Όταν μπαίνει ο Οκτώβρης και τα ”Καλό χειμώνα” και οι φθινοπωρινές μελαγχολίες επικρατούν στις ζωές μας, οι φίλοι της “σπυριάρας” χαμογελούν. Κάποιοι γιατί περιμένουν την έναρξη της σεζόν του NBA, και κάποιοι γιατί περιμένουν την έναρξη της σεζόν της Euroleague, αν και οι περισσότερο τυχεροί απ’ όλους αναμένουν και τα δύο.
Το format της Euroleague με τον μαραθώνιο των 30 αγωνιστικών και “όλοι εναντίον όλων”, αύξησε τις απαιτήσεις για γεμάτa ρόστερ δεκαπέντε παικτών κάθε ομάδα. Τα οικονομικά οφέλη αυξήθηκαν, τόσο από εισιτήρια, όσο και από τα τηλεοπτικά, και η διοργανώτρια αρχή δείχνει να στήνει σιγά-σιγά ένα brand με γερές βάσεις. Ένα παράδειγμα είναι το εντυπωσιακό video για την προώθηση της σεζόν με τους παίκτες να παρτάρουν και να ραπάρουν. Το dish του Σπανούλη και η απάντηση από τον Doncic είναι το καλύτερο promo για τη σεζόν.
Ακόμη μια χρονιά ξεκινάει με την κόντρα FIBA-Euroleague στα άκρα, αυτή τη φορά για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019 και το αν θα διακοπεί η Euroleague για να συμμετέχουν οι παίκτες με τις εθνικές τους. Καμία πλευρά δεν δείχνει πρόθεση να κάνει πίσω, οπότε οι περισσότερες εθνικές θα αγωνιστούν με παίκτες από τις ομάδες του Eurocup και του FIBA Champions League. Το μόνο σίγουρο, όπως έχουμε ξαναγράψει, είναι πως από αυτή την κόντρα το μπάσκετ έχει μόνο να χάσει.
Το σημερινό άρθρο έχει σκοπό να παρουσιάσει παίκτες, έναν ανά ομάδα, που αναμένεται να κεντρίσουν το ενδιαφέρον μας με τις αγωνιστικές τους επιδόσεις στη φετινή διοργάνωση. Οι επιλογές έχουν ξεκάθαρα αγωνιστικά, υποκειμενικά, και hipsterικά κριτήρια. Τα όσα περιμένουμε να παρουσιάσουν οι ομάδες μέσα στα παρκέ, μπορείτε να τα διαβάσετε στις εξαιρετικές αναλύσεις των αδερφών μας, του BasketballGuru.gr.
Το σημερινό άρθρο μπορεί να χρησιμεύσει και ως cheat sheet στο fantasychallenge της Euroleague, το οποίο φέτος ανανεώθηκε και μας παρουσιάστηκε με νέα μορφή και μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Όσοι ψάχνουν παρέα στο πάθος τους, αλλά και μεγάλο ανταγωνισμό, ας κάνουν join τη fantasy league του The Ball Hog (THEBALLHOG EUROLEAGUE FANTASY LEAGUE) αλλά και του Basketball Guru (BASKETBALL GURU).
Όλα έτοιμα λοιπόν. Το ωραιότερο ευρωπαϊκό ταξίδι ξεκίνησε. Προβολείς και πάμε:
”DEVOTION, DEVOTION, I FEEL DEVOTIOOOON”
Ricky Ledo (Anadolu Efes Instanbul)- Guard, 1.97, 1992, USA
Ricardo Julio το βάφτισαν το παιδί, αλλά Ricky για τους φίλους. Ο Ledo ήταν #21 prospect στο κολεγιακό πρωτάθλημα σύμφωνα με το ESPN, αλλά δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να το αποδείξει. Δεν κατάφερε να πάρει έγκριση συμμετοχής από την επιτροπή, λόγω προβλημάτων στον τρόπο επιλογής του, και έκατσε εκτός το πρώτο εξάμηνο. Όταν δεν τα κατάφερε ούτε στο δεύτερο εξάμηνο να πάρει άδεια, είπε να την μπει κατευθείαν στο draft του 2013. Τη βραδιά του draft ο παίκτης επιλέχτηκε στο #43 από τους Bucks, για να πάνε τα δικαιώματά του στους Sixers και τελικά να καταλήξουν στους Mavericks.
Με τους Mavs έπαιξε μόλις 16 παιχνίδια σε δύο σεζόν και τον περισσότερο καιρό τον πέρασε στη -ακόμα τότε- D-League. Στα μέσα της σεζόν του 2015, οι Mavs τον έτζασαν για να ανοίξουν χώρο στην ντουλάπα για το παλτο στο cap space για τον Amar’e. Το τέλος της σεζόν του 2015 τον βρήκε στους Knicks να υπογράφει κάτι 10ήμερα συμβόλαια, αλλά και να κάνει ρεκόρ καριέρας με 21 πόντους εναντίον των Wizards. Η σεζόν του 2016 τον βρήκε και πάλι στη D-League, όπου μάλιστα πήρε και μέρος στο All Star Game, αντικαθιστώντας την τελευταία στιγμή τον Erick Green, που πετάχτηκε μέχρι το NBA για να κάνει κάτι μεροκάματα.
Μετά από αυτή την εμπειρία είπε να δοκιμάσει και την τύχη του στο Puerto Rico για λίγους μήνες, πριν περάσει τον Ατλαντικό και έρθει στην Ευρώπη για να παίξει στην Yesilgiresun Belediye. Στην πρώτη του σεζόν αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ με 21,1 πόντους κατά μέσο όρο και στο τέλος αυτής πετάχτηκε μέχρι την Ισπανία για να βοηθήσει την Baskonia στα playoffs (9,4 πόντους με 38% στα τρίποντα σε επτά παιχνίδια). Η φετινή σεζόν τον βρίσκει να επιστρέφει στην Τουρκία, αλλά στην Efes αυτή τη φορά.
