Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.
Υψηλές Πτήσεις
O Γιάννης Αντετοκούνμπο επέστρεψε στις εξαιρετικές εμφανίσεις και μαζί του το Milwaukee στις νίκες. Οι προηγούμενες εμφανίσεις του ήταν απλά τρομακτικά καλές, αλλά τώρα ξαναγύρισε σε αυτές που μπορούν να χαρακτηριστού ως μοναδικές. Δεν θα τον αναφέραμε ξανά, αλλά παρατηρήσαμε εδώ ότι στον δείκτη του Player Efficiency Rating (PER), όπου συνυπολογίζονται σχεδόν όλα τα στατιστικά του παίκτη, σε συνδυασμό με τον χρόνο συμμετοχής του και το pace της ομάδας και αποτελεί ενδεχομένων τον πιο πλήρη δείκτη αποτύπωσης της συνεισφοράς ενός παίκτη στο παιχνίδι, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο προηγείται σε όλο το NBA, έχοντας 32,67 πόντους. Αυτό από μόνο του είναι αρκετά θεαματικό, αλλά γίνεται συγκλονιστικό αν αναλογιστούμε ότι αν η χρονιά τελείωνε τώρα, ο Γιάννης θα είχε το μεγαλύτερο PER σε σεζόν όλων των εποχών, πάνω από τον δεύτερο Wilt Chamberlain που τελείωσε το 1963 με 31,82, πάνω από το 31,63 που έγραψε ο Jordan στην καλύτερη χρονιά του, το 1991, πάνω από τον LeΒron James που έχει φλερτάρει με το 31,5 τρεις χρονιές. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κάνει μία ανεπανάληπτη χρονιά από άποψη στατιστικής.
Ο Bobby Portis είναι πιθανότατα πανηλίθιος, κάτι το οποίο προκύπτει όχι τόσο από το ότι χρησιμοποίησε το πρόσωπο του Nikola Mirotic σαν σάκο προπόνησης, αλλά κυρίως από αυτήν την δήλωση, ότι για να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια σκέφτεται πριν την έναρξη τους τούς αντίπαλους παίκτες να χτυπάνε την μάνα του. Ωστόσο το ταλέντο υπάρχει και είναι αδιαμφισβήτητο, όπως είχε δείξει ήδη από τις πρώτες του χρονιές στο Chicago. Στην πρώτη του βδομάδα μετά την τιμωρία οχτώ αγώνων για το συμβάν με τον Mirotic, ο Portis έκανε πράγματα και θαύματα, έχοντας 19,3 πόντους, 10 rebounds, 2,3 assists, δύο τρίποντα και εξαιρετικά ποσοστά, μοιράζοντας ελπίδα για το μέλλον των Bulls.
Χαμηλές Πτήσεις
Δύσκολη βδομάδα για τον Ricky Rubio που δυσκολευόταν ιδιαίτερα να πετύχει με την μπάλα το καλάθι στη φετινή σεζόν. Έβαλε τέλος στο σερί των μεγάλων επιθετικά εμφανίσεων και το έκανε με εμφατικό τρόπο, έχοντας 8,3 πόντους με 26,7% ποσοστό ευστοχίας σε τρία παιχνίδια, ενώ δεν κατάφερε να ευστοχήσει σε ούτε ένα τρίποντο. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, αλλά η απώλεια του Gobert δυσκολεύει αρκετά το έργο του στο δημιουργικό κομμάτι, το οποίο όπως είδαμε την προηγούμενη φορά, αντιμετωπίζει ούτως ή άλλως προβλήματα στην νέα του ομάδα.
Ο Marcus Smart είχε μία επίσης δύσκολη βδομάδα, στην οποία μάλιστα χρειάστηκε να αναλάβει την οργάνωση των Celtics σε δύο παιχνίδια, με τον Irving τραυματία. Έκανε τα πάντα καλά -όπως συνήθως- εκτός από το να σκοράρει -όπως, επίσης, συνήθως. 26% ευστοχία με μικρή συνεισφορά γενικά, και ένα τραγικό παιχνίδι μπόνους κόντρα στην Charlotte, όταν και πετύχαινε καλάθι μόνο με αίτηση, έχοντας 3/16 σουτ.
