Κάτι συμβαίνει και από το 2014, οι Nuggets γίνονται κάθε χρόνο και πιο συμπαθητικοί. Tο χαμηλό προφίλ που διατήρησαν επί εποχής George Karl τους επέτρεψε για καμιά δεκαετία να παραμένουν βρέξει-χιονίσει πρωτο-δεύτεροι στη Northwest, ακόμα μετά την αποχώρηση του Carmelo Anthony το 2011. Άντεξαν ακόμα και την αποχώρηση του Mark Warkentien την ίδια περίοδο, προς τον ίδιο μάλιστα προορισμό με τον “Melo”, αφού βρήκαν τον αντικαταστάτη του στον απίθανο Masai Ujiri. Αυτός είναι, άλλωστε, ο πυρήνας των Nuggets της σύγχρονης εποχής: έξυπνες επιλογές στα drafts, underdogs, και μερικοί Ευρωπαίοι, είναι που συνθέτουν αυτό το ελκυστικό, versatile, ανιδιοτελές και ομοιογενές σύνολο, στελεχωμένο με ρολίστες που συγκυριακά ακούμπαγαν το “all-star caliber” και φυσικά ποτέ και κανείς τους δεν είχε πάρει μυρωδιά πρωταθλητισμού.
Τα πράγματα φάνηκαν να ζορίζουν τέτοια εποχή το 2013, όταν οι Nuggets έπρεπε να μάθουν να ζουν χωρίς τους Karl-Ujiri-Iguodala-Κουφό1)Κοροϊδεύετε εσείς, αλλά από τότε που έφυγε ο Κωστής από το Denver, δεν έχουν σηκώσει κεφάλι. Ούτε ο Κωστής ούτε το Denver…, αλλά τα χαμόγελα άρχισαν να επιστρέφουν κάθε καλοκαίρι, όταν γινόταν draft και μεγάλωναν κάθε offseason έκτοτε, ακόμα κι αν η άνοιξη έκλεινε μια απογοητευτική σεζόν.
Ε, φέτος, η σεζόν πήγε πάλι μέτρια, αλλά τα χαμόγελα μεγάλωσαν πάλι κι άλλο…
Πού σας αφήσαμε;
Ουσιαστικά, οι Nuggets κινήθηκαν σε μια ακόμα μέτρια χρονιά, την οποία έσωσαν η καλή σεζόν των Harris-Chandler, αλλά κυρίως η απελευθέρωση του Nikola Jokić μετά την αποχώρηση του Jusuf Nurkić. Οι Nuggets σπατάλησαν πολύ χρόνο για να επιτύχουν ένα όντως προκλητικό εγχείρημα: το σερβοβοσνιακό πάντρεμα. Όμως, ο Σέρβος ήταν αργός και μέτριος αμυντικός για PF, και ο Nurkić είχε ανάγκη για μεγάλο usage σε μικρό πεδίο δράσης. Όσο κι αν τον έδωσαν τσάμπα, οι Nuggets καλώς τον έδωσαν, αφού έτσι απελευθερώθηκαν και οι δύο «Γιούγκοι» – πολλώ δε μάλλον όταν πήραν μια συμπάθεια μου, τον Mason τον Plumlee, για backup center. Αλλά ας προχωρήσουμε και ας μην αναλωνόμαστε στο παρελθόν – οι Nuggets κοιτούν μόνιμα το μέλλον.
Καλοκαιρινός σχεδιασμός
Οι Nuggets επιδίδονται σε έξυπνες κινήσεις preseason – midseason – postseason και όμως δεν μπορούν να γίνουν contenders στην -σαφώς “καυτή- Δύση. Φέτος η συσσώρευση ταλέντου έφτασε στο peak της και έπρεπε να κεφαλαιοποιηθεί. Και το όνομα αυτής, Paul Millsap. Για πρώτη φορά από τον Allen Iverson, οι Nuggets κατάφεραν να προσελκύσουν έναν σπουδαίο all-star στην ομάδα τους, και πλέον -η πολυετής εμμονή τους με τη μετριότητα- πρέπει να φέρει καρπούς. Αλλιώς, θα υπάρξει πρόβλημα.