Εξαιρετικός σκόρερ με αξιόπιστο μακρινό σουτ. Ειδικός σε iso καταστάσεις, αλλά και στο να στήνει picks. Μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα με μπούκες και είναι καλύτερος δημιουργός από τον Paul που έχει πέρυσι η Efes. Μοναδικό ερωτηματικό είναι το αν μπορεί να σταθεί στο υψηλό επίπεδο της Euroleague, από την οποία δεν έχει καμία εικόνα.
Jordan Theodore (Ax Armani Exchange Olimpia Milan)- Guard, 1.83, 1989, USA
Ο ”γείτονας” Theodore έπαιξε τέσσερα χρόνια στο κολέγιο του Seton Hall, σπάζοντας κάθε ρεκόρ της ιστορίας του, που είχε να κάνει με assists. Δεν έγινε ποτέ draft και πήρε γρήγορα τον δρόμο της ξενιτιάς για να βρεθεί το 2012 στην Τουρκία και την Antalya BSB, από την οποία προσπάθησε να την κάνει μετά από ένα χρόνο, για να πάει στην Κροατία και στην Cedevita, αλλά οι Τούρκοι δεν τον άφησαν, οπότε έκατσε και δεύτερη χρονιά στην παρέα τους.
Μετά από κάτι περάσματα από Πουέρτο Ρίκο, ξανά Τουρκία, Γαλλία, Γερμανία και ξανά μανά Τουρκία, κινδύνευε να βρεθεί με την ταμπέλα του γυρολόγου στην πλάτη και την καριέρα του στα αζήτητα. Όλα αυτά μέχρι το 2016 και την επιλογή του από την Banvit. Με την τουρκική ομάδα έκανε την μεγάλη του έκρηξη, κατέκτησε το Κύπελλο Τουρκίας, την οδήγησε μέχρι τους προημιτελικούς του FIBA Champions League και κατέκτησε και το βραβείο του MVP της διοργάνωσης.
Πώς να μην τρέξει να τον αρπάξει λοιπόν το καλοκαίρι η Armani, προσφέροντας του εκτός από ένα καλό συμβόλαιο, και μια θέση στη Euroleague; O Theodore ήδη ξεκίνησε τη σεζόν με την ίδια φόρα που την άφησε, καθώς οδήγησε την Armani στην κατάκτηση του ιταλικού super cup με 29 πόντους, 7 rebounds και 5 assists στον τελικό.
Δυνατό πουλέν που τα κάνει όλα στην περιφέρεια και στην μέρα του μπορεί να διαλύσει οποιαδήποτε άμυνα και αντίπαλο. Ερώτημα προς απάντηση το αν μπορεί να σταθεί απέναντι στο δυνατό ανταγωνισμό της Euroleague.
Janis Timma (Baskonia Vitoria Gasteiz)- Forward, 2.01, 1992, Latvia
Προσωπική μεγάλη αδυναμία το ψηλό, δυνατό, ξανθό παιδί από την Λετονία. Έπαιξε πρώτη χρονιά σε επαγγελματικό επίπεδο το 2011 με την BK Liepajas Lauvas, για να πάρει μεταγραφή στο τέλος της χρονιάς στην BK Ventspils, με την οποία κατέκτησε την Βαλτική Λίγκα το 2013, όντας MVP της διοργάνωσης. Την επόμενη χρονιά την οδήγησε στην κατάκτηση και του Λετονικού πρωταθλήματος, με τον ίδιο να παίρνει τον τίτλο του MVP.
Το 2014 πήρε μεταγραφη για τη VEF Riga, με την οποία πήρε μέρος σε μεγαλύτερες διοργανώσεις, όπως το Eurocup και η VTB United League. Το 2015 επέστρεψε στους εθνικούς τίτλους με την κατάκτηση του πρωταθλήματος Λετονίας, έχοντας 12,6 πόντους μ.ο. σε όλες τις διοργανώσεις που πήρε μέρος.
Τον Ιούνιο του 2015 έκανε το μεγάλο βήμα και υπέγραψε στη Ρωσία και τη Zenit με συμβόλαιο δύο ετών. Με τους Ρώσους είχε μια συμμετοχή σε τελικούς πρωταθλήματος και μία παρουσία στα προημητελικά του Eurocup και αναδείχθηκε σε παίκτη- κλειδί για την ομάδα. Την σεζόν που μας πέρασε είχε 13,7 πόντους μ.ο., 4,2 rebounds και 2,5 assists. Οι εμφανίσεις του στο φετινό Eurobasket αποτελούν το καλύτερο ορεκτικό για το τι περιμένουμε από αυτόν στη φετινή Euroleague.
Maodo Lo (Brose Bamberg)- Guard, 1.91, 1992, Germany
Γεννημένος στο Βερολίνο με πατέρα από Σενεγάλη και μητέρα την εικαστικό Elvira Bach, αλλά αμερικανοθρεμμένος μπασκετικά στο Columbia University της Νέας Υόρκης. Εκεί του ”κόλλησαν” το παρατσούκλι “The Chairman”, χωρίς να έχουν γίνει γνωστοί ακόμα οι λόγοι, και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έβγαλε το γερμανικό μπάσκετ.
Το 2016 τελείωσε το κολέγιο, δεν κατάφερε να μπει στο draft, δοκίμασε την τύχη του στο Summer League και αποφάσισε να επιστρέψει στη Γερμανία για να παίξει στην Bamberg υπό τις οδηγίες του μέγα Trinchieri. Πρωτάρης στη Euroleague δεν είναι, καθώς αγωνίστηκε και πέρυσι στη διοργάνωση, έχοντας 5,3 πόντους, 1,2 assist, 1,2 rebound και 42% στα τρίποντα σε 10 λεπτά συμμετοχής. Φέτος ο ρόλος του θα είναι αναβαθμισμένος, μετά και τις εμφανίσεις του στο Eurobasket, και αναμένουμε την αγωνιστική απογείωσή του.
