Ίσως είναι καλό κάποιες φορές απλά να σκάσεις και να ντριπλάρεις. Αλλά πριν φτάσουμε εκεί, σε μερικές γραμμές εμπνευσμένες από σαδιστική νοσταλγία, ας θυμηθούμε πως ο Brandon Jennings ήταν κάποτε έτοιμος να φέρει την επανάσταση στο NBA.
Ήταν 2008, και είχε ήδη ανακηρυχθεί από διάφορες επίσημες πηγές ως το #1 basketball prospect της Αμερικής. Μιας και δεν μπορούσε να μεταβεί στο NBA μέχρι τα 19 του, αποφάσισε να κάνει την ρηξικέλευθη επιλογή και να μετακομίσει στην Lottomatica Roma, παίζοντας επαγγελματικά στην Ευρωλίγκα.
Μία κίνηση που μπορεί να ήταν αποτέλεσμα ενός απλά αντιδραστικού χαρακτήρα, αλλά αποτέλεσε μεγάλη απειλή για το εμμονικό με τον έλεγχο NBA και σημαντικό πλήγμα προς την αμερικάνικη μάτσο-υπερηφάνεια. Πώς είναι δυνατόν, το σχεδόν τέλεια κατασκευασμένο και αλεξίσφαιρο σύστημα δημιουργίας και προώθησης παιχτών, από τα σχολικά τους χρόνια μέχρι την χρεοκοπία απόσυρσή τους, να απειλείται από έναν 18χρονο και την ταπεινή Ευρώπη, όπου οι ομάδες παίρνουν τα ονόματα τους από εταιρίες που φτιάχνουν πατατάκια (Chipita Πανιώνιος, 1994; Best team name ever;); Μήπως το καράβι άρχισε να μπάζει νέρα; Υπήρχε περίπτωση την επόμενη χρονιά, οι John Wall και DeMarcus Cousins να παίξουν σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αντί για το Kentucky; Είχε έρθει η ώρα το ΝΒΑ να ξανασκεφτεί το one-and-done κανόνα που μόλις το 2005 είχε θεσμοθετηθεί, επιβάλλοντας σε όλους τους παίχτες να περάσουν τουριστικά από το κολέγιο για τουλάχιστον ένα χρόνο; Μήπως το αισχρά οικονομικά διεφθαρμένο NCAA που πάντα προβάλει το προφίλ του αγνού ερασιτεχνικού μπάσκετ, είχε επιτέλους ξεμπροστιαστεί; Πώς γίνεται το πιο πουριτανικό κι εκκλησιαζόμενο έθνος του κόσμου να είναι πρώτο σε παραγωγή πορνό; Η συζήτηση επεκτείνεται επικίνδυνα και τα ερωτήματα αυτά παραήταν μεγάλα για τον David Stern που έκανε τα τελευταία του βήματα σαν κομισάριος.
Επειδή το άρθρο ακούσια τείνει να χάνεται σε meta μακροκοσμικά μονοπάτια, είναι στιγμή να επανέρθουμε στην ουσία της υπόθεσης που είναι δεν έχει κανένα ανώτερο σκοπό, παρά την καφενειακή κοροϊδία του Brandon Jennings.
O Jennings ολοκλήρωσε την επανάστασή του παίζοντας στην Ιταλία, σε μια κάτω του μετρίου χρονιά, που ήταν όμως αποδεκτή για έναν αμούστακο 18χρονο (5 ppg, 39%). Σαν γνήσιος teen Αμερικάνος, αυτό που κέρδισε σαν εμπειρία από την τεράστια ιστορίας της Ρώμης ήταν να δηλώσει πως το αγαπημένο του μέρος ήταν το Hard Rock Cafe.
Κατά την επιστροφή του στην land of the free and home of the brave, ξεκίνησαν οι προετοιμασίες για το draft του 2018. Tryouts, συνεντεύξεις, μετρήσεις κτλ., και πάνω από όλα: πολλά λόγια.