Όσο για το draft, εκεί οι Nuggets έκαναν μια κίνηση που θα δικαιωθεί ή θα διαψευστεί στην πορεία. Αφού επέλεξαν στο #13 τον sophomore του Louisville και καλύτερο περιφερειακό αμυντικό της “class 2017” Donovan Mitchell, σκέφτηκαν πως παρότι το πακέτο (1,91 μ./98 κιλά/208 εκ. wingspan) είναι τρομερά ελκυστικό, δεν θα είχαν τίποτα να τον κάνουν, έτσι «πηγμένο» που είναι το backcourt τους. Τον έδωσαν, λοιπόν, στη Utah και πήραν τον «βασιλιά των preseason»2)Το καλοκαίρι του 2016, ο Lyles έγραψε 20,3 ppg/10,3 rpg στο summer league και 10 ppg/6,5 rpg στα preseason φιλικά. Στην regular season που ακολούθησε, έγραψε μόλις 6,2 ppg/3,3 rpg…, τον Trey τον Lyles, έτσι για να υπάρχει ως δωδέκατος παίκτης και το #24 του draft, τον Tyler Lydon. Αυτόν για τον οποίον είχαμε αφιερώσει μία κι άλλη μία αράδες και που μου θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Cody Zeller και Brent Barry. Ιδανικά φαίνεται μια εξαιρετική περίπτωση να παίζει από τον πάγκο μαζί με τον Plumlee και κάποιον σαν τον Chandler -εντελώς ιδανικά όμως…
Επίσης, από το draft οι «Σβώλοι» τσίμπησαν στο #49 τον -απαραίτητο καθώς φαίνεται- Γιουγκοσλάβο τους για φέτος3)Σλοβένο, αυτή τη φορά, το prospect Vlatko Čančar και στο #51 τον Monte Morris. Ειλικρινά, ο ώριμος Morris4)Τέσσερα χρόνια στο Iowa State, παρακαλώ. μπορεί να είναι όντως και η “κλοπή” του δεύτερου γύρου του draft, αφού παίκτη με το καλύτερο A/TO ratio (5,17 !!!) στο περυσινό κολεγιακό και με το πέμπτο καλύτερο TPA (total points added) ανάμεσα στους seniors, δεν βρίσκεις κάθε μέρα τόσο χαμηλά. Και φυσικά, ο Monte Morris πρέπει να κάνει τον σταυρό του που βρέθηκε στην ομάδα με τη μεγαλύτερη ένδεια στη θέση του PG στη λίγκα!
The steal of the second round is Monte Morris. Will be an excellent back up PG for a long time. @CycloneMBB #assistmachine
— Paul Biancardi (@PaulBiancardi) June 23, 2017
Τέλος, να πούμε πως χάρη στο κοινωνικό έργο του Ball Hog, άλλο ένα νέο παιδί βρήκε ευκαιρία να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Δεν κάνει τίποτα, Josh Childress!
Denver Nuggets Depth Chart
Υπερατού
Παρότι οι περισσότεροι παίκτες του Denver είναι για να βγάζεις γούστα (ακόμα και ο Mudiay θα μπορούσε δυνητικά να μπει σε αυτή την κατηγορία), το frontcourt των Paul Millsap-Nikola Jokić είναι κάτι ανάμεσα σε “match made in heaven” και “dream come true”. Οι Nuggets έψαχναν να βρουν ακριβώς ότι δεν ήταν ο Jokić για να τον συμπληρώσουν, ένα «τεσσάρι» rim protector που να δένει ταυτόχρονα και την ομαδική άμυνα -ό,τι δηλαδή είναι ο “Joker” στην επίθεση. Πλέον, ο τελευταίος μπορεί να απολαμβάνει δίπλα του ένα εξίσου ευφυή και εργατικό τύπο, ο οποίος, μάλιστα, έχει ξαναπαίξει στο πλάι ενός οξυδερκούς center. Ο ίδιος ο Millsap δε, έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη, αφού ονόμασε τους Nuggets καλύτερους από τους Hawks των Teague-Korver-Carroll-Millsap-Horford.
