The Ball Hog’s 2017-18 NBA Previews: Brooklyn Nets

Ναι, ήταν σύμφωνα με το ρεκόρ η χειρότερη ομάδα της σεζόν. Αλλά, αναπάντεχα μέσα στο έρεβος του Brooklyn, όσοι είχαμε κουράγιο να συντονιστούμε στα παιχνίδια τους, είδαμε μια ομάδα με ελάχιστο ταλέντο που όμως προσπαθούσε σε κάθε παιχνίδι κι έπαιζε ένα πολύ ελκυστικό μπάσκετ.

Καλοκαιρινός σχεδιασμός

“They say I’m too young to love you
They say I’m too dumb to see
They judge me like a picture book
By the colors, like they forgot to read

…I can play most anything
I’m a Brooklyn baby”

Lana del Rey – Brooklyn Baby. Προφητικό άσμα για την απόκτηση του D’Angelo Russell

Κατά τη διάρκεια της εποχής του Billy King, οι Nets προσπαθούσαν να αγοράσουν έναν superstar ξοδεύοντας χρήματα με την εγκράτεια Σαουδάραβα σεΐχη σε καλοκαιρινές διακοπές στη Μύκονο, καταλήγοντας απλά στο να πληρώνουν τα ένσημα για πρώην αστέρες στο λυκόφως της καριέρας τους. Τελικά, αφού μετά από μια επταετία που το καλύτερο που είχαν να δείξουν ήταν ο superstar σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, Joe Johnson, και ο περσινός Brook Lopez, φόρεσε επιτέλους τα μαύρα των Nets ο νεαρός star που τόσα χρόνια αναζητούσαν, o D’Angelo Russell. Και τούτο απλά και μόνο επειδή οι Nets ήταν η ομάδα του ΝΒΑ που είχε κρατήσει τα λεφτά στον κουμπάρα κατά τον περσινό παροξυσμό. Το Brooklyn μπορεί να μην είχε κάποιο διαπραγματευτικό ατού πέρα του cap της, κι έτσι, απλά καταπίνοντας το ανεπιθύμητο συμβόλαιο του Mozgov, έλαβαν, με φιόγκο σχεδόν αχρησιμοποίητο, σε άριστη κατάσταση, τον αστέρα που δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να ντραφτάρουν.

Παράλληλα, ούτε καν ο Mozgov θα τους είναι άχρηστος, καθώς θα ζεστάνει τη θέση του βασικού center για τον διάδοχο, ενώ θα αναλάβει και τον ρόλο του random Ρώσου μπασκετμπολίστα στην ομάδα, έναν ρόλο που στο παρελθόν είχε απασχολήσει ο Sergey Karasev, που θα πίνει κάνα τσάι με τον Prokhorov, όταν πιάνει τον πρόεδρο ο νόστος για την μαμά-πατρίδα. Μάλιστα, με την απόκτηση του Russell, ο Ρώσος center  δεν θα χρειαστεί καν να παίξει το ρόλο του ρουφιάνου του προέδρου, μιας που ο D’Angelo εξασφαλίζει απόλυτη διαφάνεια:

To Brooklyn συνέχιζε να παίζει έξοχα τον ρόλο του ενεχυροδανειστηρίου του ΝΒΑ. Ξεκινώντας, βρήκαν τον ηγέτη για τα αποδυτήρια τους, παίρνοντας το βαρύ συμβόλαιο του -παλαίμαχου πλέον- DeMarre Carroll²⁾Είναι δυνατόν να τον ξεζούμισαν οι Hawks μέσα σε ένα μόνο έτος; με αντάλλαγμα και τα δύο draft picks των Raptors του χρόνου. Επιπλέον, φέτος ευοδώθηκε -με καθυστέρηση ενός έτους- ο οικονομικός εκβιασμός των Blazers, και ο Allen Crabbe είναι πλέον κάτοικος της “Bucktown” για να σουτάρει τρίποντα μέχρι να εξαντληθεί, και να λάβει για τον κόπο του τα υπόλοιπα $ 57 εκατ. που είχαν μείνει στο πλουσιοπάροχο συμβόλαιό του. Συνολικά, με το άχρηστο συμβόλαιο του αγαπημένου μας Andrew Nicholson  να πηγαίνει στο Portland, ο τετράμηνος δανεισμός του Bojan Bogdanovic στην Washington απέφερε στους Nets τους Allen Crabbe και Jarrett Allen, κλειδωμένους μάλιστα για μία τριετία στο roster τους. Όπου Jarrett Allen, ένας πολύ αθλητικός, κινητικός, νεαρός ψηλός, με υπέροχο afro μαλλί, αλλά θλιβερό ποσοστό στις βολές, παρά την όμορφη μηχανική στο σουτ (ετοιμαστείτε να τον δείτε κι αυτόν να νομίζει πως είναι stretch-5), που θέτει υποψηφιότητα για το μελλοντικό βασικό center του Brooklyn στα πρότυπα των DeAndre Jordan και Clint Capela.