Λίγο χειρότερος ήταν ο Dennis Schroder, όταν κόντρα στους Wizards είχε 2/16 σουτ, αλλά εκεί ήταν μόνο ένας αγώνας, καθώς ο Γερμανός όλη την υπόλοιπη βδομάδα ήταν όπως πάντα εξαιρετικός.
Την χειρότερη επίδοση πάντως είχε μάλλον ο Donovan Mitchell, όταν σε μία καθηλωτική επίδειξη πείσματος αρνιόταν να παραδεχτεί ότι στο παιχνίδι κόντρα στους Sixers απλά δεν ήταν η μέρα του. Δεν ήθελε να δει την αλήθεια κατάματα, συνέχισε να σουτάρει ελπίζοντας πως η μπάλα θα μπει στο καλάθι, χωρίς όμως να δικαιωθεί. Η κατάληξη; 3/21 σουτ. Ο λατρεμένος μας rookie, βέβαια, φρόντισε να μας αποζημιώσει με μία απόδοση-φωτιά ενάντια στο Brooklyn με 26 πόντους και 10/18 σουτ.
Η γωνιά του Embiid
Δύο σοβαρούς τραυματισμούς επεφύλασσε η βδομάδα που μας πέρασε.
Ο Rudy Gobert τραυματίστηκε στο δεξί του γόνατο στο παιχνίδι ενάντια στο Miami, και οι επίσημες ανακοινώσεις λένε για απουσία 4-6 βδομάδων. Κουράγιο σε όλους τους owners εκεί έξω.
Πιο ασαφείς είναι οι πληροφορίες που έρχονται από το περιβάλλον των Nets για τον D’Angelo Russell, όπου προς στιγμήν η μόνη ενημέρωση είναι ότι θα χάσει αρκετά παιχνίδια, λόγω μίας κάκωσης στο γόνατο, χωρίς ωστόσο να μαθαίνουμε τι θεωρούν “λίγα” οι άνθρωποι του Brooklyn. Για εμάς ας πούμε “λίγα”, είναι τα δύο παιχνίδια, και τόσα ελπίζουμε ότι θα χάσει, αλλά είμαστε έτοιμοι να δούμε διψήφιο αριθμό, αν κρίνουμε από το ιστορικό του αγαπημένου πρώην ρουφιάνου των Los Angeles Lakers.
Ταυτόχρονα, ο αναπληρωματικός του Russell στους Nets, o Spencer Dinwiddie, ο οποίος ούτως ή άλλως έκανε εμφανίσεις που τον είχαν συμπεριλάβει στις περισσότερες λίγκες εκτός από τις πολύ μικρές, έχει τραυματιστεί και αυτός, και η κατάσταση του για την εβδομάδα που μας έρχεται είναι ακόμα άγνωστη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τον έλεγχο του παιχνιδιού για την ομάδα του Atkinson πιθανότατα αναλαμβάνει ο Isaiah Whitehead, και μένει να δούμε αν θα επαναλάβει τις περσινές του αξιοπρεπείς εμφανίσεις. Δεν πρέπει να μείνει κάτω στις εικοσάρες, όσο ακόμα το μέλλον του Russell θεωρείται αβέβαιο.
Ο Kyrie Irving την έφαγε λίγο δυνατά στο πρόσωπο και έχασε τον αγώνα ενάντια στο Toronto, ωστόσο δεν αναμένεται να χάσει περισσότερους αγώνες, ενώ στα καλά νέα για τους Celtics, επέστρεψε μετά από απουσία δύο αγώνων και ο Al Horford.
Ο Lauri Markkanen γύρισε τον αστράγαλο του το Σάββατο και προς το παρόν δεν ξέρουμε αν θα χάσει κάποιο παιχνίδι, οπότε έχουμε τον νου μας.
Ο Derrick Rose θα (ξανά)χάσει κάποιο διάστημα με πρόβλημα στον αστράγαλο. Εντάξει, δεν το λέμε και έκπληξη.