Mathias Lessort (Crvena Zvezda MTS Belgrade)- Center, 2,06, 1995, France
Γεννημένος στο γαλλικό κομμάτι της Μαρτινίκα, ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Elan Chalon, μόλις το 2014. Προσπάθησε να γίνει recruit με μεγάλα κολεγιακά προγράμματα, όπως αυτά του Gonzaga και του North Carolina, αλλά τελικά παρέμεινε στη χώρα του. Το 2016 πήρε μεταγραφή στη JSF Nanterre με την οποία κατέκτησε τόσο τη γαλλική λίγκα, όσο και το Europe Cup της FIBA. Στο draft του 2017, επιλέχτηκε από τους Sixers στο #50.
Παίκτης με δυνατό κορμί, με έφεση στην άμυνα και στο rebound. Undersized center, από αυτούς που είναι της μόδας, με εξαιρετική εκτέλεση στο πικερό. Παίκτης που θα αξιοποιήσει την καλή παράδοση που έχουν οι Σέρβοι στο να βγάζουν παίκτες, όχι μόνο γηγενείς, αλλά και Ευρωπαίους (Zipser), για να κάνει το βήμα παραπάνω είτε εντός, είτε εκτός Ευρώπης.
Will Clyburn (CSKA Moscow)- Forward, 2.01, 1990, USA
Ο Clyburn είναι ένα ωραίο παράδειγμα αθλητή που ξεκίνησε από χαμηλά, δεν τα παράτησε όταν είδε πως δεν ερχόταν το βήμα παραπάνω, δούλεψε πάρα πολύ, και έγινε ένας από τους εντυπωσιακότερους παίκτες της Euroleague.
Ξεκίνησε την κολεγιακή του διαδρομή από το Marshalltown Community College, με 19,6 πόντους και 8,7 rebounds, για να μετακομίσει στο University of Utah, με 17,1 πόντους και 7,8 rebounds ανά παιχνίδι. Κάπως έτσι ήρθε και η δεύτερη μετακόμιση, στο Iowa State, η οποία τον ανάγκασε να κάτσει ένα χρόνο εκτός λόγω των σχετικών κανονισμών περί αλλαγής κολεγίων. Τη χρονιά 2013 κέρδισε το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου στην περιφέρεια και με 14,9 πόντους μ.ο. οδήγησε το κολέγιο στο March Madness.
Δεν έγινε ποτέ draft αλλά δεν το έβαλε κάτω. Πέρασε τον Ατλαντικό και βρέθηκε στη Γερμανία και στην Ulm. Το 2015 μετακόμισε στο Ισραήλ και την Hapoel Holon, με την οποία αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, με 20,9 πόντους μ.ο.
Η επόμενη χρονιά τον βρήκε στην Τουρκία και στην Dussafaka Dogus και την Euroleague. Σε 34 παιχνίδια στη διοργάνωση είχε 12,3 πόντους, 5,1 rebounds, 1,3 assist σε 28,2 λεπτά συμμετοχής. Πλεονέκτημα του τα τρομερά αθλητικά προσόντα του. Μειονέκτημά του το κακό περιφερειακό σουτ του. Μπορεί να δημιουργήσει δικές του φάσεις στην επίθεση και να παίξει άμυνα από το “1” μέχρι το “4”.
Adam Hanga (FC Barcelona Lassa)- Forward, 2.01, 1989, Hungary
Παίκτης που χαίρεσαι να τον βλέπεις στο παρκέ. Τα κάνει σχεδόν όλα και τα κάνει καλά. Το όνομα του είναι Hanga Adam κανονικά και αυτό λόγω της καταγωγής του. Όχι από την πλευρά της μητέρας του, που είναι από την Ουγγαρία, αλλά από την πλευρά του πατέρα του που είναι από την Equatorial Guinea, ο οποίος και εγκατέλειψε την οικογένεια του όταν ο Hanga ήταν τριών ετών.
Ο Hanga ξεκίνησε την καριέρα του στην Albacomp το 2006 και έμεινε εκεί μέχρι το 2011. Μετακόμισε στην Ισπανία και την Assignia Manresa, με την οποία είχε 7,8 πόντους και 2,9 rebounds μ.ο.. Στο draft του 2011 οι Spurs τον επέλεξαν στο #59, αφού τον είχαν παρακολουθήσει σε διάφορα ευρωπαϊκά recruiting τουρνουά που γίνονται τα καλοκαίρια στην Ευρώπη. Το 2013 υπέγραψε για τρία χρόνια στην Baskonia και μετά από μια μέτρια σεζόν, κατέληξε δανεικός την Ιταλία και την Avellino. Στην Baskonia επέστρεψε για να βοηθήσει στα playoffs του 2014 και παρέμεινε. Τις τελευταίες δύο σεζόν ανέβασε την απόδοση του και αποτέλεσε ένα εξαιρετικό εργαλείο, τόσο για τους Βάσκους, όσο και για την εθνική ομάδα της Ουγγαρίας (ok, εκεί είναι το πρώτο βιολί).
Ο Hanga δεν είναι εντυπωσιακός παίκτης, δεν είναι εξαιρετικός σκόρερ. Είναι ένας παίκτης- εργαλείο που μπορεί να κάνει πάρα πολλές δουλειές μέσα στο γήπεδο και να βοηθάει σε πολλούς τομείς τις ομάδες του. Η επεισοδιακή μεταγραφή του από τη Χώρα των Βάσκων στην Καταλονία είναι αυτή που ξεχώρισε το φετινό καλοκαίρι σε επίπεδο Euroleague. Εμφανίσεις σαν την συγκεκριμένη το καλοκαίρι, τον έκαναν το πιο hot όνομα προς μεταγραφή.
Jason Thompson (Fenerbahce Dogus Istanbul)- Center, 2.11, 1986, USA
Είσαι πρωταθλήτρια Ευρώπης και θες να κάνεις το back2back και το NBA σου κλέβει τους δύο καλύτερους παίκτες σου. Τι κάνεις; Διατηρείς την ψυχραιμία σου, τον κορμό της ομάδας σου, τον καλό προπονητή σου, και σε αναλαμβάνει ο όμιλος Dogus που αυξάνει ακόμη περισσότερο το μπάτζετ, ώστε να αντικαταστήσεις επάξια ό,τι έχασες.