Το συγκεκριμένο class ήταν πιθανότητα το πιο πλούσιο που έχει περάσει σε point guards (19 από τους 60). Εκ των οποίων, πολλοί από αυτούς σήμερα βρίσκονται στο απόγειο της καριέρας τους:
- Tyreke Evans (#4)
- Ricky Rubio (#5)
- Jonny Flynn (#6)
- Stephen Curry (#7)
- Brandon Jennings (#10)
- Jrue Holiday (#17)
- Ty Lawson (#18)
- Jeff Teague (#19)
- Eric Maynor (#20)
- Darren Collisson (#21)
- Rodrigue Beaubois (#25)
- Toney Douglas (#29)
- Sergio Lull (#34)
- Patrick Beverley (#42)
- Nick Calathes (#45)
- A.J. Price (#52)
- Nando de Colo (#53)
- Patrick Mills (#55)
- Lester Hudson (#58)
Λίγες μέρες πριν το παραπάνω draft, ο Jennings δεν έχασε ευκαιρία να τα πει “έξω από τα δόντια”, σε μια προσπάθεια να ανεβάσει το market value του αλλά και να είναι απλά ο εαυτός του. Οι σφαίρες έπεσαν πάνω στον Ricky Rubio, που ομολογουμένως ήταν ό,τι πιο soft είχε υπάρξει στο NBA, ειδικά μετά τις αξέχαστες μαρτυρίες πως σε δείπνο με τους παράγοντες των Sacramento Kings, η μαμά του του έκοβε την μπριζόλα μπροστά σε όλους. Ας θυμηθούμε όμως όλες τις ατάκες του Jennings:
“Είναι υπερεκτιμημένος επειδή παίζει επαγγελματικά από τα 14 του. Ανυπομονώ να τον παίξω στο summer league. Στο λέω να το ξέρεις, ανυπομονώ”.
“Ναι, είμαι καλύτερος από αυτόν. Το μόνο που τον έχω δει να κάνει είναι να δίνει εύκολες τελικές πάσες ή κάτι τέτοιο. Ο τύπος είναι σκέτο hype. Δεν μπορώ να πω ψέματα”.
“Λοιπόν, θα στο πω ως εξής: Αν ήταν σε ένα workout με μένα, τον Flynn, τον Holiday, τον Lawson και τον Curry, σίγουρα δεν θα ήταν ο καλύτερος”.
“Στον περσινό μας αγώνα, όση ώρα τον φύλαγα είχε 0 πόντους, 2 assists και 2 λάθη. Πες μου εσύ πως πήγε… (Ο Jennings στον συγκεκριμένο αγώνα μεταξύ Roma και Badalona, είχε 12 πόντους)”.
O Jennings μόλις δύο εβδομάδες μετά το πρώτο του βήμα σε παρκέ ΝΒΑ, σε έναν αγώνα εναντίον του Curry, έχασε τρία σουτ στο πρώτο quarter και βγήκε στον πάγκο στο πεντάλεπτο. Στα υπόλοιπα τρία, σκόραρε 55 πόντους με 21/34 σουτ και επτά τρίποντα. Stephen who? Για εκείνες τις δέκα πρώτες μέρες της, ήταν ο καλύτερος παίχτης του κόσμου. Ειρωνικό αλλά και εντυπωσιακό το γεγονός, ότι έφτασε στην κορυφή της καριέρας του σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Μετά από αυτό έμενε μόνο η καταβάση.
Πατώντας το fast forward, ακολούθησαν έξι χρονιές που είχαν δύο χαρακτηριστικά που σημάδεψαν όλη την πορεία του μέχρι σήμερα: σούταρε ασταμάτητα (15 FGA κατά μέσο όρο) και σούταρε κακά (38%). Για τέσσερα χρόνια ήταν από τους πρώτους σκόρερ στους πολύ αδιάφορους Bucks που βολόδερναν κάτω από τη μέση της ατροφικής Ανατολής, παίζοντας παρέα με άλλους shot-happy παίχτες όπως John Salmons και Monta Elli (have it all)1)Δεν Ξεχνώ.. Το Milwaukee του προσέφερε συμβόλαιο $40 εκατ. για τέσσερα χρόνια, το οποίο όμως αρνήθηκε μεγαλόπρεπα, σαν παραδοσιακός τύπος παίχτη με μυαλά πάνω από το κεφάλι. Η κατάληξη ήταν να υπογράψει την επόμενη χρονιά με sign and trade στους Pistons για $25 εκατ. και τρία χρόνια.