Happy to send the kids back to school with a new haircut. Enjoyed my time hanging with them! Thanks @LEVELSBARBER !! pic.twitter.com/cIjZ2G8Pb7

— Jarrett Allen (@_bigjayy_) September 16, 2017

Στο roster προστέθηκε και ο Tyller Zeler, που θα επιτελέσει το διττό ρόλο του αναπληρωματικού center και της ζωντανής υπενθύμισης της ανάμνησης όλων αυτών των Ευρωπαίων μεταναστών που έφθασαν στην Αμερική στις αρχές του αιώνα με τις βαλίτσες άδειες από υπάρχοντα, αλλά φορτωμένες με όνειρα και οικοδόμησαν στο Brooklyn, με μόχθο και ιδρώτα, το σπίτι που είχαν στερηθεί πίσω στην Γηραιά Ήπειρο³⁾Συγνώμη, αλλά μιας που δεν είχε αρχίσει η preseason για τις ανάγκες αυτού του preview, είδα το Brooklyn..

Δυστυχώς, όμως, δεν κατόρθωσαν να κάνουν μεταγραφή που προκαλούσε επανάσταση στην ομάδα, όπως μας είχε προϊδεάσει τον Ιούλιο το συνήθως αξιόπιστο NetsDaily:

Θέλουμε Joe Engels στο backcourt, εφόσον όμως ντραφτάρουν όμως τον Julian Marx από το Grinnel.

Depth Chart

Υπερατού

Στην καλύτερη κακή επίθεση του ΝΒΑ (πρώτη σε pace + 12η σε μ.ο. πόντων = 28η σε Off. Rating ≈ Μια πολύ καλή κακή επίθεση) προστέθηκε επιτέλους ένας superstar, ο D’Angelo Russell, που θα έχει το ελεύθερο να δημιουργήσει και εύφορο έδαφος να μας θυμίσει τον παικταρά του Ohio State. Ο D’Angelo θα βρεθεί με την μπαγκέτα στα χέρια, κάτι που του στερήθηκε στο L.A., την πρώτη του σεζόν ελέω του farewell tour Kobe, και τη δεύτερη, των πειραματισμών του Walton, που δεν τρελαινόταν για την πάρτη του. Κι αν μας ρωτάτε, λογικά φέτος θα μεγαλουργήσει.

Στο πλάι του ο Jeremy Lin ευελπιστεί να βγάλει μια πλήρη σεζόν στα χέρια του -βοηθού τότε- προπονητή που τον ανέδειξε, τον Kenny Atkinson, δημιουργώντας ένα δίδυμο στο backcourt που μπορεί να κάνει πλάκα στις πιο αδύναμες άμυνες της Ανατολής. Παράλληλα, θα δούμε και τον θαμώνα χειρουργείων αλλά έξοχο, Caris LeVert, που είναι ο παίκτης που αν μείνει υγιής έχει και το μεγαλύτερο ταβάνι σαν ψηλό guard που διαπρέπει σε κάθε πτυχή της επίθεσης. Με τον Crabbe να ετοιμάζεται να βιώσει την πραγματοποίηση των πιο τρελών του ονείρων και να σουτάρει τρίποντα δίχως φραγμούς και έλεος (θα βιώσουμε για πλάκα πολλαπλά παιχνίδια που θα σουτάρει πάνω από 10 τρίποντα), η επίθεση των Nets προμηνύεται εκρηκτική. Το στήσιμο της ομάδας έχει γεμίσει με ενθουσιασμό το κοινό, και το ξέφρενο στυλ που ευαγγελίζεται ο coach Atkinson (κάτι σαν Hawks με στεροειδή) μπορεί να παρασύρει τους αντιπάλους στις αρκετές νύχτες που το Barkley’s Center θα φαντάζει κατηφορικό.

Panic button

“My restlessness is my nemesis
It’s hard to really chill and sit still” – Mos Def a.k.a. Yasiin Bey γεννηθείς Dante Terrell Smith στο Brooklyn μιλώντας για την άμυνα της ομάδας του

Στην χειρότερη άμυνα της λίγκας προστέθηκε ο D’Angelo Russell, που στα μετόπισθεν έχει τη συνεισφορά κώνου, και ετοιμάζεται, μαζί με τον Lin, να σχηματίσουν ένα backcourt που θα θα κάνει θαύματα στην αυτοπεποίθηση των αντίπαλων guards. Τα φιλότιμα centers θα έχουν πολύ δουλειά, την οποία, όμως, είναι αρκετά δυσκίνητα για να φέρουν εις πέρας. Στα φτερά ήρθε ο πάλαι ποτέ καλός αμυντικός Carroll, που θα ήταν εξαιρετικός σαν motivational speaker στο TEDx Brooklyn, αλλά στο παρκέ, ο επονομαζόμενος και “Junkyard Dog”, μόνο γαβγίζει, αλλά πια δεν δαγκώνει. Με τον καλύτερο αμυντικό της ομάδας να είναι ο Hollis-Jefferson, αλλά κι αυτός να αγωνίζεται εκτός θέσης, το Brooklyn, συνεχίζοντας τον ξέφρενο περσινό ρυθμό, φαίνεται να έχει ήδη καπαρώσει την τελευταία θέση στις αμυντικές επιδόσεις. Εκτός κι αν το Chicago ξεκινήσει την εποχή του Hoiball όσο καταστροφικά περιμένουμε.

