The BallHog Roundtable: Στη Μέση του Δρόμου Στάθηκα

Φτάνοντας στην μέση της διαδρομής, περίπου στα 40κάτι παιχνίδια για κάθε ομάδα στην κανονική διάρκεια, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής καθιστούν τη φετινή σεζόν άκρως ενδιαφέρουσα και γεμάτη από πλευράς πληροφοριών και γεγονότων που ξεχώρισαν ή αξίζουν αναφοράς. Όπως κάθε χρόνο, οι συντάκτες του site, ξεστρώνουν το γιορτινό τραπέζι, ξεστολίζουν το δέντρο, μαζεύουν αποτσίγαρα, μπουκάλια, πιάτα και ποτήρια και συζητάνε για όλα όσα πρέπει αξίζει να ειπωθούν, εδώ, στου δρόμου τα μισά για τα playoffs.

1) Το μούσι του James Harden και η καλύτερη σεζόν του LeBron James στα 33 του ξεχωρίζουν μέχρι στιγμής στην κούρσα για τον MVP. Αν η χρονιά τελείωνε αυτές τις μέρες, θα ήταν ένας από τους δύο ο MVP ή κάποιος τρίτος θα έκανε την έκπληξη;

Nίκος Ραδικόπουλος: Αν πριν τον τραυματισμό του Harden είχαμε βάση για συζήτηση, μετά από αυτόν ο LeBron νομίζω τρέχει μόνος του στην συγκεκριμένη κούρσα. Με 27,1/8/8,8 σε πόντους/rebs/ast, με 63,8% σε TS%, αλλά και με 38% από το τρίποντο, συν το τρίτο PER της λίγκας, με 29,7, το δεύτερο υψηλότερο BPM¹⁾Box Plus/Minus, με 10,2, και το υψηλότερο VORP²⁾Value over Replacement Player, με 4,8, όλα τα νούμερα είναι εκεί για να υποστηρίξουν την καθολική υπεροχή του. Μα πέρα από αυτά, το ίδιο το “eye test”, πείθει πως είναι ένα πραγματικά ασταμάτητο “Locomotive(Όπως συχνά τον αποκαλούν στο nba.com))”, το οποίο ακόμα δεν έχει χρειαστεί να βάλει την επιπλέον ταχύτητα που ενεργοποιεί κάθε άνοιξη³⁾Όλα τα στατιστικά της απάντησης από το basketball reference, ως και τα παιχνίδια της 15ης Γενάρη 2018.

Gus Χρυσοχού: Η τεκμηρίωση του Νίκου από πάνω είναι παραπάνω από ανάγλυφη. Ο LeBron δείχνει πως έχει μπει σε ένα “beast mode” από την αρχή της σεζόν, θέλοντας να διαλύσει τα πάντα στο διάβα του. Αναμφίβολα η κούρσα είναι μεταξύ των δύο, κι αν υπάρχει τρίτος -όποιος κι αν είναι αυτός- είναι πολύ μακρυά.

Άρης Τόλιος: Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες, με μία υποσημείωση. Τέτοια ατομικά νούμερα είχε να σημειώσει ο “King” από τα 25 του, στην τελευταία χρονιά της πρώτης θητείας του στο Cleveland. Βαθιά υπόκλιση αν ο ψυχαναγκαστικός LeBron κάνει επίτηδες τέτοια σεζόν στην τελευταία (;) χρονιά της δεύτερης θητείας του στο Cleveland. Σε μια παρένθεση, ωστόσο, στα μάτια μου, φιναλίστ (και αν) της κούρσας είναι ο Durant. Λατρεύω το πως αμφότεροι έχουν επανοηματοδοτήσει τους εαυτούς τους τα δύο τελευταία χρόνια – ο μεν “King” ως rebounder και passer, o δε Durant ως rim protector.

Λουκάς Μοσχούλας: Εντάξει, όταν η ομάδα σου είναι στο 22-20, είναι δύσκολο να πάρεις MVP (Ή μήπως όχι; Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο RW την περσινή χρονιά πήρε το βραβείο με την ομάδα του να τελειώνει με 47-35 και την έκτη θέση στην Δύση. Θέση που έχουν και οι Bucks αυτή την στιγμή στην Ανατολή).  Ο Giannis όμως έχει 28,4/9,9/4,5/1,2/1,6 σε πόντους/rebs/ass/blks/stls αντίστοιχα, και το μόνο που φαίνεται αρνητικό είναι το χαμηλό ποσοστό του στο τρίποντο. Που η αλήθεια είναι ότι αν είχε κάτι κοντά στο 33-34% -και όχι το 27,4% που έχει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την υπόλοιπη εικόνα του- θα μιλούσαμε για κούρσα χωρίς αντίπαλο.