Panic Button
Βγάζοντας από τη συζήτηση τον rookie Morris, στη θέση του PG, οι Nuggets είναι «να τους κλαιν’ οι ρέγγες». Για μια ομάδα με πληρότητα σε όλες τις υπόλοιπες θέσεις και για μια εποχή που η λίγκα ξεχειλίζει πραγματικά από ταλέντο σε αυτή τη θέση5)Θυμίζουμε πως πέρυσι οι έξι από τους 11, και σχεδόν οι μισοί από τους 20 πρώτους σκόρερ, καθώς και οι τέσσερις από τους επτά πρώτους σκόρερ στη Δύση, ήταν PGs., το να πορεύεσαι με τους Mudiay και Nelson είναι για σταύρωμα, όσο δημιουργικός κι αν είναι ο Jokic.
Αυτό πήρε το Denver από τους δύο βασικούς του PG τη σεζόν 2016-17. Ε ρε ζώνη Maljković που σας χρειάζεται…
Τις τρομερές ελλείψεις των δύο πρώτων στο σουτ, ήρθε να καλύψει ο Jamal Murray, ο οποίος πέρυσι ήταν φυσιολογικά ασταθής για rookie, αλλά έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι του franchise. Το πρόβλημα είναι ότι ο Murray, κατά την άποψη μου, είναι περισσότερο SG παρά “combo guard” -απλώς, είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένος, ήδη από τις μέρες του στο Kentucky με την μπάλα στα χέρια του. Σίγουρα πάντως πρέπει να βελτιώσει το πρώτο βήμα του, και, φυσικά, το court vision του για να μπορούμε να συζητάμε πέρα από το «κατά συνθήκη».
Από την άλλη, ο Mudiay, παρότι έδειξε να εξοικειώνεται με την παρουσία του Jokić και έριξε πολλή δουλειά το καλοκαίρι, δεν μπορεί να συνεχίσει όντας παθητικός ή εξαρτημένος στην παραγωγικότητα του. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να ζει με τα p’n’r, με τα screens και με τις assists του Σέρβου. Διότι προσέξτε σε τι συνθήκη περιέρχονται οι Nuggets αν όλοι καταλήξουν να είναι ωφελούμενοι του “Joker” και τέσσερα βασικά μέλη του rotation καταλήξουν να γίνουν «κόφτες»:
Βρείτε τις διαφορές
Αν ο Mudiay θέλει να μακροημερεύσει στο ΝΒΑ θα πρέπει να γίνει ταυτόχρονα καλύτερος από το απαράδεκτο 112,3 defensive rating στην καριέρα του, το μετριότατο 1,76 A/To ratio του πέρυσι και από το αβυσσαλέο 36,9% στο σουτ όσο τον έχουμε δει.
Βγάζουν το ThanksGiving ο προπονητής και ο GM;
Γενικά, φέτος, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, οι Nuggets δύσκολα θα τελειώσουν τη σεζόν διαφορετικά από όπως την ξεκίνησαν. Το κρίσιμο είναι το επόμενο καλοκαίρι, όταν και η ομάδα θα κληθεί να αποτιμήσει τα φετινά πεπραγμένα. Αν το project έχει πάει καλά, θα συνεχίσει. Όμως, για να συνεχίσει, θα χρειαστεί να πάρει τις σωστές αποφάσεις στο σταυροδρόμι που θα βρεθεί με ορίζοντα το μέλλον. Το καλοκαίρι του ’19 οι Nuggets θα πρέπει ήδη να έχουν αποφασίσει με ποιους από τους Chandler, Arthur (player option), Mudiay, Murray, Lyles, Hernangomez, Beasley, Jokić (team option), Barton (unrestricted free agent) και Harris (restricted free agent) συνεχίζουν. Κοινώς: το ερχόμενο καλοκαίρι οι Nuggets θα πρέπει να αξιολογήσουν:
- ποιους από τους Chandler, Barton και Harris θα πληρώσουν
- αν ο Mudiay κέρδισε μια δεύτερη ευκαιρία ή αν ο Murray έγινε full-time PG ή αν θα συνεχίσουν να επενδύουν σε κοντόχοντρους χωρίς σουτ PG στη δύση της καριέρας τους (Nelson)
- αν τα -ακόμα οικονομικά- ταλέντα των Hernangomez και Beasley αξίζουν ώστε να θυσιαστούν βετεράνοι για τα μάτια τους
- με ποιον τρόπο θα πληρώσουν αδρά τον Jokić (αν, για παράδειγμα, θα αφήσουν το ’19 πρώτα να έρθει πρόταση στον Jokić για να την ματσάρουν, που ενέχει την ασφάλεια να μην ξοδέψουν άστοχα, αλλά και το ζόρι να έχουν δεδομένο μπόλικο cap space για παν ενδεχόμενο).
