Ή μήπως υπάρχουν; Και αν υπάρχουν η διοίκηση του NBA βρήκε τρόπο να τα ξεπεράσει φέτος με το νέο σύστημα επιλογής των παικτών που θα λάβουν μέρος στο All Star Game. Αφιερώματα για το All Star Game και τα highlights του θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε σε πολλά sites, αφιέρωμα για τις χειρότερες επιλογές παικτών θα διαβάσετε μόνο στο The Ball Hog.
Από απόψε μέχρι και τα ξημερώματα της Δευτέρας, το Los Angeles θα κινείται στους εορταστικούς ρυθμούς του All Star Game. Το Los Angeles και όχι η Charlotte, για να μην ξεχνάμε την κινητοποίηση που είχε γίνει ενάντια στην ψήφιση του ΗΒ2 bill που ψηφίστηκε στη North Carolina. Το All Star Game αποτελεί την κορύφωση της γιορτής του αθλήματος για το ΝΒΑ και το μέγιστο εμπορικό γεγονός για το εμπορικό brand name του. Το πρώτο All Star Game έγινε το 1951 στο Boston Garden και ήταν μονοήμερο. Από τότε μέχρι σήμερα, με εξαίρεση το 1999, σχεδόν όλη η αφρόκρεμα του NBA μαζεύεται για ένα ΠΣΚ με βασικό σκοπό να προωθήσει περαιτέρω το άθλημα. Τα προεόρτια του All Star Game ξεκινάνε με την έναρξη της ψηφοφορίας του κόσμου για την επιλογή των βασικών πεντάδων ανά περιφέρεια. Αυτή η δημοκρατική διαδικασία λοιπόν, μέχρι πέρυσι στηριζόταν από τη διοίκηση του NBA. Φαινόμενα τύπου Zaza Pachulia όμως, σε συνδυασμό με το μειωμένο ενδιαφέρον του κόσμου για τη διοργάνωση, ανάγκασαν τον Adam Silver να βρει μια εναλλακτική για τον τρόπο επιλογής των παικτών.
Οι αλλαγές τόσο στη φετινή διαδικασία επιλογής, όσο και στον τρόπο διεξαγωγής, είναι αλήθεια πως αύξησαν το ενδιαφέρον του κόσμου, βασιζόμενες στο ιντριγκαδόρικο της υπόθεσης, αλλά έμειναν περίπου στην μέση, καθώς η επιθυμία του κόσμου για ζωντανή κάλυψη της επιλογής των ομάδων από τους δύο αρχηγούς (LeBron και Curry), δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Κάθε χρόνο, παραδοσιακά, τις επιλογές ακολουθούν οι αντικαταστάσεις λόγω τραυματισμών (Wall, Porzngis, Boogie και Love για φέτος) και η γκρίνια για τους παίκτες που δεν κατάφεραν να επιλεγούν (Paul George, Drummond και Lou Williams για φέτος). Όμως στα τόσα χρόνια διεξαγωγής του All Star Game υπάρχουν επιλογές που πραγματικά έκαναν αρνητική εντύπωση και προκάλεσαν περισσότερες γκρίνιες ή γέλια από κάποιες άλλες. Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε τις 24+1 χειρότερες από αυτές. Spoiler alert: Η επιλογή του Kobe Bryant για το All Star Game 2016 δεν είναι στην κορυφή.
24+1. Tyson Chandler (New York Knicks) – All Star Game 2013
Κάπως τραβηγμένη η επιλογή μας, καθώς ο Tyson Chandler επιλέχθηκε για πρώτη φορά να λάβει μέρος σε All Star Game σε μια χρονιά που το τέλος της τον βρήκε μέλος στην δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα. Η αλήθεια είναι πως η επιλογή του άργησε να γίνει καθώς θα έπρεπε να έχει κληθεί είτε το 2011 (πρωταθλητής στο τέλος της χρονιάς με τους Mavericks) είτε το 2012 (αναδείχθηκε καλύτερος αμυντικός της χρονιάς). Το 2013 είχε μια καλή σεζόν αλλά σίγουρα όχι τόσο καλή όσο οι δύο προηγούμενες.
