Aaaand, we ‘re back! Μία ακόμα χρονιά ξεκινάει για το καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο, μία ακόμα χρονιά fantasy ξεκινάει μαζί με αυτό, και αυτό σημαίνει ιδιαίτερη χαρά για όλα εμάς τα αρρωστάκια που περιμένουμε να πανηγυρίσουμε κάποιο rebound του Luke Babbit, κάτι που σίγουρα ούτε ο ίδιος ο Luke Babbit δεν φανταζόταν όταν ξεκινούσε την καριέρα του. Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.
Υψηλές Πτήσεις
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τα πήγε σχετικά καλά στα πρώτα τρία παιχνίδια της σεζόν.
Τα πρώτα τρία παιχνίδια του Nikola Vucevic στην σεζόν μπορούν μόνο να συνοδευτούν με ένα “Holly Fuck” δίπλα τους. O Μαυροβούνιος center έχει διαλύσει τα πάντα στο διάβα του μέχρι στιγμής, με αποκορύφωμα τους 41 πόντους, τα 12 rebounds και τα 17/22 σουτ (εκ των οποίων 6/8 ήταν τρίποντα) απέναντι στο Brooklyn. Κατά τα άλλα, αν θέσουμε τα νούμερα του σε μέσο όρο βγαίνει ένα καταπληκτικό 27,7/10,7/3/2,5.
Ο DeMarcus Cousins έχει ξεκινήσει την σεζόν σεληνιασμένος, θυμίζοντας τις καλύτερες μέρες του στο Sacramento, συνδυάζοντας τις καταπληκτικές εμφανίσεις του με ήττες, όπως στο Sacramento. Κόντρα στους Grizzlies συνδύασε τους 28 πόντους και τα δέκα rebounds με εφτά ολόκληρες τάπες, ενώ κόντρα στους Warriors έγραψε 35 πόντους, 14 rebounds, πέντε assists και τέσσερα κλεψίματα.
Εξαιρετικό ξεκίνημα για τον Robin Lopez των Bulls στα πρώτα δύο παιχνίδια της ομάδας του. Το Chicago μπορεί να μην βλέπεται προς το παρόν, αλλά οι αριθμοί του RoLo κάνουν τους απανταχού owners του να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση: 17 πόντοι μ.ο., 7,5 rebounds, 1,5 block και ποσοστό ευστοχίας στο 51,9%. Bonus οι 2,5 assists αλλά και το ένα τρίποντο κόντρα στο San Antonio. Ε, τι άλλο να ζητήσετε;
“Ζεστός” έχει ξεκινήσει επίσης και ο Tobias Harris των Pistons, ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα του να φτάσει σε δύο νίκες, κόντρα σε Charlotte και Νέα Υόρκη. H εμφάνισή του πάντως κόντρα στους Hornets ήταν η καλύτερη από τις δύο, μιας και συνοδεύτηκε με double-double (27/10). Κατά τα άλλα, 24,3 πόντοι μ.ο., 6,3 rebounds και ποσοστό ευστοχίας που αγγίζει το 56%. Not bad! Διεκδικεί πλέον επίσημα το χρίσμα του ηγέτη των Detroit Pistons, τουλάχιστον μέχρι να εμφανιστεί από το πουθενά η νέμεσις του, ο Scott Skiles, και αναλάβει τους Pistons και αιτηθεί την ανταλλαγή του.
Χαμηλές Πτήσεις
Το έπιασε περίπου από εκεί που σταμάτησε πέρυσι ο Wesley Matthews. Μπορεί στο πρώτο του παιχνίδι κόντρα στους Hawks να σημείωσε 15 πόντους σουτάροντας 5/12, μαζεύοντας παράλληλα και οχτώ rebounds, αλλά τα επόμενα δύο παιχνίδια του ήταν ένα αποτρόπαιο θέαμα. Έμεινε χωρίς πόντο απέναντι στο Sacramento (0/7 σουτ), ενώ οι 11 που έβαλε με το Houston συνοδεύτηκαν με ένα 27,3% (3/11). Wes, παρ’το αλλιώς.