Ο Patrick Beverley έχει ενοχλήσεις στο γόνατο, και με τον Milos Teodosic έξω, ο Austin Rivers αναμένεται να παίρνει ακόμα περισσότερο χρόνο, ακόμα περισσότερες προσπάθειες. Αλήθεια, πέρα από όλα τα άλλα, έχετε προσέξει ότι ο όχι ιδιαίτερα προικισμένος αμυντικός υιός Rivers είναι αυτή την στιγμή όγδοος σε κλεψίματα στη λίγκα; Την άμεση θέση του Beverley, πάντως, στην αρχική πεντάδα πήρε ο Sindarius Thornwell, ο οποίος δεν είναι point guard, αλλά έπαιξε ως point guard, και δεν τα πήγε ιδιαίτερα άσχημα, παρά την ήττα από τους Pelicans. O Thornwell δεν έχει σταματήσει να μας εκπλήσσει θετικά εδώ και εννιά περίπου μήνες, και πλέον έχω αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά ότι μπορεί να αποτελεί καλό bet για τις dynasty λίγκες. Όσον αφορά τις ετήσιες, πάρτε τον και περιμένετε να δείτε που θα πάει η κατάσταση με τραυματισμούς στο Los Angeles, όπου για να πούμε την αλήθεια, έχει μαζέψει υπερβολικά πολλούς επίφοβους παίκτες, και η λογική λέει ότι ο πολυθεσίτης Thornwell πάντα θα βρίσκει χρόνο.
Ο Νorman Powell αποχώρησε τραυματίας από το χτεσινό παιχνίδι με την Βοστώνη, και παραμένει άγνωστο το πόσο θα λείψει, χωρίς πάντως να φαίνεται ότι θα είναι κάτι που θα του κοστίσει παραπάνω από έναν – δυο αγώνες. Ευκαιρία να δούμε λίγο παραπάνω τον O.G. Anunoby, έναν rookie ο οποίος με έχει εντυπωσιάσει με την απόδοση του στα μετρημένα λεπτά που παίρνει, και δείχνει ικανός για πολύ άμεση συνεισφορά.
ΝΑ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΩ????!!!??
Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Jimmy Butler. Σίγουρα δεν περιμέναμε να συνεχίσει να παίζει στο ίδιο επίπεδο -από άποψη φαντασιακής συνεισφοράς- στους Timberwolves, με δεδομένη την συνύπαρξη του πλέον με δύο από τα μεγαλύτερα ταλέντα του NBA, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η απόδοση του παραείναι φτωχή στην αρχή της χρονιάς. Παραμένει ένας ποιοτικός παίκτης, παίζει (προφανώς), καθότι πάντα βιονικός, τα περισσότερα λεπτά ανά αγώνα, συνεισφέρει παντού, αν και με ελαφρώς μειωμένες assists και κλεψίματα σε σχέση με πέρσι, αλλά το σημαντικό είναι ότι παίρνει υπερβολικά λίγες προσπάθειες για την αξία του. Στο usage rate, στο ποσοστό των προσπαθειών που εκδηλώνονται με ευθύνη κάποιου παίκτη σε σχέση με τα λεπτά συμμετοχής του, ο Butler είναι πέμπτος στην ομάδα με 20,3%, πίσω και από τον Jamal Crawford και από τον Jeff Teague, ενώ έχει και προβλήματα ευστοχίας, όντας ένατος στην ομάδα με 44,4% ΕFG1)Effective Field Goal, όπου συνυπολογίζεται και η αξία του τρίποντου στην συνολική ευστοχία.. Για να καταλάβουμε τη διαφορά, στο περσινό Chicago στο usage rate ήταν δεύτερος πίσω από τον Dwyane Wade, έχοντας 26,5%, και ήταν αρκετά πιο εύστοχος, έχοντας 49,2% ΕFG. Ο ίδιος ο Butler δήλωσε ότι τα πειράματα σταμάτησαν και θα ξεκινήσει να παίρνει περισσότερες προσπάθειες, αλλά φοβάμαι ότι σε μία τόσο πλήρη ομάδα, ο Butler του Chicago δεν θα ξαναεμφανιστεί. Μην τον δώσετε ακόμα πάντως, κρατήστε τον, γιατί θεωρώ αρκετά βέβαιο ότι μέσα στο επόμενο διάστημα θα αρχίσει να ανεβαίνει, ίσα-ίσα για να δώσει μια ώθηση στις διαπραγματεύσεις σας.
“Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία”
H σκέψη είναι κάπως πρόσκαιρη και δεν υπάρχει λόγος βιασύνης, αλλά νομίζω ότι δεν θα ήταν παράλογο να ξεκινούσαμε κάποιες συζητήσεις για ανταλλαγή του Justin Holiday, ο οποίος είναι καταπληκτικός στην έναρξη της σεζόν. Είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα γυρίσει ο Zach LaVine και τότε αυτόματα ο Holiday θα επιστρέψει στον πάγκο, ή ακόμα και αν μείνει βασικός δίπλα του, θα χάσει αρκετά από τα λεπτά που του επιτρέπουν να ξεχωρίζει. Η ώρα της επιστροφής του LaVine αργεί, αλλά το πρόβλημα είναι ότι όταν πλησιάσει αρκετά, κανείς δεν θα τον θέλει, γιατί θα είναι εξαιρετικά προφανές. Οπότε πατήστε στο ότι τώρα γράφει ακόμα αρκετά καλά, και δώστε τον όσο ο LaVine μοιάζει ένα διαρκές κουλουράκι στην Injury List, και πάρτε κάποιον που θα σας χρησιμεύσει all the way. Προς ενίσχυση αυτού του ισχυρισμού πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι με τις επιστροφές των Portis και Dunn έχουν βρεθεί άλλοι δύο παίκτες πρόθυμοι να πάρουν επιθετικό φορτίο στις πλάτες τους, οπότε ο όγκος των προσπαθειών του Holiday που είναι και το “μυστικό” του, ήδη αρχίζει να μειώνεται.
Έχει έρθει η ώρα να αφιερώσουμε τις σειρές που αξίζουν σε έναν από τους πιο υποτιμημένους παίκτες ολόκληρου του NBA, στο μαγικό μυαλό του Joe Ingles. Ένας παίκτης που ήταν απλά σημαντικός στην Ευρώπη με Maccabi και Barcelona, αλλά σίγουρα όχι superstar, κατάφερε να είναι εξίσου σημαντικός στο πολύ πιο δύσκολο επίπεδο του NBA, και χωρίς να έχει ιδιαίτερα αθλητικά προσόντα. Περίμενα φέτος με την δυάδα στην περιφέρεια των Mitchell και Hood ο Ingles να περάσει σε δεύτερο πλάνο, αλλά όχι μόνο δεν πέρασε, αντίθετα, είναι πιο σημαντικός από ποτέ. Ο Αυστραλός σημειώνει 10,7 πόντους, 4,8 rebounds και 2,7 assists, όλα ρεκόρ καριέρας, αλλά ακόμα πιο σημαντικά είναι τα εξής: Βρίσκεται στη 15η θέση σε εύστοχα τρίποντα και στην έβδομη σε κλεψίματα σε ολόκληρο το NBA. Όσοι τον έχουν είναι τυχεροί, αλλά όσοι δεν τον έχουν, καλά θα κάνουν να προσπαθήσουν να τον αποκτήσουν. Επειδή ο Ingles έχει λίγο την ρετσινιά του τριαντάρη που ήρθε στο NBA μετά από μία όχι τόσο συναρπαστική καριέρα στην Ευρώπη, ενώ επίσης η συνεισφορά του είναι μεν ολοκληρωτική, αλλά δεν βγάζει μάτια με τα νούμερα του αν δεν τον προσέξεις ιδιαίτερα, είναι αρκετά πιθανό να είναι υποτιμημένος και από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες του. Κάντε την κίνηση και δείτε αν σας συμφέρει να τον αποκτήσετε, ειδικά τώρα που λόγω του τραυματισμού του Gobert αναμένεται να πάρει ακόμα περισσότερο χρόνο συμμετοχής ως ο πιο ψηλός από τα φτερά των Jazz. Εγγυημένα τουλάχιστον 32 λεπτά συμμετοχής είναι υπερικανοποιητικά για οποιονδήποτε, ειδικά για έναν τόσο οικονομικό παίκτη.