Γιάννης Χάτσιος: Δεν μπορεί κανείς να βρει ψεγάδια στις υποψηφιότητες James και Harden. Εγώ όμως θέλω να μιλήσω για τον Kyrie Irving. Οι Boston Celtics έχουν παίξει τα περισσότερα παιχνίδια μέχρι στιγμής, με το πρόγραμμά τους να είναι κατά διαστήματα φοβερά βαρύ λόγω του αγώνα στο Λονδίνο, έχουν χάσει το 1b στο 1a του Irving στο πεντάλεπτο της σεζόν, και εννοώ τον Ηayward, ένα βασικό στέλεχος, o Morris, έχει μείνει έξω για τα μισά παιχνίδια, και οι Brown και Horford έχουν επίσης διαστήματα απουσίας. Έχουν τρεις rookies σαν βασικότατα κομμάτια του rotation (ο ένας μάλιστα στο #37 κι ο άλλος undrafted) και στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε παίκτες όπως ο Rozier και ο Baynes. Η αιτιολογία της συνέχειας του ρόστερ δεν μπορεί να δικαιολογήσει το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στο NBA, καθώς μόλις τέσσερις παίκτες συνεχίζουν από πέρσι. Η αγωνιστική σταθερά της απροσδόκητης επιτυχίας των Celtics; Ο Kyrie Irving, ο οποίος σκοράρει όσο ποτέ, επωμίζεται το μεγαλύτερο φορτίο της καριέρας του, και δεν κάνει ποτέ λάθη. Δείτε την λίστα με τους παίκτες που έχουν μεγαλύτερο από 30% USG% και λιγότερα από 2,5 λάθη ανά αγώνα, κι αν βρίσκετε πολλούς point guards, πείτε τους και σε εμένα (Βλέπετε, δεν βάζω και τις 5+ assists για να μείνουν μονάχα δύο σεζόν του Jordan και ο Kyrie….)

Πέτρος Καούνης: Αλήθεια; Μόνο μια μικρή αναφορά στο δικό μας παιδί μέχρι στιγμής; Ο Giannis Antetokounmpo αυτή τη στιγμή είναι τρίτος στο rating του ESPN, πίσω από Harden και LeBron. Είναι δεύτερος σκόρερ με 28,4 πόντους, 11ος rebounder με 9,9 ανά παιχνίδι, 33ος στις assists, με 4,5 ανά παιχνίδι, και 1,67 assist/turnover ratio, 15ος στα κλεψίματα με 1,6 ανά παιχνίδι, 16ος στις τάπες με 1,2 ανά παιχνίδι και 11ος στα double doubles με 18 μέχρι στιγμής στη χρονιά. Στο real plus/minus είναι 6ος με 5,07 και οι Bucks είναι 6οι στην Ανατολή με ρεκόρ 21-18 και θα παλέψουν μέχρι τέλους μια θέση στην πρώτη 4αδα. Το στατιστικό που ξεχωρίζει στη φετινή χρονιά του Giannis είναι πως θα οδηγήσει την ομάδα του στην post season, με τον ίδιο να ηγείται σε πέντε κατηγορίες. Αυτό το έχουν καταφέρει μόνο οι Cowens, Pippen, Garnett και James.

Μήτσος Μαυράκης: Όλοκληρες θρησκείες έχουν οικοδομηθεί πάνω στην προοπτική της εξιλέωσής μας για τα όποια αμαρτήματα. Η φετινή χρόνια του Harden δίνει σε όλους τους ψηφοφόρους (κατά φαντασίαν ή και πραγματικούς) την ευκαιρία να εξιλεωθούν για την περσινή χρονιά. Tα εκθαμβωτικά νούμερα του “Μούσια” συνδυάζονται με νίκες, όμορφο μπάσκετ, και την αλματώδη βελτίωση συμπαικτών του (ο Capela είναι πλέον η επιτομή του σύγχρονου center και το όνομα του Luc Mbah a Moute έχει γραφθεί στην ίδια πρόταση με τον χαρακτηρισμό point forward). Εδώ έχει καταφέρει να κάνει τον ψυχαναγκαστικό CP3 να φαντάζει γλυκούλης.

2) Είμαστε στα μισά και τόσο σε ατομικό, όσο και σε ομαδικό επίπεδο, κάποιοι έχουν ξεχωρίσει. Ποιος παίκτης έχει βγάλει μάτια με την απόδοσή του μέχρι στιγμής, χωρίς να το περιμένουμε, και ποια ομάδα έχει κλέψει την παράσταση;

Nίκος Ραδικόπουλος: Νομίζω πως ο παίχτης που δεν περιμέναμε να κάνει τέτοια σεζόν είναι ο Oladipo (ένατο PER της λίγκας με 24,1, 17ος σε BPM και VORP), ενώ η ομάδα που έχει κλέψει την παράσταση είναι oι Celtics. Με μόλις τέσσερις παίχτες από την περσινή ομάδα, με τραυματισμό του ακριβότερου παίχτη στην ιστορία τους πέντε λεπτά μες στη σεζόν, και με ένα τσούρμο πιτσιρικάδες στο ρόστερ παρουσιάζονται τρομακτικά πιο συμπαγείς και ανταγωνιστικοί night in – night out σε αυτό το στάδιο της σεζόν.

