The Ball Hog’s 2017-18 NBA Previews: Minnesota Timberwolves

Timberwolves Depth Chart

Υπερατού

Towns, Buttler, Tηibs, Wiggins. Με αυτή τη σειρά. Το ταλέντο πλέον είναι άφθονο στους Wolves και αυτό αναμένεται να ξεδιπλωθεί στο παρκέ στη δεύτερη σεζόν του coach Thibodeau στην ομάδα. Ενώ και η άμυνα της ομάδας αναμένεται να παρουσιάσει σαφή βελτίωση.

Aλλά μιας και μιλάμε για “υπερατού”, ας πάμε στο απόλυτο. Την εποχή που η συζήτηση γίνεται για τους “μονόκερους” της λίγκας και το μπάσκετ του παρόντος, αλλά και του -άμεσου τουλάχιστον- μέλλοντος, είναι το positionless basketball, ο KAT μέσα από τις δύο πρώτες του χρονιές στη λίγκα αποδεικνύει πως είναι το απόλυτο υπερόπλο, ο απόλυτος “μονόκερος”, η προσωποποίηση του σύγχρονου μπάσκετ.

Στον κάτωθι πίνακα παρουσιάζονται οι τρεις πρώτες χρονιές του Anthony Davis στο ΝΒΑ, και οι αντίστοιχες δύο του Towns.

Τόσο στην σύγκριση της αντίστοιχης χρονιάς, όσο και στην σύγκριση της αντίστοιχης ηλικίας, ο ΚΑΤ είναι καλύτερος. Και το σημαντικότερο: είναι ατσάλινος, δεν έχει χάσει παιχνίδι. Αν αναλογιστούμε πως στην τρίτη του χρονιά ο Davis ήταν στην All NBA team και πως τα νούμερα του KAT είναι ήδη καλύτερα από τα του Davis της χρονιάς εκείνης, καταλαβαίνετε για τι ακριβώς παίχτη μιλάμε, έτσι;

Panic button

Όπως είχαμε γράψει και στον “Αποχαιρετισμό” τους, η κακιά συνήθεια της ομάδας κατά την περσινή σεζόν ήταν να χάνει πολύ εύκολα μεγάλες διαφορές που κατακτούσε νωρίς στα παιχνίδια, σημειώνοντας ρεκόρ 24-22 στα παιχνίδια που είχε προηγηθεί με τουλάχιστον δέκα πόντους, την στιγμή που το μέσο ποσοστό νικών ομάδων του ΝΒΑ σε αντίστοιχες περιπτώσεις έφτανε το 79%. Θεωρητικά οι βετεράνοι που προστέθηκαν και το βάθος του πάγκου που αποκτήθηκε θα αντιμετωπίζουν αποτελεσματικότερα το συγκεκριμένο θέμα.

Ένα δεύτερο θέμα προβληματισμού είναι η παρουσία πλέον πολλών παιχτών που θέλουν την μπάλα στα χέρια τους για να δημιουργήσουν. Κι όσο κι αν ο Teague είναι ένας οικονομικός pg, που μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την μπάλα, Butler, Wiggins, και Towns, όχι απλά την χρειάζονται, αλλά την απαιτούν. Θα έχει ενδιαφέρον η διαχείριση του θέματος από τον Thibodeau.

Aν κάτι περιμέναμε από τους περσινούς, νέους, φρέσκους και αθλητικούς Wolves ήταν η παρουσίαση μιας συμπαγούς και σκληρής Thibodeau-ιακής άμυνας. Αντ’ αυτού παρουσίασαν την 26η, πέμπτη χειρότερη, άμυνα της λίγκας. Και παρότι κατά διαστήματα η άμυνά τους, ειδικά μετά το All Star, έπνιξε κόσμο, η συνολική εικόνα ήταν απογοητευτική. Το βασικό θέμα προβληματισμού σχετικά, βέβαια, είναι πως το σύγχρονο ΝΒΑ είναι τρομακτικά επιθετικοκεντρικό και οι επιθέσεις είναι που έχουν εξελιχθεί (με τη βοήθεια τεχνολογίας και επιστημών) και κερδίζουν τα παιχνίδια. Οι Τελικοί του 2017 αποτελούν το απόλυτο σχετικό παράδειγμα. Συνεπώς, ο Thibodeau θα δώσει και πάλι βάρος στην άμυνα, ή θα προσπαθήσει παράλληλα να αναπτύξει το τεράστιο επιθετικό ταλέντο που έχει στη διάθεσή του;