24. Kevin Garnett (Boston Celtics) – All Star Game 2013
Ο παππούς των Unicorns δεν κλήθηκε να λάβει μέρος στο All Star Game του 2012, για πρώτη φορά μετά από 14 συνεχόμενες συμμετοχές1)κέρδισε το βραβείο του MVP στο All Star Game 2003. Η εικόνα των Celtics μέχρι το All Star break δεν ήταν καλή και αυτό κόστισε στον Garnett το να είναι μόνος του στην τρίτη θέση στη λίστα των παικτών με τις περισσότερες συμμετοχές. Σήμερα ”συγκατοικεί” με τους Duncan και Shaquille με 15 και του χρόνου θα αποκτήσει νέο συγκάτοικο, τον LeBron. Η μη κλήση του αποδείχθηκε λάθος καθώς το τέλος της χρονιάς βρήκε τους Celtics στους τελικούς της Ανατολής, για τρίτη φορά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, απέναντι στην αρμάδα των Heat.
Η επόμενη χρονιά του ήταν η τελευταία με τη φανέλα των Celtics και σήμανε το τέλος αυτής της φουρνιάς πρωταθλητών στη Βοστώνη. Στα 36 του κλήθηκε στο All Star Game του Houston περισσότερο λόγω του ονόματός του, παρά της απόδοσής του μέσα στη χρονιά. Μας χάρισε όμως ένα ξεχωριστό highlight.
23. Tim Duncan (San Antonio Spurs) – All Star Game 2011
Από τις 15 συμμετοχές του Tim Duncan σε All Star Game, η τελευταία των 13 χρόνων σερί (All Star Game MVP 2000), ίσως ήταν και η πιο άδικη αγωνιστικά. Το ότι ο Duncan ήταν ήδη 34 ετών, δεν έπαιξε κανένα ρόλο στο να θεωρηθεί κακή επιλογή. Αυτό που έπαιξε ρόλο είναι πως οι επόμενες δύο συμμετοχές του στα 36 και στα 38 του χρόνια, μπορούν να θεωρηθούν διακαιότερες, καθώς είχε καλύτερη αγωνιστική παρουσία. Αντιθέτως με την παραπάνω περίπτωση του Garnett, η καλή αγωνιστική πορεία των Spurs, τον βοήθησε στο να κληθεί στη χρονιά που είχε τα λιγότερα λεπτά συμμετοχής στην καριέρα του (28,3 λεπτά μ.ο.).
22. Chris Gatling (Dallas Mavericks) – All Star Game 1997
Στην περίπτωση του Gatling, έχουμε να κάνουμε με επιλογή παίκτη που έκανε εξαιρετική χρονιά σε μια άθλια ομάδα, όπως οι Mavericks εκείνης της χρονιάς. Τα πρώτα πέντε χρόνια της καριέρας του ο Gatling είχε 9,6 πόντους και 5,3 rebounds σε 18,1 λεπτά συμμετοχής. Τη συγκεκριμένη χρονιά όμως, παίρνοντας φανέλα βασικού σε μια κακή ομάδα, εκτίναξε τους μέσους όρους του σε πόντους και rebounds, σε 19 και 7,7 αντίστοιχα, λαμβάνοντας την πρόσκληση για συμμετοχή στο All Star Game.
Οι Mavericks πίσω από αυτή τη συμμετοχή είδαν μια καλή ευκαιρία για αρπαχτή και αμέσως μετά το All Star Weekend αντάλλαξαν τον Gatling στους New Jersey Nets, με τους οποίους πρόλαβε να παίξει μόλις τρία παιχνίδια εκείνη τη χρονιά, πριν τραυματιστεί. Στα υπόλοιπα επτά χρόνια της καριέρας του τα στατιστικά του επανήλθαν στην προ 1997 εποχή. Η συμμετοχή του στο All Star Game αποτελεί το highlight της καριέρας του.
21. Brad Miller (Indiana Pacers) – All Star Game 2003
Ο Brad Miller ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από την Ιταλία, λόγω του lockout του 1998. Υπέγραψε ως undrafted free agent με τη Charlotte, μετά από τρεις μήνες, και κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα του στο NBA όπου είχε δύο μάλιστα συμμετοχές σε All Star Game. Ως παίκτης αποτελούσε πάντα έναν τίμιο, εργατικό ψηλό και το 2003 κατάφερε να βρει το δρόμο προς το All Star Game περισσότερο λόγω της χαμηλής ανταγωνιστικότητας στους ψηλούς της Ανατολής, παρά των στατιστικών του. Αυτό που κάνει την επιλογή του κάπως πιο λογική, είναι πως έπαιξε στο All Star Game και της επόμενης χρονιάς, με τη φανέλα των Kings, καταφέρνοντας να ξεχωρίσει στην απαιτητική περιφέρεια της Δύσης.