Gus Χρυσοχού: Ναι μεν ο Oladipo είναι αποκάλυψη -και πιθανότατα κοιτάζει προς το πρώτο All-Star της καριέρας του, ωστόσο για μένα ο Kyle Kuzma είναι αυτός που κλέβει την παράσταση σε ατομικό επίπεδο, λόγω του ότι είναι rookie. Δεν ξέρω πόσο θα συνεχιστεί αυτό, αλλά όσο κινείται σε αυτές τις πτήσεις, το steal του draft κλέβει την παράσταση. Σε ομαδικό επίπεδο θα συμφωνήσω με τον Νίκο. Χωρίς Hayward και με ένα ρόστερ που μοιάζει περισσότερο κολεγιακό, ο Brad Stevens έχει βγάλει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Άρης Τόλιος: Μπορεί να ακουστώ εξωτικός, αλλά στο opening tip της 17ης Οκτώβρη, δύο ομάδες περίμενα χειρότερες από ότι είναι: τους Nets και τους Spurs. Επειδή το San Antonio, όμως, έχω αρχίσει να το αντιμετωπίζω με δέος, με τον ίδιο τρόπο που οι αρχαίες κοινωνίες αντιμετώπιζαν τον ήλιο, θα δώσω στους Nets και τα δύο βραβεία. Spencer Dinwiddie, λοιπόν, και τα μυαλά στα κάγκελα. Εκμεταλλευόμενος τους σοβαρότατους τραυματισμούς των Lin και Russell, ο Dinwiddie έλυσε το χειρόφρενο (κάτι που δεν θα γινόταν εν τη παρουσία των απαιτητικών ως προς το usage προαναφερθέντων), με αποτέλεσμα οι Nets να τρέχουν και να σουτάρουν τρίποντα σαν τρελοί και να είναι και βελτιωμένοι στην άμυνα (καλύτεροι ως τώρα σε ORtg, DRtg, 3pAR%, DRb%, FT/FGA). Για κάποιο λόγο, εκτός έδρας ο Dinwiddie βλέπει τα νούμερα του να επιστρέφουν στο “φυσιολογικό”, όμως, μέσα στο Barclays Center, είναι ο βασιλιάς και το κυριότερο – γίνεται καλύτερος μήνα με το μήνα: απο τα 11,5 ppg/5,4 apg/23 mpg του Οκτώβρη πλέον είναι στα 21 ppg/6,3 apg/36 mpg του Γενάρη.

Λουκάς Μοσχούλας: Η πρώτη σκέψη -πλην των γνωστών- πάει και εμένα στον Oladipo. Αλλά, συγγνώμη, είναι ανθρώπινα πράγματα για ένα rookie που ήρθε στο νούμερο #13 του Draft και έχει 18,8ppg / 3,4rpg / 3,4apg και σουτάρει με 44% εντός παιδειάς και 35% στο τρίποντο (Νούμερα σχεδόν ίδια με την τελευταία του χρονιά στο κολέγιο); Προσωπικά μου φαίνονται εξωπραγματικά και πραγματικά απολαμβάνω σε κάθε ευκαιρία τον νεαρό Νεοϋορκέζο, Donovan Mitchell.

Γιάννης Χάτσιος: Αν κάποιος περίμενε τον Aaron Gordon να παίζει κοντά στο 19/8/2/1/1, λιγότερα από δύο λάθη και splits 49/39/73, τότε καλό θα ήταν να μας το πει και να τον ακούμε από εδώ και έπειτα. Οι Magic είναι μεν θλιβεροί, αλλά ο Gordon έκανε το άλμα που δεν έκανε πέρυσι, και βλέποντας το momentum του αποφάσισε να συνεχίσει να πετάει. Για την ομάδα που με εκπλήσσει, και παράλληλα για δύο ακόμα παίκτες θα πάω στην έρημο της Arizona και τους Phoenix Suns, που, θεωρητικά, δεν έχουν κανένα λόγο να έχουν από κάτω τους εννέα ομάδες στην κατάταξη, και πάνε για δέκα αν συνεχίσουν έτσι οι Jazz. Η βασική κριτική απέναντι στους Booker και Warren είναι πως είναι μονάχα scorers και empty stats guys, αλλά καταθέτουν με επιτυχία την πρώτη τους ένσταση, και οι 45 πόντοι που βάζουν ανά αγώνα μαζί (κι ας έχει χάσει 11 παιχνίδια ο Devin) είναι ο οδηγός ενός καραβιού με αμφιλεγόμενο πλήρωμα και άχρωμο προπονητή προς μια τουλάχιστον αξιοπρεπή σεζόν.

