NCAA Division I 2018: East Region Preview

Posted on Mar 15 2018 - 11:10pm by Mitsos Mavrakis

Ο Μάρτης έφτασε, και η αλήθεια είναι πως για εμάς ο Μάρτης δεν είναι συνυφασμένος με ασπροκόκκινα βραχιολάκια, εθνικές γιορτές, και μπακαλιάρο σκορδαλιά. Η Σαρακοστή μπορεί να λείψει από τον Μάρτη και να μην το πάρουμε χαμπάρι, αλλά το March Madness είναι και επίσημα ταυτοτικό στοιχείο του πρώτου μήνα της άνοιξης, και επιτέλους ξεκίνησε.Τα παραδοσιακά δυνατά κολέγια θα πιέσουν όπως πάντα για την κατάκτηση, ενώ τα λιγότερο παραδοσιακά δυνατά κολέγια, εχμ, θα πιέσουν όπως πάντα για την κατάκτηση. Αυτή είναι η ομορφιά του τουρνουά, ότι σχεδόν τα πάντα μπορούν να συμβούν.

Η πλέον συναρπαστική αθλητική διοργάνωση ετοιμάζεται να ξεκινήσει, λοιπόν, το ίδιο απρόβλεπτη με κάθε άλλη φορά και εδώ στο Ball Hog αγωνιστήκαμε να βγάλουμε άκρη μέσα σε όλο αυτό το χάος, για να σας παρουσιάσουμε ποιες ομάδες, ποιους παίκτες και ποιους προπονητές πρέπει να προσέξετε, έχοντας πλήρως αποδεχτεί πως και πάλι θα είναι αδύνατον να έχουμε προβλέψει τις ομάδες και τα ονόματα, που θα έρθουν από το πουθενά για να κλέψουν τις καρδιές μας και μονοπωλήσουν τις συζητήσεις μας.

Οι Παίκτες που Πρέπει να έχετε στο Νου Σας

Collin Sexton, Freshman, Alabama, G – Σε ένα πρόσφατο κείμενο για τον εντυπωσιακό guard στο Ringer είχαν ένα gif με τον Sexton να προσπαθεί και να αποτυγχάνει κάτω από την πίεση του υπέροχου Shai Gilgeous-Alexander αυτήν την μαγκιά του T-Mac, όπου πετάει την μπάλα στο ταμπλό για να κάνει ο ίδιος το follow. Ο αρθρογράφος το χαρακτήριζε ως την πεμπτουσία του να παρακολουθείς τον Sexton καθώς κατά τη γνώμη του σημαίνει πως ο guard της Alabama δεν θέλει απλά να σε κερδίσει αλλά το κάνει με στυλ.

Εν μέρει είχε δίκιο, καθώς αυτή είναι η εμπειρία του να παρακολουθείς τον Sexton  φέτος σε ένα gif. Ένα σπουδαίο μπασκετικό ταλέντο που έχει τις πιο παράλογες, εξωφρενικές εμπνεύσεις και δεν δίσταζε μπροστά σε τίποτα αρκεί να μην χρειαστεί να δώσει την μπάλα σε συμπαίκτη του. Δεν είναι τυχαίο ότι την καλύτερή του εμφάνιση φέτος την έκανε όταν η ομάδα του αναγκάστηκε να αγωνιστεί τρεις εναντίον πέντε και ο Sexton  απελευθερώθηκε από το βάρος του να προσποιηθεί πως παίζει οργανωμένο μπάσκετ.

Ο Sexton είναι ένα τεράστιο ταλέντο που θα μας απασχολεί για πολλά χρόνια ακόμη κι ας μην έχει παρουσιαστεί σαν ο πλέον ομαδικός παίκτης. Πάντως όπως μας έδειξε στο τουρνουά της περιφέρειας όπου είχε 26,3 πόντους μέσο όρο με 10/17 τρίποντα, οδηγώντας την Alabama στο τελικό τουρνουά είναι ο κατεξοχήν παίκτης ικανός να διαλύσει κάθε άμυνα και να προσφέρει ένα ανεπανάληπτο σώου. Το buzzer beater που έστειλε τους Crimson Tide στην March Madness είναι η επιτομή του στυλ και της μπασκετικής καύλας.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι με αυτόν στο παρκέ δεν θα πλήξουμε.