Ο Wanamaker ηρθε στη θέση του Bogdanovic, που ο Divac κάλεσε στους Kings. Πες πως αυτό το κενό καλύφθηκε με ό,τι καλύτερο υπήρχε στην αγορά των guards. Στη θέση του Udoh που πήγε στους Jazz ποιος θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει επάξια; Μιλάμε για τον Udoh που εδώ και δύο χρόνια ήταν η βασική αμυντική κολόνα της Fener και είχε τεράστιο μερίδιο συμμετοχής στο παιχνίδι της. Η απάντηση-λύση βρέθηκε από το NBA, και κάπως έτσι ο Jason Thompson βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
O Thompson πήγε κολέγιο στο Rider Broncs και έκατσε και τα τέσσερα χρόνια. Τη σεζόν 2006 τελείωσε με 20 πόντους και 10 rebounds μέσο όρο και ήταν ένας από τους μόλις τρεις παίκτες που το κατάφεραν εκείνη τη χρονιά. Έτερος εκ των τριών ήταν ο Kevin Durant. Παρόλο που το κολέγιο δεν άνηκε στην πρώτη κατηγορία, ο Thompson συνέχισε να τραβάει την προσοχή, έχοντας πάνω από 20 πόντους και 10 rebounds σε κάθε του χρονιά. Εννοείται πως όταν μιλάμε για προσοχή εννοούμε αυτή των ομάδων του NBA. Κάπως έτσι ο Thompson κατάφερε να επιλεγεί στο #12 του draft του 2008.
Η καριέρα του στο ΝΒΑ ξεκίνησε εντυπωσιακά και τελείωσε την πρώτη σεζόν με 11,1 πόντους και 7,4 ”σκουπίδια” μέσο όρο. Τον Οκτώβριο του 2009 οι Kings έκαναν χρήση του όρου επέκτασης του συμβολαίου του Thompson μέχρι το 201, και αυτός τους αντάμειψε με 12,5 πόντους και 8,5 rebounds μέσο όρο. Παρόλη την καθοδική τάση στα νούμερά του, οι Kings έδειχναν να τον εμπιστεύονται και με συνεχόμενες ανανεώσεις συμβολαίου, τον κράτησαν στο δυναμικό τους μέχρι το 2015. Η αγωνιστική κατηφόρα που τον είχε πάρει, δεν σώθηκε ούτε με την ανταλλαγή του στους Warriors το 2015, με τους οποίους έπαιξε μόλις 28 παιχνίδια με 6,4 λεπτά συμμετοχής. Το τέλος της σεζόν τον βρήκε στους Raptors, αφού οι Warriors τον άφησαν ελεύθερο, με τους οποίους έφτασε μέχρι τους τελικούς της Ανατολής, έχοντας όμως ο ίδιος μικρή συμμετοχή.
Ο Thompson μην μπορώντας άλλο να βλέπει την καριέρα του να κατρακυλά, τον ίδιο να μεγαλώνει και και να έχει μικροτραυματισμούς και το άθλημα να εξελίσσεται, πήρε τον “δρόμο του μεταξιού” και πήγε, για τα λεφτά και μόνο, να παίξει στην Κίνα και τους Shandong Golden Stars. Από αυτή την ομαδάρα έχουν περάσει παίκτες όπως ο Michael Beasley, Norris Cole και Donatas Motiejunas.
Αν θα μπορέσει η Fener, ο coach Eggplant και η Euroleague να αναστήσουν τη φθίνουσα καριέρα του Thompson, είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Το κενό του Udoh είναι μεγάλο και οι απαιτήσεις είναι πολλές. Το σίγουρο είναι πως ο Thompson μπορεί να κατεβάσει άνετα οχτώ-εννιά rebounds ανά παιχνίδι, να παίξει τον ρόλο του τερματοφύλακα, και να τελειώσει φάσεις above the rim. Το αν μπορεί να παίξει και την άμυνα που έπαιζε ο Udoh θα το μάθουμε σύντομα.
Thomas Robinson (Khimki Moscow Region)- Center, 2.08, 1991, USA
Μεγάλο πουλέν, τόσο δικό μου όσο και του Σταύρου Μαρίνου, στο NBA Fantasy. Εκτός από κάτι καλά φεγγάρια και αυτά μισά, το πουλέν μας βγήκε παλτό. Δυνατή σωματοδομή, εξαιρετικός rebounder, αλλά τελείωνε τις φάσεις μόνο με assist κάτω από το καλάθι. Είναι ένας καλός αμυντικός για παιχνίδι στα ψηλά, γρήγορα πόδια για επιθετικές άμυνες στα guards, αλλά στο επιθετικό του ρεπερτόριο δεν μπήκαν ποτέ παραπάνω κινήσεις πέρα από τελειώματα μέσα από τη ρακέτα.
Το 2012 ήταν η πέμπτη επιλογή στο draft από τους Kings, όντας πολλά υποσχόμενος κολεγιακός παίκτης και All-American επιλογή με το Kansas. Σε ένα παιχνίδι της σεζόν 2011-2012, σκόραρε 30 πόντους και κατέβασε 21 rebounds, πρώτος παίκτης στην ιστορία του Kansas που πετυχαίνει τέτοια νούμερα μετά το 1961. Την ίδια χρονιά τερμάτισε πρώτος στη λίστα με τα double doubles, με 21 συνολικά στη σεζόν και είχε 18 πόντους και 11,9 rebounds μέσους όρους. Την επόμενη σεζόν συνέχισε τις εντυπωσιακές εμφανίσεις και ανακηρύχτηκε καλύτερος παίκτης της περιφέρειας και μέλος της All-American team. Οι σειρήνες από το NBA είχαν ήδη ηχήσει όπως ήταν φυσικό και η είσοδος του στα draft ήταν αναμενόμενη κίνηση.