20. Steve Francis (Houston Rockets) – All Star Game 2004
Ο Steve Francis είχε τρεις συμμετοχές σε All Star Game και μάλιστα συνεχόμενες και όλες με τη φανέλα των Rockets. Η πρώτη του ήταν το 2002, σε μια χρονιά που κουβαλούσε την ομάδα μόνος του. Η δεύτερη ήταν το 2003, παρέα με τον Yao Ming, στην rookie season του Κινέζου γίγαντα. Η τρίτη και τελευταία ήταν το 2004, σε μια χρονιά που ναι μεν οι Rockets επέστρεψαν στα playoffs για πρώτη φορά μετά το 1999, αλλά με τα στατιστικά του εμφανώς πεσμένα. Οι λόγοι ήταν δύο: Το στήσιμο της ομάδας γύρω από τον Ming και η έλλειψη εμπιστοσύνης του Jeff Van Gundy προς το πρόσωπό του. Την επόμενη χρονιά ο Francis έφυγε για το Orlando για να πάρει τη θέση του ο Tracy McGrady.
19. Vlade Divac (Sacramento Kings) – All Star Game 2001
Η επιλογή του Divac για το All Star Game του 2001 προξένησε εντύπωση καθώς ο παίκτης ήταν ήδη 32 χρονών και στην αρχή του τέλους της καριέρας του. Η μοναδική συμμετοχή του το 2001, μπορεί να αποτελεί δικαίωση για την πολυετή καριέρα του αλλά περισσότερο έμοιαζε με χάρη για την μη επιλογή του τα προηγούμενα χρόνια. Ένα γραμμάτιο που ξεχρεώθηκε.
18. Nick Van Exel (Los Angeles Lakers) – All Star Game 1998
Ενώ ο Nick Van Exel είχε καλές χρονιές στην καριέρα του, η μοναδική κλήση του σε All Star Game έγινε το 1998, χρονιά που τα στατιστικά του ήταν σε πτωτική τάση. Οι υπόλοιποι τρεις All Stars, εκείνη τη χρονιά, των Lakers (Kobe, Shaquille και Eddie Jones) ήταν αυτοί που παρέσυραν τον κόσμο στο να επιλέξει και τον Nick Van Exel και έτσι να γίνουν οι Lakers μία από τις οκτώ ομάδες με τέσσερις παίκτες σε All Star Game της ίδιας χρονιάς.
17. A.C. Green (Los Angeles Lakers) – All Star Game 1990
Ο βιονικός A.C. Green (έχασε μόνο τρία παιχνίδια σε 16 χρόνια καριέρας στο ΝΒΑ) αποτέλεσε έναν εξαίσιο ρολίστα για την ομάδα των Lakers, χωρίς όμως ποτέ να καταφέρει να κάνει τη διαφορά ως παίκτης. Η επιλογή του στο All Star Game του 1990, έγινε περισσότερο στη σκιά των Magic και Worthy.
16. Tyrone Hill (Cleveland Cavaliers) – All Star Game 1995
Παρόμοια περίπτωση με αυτή του Green και ο forward των Cavs. Η μόνη διαφορά είναι πως ο ρολιστάς των Cavaliers επιλέχθηκε για το All Star Game, την καλύτερη χρονιά της καριέρας του. Ακόμα και έτσι όμως δεν ήταν για συμμετοχή σε All Star Game.
15. Anthony Mason (Miami Heat) – All Star Game 2001
Ο αδικοχαμένος Mason είχε μια αξιοπρεπέστατη καριέρα στο ΝΒΑ που κράτησε 13 χρόνια. Όμως ποτέ δεν αποτελούσε επιθετική απειλή για τις αντίπαλες ομάδες. Όλη η καριέρα του ήταν βασισμένη στην ικανότητά του να καθαρίζει rebounds και στις δύο άκρες των παρκέ. Σε ένα event που βασίζεται εξολοκλήρου στο θέαμα, όπως το All Star Game, έναν τέτοιο παίκτη των λες και αντιεμπορικό. Να σημειώσουμε πως τη χρονιά που επιλέχθηκε δεν κατάφεραν να συμμετάσχουν στο All Star Game παίκτες όπως οι Elton Brand και Keith Van Horn, που είχαν χρονιές με καλύτερα νούμερα. Τουλάχιστον πήρε μέρος σε ένα από τα καλύτερα All Star Games που έχουμε δει.