Daniel Gafford, Freshman, Arkansas, F – O center του Arkansas δεν είναι από αυτούς τους μονόκερους που σουτάρουν τρίποντα και ντριμπλάρουν σαν guards. Ξέρει όμως να κάνει κάτι συγκεκριμένο πραγματικά πολύ καλά. Να τρομοκρατεί κόσμο στο ζωγραφιστό σε άμυνα και επίθεση. Παίζει πάντα με ιδιαίτερη ένταση, τρέχει και ρολάρει πολύ δυνατά προς το καλάθι και θα αρπάξει την μπάλα για να την καρφώσει όπου και να του την πετάξουν. Δεν είναι ιδιαίτερα καλός rebounder, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψει σε κάποιον αντίπαλο να σκοράρει με λευ απ ή κάρφωμα με κανένα κόστος. Και το κυριότερο με τους υπόλοιπους ψηλούς να είναι συνήθως λίγο μπλαζέ, ο Gafford παίζει με οργή σε κάθε κατοχή. Και συνήθως ξεσπάει στο στεφάνι.

Jevon Carter, Senior, West Virginia, G – Υπάρχουν μερικοί παίκτες που ταυτίζονται τόσο πολύ με την ομάδα με την οποία αγωνίζονται  που πλέον δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσεις αν η ομάδα χτίστηκε πάνω στην προσωπικότητα και στο στυλ του ηγέτη της ή αν ο παίκτης έχει ο ιδανικός αθλητής που χρειαζόταν ο οργανισμός. Μια ταύτιση που ομάδα και παίκτης έχουν πλέον γίνει ένα, όπως ήταν ο Timmy με τους Spurs, o Totti με την Roma, ο Paolo Montero με την εθνική Ουρουγουάης. Στο κολεγιακό μπάσκετ έχουμε τον Jevon Carter και τους Mountaineers.  Ο Carter είναι τεταρτοετής και συμπληρώνει αισίως τρίτο έτος σαν βασικός point guard της West Virginia. Ένα λυσσασμένο μπουλντόγκ πιέζει με μανία στην μπάλα και αποτελεί την αιχμή του δόρατος της πίεσης των Mountaineers που βρίσκεται διαρκώς στα όρια να χαρακτηριστεί ως σεξουαλική παρενόχληση. Τα σχεδόν τρία κλεψίματα ανά αγώνα είναι το νούμερο που ξεχωρίζει, αλλά παράλληλα στο επιθετικό κομμάτι είναι αυτός που σηκώνει όλο το βάρος καθώς είναι ο πρώτος σκόρερ και πρώτος σε assists (17.0 ppg, 6.6 apg) για την ομάδα του Huggins. Πολλές φορές φαίνεται σαν ο σοφότερος και πιο ζόρικος τύπος πάνω στο παρκέ και ο point guard της West Virginia είναι αυτός που θα ενσαρκώσει τα ιδεώδη των Mountaineers στο παρκέ.

Jalen Brunson, Junior, Villanova, G – Στο παγκόσμιο εφήβων του 2015 στην Κρήτη οι Γιάνκηδες είχαν κατεβάσει μια ομαδάρα με τους Jayson Tatum, Josh Jackson, Harry Giles, Terrance Ferguson, Caleb Swanigan και τον Allonzo Trier της Arizona. MVP του τουρνουά όμως ανακηρύχθηκε ο φύσει και θέση αρχηγός της ομάδας ο Jalen Brunson. Στον κόσμο των υπερηχητικών μακρόστενων άσων, ο point guard της Villanova με σουλούπι που φέρνει στον Jameer Nelson μοιάζει να ήρθε από το παρελθόν. Και παίζει και ο ίδιος πιο παλιομοδίτικα. Πάντα προσεκτικός με την μπάλα θα δημιουργήσει και θα πάρει τις σωστές αποφάσεις δίχως κατάχρηση ντρίμπλας και θα σκοράρει (19,7 πόντοι) δίχως να εκβιάσει προσπάθειες (55% fg%). Ενώ είναι πολύ καλός σουτέρ από μακριά (41,3%), λατρεύει να χρησιμοποιεί τον όγκο και να τιμωρεί τους αντιπάλους τους κοντά στην ρακέτα. Στην άμυνα από την άλλη προδίδεται από την έλλειψη φυσικών προσόντων, αλλά δεν εκτίθεται ποτέ ανεπανόρθωτα. Το οποίο δεν γίνεται γιατί ο Jalen Brunson είναι αυτός ο παίκτης που θα κάνει ότι χρειάζεται για να φύγει νικητής από το παρκέ.