Πέτρος Καούνης: Όταν η ομάδα σου ανταλλάσσει τον franchise player σου για να φέρει στη θέση του δύο ρολίστες, όσο αισιόδοξος και να είσαι, δεν περιμένεις και πολλά πράγματα για τη νέα αγωνιστική χρονιά. Όταν ο Paul George έφυγε από την μπασκετομάνα Indiana για τους Thunder, οι fans δικαιολογημένα πίστευαν πως φέτος θα είναι μια χρονιά με στόχο το tanking που θα οδηγήσει στο rebuilding. Υπολόγιζαν όμως χωρίς τον Oladipo. Ο Νιγηριανός SG κάνει τη σεζόν της καριέρας του και οι Pacers είναι 8οι στην Ανατολή με τις πιθανότητες υπέρ τους για είσοδο στα playoffs. Ο Oladipo έχει 24,5 πόντους με 49% στα FGs και 42% στα τρίποντα, με κοντά πέντε rebounds, τέσσερις assists και δύο κλεψίματα aνά παιχνίδι. Προσωπικά τον θεωρώ φαβορί για το φετινό MIP award και ας είμαστε ακόμα στα μισά.

Η ομάδα που έχει κλέψει την καρδιά μου φέτος είναι οι Timberwolves. Αν και παραπάνω από τα μισά ξενύχτια μου φέτος έχουν γίνει για χάρη των Sixers και του διδύμου Embiid- Simmons, το μπάσκετ που παίζουν οι Timberwolves είναι στα όρια του old school και με έχει κερδίσει. Έχει μια δόση ηρωισμού κωλοκοτρωνέικου (με το ζόρι οκτώ παίκτες roster, οι πέντε με πάνω από 33 λεπτά συμμετοχής μ.ο.), δυνατή άμυνα (13η συνολικά και πάνω από τον μ.ο. της λίγκας) και 7η καλύτερη επίθεση, με έξι παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων μέσο όρο. Τις ομάδες του Thibodeau δεν μπορείς να τις πεις ούτε θεαματικές, ούτε fun to watch, ούτε league pass teams, αλλά σίγουρα μπορείς να τις πεις αποτελεσματικές. Επί τη ευκαιρία, να αναφέρω πως ο Jimmy Butler είναι ένας από τους πιο υποτιμημένους super stars και αυτό φαίνεται και από τη χαμηλή του θέση στην ψηφοφορία για το All Star Game.

Μήτσος Μαυράκης:: H απογείωση του Oladipo είναι συγκινητική, αλλά μην ξεχνάμε πως ήταν το #2 του draft και πληρωνόταν ήδη αντίστοιχα για τις φετινές του επιδόσεις. Ο E’Twaun Moore έχει κατορθώσει να είναι αναπάντεχα αποτελεσματικός και προσπαθεί ακατάπαυστα μαρκάροντας εκτός θέσης στη θλιβερή άμυνα της Νέας Ορλεάνης⁴⁾Τόσο θλιβερή που ανυπομονούν για την επιστροφή του Solomon Hill…. Ο Shabazz Napier κατόρθωσε να σώσει την καριέρα του και έγινε από μια σειρά ευχάριστων μαρτιάτικων αναμνήσεων σε έκτος παίκτης-φωτιά, και τέλος το μεγαλύτερο αριστούργημα του Kenny Atkinson θα γίνει όταν κατορθώσουν να αποκτήσουν ένα τρίτο draft pick για τον DeMarre Carroll, που έχει μεταμορφωθεί από ένα σωρό από παλιοσίδερα για σκραπ στον Junkyard Dog των Hawks.

3) Κάθε τι θετικό έχει και την αρνητική πλευρά του, έτσι ώστε να υπάρχει η απόλυτη ισορροπία στην ενέργεια που διατρέχει το σύμπαν. Ποιος παίκτης έχει αποδώσει πολύ χειρότερα απ’όσο περιμέναμε και ποια ομάδα μας προκαλεί αποστροφή με την απόδοσή της;

Nίκος Ραδικόπουλος: Προσωπικά θεωρούσα πως ο Rubio θα απέδιδε πολύ καλύτερα στη Utah, ενώ, όσο χειρότερο από πέρσι κι αν περιμέναμε το Memphis, δεν μπορούσα να φανταστώ τέτοια κατάρρευση μετά τον τραυματισμό του Conley. Μεγαλύτερη απογοήτευση ομάδας, πάντως, θεωρώ τους Hornets. Δεν περίμενα με τίποτα τόσο κακή παρουσία ως τώρα.