Με δεδομένο ότι πρόκειται ακόμα για την πρώτη βδομάδα πάντως, χαριζόμαστε και δίνουμε χρόνο προσαρμογής στους παίκτες. Από την επόμενη βδομάδα δεν θα είμαστε τόσο επιεικείς.
Η γωνιά του Embiid
Δεν έχω πρόσβαση στα απαραίτητα αρχεία και γνώσεις για να τεκμηριώσω κάποια συνομωσιολογική θεωρία πάνω σε αυτό, ωστόσο νομίζω ότι είδαμε ανεξήγητα πολλούς τραυματισμούς μέσα στις πρώτες έξι μέρες της σεζόν για να περάσει ασχολίαστο. Οι παίκτες έπεφταν κάτω σαν κοτόπουλα και πιθανότατα θα είναι κάτι που θα μας προβληματίσει πολύ για το επόμενο διάστημα.
Χρειάστηκαν να περάσουν μόλις πέντε λεπτά αγωνιστικής δράσης στην νέα σεζόν για να δούμε τον πρώτο αθλητή να τραυματίζεται, και δυστυχώς, ο τραυματισμός αυτός αποδείχθηκε ιδιαίτερα σοκαριστικός. Ο Gordon Hayward διέλυσε τον αστράγαλο του και μοιραία θα χάσει όλη την χρονιά πιθανότατα, αν και ακόμα δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη ανακοίνωση. Μία μέρα μετά τον ακολούθησε ο Jeremy Lin, ο οποίος προσγειώθηκε άτσαλα σε προσπάθεια για lay up και θα χάσει επίσης όλη την χρονιά μετά την εγχείριση που ακολούθησε στο γόνατο του.
Ο DeAndre Bembry, ένας από τους αγαπημένους μου sleepers, στην εκτόξευση του οποίου έδινα πολλές πιθανότητες για φέτος χάρη στην ικανότητα του να προσφέρει σχεδόν σε κάθε κατηγορία, πέρα δυστυχώς από τα τρίποντα, τραυματίστηκε στον καρπό και φαίνεται ότι θα μείνει εκτός για περίπου δύο μήνες. Μένοντας στην Atlanta, o Dennis Schroder χτύπησε στον αστράγαλο και οι πρώτες ενδείξεις τον θέλουν έξω για το παιχνίδι της Δευτέρας κόντρα στο Μiami, και περιμένουμε τα αποτελέσματα της μαγνητικής για περισσότερες πληροφορίες, χωρίς πάντως να φαίνεται ότι θα χάσει αρκετά παιχνίδια στην πορεία.
Ο Chris Paul θα χάσει περίπου έναν μήνα, δίνοντας στον Harden την ευκαιρία να θυμηθεί τα περσινά όργια Ο Jamychal Green χτύπησε στα πρώτα τρία λεπτά της πρεμιέρας του, και θα χάσει τις επόμενες τρεις βδομάδες περίπου. Ο Aaron Gordon έχει ήδη χάσει δύο παιχνίδια και μάλλον θα συνεχίσει, ενώ ο Elfrid Payton με μυικό πρόβλημα θα χάσει πιθανότατα την επόμενη βδομάδα και βλέπουμε.
Οι Derrick Rose, Dennis Smith Jr, Hassan Whiteside έχουν όλοι του προβλήματα και θα παρακολουθούμε το πότε θα επιστρέψουν περιμένοντας κάθε μέρα για νέα. Ο Joel Embiid δεν αναφέρεται καν, θεωρείται δεδομένο ότι θα χάνει παιχνίδια που και που για ξεκούραση και για χίλιους άλλους δύο λόγους.
Στο Chicago o Βobby Portis επιστρέφει στην ενεργό αγωνιστική δράση στις 8 Νοεμβρίου, μετά από το σύντομο πέρασμα του από το Smackdown. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον συμπρωταγωνιστή του, καθώς ο Nikola Mirotic θα χάσει άλλον έναν μηνά.