Στο παραπάνω βίντεο, προσπαθεί να ξεγελάσει τους διαιτητές, σουτάροντας ο ίδιος βολές αντί του συμπαίχτη του, Bogut.
Η κατάσταση δεν άλλαξε εκεί. Σε ένα πλήρως αμήχανο ρόστερ, με παίχτες σαν τον “αδερφό” Josh Smith που το γεγονός ότι δεν είχε σουτ, ποτέ δεν τον πτόησε από το να εκσφενδονίζει πέτρες από μέση και μακρινή απόσταση, βρέθηκε ακόμα πιο χαμηλά στην βαθμολογία της Ανατολής.
Σύγκρουση πολιτισμών. Οι Γενναίοι Δράκοι του Brandon Jennings εναντίον των Πετούμενων Δράκων του Πεκίνου. Fun Fact: Η κινέζικη λίγκα έχει τρεις Δράκους, τρία Λιοντάρια και τρεις Τίγρεις.
Το 2015, υπέστη ρήξη αχίλλειου τένοντα από την οποία ποτέ δεν επανήλθε πλήρως. Κακές γλώσσες λένε ότι αυτό ήταν απλά μια δικαιολογία, αφού όλο το ΝΒΑ τον είχε πάρει πλέον χαμπάρι και δεν τον ήθελε κανείς. Το 2016 ανταλλάχθηκε στο Orlando κι έκτοτε έπαιξε για πέντε ομάδες σε τρία χρόνια, με τους Γενναίους Δράκους του Σανξί να είναι αυτή που τον κράτησε περισσότερο.
Το 2016, επτά χρόνια μετά το ντραφτ, έπαιξε μισή σεζόν για το διαχρονικό τσίρκο των Knicks, θυμίζοντάς μας πως ποτέ δεν ξέχασε τον Ricky Rubio. Στο highlight της χρονιάς, στον μεταξύ τους αγώνα, προκλητικά τον άφηνε αφύλαχτο τουλάχιστον δύο μέτρα, προκαλώντας τον να σουτάρει επιδεικνύοντας ασέβεια, παρότι ο ίδιος ήταν ένας μπασκετικός τουρίστας που ετοιμαζόταν να ταξιδέψει στην Κίνα ενώ ο άλλος ένας καθιερωμένο βασικό PG ..
Ερχόμενοι στο παρόν, αφού τον άφησαν ελεύθερο Knicks, Wizards και Γενναίοι Δράκοι, αποδέχτηκε να παίξει στο G-League τον Φεβρουάριο του 2018. Στις 11 Μαρτίου υπέγραψε στους Bucks ένα 10ήμερο συμβόλαιο, δίνοντας την αίσθηση 35χρονου ξεχασμένου βετεράνου ή στην καλύτερη περίπτωση κάποιου undrafted γυρολόγου που προσπαθεί να βγάλει το ψωμί του. Την ίδια μέρα, ο Ricky Rubio σκόραρε 30 πόντους με 10 ριμπάουντ και 7 assists, βάζοντας τους Jazz στα playoffs.
Latest posts by Stavros Marinos (see all)
- TheBallHog Watch: Phoenix Suns και Aron Baynes - December 2, 2019
- 2019-20 Previews: Washington Wizards - October 27, 2019
- 2019-2020 Previews: Sacramento Kings - October 20, 2019
- Deep Για Deep Fantasy Sleepers 2019-20 - October 8, 2019
- Ο καλύτερος παίχτης του Κόσμου για 10 μέρες - March 14, 2018
| ↑1 | Δεν Ξεχνώ. |
|---|