Gus Χρυσοχού: Σε ομαδικό επίπεδο το Sacramento. Πίστευα πως λίγο οι βετεράνοι, λίγο η παρουσία του Joerger στον πάγκο, θα ήταν αρκετά στοιχεία ώστε να δούμε ωραίο μπάσκετ. Ας είναι καλά ο Vince Carter. Ατομικά, ξέρω πως θα ακουστώ υπερβολικός, αλλά περίμενα περισσότερα από τον Myles Turner. Προφανώς αυτό έρχεται σε συνάρτηση και με την απόδοση του Oladipo, αλλά πίστευα πως θα είχε περισσότερη συμμετοχή τόσο σε σκορ, όσο και σε rebounds και γενικότερα πως θα είναι πιο dominant. Για να μην παρεξηγηθώ πάντως, δεν λέω ότι δεν κάνει καλή σεζόν, απλά περίμενα περισσότερα.

Άρης Τόλιος: Από τις ομάδες που είχαμε προσδοκίες, Thunder και Bucks προς το παρόν απογοητεύουν. Αλλά έχω μερικές ερωτήσεις. Είναι τιτάνιο το έργο να φαίνεται καλός ο Dwight Howard; Σαφώς. Αξίζει τον κόπο; Μεσομακροπρόθεσμα όχι. Βασικά, ούτε βραχυπρόθεσμα αξίζει. Είναι οι Hornets η απογοήτευση της σεζόν; Χωρίς αμφιβολία, για όσους αγαπούν το πειθαρχημένα βαρετό και βασικό μπάσκετ τους (όπως εγώ). Οπότε, δίκιο στον Ραδικόπουλο και πάμε παρακάτω. Τουλάχιστον, βλέπω τους hipsterάδες που υποστηρίζουν φανατικά και διαχρονικά Jazz και Magic και παρηγοριέμαι… Όσο για παίκτες; Andrew Wiggins – Karl Anthony Towns. Ο μεν σουτάρει χειρότερα, ο δε αυτή την στιγμή δεν είναι ακριβώς φόβητρο κάτω από το καλάθι: με όση σημασία φέρουν τα παρακάτω, ορίστε τα double-doubles που έχει φάει από αντίπαλους ψηλούς φέτος η Minnesota και ορίστε οι επιδόσεις των αντίπαλων ομάδων απέναντι στον ΚΑΤ και στο υπόλοιπο βασικό rotation. Θα δούμε…

Γιάννης Χάτσιος: Δίνοντας του το ελαφρυντικό του προβλήματος στον αστράγαλο, που οδήγησε σε επέμβαση που θα τον κρατήσει εκτός μέχρι τέλους χρονιάς, η μεγάλη μου απογοήτευση, ίσως και για ιδιοτελείς λόγους, είναι ο Dion Waiters. Το μπαρούτι της περσινής έκρηξης του Miami στον “δεύτερο γύρο” του πρωταθλήματος, και “βασιλιάς του clutch” πληρώθηκε – δικαίως – το καλοκαίρι, όμως φέτος παρουσιάζεται σβηστός από το τρίποντο και εκτός ρυθμού. Ομαδική απογοήτευση; Η αποτυχία των Bucks να μπουν στην elite της Ανατολής παρά της Thibodειες τακτικές του Jason Kidd, που φαίνεται να έχει χάσει την μπάλα, είναι η προφανής απάντηση, αλλά προσωπικά περίμενα περισσότερα από τους Lakers του Walton οι οποίοι πρόσθεσαν στο υλικό τους δύο εξαιρετικούς rookies και δύο αξιόλογους παίκτες στα πρόσωπα των KCP και Brook Lopez κι όμως, εν τέλει, δεν εμφανίζονται σημαντικά καλύτεροι σε σχέση με πέρσι, ενώ το asset management που κάνουν φαίνεται λίγο μπερδεμένο. Οψόμεθα…

Πέτρος Καούνης: Αυτή η ερώτηση είναι μια καλή ευκαιρία να στάξουμε χολή για τις επιλογές σου στα fantasy league drafts, αναφορικά με τους παίκτες, και τα οπαδικά σου, αναφορικά με τις ομάδες.
Σχετικά με τους παίκτες, η φετινή χρονιά του Hassan Whiteside, ναι μεν δεν κινδυνεύει να τον χρήσει two years bust, αλλά σίγουρα δεν είναι η αναμενόμενη. Στα 22, από τα 40 των Heat, μόλις παιχνίδια που έχει καταφέρει να πατήσει παρκέ, έχει μειωμένα λεπτά συμμετοχής και πτώση στα νούμερα σε όλες τις κατηγορίες. Οι τραυματισμοί που τον ταλαιπωρούν του έχουν στερήσει εκρηκτικότητα και στις δύο άκρες του παρκέ. Σίγουρα όχι η καλύτερη φετινή επιλογή για βασικό center στην φαντασιακή ομάδα σου.
Ένας άλλος ψηλός που μπήκε στα πιτς νωρίς είναι ο Gobert. Χωρίς αυτόν οι Jazz είναι άλλη ομάδα. Χωρίς αυτόν οι Jazz είναι μια κακή ομάδα. Οι Jazz είναι στην 10η θέση της Δύσης και ουσιαστικά αποτελούν τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ομάδων που θα διεκδικήσουν μια θέση στην 8αδα και αυτών που θα πάνε για άλλα από του χρόνου. Αν επιστρέψει πριν το All Star Weekend και έχει την αμυντική απόδοση που μας έχει συνηθίσει, τότε οι Jazz θα ρολάρουν και θα το παλέψουν. Αν όχι, τότε πιθανότερο είναι να τον παρκάρουν νωρίς στον πάγκο ή στην κερκίδα και να αφήσουν τη χρονιά να πάει στο καλό.