Ο Μilos Teodosic άντεξε δύο παιχνίδια πριν τραυματιστεί στο πέλμα, και είναι άγνωστο το πόσο θα παραμείνει έξω. O Rodney Hood πιθανότατα δεν θα λείψει πολύ, ωστόσο πλέον έχει καταντήσει κουραστικό το πόσο εύκολα τραυματίζεται.
Από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, ο Michael Kidd-Gilchrist, ο οποίος έχασε τα πρώτα δύο παιχνίδια για προσωπικούς λόγους, επέστρεψε το Σάββατο και προπονήθηκε κανονικά, ωστόσο ανακοινώθηκε ήδη ότι δεν θα παίξει ούτε τη Δευτέρα κόντρα στο Milwaukee. Δεν τολμάμε να φανταστούμε τι προσωπικοί λόγοι μπορεί να είναι αυτοί, ωστόσο ελπίζουμε να μην είναι κάποιου είδους κατάθλιψη σκεπτόμενος ότι κάποτε υπήρξε το #2 του draft. Συμβαίνουν αυτά.
ΝΑ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΩ????!!!??
Βασική αρχή του Fantasy, είναι να κρατήσουμε τον πανικό για λίγο πιο μετά στην σεζόν, οπότε καλό είναι να μην παρασυρθούμε σε βεβιασμένες κινήσεις που μπορεί να κοστίσουν. Από την άλλη, λίγος ποιοτικός πανικός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Μία από τις ενδιαφέρουσες προβλέψεις του καλοκαιριού έλεγε ότι ο Stanley Johnson θα κάνει το step up και με τον Kentavious Caldwell Pope να φεύγει και τα περίπου 73,4 λεπτά που έπαιζε σε κάθε παιχνίδι να ελευθερώνονται, ο Stanley, που μας είχε παρασύρει σε υγρές ονειρώξεις σχετικά με το potential του εκείνη την καταραμένη preseason πριν δύο χρόνια, μόνο και μόνο για να μη μας κάτσει ποτέ ξανά και να αναπολούμε αυτό το μαγευτικό καλοκαίρι που είχαμε μοιραστεί σαν να ήταν γκόμενα στην Αστυπάλαια, αυτός ο Stanley λοιπόν, θα επιστρέψει και θα φωλιάσουμε μαζί για τον χειμώνα. Η πρόβλεψη αυτή δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα εύστοχη. Για την ακρίβεια, η πρόβλεψη αυτή αποδείχτηκε πιο άστοχη και από τον ίδιο τον Johnson στην πρεμιέρα, όταν αστόχησε και στις 13 προσπάθειες που επιχείρησε. Δεν θα βιαστούμε όμως να βγάλουμε συμπεράσματα. Όπως είναι δομημένο το rotation των Pistons, ο Johnson έχει κλειδώσει αρκετά λεπτά σε κάθε αγώνα, και ως τώρα παίζει 31 τέτοια, όντας δεύτερος σε χρόνο συμμετοχής μόνο πίσω από τον Tobias Harris. Όπως μας έχουν αποδείξει ο Andre Roberson και κατά διαστήματα ο Tony Snell, ο χρόνος συμμετοχής δεν είναι το παν, καθώς κάποιοι ιδιαίτερα προικισμένοι αθλητές έχουν καταφέρει να αγωνίζονται για ολόκληρα παιχνίδια χωρίς να δώσουν απολύτως τίποτα στατιστικά, απλά κυκλοφορώντας στο γήπεδο παίζοντας άμυνα. Ο Stanley Johnson, όμως, δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Μπορεί να προσφέρει σε πολλές κατηγορίες φαντασιακά, και αν σταδιακά συμπεριλάβει στο μενού και το σκοράρισμα, ακόμα καλύτερα. Ενθυμούμενος το καλοκαίρι που περάσαμε μαζί, νιώθω βέβαιος ότι το σκοράρισμα είναι θέμα χρόνου. Κυνηγήστε τον. Ή και όχι. Δεν θα σας πούμε εμείς τι να κάνετε.