14. Mehmet Okur (Utah Jazz) – All Star Game 2007
Ναι μεν αποτέλεσε την τέταρτη επιλογή στους center για τη Δυτική περιφέρεια στο συγκεκριμένο All Star Game, αλλά αυτό δεν παύει να κάνει την επιλογή του αντιεμπορική και άδικη καθώς έμεινε έξω ο Marcus Camby. Και όσο και αν φαίνεται οξύμωρο ο καλύτερος αμυντικός της χρονιάς θα προσέφερε περισσότερο θέαμα από τον κατά τα άλλα συμπαθή Τούρκο center.
13. Kyle Korver (Altanta Hawks) – All Star Game 2015
Ίσως σας φανεί περίεργο το να θεωρούμε άδικη την επιλογή του Korver για συμμετοχή στο All Game του 2015, αλλά αποτελεί έναν συνδυασμό πολλών λόγων. Εξαιρετικός σουτέρ, ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών, με 53% στα τρίποντα τη στιγμή που επιλέχθηκε, αλλά στα 33 του χρόνια αυτό ήταν, και συνεχίζει να είναι, το βασικό του χαρακτηριστικό. Επίσης, ήταν η τέταρτη επιλογή από την εξαιρετική ομάδα των Hawks εκείνης της χρονιάς και αυτή που συμπαρασύρθηκε από τις υπόλοιπες τρεις (Horford, Millsap, Teague). Η εμφάνιση του στο μοναδικό All Star Game που έλαβε μέρος, επιβεβαιώνει την επιλογή μας και ενισχύει την άποψη πως στο διαγωνισμό τριπόντων μπορεί να λαμβάνει μέρος εφ’όρου ζωής. Στο παιχνίδι όμως, όχι.
12. Mark Eaton (Utah Jazz) – All Star Game 1989
Ένας από τους καλύτερους blocker όλων των εποχών, κλήθηκε να συμμετάσχει στο All Star Game του 1989. Τέσσερις φορές στην καριέρα του ήταν πρώτος σε block στο ΝΒΑ και τελείωσε την καριέρα του με 3,5 κοψίματα ανά παιχνίδι. Πρόκειται για έναν παίκτη, εξαιρετικό αμυντικό, αλλά τη χρονιά που κλήθηκε στο All Star Game, είχε μόλις 6,1 πόντους μέσο όρο, που τον κάνουν τον παίκτη με το χαμηλότερο μέσο όρο πόντων που έχει παίξει σε All Star Game. Η καλύτερη στιγμή του σε All Star Game ήρθε 14 χρόνια μετά.
11. Wally Sczerbiak (Minnesota Timberwolves) – All Star Game 2002
Ο παίκτης με το όνομα- εφιάλτης για κάθε τυπογράφο, εκφωνητή και αρθρογράφο, ήταν ένας εξαιρετικός περιφερειακός σουτέρ. Αυτό και τίποτε παραπάνω. Θα μπορούσε να είναι παρόμοια περίπτωση με αυτή του Korver αλλά οι συνθήκες κάτω από τις οποίες σούταρε εξαρτιόντουσαν υπερβολικά από τους συμπαίκτες του, καθώς δεν μπορούσε να δημιουργήσει δικά του σουτ. Επίσης, δεν είχε τρεις συμπαίκτες επιπέδου All Star ώστε να δικαιολογήσουν κάπως την επιλογή του. Είχε έναν αλλά εξαιρετικό βέβαια.
10. Allen Iverson (Philadelphia 76ers) – All Star Game 2010
Ακόμα μία συμμετοχή σε All Star Game μεγάλου ονόματος στην τελευταία σεζόν της καριέρας του και ας μην έπαιξε ποτέ τελικά. Ο The Answer ξεκίνησε τη σεζόν για τρία μόλις παιχνίδια στους Grizzlies για να επιστρέψει στους Sixers για τα τελευταία παιχνίδια της καριέρας του. Οι fans των έστειλαν στο All Star Game με τις ψήφους τους ως φόρο τιμής στην μεγάλη καριέρα του. Τη συγκεκριμένη χρονιά ο Iverson αγωνίστηκε σε μόλις 28 παιχνίδια με μέσο όρο 13,8 πόντους και μόλις 43% ποσοστό ευστοχίας. Ένας τραυματισμός τον κράτησε τελικά μακριά από το All Star Game.