Ξεκίνησε την καριέρα του στο NBA στους Kings για να δοθεί ως ανταλλαγή, όμως, στην μέση της πρώτης του χρονιάς στους Rockets. Τα νούμερα του ήταν απογοητευτικά για #5 σε draft, αλλά το rebound παρέμεινε το δυνατό του κομμάτι. Τελείωσε την πρώτη του χρονιά με 4,8 πόντους και 4,7 rebounds για να συνεχίσει την καριέρα του στο Portland για τα επόμενα δύο χρόνια, χωρίς να ανεβάσει καθόλου τα νούμερά του. Το θέμα είναι πως τις τέσσερις φορές που ξεκίνησε βασικός στα πρώτα τρία χρόνια του στο NBA, τελείωσε το παιχνίδι με double-double.
Ακολούθησε η ανταλλαγή του στους Nuggets, οι οποίοι όμως τον άφησαν ελεύθερο για να τον μαζέψουν οι Sixers κάποια στιγμή μέσα στο 2015 από τους waivers. Σε 22 παιχνίδια είχε 8,8 πόντους και 7,7 rebounds και έδειξε πως υπάρχει ελπίδα, το “The Process” ήταν σε εφαρμογή και τα νούμερα αυτά προέρχονταν από garbage time σε μια κάκιστη ομάδα. Επόμενη προσπάθεια για ανοδική τάση το συμβόλαιο σε μια εξίσου κακή ομάδα, τους Nets, με τα νούμερα του να επιστρέφουν στα γνωστά επίπεδα των τεσσάρων πόντων και των άλλων τόσων rebounds. Τελευταίος σταθμός του πριν την Khimki ήταν οι Lakers για 48 παιχνίδια.
Είναι παίκτης με συγκεκριμένες δυνατότητες σε συγκεκριμένα πράγματα και χωρίς καθόλου ευρωπαϊκή εμπειρία. Αποτελεί ένα τεράστιο στοίχημα στα χέρια του coach-B και μάλιστα ακριβό. Είναι στα πρότυπα του undersized center που αναζητούν σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές ομάδες, πάρα πολύ δυνατός, με τρόπο εκτέλεσης από έξω προς τη ρακέτα.
Jonah Bolden (Maccabi Fox Tel Aviv)- Forward, 2.08, 1996, USA
Η κλοπή του φετινού draft σε NBA Fantasy draft με keepers. Ακόμα μια κλοπή των Sixers σε draft, αλλά ίσως και το πρώτο τους λάθος στη διάρκεια του “The Process”. Η επιλογή του στα μισά του δεύτερου γύρου του draft μπορεί να αποδειχθεί μεγάλη κλοπή, αλλά το να τον αφήσουν να υπογράψει για τρία χρόνια στην Maccabi “και βλέπουμε”, μπορεί να αποδειχθεί λάθος. Προσωπικά έχω βάλει ειδοποίηση να τον αρπάξω την τελευταία μέρα των waivers σε όσες keepers NBA Fantasy leagues συμμετέχω.
Γεννημένος στην Αυστραλία λόγω του πατέρα του, Bruce Bolden, που έπαιζε επαγγελματικό μπάσκετ και είχε βρεθεί σε εκείνα τα μέρη, επέστρεψε στα λυκειακά του χρόνια στην Αμερική, αφού πρώτα έπαιξε για έναν χρόνο σε Λύκειο της Αυστραλίας. Το 2013 έγινε recruit από το UCLA, όντας μάλιστα ο πέμπτος καλύτερος power forward της φουρνιάς του, σύμφωνα με τους scouters. Δυστυχώς, όμως, υπήρχαν προβλήματα με τη ”στρατολόγησή” του και δεν θα μπορούσε να παίξει μέχρι το 2015. Η απογοήτευση ήταν μεγάλη για τον Jonah και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα, όταν τραυματίστηκε σοβαρά λίγες μέρες πριν κάνει το ντεμπούτο του, με αποτέλεσμα να χάσει άλλους δύο μήνες.
Τελικά το ντεμπούτο του έγινε, αλλά όλη η χρονιά τον βρήκε σε μέτρια επίπεδα, με ελάχιστες βραδιές εξαιρέσεων. Η χρησιμοποίηση του στη θέση “4” τον είχε ξενερώσει, καθώς ο ίδιος πιστεύει πως είναι 3αρι. Πάντως, οι scouters για 4αρι τον είχαν από την αρχή της καριέρας του. Επειδή, όμως, ο Bolden είναι λίγο αγύριστο κεφάλι, παράτησε το UCLA και την έκανε για τη Σερβία (να’ναι καλά τα κονέ του πατέρα του) για να παίξει στον FMP Beograd. Περίεργη επιλογή, αλλά του βγήκε σε καλό, καθώς τον βοήθησε να χτίσει όνομα.
Στη Σερβία αναδείχτηκε εύκολα ο καλύτερος ανερχόμενος παίκτης και τελείωσε τη σεζόν με 12,9 πόντους και 7,2 rebounds, και, επιπλέον, έβαλε και το τρίποντο στο παιχνίδι του. Είχε 41,9% στα τρίποντα σε σχεδόν πέντε προσπάθειες ανά παιχνίδι. Στο τέλος της χρονιάς δήλωσε συμμετοχή στο draft, αφού πρώτα είχε υπογράψει για τη μεταγραφή του στον Ερυθρό Αστέρα. Η επιλογή του στο draft και τα οικονομικά προβλήματα των Σέρβων, άλλαξαν τα πλάνα του όμως. Μετά τη συμμετοχή του στο Summer League, όλοι πίστευαν πως θα βρει μια θέση στους Sixers, αλλά αντί αυτής, βρέθηκε με 3ετές συμβόλαιο στο Ισραήλ και τη Maccabi, με τις ευλογίες μάλιστα των Sixers.
Πρόκειται για τον παίκτη με το μεγαλύτερο hype στη φετινή Euroleague και ένας από τους παίκτες που περιμένω να παρακολουθήσω με ανυπομονησία φέτος. Το The Ringer του έχει αφιερώσει πέντε άρθρα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού (με το πιο αναλυτικό να είναι αυτό).