Ο Willy Hernangomez σίγουρα είχε δημιουργήσει προσδοκίες. Διάολε, είδα ανθρώπους να τον επιλέγουν στο draft γύρω στο #80, είμαι σίγουρος για αυτό. Πιθανότατα αυτοί οι άνθρωποι θα χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο πλέον. Ο Kyle O’Quinn παίζει όπως πάντα υποστηρίζαμε ότι μπορεί να παίζει, και έχει κερδίσει τον ρόλο του αναπληρωματικού πίσω από τον Enes Kanter. O Τούρκος θα πρέπει να παίζει αρκετά, όπως και αν παίζει, γιατί το front office των Knicks θα πρέπει να πείσει τον κόσμο πως κάτι κέρδισε από την ανταλλαγή του Carmelo Anthony και δεν παραχωρήθηκε έναντι πινακίου φακής. Το γεγονός πως υπάρχει και ο τιμωρημένος Noah από πίσω, δημιουργεί μια μικρή έξτρα πίεση, μικρή όμως, όσες και οι πιθανότητες να παραμείνει ο Γάλλος υγιής για συνεχόμενα παιχνίδια. Το ακόμα χειρότερο είναι πως κανείς από τους προαναφερθέντες δεν μπορεί να παίξει αξιοπρεπώς στο “4”, για να κλέψει από εκεί λεπτά. Αυτή την στιγμή τα πράγματα δεν δείχνουν καλά για τον Ισπανό, ωστόσο μάλλον συνίσταται ψυχραιμία. Έχω την εντύπωση ότι ο O’Quinn, αν και γέννημα θρέμμα Νεουρκέζος και πολυαγαπημένος στην πόλη, αυτή την στιγμή περνάει από audition για την νέα του ομάδα. Οι Knicks δηλαδή του δίνουν πολλά λεπτά, σε μία λογική υπερέκθεσης, μπας και έρθει κάποια πρόταση από ομάδα που να ψάχνει αναπληρωματικό ψηλό, ώστε μετά να παραμείνει ο Ισπανός και να παίρνει τα λεπτά. Δεν μπορώ να τεκμηριώσω τον ισχυρισμό αυτό βέβαια, αλλά νομίζω ότι βγάζει υπερβολικά πολλή λογική για να μην βασιστούμε πάνω σε αυτόν. Από την άλλη, μόλις μίλησα για λογική στο βασίλειο της Νέας Υόρκης, οπότε ίσως και να μην πρέπει να ληφθώ σοβαρά υπόψιν. Πάντως, ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη είναι οι δηλώσεις του Kristaps Porzingis, ο οποίος δήλωσε πως θέλει να δει τον Ισπανό να παίρνει περισσότερα λεπτά, και όλοι πλέον ξέρουμε ότι ο “Porzingod” είναι το νέο αφεντικό στην πόλη, οπότε μία τέτοια δήλωση έχει βαρύνουσα σημασία.