Εντάξει, ευχάριστα άγχη είναι αυτά, ας μην είμαστε και πλεονέκτες…
Χ-factor
Ο Wilson Chandler ανέκαμψε συγκλονιστικά από ενός έτους απουσία και πέρυσι έβγαλε μάτια, ενώ σημείωσε και ρεκόρ καριέρας απέναντι στους Kings, με 36 πόντους. Πλέον, και με την απουσία του Gallinari, o Chandler θα έχει τον απαραίτητο χώρο για να αναπνεύσει, όντας καλύτερος two-way player από τον “Gallo”. Από την μετοίκιση του Ιταλού στο L.A. θα ευνοηθούν και οι Barton και Harris. Αμφότεροι, μαζί με τον Chandler, είναι εξαιρετικοί “cutters” και θα είναι οι κύριοι επωφελούμενοι των επινοήσεων του Jokić στο high post, χάρη στην ικανότητα τους να κινούνται σαν «σκιές» κατά μήκος της baseline. Με την αύξηση του χρόνου συμμετοχής του Chandler και την πλαισίωση του στους forwards με τον Millsap, οι Nuggets είναι καταδικασμένοι να παίξουν άμυνα της προκοπής φέτος.
Γεμάτος αυτοπεποίθηση, φέτος ο φίλος μας ο Wilson μπορεί να ατενίζει με αισιοδοξία τον ορίζοντα, μακριά, μέχρι εκεί που τελειώνει η επίπεδη γη…
Ένοχη απόλαυση
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ένοχο και τίποτα πιο απολαυστικό από τον Nikola Jokić. Και επιτρέψτε μας να εξηγήσουμε γιατί. O Jokić αυτή την στιγμή είναι το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο που μπορεί να έχει μια ομάδα στη θέση του center: παράγει 13,3 πόντους από assists (1ος στους centers), σκοράρει 1,12 πόντους ανά κατοχή στο post (1oς), έχει μερίδιο 0,228 στο WS/48 (9ος), σημειώνει 26,3 στο PER (8ος), σουτάρει με 64% στο TS% (4ος), γράφει 19,5% στο Total Rebound Percentage (9oς), δίνει 6,73 πόντους παραπάνω στην ομάδα του όταν είναι στο παρκέ βάσει του Real +/- του ESPN (6ος & 1ος στους centers) και όταν είναι εκτός παρκέ οι Nuggets ιδρώνουν αφού σημειώνει 5,3 στο VORP (9ος). Όσο για τους μετριότατους Nuggets, αυτοί τερμάτισαν τρίτοι σε ppg (111,7), τέταρτοι σε offensive rating (113,2), δεύτεροι σε apg (25,3), πέμπτοι σε TS% (56,8) και έβδομοι σε pace (98,3).
Δεν είναι μόνο αποτελεσματικός, όμως, είναι και απολαυστικός. Ως άνθρωπος που βρίσκει πίστη και απόλαυση στα μικρά πράγματα, θεωρώ πως κάτι όμορφο που δεν έχω ξαναδεί, όπως αυτό που έλαβε χώρα στο Λονδίνο στις αρχές του 2017, μπορεί να μου αλλάξει τη ζωή -έστω, τόσο δα λίγο.