Hollis Thompson (Ολυμπιακός)- Forward, 2,03, 1991, USA
Από τις φετινές προσθήκες του Ολυμπιακού, αυτή του Thompson ήταν η πιο εντυπωσιακή, αλλά και η πιο απρόσμενη. Όταν το τεχνικό επιτελείο ήταν στην Αμερική για το Summer League, οι διαρροές έδιναν πως κοιτούσαν combo guard για να αντικαταστήσουν τον Green, που δεν τους έκανε (βλ. παρακάτω). Ενώ κάποια ονόματα με αυτά τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά έπαιζαν δυνατά στα μέσα, ήρθε ξαφνικά η ανακοίνωση της υπογραφής του Thompson.
Ο Hollis δεν έκανε κανένα μεγάλο όνομα στο NBA, αλλά είναι αυτό που λέμε “παίκτης- εργαλείο”. Έχτισε την καριέρα του πάνω στο πολύ καλό περιφερειακό του σουτ και στον καλό του χαρακτήρα. Το πρώτο ακόμα βέβαια δεν το έχουμε δει, στο ελάχιστο δείγμα γραφής που έχουμε, και το δεύτερο θα με ενδιέφερε μόνο αν η αδερφή μου ήταν ελεύθερη. Για το πρώτο, χρόνος υπάρχει, και όπως λέμε στην ομάδα του The Ball Hog, όταν ξεκινάμε τα παιχνίδια με τούβλα, ”ηρεμήστε, κάποια στιγμή θα μπουν”.
Για τον Thompson ήδη έχουν γραφτεί πολλά για τον ρόλο που θα έχει στον Ολυμπιακό και για το αν κολλάει στη φιλοσοφία του coach Σφαιρόπουλου. Ακόμα είναι νωρίς για να πούμε ποιος έπεσε περισσότερο μέσα σε αυτά που έγραψε και το μόνο σίγουρο είναι πως ο παίκτης θα χρειαστεί χρόνο, μιας και δεν έχει καθόλου ευρωπαϊκή εμπειρία. Στα τρία επίσημα παιχνίδια που τον έχουμε δει, δείχνει να προσπαθεί να βάλει νέα στοιχεία στο παιχνίδι του. Στην επίθεση βάζει την μπάλα αρκετές φορές στο παρκέ και πηγαίνει προς το καλάθι, προσπαθεί να τρέξει την ομάδα στον αιφνιδιασμό και στην άμυνα βοηθάει αρκετά στα rebounds. Πάντως μιλάμε για έναν παίκτη που κομμάτια της αξίας του έχουμε ήδη δει από το πέρασμα του στο NBA.
Ο Thompson έπαιξε τρία χρόνια στο Georgetown University και είχε 8,7 πόντους και 4,1 rebounds μέσο όρο με 44% στα τρίποντα. Δεν επιλέχτηκε στο draft του 2012, αλλά τον υπέγραψαν οι Thunder για να περάσει τη σεζόν στην D-League. Την επόμενη χρονιά υπέγραψε στους Sixers και αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι του rotation ως 3&D παίκτης. Στο δεύτερο μισό της σεζόν μάλιστα, μπήκε και στο αρχικό σχήμα και ολοκλήρωσε τη χρονιά με έξι πόντους και τρία rebounds μέσο όρο, με 40% στα τρίποντα. Στους Sixers έκατσε τέσσερα χρόνια με τα νούμερα του να παραμένουν σταθερά, όπως και το ποσοστό του στα τρίποντα. Στο μέσο της σεζόν 2016-2017 οι Sixers τον άφησαν ελεύθερο, όχι γιατί δεν πίστευαν στις δυνατότητές του, αλλά γιατί πλέον δεν χωρούσε στο roster τους. Δεν κατάφερε να βρει εγγυημένο συμβόλαιο μέχρι το τέλος της χρονιάς και έτσι το καλοκαίρι αποφάσισε να περάσει τον Ατλαντικό και να γίνει μέλος της ομάδας του Ολυμπιακού.
Marcus Denmon (Παναθηναϊκός)- Guard, 1,91, 1990, USA
Ο Denmon ήρθε στον Παναθηναϊκό για να καλύψει τη θέση του Feldeine, ο οποίος έμεινε ελεύθερος για να συνεχίσει την καριέρα του στον Ερυθρό Αστέρα. Η θεωρεία λέει πως αντικατέστησε έναν καλό σουτέρ, αλλά άνευρο κατά τ’άλλα παίκτη, με έναν εξαιρετικό σουτέρ που διαθέτει περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι του. Στην πράξη μένει να δούμε αν ο Παναθηναϊκός συνεχίσει την καλή παράδοση στην επιλογή σουτέρ από ομάδες δεύτερης ταχύτητας, και αν ο παίκτης καταφέρει να σταθεί σε επίπεδο Ευρωλίγκα (έχει εμπειρία από Eurocup).
Ήταν μέλος της ομάδας του University of Missouri που πέτυχε συνολικά 107 νίκες όσο έπαιζε εκεί, και έκανε ρεκόρ ιστορίας της. Στα τέσσερα κολεγιακά του χρόνια έδειξε στοιχεία εξαιρετικού σκόρερ, με εκρηκτικότητα και εξαιρετικό περιφερειακό σουτ. Ολοκλήρωσε το κολέγιο με περίπου 17 πόντους μ.ο. και πολλά περιφερειακά βραβεία στο ράφι του. Οι Spurs τον εμπιστεύτηκαν στο #59 του draft του 2012, αλλά δεν έπαιξε ποτέ με τη φανέλα τους.
