H “ομάδα του Paul George” είναι μία ομάδα χωρίς αυτόν πλέον, με τον οργανισμό των Pacers να γυρίζουν σελίδα και να μπαίνουν σε φάση ανοικοδόμησης. Τα υλίκα που διάλεξαν, όμως, για αυτόν τον σκοπό είναι αρκετά συζητίσιμα.
Πού σας αφήσαμε;
Δεν είναι παρά 27 ετών. Τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που τον έβλεπα με τη χρυσή-navy blue εμφάνιση, δεν μπορούσα να αποβάλλω από μέσα μου την αίσθηση ότι παρακολουθώ έναν κουρασμένο βετεράνο. Έναν εργάτη που ξέρει ότι ποτέ δεν θα φτάσει σε ψηλά κλιμάκια, αλλά δουλεύει με ταπεινότητα, έχοντας αποδεχτεί τη μοίρα του. Ίσως αυτός να ήταν κι ο λόγος που ο δείκτης του mouse μου, ποτέ δεν πλησίαζε αγώνα των Pacers στα εικονίδια του NBA League Pass. Ήταν μια αίσθηση οίκτου που απλά ήθελες να αποφύγεις. Ακόμα και στο περσινό πρώτο γύρο των playoffs εναντίον των Cavaliers, ο Paul George επαναλάμβανε μηχανικά “I’m tired of losing to this guy“. Το θέμα δεν ήταν ο LeBron, αλλά αυτή η επταετία μετριότητας η οποία έκλεισε φέτος, για καλό όλων.
Καθόλου τυχαία προφανώς, ο κύκλος αυτός των Pacers ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με τον PG13. Από την rookie χρονιά του (2010), μέχρι και φέτος, η Indiana προκρίθηκε έξι φορές στα playoffs, με μοναδική εξαίρεση τη σεζόν 2014-15, όταν και ο George έπαιξε μόλις έξι αγώνες λόγω του σοβαρού τραυματισμού με την Εθνική.
Ειρωνικά, η περσινή χρονιά ήταν κάτι σαν ο μέσος όρος όλων των προηγούμενων: η απόλυτη μετριότητα. Καθόλη τη διάρκεια, η ομάδα πάλευε στα όρια των playoffs. O Paul George αψυχολόγητα κυμάνθηκε από συνεχείς εβδομάδες κακού μπάσκετ (17 ppg με 39% τον Φεβρουάριο), μέχρι περιόδους Hall of Fame (Απρίλιος: 33 ppg με 55%). Κατάφεραν να τερματίσουν με το 7ο seed και να ολοκληρώσουν ένα τουριστικό πέρασμα από τον πρώτο γύρο των playoffs (0-4 από Cavs). Ακόμα και στατιστικά, βρέθηκαν ακριβώς στη βαρετή μέση: 15οι σε Offensive και Defensive Rating, με pace (#18) που δεν ήσουν σίγουρος (ούτε οι ίδιοι μάλλον) αν ήθελαν να τρέξουν ή να παίξουν πιο οργανωμένα.
Ο μοναδικός λόγος που θα μπορούσε να φέρει αυθόρμητο χαμόγελο κι όχι αδιαφορία σε μια συζήτηση γύρω από τους Pacers είναι ο Myles Turner. Από τους πιο ταλαντούχους νέους και βελτιωμένους παίχτες της περσινής σεζόν, βελτίωσε τα ποσοστά του σε κάθε κατηγορία. Είναι αλήθεια πως το όνομα του δεν συζητείται πολύ σε mainstream κύκλους, αλλά δεν είναι αδύνατο να εξελιχθεί σε πραγματικά μεγάλο παίχτη. Με την επέκταση του παιχνιδιού του και στο τρίποντο πλέον, είναι ξεκάθαρα ο PF του μέλλοντος για τους Pacers. Fantasy Tip: Από τους πιο σημαντικούς φετινούς breakout candidates.