Μήτσος Μαυράκης: Για την άμυνα του KAT έχουμε γίνει εμμονοληπτικοί, αλλά τουλάχιστον δείχνει κάποια αμυδρά ψήγματα βελτίωσης τις τελευταίες βδομάδες, που μας γεμίζουν ελπίδα πως δεν θα μιλάμε απλά για τον Kanter 2.0. Η μεγαλύτερη απογοήτευση, όμως, ακούει στο όνομα George Hill και την αποκρουστική φετινή χρονιά στο Sacramento. Ο πολύπειρος point guard ονειρευόταν να περνάει τους πιο παραγωγικούς του χειμώνες σε έναν διεκδικητή, και δείχνει να έχει βυθιστεί σε μια βαθιά αγωνιστική κατάθλιψη, αναντίστοιχη με το υπέροχο μπασκετικό του pedigree, που επηρεάζει αντίστοιχα την παλιομοδίτικη, απαίσια επίθεση των Kings. Ο Hill έχει καταστρέψει σε λίγους μήνες το προφίλ που έχτιζε τόσο χρόνια και χρειάζεται να βοηθήσει επειγόντως ο ίδιος τον εαυτό του για να λυτρωθεί με μία μετακόμιση προς το Denver, πριν τον προλάβει ο Mike Conley.

4) Αν η μισή σεζόν μπορούσε να αποτυπωθεί σε μια εικόνα, ένα tweet, ένα gif, έναν στίχο, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;

Nίκος Ραδικόπουλος: Δεύτερο παιχνίδι της σεζόν για τους Cs, πρώτο για τους Bucks. Προοικονομία των μελλοντικών τελικών Ανατολής;

Gus Χρυσοχού: Χωρίς σχόλια…

Άρης Τόλιος: Σοβαρά τώρα; Δεν θα πει κανείς τίποτα για την ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ και Πρωταθλήτρια; Τόσο hipsters γίναμε που σνομπάρουμε Warriors; Ας καλωσορίσουμε το νέο μέλος της “lineup of death” 3.0.

Πέτρος Καούνης: Λατρεύω τις τριλογίες. Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή έρχονται σε τριάδες πιστεύω. Σε όλους τους τομείς τις ζωής μας. Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά και στο ΝΒΑ δηλαδή. Τη δική μου μπασκετική τριλογία την ονομάζω ”Baked and Battered”.
Episode 1: Death Poster

Episode 2: Flight of the Brows

Episode 3: Life After Death

Episode 4: The New Hope (το αποτυχημένο comeback ενός επιτυχημένου franchise είναι η σφραγίδα που ορίζει μια σωστή τριλογία)

Μήτσος Μαυράκης: Έχοντας υποστεί δύο ήττες, από τους Warriors στους Tελικούς και από τους Ρεπουμπλικάνους στο Ohio, και με τους αντιπάλους του⁵⁾Συγγνώμη, αν υποτιμούμε τον LeBron θέτοντας αντιμέτωπο με τον Trump, αλλά θεσμικά είναι σε σύγκρουση. πιο ισχυρούς από ποτέ, θα ήταν αναμενόμενο για τον “Βασιλιά” να πάρει τη φετινή χρονιά πιο χαλαρός και να ετοιμάσει την ερχόμενη σελίδα της ζωής του. Η χαλαρότητα φαινομενικά κράτησε μέχρι την 7^η του Νοεμβρίου, όταν ο LeBron έδειξε πως είναι οργισμένος και δεν θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια.