Ο Marcus πήρε την απόφαση να την κάνει για Ευρώπη για να φτιάξει όνομα και έτσι κατέληξε στη Γαλλία και την Elan Chalon. Στην πρεμιέρα με τη νέα του ομάδα ήταν εξαιρετικά άτυχος όμως, καθώς έσπασε το πόδι του και έχασε τους επόμενους τέσσερις μήνες. Στα 20 παιχνίδια που έπαιξε είχε 12,9 πόντους μ.ο. με 37,3% στα τρίποντα. Το καλοκαίρι του 2013 μετακόμισε στην Τουρκία για λογαριασμό της Tofas Bursa, στην οποία διατήρησε τα ίδια περίπου ποσοστά. Το καλοκαίρι του 2014 αποφάσισε να ξαναλλάξει χώρα και βρέθηκε στην Ιταλία για να παίξει στην Brindisi με ίδια πάνω κάτω απόδοση. Το 2015 ξαναγύρισε στην Τουρκία, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Istanbul BB, στην οποία έπαιξε για 21 παιχνίδια με αυξημένα λίγο τα νούμερά του σε πόντους και ευστοχία, για να πεταχτεί και μία από τη Hunan να τη βοηθήσει για έξι παιχνίδια στα playoffs. Πέρσι έπαιξε 31 παιχνίδια στην Gaziantep, με την οποία εκτόξευσε τους πόντους του στους 16 μ.ο., με 37% στα τρίποντα αλλά και περίπου τέσσερις assists ανά παιχνίδι.
Όπως είπαμε, έχουμε να κάνουμε με έναν εκρηκτικό σκόρερ, με εξαιρετικό σουτ, περισσότερο spot-up παρά μετά από ντρίπλα, που μπορεί να βοηθήσει και στο δημιουργικό κομμάτι όταν οι άμυνες προσπαθούν να προσαρμοστούν πάνω του. Το αρνητικό είναι πως, όπως κάθε σκόρερ εξάλλου, θέλει λεπτά για να ζεσταθεί αλλιώς χάνει τον ρυθμό του.
Luka Doncic (Real Madrid)- Guard, 1,99, 1999, Slovenia
Θα θέλαμε να γράψουμε για κάποιον άλλον παίκτη της Real, αλλά απλά δεν γίνεται. Ο Luka Doncic θα είναι ο απόλυτος star της φετινής διοργάνωσης. Θα είναι ο παίκτης που θα απολαύσουμε στα τελευταία 33-37 παιχνίδια του στην Ευρώπη πριν κάνει το μεγάλο βήμα για το NBA. Ο Luka Doncic είναι ένας από τους τρεις λόγους που αρκετές ομάδες θα κάνουν tanking φέτος στο NBA. Ο Luka Doncic είναι ένας από τους λόγους που αισθάνομαι τυχερός που θα τον έχω απολαύσει από κοντά τρεις φορές, μέχρι το καλοκαίρι που θα μας αφήσει για την Αμερική.
Για την αξία του και το παιχνίδι του δεν έχουμε να γράψουμε κάτι παραπάνω απ’όσα έχουν γραφτεί τα τελευταία δύο χρόνια, ειδικά μετά το φετινό Eurobasket και την κατάκτηση του χρυσού από την Εθνική Σλοβενίας, με τον Doncic να κάνει όργια παρέα με τον Dragic. Στη φετινή Real, χωρίς τον Llull, θα είναι το “Α και το Ω” της ομάδας. Ένας παίκτης απόλαυση για κάθε μπασκετόφιλο και επειδή πολλά έχουν γραφτεί ¨αναφορικά με το σε ποιον παλιότερο παίκτη μοιάζει, θα τολμήσω να γράψω πως έχουμε να κάνουμε με ένα πάντρεμα των ικανοτήτων του Διαμαντίδη και του Drazen.
Nemanja Nedovic (Unicaja Malaga)- Guard, 1,91, 1991, Serbia
Γνωστός σε όλους ο Nedovic. Πολυεργαλείο στις δύο θέσεις των guard, αλλά με πάρα πολλά σκαμπανεβάσαμτα. Στην καλή του μέρα μπορεί να διαλύσει οποιαδήποτε άμυνα, στην κακή του μπορεί να καταστρέψει την ίδια του την ομάδα. Στην Ισπανία βρήκε ομάδες και παιχνίδι να του ταιριάζει, μετά το σύντομο πέρασμα του από το NBA και τους Warriors.
Ο Nedovic ξεχωρίζει για τον καλό χειρισμό μπάλας που έχει και τα αθλητικά του προσόντα. Έχει δυνατό πρώτο βήμα και μπορεί και να παίξει και above the rim παρά το ύψος του. Στην επιλογή του στο draft του 2013, οι scouters τον ονόμασαν “Ευρωπαίο Rose” λόγω των κοινών χαρακτηριστικών τους στο παρκέ.
Ο Nedovic έμαθε μπάσκετ στην Ιταλία και στην Ascoli, στα 11 χρόνια του, καθώς ο πατέρας του έπαιζε επαγγελματικό handball στην τοπική ομάδα. Επέστρεψε στα 15 στη χώρα του και τον Ερυθρό Αστέρα, με τον οποίο είχε διψήφιο μέσο όρο πόντων στην πρώτη του επαγγελματική χρονιά, το 2011. Το καλοκαίρι του 2012 μετακόμισε στη Λιθουανία και τη Lietuvos Ryta, με την οποία είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί και στην Euroleague. Οι μέσοι όροι του ήταν 9,8 πόντοι, 2,5 rebounds και 2,1 assists ανά παιχνίδι.
Η επιλογή του στο draft του 2013 έγινε στο #30 από τους Suns για να γίνει trade αργότερα στους Warriors. Η συγκεκριμένη επιλογή είχε ένα ιδιαίτερο στοιχείο: Ήταν το τελευταίο pick που ανακοίνωσε ο David Stern ως Κομισάριος του NBA. Με τους Warriors έπαιξε περισσότερο στην D-League παρά στο ΝΒΑ και δεν κατάφερε να προσαρμοστεί ποτέ στους ρυθμούς του εκεί παιχνιδιού.
Τον Νοέμβριο του 2014 επέστρεψε στην Ευρώπη και στη Valencia και στα πέντε παιχνίδια της Euroleague που αγωνίστηκε είχε οχτώ πόντους και 3,6 assists ανά παιχνίδι. Από τον Ιούλιο του 2015 αγωνίζεται στην Malaga και αποτελεί τον οργανωτή του δυνατού συνόλου του Joan Plaza.