Απόλαυση λοιπόν, αλλά γιατί ένοχη; Ω, μα γιατί αυτή η αδιανόητη διασταύρωση του παιδιού που ποτέ δεν είχαν οι Zoran Savić και Dino Rađa με μονόκερω πριν τρία χρόνια έπινε τρία λίτρα «κοακόλα» τη μέρα και πριν 5-6 χρόνια ήταν κάπως έτσι:
Θα υποστηρίζουμε μέχρι θανάτου το δικαίωμα ενός παιχταρά να τρώει σαβουριάζει, για τον ίδιο λόγο που λατρέψαμε τον Φάνη Χριστοδούλου που κάποτε, μετά από ένα ανελέητο τσιμπούσι σε σπίτι συμπαίκτη του, «τάραξε» και ένα ταψί παστίτσιο που βρέθηκε τυχαία στο διάβα του στο δρόμο για την τουαλέτα. Ο Jokić είναι ο θρίαμβος του καθημερινού ανθρώπου που παραδίνεται στις απολαύσεις του – ακόμα και αν είναι 2,10 με άπειρο ταλέντο -απέναντι σε εργαστηριακά “specimens”. Είμαστε με τον Jokić για κάθε φορά που ρουφάει την ψυχή του αντιπάλου του με «κάτι» που ξεχειλίζει απλό, άνοθο ταλέντο. Είμαστε με τον Jokić διότι είναι η εκδίκηση του χοντρού, ατσούμπαλου παιδιού στο σχολείο -όπως ο ίδιος πήρε την εκδίκηση του για την ιππασία που λάτρευε μικρός και δεν μπόρεσε να εξασκήσει λόγω βάρους ή για τους κακούς βαθμούς του στη γυμναστική. Και θα είμαστε μαζί του, ακόμα κι αν γίνει «φέτες» μετά από την vintage Γιουγκοσλάβικη έντονη προπόνηση του αυτό το καλοκαίρι.
This is how Nikola Jokić is getting ready for the next NBA season in his hometown of Sombor! pic.twitter.com/44z8xDLyXZ
— Yugobasket (@yugobasket) June 6, 2017
Αν και κάτι μας λέει ότι το βίντεο είναι παραπλανητικό και αμέσως μετά ο Nikola χτύπησε τέσσερα cheeseburgers για να πατσίσει αυτά που έχασε. Ή έστω, αυτό θα θέλαμε.
Μαντάμ Ζαΐρα
Οk είναι σαφές πως ούτε ο Brian Shaw, ούτε ο Mike Malone έχουν καταφέρει ως τώρα τίποτα το ιδιαίτερο. Ωστόσο το ερώτημα είναι ένα: οι Nuggets θα μπορέσουν να είναι ανταγωνιστικοί στα playoffs; Προφανώς, αν δεν περάσουν ούτε εκεί, ακόμα και στο ψυχοβγαλτικό περιβάλλον της Δυτικής Περιφέρειας, η ομάδα θα πρέπει να ξεκινήσει να σκέφτεται μεσοπρόθεσμα το rebuilding.
Δεν βαριέσαι, εγώ θα το παίξω. Έκτοι στη Δύση, μπορεί και πέμπτοι.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Κοροϊδεύετε εσείς, αλλά από τότε που έφυγε ο Κωστής από το Denver, δεν έχουν σηκώσει κεφάλι. Ούτε ο Κωστής ούτε το Denver… |
|---|---|
| ↑2 | Το καλοκαίρι του 2016, ο Lyles έγραψε 20,3 ppg/10,3 rpg στο summer league και 10 ppg/6,5 rpg στα preseason φιλικά. Στην regular season που ακολούθησε, έγραψε μόλις 6,2 ppg/3,3 rpg… |
| ↑3 | Σλοβένο, αυτή τη φορά, το prospect Vlatko Čančar |
| ↑4 | Τέσσερα χρόνια στο Iowa State, παρακαλώ. |
| ↑5 | Θυμίζουμε πως πέρυσι οι έξι από τους 11, και σχεδόν οι μισοί από τους 20 πρώτους σκόρερ, καθώς και οι τέσσερις από τους επτά πρώτους σκόρερ στη Δύση, ήταν PGs. |