View this post on Instagram

A post shared by 👑 (@kingjames)

5) Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, όταν ακούμε στην καθημερινότητα μας τη λέξη ”deadline”, εμείς σκεφτόμαστε μόνο το ”trade deadline”. Ποια ομάδα πρέπει να κάνει οπωσδήποτε κίνηση (buy), ποια ομάδα πρέπει οπωσδήποτε να σπρώξει παίκτη της στην αγορά (sell) και ποια ομάδα πρέπει να περιμένει το τέλος της σεζόν για να κάνει οποιαδήποτε κίνηση (hold);

Νίκος Ραδικόπουλος: Denver: Buy. Σε μια εποχή που αν η λίγκα βρίθει από κάτι, αυτό είναι ποιοτικά pgs είναι αστείο οι Nuggets να πορεύονται τρίτη χρονιά χωρίς ένα ποιοτικό τέτοιο, ενώ έχουν ποιοτικότατους παίχτες που δεν έχουν τι να τους κάνουν. Clippers: Sell. Δεν μπαίνουν playoffs, δεν έχουν καλές προοπτικές σε αυτή τη Δύση, έτσι κι αλλιώς, ώρα να αρχίσουν να κοιτάνε την επόμενη σελίδα του franchise. Cavs: Hold. Όσο ο LeBron δεν ξεκαθαρίζει το ποια θα είναι η επόμενη μέρα της καριέρας του, το pick των Nets που έχουν στη διάθεσή τους πρέπει να μείνει σε αυτήν. Το ρόστερ είναι, άλλωστε, ήδη πολύ βαθύ. Άσχετα αν ο Lue δεν ξέρει να το διαχειριστεί.

Gus Χρυσοχού: Cleveland: Buy. Οι Cavs έχουν έναν και μόνο στόχο, και αυτός είναι η επιστροφή τους στον “θρόνο”. Αν πάρουμε ως δεδομένο πως πρόκειται για μια τρόπον τινά “one-off” ομάδα με αυτό το ρόστερ, πρέπει να κάνουν κίνηση για έναν ψηλό που θα τους ενισχύσει σε rebounds (20οί στη λίγκα), όσο και σε rim protection (28οι σε blocks). Clippers: Sell. Με πρόλαβε στα πάντα ο Νίκος⁶⁾Ακόμα και στο hyperlink! Hold: Pelicans. Τα σενάρια που φέρνουν τον Anthony Davis προς Βοστόνη μεριά είναι πολλά και σίγουρα ο νεαρός θα θέλει να πάει σε μια ομάδα που όχι απλά θα είναι πρωταγωνιστής, αλλά θα παλεύει και για το Πρωτάθλημα. Με τους Pelicans να είναι εντός τροχιάς για την post season, καλό θα ήταν να μην αλλάξουν κάτι στο τρέχον ρόστερ. Το καλοκαίρι είναι μόλις 141 μέρες μακρυά, άλλωστε.

Λουκάς Μοσχούλας: Milwaukee: Buy. Με τον Jabari Parker να επανέρχεται στα μέσα του Φλεβάρη προσωπικά θα ήθελα οι Bucks να μπουν στην αγορά και να δοκιμάσουν να πάρουν έναν ψηλό. Το ιδανικότερο θα ήταν να τα δώσουν όλα για τον Davis. Όμως πόσο εύκολο είναι να πάει ένας τέτοιος παίκτης σε μια τόσο μικρή αγορά όπως το Milwaukee; Καθόλου εύκολο, θα απαντήσω. Oklahoma: Sell. Κάνει μπαμ ότι ο George δεν κόλλησε καθόλου στην ομάδα. Και όλο αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολη την όποια προσπάθεια κάνουν οι Thunder για να τον πείσουν να μείνει. Άρα βγαίνεις και πουλάς αναζητώντας ένα καλό spot shooter για το πλευρό του RW.

Γιάννης Χάτσιος: Οι Toronto Raptors επιτέλους εκσυγχρονίζουν τον τρόπο παιχνιδιού τους μέσα από την συνεχιζόμενη εξέλιξη του DeMar DeRozan και του καταπληκτικού pick που λέγεται O.G. Anunoby. Ο Jonas Valanciunas γίνεται όλο και περισσότερο αναλώσιμος, ενώ ο η άμυνα του του Anunoby και του Wright και το τρίποντο του C.J. Miles έχουν φέρει στην ίδια θέση τον Norman Powell. Μαζί αντιπροσωπεύουν περισσότερα από $ 50 εκατ. για τη διετία 2019-20 και βλέποντας της ηλικίες των big-3 της ομάδας, μπορούν να αξιοποιηθούν καλύτερα. Στον Βορρά, λοιπόν, θα βάλω και την καρφίτσα τόσο ου “buy” όσο και του “sell”. Στάση αναμονής θα πρότεινα στους Brooklyn Nets, οι οποίοι μάζεψαν σχεδόν όλα τα απαξιωμένα assets, και ενδεχομένως μπορούν να απορροφήσουν κι άλλα, όμως ήδη έχουν μπει στη ζώνη του κινδύνου να μην μπορούν να τα διαχειριστούν όλα με τις προσθήκες Okafor και Stauskas. Φανταστική δουλειά Sean Marks, φανταστική.