Erick Green (Valencia Basket)- Guard, 1,90, 1992, USA
Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει, δυστυχώς, να διαβάζουμε το μπάσκετ με βασικό κριτήριο τα νούμερα και να μετράμε την αξία των παικτών με τους τίτλους. Όταν ο Ολυμπιακός υπέγραφε τον Green το περασμένο καλοκαίρι, όλοι περιμέναμε να δούμε έναν combo guard με εξαιρετικό σουτ που μπορεί να φορτώσει τα αντίπαλα καλάθια με πολλούς πόντους. Το ερωτηματικό ήταν αν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στο επίπεδο πρωταθλητισμού που απαιτεί ο Ολυμπιακός από κάθε παίκτη του. Ας αναλύσουμε τώρα τί είδαμε από αυτόν στη μία και μοναδική του χρονιά στην Ελλάδα.
Είδαμε ένα ταχύτατο παίκτη, με γρήγορη εκτέλεση, με καλό παριφερειακό σουτ, ειδικά μετά από ντρίπλα, που μπορεί να δημιουργήσει καταστάσεις από μόνος του, αλλά και έναν clutch player (παιχνίδια με Δόξα Λευκάδας και CSKA). Από την άλλη, διαπιστώσαμε είναι πως θέλει την μπάλα αρκετή ώρα στα χέρια του, όταν πηγαίνει προς το καλάθι προσπαθεί περισσότερο να πάρει μια επαφή παρά να τη βάλει στο πλεχτό, θέλει ρυθμό για να ζεσταθεί. Όλα αυτά, εκτός από το χαμηλό ποσοστό τους στις εκτελέσεις μέσα από τη ρακέτα, δεν είναι αρνητικά στοιχεία του παίκτη. Το ότι χρειάζεται την μπάλα πολλή ώρα στα χέρια του για να δημιουργήσει φάσεις και θέλει συνεχόμενο χρόνο συμμετοχής για να ζεσταθεί, είναι χαρακτηριστικά του παίκτη. Όταν τον διάλεξαν στον Ολυμπιακό, ήξεραν -ή θα έπρεπε να ήξεραν- τι έπαιρναν. Ήξεραν πως έφερναν έναν παίκτη για να τρέξει το second unit της ομάδας. Γράφτηκε πολλές φορές η ”πατάτα” πως ο “coach Bullet” δεν είχε βγάλει συστήματα για τον Green. Φυσικά και είχε, και όσοι έχουν το μάτι, μπορούσαν να τα δουν. Το πρόβλημα είναι πως σε μια ομάδα με σκληρή αμυντική φιλοσοφία των πολλών αλλαγών στα σκριν, ο μέτριος και κοντός αμυντικός Green γινόταν συνεχώς στόχος. Για αυτό και σε αρκετά παιχνίδια τον είδαμε να παραμένει στον πάγκο μετά από ένα εξαιρετικό δεκάλεπτο. Επιθετικά ο Ολυμπιακός βασιζόταν και πέρυσι στον Σπανούλη. Η ιδέα να παίξουν μαζί οι δύο παίκτες, αποδείχτηκε προβληματική, οπότε ο Green θα έπρεπε να χωρέσει στα λεπτά του Σπανούλη με κάποιον τρόπο. Ακόμα και όταν η απουσία του Lojeski έγινε μόνιμη, δεν βρέθηκε η κατάλληλη συνταγή για να παίξει ο Green περισσότερο.
Στη Valencia υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες να δούμε για περισσότερη ώρα τον πραγματικό Green. Ήδη έχει ξεκινήσει με καταπληκτικές εμφανίσεις στο ισπανικό πρωτάθλημα, με διψήφια νούμερα πόντων σε κάθε παιχνίδι. Ο πραγματικός Green είναι αυτός του δεύτερου τελικού στο ΟΑΚΑ. Ένας παίκτης που μόνος του κράτησε τον Ολυμπιακό κοντά στο σκορ και στο τέλος παραλίγο να πάρει το παιχνίδι μόνος του.
Gytis Masiulis (Zalgiris Kaunas)- Forward, 2,06, 1998, Lithuania
Θα κλείσουμε αυτό τον οδηγό παικτών για τη φετινή Euroleague έτσι όπως αρμόζει να κλείνει κάθε αφιέρωμα αυτού του είδους. Με ένα μεγάλο ταλέντο από μια μεγάλη σχολή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που αν θέλαμε να αναφέρουμε τους παίκτες που έχει βγάλει, θα χρειαζόταν να γράφουμε για καμιά βδομάδα. Δεν ξέρουμε αν θα τον δούμε για πολλά λεπτά στα παρκέ στη φετινή διοργάνωση, αλλά ο Masiulis αποτελεί το επόμενο μεγάλο project τόσο της Zalgiris, όσο και για το λιθουανικό μπάσκετ.
Πέρυσι αγωνίστηκε με τη Zalgiris σε δέκα παιχνίδια στη LK League. Είχε 7,2 πόντους, 1,8 rebound, 0,4 steal και 0,2 block σε μόλις 10 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι. Κάντε την αναγωγή στα 30 λεπτά και θα καταλάβετε για τι ταλέντο μιλάμε. Ξεχάσαμε να αναφέρουμε το 61% στα τρίποντα με δύο προσπάθειες ανά παιχνίδι. Η καρτέλα του στο draft express έχει ανοίξει ήδη, που σημαίνει πως “somebody is watching him”.
Petros Kaounis
Latest posts by Petros Kaounis (see all)
- The Ball Hog’s 2018-19 NBA Previews: Milwaukee Bucks - October 1, 2018
- The Ball Hog’s 2018-19 NBA Previews: Los Angeles Clippers - September 25, 2018
- Στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα: Οι χειρότερες επιλογές σε All Star Game - February 16, 2018
- Players to Watch: Euroleague 2017-18 - October 15, 2017
- The Ball Hog’s 2017-18 NBA Previews: New Orleans Pelicans - September 29, 2017