Carsen Edwards, Sophomore, Purdue, G– Ο Carsen Edwards είναι ο δευτεροετής στην πεντάδα του Purdue που αποτελείται από seniors. Είναι ο guard που είναι απίστευτα γρήγορος και προσπαθεί να καρφώσει με μανία σε μία ομάδα που αποτελείται απλά από στιβαρά βαριά κορμιά που τους αρέσει να σουτάρουν. Είναι αυτός που έχει την αλητεία και την αίσθηση της πρόκλησης σε μια ομάδα με παίκτες που μοιάζουν να βγήκαν από το κατηχητικό. Είναι αυτός που κάνει μια τόσο πειθαρχημένη και αυστηρά δομημένη ομάδα όπως είναι οι Boilermakers απρόβλεπτη και συναρπαστική. Ο Carsen Edwards είναι μια όαση παραφροσύνης στο σκεπτόμενο μπάσκετ του Purdue. Είναι τόσο αξιολάτρευτος και αναγκαίος για να διατηρήσουμε εμείς την ψυχική μας υγεία όσο η παρουσία του Mike James στην Α1 και του Alexey Shved στην ευρωλίγκα.

Landry Shamet, Sophomore, Wichita State, G – O κόσμος, δηλαδή η μπασκετική υφήλιος, βασικά εμείς, εννοώ εγώ πρόσεξα τον Landry Shamet απόγονο των Fred Van Fleet και Ron Baker, από την περσινή αναμέτρηση στους 32 με το Kentucky όταν απέναντι στο διαβόητο backcourt των νυν ΝΒΑers Fox και Monk, o Shamet είχε φανεί σαν ο καλύτερος παίκτης. H τρίτη χρονιά του ψηλόλιγνου guard έχει δικαιώσει τις προσδοκίες που μας είχε δημιουργήσει εκείνο το απόγευμα. Μπορεί ο point guard του Wichita State να μην είναι εκρηκτικός αθλητής, για την ακρίβεια είναι λίγο αργός και να φαίνεται λίγο σαν ανορεκτικός έχοντας δυσκολίες να τελειώσει φάσεις στο καλάθι, αλλά πρόκειται για έναν πολύ σοβαρό δημιουργό που δεν πουλάει την μπάλα και ενορχηστρώνει μια από τις καλύτερες επιθέσεις του ΝCAA. Το εντυπωσιακότερο στοιχείο του όμως είναι το εξαιρετικό του τρίποντο ειδικά μετά από ντρίπλα. Με 46% σε 6 προσπάθειες ανά αγώνα πολύ συχνά μετά από ντρίπλα, ιδίως όταν λάβουμε υπ’όψιν πως έχει αυτός την μπάλα διαρκώς στα χέρια του, ο Shamet είναι μάλλον ο καλύτερος σουτέρ από το τρίποντο σε όλο το τουρνουά1)ναι, καλύτερος από τον δύσμοιρο, εξαντλημένο Trae Young και ακόμη ένας λόγος για να παρακολουθήσετε τους Shockers. Τώρα να μπορούσε να γίνει και λίγο λιγότερο μυαλωμένος για να χορτάσουμε ηρωισμούς θα ήμασταν, δηλαδή θα ήμουν, πολύ πιο ικανοποιημένοι.

Jaylen Adams, Senior, St. Bonaventure, G – O Jaylen Adams σημείωσε μόλις 8 πόντους με 2/16 στο πρώτο παιχνίδι του τουρνουά εναντίον του UCLA και παρόλα αυτά οι Bonnies πέρασαν στους 64. Ο senior από την Baltimore είχε πετύχει ήδη δύο σαραντάρες φέτος και συνολικά σουτάρει 45,7% από το τρίποντο για να σημειώσει σχεδόν 20 πόντους ανά παιχνίδι, οπότε αλίμονο στους Gators που θα κληθούν να τον αντιμετωπίσουν. Απλά φωτιά!