Ο Lance Stephenson ήταν απλά ο Lance Stephenson και στην πρεμιέρα κατάφερε να πάρει 19 προσπάθειες μέσα σε 24 λεπτά, αστοχώντας στις 13 από αυτές, αναλωνόμενος σε ηρωικά μπασίματα και σουτ υπό πίεση χωρίς καμία λογική όπως μόνο αυτός ξέρει. Οι προσπάθειες του έπεσαν στα επόμενα ματς, αλλά η αστοχία του παρέμεινε. Έχει ξεκινήσει την χρονιά με 9/33 σουτ και 4/9 βολές, με τον χρόνο συμμετοχής του να πέφτει σε κάθε ματς. Ο πανικός είναι αυτονόητος και προέκυψε την στιγμή που μπήκε στο μυαλό σας η ιδέα να ντραφτάρετε τον Lance Stephenson οπότε deal with it. Με δεδομένο πάντως πως τον έχω πάρει σχεδόν παντού, πιστεύοντας ότι θα αποτελέσει τον ηγέτη της second unit της Indiana, έναν πανικό τον νιώθω. Ωστόσο, επειδή μιλάμε για τον συγκεκριμένο παίκτη, νομίζω ότι επίκειται ανάκαμψη, αρκεί απλά ένα καλό παιχνίδι για να εκραγεί, και μετά να ξαναπέσει, και μετά να ξαναεκραγεί και πάει λέγοντας. Σημαντική πάντως η λεπτομέρεια πως πρόκειται για τον καλύτερο, και ίσως μοναδικό αξιοπρεπή, αμυντικό των Pacers στη θέση του, οπότε στα παιχνίδια που ζορίζουν, θα παίρνει λεπτά.
Ο Donovan Mitchell έχει ξεκινήσει αρκετά άστοχα την χρονιά, σουτάροντας μόλις με 20% ωστόσο αυτό δεν πρόκειται να μας επηρεάσει στο ελάχιστο. Θα μπορούσα απλά να γράψω ότι είναι παικταράς και τίποτα άλλο. Βασικά αυτό αρκεί, ο μικρός είναι υπερταλαντούχος, στην περιφερειακή άμυνα είναι συγκλονιστικός, και το σουτ θα το βρει σταδιακά. Ο Rodney Hood και ο Alec Burks θα τραυματίζονται συνεχώς, οπότε χρόνος θα υπάρχει. Και γενικά έχω την εντύπωση ότι ο Mitchell θα αντιμετωπίζεται από τους Jazz ως ο επόμενος βασικός τους shooting guard, οπότε θα του δοθεί και η αντίστοιχη προσοχή και χρόνος. Εμπιστευτείτε τον, και τα σουτ θα αρχίσουν να μπαίνουν.
Don’t believe the hype
Ο Pat Connaughton μας πέταξε τα μάτια έξω στην πρώτη του εμφάνιση, σημειώνοντας 24 πόντους με καταπληκτικά στατιστικά αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον. Δεν είμαστε μπασκετικά ρατσιστές για να τον αποκηρύξουμε μόνο και μόνο επειδή στο κολέγιο μοίραζε τον χρόνο του ανάμεσα στο μπάσκετ και το baseball, όπου έγινε επίσης draft στην αμερικανική λίγκα, αν και κάτι τέτοιο θα έπρεπε να μας προβληματίσει σοβαρά σχετικά με το γούστο του και την προσωπικότητα του. Δεν είμαστε επίσης σκληρά κυνικοί για να αναφέρουμε ότι από το παιχνίδι έλειπε ο C.J. McCollum και αυτό έδωσε την ευκαιρία για πολλά λεπτά στον συμπαθή Pat, γιατί ο ρομαντισμός που μας διέπει μας κάνει να πιστεύουμε ότι το σύμπαν μπορεί να συνωμοτήσει για να δώσει μία ευκαιρία σε κάποιον που το θέλει πολύ. Ωστόσο, η χαριστική βολή που μας κάνει να αποκηρύσσουμε το καλό ξεκίνημα του, είναι το γεγονός ότι τα νούμερα αυτά έγιναν με αντίπαλο το Phoenix. Και μέχρι να αντιληφθούμε κάποια σοβαρή αλλαγή με τον νέο προπονητή, βασική μας αρχή θα αποτελεί το “ό,τι συμβαίνει με αντίπαλο τους Suns είναι σαν να μην συνέβη¨.