Η περσινή ομάδα, παρά την έλλειψη ταλέντου και ενός έστω υποφερτού point guard μετά τον τραυματισμό του Lin, έπαιζε το μπάσκετ που οραματίζεται ο coach Atkinson, με πέντε παίκτες να παίζουν με πρόσωπο και να απειλούν από μακριά. Ενδεικτικό αυτού ήταν ότι οι δύο centers, Brook Lopez και Justin Hamilton, που σούταραν μαζί εννέα τρίποντα ανά παιχνίδι. Με αμφότερους να αποτελούν παρελθόν και τον Hollis-Jefferson να κρύβει τις επιθετικές του αδυναμίες παίζοντας στο “4”, οι Nets δεν έχουν κανέναν ψηλό που να μπορεί, έστω στοιχειωδώς, να σουτάρει και θα υποχρεώνονται να κατεβάζουν πεντάδες με δυο παίκτες που δεν απειλούν από μακριά, κλείνοντας τους χώρους για τους σουτέρ της ομάδας. Με καλύτερο ψηλό σουτέρ τον Quincy Acy, το Brooklyn καλείται να παίξει μπάσκετ του 2017 με roster του 1987. Παράλληλα, ενώ ο Crabbe είναι πολύ καλός σουτέρ, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα παραπάνω, με τη δημιουργία στην ομάδα να την επωμίζονται μόνο οι Lin, Russell και ίσως ο LeVert, συνολικά σαφέστατα λίγοι για μία ομάδα που θέλει να παίζει στον γρηγορότερο ρυθμό της λίγκας.

Tέλος, με τα συμβόλαια των Mozgov και Carroll, οι Nets είναι εγκλωβισμένοι οικονομικά για την ερχόμενη διετία, μην έχοντας χώρο στο salary cap για να ενισχύσουν μια εμφανώς ελλιπή ακόμη ομάδα.

Βγάζουν το ThanksGiving Προπονητής/GM;

Είναι συγκεκριμένες φορές που η φράση “Παραλάβαμε καμμένη γη” δεν αποτελεί λαϊκισμό και καταφύγιο για μια προδιαγεγραμμένη αποτυχία, αλλά είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Η περίπτωση του Sean Marks είναι μία από αυτές και η προσπάθεια του να δημιουργήσει έναν υγιή οργανισμό πάνω στα συντρίμμια που παρέλαβε από τον Billy King είναι απόλυτα συγκινητική. Έχοντας αναλάβει ένα project που περισσότερο μοιάζει με την ανοικοδόμηση της Δρέσδης, παρά απλά με το χτίσιμο μια νέας ομάδας, ο Marks έχει καταφέρει μέσα σε ενάμιση χρόνο να δείξει πως έχει όραμα, και να χρησιμοποιήσει στην εντέλεια τα πενιχρά μέσα που είχε στη διάθεσή του.

Η σπουδαιότερη, βέβαια, κίνηση του GM των Nets ήταν η πρόσληψη του Kenny Atkinson για τη θέση του προπονητή της ομάδας. Ο πρώην point guard των Vino de Toro Zamora, Pasta Baronia Napoli και Demon Astronauts⁴⁾τι πίνουν εκεί στο Αμστερνταμ;! Πάντως όνομα που κοντράρει στα ίσια το New Jersey Swamp Dragons, και βοηθός προπονητής στους Knicks και Hawks, από την πρώτη του μέρα έδειξε διάθεσή να παίξει ένα σύγχρονο κι ελκυστικό μπάσκετ. Ο ίδιος είναι εμπνευσμένος από τους μαέστρους D’Antoni και Budenholzen με τους οποίους έχει συνεργαστεί, κι έχει καταφέρει να χτίσει μια επίθεση που αποτελεί τη μετεξέλιξη των απολαυστικών Hawks του 2015-16. Ενώ, μπορεί ακόμη να μην μεταφράζεται σε νίκες, έχει θέλξει το φιλοθεάμον κοινό και του έχει εξασφαλίσει άπλετο χρόνο για να εφαρμόσει ανενόχλητος το όραμά του.

Χώρια που δείχνει να έχει αναπτύξει χημεία με τους παίκτες του, και μάλλον θα έπαιζε εύκολα μπροστά από τον Whitehead.