Γιατί Μπορούν να Κερδίσουν το Τουρνουά;

Villanova Wildcats: Οι Wildcats είναι έτοιμοι να σηκώσουν τον δεύτερό τους τίτλο σε τρία χρόνια. Η ομαδάρα του Jay Wright έχει μια φανταστική επίθεση σκοράροντας κατά μέσο όρο 87 πόντους ανά παιχνίδι με φανταστικά ποσοστά που οφείλονται στην εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας. Κι ενώ οι υπόλοιπες σπουδαίες επιθέσεις συνήθως βασίζονται σε έναν superstar, στην Villanova έχουν έξι παίκτες με πάνω από δέκα πόντους μέσο όρο με όλους να σουτάρουν καλά από το τρίποντο λογικό για μία ομάδα που δείχνει να παίρνει τις ιδανικές αποφάσεις κάθε φορά που βρίσκεται σε αυτή την μεριά του παρκέ. Ο Jalen Brunson είναι ο ηγέτης της ομάδας, αλλά η αποκάλυψη είναι ο Mikal Bridges που ενώ ήταν ήδη ένας από τους πιο επιβλητικούς αμυντικούς εκτός ΝΒΑ, φέτος μας παρουσίασε κι ένα ανεξάντλητο ρεπερτόριο στην επίθεση παίρνοντας την θέση από τον Miles σαν ο Bridges για τον οποίο τρέχουν τα σάλια όλων των ομάδων του ΝΒΑ. Κάθε νίκη των Wildcats είναι μια νίκη του μπάσκετ.

Purdue Boilermakers: Υπήρξε μια στιγμή στις αρχές Φλεβάρη που οι Boilermakers έμοιαζαν σαν η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος έχοντας ένα σερί με 19 συνεχόμενες νίκες, μέχρι να χάσουν δύο ντέρμπι στον πόντο απέναντι στο Ohio State και Michigan State. Ο τρόπος για να κερδίσει κάποιος τελικά το Purdue ήταν να αποδεχθεί την κυριαρχία του Isaac Haas κάτω από την ρακέτα και να αφήσει πάνω του έναν κοντύτερο αντίπαλο με την ελπίδα να πάρει ο αποτελεσματικός center όλες τις επιθέσεις, σκοράροντας μεν, αλλά βγάζοντας την ομάδα του εκτός ρυθμού.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο παράσημο της ομάδας του Matt Painter. Η καλύτερη τακτική απέναντί τους είναι να αφήσει κάποιος όσο το δυνατόν περισσότερες προσπάθειες σε ένα κτήνος που σουτάρει με 62% στα δίποντα και 76% στις βολές. Γιατί τουλάχιστον έτσι δεν επιτρέπει στους τέσσερις εξαιρετικούς σουτέρ που έχουν μονίμους ακροβολισμένους στην περιφέρεια να ζεσταθούν. Και σαν ομάδα σουτάρουν με 42% από το τρίποντο.

Η πιο έμπειρη ομάδα του τουρνουά έχει τέσσερις τεταρτοετείς στην πεντάδα, μονίμως ένα κτήνος κάτω από την ρακέτα, είτε τον ύψους 2,18 Haas που μπορεί να σταματηθεί μόνο από τον Ayton, ή τον ύψους 2,21 απίθανο μπλοκέρ Matt Haarms, υπέροχη κυκλοφορία της μπάλας και ένα rotation πέντε περιφερειακών που ο πιο άστοχος από αυτούς σουτάρει με 39% από το τρίποντο. Πέρα από τον Ολλανδό center το Purdue έχει και μια σειρά από συνεπείς αμυντικούς που μπορεί να μην έχουν τα απίστευτα φυσικά χαρίσματα των παικτών του Duke ή του Michigan State αλλά είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις και συνολικά μιλάμε για μία από τις πιο πλήρεις ομάδες που αγωνίζονται στα τουρνουά, με μοναδικό ελάττωμά τους πως απαρτίζονται εξ’ολοκλήρου από κοινούς θνητούς.