Πέτρος Καούνης: Οι Grizzlies, ακόμα και πριν τον τραυματισμό του Conley, είναι στην κατηγορία των ομάδων που πιθανότερο είναι να πουλήσουν, παρά να αγοράσουν. Το πιο hot όνομα που έχει ακουστεί είναι αυτό του Mark Gasol, με τον ίδιο να επιθυμεί την ανταλλαγή του σε ομάδα- διεκδικητή, όσο μεγαλώνει ηλικιακά. Ο παίκτης που δεν έχει ακουστεί αρκετά και θα είναι ο ιδανικός bench scorer για ομάδα που χτυπάει τελικούς, είναι ο Tyreke Evans. Η φετινή χρονιά που κάνει είναι restart για την καριέρα του και αποτελεί ιδανικό trade asset για ομάδες που ψάχνουν πόντους από τον πάγκο. Για ένα πικ πρώτου γύρου πιστεύω πως θα φύγει με κορδέλα από το Memphis.

Οι Cavaliers είναι σε καθοδική πορεία, τρεις σερί βαρβάτες ήττες, και ο Lebron έχει ξεπεράσει και τον Arthur σε νεύρα. Ο Thomas φαίνεται πως είναι ακόμα μακριά από τον καλό του εαυτό και ο Love είναι μία του ύψους και τρεις του βάθους. Η αλήθεια είναι πως δεν καίγονται για την πρώτη θέση της Ανατολής, ούτε για τη δεύτερη, ούτε για την τρίτη, οπότε η όποια προσθήκη κάνουν θα έχει στόχο την ενίσχυση ενόψει post season. Εκεί που φαίνεται να υπάρχει μεγάλο κενό είναι η ρακέτα. Δεν υπάρχει κάποιος παίκτης να μπλοκάρει διαδρόμους και να είναι rim protector, με τον Βασιλιά να αναγκάζεται να το κάνει και αυτό φέτος. Οπότε παίκτες όπως JR Smith, Tristan Thompson (η κατάρα των Kardashians, καλά κρατά), Osman και ,για blockbuster trade, ο Kevin Love, μπορούν να μπουν στην κουβέντα, μεμονωμένα ή ως πακέτο, για rim protector ή/και bench scorer.

Στο hold θα επιλέξω τους Pelicans γιατί είναι σε μια κατάσταση, τόσο μπλοκαρισμένη, όσο αμάξι σε ώρα αιχμής στην Μεσογείων. Από την αρχή της σεζόν, μάλλον από την μέση της προηγούμενης και το trade του Boogie, ήξεραν πως τη φετινή σεζόν θα πρέπει να υπερασπιστούν μέχρι τέλους το πείραμα με το δίδυμο Boogie- Davies.

Μήτσος Μαυράκης: Με τους Cavaliers να μην ενδιαφέρονται/μπορούν να κυνηγήσουν την πρώτη θέση της Ανατολής, ξαφνικά αποκτά μια ιδιαίτερη αξία η τεταρτοπέμπτη θέση της κανονικής περιόδου, που μπορεί να εξασφαλίζει ένα ήρεμο μονοπάτι μέχρι τον τελικό της ανατολικής περιφέρειας. Οι μέτριοι φετινοί Wizards έχουν μια πρωτοφανή ευκαιρία αρκεί να απευθύνουν τις αδυναμίες στην χειμερινές εκπτώσεις του Φλεβάρη. Κοιτώντας προς την “Πόλη των Αγγέλων⁷⁾Να τα κλισέ που αγαπάτε.” μπορεί να εκμεταλλευτούν την αλλαγή σελίδας που επίκειται στους Clippers και να πάρουν τον DeAndre Jordan, για να ανέβει επίπεδο η άμυνά τους που είναι προς στιγμήν η έβδομη καλύτερη στο ΝΒΑ, και να πάρουν με έναν χρόνο καθυστέρηση τον Lou Williams, για να τονώσουν τον παραδοσιακά θλιβερό πάγκο τους. Πφφ, για αυτούς ακόμη και ένας Joe Harris θα αποτελούσε σημαντική βελτίωση, που θα τους καθιστούσε υποψήφιους για να κάνουν το βήμα περισσότερο από πέρυσι. Κρίμα, που μπορεί όμως μπροστά τους να βρεθεί ξανά η νέμεσή τους, το Πυρηνικό το Όπλο.

Και η έτερη ομάδα του Los Angeles θα πρέπει να πουλήσει και να χαλαρώσει λίγο την πολυκοσμία στην frontline τους. Τώρα στην OKC είναι με τα φεγγάρια τους, αλλά “hold” καθώς έχοντας μια άμυνα που δημιουργεί προβλήματα στους πάντες, μπορούν να χρησιμοποιήσουν το υπόλοιπη της κανονικής περιόδου για να βρουν ελάχιστο ρυθμό στην επίθεση και να μοντάρουν αρμονικά τους ρολίστες τους.