Επιπρόσθετα, άλυτο πρόβλημα παραμένει η ελλιπής περιφερειακή απειλή, σε ένα πρωτάθλημα που είναι παραπάνω από απαραίτητο για να μπορούν να ανοίξουν οι άμυνες για τους χώρους που απαιτούν οι Buttler, Wiggins και Towns για τις εφορμήσεις τους προς το καλάθι. Στο τρέχον roster το καλύτερο ποσοστό έξω από τα 7,25 κατά την περσινή σεζόν το είχε ο Gorgui Deng με 37,2%, ενώ κανείς άλλος δεν ήταν πάνω από τον μέσο όρο της λίγκας, στο 35,7%. Πρόβλημα…

Τέλος, ο προσωπικός μου φόβος για αυτή την ομάδα είναι το ξεζούμισμα του coach-Thibs στους παίχτες του. Τη σεζόν 2016-17 οι Wiggins και Towns ήταν οι δύο πρώτοι σε λεπτά στη λίγκα με 3.048 και 3.030 αντίστοιχα, ενώ ο Towns δεν έχει χάσει παιχνίδι στις δύο πρώτες του χρονιές στη λίγκα (164/164), ενώ ο Wiggins μόλις δύο σε τρεις σεζόν (244/246). Ε, τρέμω στην ιδέα πως ο ΚΑΤ στα 28 του θα έχει ξεζουμιστεί από τον Thibodeau και την κακή του συνήθεια να παίζει τους παίχτες του μέχρι να πέσουν λυπόθυμοι, θυμίζοντας κάτι από τον βετεράνο, παλαίμαχο και για λύπηση από τα 28 Luol Deng.

Α. Θα ήθελα να σας εξομολογηθώ πως, όσο μου άρεσε το νέο σήμα των Wolves, τόσο πανικό έπαθα όταν είδα την νέα τους πράσινη πιτζάμα τρίτη εμφάνιση.

“Βγάζουν τον ThanksGiving ο Προπονητής και o GM?” Αξιολόγηση σχεδιασμού και μέλλον.

Τον σχεδιασμό τον σχολιάσαμε ήδη. Ήταν τεράστια επιτυχία η απόκτηση Butler, και δη στην τιμή που αυτό επετεύχθη, και σίγουρα η έλευση βετεράνων κρίνεται θετική. Όπως και το μεγαλύτερο βάθος που ο πάγκος απέκτησε. Παρόλα αυτά θέματα, όπως το περιφερειακό σουτ, δεν αντιμετωπίστηκαν, και δεδομένα στα αρνητικά κατά τον γράφοντα είναι και οι παίχτες που επιλέχθηκαν, έναντι των διαθέσιμων, πολλές φορές φτηνότερων και καλύτερων συνάμα, επιλογών.

Παρόλα αυτά θέμα αλλαγών σε front office και προπονητικό team δεν πρόκειται να υπάρξει. Κάθε σοβαρός οργανισμός όταν επιλέγει ένα πενταετές πλάνο, το στηρίζει και το αφήνει να εξελιχθεί και πέρα του δεύτερου χρόνου του. Και οι Wolves μπαίνουν μόλις στο δεύτερο χρόνο του τρέχοντος project, έχοντας μάλιστα κάνει σαφείς κινήσεις προς την επιθυμητή κατάσταση.

Χ-Factor

Με 23,6 πόντους την περσινή σεζόν (αλλά σε 19 προσπάθειες), με 35% από τα 7,25 (βελτίωση από το προπέρσινο 30%) και ένα εξαιρετικά αθλητικό κορμί, ο Wiggins είχε σαν μελανό σημείο την κακή του άμυνα (στο bottom 12 της λίγκας στο defensive rating), παρά τη φήμη του καλού αμυντικού που τον ακολουθούσε από το κολέγιο. Πλέον, με τον Jimmy Butler δίπλα του στα φτερά, οι προσπάθειες θα μειωθούν, αλλά επιβάλλεται να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα, μιας και θα έχει μεγαλύτερο χώρο δράσης και οι άμυνες δεν θα κλείνουν όσο πέρσι πάνω του. Η προσαρμογή του στην νέα κατάσταση και η εξέλιξή του, τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά από άποψη αποτελεσματικότητας και κίνησης χωρίς την μπάλα, είναι που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό το που είναι τελικά το ταβάνι των φετινών Wolves. Έτοιμος να υπογράψει ανανέωση $ 148 εκατ. για πέντε χρόνια πρέπει να δικαιώσει την πίστη του franchise κάνοντας το βήμα παραπάνω που αναμένεται από αυτόν.