Texas Tech Red Raiders: Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ομάδες οι Red Raiders έχουν πραγματικό βάθος με εννέα παίκτες να αγωνίζονται πάνω από 15 λεπτά και να προσφέρουν πάνω από 5 πόντους. Το βαθύ rotation του Chris Beard διατηρεί την ένταση της άμυνας σε υψηλότατα επίπεδα καθ’όλη τη διάρκεια του αγώνα και με τον εξωπραγματικό αθλητή Zhaire Smith να μας χαρίζει με συνέπεια απίστευτα highlights, έχουν μια καταπληκτική άμυνα που μπορεί να κλειδώσει τον οποιονδήποτε και σε στιγμές θυμίζει τον εφιάλτη που είναι η Virginia.

Στην επίθεση η μπάλα κινείται συνεχώς και αναζητούν ευλαβικά το ελεύθερο σουτ, αλλά αν δεν βρίσκουν εύκολους πόντους από την άμυνα τους καταλήγουν να βασίζονται λίγο υπερβολικά στον Keenan Evans. Ο senior guard προσφέρει 17 πόντους ανά παιχνίδι ενώ επιτίθεται το καλάθι ασύστολα. Το μακρινό του σουτ, όπως και των λοιπών Red Raiders είναι ασταθές, αλλά με ένα τόσο γεμάτο ρόστερ από καλούς αθλητές, ο Evans χρειάζεται απλά να δίνει λίγο την σπίθα όποτε κολλάει η επίθεση για να παίρνουν εύκολες νίκες απέναντι στις άλλες ομάδες που θα έχουν σπάσει τα καλάθια.

Τα Underdogs

West Virginia Mountaineers: Full-court Press from Hell. Η γνωστή ταλαιπωρία που στο παρελθόν είχαμε παρομοιάσει με τον Scarecrow από το “Batman Begins” που ψέκαζε τον κόσμο με ένα αέριο και προκαλούσε πανικό. Η εμπειρία προμηνύεται δυσάρεστη για τους αντίπαλους guards που θα πρέπει να αντλήσουν κάθε απόθεμα ψυχραιμίας για να ανταπεξέλθουν.

Marshall Thundering Herd: O προπονητής του Marshall λέγεται Dan D’Antoni. Και δεν χρειάζεται να φορέσει αποκριάτικο μουστάκι ή κάποιος τεστ DNA, για να καταλάβουμε πως δεν πρόκειται για απλή συνωνυμία. Αρκεί να δούμε τους Thundering Herd να αγωνίζονται εφαρμόζοντας όλες τις αρχές των ομάδων του Mike που έχει φέρει στο συνήθως παλαιολιθικό περιβάλλον του NCAA ο αδερφός του. Το Marshall τρέχει πραγματικά πολύ και σουτάρουν τρίποντα χωρίς φειδώ. Για του λόγου το αληθές είναι η μόνη ομάδα σε όλο του τουρνουά που είχε δύο παίκτες με πάνω από 20 πόντους μέσο όρο τους Jon Elmore (22.6 πόντοι, 7.0 assists, 6.1 rebounds) και C.J. Burks (21.0 ppg, 4.2 rpg) που μπαίνουν κι αυτοί στην κατηγορία των guards ευεργετηθέντων από την οικογένεια D’Antoni. Σε ένα τουρνουά που κυριαρχούν οι άμυνες κι ο αργός ρυθμός η ομάδα που παίζει όπως και οι μεγάλοι μπορεί να αποτελέσει άλυτο πρόβλημα.

Οι Προπονηταράδες που Αγαπήσαμε

Matt Painter (Purdue): Πέρυσι όλη η ομάδα του Purdue βρισκόταν κάτω από τον βαρύ ίσκιο του Caleb Swanigan, που είναι ο παίκτης με τα περισσότερα double-doubles στην ιστορία της Big Ten και μια συγκλονιστική ιστορία που μας συγκίνησε. Με τον Swanigan πλέον να ετοιμάζεται για τα playoffs με τους Blazers, ο Painter κατόρθωσε κάτι που φάνταζε ακατόρθωτο μέχρι το καλοκαίρι. Κράτησε άθικτο τον κορμό της ομάδας, αλλάζοντας όμως το στυλ του παιχνιδιού της και βγάζοντας τους περσινούς ρολίστες του στο προσκήνιο. Οι ίδιοι παίκτες, που πέρυσι δεν μπορούσαν να επιβιώσουν δίχως την παρουσία του Swanigan στο παρκέ, έχουν γίνει η πιο αποτελεσματική επίθεση σε όλο το πρωτάθλημα σουτάροντας εκπληκτικά από το τρίποντο, παίζουν μια δυνατή άμυνα και είναι δίχως καμία αμφιβολία μια αδιανόητα καλύτερη ομάδα από πέρυσι. Ο Matt Painter έχει ετοιμάσει φέτος την πιο καίρια και αποτελεσματική ομάδα στο τουρνουά σε μια σεζόν που όλοι νομίζαμε ότι θα κινηθεί σε με΄τρια επίπεδα.