9. B.J. Armstrong (Chicago Bulls) – All Star Game 1993
Μια ξεχωριστή περίπτωση που η επιλογή της βασίζεται στην απουσία ενός παίκτη. Η πρώτη χρονιά των Bulls χωρίς τον Jordan, μετά από το πρώτο three-peat, βρήκε τον Armstrong με αυξημένο ρόλο. Ανταπεξήλθε μια χαρά στις αυξημένες απαιτήσεις της ομάδας και μαζί με τους Pipen και Grant, επιλέχθηκαν για το All Star Game. Μάλιστα ο B.J. ήταν και στην αρχική πεντάδα της Ανατολής. Δίκαιη επιλογή αλλά αν υπήρχε ο MJ στο κάδρο, δεν θα ακουμπούσε ούτε την κορνίζα.
8. Roy Hibbert (Indiana Pacers) – All Star Game 2014
Η δεύτερη σερί, και τελευταία, εμφάνισή του σε All Star Game έγινε στα απόνερα του bust της προηγούμενης καταπληκτικής του σεζόν. Ναι μεν τα νούμερα του δεν ήταν άσχημα αλλά βάσει των δυνατοτήτων του η καθοδική του πορεία προς τον αφανισμό, φαίνεται πως είχε ξεκινήσει. Ένα ακόμα στοιχείο που κάνει ακόμα πιο άδικη τη συγκεκριμένη επιλογή είναι πως για χάρη του Hibbert έμεινε εκτός ο Drummond, ο οποίος διένυε σεζόν με double double μέσους όρους. Διαδικτυακές καμπάνιες σαν την παρακάτω μας έφεραν κοντά σε φαινόμενα Zaza Pachulia.
7. Antonio Davis (Toronto Raptors) – All Star Game 2001
Η ανταλλαγή του Davis στους Raptors από τους Pacers, βοήθησε τον παίκτη στο να βελτιώσει τον ρόλο του, σε μία ομάδα με χαμηλότερους στόχους, και να αποκτήσει ηγετικό ρόλο. Αλλά αυτός και ο Mason ήταν η αφορμή να μείνει ο Elton Brand εκτός All Star Game, στην καλύτερη σεζόν της καριέρας του.
6. Dale Davis (Indiana Pacers)- All Star Game 2000
Ένα χρόνο νωρίτερα από τη συμμετοχή του Antonio Davis στο All Star Game, ο έτερος Davis των Pacers, ο Dale, είχε κερδίσει και αυτός τη συμμετοχή του με μέσους όρους περίπου 11 πόντων και 10 rebounds. Ναι μεν τα νούμερά του δεν ήταν άσχημα αλλά τη συγκεκριμένη χρονιά αποτελούσε τον τέταρτο ή πέμπτο καλύτερο παίκτη των Pacers. Ναι, ήταν χειρότερος από τον Antonio Davis, ο οποίος έπρεπε να αλλάξει ομάδα για να επιλεγεί στο All Star Game.
5. Yao Ming (Houston Rockets) – All Star Game 2011
Ο Yao Ming συμμετείχε στο All Star Game σε όλες τις χρονιές τις καριέρα του από το 2003 μέχρι και το 2009, τόσο λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων του, όσο και της μεγάλης fan base που είχε λόγω καταγωγής. Τη σεζόν 2009-2010 δεν αγωνίστηκε καθόλου λόγω του μεγάλου τραυματισμού του. Την επόμενη σεζόν προσπάθησε να επιστρέψει αλλά αγωνίστηκε μόλις σε πέντε παιχνίδια, πριν τραυματιστεί και χάσει και αυτή τη σεζόν και υποχρεωθεί να ανακοινώσει το τέλος της καριέρας του. Αυτό δεν απέτρεψε όμως εκατομμύρια θαυμαστές του να τον ψηφίσουν και να τον στείλουν στο All Star Game για μία τελευταία χρονιά, ασχέτως αν δεν αγωνίστηκε τελικά σε αυτό. Η περίπτωση του Ming ήταν η πρώτη που έθεσε το σύστημα της ψηφοφορίας υπό αμφισβήτηση.