Keep an eye on

Ο Shabazz Muhammad είναι μέσα μου περισσότερο καταχωρημένος για το γεγονός πως είχε φωνάξει παράνομα “κοπέλα” στο Rookie Transition Program και εκδιώχθηκε από αυτό το 2013, παρά για τις αγωνιστικές του επιδόσεις. Ωστόσο, με 10 πόντους με δύο τρίποντα, αλλά και 52,3% eFG% τη σεζόν 2016-17, αλλά και την επιλογή να υπογράψει ένα under market value συμβόλαιο για να παραμείνει στην ομάδα, δείχνει πως θέλει και διεκδικεί τον ρόλο του πρώτου βιολιού στα second units των “Λύκων”. Σε περίπτωση που ανεβάσει το παιχνίδι του (και το 33,5% που έχει από το τρίποντο), τότε θα μιλάμε για ένα σημαντικό γρανάζι στη νέα μηχανή του coach Thibs.

Ένοχη απόλαυση

To pick’n’roll του Butler με τον Towns στα πλάγια, με τον Teague να είναι σε spot θέση και τον Gibson να σκρινάρει τον Wiggins στην αδύνατη πλευρά για να κόψει ο τελευταίος προς το καλάθι. Μπορώ να δω έναν αγώνα που κάθε επίθεση των Wolves θα έχει αυτό ακριβώς το play. Οι δυνατότητες τελειώματος της φάσης που ανοίγονται από το συγκεκριμένο είναι είναι πάμπολλες: τρίποντο Butler, pop Towns και γλυκό σουτάκι από μέση απόσταση ή τρίποντο, σπάσιμο μπάλας, είτε στο ρολλάρισμα του KΑΤ, είτε με slash του Butler και, με το κλείσιμο της άμυνας πάνω, στον όποιον από τους δύο, είτε στον spot Τeague, είτε στον Wiggins που εφορμά. Αναμένω με προσμονή.

Μαντάμ Ζαΐρα

Όλο το καλοκαίρι διαβάζω στα sites από U.S. και ακούω στα podcasts των εκεί gurus (μου) για τους Wolves που ετοιμάζονται για μία σεζόν 50 νικών (η πρόβλεψη του Vegas τους δίνει με γραμμή τις 48,5 νίκες για το under/over) και δυσκολεύομαι να καταλάβω το πως. Δεν είναι μόνο ότι η φετινή Δύση είναι ο λάκκος με τα λιοντάρια και ακόμα και η 13η ομάδα (όποια καταλήξει 13η) αναμένεται να κάνει σημαντικές ζημιές, αλλά προσωπικά δεν καταλαβαίνω πως μια ομάδα μπορεί να πάει από τις 31 νίκες της προηγούμενης σεζόν στις 50. Ειδικά όταν βασικά θέματα, όπως το περιφερειακό σουτ, δεν λύθηκαν, ενώ ακόμα μένει να φανεί πως θα μοιραστούν οι νέοι ρόλοι στην επίθεση και πως (και αν) θα δέσει επιτέλους η άμυνα. Ακόμα και τις 46 να πιάσει, είναι μια βελτίωση της τάξης του 50% σε σχέση με την προηγούμενη επίδοση, μεταβολή σπάνια στο ΝΒΑ έτσι κι αλλιώς.

Συνεπώς, προσωπική μου εκτίμηση, ίσως όντας διστακτικότερος μετά τον περσινό μη δικαιωμένο ενθουσιασμό, είναι 44 με 46 νίκες και 7οι ή 8οι στη Δύση.

Τέλος, βλέπω μια οργιαστική χρονιά από τον Towns, ο οποίος θα πάρει ψήφους ακόμα και για το MVP award, ενώ, παρότι ασφυκτικά σκασμένη από ταλέντο η Δύση, δύο εκ των Towns, Butler, Wiggins θα είναι παρόντες στο All Star.