Σαν ψέμα
O Gregg Popovich μάλλον βαριέται πολύ όσο περιμένει να επιστρέψει ο Kawhi Leonard, και δίνει χρόνο συμμετοχής σε άκυρο κόσμο για να δει τι ψάρια πιάνει. Τρέμω κάθε φορά που ανοίγω το boxscore των Spurs, μην ξέροντας ποιο όνομα θα αντικρίσω. Τελευταίο του χτύπημα προχτές ο Matt Costello, του οποίου την ύπαρξη είχα ξεχάσει εδώ και ενάμιση χρόνο και το τέλος μίας μέτριας κολεγιακής καριέρας στο Michigan State. Αλλά ο Popovich τον θυμόταν και τον έριξε στην μάχη εκμεταλλευόμενος το 2-way contract του με την ομάδα, και αυτός το ανταπέδωσε με δύο πόντους, πέντε rebounds και δύο τάπες. Δεν νομίζω να τον ξαναδούμε πάντως.
Thinking Ahead
“Πίσω από τον Gobert το χάος”, θα μπορούσαμε να πούμε, και ούτε οι ίδιοι οι Μορμόνοι δεν θα μας θεωρούσαν υπερβολικούς. Στο παιχνίδι ενάντια στο Brooklyn, μία μέρα μετά τον τραυματισμό του Γάλλου, και χωρίς ιδιαίτερο χρόνο για σοβαρές μετατροπές στο παιχνίδι, είδαμε τον Derrick Favors να μετατοπίζεται στη θέση του center, και το πολυεργαλείο Joe Ingles να προσπαθεί -με την συνδρομή του Thabo Sefolosha, που στην ουσία προήχθη στην βασική πεντάδα- να βοηθήσει από το “4” σε ένα σχήμα smallball που ταίριαζε απέναντι στους κοντούς Nets, αλλά δεν θα μπορεί να σταθεί στα περισσότερα γήπεδα. Ο Ekpe Udoh γίνεται μια ενδιαφέρουσα επιλογή για εμάς, όμως μόνο στις πολύ βαθιές λίγκες. καθώς στα περίπου 13 λεπτά που αγωνιζόταν κατά μέσο όρο ως τώρα, μόνο μία φορά ξεπέρασε τους τέσσερις πόντους. Μάλιστα, μέχρι τον όγδοο αγώνα της χρονιάς είχε καταφέρει να έχει περισσότερες τάπες από όσους πόντους, αυτό όμως, πριν αρχίσουν να σας τρέχουν τα σάλια, οφειλόταν περισσότερο στην επιθετική του δυστοκία και λιγότερο στην ικανότητα του στις τάπες, γρήγορα όμως τα στατιστικά του ομαλοποιήθηκαν, Αξίζει να τον σηκώσετε στις εικοσάρες λίγκες, με την ελπίδα ότι ίσως αρχίσει να προσφέρει με συνέπεια τον επόμενο μήνα, έστω και ανάλογα με τον αντίπαλο. Από εκεί και πέρα, ο Tony Bradley που κλήθηκε πίσω από την D-League είναι πολύ μικρός και άγουρος ακόμα για να πάρει ευθύνες, οπότε μην τον εξετάσετε καν, ενώ η γενική ιδέα είναι πως από τον τραυματισμό του Gobert θα επωφεληθούν όλα τα φτερά της Utah, δηλαδή οι Sefolosha, Ingles, Hood, και ίσως και ο Jebrenco, οι οποίοι θα πάρουν χρόνο από το ντόμινο που δημιουργείται με την άνοδο μιας θέσης όλων.
Jahlil Okafor η θέση σου είναι στην Atlanta, ας το καταλάβουν όλοι οι εμπλεκόμενοι και ας γίνει επιτέλους αυτό που όλοι περιμένουμε για να δούμε λίγο το ταλέντο σου να ξεδιπλώνεται. Make it happen.