Ο Brandon Ingram έκανε ρεκόρ καριέρας. Με 25 ολόκληρους πόντους. Κόντρα στους Suns. “Ο,τι συμβαίνει με αντίπαλο τους Suns είναι σαν να μην συνέβη”. Βλέπετε που το πάω. Ο Βrandon Ingram στα υπόλοιπα παιχνίδια παραμένει μέτριος και παίζει χειρότερα από τον Kyle Kuzma. Δεν ισχυριζόμαστε ότι ο Ingram είναι χειρότερος παίκτης από τον Kuzma, ισχυριζόμαστε απλά ότι παραμένει ανέτοιμος και θέλει ακόμα αρκετή δουλειά για να μπορεί να δικαιολογήσει την πολύ ψηλή θέση στην οποία ντραφταρίστηκε από τους περισσότερους managers.
“Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία”
H συμπάθειά μας για τον Kyle O’Quinn είναι γνωστή. Kαι δεν λέω, το δείγμα δύο παιχνιδιών είναι σαφέστατα μικρό, αλλά το statline των 10,5 πόντων, 8,5 rebounds και 2,5 assists που “έγραψε” την πρώτη βδομάδα μας αναγκάζει όχι μόνο να τον βάλουμε στην παρούσα κατηγορία, αλλά και να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας περί αναθεώρησης της εργατιάς. Πάντα τέτοια Kyle! Δυστυχώς, όμως, όπως είπαμε, ο Willy Hernangomez παραμονεύει για να πάρει τα λεπτά που δικαιούται, και μην ξεχνάμε ότι στο ρόστερ των Knicks υπάρχει και ο Joakim Noah που περιμένει να τελειώσει η τιμωρία των 12 αγωνιστικών, και που ίσως κάποιοι κακεντρεχείς χαρακτηρίσουν πρώην παίκτη, ωστόσο παίρνει υπερβολικά πολλά λεφτά για να μην παίζει όταν είναι υγιής, και επίσης παίρνει υπερβολικά πολλά λεφτά για να δοκιμάσει κάποια άλλη ομάδα να ανταλλάξει για αυτόν. Σίγουρα μία απόφαση που βασίζεται στο ότι ο Noah θα είναι κάποια στιγμή υγιής είναι μια τραβηγμένη απόφαση, αλλά είναι τέτοιο το longjam στην frontline της Νέας Υόρκης που ο O’Quinn δεν μπορεί να αποτελέσει επιλογή για τη συνέχεια. Εκμεταλλευτείτε τα εκθαμβωτικά του νούμερα που μπορεί να τυφλώσουν κάποιον.
Thinking Ahead
Ίσως η δυσκολότερη σπαζοκεφαλιά που έχει προκύψει στο ξεκίνημα της χρονιάς προέρχεται από Βοστόνη μεριά. Μετά τον τραυματισμό του Hayward και την βίαιη ενηλικίωση των Brown και Tatum, έχουν δημιουργηθεί κάποια δεδομένα σχετικά με το rotation της ομάδας, ωστόσο από ένα σημείο και μετά όλα παραμένουν τόσο ρευστά, που όποιος αποκωδικοποιήσει το παζλ, θα μπορέσει να επωφεληθεί αρκετά. Έχει δημιουργηθεί ένας πυρήνας κάποιων παικτών που παίρνουν σταθερά λεπτά, δηλαδή οι Irving, Brown, Tatum, Smart, Horford και Rozier, στους οποίους θα προστεθεί ο Marcus Morris. Πίσω από αυτούς τους επτά παίκτες, έρχονται έξι άλλοι παίκτες που διεκδικούν θέση στο rotation και λεπτά συμμετοχής, λεπτά συμμετοχής που υπάρχουν και θα είναι αρκετά. Μέχρι στιγμής όλοι έχουν παίξει, και όλοι έχουν κάνει καλά και κακά παιχνίδια.