Chris Beard (Texas Tech): Μιλώντας εν’όψει του αγώνα του απέναντι στον Stephen F. Austin (Thomas Walkup, δεν ξεχνώ) ο Chris Beard θυμήθηκε πως γνωρίζει τον προπονητή των Lumberjacks, Kyle Keller, από τότε που ήταν scouter και πήγαιναν στα McDonalds να μοιραστούν το μενού του ενός δολαρίου και να βάλουν στα κρυφά sprite στο ποτηράκι του νερού περιγράφοντας ουσιαστικά την πρώτη σκηνή του τρίτου επεισοδίου του Atlanta, κερδίζοντας για πάντα την αγάπη μας.

Φέτος είναι χρονιά δικαίωσης για τον Chris Beard που οδηγεί στο τελικό τουρνουά σαν πρώτος προπονητής το κολέγιο το οποίο υπηρέτησε για μια δεκαετία στο ρόλο του consigliere/assistant coach για την θρυλική οικογένεια των Knight.

Ο Αγώνας που θα Kάτσουμε να Δούμε

West Virginia – Murray State: Από την μία έχουμε την εφιαλτική πίεση των Mountaineers που προκαλεί κρίσεις πανικού στους αντίπαλους guards και διαλύει τον ψυχισμό των ομάδων με την υψηλότερη αυτοπεποίθηση. Φέτος όμως η West Virginia που συνηθίζει να τελειώνει νωρίς τους αντιπάλους της πετυχαίνει μία ομάδα που έχει ακριβώς το υλικό για να ανταπεξέλθει. Οι Racers είναι πραγματικά έμπειρη ομάδα που δεν θα πανικοβληθεί μπροστά στην άμυνα της ομάδας του Bob Huggins και δεν θα τους χαρίσει εύκολους πόντους. Το δίδυμο των guards με τον Jonathan Stark των 21,8 πόντων με 41% από το τρίποντο και 3.9 assists και του Ja Morant 12 πόντων και 6,4 assists θα δώσουν ένα πολύ δύσκολο τεστ στον Jevon Carter και ένα είναι το σίγουρο: Μετά το πέρας αυτού του αγώνα ανεξαρτήτως αποτελέσματος θα παρουσιαστούν φαινόμενα αυτόματης ανάφλεξης σε οχήματα στην γαμημένη την Δυτική Βιρτζίνια.

Ο Αγώνας που Θέλουμε να Δούμε

Villanova – Alabama: Αντικειμενικά η Alabama δεν είναι καλή ομάδα. Αλλά είναι πολύ δελεαστική η προοπτική του να δούμε τον Collin Sexton να προσπαθεί να καταστρέψει την μετοχή του Jalen Brunson εν όψει του draft και την σύγκρουση της καλύτερη με την πιο άναρχη επίθεση του τουρνουά.

The following two tabs change content below.

Mitsos Mavrakis

Χαζοχαρούμενος κουλτουριάρης για τους Τζιτζιφιώτες, χυδαίος κάγκουρας για όλους τους άλλους, ένα κιτς, παρτσακλό πολύχρωμο αγόρι, που γίνεται ένας λαϊκός καργιόλης όταν βλέπει/παίζει μπάσκετ (ή ακούει hip hop) o Μήτσος Μαυράκης νοιώθει απολύτως άνετα μόνο όταν είναι ανάμεσα στις γάτες ή όταν παραληρεί για το BallHog.

References
1 ναι, καλύτερος από τον δύσμοιρο, εξαντλημένο Trae Young