Επιστρέφει λογικά αυτή την βδομάδα μετά από απουσία περίπου τριών εβδομάδων ο Joffrey Lauvergne, και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μας αφήνει αδιάφορους. Οι Spurs έχουν πρόβλημα στην frontline, ο Pau Gasol έχει ξεπεράσει τα όρια συνταξιοδότησης και χρειάζεται ξεκούραση, και θεωρώ δεδομένο ότι ο Γάλλος με το που ριχτεί στην μάχη θα πάρει χρόνο. Ξέρουμε τι μπορεί να προσφέρει, είναι καλός rebounder και μπορεί να βοηθήσει και από το τρίποντο με δεδομένη τη δουλειά που έχει ρίξει τα τελευταία χρόνια στον συγκεκριμένο τομέα.
Απογοητεύσεις στο φετινό ΝΒΑ υπάρχουν πολλές, αλλά λίγες με έχουν πονέσει τόσο όσο η περίπτωση του Tyler Ullis. Ο κοντούλης των Phoenix Suns έπρεπε να βγει μπροστά φέτος. Φέτος θα ήταν η χρονιά του, έχοντας μπροστά του μόνο τον Eric Bledsoe, και από την στιγμή που ο Bledsoe δεν ψηνόταν τόσο να μείνει στην Arizona, ο δρόμος της καταξίωσης ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Και όμως, καθόμαστε και βλέπουμε τον Mike James να του κλέβει τα λεπτά, και δυστυχώς δεν πρόκειται περί κάποιας αδικίας. Ο Ullis δεν μοιάζει έτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά, είναι άστοχος, έχοντας μόλις 42% ευστοχία και 35% EFG, όντας ο πιο άστοχος παίκτης των Suns. Επιπλέον δεν μοιράζει το παιχνίδι όπως έδειχνε ότι μπορούσε τις μέρες που μεγαλουργούσε στο Kentucky. Tαυτόχρονα στην άμυνα εκτίθεται συνεχώς και αποτελεί μαύρη τρύπα στην περιφέρεια του Phoenix. Με ύψος που δεν ξεπερνά το 1,80, έχει σαφώς ταβάνι στο τι μπορεί να προσφέρει, αλλά υποτίθεται ότι ο Ullis είχε το μυαλό, το ταλέντο, και την ωριμότητα να ανταπεξέλθει σε αυτό το επίπεδο, όπως την είχε και ένας άλλος κοντός που τώρα πήγε στο Cleveland. Tι πήγε στραβά; Δεν είμαι ακόμα έτοιμος να τον ξεγράψω, αλλά μοιάζει να απέχει αρκετά από το να καθιερωθεί σε αυτό το επίπεδο. Θεωρώ αρκετά πιθανό οι Suns να αρχίζουν να δοκιμάζουν στον άσο και άλλες λύσεις, ό,τι μπορούν να μαζέψουν τώρα από την D-League ας πούμε, μήπως τους βγει κάτι.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
| ↑1 | Effective Field Goal, όπου συνυπολογίζεται και η αξία του τρίποντου στην συνολική ευστοχία. |
|---|
Άσχετο αλλά έχει παρατηρήσει κανείς σας πόσο Tolkien-ιακό όνομα είναι το Sindarius Thornwell?
Ο τύπος είναι ξεκάθαρα απόγονος Ανθρώπου από το Rohan και Ξωτικίνας από το Mirkwood.
Έσκασε μύτη από την αναπτυξιακή ME-League (Middle Earth League), αφού όμως πρώτα έβγαλε μάτια στο κολλεγιακό, όπου οδήγησε το Edoras University στον τίτλο της νοτιοανατολικής περιφέρειας της Gondor, πριν πέσει μαχόμενος στους ημιτελικούς της March Madness ενάντια στους αιώνιους αντιπάλους της rivalry που έχει δημιουργηθεί με το Weathertop Tech της βορειοδυτικής περιφέρειας της Arnor (το οποίο τελικά κατέκτησε και τον τίτλο).
Λατρεία!!!
Είσαι άρρωστος…
Σ’αυτή τη σελίδα οι άρρωστοι αναγνωριζόμαστε μεταξύ μας!
Γι’αυτό γουστάρουμε!
🙂
Εχετε τους αναγνώστες που σας αξίζουν…