Καλοκαιρινός σχεδιασμός
Ο Ριχάρδος Α΄ ο Λεοντόκαρδος της Αγγλίας, ήταν ο πρώτος που πρότεινε την πίσσα και τα πούπουλα σαν μορφή τιμωρίας, το 1189 μ.Χ.. Ένα πέρασμα
από τα blogs της ομάδας, θα σας έπειθε πως οι οπαδοί των Pacers κάλλιστα θα υιοθετούσαν αυτή την μέθοδο για τον GM Kevin Pritchard αυτό το καλοκαίρι. Δύο ήταν οι βασικοί λόγοι που δημιούργησαν τη διάθεση για λιντσάρισμα. Πρώτον, η (πιθανότατα εσφαλμένη) πεποίθηση πως η Indiana θα μπορούσε να λάβει αξιότερα ανταλλάγματα για τον Paul George (ανταλλάχθηκε στους Thunder για τους Victor Oladipo και Domantas Sabonis). Δεύτερον, η απόκτηση μια σειράς παιχτών μεσαίας κλάσης: Darren Collisson, Cory Joseph, Bojan Bogdanovic.
Όταν μια ομάδα “επίσημα” μπαίνει σε rebuilding mode, η αυτόματη αντίδραση του οπαδού είναι “φορέστε το μαύρο μπερέ, μπείτε στο τανκ και πάμε για το πρώτο πικ”. Οι παραπάνω κινήσεις του Pritchard δυσκολεύουν πολύ το ατόφιο τανκάρισμα, και τοποθετούν τους Pacers πιο κοντά στο κάτω μέρος του μεσαίου στρώματος της Ανατολής. Αυτό, βέβαια, μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο υγιές μακροπρόθεσμα. Η ξέφρενη πορεία για τον πάτο των standings σε μια ομάδα μόνο με νέους και G-leaguers, εύκολα ανατρέφει κακούς παίχτες με λανθασμένη μπασκετική νοοτροπία. Συν τοις άλλοις, η επικείμενη αναδιάρθρωση της λοταρίας από το 2019, με σκοπό να αποφεύγονται τέτοιες πρακτικές, είναι ακόμα ένα στοιχείο υπέρ των καλοκαιρινών κινήσεων των Pacers.
Indiana Pacers Depth Chart
Τι περιμένουμε στο παρκέ
Οι Indiana Pacers βρίσκονται εν μέσω μιας αντίθεσης. Από την μία πλευρά οι μπασκετικές αξίες του coach Nate McMillan ανήκουν σε νοοτροπία μαυρόασπρης ελληνικής ταινίας των ’60s, τύπου “πνεύμα και ηθική”: ανούσιο πείσμα σε ροτέισο που δεν λειτουργούν, αόριστη πίστη πως η υπομονή οδηγεί σε βελτίωση, επίθεση χωρίς φαντασία, κι αμυντική εμμονή σε matchups με τη λογική πως κάθε παίχτης πρέπει να φυλάει τον αντίστοιχο της θέσης του. Κάτι ανήκουστο σε μια εποχή που οι tweeners (παίχτες που μπορούν να παίξουν σε πολλαπλές θέσεις) είναι ό,τι σημαντικότερο στο μπάσκετ μετά το μακρινό ριμπάουντ (never gets old). Σε μια όμορφη ανάλυση, μπορούμε να δούμε τις συνέπειες των παραπάνω, όταν ο DeRozan έβαλε 16 πόντους, δυο τρίποντα, και κέρδισε πέντε φάουλ σε ένα μόνο 12λέπτο, αφού ο McMillan επέμενε να αφήνει πάνω του τον Monta Elli have it all.
Από την άλλη, μια ομάδα με νέο ρόστερ, που έχει σκοπό την ανάπτυξη κι όχι τον πρωταθλητισμό, αποτελεί ένα εν δυνάμει playground για τον coach. Πειραματισμοί, αυτοσχεδιασμοί, ελευθερία δράσης, ακριβώς όπως η αξέχαστη σκηνή στο Step Brothers: “so many activities. It’s making my head spin how many activities we can do”. Φέτος λοιπόν, ο McMillan καλείται να έρθει αντιμέτωπος και με τον ίδιο του τον εαυτό. Πόσο θα τολμήσει;
Panic Button
Το Panic Button είναι εύκολο. Μέχρι τον Φεβρουάριο, όταν οι νέοι θα πάρουν περισσότερο χρόνο, και θα έχουν περισσότερους λόγους για να παρακολουθήσουμε τους αγώνες, απλά κλικάρετε στο έτερο ματς της Ανατολικής Περιφέρειας.
