παίχτες αντί για ενάμιση ,αν και η σκληράδα και το motor του Crowder θα φανούν εν καιρώ θαρρώ , εκτός αν ο Smart αναλάβει καθήκοντα αμυντικού εξολοθρευτή ή ακόμη και ο Brown . Όπως και να’χει ,με τέτοιο έργο που έχει παρουσιάσει ο Stevens προπονητικά ,δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας ως προς την εικόνα των Κελτών ,και ας ελοχεύει ο κίνδυνος καθυστερημένης εύρεσης χημείας και πλήρων αυτοματισμών .
Πολυ δυνατο αρθρο, πιστευεις οτι οι Wizards μπορουν φετος να παρουν μια απο τις πρωτες δυο θεσεις αν οντως οι Κελτες αργησουν να βρουν ρυθμο και επιβεβαιωθουν οι φοβοι για τον Thomas??
Y.Γ. Παρακαλουνται να τηρηθουν τα δικαιωματα για το “σκυλοκαυγας” 😀
έχω πάθει σοκ με τον Gordon Hayward περαστικά στο παλικάρι (έσκασε και το σκηνικό με τον Mirotic και τον Portis και έχω μείνει Μ@λ@κ@ς )