4 και 3. Kobe Bryant (Los Angeles Lakers) – All Star Game 2014 και 2016
Ακόμα ένα λιθαράκι στην προσπάθεια του να χαρακτηριστεί το site μας ως το πιο anti-Kobe διαδικτυακό μέσο. Όπως για κάθε κατηγορία, έτσι και για αυτή έχουμε αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν την επιλογή μας.
Τη σεζόν 2013- 2014 η κάτω βόλτα έχει αρχίσει για τον Kobe, ο οποίος έχει ξεκινήσει τις βόλτες στα γήπεδα σε ένα τουρ αποθέωσης, επιβεβαίωσης και αυτοικανοποίησης. Όχι μόνο ξεκίνησε τη σεζόν λόγω τραυματισμού περίπου ένα μήνα μετά, αλλά έπαθε και χιαστούς μετά από έξι μόλις παιχνίδια, με αποτέλεσμα να συνεχίσει την περιοδεία του με πολιτικά στον πάγκο. Αυτό δεν απέτρεψε τους fans να τον στείλουν για ακόμη μια φορά στο All Star Game, παρόλο που γνώριζαν πως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα συμμετοχής του παίκτη σε αυτό. Εννοείται πάντα πρώτο σε ψήφους.
Τη σεζόν 2015- 2016, που ήταν και η τελευταία του Black Mamba στα παρκέ, μετά από χρόνια ταλαιπωρίας από τραυματισμούς, ο Kobe είχε 16,9 πόντους μέσο όρο με μόλις 39% ευστοχία. Ο κόσμος πλήρωνε υπέρογκα ποσά σε εισιτήρια για να δει τον Bryant να σουτάρει τούβλα για μία τελευταία φορά. Το χειρότερο είναι πως στο συγκεκριμένο All Star Game αγωνίστηκε πετυχαίνοντας 10 πόντους σε 26 λεπτά συμμετοχής.
Οι δύο αυτές συμμετοχές έφεραν τον Bryant στη δεύτερη θέση συνολικών συμμετοχών σε All Star Game, με 18, πίσω μόνο από τον Kareem που ολοκλήρωσε την καριέρα του με 19. Αν τον βαστούσαν τα γόνατά του και δεν άλλαζε ο τρόπος επιλογής των παικτών, το fan base του Black Mamba θα έκανε τα πάντα για φτάσει ο παίκτης τις 20 και να περάσει στην κορυφή της συγκεκριμένης λίστας.
2. Jamaal Magloire (New Orleans Hornets) – All Star Game 2004
Η έλλειψη σε ψηλούς στην Ανατολική περιφέρεια εκείνη την εποχή, είναι η αιτία που ο Magloire έχει μία και μοναδική συμμετοχή σε All Star Game. Τα στατιστικά του όχι μόνο δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αλλά στέρησαν και τη συμμετοχή στον Carlos Boozer, που έκανε εξαιρετική σεζόν.
1. James Donaldson (Dallas Mavericks) – All Star Game 1988
Στην Αμερική είναι γνωστός ως η πιο κακή επιλογή σε All Star Game. Μέτρια καριέρα ως μέτριος rebounder και αμυντικός που πέρασε και δεν ακούμπησε από το ΝΒΑ. Τη χρονιά που επιλέχτηκε στο All Star Game είχε μόλις 7 πόντους μέσο όρο. Σε αντιστοιχία με τα σημερινά δεδομένα, θα ήταν σαν να επιλέγαμε τον Omar Asik για το All Star Game. Δικαιωματικά καταλαμβάνει την πρώτη θέση στο συγκεκριμένο αφιέρωμα καθώς αποτελεί αγαπημένη προσωπική επιλογή, γεμάτη εφηβικές αναμνήσεις, από το πέρασμα του από Ηρακλη και ΓΣΛ.
Petros Kaounis
Latest posts by Petros Kaounis (see all)
- The Ball Hog’s 2018-19 NBA Previews: Milwaukee Bucks - October 1, 2018
- The Ball Hog’s 2018-19 NBA Previews: Los Angeles Clippers - September 25, 2018
- Στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα: Οι χειρότερες επιλογές σε All Star Game - February 16, 2018
- Players to Watch: Euroleague 2017-18 - October 15, 2017
- The Ball Hog’s 2017-18 NBA Previews: New Orleans Pelicans - September 29, 2017
| ↑1 | κέρδισε το βραβείο του MVP στο All Star Game 2003 |
|---|