Ο Aron Baynes δείχνει να είναι ο κάτοχος της όγδοης θέσης στο ρόστερ, με κλειδωμένα λεπτά συμμετοχής όντας ο μοναδικός καθαρός ψηλός. Πίσω από αυτόν, έρχεται ο Daniel Theis, που έχει δώσει λύσεις, αλλά το πρόβλημα είναι ότι μάλλον θα βλέπει αρκετά λεπτά συμμετοχής σε παιχνίδια που του ταιριάζει το ματσάρισμα, ενώ θα μένει εκτός σε άλλα που δεν μπορεί να αντισταθεί στην αθλητικότητα των αντίπαλων ψηλών. O Abdel Nader έπαιξε πολύ στο δεύτερο παιχνίδι, ήταν καταπληκτικός πέρσι στην D-League, και μπορεί να δώσει instant scoring από τον πάγκο, όντας μάλλον ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Οι Guerschon Yabusele και Semi Ojeleye είναι βαριά δυνατά κορμιά, που μπορούν να προσδώσουν δύναμη στην πεντάδα που σίγουρα λείπει, αλλά θα πρέπει να καταφέρουν να κλειδώσουν κάποια λεπτά συμμμετοχής όσο λείπει ο Morris, και μέχρι στιγμής δεν τα έχουν καταφέρει, αν και για να είμαστε ακριβείς είχαν και μικροπροβληματάκια τραυματισμού να αντιμετωπίσουν. O Jabari Bird θα είναι non factor και δεν θα μας απασχολήσει.
Επιμένω αρκετά στους παραπάνω, για τον επιπρόσθετο λόγο ότι όλοι έχουν καταπληκτικά συμβόλαια που μπορεί να αποδειχθούν σημαντικά για τις βαθιές salary λίγκες. Κοιτώντας το μέλλον, νομίζω ότι ο Semi Ojeleye είναι η καλύτερη επιλογή για να στηριχτεί από όλες αυτές, ωστόσο για άμεση βοήθεια, πέρα από τον Baynes, νομίζω ότι θα ακολουθήσει ο Daniel Theis ως stretch ψηλός. Έχει μία σημασία να μείνουμε καρφωμένοι στις εξελίξεις αυτές πάντως, καθώς όποιοι κερδίσουν την μάχη θα μπορούν να βοηθήσουν τις ομάδες μας στις βαθιές λίγκες.
Συνιστά έγκλημα ο Ιan Clark να βρίσκεται ελεύθερος στο 98,8% των λιγκών του ESPN. Είδαμε πέρσι με τους Warriors ότι έχει το ταλέντο να βοηθήσει επιθετικά, και αυτή τη στιγμή η περιφέρεια των Pelicans στερείται ταλέντου και δημιουργίας και σκορ πέρα από τον Jrue που ψάχνει τα πατήματα του, και ο Clark τα έχει και τα τρία.
Προλάβατε τον Dillon Brooks; Συγχαρητήρια! Κι εγώ! Δεν αγχώνομαι για την επιστροφή των Wayne Shelden και Βen McClemore, ο μικρός έχει δείξει καταπληκτικό τσαμπουκά και ταλέντο, σε σημείο που δεν τον αναγνωρίζω. Αν συνεχίσει έτσι πάει για βασικός και δεν τον κουνάει κανείς. Από την άλλη είναι και αρχή της χρονιάς, την υπερβολή την έχουμε εύκολη.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
Πως γίνεται ο Αντετοκούμπο να τα πήγε “σχετικά καλά” στα τρία πρώτα παιχνίδια έχοντας 38,3 πόντους Μ.Ο και super clutch παρουσία στο παιχνίδι απέναντι στους Blazers??? Θεωρώ ότι υπερέβει της προσδοκίας ενός πολύ καλού ξεκινήματος.
Δεν είχε πολλές ασιστ
Άρχισαν νωρίς τα τρολλαρίσματα φέτος… Δεν τσιμπάμε ρε!
Εντωμεταξύ έκατσα μετά τον Γιάννη να δω τον wall αλλά με ψιλοέπαιρνε ο ύπνος με μισό βλέφαρο ανοιχτό σε φάση ζόμπι έβαλε ένα ωραίο lay up και λέω μπράβο ρε παιχτουρη ( για να γράψει εκείνη την ώρα το 3-11 fg) 😛