Σε μια ομάδα με τρεις νέους βασικούς, συνολικά οκτώ νέες προσθήκες, κι ασαφή προορισμό, δεν μπορείς να περιμένεις μπάσκετ υψηλής αισθητικής. O Bojan (σε αντίθεση με τον συνονόματο, του λείπει το “D”) Bogdanovic δεν έχει παίξει ποτέ του πάνω από 27 mpg, και είναι ο μόνος παίχτης στο ρόστερ που μπορεί να σουτάρει σχετικά αξιοπρεπώς από το τρίποντο, παρέα με τον Collison.
Keep an eye on
- O Myles Turner δεν είναι απλά ένας ανερχόμενος παίχτης. Είναι ο φακός μέσα από τον οποίο οι Pacers πρέπει να κοιτάζουν φέτος. Ανάλογα το πόσο μακριά βλέπουν, θα πρέπει να διαχειριστούν τον σχεδιασμό για το μέλλον τους, και γύρω από ποιους παίχτες θα το χτίσουν.
- Προκλητικά κι αντιφατικά για NBA fan, δεν μπορώ να κρύψω πως θεωρώ πως η rap και η hip-hop έχουν τόσο σχέση με τέχνη, όσο ο Bogdanovic με άμυνα. Για αυτό κι όταν με μισή καρδιά αποφάσισα να ακούσω το πρόσφατο single του νέου αστέρα των Pacers, Victor Oladipo, έμεινα με το στόμα ανοιχτό από την βελούδινη φωνή του. Δύο λεπτά και σαραντατρία δευτερόλεπτα που θα έλιωναν την καρδιά κάθε γυναίκας.
- Οι προβολείς να πέφτουν στους δύο παραπάνω παίχτες, αλλά αξίζει να ρίχνουμε ματιές στον 23χρονο Glenn Robinson τον 3ο1)Αυτά τα βασιλικά κατάλοιπα στα ονόματα, με φτιάχνουν. Όχι, δεν υποννοώ κάτι, έλεος., που αργά αλλά σταθερά βελτιώνεται, και δεν αποκλείεται να κερδίσει την μάχη του SF από τον Bogdanovic.
- Ψηλός (6’10), πολύ καλός σουτέρ, καμιά αμυντική προδιάθεση, και γενικά τυπικός αντιπρόσωπος της λευκής φυλής. Μπορεί ο rook T.J. Leaf να βρει το δρόμο του στο φετινό ροτέισο των Pacers; Θα εξαρτηθεί κυρίως από την προσαρμοστικότητά του και από το αν ο Thad Young θα ανταλλαχθεί εν μέσω της σεζόν.
Μαντάμ Ζαΐρα
Δεν φαίνεται να έχουν το δυναμικό να παλέψουν με τους μέτριους Pistons για την τρίτη θέση της Central, αλλά απέφυγαν και την ελεύθερη πτώση. Αυτό σημαίνει ότι θα τερματίσουν τέταρτοι αφήνοντας στην τελευταία θέση του division τους Chicago Bulls. Ενδέκατοι στην Ανατολική περιφέρεια.
Latest posts by Stavros Marinos (see all)
- TheBallHog Watch: Phoenix Suns και Aron Baynes - December 2, 2019
- 2019-20 Previews: Washington Wizards - October 27, 2019
- 2019-2020 Previews: Sacramento Kings - October 20, 2019
- Deep Για Deep Fantasy Sleepers 2019-20 - October 8, 2019
- Ο καλύτερος παίχτης του Κόσμου για 10 μέρες - March 14, 2018
| ↑1 | Αυτά τα βασιλικά κατάλοιπα στα ονόματα, με φτιάχνουν. Όχι, δεν υποννοώ κάτι, έλεος. |
|---|
